....

อืม...น่าคิดอ่ะเฮียมิด...เฮียทำให้ชิดนึกถึงเด็ก ๆ ที่บ้านมหาราชพวกนี้อ่ะ เคยไปทำกิจกำกับบริษัท แต่ละคนซนมาก ๆ

//img243.imageshack.us/img243/2752/pict06509no.jpg

ว่าแล้ว...ต้องใส่ code ผิด

น้องยิ้มน่ารักมากค่ะ เด็กก็คือเด็ก คือ วัยที่ใสๆและมีแต่ความสุขค่ะ

เด็กก็คือเด็กจริงๆค่ะ
น่ารักเนอะ

ตอนนี้มังคุดค่อยยังชั่วแล้วค่ะ
ได้ยาไปหลายขนาน
แถมได้นอนถึงบ่ายอีก
ค่อยยังชั่วหน่อย

ไอ้ที่นั่งรถตดยังไม่ทันหายเหม็น
อ้าว ไม่ใช่คัน honda city เหรอคะ
ได้ยินแว่วๆว่ามีแอบตด (ล้อเล่น)

อืม เด็กมันตอแหลไม่เป็นนี่ครับ ไม่เหมือนคนที่เป็นผู้ใหญ่หน่อยอาจจะโกหกเก่งหน่อย


พี่คิดว่า ... คนที่เป็นครูบาอาจารย์ จึงเป็นคนที่สำคัญต่อการสร้างเด็กครับ เพราะถ้าเป็นครูบาอาจารย์แล้ว มีกระบวนความคิดแบบไร้เหตุผล เด็กก็จะได้อิทธิพลเหล่านั้นไปโดยไม่รู้ตัว

ปล. เห็นภาพเด็กแล้ว .... พี่อยากให้เข้าไปอ่านที่ blog พี่เรื่องครูบาอาจารย์ ครับ ...เป็นห่วงเด็กครับ

คอกลอนตอนตีหนึ่ง ยังแต่งได้แจ่มแจ๋วนะครับท่าน ทว่าข้าน้อยฯเริ่มลอยๆพิกล อันว่าเหตุมาจากความง่วงนั้นเอง

ข้าน้อยฯจึงไม่ขอรอช้า บัดนี้จำต้องรีบจรรีเข้าสู่ห้วงนินทรานะขอรับท่าน

ราตรีสวัสดิ์ บายคร๊าบบบ

แง่วๆ ก่อนเข้ามาอ่าน นึกว่าเกิดอารมณ์ฉุนเฉียว เพราะตาอ่านคำว่า " มารยา " ว่า " มารยาท " เลยนึกว่าไปโกรธผู้ใดมา ... ว๊า อายเลย เปิ่นจริงๆ

แต่จริงค่ะ เด็กนะ เค้าไม่ค่อยมีอะไร ถามไรก็ตอบกันตรงๆ พี่คนหนึ่งที่รู้จัก เค้ามีลูกสาวน่ารัก คุยเก่ง เห็นแล้วก็ทุกคนบอกเหมือนกันว่า น่ารัก ฉลาด เค้าเข้ากับคนง่าย คุยเก่ง และเพราะไอ้คุยเก่งนี่ล่ะ พี่เค้าถึงได้บอกว่า มีความลับอะไรในครอบครัว กลัวคนนอกรู้เพราะว่าลูกสาวนี่ล่ะจ้อบอกเค้าหมด

Jazza : หา.. เที่ยงก็เลิกแระ.. แล้วทำอะไรต่อคับ...
[รร.อะไรเนี่ย น่าเรียนจังเรย..]

น้องยิ้ม : กินข้าวคับ

Jazza : กินเสร็จก็กลับบ้านเหรอคับ

น้องยิ้ม : กินเสร็จแล้วเรียนต่อคับ


ขอบคุณนะคะ ได้หัวเราะเสียงดังแต่เช้าเลย

เด็ก ๆ ลูกคนอื่นน่าร๊ากท๊างน๊าน ยกเว้นตัวแสบลูกคุงย่า
เมื่อไหร่น้องณมิตรจาอัพรูปเที่ยวนครปฐมอ่า? รอชมภาพจ๋วย ๆ นะจ๊ะ

อืม เดะๆวัยใสๆ ได้ดูได้เห็นก้อดีค่ะ
เด๋วนี้มานหาไม่ค่อยเจอแย้ว เฮ้อ สังคมเริ่มแปรเปลี่ยนไป

คุณ ณมิตรเนี่ย หน้าตาเปงมิตรเจงๆเลย แถมยังใจดีอีกตะหาก นับถือๆๆ

ไร้เดียงสา .. น่ารัก

คุณ ณ มิตรคะ
ยาวหน่อยนะ
(คราวหน้า ไปด้วย เรื่องเด็กเนี่ยะ)

มาขอบคุณ
ขอขอบคุณ ไม่ได้เรียงลำดับตามความสำคัญ แต่เรียงลำดับความใกล้มือ คว้าใครได้ก่อนก้อสวยไป

ชิด-ชิด ฝ่ายกิดจะกำ
ที่ทำหน้าที่ ดุแล และรับผิดชอบเพื่อนๆ ทุกคนอย่างใส่อกใส่ใจ ทั้งๆ ที่มานแบนตะแร๊ดแต๊ดแต๋ แต่ใจมานฟ่างชิส์
คนอะรายน่ารักชิกหาย ชิดคือคนที่รับทุกเรื่องร่วมกับหมี ชิดเป็นคนอัพบลอก และผลัดกันกะนา วิ่งเข้าวิ่งออกบ้านนั้นบ้านนี้ และหน้าที่เฉพาะกิจก้อคือ ดูแลให้การทัศนศึกษา overall ให้ราบรื่น ทุกคนไปและกลับอย่างสนุกสนานและปลอดภัย

ขอขอบคุณ นา
ตำแหน่ง นายทะเบียน ที่รับหน้าที่ฝ่ายเสริมกำลังพิเศษ
เป้น Power Behind the Throne ของกลุ่ม นารับหมด ไม่ว่าจะเป็นการประสนงาน ดูแลงบประมาณการใช้จ่ายแทนคุณย่าซึ่งต้องวางแผนและปะติบัดกานในพื้นที่ และหน้าที่สำคัญคือหน้าที่ฝ่ายเสฯ คบกันมาหลายงานแล้ว หากกลุ่มเราเป็นทหาร หมีกะชิด ก้อคือ แม่ทัพ นาคือ ฝ่ายเสฯ

ขอขอบคุณคุณย่า
เหรัญญิกกลุ่ม ฝ่ายคลัง ที่รับหน้าที่เจ้าของบ้าน ที่น่ารักที่สุด พูดกันยังไม่ทันข้ามชั่วโมงคุณย่าอัพ กำหนดการเรียบร้อยแล้ว ทำให้ฝ่ายกิดจะกำคือชิด ทำงานได้อย่างมีล่องทาง คุณย่าคอยถามไถ่ข่าวคราวตลอดเวลาเลย ช่วยเป้นธุระหลายเรื่อง และเมื่อถึงวันเทอก้อเป็นทั้งเจ้าของบ้านและมักคุเทดที่น่ารัก โดยมีเจ้าเก๊ทคอยดูแลสมาชิกรุ่นเล็กอย่างใกล้ชิดและอบอุ่น

ในขณะที่ทุกคนกำลังสนุก เราไม่รู้กันเลยว่าชิดกะนากะคุณย่ากะตุ้ง หัวหน้าห้อง(คูไม่ให้ทำไรมาก เพราะดูแลห้องมาทั้งปีแล้ว ออกมาพักซะบ้าง) และมังคุด ฝ่ายวิชาการ ที่คูให้มาพักสมองเพราะมีงานใหญ่รออยู่) เค้าพูดกันตลอด เพื่อปรับปรุงทุกสิ่งให้ราบรื่น

ขอขอบคุณ อีโก้ ฝ่ายคอรัส/ฟาย
ที่อุทิศตนเป็น โจ๊ก ของเล่น กระสอบทราย หินลับปาก ที่หยิอ จิก กัด ขม้ำและทึ้ง ของพี่ๆ น้องๆ เพื่อนๆ และคู ขนาดซอนึน มาถึงยังไม่รู้จักใครครบทุกคน ยังกัดเล็ก ๆไปหลายที คูจึงเห้นสมควรว่า มื่อไหร่ก้อตามที่เรามีสมาชิกใหม่ เราจะรู้ว่าเป็นพวกเดียวกันได้มั้ยเนี่ย ต้องดูว่าเจอโก้แล้วเปงงัย ถ้าหามุกเล่นโก้ไม่ได้ แปลว่าสอบไม่ผ่าน

ขอขอบคุณ ณ มิตร นักเรียนชายดีเด่น ที่ตัวจิงหร่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกค่ะ โขโบก นี่ก้อคอยช่วยเหลือชิด นา และคุณย่าอยู่ตลอด

ขอขอบคุณ พันดิน Pretty สวย สุขุม ดูดี และมีกึ๋น ประจำกลุ่ม
พบกันครั้งที่สองนี่ มีคนกระซิบกันว่าประชุมคราวหน้ามีคนจะขอเสนอตำแหน่งหน้าที่ใหม่ให้ คงต้องดูว่า จะเป็นอะไร

สมาชิกใหม่ อัยคุง
ช่างภาพ ที่ไม่สามารถถ่ายรุปมังคุดให้ออกมาเหมือน อั้ม ได้ แค่นั้นยังไม่พอยังใช้กล้องมือสามมือสี่เลนส์สึกกร่อนถ่ายรูปคุทิงทั้งอว้นทั้งมีรอยคล้ายรอยตีนกา แปลว่าสอบตกไม่เป็นท่า ไอ้ครั้นจะไม่รับเข้ากลุ่มก้อเกรงจะสูนเสียคุณ ณมิตร (นักเรียนชายยิ่งหายากๆ อยู่) จึงรับ อัยคุง เป็นฝ่ายถ่ายภาพ ต่อไปนี้ให้ถ่ายเฉพาะภาพวิว สถานที่และบรรยากาศของการพบปะ ห้ามมิให้ถ่ายภาพประเภท Portrait โดยเด็ดขาด

และ ขาดเขาเหล่านี้ จะมีทัดซะนะสึกสาได้เรอะ?
ขอบคุณคณะ ลูกทัวร์ ที่น่ารัก เป็นกันเอง ไม่มีการแบ่งชั้นแบ่งวัย อย่างคุณ ณ มิตร ว่าไว้ว่า เราวัยมันส์ด้วยกันทั้งนั้น

ท้ายที่สุด ขอบคุณบ้าน จันทร์(คน)สวย คือ ที่เค้ามานี่เราได้ไม่ต้องหาเหตูเที่ยวงัย เราก้อสมอ้างว่าเลี้ยงรับเค้า บินมาโคตะระไกลยังไม่พอ นิสัยยังโคตะระน่ารักอีกฟร่ะ

พี่แพ้ท
พี่ code คบง่ายเลย คราวหน้ามาอีกนะ น้องๆมันบอกว่าไม่อยากเชื่อเลยว่าลูกเป้นสาวแล้ว เราบอกว่าแกเชื่อเหรอ ชั้นว่าแกเอารูปหลานมาอวดหลอกพวกเรามากก่าว่ะ พวกแกนี่หลงกลคนบล๊อกง่ายชิกส์ ชั้นไม่เชื่อหรอกแก ลูกเป็นสาวทำงานแล้วแต่หน้าเด่ะก่าชั้นได้งัย น่าเกียด

น มน
อย่างออฟบอกอ่ะ หลวมตัวแร๊ววว ไมทางออกนะ
นี่ก้อคน หน้าเด่ะ จนมีคนเผลกเรียกน้องไปจนค่ำ ถึงได้รู้กลับลำกันจ้าละหวั่น

ปลาสวย
รายนี้ต้องบอกว่า เงียบมากน่ะ คราวหน้า ปล่อยๆให้น้องวิ่งเล่นแล้วเตงมาเม้ท์แตกกันมั่ง น้องจะได้มีกล้ามขาและเราจะได้กรามและหลอดเสียงแข็งแรงงัย ที่หลังนะเวลาถ่ายรูป รู้จักมายืนมานั่งกะคูทิงหน่อย คูจะได้ดูปกติ ไม่อ้วน เทอไม่มาให้ฟามใก้ชิดคูเลย ถ่ายออกมาตะละรูป คู่กะชิดกะนางี้ โอยยยย

ตอนเดินๆที่วัดนะ เห็นมีคนเค้าชมกันอึงเลยว่า
เด่ะนานาชาติพวกนี้น่ารัก เรียบร้อย มีระเบียบดีจัง
ท่าทาง "ครู" นักเรียนพวกนี้ เค้าสอนมาดีว่ะ
เด่ะโรงเรียนไหนน๊า มีลูกมีหลานได้พาไปเข้า
อิอิอิ
อ่ะหง่ะๆๆๆๆๆๆๆๆ

อ่านหัวข้อตอนแรกนึกว่าจะเขียนเรื่องชีวิตรักตัวเองนะเนี่ย แบบไม่มีมารยาอะไรทำนองนั้น

เด็กต่างจังหวัดก้องี้อ่ะค่ะ น่ารัก ใส ซื่อ บริสุทธิ์ อิอิ
(เพราะเราไม่ใช่เด็กเต้บบบบ คริๆๆ)


นึนตามลิงค์ไปชมภาพมาแล้ว
ใครเจื้อยแจ้วแต่งกลอนแลโคลงฉันท์
หนุ่มคนนี้ เปงญี่ปุ่น หรือใครกัน
โอพี่ทั่น คือพี่มิตร นั้นเองรือ

แต่งบรรยายภาพไปได้ทั้งเรื่อง
แสนปราชญ์เปรื่องยอมรับน่านับถือ
โคลงก้อได้ กลอนก้อเก่ง ขอยกมือ
ว่าพี่คือ คอกลอน ช่วยสอนที......

เหอะ เกือบไม่รอด

ถ้าพี่มิตรว่างๆ ทุกวันสุดท้ายของสัปดาห์วันทำงาน เช่นวันศุกร์ หรือวันพฤหัส(ถ้าวันศุกร์หยุด) ลองเข้าห้องไร้สังกัดดูนะคะ นึนกับพวกพี่ๆ จะมีนัดแต่งกลอนกันอ่ะค่ะ ว่างๆก้อลองเข้าไปชะแว้บๆดูนะคะ

เด็กน้อยน่ารักตรงๆดีค่ะ
ถามคำตอบคำ สงสัยคราวหน้าคนถามต้องถามรอไว้เลย ว่า"ตื่นมาทำอะไรบ้าง เรียน กินข้าว เล่น ตอนไหนมั่ง ทำอะไรนอกจากนั้น ฯลฯ" เอาให้งงตอบม่ายถูก

เด็กๆ น่ารักจัง ไร้จริตมารยา น่าสรรเสริญจังค่ะที่คุณและเพื่อนๆ มีกิจกรรมดีๆ แบบนี้






ปล. ผีเสื้อทอดกรอบอร่อยไหมอ่ะ ปกติเจ้ปิ่นฯเคยสวาปามแต่รถด่วน ตั๊กแตนทอด แมงอีนูน แล้วก็แมงกุ๊ดจี่

เข้าใจตั้งชื่อจริง น้องยิ้ม

ที่ไปแวะบล็อคน้องชอนึนแล้วให้มังคุดไปเรียนแต่งกลอนกับอัยคุง
อย่าเลยค่ะพี่
กลัวว่า แทนที่จะได้งาน
กลับจะทำให้อัยคุงเสียพรสวรรค์ด้านแต่งกลอนไปมากกว่า
เพราะถ้ามังคุดแต่งกลอนมา
คงได้แต่กลอนที่ใช้ตามสามแยกปากหวานน่ะค่ะ
คือ กวนเค้าไปเรื่อยๆ
พอดีตัวจริงเป็นคนเงียบๆเฉยๆมากๆ
แต่ในเน็ตนี่ เหมือนด้านมืดมันออกมา

ใสๆๆนะคะ

พี่มิตรชัยยยยย

นึนเอาทู้กลอนมาฝากค่ะ

//www.pantip.com/cafe/isolate/topic/M4355655/M4355655.html#54

(แบบว่า ไม่รู้โค้ดแปะลิงค์อ่ะค่ะ ทำใจหน่อยละกัน)

จะแต่งกันแบบผีเข้าผีออกอ่ะค่ะ

แต่ก่อนตั้งกันทุกวันเลยค่ะ พักหลังชักขี้เกียจ

แต่ก้อมีทุกอาทิตย์ค่ะ

แต่แต่งกันเฉพาะเวลาทำงานนี่แหละ

(ขยันทำงานกันจิงๆ )

คิกๆๆ ว่างๆก้อลองเข้าไปดูละกันนะคะ

มูลนิธิสงเคราะห์เด็กและเยาวชน
บ้านมหาราช 2/1 หมู่ 2 ต.รังสิต อ.ธัญบุรี
จ.ปทุมธานี 12110
โทร 0-2577-1267, 0-2577-3823
โทรสาร 0-2577-1267

นายสกล บุญคำ ประธาน
น.ส.กรัญรัตน์ อินทร์อร่าม ผู้ประสานงาน

ส่งเสริม
สนับสนุนการปฏิบัติงาน
สงเคราะห์พัฒนาและคุ้มครองเด็กชาย
อายุ 7-18 ปีทั้งด้านทุนการศึกษาและ
สุขภาพอนามัยของเด็ก


เฮียมิดดดด...เดี๊ยนน่ารักขนาดนี้..เด็ก ๆ วิ่งตามเป็นพรวน....แต่ดันเรียก เจ๊ๆๆๆๆ ถ่ายรูปให้โหน่ยยย..
เด็กพวกนี้นี่เห็นกล้องไม่ได้...ถ้าเฮียจะไปเมื่อไรบอกหน่อยนะเคอะ จะได้เอารูปฝากไปให้ จำได้ว่าตอนนั้นเด็ก ๆ ดีใจกันใหญ่ เค้าบอกว่า เจ๊ ๆ เจ๊อย่าลืมส่งให้พวกผมนะ........2 ปี ผ่านไป ยังจำได้ รู้สึกผิดจัง..

อุ๊ยยๆๆ มาแอบได้ยินว่าน้องอัยชอบแต่งกลอน...จดก่อนๆๆ คริคริคริ


น้องอัยขรา น้องอัยขรา
น้องอัยจะชอบรุ่นป้าไหม
ป้าชิดชิดนั้นแสนจะเร้าใจ
หวังจะน้องอัยมาเชยชม

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ตลกดีอะ เหอๆ ไร้เดียงสาดีเนอะเด็กๆ เนี่ย
อีกอย่าง เตื่อนแล้วว่าอย่าย่างกรายเข้าร้านแฟ่บ ไงล่ะกระเป๋าแฟ่บเลยล่ะสิ
ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมครับ

อิอิ ไม่ทันเด็ก

ตอนแรกอ่านผ่านๆเป็น มารยาทที่หาไม่เจอ

ปล. เกมที่เล่นไม่มีเฉลยคับ พี่ มิตรบริหารสมองหน่อย

สงสัยโก้มันร้อนวิชาน่ะคุณ ณมิตร

นานแล้วค่ะ ไม่ได้แวะมาบล็อกคุณ ณ มิตร
ยังสดใส มีสีสันเช่นเดิม

^_^

ณ แห่งนี้มีไมตรีที่รอคอย
มิตร ไม่น้อยบ่อยครั้งแวะมาหา
จิต ใจให้กันด้วยด้วยศรัธทา
ไม่ว่างก็ไม่มา ถ้าวางก็มา

ชอบบทสนทนานี้จังเลยค่ะ ไม่น่าเชื่อนะคะ ว่ามันดูเรียบง่าย ใสซื่อ และจริงใจดีอ่ะ ...
จะหาความจริงใจแบบนี้ได้ไหมในสังคมเมืองกรุง

น้อง ณ มิตร ... เรื่องกางเกงนี่คงไม่ถึงขั้นลงทุนแบบนั้นหรอกค่ะ แต่ว่าคิดไปคิดมาถ้ามีแล้วมันช่วยหายเจอเพื่อนเก่าได้ก็คงดีนะค่ะ เพราะว่าจะได้ไม่บ่นเจ็บอีก ... เจ้าตัวในรั้วที่เห็นไกลๆ นั้น มันเป็นก้นแพะค่ะ.. แอบเห็นก้นมันหันมาก็เลยถ่ายแว๊บ พอถ่ายไป มันหันมาพอดี มันมองหน้าแล้วก็ร้องแบ๊ะๆๆๆๆๆๆ เราเลยคว้าจักรยานปั่นต่อเลย

หวัดดีค่ะ เด็กๆก้ออย่างงี้เหละค่ะ ทั้งน่ารัก ทั้งใสชือ และจริงใจ

เห็นภาพและบรรยากาศแล้วคิดถึงตอนที่ ไปออกค่ายอาสา เมือตอนเรียนมหาลัยนะค่ะ

ว่าแร๊ววว
ว่าต้องตกใครไป จนด้าย
ขออภัย กะ ซอนึนด้วย
ที่ตกหล่นตอนตัดแปะ
หรือว่า คูทิง หลง ลืม เนื่องจากต้องใช้ความจำช่วยเพียงอย่างเดียว

ขอขอบคุณ ซอนึน สมาชิกใหม่
ที่ส่อว่าชาติก่อนเราทำบุญไว้เยอะ ในขณะที่เค้า ทำกำ มามากพอควร ชาตินี้เรยยต้องมาเจอกะเราอย่างเรียกว่า เจอปั้บ ซี้ปุ๊บ ไม่มีการต้องค่อยๆ กะลิ้มกะเหลี่ยแต่อย่างใด เจอไอ้โก้ 10 นาทีแรกก็แซวแล้ว พิสูดว่าชาติก่อน "อ้"ก้คงเล่นเค้าค้างไว้เยอะ

คนอื่นสิ ขำว่ะ เรียกตัวเองว่า พี่ๆๆๆๆ พอใกล้ๆพระอาทิดจะตกดินถึงได้รู้ว่า ซอนึนเปงพี่

นี่เลย หลวมตัวอีกคน หมดสิทธิ์ถอนตัว

ความข้องใจเรื่องรอยขีดข่วนบนหน้าจอ LCD ไม่เคยมีในหัวใจ
แต่รอยขีดข่วนบนหน้านี่สิ........

เห็นคุณมิตรชอบเด็ก ๆเลยเอารูปน่ารัก ๆของหลาน ๆมาฝาก

คุยกับเด็กๆ น่ารักจัง ณ มิตร

ไม่ได้แวะมาซะนาน .... สบายดีป่าวคะน้อง

แวะมาดูผ้า..ที่ยังขาวอยู่ค่ะ
...
...
ปล.เด๋วเอารูปสวยสวยมาฝากนะคะ ถ้าฝนมะตก อิอิ

บทสนทนากับน้องยิ้มข้างบนน่ารักมากค่ะ
สดใสซื่อบริสุทธิ์จริงๆ
อ่านไปยิ้มไปตลอดเลยค่ะ
น่ารักทั้งผู้สัมภาษณ์และผู้ถูกสัมภาษณ์  

โอ้ว ว่าแล้ว ว่าพี่มิตรเข้าใจผิด
นั่นคือชิด ไม่ใช่นา แสบนักหนา
เด๋วอัยคุง ไม่ยอมส่ง รูปสวยๆ เศร้าอุรา
คุงพี่บ้า เอาล็อคชั้น ไปหม้อชาย

ฟ้าเอยเจ้าฟ้าหม่น เปรียบดั่งคนที่หงอยเหงา
เหมือนฟ้าเข้าใจเรา ว่าความเศร้าเป็นเช่นไร
ฟ้าหม่นเช่นยามนี้ จะพอมีสักคนไหม
เป็นเพื่อนร่วมเหงาใจ คอยห่วงใยไม่ไกลกัน.....

เอากลอนเน่าๆของ รสก มาฝากค่ะ

ตอนเด็กๆขี้อายเหมือนกันค่ะ

พอโตแล้วเลยกลายพันธุ์ เป็นแอร์สตอบอหลีแล้วค่ะ

เด็กๆ ถามมาก็ตอบตรงๆ จริงๆ นะ...^^

ว่าแต่อิโก้มาแต่งกลอนอะไรอีกแล้วเนี่ย.. อารมณ์ศิลป์จริงๆ นะ...

แวะมาเยี่ยมบ่ายวันพืชมงคลค่า...

เด็กๆที่นั่นกันดาร ขาดปัจจัย

แต่ไม่ยักกะขาดน้ำใจจากคนที่ไปเยี่ยมเยื่อนเนอะ