O เพ็ญเดือน ๖ .. O ชมพูทวีป พศ.(-๔๕) O งดงาม ณ ยามธรรมะประนอม- สัตะหลอมประโลมลง- แนบดำริทำนุอุปสง- คะประจงขจิตใจ O แขเพ็ญ ฤ เร้น สิริพิลาส ขณะภาสะอำไพ ฟ้านิลและจินตนะไฉน- อุปไมยจะเปรียบเหมือน O บนฟ้า .. วลาหกะกระหยับ รวิดับ, และขับเดือน- ลอยดวง ณ สรวง, ภวะสะเทื้อน- ดุจะเคลื่อน ณ ใจคน O ลมเห่ และเจตนะขจ่าง- ปะทุกลางประเล่ห์กล เพิกเหตุและเภทะทุระพล ปะทะรณและทำลาย สุวรรณภูมิ พศ.๒๕๕๖ O ท่ามกลางพยางคะบริภาษ วิปลาสะกำจาย เลือนรางระหว่างรัถยะหมาย พิเคราะห์คล้าย บ่ ใกล้เคียง O เขาว่า .. เพราะว่า - ผิวะสดับ เสนาะศัพทะสำเนียง ปานว่าจะพาทิพยะเสียง ปะเหลาะเคียงประโลมขวัญ O ยินว่า .. เพราะว่า - คติวิจิตร ผิวะคิดก็คมครัน จึงว่า .. เพราะกว่าอรรถะสวรรค์ กละคันถะควรขวาย O ยากแต่จะแปรศิระชะเง้อ ผิวะเพ้อเพราะบรรยาย ยากเข็ญจะเร้นอัตะสยาย ธิระผ้ายและเพียรเผย O เกินกาลจะผ่านอริยะวาท อธิชาติชมเชย ล้ำบทและพจน์ชินะเฉลย สัจะเกยมโนกรรม O จึง-ภาษประหลาดระบุระบือ มุหะถือผิว์คือธรรม จึงพาละผ่านบทะกลัม- พระซ้ำกระหน่ำเสริม O อักโขมโนทัศนะอ้าง นยะต่าง มุ แต่งเติม ผ่านวาทะอาตมะเฉลิม จิตะเหิมบ่เคยหาย O ดั่งโลมและโหมวตะสะบัด ชะธวัชะปลิวปลาย อวดอยู่ก็ภูษิตะสยาย สิละม้ายจะง่ายเห็น O เฉดรงคะบ่งรัฐะประจักษ์ บริรักษะร่มเย็น บอกผู้ศัตรูสุขุมะเพ็ญ ผิวะเร้นจะรุกราน O ลมฤทธิ์อวิชช์ผิวะกระชั้น ฤจะทันจะทัดทาน เห็นแต่จะแปรมุหะผสาน อวตาระรูปหลง O มิจฉาประดาขณะกระหวัด ปริวัตระเวียนวง ฤๅรู้จะสู่มรรคะประสงค์ ชินะองคะสืบสอน O อวดอยู่ก็ภูษิตะประหลาด วิปลาสะอาภรณ์ แรงฤทธิ์อวิชช์ขณะสะท้อน ฤ จะผ่อนสะพัดผืน O หลงศรัทธ์ระบัดทิฐิพิลาป บุญะบาปะกลบกลืน เว้นผู้เพราะรู้ธรรมะจะขืน ประลุตื่น ณ ในตน O เศร้านั้นเพราะนันทิวิปลาส คติทาสะจำนน สิ้นหวัง ฤ ดั่งอุตริฉล ทุพพละปล้นธรรม O งดงามก็ยามทิฐิวิพุธ บริสุทธิเนื่องนำ นัยแท้จะแผ่ศักยะล้ำ สัทะค้ำบ่คลายคลอน O อัญชลิตพระพุทธน้อม - - - นำใจ ต่างประทีปชวาลไข - - - ขจ่างเรื้อง ปลิดป่นมืดหม่นใน - - - สำนึก สิ้นนา ครวญใคร่หมายปลิดเปลื้อง - - - เท็จถ้อยเดียรถีย์ ฯ   Create Date : 24 พฤษภาคม 2556 4 comments Last Update : 26 มิถุนายน 2561 6:55:32 น. Counter : 1739 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีครับท่านสดายุ เมื่อครั้งที่อ่านสัททุลวิกกีฬิตฉันท์ ซึ่งท่านประพันธ์โดยอาศัยเค้าโครงจาก หนังสือ พุทธประวัติจากพระโอษฐ์ (ซึ่งท่านเริ่มต้นว่า... O อานนท์ ! จำเพาะอฐานะกาละจะอุบัติ สองพุทธะร่วมวัฏ ฏะกัน) ผมชื่นชอบมาก ทั้งยังเกิดแรงบันดาลใจ อยากแต่งบ้าง ผมเลยหาหนังสือดังกล่าวมาอ่าน และลองแต่งดูครับ (แต่สั้นกว่าของท่านมากครับ แหะๆ) --- สัททุลวิกกีฬิตฉันท์ ๑๙ --- (พระพุทธเจ้าตรัสแก่พระอานนท์, ภิกษุทั้งหลาย และพราหมณ์) ๏ อานนท์ ! หนึ่งขณะฐานะปรากฏพระสรร - เพชญพ้องพิภพกัน มิมี ๏ ยุคหนึ่งย่อมจะอุบัติพระสากิยมุนี หนึ่งเดียวอดุลปรี - ชญา ๏ พุทธันดรจิรกัลป์อนันตคณนา จึงบรรลุเศรษฐา - ธิวาร ๏ ครั้นตรัสสอนจตุสัจจ์, วรัจฉริยการณ์ โดยจัตุภาคดาล อุดม ๏ (๑) ผู้เกลือกกลั้วรติกามก็น้อมมนประนม เจิมเจตนารมณ์ สดับ ๏ (๒) ผู้มากอัสมิมานะทราบสุคตศัพท์ ซึ้งโสตปสาทซับ ปสันน์ ๏ (๓) ผู้เพ็ญภาวะอุธัจผิว์พบพระอภิธรรม์ ผ่อนจิตพิจลพลัน พิจารณ์ ๏ (๔) ผู้เมาโมหจริตอวิทยวิการ อาบธรรมะเอาทาร อุทัย ๏ ธรรมนี้เพื่อเพาะเขษมพิเศษศุภสมัย แผ่เกื้อประโยชน์ไกล สกล ๏ ดำรงพุทธสถานะเพื่ออนุเคราะห์ชน เป็นผู้ประพฤติพ้น มุหันธ์ ๏ ตรัสธรรมคัมภิรอรรถพิบูลยพยัญชน์ เพริศไพเราะพ้นพรร - ณนา ๏ เป็นแบบอันบริบูรณ์เพราะเลิศปฏิปทา ฝึกสัตว์ประดุจสา - รถี ๏ เป็นครูผู้อนุศิษฏ์ประสิทธิทฤษฎี ดับมูลมุหัคคี มลาย ๏ เป็นปราชญ์ผู้ระบุชัดวิวัฏฏะและอุบาย ลบเหตุเกลศหายน์ ประหาร ๏ เธอพึงทำนุประโยชน์ประโมทย์กมลมาน ยังโยคะสืบศานติ์ ตริตรง --- วิเชียรดิลกฉันท์ ๒๕ --- (พระพุทธเจ้าทรงสนทนากับโทณพราหมณ์ เริ่มด้วยพราหมณ์ทูลถาม) ๏ ท่านผู้อภิญญาณ อภิยศยรรยง เป็นเทพสถิตสุคติทรง สุรฤทธิ์กระนั้นฤๅ ? ๏ พราหมณ์เอย ! นิวรณ์อา - สวะเทวดาถือ เราล้วนละแล้ว; ดนุจะคือ สุรชาติไฉนหนา... ๏ ท่านผู้เจริญจิต สุจริตสุจรรยา คนธรรพชาญดุริย์วิชา ภวะท่านกระนั้นฤๅ ? ๏ พราหมณ์เอย ! เพราะคนธรรพ์ พหุพันธะยังถือ เราล้วนละแล้ว; ดนุจะคือ ภวะนั้นไฉนหนา... ๏ ท่านผู้ประเสริฐสิท - ธิมหิทธิเดชา ดำเกิงเถลิงยศพญา อสุราภิมุขฤๅ ? ๏ พราหมณ์เอย ! ธุลีไคล อนุสัยอสูรถือ เราล้วนละแล้ว; ดนุจะคือ อธิแทตย์ไฉนหนา... ๏ ท่านผู้ประพฤติพรต จรบถอรัณยา ภูมิจิตสถิตนรสถา - นประดุจดนูฤๅ ? ๏ พราหมณ์เอย ! เกลศอัน ชนสรรพ์กระสันถือ เราล้วนละแล้ว; ดนุจะคือ นรชาติไฉนหนา... ๏ ท่านผู้ประหารเหตุ ปฏิเสธเสมอมา วอนท่านเฉลยศุภสภา - ววิสัชนาเรา --- สัททุลวิกกีฬิตฉันท์ ๑๙ --- (ทรงขนานนามพระองค์เองว่า "พุทธะ") ๏ พราหมณ์ ! เปรียบบงก์ บ ละเลงสโรชสิริเสลา เลอสินธุล้วนเสา - วภา ๏ ฉันนั้น, โลกิยธรรม บ ทาบมนตถา - คตผู้ลุสัมมา วิมุตติ ๏ เพิกภพชาติอนุชิตพิสิฐศุภพิสุทธิ์ พึงพร้องสมัญญ์ "พุท - ธะ" เทอญ   โดย: ศารทูล IP: 61.19.199.150 24 พฤษภาคม 2556 13:04:41 น.

คุณชายหมอศารทูล .. 55 ตอนนี้คำว่า"คุณชายหมอ"กำลังดัง .. อย่าลืมหาแว่นกรอบทองใส่ด้วยนา .. แล้วหมั่นเดินไปแถวคณะที่สาวสวยเยอะ บ่อยๆ .. เดี๋ยวได้เรื่องได้ราวเอง ใกล้จบรึยัง .. เห็นว่าเรียน 6 ปี .. ตอนนี้เรียนปีไหนแล้ว ? ต้องขอชมว่า .. ฝีมือเขียนฉันท์ก้าวหน้ากว่าเก่ามากทีเดียว .. แม้คำแขกนั้นยากจะเลี่ยงได้พ้นในการเขียนฉันท์ โดยเฉพาะเนื้อหาแบบนี้ .. แต่คนที่สนใจจริงก็คงหาความหมายได้ไม่ยากนัก .. ฉันท์ใหญ่อย่างสัททุลฯ เป็นหนึ่งในความลงตัวของลีลาและจังหวะ .. ผมชอบตั้งแต่ นายผี อัสนี พลจันทร์ เอามาเขียน "ชะนะแล้วแม่จ๋า" อ้าราตรีขณะนี้มิมีสินะสำเนียง แสนเงียบ บ งึมเสียง - - - สงัด อ้าราตรีขณะนี้สิพฤกษบ่สบัด ใบลมบโลมพัด - - - และพาน อ้าราตรีขณะนี้พิกลกลพิการ ดาวเดือนบันดาลหาย - - - ฤ เห็น เห็นแต่แสงนยนาอนาถและลำเค็ญ คราวปริบกระพริบเป็น - - - ประกาย มีแต่แม่แลมามองตระกองกรบคลาย เคลื่อนบุตรอันสุดสาย - - - สวาท ยินแค่บุตรอันครางระคางกลจะขาด ใจหวาดผวาวาบ - - - วะหวำ อ้ออ้อลมยังระรวยระทวยบรู้จะทำ ท่าไรตะลึงคลำ - - - บคลา หาหายาจะมายาแลยาก็บมียา ไยหาบซื้อหา - - - ฤๅเห็น ฯลฯ สังเกตุดูว่าสัททุลนายผียังคงลีลาฉันท์โบราณที่ใช้เสียงหนักเสียงเบา แทนที่จะเป็น เสียงสั้นเสียงยาว อย่างยุคตั้งแต่ ร.6 เป็นต้นมา อย่างที่ต้องอ่านช่วยรวบเสียงกันเลยทีเดียว .. แต่การใช้คำอุทานขึ้นต้นบทอย่างที่เห็นนั้น ถูกใจผมนักแล้ว 555 ส่วนที่พูดถึงคงหมายถึงบทนี้ .. O องค์ธรรมแห่งวิสาขะมาส .. O สัททุลวิกกีฬิตฉันท์ ๑๙ 000110101112 - - - 00102 - - - 13 1=ลหุ นอกนั้นครุ เลขเดียวกัน = สัมผัสสระ O อานนท์ ! จำ-เพาะ-อ-ฐานะกา-ละ-จะ-อุ-บัติ สองพุทธะร่วมวัฏ- - - - ฏะกัน O ย่อมเพียงหนึ่ง-เฉพาะ-ผู้เพราะรู้-วิ-มุ-ติ-ฉัน- ทามรรคตระหนักบรร- - - - ลุผล O รอบแห่งปรา-ก-ฏะ-ภาค-ตถา-ค-ตะ-พิ-มล ยากเกิดประเสริฐสน- - - - ธิกาล O สงฆ์เอย ! เกิด-จ-ตุ-อัศจรร-ยะ-พิ-ส-ดาร เมื่อพุทธะดวงมาน - - - อุบัติ O ไป่เคยปรา-ก-ฏะ-มีพิถี-พฤ-ติ-วิ-วัฒน์ ฟังธรรมะตรองอรรถ - - - ประสาร O ที่มัวเมา-หะ-กะ-กา-มะ-คุณะ-วิ-ต-ถาร เมื่อธรรมะแว่วพาน - - - ก็ฟัง O ที่มัวเมา-ทิ-ฐิ-มานะภา-วะ-คละ-ประ-นัง เมื่อธรรมะแว่วดัง - - - สดับ O ที่วุ่นวาย-อ-ล-เวงบ่เพ่ง-จิ-ตะ-ระ-งับ แว่วธรรมะตรองศัพ- - - - ทะตาม O ที่มืดบอด-เพราะ-อ-วิชชะมิจ(ะ)-ฉะ-ละ-ลาม ฟังธรรมะย้ำความ - - - ก็ตรอง O สงฆ์ทั้งหลาย ! พระ-สุ-คตและบท-วิ-นั-ยะ-ผอง เพื่อจิตประดาปอง - - - ละปรุง O สงฆ์ทั้งหลาย ! พระ-สุ-คตกำหนด-มรร-คะ-ผ-ดุง พร้อมวิชชะบำรุง - - - ประชา O รู้แจ้งโลก-ดุ-จะ-ครูเพราะรู้-พิ-ท-ยะ-พา- ปวงศิษยะศึกษา - - - พระสอน O สงฆ์ทั้งหลาย ! พระ-วิ-ทูเพราะรู้-มรร-คะ-อ-มร ทางไทจะไถ่ถอน - - - ระทม O สำแดงธรรม-พิ-เราะ-ความพิราม-บ-ทะ-ป-ฐม กลาง, ปลาย-พระผายพรหม- - - - ะจรรย์ O สมบูรณ์พร้อม-อรร-ถะ-ปวงและช่วง-วรร-คะ-พ-ยัญชน์ รสธรรมพระนำผัน - - - พะใจ O สงฆ์ทั้งหลาย ! ค-ติ-ธรรมและสัม-มรร-คะ-ประ-ไพ เอื้อชนพิมลใน - - - คะนึง O ย่อมเกื้อกูล-นุ-เคราะห์-โลกละโศก-ทุ-ขะ-ระ-รึง จิตเทพมนุษย์พึง- - - - ภิรมย์ O พราหมณ์เอย ! เมื่อ-รัต์-ติ-กาลประสาร-ภ-วะ-ประ-สม กลับว่าทิวากลม- - - - ภะกาล O พราหมณ์เอย ! เมื่อ-ทิ-วะ-ผ้ายผกาย-รุ-จะ-ประ-สาร ว่ารัตติคาบดาล - - - ประดัง O ย่อมว่าพราห-ม-ณะ-นั้นมุหันธ์-จิ-ตะ-ประ-นัง เสพคลุกกะทุกขัง - - - บ คลาย O พราหมณ์เอย ! นา-มะ-ด-นูเพราะรู้-อ-นุ-เคราะห์-กาย โมหันธะบั่นหาย - - - ก็เรา O เกิดขึ้นเพื่อ-ม-หิ-ศาลประการ-คุ-ณะ-เฉลา เอื้อชนะป่นเมา- - - - หะมี O กาลเมื่อเหล่า-กุ-ละ-บุตรตระกูล-คฤ-ห-บ-ดี ฟังธรรมะคัมภี- - - - ระตรอง O ครั้นตรองแล้ว-ธรร-มะ-สัจจ์วิวัฒ(ะ)-นะ-คระ-ลอง ดาลศรัทธ์ระบัดครอง - - - กมล O ย่อมตรึกเห็น-บรร-พ-ชาจะอา-ศั-ยะ-ระ-คน- พรหมจรรยะบันดล - - - ละเรือน O ปลงผม, ภู-ษิ-ตะ-ย้อมประนอม-บ-ทะ-เสมือน- ผู้ยึดประพฤติเลือน - - - ละงาม O ธรรมอันซึ่ง-พระ-สุ-คตกำหนด-พฤ-ติ-พิ-ราม เพื่อดับระงับทราม - - - ประทัง O นั้นคือชา-ติ-ช-ราและภา-วะ-ม-ร-ณัง ต้นเหตุอุบัติยัง - - - สุคต O สามธรรมนั้น-ด-ละ-เหตุพิเศษ-อุ-บั-ติ-บท พรหมจรรย์ถวัลย์รส - - - ดำรู O เพื่อโลกนี้-สั-ทะ-ธรรมจะค้ำ-ม-ฤ-ต-ยู เกื้อกูลวิทูรรู้- - - - ละวาง O เพื่อจิตชำ-นะ-จะ-รู้จะสู่-วิ-มุ-ติ-ทาง ล่มมาระผ่านขวาง - - - ระคาย O สงฆ์ทั้งหลาย ! ม-ร-คาตถา-ค-ตะ-สยาย ภาษชี้พิถีกลาย - - - เคราะห์กรรม- O –ย่อมเปิดโล่ง-เฉพาะ-ผู้จะรู้-ประ-พฤ-ติ-สัม- มาวัตรสมรรถทำ- - - - นุใจ O พึงเสพบท(ะ)-เกษมะเขม-ร-สะ-ประ-ไพ ล่วงภาวะอาลัย- - - - ะลาญ O เธอพึงเนา-กะ-ประ-โมทย์และโภ-ช-นะ-ประ-การ จากโยคะโอฬาร - - - เถอะรา ................................................................ ๔ O เบญจางค์ประดิษฐ์น้อม - - - นอบกร นบดิลกชิเนนทร - - - อธิกไท้ คุณพระยิ่งอาภรณ์ - - - พาดห่ม- คลุมทั่วตรีภพไว้ - - - หว่างถ้อยธรรมกถา ฯ O นบธรรมุตม์เทียบพร้อม - - - พากย์สอน สัตว์แฮ คลี่อรรถขัดอาวรณ์ - - - ข่มไว้ โกรธเกลียดลุ่มหลงถอน - - - ถอดจาก จิตนา ตัดเหตุสู่ผลได้ - - - ดับสิ้นสังสาร ฯ O ส่ำสัตว์อันอยู่ด้วย - - - โดยโม หะเอย ยกภาษยิ่งภิญโญ - - - หยัดชี้ เผยทางผ่านทุกข์โท- - - - มนัสจิต แจ้งแฮ ส่องมืดหม่นก่อนกี้ - - - กลับเรื้องจำรูญ ฯ O พระล่วงพระล่องล้น - - - โลกลับ สู่อมฤตกลายกลับ - - - เกลศร้อน เหลือธรรมแผ่รำงับ - - - เงาโศก พจน์ภาษคอยปรุงป้อน - - - ป่นร้ายคลายแสลง ฯ O กอปรประนมนัขน้อม - - - บังคัล คุณพระไตรปิฎกธรร- - - - มุตม์แม้น- สายธารอมฤตบรร- - - - โลมซาบ- ซับจิตชนทั่วแคว้น - - - ผัสสะห้วงนิรวาณ https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=sdayoo&month=16-05-2011&group=41&gblog=26   โดย: สดายุ... 24 พฤษภาคม 2556 16:44:01 น.

ผมกำลังขึ้นปี ๓ ครับ เหลืออีกตั้งเกือบ ๔ ปีครับ! (เพราะปี ๓ เพิ่งจะเริ่ม) ขอบพระคุณที่ยกฉันท์ "องค์ธรรมแห่งวิสาขะมาส" มาให้ยลอีกรอบครับ เมื่อลีลาเสือผยอง ผนวกการกรองสุนทรศัพท์โดยท่านสดายุแล้ว อ่านเมื่อไร ก็สัมผัสถึงความยิ่งใหญ่ของพระบรมครูทุกครั้งครับ   โดย: ศารทูล IP: 61.19.199.150 24 พฤษภาคม 2556 20:34:09 น.

อ้อ ..เรียนผ่านมาสองปีแล้ว .. คงเป็นวิชาพื้นฐานเป้นส่วนใหญ่ .. ขอให้มีความสุขกับการเรียน เพื่อว่าเมืองไทยจะมีหมอดีๆเก่งๆเพิ่มขึ้นมาอีกคน ส่วนร้อยกรอง เป็นเพียงงานอดิเรก เอาเลี้ยงชีพไม่ได้ 55 เขียนไปเรื่อยๆแล้วแต่ประเด็น   โดย: สดายุ... 25 พฤษภาคม 2556 7:39:56 น.