คาดว่าเพื่อนหลายคน คงห่างหายจากบล็อกกันไปพอสมควร ด้วยเรื่องน้ำที่เราประสบกันอยู่

ในส่วนจอง จขบ เองก็อพยพหนีน้ำถึงสองครั้งด้วยกัน จนกลายเป็นคนเร่ร่อนเดินทางไปจังหวัดโน้น..อีกวันก็โผล่มาจังหวัดนี้ จนทำให้โจร เอ๊ย เพื่อนดักทางกันไม่ถูก

แต่หลังจากคิดว่า ควรหาห้องพักชั่วคราวได้แล้ว ก็ปักหลักมาเช่าอยู่ต่างจังหวัด โดยความช่วยเหลือของคนที่รู้จักห่างๆ ซึ่งได้ข่าวว่า ก่อนเรามาถึงห้องเพิ่งมีคนย้ายออกไปสดๆ ร้อนๆ กันเลยที่เดียว

ด้วยความที่เค้าทราบกันว่า จขบ หนีน้ำมาจากที่มิดหัว ก็สงสาร ลดราคาห้องให้ ไม่คิดค่าเฟอร์นิเจอร์ต่างๆ แถมอีกคนนำหมอน ผ้าปูและผ้าห่มมาให้.. ขอบคุณค่า...

และแล้วคืนนั้น ก็เป็นคืนแรกที่นอนหลับฝันดีซะที พอวันรุ่งขึ้นก็มีสายโทรเข้ามา ตามสายเป็นผู้หญิงบอกว่า ..เมื่อครู่นำของใช้มาให้ และได้วางอยู่นอกห้องหน้าประตู..

พอวางสายเราจึงเดินไปเปิดประตู..ก็พบว่า มีน้ำขวดเป็นสิบ  จานชาม ที่ตากผ้า และอื่นๆ ฯ วางกองไว้..และนี่เอง ทำให้สิ่งที่สั่งให้ตัวเองอดทน เข้มแข็งและอดกลั้นไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคที่อยู่ในจิตใจ จากการที่ห่างครอบครัว..อ้างว้าง..เคว้งเพราะต่างถิ่น ได้ทะลายออกมาเป็นน้ำตา ไหลพรั่งพรูไม่สามารถหยุดได้เลยจริงๆ

หลังจากหายตาบวมแล้ว ก็ได้ลงไปขอบคุณผู้ที่นำของมาให้

และนี่เอง ทำให้ได้เรียนรู้จากวิกฤตนี้ว่า ความมีน้ำใจ ไม่เคยห่างจากคนไทยด้วยกันเลยจริงๆ ไม่เคยแม้แต่จะพูดคุยหรือซักถามว่าเราเป็นใคร แต่สิ่งที่มอบให้ คือ ความกรุณาต่อเพื่อนมนุษย์อย่างแท้จริง  จึงเป็นที่มาของบล็อกนี้ว่า..

..(เหตุการณ์)น้ำท่วม..(นำมาซึ่ง) น้ำตา..จากน้ำใจที่ได้รับ