เนื่องจากช่วงนี้ หลายคนทุกข์กับภัยธรรมชาติอย่างที่เราไม่คุ้นชินมาก่อน

เมื่อใจเราไม่เคยเตรียมพร้อมที่จะประสบกับปัญหาที่น้ำมารวดเร็วเช่นนี้ ก็เป็นเรื่องยากที่จะทำใจยอมรับ เราจึงได้ยินข่าวที่ผู้ประสบภัยหลายคนเป็นโรคซึมเศร้า เครียด บางคนถึงขนาดไม่อยากมีชีวิตอยู่ เพราะสูญเสียทรัพย์สิน บ้าน และหลายๆ อย่าง

แล้วเราล่ะ..ผู้ที่ภัยยังมาไม่ถึง เราควรจะนิ่งเดียวดายงั้นหรือ??

แม้ว่าเราไม่ได้มีเงินทองที่จะบริจาค แต่เรายังสามารถนำแรงกาย แรงใจ ที่อยากช่วยเหลือผู้อื่น ไปช่วยแบ่งเบาความทุกข์หนักของผู้คนเหล่านั้น  
ทางที่เราสามารถทำได้ ณ ตอนนี้คือ ไปเป็นอาสาสมัคร รับสายผู้ประสบภัยกับสถานีโทรทัศน์ช่องนึง

ทุกสายที่เรียกเข้ามา น้ำเสียงร้อนรน ทุกข์ทั้งหิว..ทุกข์ทั้งการอยู่ยาก ลำบาก ทั้งชาวบ้าน ชาวกรุง และพระสงฆ์เช่นกัน ซึ่งเราก็จะรับฟังอย่างตั้งใจ ลึกซึ้ง พยายามให้เค้าผ่อนคลายก่อนในทุกข์นั้น เพื่อที่จะให้เค้ารับรู้ได้ว่า มีเพื่อนคอยรับรู้ความทุกข์ของเค้า เพื่ออุ่นใจ และสามารถที่จะเรียบเรียงคำพูดและสื่อความต้องการให้ความช่วยเหลือได้อย่างละเอียด และให้ทางสถานีฯ ได้ประสานงานและช่วยเหลือได้ถึง

ทุกสายที่เข้ามา เราจะขอรายละเอียดให้มากที่สุด ชื่อและเบอร์ผู้แจ้ง เบอร์ผู้ที่ติดอยู่ในน้ำท่วม ขอพิกัดตำแหน่งให้มากที่สุด ระยะเวลาที่ประสบภัย และความต้องการที่เค้าอยากให้ช่วยอย่างเร่งด่วนที่สุด เพื่อประสานงานกับหน่วยงานอื่นๆ ต่อไป 

หลักๆ วันนี้ สายที่ขอความช่วยเหลือมากที่สุดคือ อาหาร น้ำ บ้างก็สอบถามทาง สอบถามแนวโน้มของน้ำที่จะท่วม บางคนอาจห่วงบ้านจนไม่สามารถละทิ้งบ้าน  ...แต่ท้ายสุด เมื่อไม่สามารถต้านทานกระแสน้ำได้ ก็จำเป็นต้องรักษาชีวิตตนเองและครอบครัวไว้ก่อน  จึงขอให้นำรถเข้าไปอพยพออกมา ซึ่งช่วงนี้ก็ค่อนข้างลำบากแล้ว เพราะน้ำทั้งมากและเชี่ยวเหลือเกิน  หลายพื้นที่ ความช่วยเหลือเข้าไปไม่ถึง ทั้งเด็กและผู้ป่วยที่สูงอายุ ก็อยู่กันอย่างลำบาก 

หลังจากเป็นอาสาไปประมาณ 3 ชม. ก็ได้เวลากลับบ้าน ได้พูดคุยกับเจ้าหน้าที่ของช่อง ซึ่งต้องรับสายตั้งแต่เช้ายันเกือบเที่ยงคืน เพราะเป็นช่องเพื่อประชาชน ดังนั้น หลายคนก็รับความเครียดมาด้วย ทั้งระยะเวลาการทำงานที่นานขึ้น เรื่องราวร้องทุกข์ต่างๆ ที่มากมายหลายอย่าง รวมถึงผู้ทุกข์ร้อนบางคนก็ไม่สามารถจะยืดระยะรอรับความช่วยเหลือได้อีก  ก็อาจมีบ้างที่ใช้อารมณ์กับผู้รับสายร้องทุกข์

ดังนั้น หากต้องทำงานคลายทุกข์ผู้อื่นเช่นนี้ เราอาจต้องฝึกมีใจเป็นจิตอาสาจริงๆ วางใจ ไม่รับอารมณ์ที่มากระทบ และไม่นำกลับไปเครียดต่อ เพราะเราถือว่า เราได้ทำหน้าที่ตรงนั้นแล้ว ทำดีที่สุดแล้ว 

สิ่งที่เราได้วันนี้ คือ ความอิ่มใจ สุขใจ ทุกสายก่อนวางไปนั้น น้ำเสียงจากก้นบึ้งจิตใจ ในคำว่า "ขอบคุณ" มันไม่ใช่เป็นแค่คำพูด แต่มันหมายถึงความหมายนั้นจริงๆ..

 อ้อ..มีสายนึงแจ้งความเดือดร้อนมา พูดคุยซักพักนึง พอเราถามชื่อปลายทาง ได้รับคำตอบว่า หลวงพี่...

เราก็รีบเปลี่ยนคำพูดระล่ำระลักแทบไม่ทันเลยค่ะ ...นมัสการค่ะหลวงพี่ ..

หุหุ  (ท่านคงขำเนาะ)