[ TG ] รั ก ฤ ๅ ผู ก พั น ฯ # ๑๐ #
**คำเตือน**
เรื่องนี้ . . .
เป็นเรื่องแต่งขึ้นเพื่อสร้างความบันเทิง
ไม่เกี่ยวข้องกับ บุคล แต่อาจเกี่ยวพันกับสถานที่
หรือเหตุการณ์ใด ๆ ที่เกิดขึ้นในบรรณภิภพนี้
ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณในการอ่านอย่างมากถึงมากที่สุด
ปล. เป็นเรื่องแต่งมิได้เกี่ยวข้องใด ๆ ต่อ เจ้าของบล๊อก
ต อ น ที่ ๑๐
Free TextEditor
สิ่งที่ทำให้ผมยิ้มได้ . . .
คืนและวันดี ๆ ที่มันไม่สามารถย้อนกลับมาได้อีก แต่มันไม่ได้หมายความว่า สิ่งนั้นมันจะจบไปแล้ว มันคือพลังที่ทำให้ผมมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ สำหรับผม ความรักคือสิ่งมหัศจรรย์ที่สุด มันคือแรงพลังที่จะทำให้คน ๆ นึงยืนหยัดอยู่บนโลกนี้ได้
จงอย่ามองมุมความรัก . . .
. . . แค่มุมเดียว
. . . ของบางอย่างมีช่วงระยะเวลาของมัน . . .
ช่วงเวลาที่จะพาเราก้าวผ่านไปอีกช่วงเวลา ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันมีค่า มีความหมายเสมอ มันอยู่ที่ว่า เราจะทำใจรับรู้กับสิ่งที่เกิดขึ้นมากน้อยขนาดไหน
สำหรับผม . . .
ผมยินดีปล่อยให้มันเกิดขึ้น ผมยินดีกับสิ่งที่เกิด
แม้ว่า . . .
. . . บางครั้งมันคือเข็มนับล้านที่พุ่งตรงเข้าสู่หัวใจ แต่ผมก็ผ่านจุดนั้นมาได้ ผ่านจุดที่แย่ที่สุดในชีวิต และผมกล้าที่จะเรียนรู้การดำเนินชีวิตต่อจากนั้น
ความรัก . . .
. . . งดงามเสมอ
ผมเชื่อเช่นนั้น . . .
. . . มันไม่ผิด ความรักไม่ผิด มีแต่เราต่างหากที่ไปกะเกณฑ์เอากับมันเอง อยากเป็นอย่างโน้น อย่างนี้ จนกระทั่ง เราลืมมองไปว่า ไม่มีใครหรอกที่จะเป็นผู้ชนะตลอดเวลา
และ . . .
ไม่มีใครอีกเหมือนกันที่เป็นผู้แพ้ตลอดกาล . . .
. . . หลายคนมองว่าผมโง่ที่ทำไปแบบนั้น . . .
ผมยอมรับว่าโง่ . . . ผมโง่
และผมน่าจะเป็นคนโง่ที่น่ารักที่สุดในโลก ไม่มีใครหรอกที่จะทำอะไร ถูกต้องตลอดเวลา ผมเองก็เหมือนกัน ผมไม่ใช่คนดี อย่างที่ผมเล่าให้ฟังมาตั้งแต่แรก
ผมรักโก . . .
. . . รักมากกว่าน้อง
. . . ผมรู้ตัวเองมาตั้งแต่วันแรก . . .
เพียงแต่ว่า ผมยังสะกดความรู้สึกของผมเอาไว้ได้ ไอ้ความรู้สึกส่วนน้อยมันยังไม่ออกฤทธิ์ เพราะสิ่งที่ผมทำมันเป็นความรู้สึกส่วนใหญ่ ความรู้สึกที่ว่า ผมอยากเห็นมันเดินไปสู่ปลายทางที่สวยงาม ผมได้แต่มองมันเงียบเฝ้ามองมันด้วยหัวใจของคนที่รักคนอื่นได้คนนึงเท่านั้น
ตอนนี้ผมทำงานแล้ว . . .
. . . และมันมากพอที่ผมจะดูแลมันได้ . . .
ผมเชื่อเช่นนั้น
ผมเฝ้าวาดวิมานกลางอากาศ วาดภาพที่ผมจะอยู่กับมันไปอีกนาน ภาพที่วาดเอาไว้จากมุมมองของคน ๆ นึง ที่มองจากมุมของภาพคนวาด สวยงามเสมอ โดยที่ผมไม่วาดภาพอีกด้านเอาไว้ แบบนี้กระมัง เมื่อถึงเวลาหนึ่ง เวลาที่มันผกผันไปอีกด้าน ผมถึงเจ็บเจียนตาย
ไอ้อาร์ม พรุ่งนี้ทำงานมั้ยมรึง เสียงไอ้เพื่อนโอ๋โทรหาผม
มันทำงานแล้ว ได้งานที่แบบเดียวกับผมในสนามบินนั่นแหละ มันสมัครมาหลายที่เหมือนกัน แต่มันไม่เอา มันบอกมันอยากอยู่ใกล้ ๆ ผม หรือมันแอบรักผมอยู่ ไม่หรอกครับ มันบอกว่า อุ่นใจดี อย่างน้อยก็รู้ว่ามีเพื่อนอยู่ใกล้ ๆ
ผมดูเหมือนจะทิ้งสังคมเพื่อนไปเลย เมื่อมีโกมาอยู่ด้วย . . .
ว่าง มีไรมึง
แดกเหล้ากัน ไม่ได้กินนานแร่ะ
ไอ้เหี้ย ดูเวลามั่ง โทรชวนกรูแดกเหล้าตั้งแต่พระยังไม่เพลนี่นะ
อ้าว! กลัวเพื่อนคิวไม่ว่าง กว่าจะได้คิวเพื่อนกรูเดี๋ยวนี้ต้องขอล่วงหน้า เหมือนมันกำลังด่าอยู่เลยแฮะ
เออ ได้ว่างครับพ่อเอกรัฐ
ดีมาก ร้านเดิมนะเพื่อน เด๋วกรูโทรตามไอ้แดนด้วย วันนี้วันเกิดมัน"
เอ้ย ลืมไปเลยกรู เออค่ำ ๆ เจอกัน
ผมลืมวันเกิดคนที่ดีกับผมอีกคนเสียสนิท . . .
. . . ที่จริงเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้ ผมไม่ลืมหรอก แต่บังเอิญช่วงนี้ผมมีอะไรมากมายที่ต้องคิด ทั้งเรื่องงานที่ผมทำ เรื่องของโก ที่ดูเหมือนมันจะเงียบลงทุกวัน
พี่อาร์ม พี่อาร์ม เสียงมันเรียกผม เมื่อมันจอดมอเตอร์ไซด์หน้าบ้าน
เป็นไงมั่ง ผลสอบ
สี่จุดศูนย์พี่
ห๊า . . . หูฝาดมั้ยพี่
ไม่พี่ สี่จุดศูนย์จริง ๆ ไม่เชื่อดูนี่ มันส่งกระดาษที่รายงานเกรดให้ผม มีตราประทับของโรงเรียนมันด้วย มิน่ามันถึงยิ้มกว้างดีใจ
ผมหรือ . . .
. . . ดีใจกว่ามันเสียอีก . . .
ผลการเรียน . . . คือสิ่งเดียวที่ผมรู้ มันตั้งใจขนาดไหน ผมไม่เสียดายความตั้งใจที่ผมจะปั้นมันให้สวยงามที่สุด สมกับที่ผมลงแรง ลงใจ ลงเงิน เพื่อสร้างสิ่งที่มหัศจรรย์ที่สุดในชีวิตของผม เพราะสิ่งที่ตอบแทนกลับมามันคุ้มค่าเสียเหลือเกิน
สิ่งที่ผมลงทุนลงแรง สร้างสรรด้วยหัวใจ. . .
แม้จะไม่ผลิดอกออกผล แต่มันคือ สิ่งที่งดงามที่สุดที่ผมเคยเจอ
แล้วทำไมกลับมาช้า ไปกินกับเพื่อนมาเหรอ ผมถามเพราะมันบอก ไม่น่าเกินสิบโมงเช้า นี่ก็เกือบเที่ยง
อีแก่ดิพี่ สเตอร์รูด ต้องเอาไปเปลี่ยนใหม่
ผมมองออกไปนอกบ้าน ไอ้มอเตอร์ไซด์ที่ผมยกให้มันใช้ ผมเองก็ใช้มากลายปี มันเก่ามากแล้วล่ะ ช่วงหลังก็ซ่อมบ่อยเหลือเกิน ค่าซ่อมแต่ละเดือนร่วมพัน ผมหันกลับมามองหน้ามัน
มันเรียนช่างยนต์ มันชอบเครื่องยนต์กลไก แล้วที่มันสะสมหนังสือรถมอเตอร์ไซด์ หลาย ๆ ครั้งที่ผมเห็น มันจะอ่านหนังสือรถมันมองรูปในหนังสือ . . . รุ่นใหม่กำลังฮิต HONDA SONIC
เหรอ เออ คืนนี่พี่โอ๋ชวนไปกินเหล้า ออกไปกับพี่นะ
ได้ครับพี่ แต่ตอนนี้ขออาบน้ำก่อนร้อนมาก มันยิ้มก่อนเดินไปทำธุระของมัน
ผมเดินไปที่ตู้เก็บหนังสือของโกเมศวร์ . . .
มองหนังสือรถ ที่มันซื้อทุกฉบับ เรียงกันอย่างเป็นระเบียบ ก่อนที่อะไรบางอย่างจะเข้ามาในหัว ผมเดินกลับไปที่ตู้ของผม เปิดลิ้นชัก มองสมุดเล่มสี่เหลี่ยมสีเขียว ก่อนที่จะหยิบมันออกไป และไม่ลืมหยิบสมุดเงินฝาก . . .
เดี๋ยวมานะโว้ย หิวกินข้าวไปก่อนไม่ต้องรอ
ผมตะโกนบอกมัน ก่อนที่จะขี่มอเตอร์ไซด์คันนั้นออกไป ถึงผมจะรักมันมาก เพราะผมใช้มันมาร่วมเจ็ดปี แต่ผมจำเป็นต้องตัดใจจากมัน
วันนี้ . . .
. . . ต้องลาจาก . . .
และ การจากลา . . .
ก็เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตมนุษย์ . . .
. . . ไม่ว่าจะจากอย่างไร . . .
เมื่อถึงเวลาของมัน มันก็ต้องจากลา ไม่มีอะไรอยู่ค้ำฟ้า ชั่วนิรันดรนี่หว่า ผมน่าจะเรียนรู้การจากลาในวันนั้น วันที่ของรักจากผมไป . . .
ผมกลับเข้ามาบ้านอีกครั้งราวสามชั่วโมงหลังจากนั้น . . .
โกมันอยู่หน้าบ้าน มันมองผมด้วยสายตาแปลก ๆ สายตามันคล้ายมีคำถาม ผมจอดรถ ก่อนเดินไปหามัน ยิ้มให้มัน คนที่ผมรัก
ของขวัญสำหรับคนที่เรียนได้สี่จุดศูนย์ ผมส่งกุญแจรถ ให้มัน
มันยิ้มแววตามันมีความสุข ผมชอบมองเวลาที่มันยิ้ม เพราะรอยยิ้มมันเจ้าเล่ห์ รอยยิ้มของมันเหมือนมันปลดปล่อยความทุกข์ทั้งหมดที่ใจมันมี
พี่อาร์ม เปลือง คันเก่าก็ยังใช้ได้
พี่อยากให้ ขอบใจนะที่ตั้งใจเรียน ผมตบไหล่มัน ก่อนเอากุญแจรถคันใหม่ยัดใส่มือมัน
มันเป็นของโก อยากแต่งอยากทำอะไร ตามสบายเลย ผมบอก เพราะรู้มันชอบแต่งรถ
แววตามันเหมือนเด็กที่ได้ของถูกใจ มันเดินไปที่รถคันใหม่ สีเดียวกับที่มันชอบ มันไปลูบ ๆ คลำ ๆ ราวกับว่า ไม่อยากให้ฝุ่นได้จับต้อง ผมมองมันด้วยแววตาที่มีความสุข
ความสุข . . . ของผม อยู่ที่รอยยิ้มของโก
น่าเสียดาย . . .
. . . ที่หลังจากนั้น ผมทำลายความสุขของตัวเอง ผมทำลายความสุขนั้นลงด้วยมือของผมเอง
รู้แบบนี้ . . .
คำนี้บาดลึกในหัวใจ เพราะมันแปลว่า . . .
. . . สายเกินไป . . .
พี่อาร์ม ผมเอาไปปาดเบาะได้มั้ย มันกลับมาในบ้าน
ท่าทางมันในตอนนั้น ผมเห็นชัด มันเหมือนคนที่ได้ของที่รัก น้ำเสียงมันตื่นเต้น มันดีใจ ผมรู้ มันมีความสุขผมเข้าใจ ผมจำได้ จำได้ดีเสมอ เพราะภาพของมันผมไม่เคยหลงลืมไปจากหัวใจ
ได้ จะทำอะไรก็ได้ บอกแล้วไง พี่ให้โกของขวัญที่สอบได้สี่จุดศูนย์
พี่อาร์มใจดีจัง ขอบคุณนะพี่ ขอบคุณมาก มันเดินมากอดผมเอาไว้หลวม ๆ
ช่วงหลังมันกล้าแสดงความรักโดยการกอดมากกว่าเดิม อาจเพราะเวลาที่เราอยู่ด้วยกันมันนานขึ้นทุกวัน และมันค่อย ๆ ผูกเราสองคนเอาไว้แน่นหนา ผมไม่รู้เหมือนกันว่าสิ่งที่ผมทำไป มันจะสร้างนิสัยอะไรให้โกหรือไม่ แต่ผมยังยืนยันแบบเดิม
ถึงย้อนเวลาไปได้ . . .
. . . ผมก็ยังจะทำแบบที่ผมเคยทำมา . . .
เพราะสิ่งที่ผมทำไปทั้งหมด ผมทำด้วยหัวใจ ด้วยความรักทั้งหมดที่ผมมี ผมไม่เคยทำแบบนั้นกับใครมาก่อน และจะไม่มีวันทำแบบนั้นกับใครอีกเช่นเดียวกัน
ผมคิดว่า . . .
. . . คนที่รักคนอื่นมากกว่าตัวเองแบบผม . . .
จะต้องทำแบบผมแทบทุกคน ผมเชื่อแบบนั้นไปแล้ว
คืนนั้นผมนั่งกินเหล้าด้วยความสุข เพราะอย่างน้อยที่สุด ผมไม่ได้มากินเหล้ากับเพื่อนสนิทแบบไอ้โอ๋ ไอ้แดนนานแล้ว ผมมีของขวัญให้แดนมัน แม้มันจะไม่มีราคาค่างวดอะไร แต่มันก็เป็นของที่มีคุณค่ามหาศาลสำหรับคนรับ
ผมเอารูปของมันออกมาเลือก รูปที่ไปเที่ยวมาตอนปีก่อน . . .
ผมใช้กระดาษที่เหลือจากการทำรายงาน . . .
. . . ใช้รูป ใช้กาว กรรไกร และขอบฟิล์มที่ใช้แล้ว ที่เขาเรียกมันว่า . . . หนามเตย
ผมเอาทุกอย่างมาผสมผสานใส่ความรู้สึกทั้งหมด ที่ผมพึงจะมีให้เพื่อนที่ดีของผม ใช้หัวใจ บรรจงวางเรียงจนมันกลายมาเป็นรูปภาพที่สวย และเป็นงานชิ้นเดียวในโลก ก่อนที่ผมจะเอาไปเข้ากรอบที่ร้านกรอบรูปอีกหมู่บ้าน
ผมอ้อนที่ร้านแทบตาย . . . ขอรอเอาวันนี้เลย
งานเขามาก แต่เขายินดีทำให้ผม . . .
ผมไม่ชอบซื้อของขวัญให้คนพิเศษในวันเกิด เพราะผมว่ามันคงไร้คุณค่า ไม่น่าจดจำ สำหรับคนที่ผมรักมาก ๆ ผมจะลงมือทำ ทำด้วยตัวผมเอง . . .
คงเหมือนเรื่องที่ผมเขียนอยู่ตอนนี้มั้ง . . .
มันจะกลายเป็นหนังสือ . . .
. . . ผมจะให้มันในวันเกิดของมันปีหน้า . . . โกเมศวร์
แล้ว . . .
. . . มันจะรู้เอง สิ่งที่ผมทำลงไปทั้งหมด ผมทำไปทำไม ผมทำเพื่ออะไร ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันคือเรื่องจริง เรื่องที่ผ่านมาแล้วในชีวิตของผม . . .
ไม่ว่าการตัดสินใจของผม . . . จะเป็นเช่นไร
โอกาสของวันข้างหน้า . . . ผมยังไม่ได้คิด
ผมรู้แค่ว่า . . .
. . . บางครั้ง
เราไม่จำเป็นต้องอยู่กับคนที่เรารักก็ได้ ผมอยากให้มันเติบโต ก้าวเดินไปในทางที่มันอยากเดิน ผมไม่อยากให้มันรักผมเพราะมันสงสารผม เพราะความรักที่เกิดจากความสงสารมันทรมาน
สำหรับผม . . .
ความรักเกิดจากหัวใจ . . .
. . . เกิดจากความรู้สึกที่อยากดูแล อยากอยู่ใกล้ ๆ คนที่เรารัก อยากเห็นคนที่เรารักมีสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิต
ต่อจากนี้ . . .
. . . อะไรก็ตามแต่ที่เกิดขึ้น
ผมอยากให้โกเมศวร์มันรู้ . . .
. . . ผมไม่เคยลืมสิ่งที่ผ่านมา สิ่งที่อยู่ในหัวใจผมเสมอ คือ มัน . . .
พี่อาร์ม สวยมากพี่ ขอบคุณครับพี่ แดนมันแกะห่อที่ผมใช้กระดาษสาขยำให้มันยู่ยี่ ดูเก่า ก่อนเอามาห่อกรอบรูปที่ผมทำขึ้น
ดีใจที่ชอบ
ชอบครับชอบมากเลยพี่ ไม่น่าเชื่อคนอย่างพี่อาร์มจะทำอะไรแบบนี้เป็น
อ้าว ก็ให้คุ้มกับเหล้าฟรีมื้อนี้หน่อย ผมมองหน้ามัน ก่อนยกเหล้าเข้าปาก
โห ให้แม่ฝากงานให้ยังไม่เลี้ยงเหอะ
มันทวงผมซะงั้น ลืมไปเลยติดค้างมื้อใหญ่มันมื้อนึง แต่แกล้งเนียน ๆ ทำไม่รู้ไม่ชี้เอาไว้ก่อน
สวยมั้ยพี่โอ๋ มันอวด
สวยดิ นี่แหละไอ้อาร์มของแท้
ทำไมเหรอพี่ แดนมองหน้าโอ๋
ไอ้นี่มันชอบดูแลคนอื่น ตอนอยู่มหาวิทยาลัย ใคร ๆ ว่ามันหยิ่ง มันเอาแต่ใจ แต่ใครที่คบกับมันแล้วจะรู้จักมัน
อย่าเพื่อน อย่าขายมิดี . . . มิดี ผมรีบยกมือห้าม
ทำไมเหรอพี่โอ๋ ท่าไอ้แดนจะอยากรู้ให้ได้
ก็มันนะ ดูเหมือนเก่ง เจ้าอารมณ์ แต่จริง ๆ แล้ว มันน่ะพวกแข็งนอกอ่อนใน และดูเหมือนว่าจะอ่อนแอ ลองมันรักใครมาก ๆ มันทำได้ทุกเรื่องแหละ ของเล็ก ๆ น้อย ๆ มันใส่ใจคนที่มันรักตลอด แล้วที่แดนได้นะ ถือว่ามันยอมรับแดนเป็นเพื่อนรักมันแล้วล่ะ เพราะไม่อย่างนั้นมันไม่ลงมือทำอะไรให้แดนหรอก
โอ๋มันพูด แต่ผมมองหน้าโก . . .
. . . มันตั้งใจฟังที่เพื่อนผมพูด แววตามัน ที่ผมเห็น ผมไม่ได้เข้าข้างตัวเอง มันมีแต่ความชื่นชม คนที่โอ๋พูดถึง
ขนาดนั้นเลยหรือพี่ แดนมันแทบไม่เชื่อมั้ง
จริง ๆ แค่ของขวัญวันเกิด หาซื้อที่ไหนก็ได้ แต่มันไม่ซื้อ มันทำด้วยมือของมัน ทุก ๆ รายละเอียดของสิ่งของ อาร์มมันใส่หัวใจลงไป . . . โอ๋มันหันมาทางผม
ตายไปเลยสิครับ . . .
. . . เจอแบบเพื่อนโอ๋บอกแบบนี้
. . . แดนแกลองคิดดูสิ คนที่ตั้งใจทำอะไรเพื่อคนอื่นนะเป็นคนพิเศษขนาดไหน พี่ถึงได้รักมันไง มันเป็นเพื่อนที่พี่รักมาก เพราะมันจะคอยเอาใจใส่กับสิ่งที่คนอื่นไม่สนใจ เรื่องเล็ก ๆ ที่คนอื่นมองข้าม ไอ้อาร์มเอามาทำให้คนอื่นซึ้งได้เสมอ เพื่อน ๆ ในกลุ่มถึงรักมันนักไง
พอเหอะไอ้เลว เดี๋ยวกรูลอย ผมยกแก้วขึ้นชนแก้เก้อ
ผมอายเป็นนะครับ เล่นมาชมกันเองต่อหน้าแบบนี้อีก ใครเลยจะทนได้ ผมมองหน้าไอ้แดน มันยิ้มให้ผม แววตามันจ้องมองผมมีความหมาย
หาก . . .
ผมหลบสายตา . . .
. . . ไม่อยากแปล
บางทีการเดินข้ามผ่านเส้นบาง ๆ มันอาจจะทำได้ง่าย
แต่ผลของการกระทำนั่นเล่า ผมจะรับได้หรือหากความรู้สึกระหว่างเพื่อนรุ่นน้อง ไอ้น้องรหัสของผม มันจะเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น เพราะผมรู้ หัวใจผมตอนนี้ . . .ปิดตาย
ปิดตาย . . . แปลว่า
. . . ไม่รักใครอีก ตราบจนหมดลมหายใจ . . .
ผมไม่สามารถรักใครได้อีกแล้ว . . .
. . . เพราะในหัวใจผมไม่มีที่ว่างให้ใครอีก . . .
แดนมันขยับมานั่งใกล้ ๆ ผม เมื่อไอ้โอ๋ไปห้องน้ำกับโก ผมมองหน้ามันยกแก้วไปชนมัน
สุขสันต์วันเกิด ไอ้น้อง
มันยกแก้วขึ้นมาชนกับผม ท่ามกลางแสงไฟหลากหลายสี เสียงเพลงจังหวะเร้าหัวใจ ผมมองเห็นมัน เห็นไปในความรู้สึกของมัน . . .
. . . ผมเข้าใจมัน รู้แล้วสิ่งที่มันเก็บเอาไว้
ขอบคุณนะครับพี่อาร์ม
เออ
พี่อาร์ม ผมมีเรื่องจะบอก มันกระซิบแข่งกับเสียงเพลงที่ดังลั่นร้าน ท่าทางมันเมา หน้ามันแดงแล้ว
เรื่องไรเหรอ อย่ามาบอกรักกูนะโว้ย ฟ้าผ่าตายห่า
ผมรักพี่
นั่น! ปะไร ผิดคำพูดผมเสียที่ไหน
เวรแล้ว . . . ไอ้อาร์ม
ผมเหมือนโดนสาปเป็นหิน ทั้ง ๆ ที่เตรียมใจเอาไว้ตั้งแต่เห็นแววตามัน แต่พอเจอเข้าจริง ๆ ผมกลับทำอะไรไม่ถูก เสียงเพลงที่ดังลั่นร้าน มันไม่ได้เข้าหูผมเล้ยยยยยย
ไอ้ที่วิ่งมาเข้าหูผม เสียงที่ไอ้แดนมันบอกอยู่
. . . ผมรู้ . . .
แต่ผมบอกไปแล้วว่าไม่อยากแปล จะแปลไปอีกทำไม ในเมื่อเห็นกันชัด ๆ แจ้ง ๆ ของแบบนี้ คนเป็นเหมือนกันมองกันแวบเดียวก็ดูออก
กูก็รักมึง เอ้าหมดแก้ว ผมเฉไฉ ชนแก้วมันอีกรอบ
อย่ามามั่วพี่อาร์ม ผมซีเรียสนะ มันจ้องหน้าผม
แดน . . . ที่เป็นอยู่ไม่ดีอีกหรือ
ทำไมเหรอพี่ ผมรักพี่จริง ๆ นะ
ขอบคุณ
แล้วพี่ล่ะ . . . มันมองคล้ายขอคำตอบ
รัก . . . เหมือนน้องคนนึง
ทำไมเหรอพี่ ทำไมพี่ไม่รักผมแบบที่พี่รักไอ้โก
ผมมองหน้ามัน . . .
. . . มันรู้หัวใจผมได้อย่างไร . . .
คงเหมือนที่เขาบอก . . . ผีเห็นผี
แววตามันเหมือนจะรู้ว่าพูดอะไรผิดออกมา ผมตำหนิมันด้วยสายตา ผมไม่โกรธมันหรอกที่มันคิดแบบนั้น เพราะผมรู้ดี ของแบบนี้ห้ามกันไม่ได้ ความคิดเราเองยังห้ามยาก เราจะห้ามความคิดคนอื่นได้หรืออย่างไร
สิ่งที่ยากที่สุด . . .
. . . ห้ามความคิดตัวเอง . . .
ไม่เหมือนตรงไหน
อย่าหลอกตัวเองเลยพี่ ผมดูออก พี่รักมันมากกว่าน้อง มันต่างกันตรงไหนที่ผมรักพี่มากกว่าพี่
ต่างสิ ต่างมาก
ตรงไหน
ตรงที่พี่ไม่พูดไงแดน . . . ผมยิ้มให้แดน ยิ้มแบบที่พี่คนนึงจะมีให้น้องได้
. . . ความรักที่เราไม่พูด มันก็ยังอยู่กับเรา หากวันใดเราพูดออกไป เราไม่รู้เหมือนกัน ว่ามันจะยังอยู่กับเราอีกหรือเปล่า พี่อาจรักคนที่แดนพูดถึง แต่พี่ไม่บอก พี่ยินดีที่จะให้มันอยู่ตรงนี้ ผมเอานิ้วแตะที่หน้าอกด้านซ้าย
ผมขอโทษ พี่โกรธผมมั้ย
ไม่
พี่จะเหมือนเดิมกับผมมั้ย ผมมองหน้ามัน
พี่ไม่เคยเปลี่ยนความรู้สึกตัวเอง แดนเป็นเพื่อนพี่ เป็นน้องพี่ จะโกรธได้ไง ผมยิ้ม ก่อนยกแก้วไปชนมันอีกรอบ
ถามว่า . . .
ผมรู้สึกยังไงในขณะที่คุยกับแดน
. . . รู้สึกดีนะครับ ที่มีคนบอกรัก เพียงแต่ว่า ผมไม่ได้รักมันแบบนั้น หัวใจผมไม่เคยรักแดนแบบที่ผมรักโก ผมไม่อยากให้มันเจ็บปวด ผมอยากให้มันเป็นเพื่อนที่ดีของผมแบบเดิม ผมรู้การเห็นคนที่เรารักอยู่กับคนอื่นมันทรมาน
ไอ้แดนเมา . . .
. . . ผมเมา . . .
ไอ้โอ๋เมา มีแต่ไอ้โกที่ไม่เมา กว่าจะกลับถึงบ้านเกือบสว่างเพราะต้องโกมันต้องขับรถตะรอนส่งไอ้ขี้เมาสองตัวก่อน ผมล้มตัวลงนอนทันทีเมื่อถึงห้อง
โก ผมร้องเรียก มือควาญหามัน
ครับ มันกระเถิบตัวเข้ามาในอ้อมกอดผมเหมือนเคย
ชอบมั้ยรถใหม่
ชอบครับ
พี่ดีใจที่โกชอบ ผมยิ้ม
แต่มันแพงนะพี่ คราวหน้าไม่ต้องก็ได้
ไม่ได้ พี่อยากให้
ทำไมเหรอครับ
พี่รักโก . . . ผมพลิกตัวขึ้น สายตาผมมองมัน
สายตามันมองผมมา . . .
. . . มันมีแต่ความหวาดกลัว ไม่เหมือนที่มันเคยมองผมแบบที่ผ่านมา ผมยิ้มเอามือเกลี่ยไรผมมันเล่น ผมเมา เมาจนไม่อาจเก็บความรู้สึกส่วนลึกเอาไว้ได้ ผมไม่มีสติ ไม่มองแววตาของคนที่ผมรัก แววตาที่มันอ้อนวอนผม
. . . รักมากกว่าน้อง
แววตามันเบิกกว้าง . . .
ผมเอาจมูกแตะที่หน้าผากมัน
พี่รักโก รักมานานแล้ว พี่ไม่ดีเองแหละ ที่ห้ามความรู้สึกของตัวเองไม่ได้
ผมจูบมันไปที่ริมฝีปาก มันร้อนรุ่ม ดิ้น เหมือนจะออกจากพันธนาการของผมให้ได้ เมื่อผมค่อย ๆ ละเลงลิ้นเข้าไปหาลิ้นของมัน เพียงครู่เดียวมันนอนนิ่ง ผมจูบมันอยู่นาน ก่อนถอนปากออกมา ผมจ้องมองตามัน ผมไม่อายมันแล้วล่ะ มาถึงขนาดนี้แล้ว
พี่อาร์ม มันจะดีเหรอ
เสียงมันสั่น แววตามันที่มองผม มีหลากหลาย บางครั้งชื่นชม หากแค่แวบเดียวเริ่มเปลี่ยนไป ผมไม่มอง ไม่สังเกต แววนั้นนั้นหยาบกระด้าง ไม่เหมือนโกเมศวร์คนเดิมที่ผมรู้จัก
อะไร
ที่กำลังทำอยู่แบบนี้
ไม่รู้เหมือนกัน พี่รู้ว่าพี่รักโก พี่รักมากเหลือเกิน
ผมจูบมันไปอีกครั้ง ก่อนที่จะเลื่อนจมูกไปที่ใบหน้า ซอกคอของมัน ผมเหมือนคนหิวกระหาย ไม่รอคำตอบ ไม่อ่านปฏิกิริยาโต้ตอบใด ๆ จากมัน ผมทำกับว่าสิ่งที่ผมต้องการ ผมจะเอาให้ได้ ผมต้องได้
เสื้อผ้าค่อย ๆ หายไปทีละชิ้น . . .
สุดท้ายที่ผมรู้ . . .
. . . เมื่อน้ำบางอย่างเคลื่อนออกจากร่างกายของเราทั้งสองคน
ผมนอนเหนื่อยอ่อน มีมันอยู่ในอ้อมกอด
โกรธพี่มั้ย
มันนอนฟุบอยู่บนหน้าอกของผม เนื้อแนบเนื้อ ร่างกายสองเราถ่ายเทความอบอุ่นที่มีผ่านอ้อมแขน ผ่านหัวใจสู่กัน
ขอโทษ . . . ผมบอกมันเบา ๆ เมื่อเห็นมันนิ่งเงียบ
ผมเกลียดความเงียบ เกลียดการที่ไม่พูดอะไรเลย มันไม่ตอบผม มันยอมให้ผมกอด ยอมให้ผมทำอะไร แต่ทำไม มันไม่บอกผมสักคำว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันพอใจหรือไม่พอใจ
เจ็บมั้ยพี่
เจ็บดิ
งั้นคราวหน้าไม่ต้องก็ได้ มันยังคงนอนกอดผม
คราวหน้าไม่ต้องก็ได้ . . .
. . . มันสงสารที่ผมเจ็บ
. . . หรือ . . .
เพราะมันไม่ชอบ คำที่ผมไม่อยากแปล
โก . . .
ครับ
เวลาที่กอดแบบนี้รู้สึกยังไง
ก็อุ่นดีพี่ เหมือนกอดพ่อเลย มันกอดผมกระชับแน่นไปอีก ผมไม่รู้เลย สิ่งที่มันต้องการคือตัวผม หรือ มันยอมเพราะผมทำดีกับมันสารพัด
โก . . . พี่ไม่ได้ทำเพราะอารมณ์ชั่ววูบ แต่ที่พี่ทำเพราะพี่รักโก
ผมรู้พี่ แต่ผมไม่ชอบ
ผมนิ่ง . . .
. . . ผมไม่ชอบ คำพูดของโกสะท้อนในหัวผม มันดังย้ำอยู่แบบนั้น นี่ผมกำลังทำร้ายคนที่ผมรักอยู่หรือ ผมไม่ชอบ แปลได้ว่า สิ่งที่ผ่านมา ผมบังคับใจมันหรือ
พี่อาร์มรู้มั้ย ผมรักพี่นะ รักมากกว่าพ่อผมอีก
คราวนี้ผมน้ำตาไหลพราก . . .
. . . ผมทำลายคนที่ผมรัก ผมทำร้ายคนที่ผมรักอย่างเลือดเย็นที่สุด เพียงแค่แรงปรารถนาบ้า ๆ นั่น สิ่งที่มันพูด ผมแปลได้อย่างเดียว . . .
ผมทำลายมันแล้ว . . .
ผมทำลายความรัก ความเชื่อใจของคน ๆ นึง ที่มีต่อผมให้มันพังทลายลงต่อหน้าต่อตา เพราะความคิดทางด้านต่ำของผม มันเกิดเป็นกบฏขึ้นมา
อย่าร้องสิพี่ . . . ถ้ามันคือความสุขของพี่ ผมยอม
ผมไม่รู้เหมือนกัน ผีห่าตัวไหนมันเข้าสิงผม เพราะสิ่งที่โกพูด มันน่าจะทำให้ผมถอยออกมา แต่ดูเหมือนกับว่า สิ่งที่ผมได้รับในคืนนั้น มันจะไม่พอ มันหยุดผมไม่ได้ มันส่งผมเดินถลำลึกลงไปอีก
มันลึกจนยากเกินที่ผมจะถอนตัว . . .
| Create Date : 03 มกราคม 2553 |
| Last Update : 3 มกราคม 2553 12:04:50 น. |
|
11 comments
|
| Counter : 721 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [