ผ่านพ้นจึงค้นพบ : เสกสรรค์ ประเสริฐกุล
ในช่วงเวลาหนึ่งของการอ่านหนังสือเล่มนี้... เมื่อหยิบหนังสือขึ้นมา ดอกไม้แห้งร่วงหล่น คล้ายมีใครคนหนึ่งจงใจโปรยกลีบดอกไม้ให้เรี่ยราย.... รู้สึกแปลกใจ อยู่นิดๆ ว่ากลีบดอกไม้แห้งสีน้ำตาลนั้นมีที่ไปที่มาเช่นไร... จะด้วยความตั้งใจหรือไม่ ดอกไม้ดอกจิ๋วที่เห็นยังมีบางส่วนคั่นอยู่ในระหว่างหน้าหนังสือ..
เมื่อพินิจ พิจารณา จึงได้รู้ว่าดอกไม้นั้น หาใช่ดอกไม้ที่มีนามหรือรูปลักษณ์เลอเลิศอะไร เป็นเพียงดอกมะขามที่ปลิดดอกทิ้งใบตามอายุขัยแห่งกาลเวลา.... ช่วงนี้มะขามทั้งหวานทั้งเปรี้ยว แข่งกันออกดอก สีขาวแกมเหลืองเรื่อเรืองบานสะพรั่ง ล่วงหล่นโปรยปรายเรี่ยรายเต็มพื้นดิน
ผ่านมาครึ่งค่อนชีวิตจึงได้พินิจ ถึงความงามของดอกมะขามไม้ยืนต้นที่ให้ดอกให้ผล มายาวนาน ว่าช่างเป็นดอกไม้ธรรมดาที่แสนงดงาม แม้ความงามนี้มิเคยมีผู้ใดการันตีว่างดงามเพียงไร.... แต่ความงามนั้นก็มิเคยลดน้อยด้อยค่าลงแต่อย่างใด
เหตุแห่งที่คั่นหนังสือจากธรรมชาติคงจะมาจากที่ผูกเปลญวน แล้วนอนอ่านหนังสือใต้ต้นมะขามนั่นเอง... ประทับใจในความบังเอิญที่มีความหมายในห้วงคำนึง จากดอกไม้ดอกเล็ก ดอกแล้วดอกเล่า พาลให้นึกถึงมะขามต้นใหญ่ เคยบอกเล่าให้ใครบางคนฟังว่า "หลงรักต้นมะขาม" เคยเปรยๆ ว่าต้นมะขามเป็นต้นไม้ที่สวย ใครคน นั้นตอบว่า "ใคร หรือสิ่งใดที่ชอบ" สวยงามเสมอในความรู้สึกของเรา
จำคำพูดของ คุณสุวัฒน์ วรดิลก คนวรรณกรรมคุณภาพคนหนึ่งได้เคยพูดว่า เหตุผลที่สำคัญในการซื้อบ้านหลังสุดท้ายในชีวิตเพราะ..."หน้าบ้านมีต้นมะขามต้นใหญ่ให้ร่มเงา" จากวันนั้นถึงวันนี้ต้นมะขามต้นใหญ่หน้าบ้านคุณสุวัฒน์ ที่บ้านศรีราชา ยังคงยืนเด่นแผ่กิ่งก้านสาขาและให้ร่มเงากับสรรพสิ่งที่รายรอบ แม้เจ้าของต้นไม้นั้นจากไปไกลแสนไกล..
หลังจากอ่านหนังสือเล่มนี้ของอาจารย์เสกสรรค์ ทำให้นึกถึงคำพูดที่หลายท่านได้เอ่ยถึงฉันกับครอบครัววรรณกรรมครอบครัวนี้ ว่าช่างปลื้มและชื่นชม นักเขียนครอบครัวนี้จริงๆ จังๆ ซะแล้ว ยอมรับว่าปลื้มจริงๆ
บางอย่างที่หายไปของอาจารย์เสกสรรค์ ล้วนมีเหตุแห่งเป้าหมายที่ฤดูกาลได้พัดพาและพัดพราก ไปจากฟองเวลา จิตวิญญาณทั้งหมดของงานเขียนที่ทำให้เข้าใจอาจารย์เสกสรรค์มากขึ้น ผ่านพ้นจึงค้นพบ เป็นงานเขียนรวมเล่มของอาจารย์เสกสรรค์ ประเสริฐกุล บอกเล่าเรื่องราวถึงงานเขียนในอดีต ได้ค่อนข้างละเอียด และชัดเจน
ผ่านพ้นจึงค้นพบ : เสกสรรค์ ประเสริฐกุล แกะรอยจิตวิญญาณในงานเขียน
ปล. มีกัลยาณมิตรบางท่านให้สงสัยนักว่าสำนวนนี้ใช่สำนวนของอาจารย์เสกสรรค์ หรือไม่.. ขออภัยและขอออกตัวไว้นิดนึงว่ามิอาจหาญเทียบชั้น หรือวัดรอยเท้าคนวรรณกรรมเช่นอาจารย์เสกสรรค์ ได้ เป็นการบอกเล่าถึงสิ่งที่สัมผัสได้ในส่วนลึกของ จขบ.เท่านั้น
Create Date : 30 พฤษภาคม 2551 |
|
112 comments |
Last Update : 2 มิถุนายน 2551 9:44:42 น. |
Counter : 2289 Pageviews. |
|
|
|
ได้เจิมๆๆๆๆๆๆๆ
งั้นเจิมก่อนค่อยตอบ