วันที่ถอดหมวก : เสกสรรค์ ประเสริฐกุล ในความห่างไกลที่ผูกพัน.... ด้วยความศรัทธาในตัวอาจารย์ ชื่นชมทุกกิจกรรมที่อาจารย์ทำ ไม่รู้เป็นงัย รู้จักตัวตนของอาจารย์เสกสรรค์ ตั้งแต่ยังไม่เคยรู้จักหรืออ่านงานเขียน หรือแม้กระทั้งฟังอาจารย์พูดแม้เพียงประโยคเดียว.... น่าแปลกบางเวลาคิดว่ารู้และเข้าใจว่า อาจารย์เสกสรรค์ รู้สึก นึกคิดและจะพูดอะไร.... เหมือนคนคุ้นเคย เหมือนคนรู้จักกันมานาน เหมือนเป็น ครูและศิษย์ ที่เคยสอนสั่ง... เปล่าเลย...ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยเป็นลูกศิษย์ที่ถูกอบรมหรือสั่งสอนโดยตรงจากอาจาย์ แต่โดยอ้อมคิดว่า ..รับมาเต็มๆ ... มีหลายเรื่องราวที่มีความรู้สึกศรัทธาในตัวผู้ชายคนนี้... ตลอดเวลาทั้งในปัจจุบันและวันวาน อาจารย์เป็นผู้นำนักศึกษาในเหตุการณ์ 14 ตุลาฯ 2516 ซึ่งตรงกับปีที่ตัวเองเกิด และในชีวิตวัยเด็ก หนังสือเล่มเดียวที่ได้สัมผัสเมื่อครั้งจำความได้.. คือหนังสือ "พระราชทานเพลิงศพวีรชน" จากเหตุการณ์ 14 ตุลาฯ 16 ปัจจุบันอายุหนังสือเล่มนี้ ล่วงเลยวัยกลางคน 34 ปี พิมพ์เผยแพร่ เมื่อ 14 ตุลาคม 2517 เป็นน้องเพียงปีเดียว อยู่ในสภาพค่อนข้างสมบูรณ์ หลังจากหลงลืมและห่างหายกันไป นานเกือบ 20 ปี ครังแรกที่เห็นตื่นเต้นมากๆ ถึงแม้ในรายละเอียดไม่ได้กล่าวยกย่อง อาจารย์ แต่คิดว่านั่น อาจารย์มีส่วนในการเรียกร้อง...ในวันที่เติบโตและได้เรียนรู้ซึมซับระบอบการปกครอง และ สิทธิเสรีภาพ อาจารย์เป็นนักรัฐศาสตร์ ในขณะที่ ตัวเองก็เรียนรัฐศาสตร์ นั่นคือเรื่องเดียวที่คิดว่าใกล้เคียงกัน "ผมไม่มีความอยาก" ทำไมผู้คนจำนวนมากจึงทั้งคาดหวังและเรียกร้องให้ผมออกมาต่อต้านรัฐบาล คำตอบที่ผมพยามขบคิดเอาเองคือ เป็นเพราะท่านทั้งหลายรู้จักและยึดติดเกี่ยวกับตัวผมอยู่เพียงด้านเดียว ว่าผมคือ อดีตผู้นำการต่อสู้ 14 ตุลาคม หรือไม่ก็อดีตนักรบปฏิวัติ เพราะฉะนั้นทุกครั้งที่มีกรณีขัดแย้งกับผู้กุมอำนาจ ผมควรจะต้องอยู่ฝ่ายต่อต้านโดยอัตโนมัติ ไม่เพียงอยู่ข้างประชาชน หากยังต้องอยู่แถวหน้าของประชาชนด้วย อันที่จริงแรมปีที่ผ่านมา ผมแทบไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองเป็นใคร มีชื่อเสียงเรียงนามเช่นใดในสังคม แต่ที่ผมสำนึกรับรู้คือความเป็นคนวัยใกล้ 60 ที่ป่วยไข้ น้ำหนักเกินและใช้ชีวิตอย่างเงียบสงัด คิดว่าคำตอบทั้งหมด ที่ทุกคนกังขามาตลอด ว่า...ทำไม ทำไม ?????? อาจารย์เสกสรรค์ ได้บอกเล่าความเป็นตัวตนไว้อย่างชัดเจน...ในวันที่ถอดหมวก   Create Date : 12 พฤษภาคม 2551 29 comments Last Update : 15 พฤษภาคม 2551 10:47:26 น. Counter : 1163 Pageviews. Share Tweet

บางครั้งเราอาจหลงลืมไปว่า "คนที่เราศัทธา" ก็เป็นคนธรรมดาคนนึงครับ จนทำให้เราคาดหวังอะไรมากมาย ซึ่งบางครั้งก็อาจเป็นภาระที่ใหญ่หลวงของท่าน ศัทธาและเห็นคุณค่าในสิ่งที่ท่านทำ แต่ยอมรับและเข้าใจว่าท่านก็เป็นคนธรรมดาอย่างเราๆเหมือนกัน ความเห็นจากคนเรียนวิทย์ตั้งแต่เด็กจนแก่ครับ ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยครับ +++++++++++++++++++++++++++ ว่าแต่ว่า .... "ชีวิตวัยเด็กหนังสือเล่มเดียวที่ได้สัมผัสเมื่อครั้งจำความได้ " ลืมมานี มานะ ชูใจ ไปได้ไงครับท่านปอ.   โดย: หนึ่งในชาวโลก 15 พฤษภาคม 2551 11:04:00 น.

มาคนแรกเลยเหรอเนี่ย...ไม่น่าเชื่อเลยครับ คือว่าผมไม่ได้ตั้งใจทำ จริงๆนะเนี่ย 555555555555   โดย: หนึ่งในชาวโลก 15 พฤษภาคม 2551 11:05:32 น.

สวัสดียามใกล้เที่ยงเจ้าปี้สาวตี้ฮัก วันนี้อี่น้องบ่ะได้ถอดหมวกล่ะเน้อ อี่น้องมาเป็น "ช่างซ่อมภาพ" ซ่อมแซมชำระฮักษาไจ๋ตน   โดย: นกที่ไม่มีเสียง 15 พฤษภาคม 2551 11:45:04 น.

หวัดดีค่ะ..คุณโมก เอาจุ๊บนางฟ้า..กลับมาคืน หนึ่งจุ๊บแลกหนึ่งจุ๊บ..ยุติธรรมดีไหมคะ "วันที่ถอดหมวก"ไม่เคยอ่านเลยคะ สงสัยเราจะเติมความหวานให้ชีวิตมากไปหน่อย จากนิยายรักๆใคร่ๆ จนลืมเติมความรู้ทางสมองบ้าง จากหนังสือแนวความคิด ปรัชญา หรือแนวสร้าสรรค์ อะไรทำนองนี้   โดย: nikanda 15 พฤษภาคม 2551 17:05:32 น.

เออ..เหมือนคุณแจงค่ะ ....ไม่เคยได้อ่านผลงานของอ.เสกสรรค์เลย แต่ผลงานคู่ชีวิตของท่านเนี่ย พอมีอยู่บ้าง   โดย: นัทธ์ 15 พฤษภาคม 2551 19:18:07 น.

ว่าไงเห็นเล่าให้ฟังหลายครั้งแล้วได้อ่านแล้วสนุกมากหรือเปล่าเรื่องนี้   โดย: มุกสีทอง 15 พฤษภาคม 2551 21:47:45 น.

หนังสือ .เสกสรร สารภาพว่าเคยอ่านอยู่เล่มเดียวคือสารคดีคัดสรร หน่ะค่ะ แต่ว่าเป็นเล่มเดียวที่อ่านแล้วรู้สึกว่าเข้าถึงตัวตนของอาจารย์มาก(หรืออาจคิดไปเอง) ส่วนเล่มต่อไปที่คิดว่าจะต้องอ่านให้ได้คือ ผ่านพบไม่ผูกพัน หน่ะค่ะป้า วันนี้มาแบบเรียบร้อยนะคะ   โดย: BeCoffee 15 พฤษภาคม 2551 21:49:43 น.

อ้อ ตะเองจบรัฐศาสตร์นี่เองตำหนวดซิลเว่อร์โมก เค้าเคยอ่านหนังสือของเสกสรรค์ ประเสริฐกุล รวมถึงหนังสือที่มีเนื้อหาสาระแนวๆนี้มามาก จนอินจัดอยู่พักนึง .. ถ้าอาม่าเป้นเดะนักศึกษาในช่วงนั้น คงมิวายเข้าป่าอย่างแน่น๊อน แต่..ตอนนี้มันมิใช่ตอนนั้น เมื่อคืนวันผันผ่าน เค้าหันมาอ่านชินจังเป้นสรณะ หนังสือที่มีเนื้อหาสาระเค้าไม่อินแระ เพราะอาม่าเป้นเฒ่าทารกแร้วง่ะโมกกก ยะฮู๊ววว   โดย: ซซ 15 พฤษภาคม 2551 22:37:04 น.

เล่มนี้ไม่เคยอ่านเลยค่ะพี่โมก แต่อาจารย์เสกสรรค์ก็เป็นคนนึงที่ศรัทธาเหมือนกัน ชอบในความคิดของเขาเหลือเกิน ลึกซึ้งแต่เรียบง่าย ภาษาบ้านเราเรียกว่า "งึด" ใช่ไหมพี่ คิดถึงนะคะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ เป็นห่วงเสมอ   โดย: นางสาวดุ่บดั่บ 16 พฤษภาคม 2551 7:27:51 น.

สวัสดีจ้า คุณโมกฯ รู้เลยอิอิ ว่าวัยไหน ว้า น้องๆๆเด็กๆ อิอิ เราก็ชอบอาจารย์เสกฯเหมือนกัน ยิ่งผ่านวัย ยิ่งลุ่มลึก ประหนึ่งเฮมมิ่งเวย์เมืองไทย   โดย: ยิปซีสีน้ำเงิน IP: 58.8.128.250 16 พฤษภาคม 2551 10:41:11 น.

เหมือนหลาย ๆ คนที่ไม่ค่อยได้อ่านงานของอ.เสกสรรค์แต่เคยอ่านของคู่ชีวิตของท่านหลากหลายรูปแบบพอสมควร... หนังสือเล่มนี้น่าอ่านจริง บล็อกนี้ก็สวยเชียว จขบ.ไหนว่าจะเข้าวัดไง?   โดย: แม่ไก่ 16 พฤษภาคม 2551 13:57:45 น.

อ่านแล้วจ้าแต่คนละปก   โดย: ตาพรานบุญ IP: 222.123.77.39 16 พฤษภาคม 2551 14:06:24 น.

ม่าม๊าแวะมาทักทายค่ะ เดี๋ยวนี้เรื่องการเมืองจะเขียน จะอ่านอะไรต้องระวังนะ อะไรมันจะเกิดก็เกิดง่ายนิดเดียว มันเป็นอะไรที่แย่มากๆเลยค่ะ   โดย: mamamodern 16 พฤษภาคม 2551 16:16:55 น.

โดย: อืม...ครับ เชิญตามสบาย 16 พฤษภาคม 2551 18:05:58 น.

ยังไม่เคยอ่านเลย.. ชีวิตเป็นสิ่งมีค่าที่สุด เอาไปใช้ให้คุ้มกับทุกวันทีเหลืออยู่ มาชวนไปดูวิถีชีวิตงามๆ ตามมาเลย   โดย: ช่อชบา (HHG ) 17 พฤษภาคม 2551 2:48:11 น.

คุณโมกขา อ่านวันที่ถอดหมวกแล้ว ก้อยิ่งเข้าใจ และเห็นใจอาจารย์ ค่ะ หยุด 3 วัน ไปเที่ยวไหนคะ เที่ยวให้สนุกน๊า..   โดย: มิน (มินทิวา ) 17 พฤษภาคม 2551 6:16:45 น.

"อยากปีนขึ้นฟ้า เพื่อบอกให้โลกรู้ว่าฉันมาจากไหน ครั้นปีนขึ้นไป ช่างหนาวเหลือเกิน ตะกายหาอาภรณ์ห่อห่ม ซ้อนทับนับแล้วไม่รู้กี่ชั้น....สวมทับมากเท่าไรยิ่งไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร และฉันมาจากไหน" "เรื่องถั่วๆ" ของปลายแปรงเองจ๊ะ น่าจะพอเข้ากันได้..... บางทีคำตอบที่อยู่ข้างใน ก็อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้ทั้งหมด การคาดหวัง...เป็นเรื่องเจ็บปวด การถูกคาดหวัง...ยิ่งเจ็บปวดกว่า แต่ชีวิตเรา....ต่างคาดหวังจากตัวเองและผู้อื่นว่าจะเป็นเช่นนั้น เช่นนี้ และเราเองก็ถูกคาดหวัง....ว่าจะต้องเป็นอย่างนั้น อย่างนี้ เพื่อใครๆ เราอาจเป็นได้...และเป็นไม่ได้ และ....เจ็บปวด เนอะ.......   โดย: ปลายแปรง 17 พฤษภาคม 2551 7:36:04 น.

โมกจ๋า ตกลงไปทำงานที่ใหม่กะพี่เป็ดไหม ที่โน่นอ่ะ การทางรถไฟ ไปป่ะ ไปป่ะ ไอ้แสบ   โดย: be-oct4 17 พฤษภาคม 2551 15:45:06 น.

ง่ะ แง....แง คิดถึงงพี่โมกเช่นกันค่ะ แต่มะตะบะปูอะ เพิ่งไปกินมาวันนี้ พาแม่ไปกินค่ะ ช่วงนี้ต้องพกแม่ได้ทุกที่ กลัวแม่หายอะค่ะ หุหุ ไปนอนแระ   โดย: หนูใบข้าว 18 พฤษภาคม 2551 3:26:03 น.

พี่โมกขา...ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะพี่สาว ปอยมาลาไปเที่ยวแฟรงเฟิร์ตค่ะ ไว้กลับมา จะมาเล่าให้ฟังนะ พี่โมกดูแลตัวเองด้วยน้า รักษาสุขภาพค่ะ คิดถึง   โดย: นางสาวดุ่บดั่บ 18 พฤษภาคม 2551 3:37:44 น.

หวัดดีค่ะ แวะมาทักทายส่งความคิดถึงในวันหยุดค่ะ   โดย: เนระพูสี 18 พฤษภาคม 2551 14:50:01 น.

อย่าลืมไปวัดนะจ๊ะ   โดย: มุกสีทอง 18 พฤษภาคม 2551 22:39:32 น.

กลับมาแล้วค่ะป้า... วันนี้วันพระใหญ่ทำบุญที่ไหนรึเปล่าคะ   โดย: BeCoffee 19 พฤษภาคม 2551 13:29:45 น.

รางวัลที่แวะไปทักทายนะจ๊ะ ข้าวต้มปล่าช่อน (ยังไม่ได้ลงบล็อกเลย..คือยังขยันน้อยอยู่น่ะค่ะ) **ส่วนข้อความที่โมกเขียนป้าอ่านแล้วนะ แต่ โนคอมเม้นท์จ้า**   โดย: ป้า (ลักกี้ ) 20 พฤษภาคม 2551 8:47:18 น.

กลับมาแล้วเหมือนกันจ้ะ แทบสลบเหมือดเชียว เป็นไงบ้างคะพี่สาว สบายดีไหมหัวใจ   โดย: นกที่ไม่มีเสียง 20 พฤษภาคม 2551 11:09:22 น.

แวะมาเยี่ยม...คิดถึง..หนังสือของอาจารย์เสกสรรค์ มะค่อยได้อ่าน ส่วนมากอ่านแต่ของนายผี   โดย: กวินทรากร 20 พฤษภาคม 2551 11:10:24 น.

เป็ดอย่างชั้นจะไปไหนได้คะคุณป้า ก็ได้แต่จิกหอยจิกปูอยู่แถวนี้ ไปแระ   โดย: be-oct4 IP: 124.121.116.239 20 พฤษภาคม 2551 14:41:48 น.

สวัสดีค่ะ เป็นแฟนหนังสืออาจารย์เสก อดีต เคยตั้งคำถามมากมาย เกี่ยวกับอาจารย์ แต่ อ่านหนังสือของอาจารย์มา วันนี้ ฉันเข้าใจ เข้าใจชีวิต เข้าใจ โลกมนุษย์ในแบบที่เป็น มากกว่าในแบบที่เราอยากให้มันเป็น   โดย: kan IP: 118.173.164.132 22 พฤศจิกายน 2552 12:39:09 น.

อยากอ่านแต่ที่หอสมุดไม่มีให้ยืมอ่ะ   โดย: Mr.Feynman 2 กุมภาพันธ์ 2554 3:43:23 น.