ดวงใจในเงาจันทร์ 22+23

ดวงใจในเงาจันทร์
22 - ความจริง

รอบด้านมีแต่ความมืดมิด สายลมเกรี้ยวกราดกระชากกระชั้นบ่งบอกถึงสภาพอารมณ์ของวริสาได้เป็นอย่างดี

เธอกำลังโกรธ...อย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

“ริส!”

ราเชนทร์เรียกอีกรอบ แต่ดูเหมือนวริสาจะไม่เห็นเขาเลยด้วยซ้ำ

เสียงภาวนามนตร์ของรามินทร์หยุดลง ภาพิมลรีบวิ่งเข้าไปหา แล้วทั้งคู่ก็จ้องมาที่ราเชนทร์

“เอ็งเห็นคุณริสใช่ไหม” รามินทร์ถามห้วนๆ วริสาจึงหันขวับไปหา

ผมยาวของหญิงสาวสะบัดปลิวอยู่ในอากาศ มันแผ่ขยายสีดำเป็นแพกว้างๆ เข้ากันดีกับร่างเลือนรางโปร่งแสง

“อยากลองของกันนักใช่ไหม”

ราเชนทร์ไม่แน่ใจนักว่านั่นจะเป็นน้ำเสียงของวริสาจริง เพราะสุ้มเสียงนั้นทั้งต่ำห้าว และห้วน

เขาไม่อาจเดาใจเธอได้เลยว่า เธอกำลังจะทำอะไรต่อ

“ว่าไงไอ้เชนทร์”

รามินทร์ถาม พร้อมกับเดินตรงมาหาเขาโดยมีภาพิมลเกาะหนึบ และก็อีกไม่กี่ก้าว ก็จะชนเข้ากับวริสาที่ยืนขวางอยู่ แต่วริสาคงไม่ยอม

สิ่งอันน่าอัศจรรย์เกิดขึ้น เมื่อจู่ๆมีนกกลางคืนตัวใหญ่ร่อนถลาลงมาโฉบตัดหน้ารามินทร์กับภาพิมลไปเกาะโต๊ะพิธี ทั้งคู่หยุดกึก หน้าซีดๆบอกถึงความระแวง

เจ้านกตัวนั้นไม่ได้ร้องสักแอะ มันเพียงแต่จ้องทุกอย่าง สะกดทุกสิ่งเอาไว้ภายใต้สายตา ขนาดราเชนทร์ซึ่งเคยคุ้นกับผีมาในระดับหนึ่ง ก็ยังหวาดๆเจ้านกตัวนั้น เพียงแค่มันขยับปีก เขาก็เตรียมจะเผ่น

“คุณริสใช่ไหม” รามินทร์ร้องถาม จดจ้องอยู่กับนกตัวนั้นโดยไม่รู้เลยว่า ดวงวิญญาณของวริสากำลังลอยเข้าไปหา

“อย่า!!” ราเชนทร์ร้อง เขาตั้งใจร้องห้ามผีสาว แต่มันไม่มีผลกับเธอเลย มีแต่รามินทร์กับภาพิมลเท่านั้นที่หันมา แล้วทั้งคู่ก็ทำหน้าเบี้ยวเหยเก ก่อนจะร้องลั่นแล้วกระโจนถอยห่างออกไป

ราเชนทร์เห็นท่าว่าจะไม่ได้การจึงวิ่งพรวดทะลุร่างของวริสา เย็นเยียบ ตามแนวกระดูกสันหลังก็เสียววาบ

“พี่มินทร์ คุณมล” ราเชนทร์พุ่งเข้าไปเขย่าตัวคนทั้งคู่ที่ยืนทื่อ หน้าซีดหน้าขาว สั่นเทาไปทั่วร่าง แม้แต่จะปริปากพูดก็ยังไม่อาจจะทำได้

นกตัวเดิมกรีดร้อง เสียงแหลมๆบาดหู ราเชนทร์ต้องมองย้อนกลับไปหาวริสาด้วยความอยากรู้ว่าเธอทำอะไร

แต่เปล่าเลย...หญิงสาวดูเป็นปกติทุกอย่าง มีเพียงรอยยิ้มที่มุมปากเท่านั้นที่ติดแววเหี้ยมเกรียมสักหน่อย

หรือสิ่งที่พี่ชายของเขากับภาพิมลเห็น จะไม่เหมือนกับสิ่งที่เขาเห็น

เขาไม่รู้ว่าวริสามีความสามารถขนาดไหน กล้าแข็งพอที่จะทำอะไรได้บ้าง สิ่งต่างๆเหล่านี้เขาไม่รู้และไม่เคยคิดอยากจะรู้ เพราะถึงเธอจะมีความสามารถอย่างนั้นจริง แต่ตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันมา เธอก็ไม่เคยทำให้เขาเห็นว่าเธอเป็นอันตรายกับใคร เขาจึงไม่เคยคิดไม่เคยเชื่อว่าวริสาจะทำร้ายคนอื่นได้...

มันต้องมีอะไรสักอย่างที่ผิดปกติไป...ต้องมีอะไรสักอย่าง...

...หรือจะเป็นเพราะพิธี

“พี่มินทร์ คุณมล” ราเชนทร์เรียกสติ นกตัวเดิมเอ็ดร้องอีก “นี่ได้ยินที่ผมพูดรึเปล่า พี่มินทร์ คุณมล”

ไม่เพียงแต่ไม่มีการตอบรับ ทั้งคู่ยังนิ่งจนคล้ายกับว่าถูกคำสาปยึดครองไปแล้ว ไม่อาจบังคับร่างกายได้ตามต้องการ มีก็แต่เพียงดวงตาที่กลิ้งกลอกไปมา แสดงอารมณ์ต่างๆ

ราเชนทร์ยังคงเขย่าร่างของทั้งสองคนอย่างไม่ย่อท้อ อย่างไรเสียเขาก็ต้องช่วยเหลือให้ได้

นกร้องขึ้นมาอีก พร้อมๆกับที่วริสามาหยุดยืนอยู่ข้างๆเขา หญิงสาวหันมายิ้มแสยะให้...รอยยิ้มอย่างเดียวกับที่เขาเห็นในคืนวันที่เธอกลับมา

ราเชนทร์ผงะถอย นึกถึงคำพูดของวริสาในวันก่อนตอนที่เขาถามเธอว่า ทำไมถึงเลือกมาเข้าฝันเขา พี่ชาย และภาพิมลแทนที่จะไปเข้าฝันพ่อของเธอ

“ตอนนั้นฉันยังมึนๆงงๆอยู่ในโลกโน้นอยู่เลย จะมาเข้าฝันใครได้ไง...”

โลกโน้น...โลกของวิญญาณ...

เป็นไปได้ไหมว่า สำนึกที่แท้จริงของวริสาจะย้อนกลับไปสู่โลกนั้นอีกครั้ง เพราะคาถาที่รามินทร์โอมอ่าน

มันทำให้วริสากลายเป็นคนละคน

ราเชนทร์ตาค้าง นกร้องเสียงดังหนักๆ เรียวแขนยาวๆของวริสายกขึ้นส่วนมือน้อยๆนั้นก็กางออก ไม่ต่างอะไรจากกรงเล็บของปีศาจ จิกลงไปในเนื้อหนัง ตรงบ่าของรามินทร์ มือของเธอวูบหายลงไปในนั้น

นกร้องดังเข้าอีก ดังอีก แต่ปราศจากเสียงร้องของรามินทร์ ในบรรยากาศวังเวงหดหู่ ราวกับกำลังดูการประหารชีวิตนักโทษ ราเชนทร์เห็นพี่ชายของตัวเองหน้าซีดลงทุกที...

“คุณริส! คุณจะทำอะไรของคุณน่ะ”

เวลาอย่างนี้ไม่สนใจแล้วว่าใครจะรู้หรือไม่รู้เรื่องที่เขาเห็นผี ราเชนทร์ถาตัวพุ่งเข้าใส่วริสาอย่างเต็มแรง แต่มันก็อย่างเคย เธอเป็นแต่เพียงวิญญาณโปร่งๆ ชนใส่ก็ทะลุออกมาเท่านั้น ราเชนทร์ต่อสู้กับความว่างเปล่าจนเหนื่อย เขาไม่อาจช่วยอะไรได้เลย แต่จะปล่อยทิ้งไว้ก็ไม่ได้...เธอฆ่ารามินทร์แน่ แล้วจะทำอย่างไรดี... ควรทำอย่างไรเพื่อเรียกสติของวริสาให้กลับมา

แว่บหนึ่งในห้วงความคิด...เหมือนกระแสไฟฟ้าเล็กๆแล่นผ่าน ราเชนทร์ก็พอจะมีความหวังขึ้นมาบ้าง

เขาวิ่งจากที่เกิดเหตุกลับเข้าบ้าน... เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

Create Date : 08 ตุลาคม 2551		2 comments
Last Update : 8 ตุลาคม 2551 8:20:22 น.
Counter : 648 Pageviews.
Share Tweet