เจ้า..

อืม

ทึ่งกับภาษากวี

ไม่ได้อ่านนานแล้วเนอะ

เนอะ...

อืมมม
ซาบซึ้ง ๆ

ดุจแสงแห่งศรัทธา


เธอคือกนกพงศ์ ผู้ดำรงความเป็นธรรม

สร้างสรรค์วรรณกรรม งามเกื้อกูลประชาชน

เธอคือกนกพงศ์ ผู้มั่นคงเส้นทางตน

หยัดยืนอย่างอดทน เทิดทูนค่าวรรณกรรม

เธอคือกนกพงศ์ ผู้สูงส่งในทรงจำ

เรียงถ้อยร้อยลำนำ เพื่อเป็นคำน้อมบูชา

เธอคือคนสำคัญ ดุจตะวันอันเจิดจ้า

ดุจแสงแห่งศรัทธา ดุจภาษาที่แหลมคม

แผ่นเอ๋ยแผ่นดินอื่น ยังคงชื่นชวนชนชม

ในป่าน้ำค้างพรม แสนแพรวพราวดวงดาวใจ

เธอคือกนกพงศ์ สงสมพันธุ์ผู้ยิ่งใหญ่
เป็นนักเขียนซีไรท์ เคยอยู่ใน “กลุ่มนาคร”

เธอคือกนกพงศ์ ผู้ดำรงนิรันดร

กรองคำเป็นกาพย์กลอน คารวะกนกพงศ์


อรุณ อโรคยา

คิดถึง...ปะหล่องมาก


และแสนคิดถึง...อาจารย์พ่วง


เมื่อไหร่จะนัดผมไปหาสถานที่ดี ๆ เขียนบทกวีอีก


รู้ไหมครับ ผมอยากนั่งเขียนบทกวีอยู่ใกล้นางฟ้ามากที่สุด


(ฮา) ฮิ..ฮิ..ฮิ


อรุณ อโรคยา

ดีใจที่พี่อรุณเข้ามาเยี่ยมเยือน
คงเร็ว ๆ นี้แหละครับ ที่เราจะเจอกัน

ช่วงนี้รักษาเนื้อรักษาตัวให้ดีนะครับ


เม็ดเงินไม่หนีไปไหนหรอก


ฮ่า ๆ

พี่เองยังเกรงใจ ยังอ่อนวัยในถ้อยความ
อ่านอิ่มในนิยาม ที่เสกสรรมาบรรยาย
เชิดชูในผู้หนึ่ง ที่เป็นถึงผู้สหาย
กวีที่วางวาย ก็ยังร้ายในลายมือ
เสียดายก็สุดเสีย กว่าน้องเมียมีข่าวลือ
แบ่งใจไปอออือ พี่เขยร่ำจำอาดูร
เสียหนึ่งในเพื่อนพ้อง ต้องเกิดสองจึ่งไม่สูญ
คลื่นใหม่ทวีคูณ พร้อมเทิดทูนคนแผ้วทาง
กวีผู้มีกรรม จงจารจำอย่าเลือนราง
คือหนึ่งในผู้สร้าง มาลาร้างสวรรค์ทวง
**************
อรุณอโรคยา เขาผู้กล้าทิ้งผ้าเหลือง
อยู่นานก็เปล่าเปลือง จึ่งสิกขาแล้วหาเมีย
ไม่รู้ว่าโลกีย์ นั้นมีดีและมีเสีย
โรครักจักลามเลีย ถ้านัวเนียกันเนิ่นนาน
สดับระงับบ้าง โลกจะร้างเพราะกามการ
อดเปรี้ยวไว้กินหวาน ทิวาวารยังอยู่เยา
*** ล้อเลียน เลอะล้วน อโรคา อพยาปัชฌา ฮา.. ***

มาอ่านถ้อยร้อยเรียงเสียงพี่เขย
ที่กอดเกยน้องเมียเพราะเสียขวัญ
ทั้งดูดดื่มดวดด่ำคำจำนรรจ์
เห็นสวรรค์รำไรใกล้แค่วา

แขวะอรุณแรงราคยากจะเว้น
ที่พบเห็นเพียงเปลืกเลือกศึกษา
วิสัยโลกย์โศกเศร้าเคล้าน้ำตา
เพียงกามาช่วยฉุดหลุดชั่วยาม

จะเวียนวนแหวกว่ายสายกิเลส
จึงสึกหาลาเพศมาวาบหวาม
ทั้งเอื้องอ้อยย้อยหยดดูงดงาม
ให้ตูมตามดวงฤดีพ่อศรีไพร

ด้วยตะบะเดชะอันกล้าแกร่ง
จึงไม่หลงในแรงโลกย์วิสัย
เพียงล้อเล่นเริงร่ายสบายใจ
เอาอะไรกับอรุณอโรคยา

ยินดีต้อนรับกวีแห่งพญาเม็งรายครับ

อย่าให้รอนานนักนะครับ

เดี๋ยวเม็ดเงินจะอับเศร้าศรีหมอง

เวลานาทีเป็นเงินเป็นทอง

บทร้อยกรองต้องรีบเขียนก่อนขาดใจ

ท่านอรุณยังไม่นอนอีกเหรอ
มาทำอะไรดึก ๆ ดื่น ๆ ครับ

ขอกราบคารวะราศีเมษ

เขมรัฐวิเศษเป็นนักหนา

สำนวนร้อยแก้วท่านล้วนโสภา

แม้ภาษากวีก็ดีงาม

อาจารย์เขมรัฐ ราศีเมษ

ดุจนักเทศน์สง่าน่าเกรงขาม

ขอฝากตัวเป็นศิษย์คอยติดตาม

ทุกโมงยามบูชาเหมือนอาจารย์

ด้วยนับถือผลงานที่ท่านสร้าง

เป็นแบบอย่างแก่ชนทุกถิ่นฐาน

ทั้งร้อยแก้วร้อยกรองท่านสร้างงาน

ปรีชาชาญเป็นครูน่าบูชา


ศิษย์คนนี้ยังเดียวดายไร้เนื้อคู่

และไร้ชู้ชื่นชิดเสน่หา

ขออาจารย์ผู้วิเศษช่วยเมตตา

บอกเบอร์โทรนางฟ้าให้สักคน


อรุณ อโรคยา

(ฮา) ฮิ..ฮิ..ฮิ

นอนไม่หลับครับ

คนอาภัพไร้เนื้อคู่

มีไหมยอดพธู

ผู้มีจิตคิดเมตตา

(คิดถึงเน้อ -- ปะหล่อง)

--ทราบแล้วเปลี่ยน ครับ

เป็นหยังใดพ่อง..พ่อเฒ่าปะหล่อง
นานแล้วไม่ได้อ่านบทกวีปะหล่อง ...ยังคมชัดลึกอยู่เหมียนเดิมน่อ...

ก่อเลยเอางานที่เขียนถึงอ้ายกนกพงศ์มาฝากตวย...

ปลดปล่อยชีวิตเลาะเลียบริมฝั่งน้ำกก ติดแนวตะเข็บชายแดน

ลัดเลาะผ่านหุบเขา สายน้ำที่คดโค้งแทรกหว่างท้องทุ่งราบ

นั่น, ดอกเลาหม่นเทาขาวเอนโอนลู่ลมหนาวกุมภาพันธ์

จากเช้าจนสาย เคลื่อนบ่ายไปบนถนนวงกลม

ใช่, เรากำลังเดินเป็นรอบวงกลม เหมือนตามหาอะไรบางอย่าง
ความเศร้าเดือนกุมภาพันธ์...


ท่ามกลางแดดเปลวเต้นยิบยิบ เรามองเห็น,

ทองกวาวผลิกลีบแดงสดเต็มกิ่งก้านอยู่ข้างทุ่งแล้ง

อีกทั้งเกลื่อนกล่นเต็มโคนต้นอยู่อย่างเหงาเหงา


บ่ายนั้น,ขณะชีวิตบ่ายหน้ามุ่งสู่เมือง

สัญญาณเครื่องมือสื่อสารไร้สายปลุกเราตื่นจากภวังค์

“...เรามีข่าวร้ายมาบอก...” เสียงเศร้าของหญิงสาวคนหนึ่งสะท้อนให้หัวใจนั้นสั่นสั่นไหว



เขาจากไปแล้วเมื่อเช้านี้, เช้าวันที่สิบสามกุมภาพันธ์

หลังจากนั้น เสียงความเศร้าส่งข่าวมาอย่างต่อเนื่อง

บางความเศร้านั้นล่องลอยมากับเสียงสะอื้นไห้

ห้วงยามนั้น, เราต่างเงียบนิ่งครุ่นในคำนึงของตัวเอง

พลันนึกถึงมิ่งมิตรอีกหลายหลายคน ที่ต่างหมุนวนอยู่รอบตัวเอง

และนึกถึงดวงดอกทองกวาวที่บานอยู่เต็มกิ่งก้านสาขา

และนึกถึงกลีบทองกวาวสีซีดเศร้าที่ร่วงหล่นกล่นเกลื่อนเต็มลานดิน,

พร้อมกับคำถามข้างในมากมาย...

**...ต้องมีเหตุผล! อะไรสักอย่างทำให้เราเกิดมาเป็นชีวิต

ในดวงดาวสีน้ำเงินดวงนี้ หาใช่เป็นเรื่องบังเอิญที่เราเกิดมา

ชีวิตช่างเป็นเรื่องจริงเหลือเกิน ประกอบขึ้นด้วยเซลล์ เลือด เนื้อ ลมหายใจ

ความรู้สึกนึกคิด และวิญญาณ สามารถเคลื่อนไหว รับรู้ และเติบโต

นี่นับเป็นสิ่งมหัศจรรย์ ทั้งเกิดขึ้นครั้งเดียว,

เพียงชั่วขณะหนึ่งในห้วงอันยาวนานของจักรวาล

ดับสูญไปแล้วก็ไม่อาจมีได้ใหม่

ต้องมีเหตุผลที่อะไรสักอย่างกำหนดให้ “ชีวิต” เป็นแบบนี้

หาใช่เหตุบังเอิญที่เราพบตัวเองอยู่ที่นี่

ปัญหาอยู่ที่ว่า เราตระหนักต่อชีวิตซึ่ง “เป็น” อยู่นี้หรือไม่?

อย่างน้อย, ควรตระหนักได้ว่า นี่คือสิ่งมหัศจรรย์อย่างยิ่ง…



อาจเป็นเหมือนรหัสบางอย่างที่ซ่อนนัยยะไว้ลึกข้างใน

ของชายผู้เคี่ยวกรำอักษรถ้อยคำความคิดมาอย่างหนักและลึก

ฉุกสะท้อนให้ใครหลายใคร ได้คิดและหยุดนิ่งในวันเปลี่ยวเศร้า



หรือว่าแท้จริงชีวิตนั้นเป็นเพียงชั่วคราวให้เรียนรู้สัมผัสและตระหนัก

เป็นเพียง “ป่าน้ำค้าง” และ “สะพานขาด”

หรือว่าเป็นเพียง “คนใบเลี้ยงเดี่ยว” เพื่อกลายเป็น “แผ่นดินอื่น”

หรือเป็นเพียง “บันทึกจากหุบเขาฝนโปรยไพร” ก่อนไปสู่ “ยามเช้าของชีวิต”

เพื่อการกล่าวย้ำย้ำว่า “โลกหมุนรอบตัวเอง”




ด้วยจิตคารวะ

ภู เชียงดาว

ระลึกถึง กนกพงศ์ สงสมพันธุ์

๑๓ กุมภาพันธุ์ ๒๕๔๙/แม่อาย เชียงใหม่

เชิญติดตามบล็อคผมได้เน้อ...ที่
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=puchiangdao&month=04-2006&date=18&group=1&blog=5

เล่าสู่กันฟัง...
กลับจากสิบสองปันนามาก็ล้มป่วย มารู้ก็ต่อเมื่อมีหัวใจเหลือครึ่งหนึ่ง ทิ้งไว้ที่ไกด์สาวชาวไตลื้อเสียเกือบครึ่ง ถ้าเมียรู้คงไม่พาไปหาหมอ มีความรู้สึกเหมือนกลับบ้านเก่ายุคพญามังราย พ่อพญาประสูติที่เมืองฮาย ใกล้ ๆกับจิ่งหง กลับมาแต่งเพลงได้แค่ 3 ก็หยุดไป ส่วนเชียงตุงนั้นเป็นเมืองสงบและเก่าชรา ชาวเมืองพูดภาษาบ้านเราได้สบาย หน้าตาสวยไปอีกแบบ มีความซื่อใสหลงเหลืออยู่มาก จึงแอบชวนทิพย์ธัญญาว่า เราหนีความวุ่นวายมาอยู่แถวเชียงตุงหรือเชียงรุ่ง(จิ่งหง)สักสามปีค่อยกลับ มีแต่เสียงหัวเราะตอบ ยังไม่เข้าใจเสียงนั้นว่าเห็นด้วยไหม
กะหรี่ที่เมืองลาโจ่งโล่งมาก ไม่เหลือความเป็นหญิงจนเห็นแล้ว ....ไม่แข็ง มันง่ายไปอีหมวยเอ๊ย ไม้ทายท่านผู้เฒ่าแห่งลุ่มน้ำกกเลย(นี่หว่า) วันหลังต้องกลับไปอีกรอบ ใครจะไปด้วยยกมือขึ้น ?
สามสหายดวดเหล้าจีนมาตามรายทาง ร้องเพลงสำรอกอารมณ์เหงาเป็นพัก ๆ เออ ไปเหยียบมาสองแผ่นดิน แต่ไม่ถึงสักแห่ง อย่างเก่งก็แค่นัยน์ตาลุก ไอ้หนูไม่ยอมลุกก้ายง่าว.. ตุลานี้จะไปหลวงพระบาง ประกายพฤกษ์บอกว่าสาวลาวสวยซื่อใส ให้เกียรติคนไทย(เงิน) และใจดี ขอลูกสาวขอให้มีเงินสักสองสามแสนก็พอ ( ห้าร้อยบาท) อายุ 14-15 ลองถามประกายพฤกษ์ดูว่าลองลูบหัวตัวเองว่ามีหงอนหรือไม่ เราก็อยากมีหงอนอยู่เหมือนกัน ท่านอรุณว่าไง เตรียมเงินไทยไว้สักหมื่นก็พอ เบ้ดเสร็จอยู่ในนั้นหมด ไปฝากรักข้ามโขงด้วยกันเนาะ สวัสดีเคอะ

อีกไม่นาน
ก็จะครบหมู่
"ขี้เหล้าล้านนา"
ถ้าเป็นไปได้
ให้ภู เชียงดาวชวนบรรดาสหายทั้งหลาย
อ้ายแสงดาว อ้ายไพฑูน และคนอื่น ๆ
เข้ามาแอ่วในนี้ผ่องเน้อ

เดวก่อน ๆ เดวไปสืบประวัติก่อน ไผเป๋นไผ
แม่เฮยเต๊อะ ใคร่หัวปอเจ๊บต๊องงงง
เปิ้นอู้กั๋นเป๋นค่าวเป๋นเคือต้า วู๊ยยยยยยย

ต๋าย5ละ ไผมาตั้งชื่อนิ ขี้เหล้าล้านนา
55555555555555555555555555555
จะหื้ออ้ายภูจวนสหายมาอี้ ทำโมสังโค
สังขารอ้ายภูแซงหน้าอ้ายแสงดาวไปโละๆๆแล้วฮู้ก่อ

อ ว น
สนใจ๋เป็นสมาชิกขี้เหล้าล้านนาก่
มาสมัครเข้าพรรคเลย
เหล้าสามไห ไก่สามคู่
แถมสามแห๋มสามคน
(อันนี้ท่าจะลู่กั๋นแหม๋ะฮากเนาะ)


ขะใจ๋เน้อ อ ว น

ได้โอกาสเข้ามาฮ่วมเสวนา ก็เพราะท่านองค์ชายเขมรัฐ ราศีเมษ ส่งข่าวเว็บนี้มาหื้อ เข้ามาอ่านแล้วม่วนใจ๋ ได้ปะกับคนฮู้จักนักหลาย ก็ขอสมัครเป๋นสมาชิกขึ้เหล้าล้านนาตวยคนเน้อ ต๋ามความเป๋นจิ๋งบ่ใจ่มักเหล้าเน้อจาวหมู่ เฮากิ๋นเป๋นเพื่อนเขาบ่ดาย บ่เหมือนอ้ายเมืองอินทร์ตับเหล็ก(ประกายพฤกษ์ จิตกาธาน) มันกิ๋นได้วันค่ำคืนฮุ่งปุ้นเน้อ เหล้าขวดนึ่งเฮาตันได้กิ๋นเหียเกิ่งเดียว แหมเกิ่งขวดนั้นไผบ่ฮู้สามสี่คนเขากิ๋นเหียหมด วันนี้เอาเท่าอี้ก่อนน่อ
องค์ชายเขมรัฐ, ปะหล่อง, ประกายพฤกษ์ มันโทรมาฮ้องไปเป๋นเพื่อนกินเหล้าแหมเมาะ จ๋ำเป๋นต้องไปหาเขา ย้อนหัวใจ๋มันอ่อนจะอี้นะ

ขอทบทวนเรื่องในวงสุรา
1. เสวนาเรื่อง คนเจียงฮายมาจากไหน
2. เว็บไซต์ กลุ่มวรรณกรรมไตยวน
อย่าลืมเน่อ ช่วยกันปลุกระดมทางความคิดและการลงมือปฏิบัติ ฝากไว้ที่อ.โยน่าจะดี

หยังมาดักปิ้งยินวอย.. ฝอยเหียสักตั้งเลาะ
ด้วยบุพกรรมแต่ปางก่อน ในที่สุดข้าก็จะได้กลับไปเหยียบแผ่นดินเจงตุ๋งอีกครั้ง สมดังที่ข้าอธิษฐานกับพระธาตุจอมคำหลวง ว่าอยากกลับมาจิ่งหงอีกรอบ แต่เจงตุ๋งมันก็ใกล้เคียง.. ใจข้าอยากมีบ้านน้อยที่เจงตุงสักหลัง แต่ก็กลัวตะหานม่านมันกักตัวเอาไว้ บ่ได้ปิกมาหาเมีย(หลวง) ข้าต้องกึ๊ดกอยผ่อก่อน เมืองอาถรรพณ์อย่างเจงตุ๋งไม่น่าไว้ใจในสถานการณ์และความลี้ลับ ข้าจะเก็บรูปแอละเก็บความมาฝากพี่น้องเฮา และจะไปเก็บเอาตัวละครมาปล่อยลงหน้ากระดาษบ้านเฮาตวย
ไผยังบ่ได้ส่งตั้นฉบับ หิรัญนคร ขะใจ๋เวย ๆ วันที่ ๕ จะจัดรุปเล่มแล้วเน่อ คงขาดไปแต่ อ้ายมาลา ทิพย์ธัญญา ประกายหลึก บดินทร์น้อย สนง.ไม่มีวัฒนธรรม นอกนั้นได้ครบแล้ว
สวัสดีน่อ