เวลา ที่เราหาอะไรไม่เจอ Google จะช่วยท่านได้เสมอ...

ณ วันหนึ่ง .. คุณมีพลังวิเศษ ... แล้วคุณสามารถกรอกคำถาม

ลงไปเพียงแค่ 1 คำถาม ... คุณอยากให้พี่ Google

ตอบข้อข้องใจอะไรคุณค่ะ ...

สามทุ่มเศษ หลังจากอาหารมื้อค่ำ

ข้าพเจ้าแวะไปเซเว่น-อิเลฟเว่น

จ่ายหนี้ให้บัตรอะไรซักอย่างที่อุปโลกน์ให้ข้าพเจ้ามีเครดิต

เพราะตอนกลางวันได้รับโทรศัพท์บอกว่าวันนี้คือเส้นตายแล้วนะ...

ขับรถไปที่ทำงานที่อำเภอหยิบงานบางอย่าง กะจะทำตอนเช้า

สมองข้าพเจ้ามักโลดแล่นตอนเช้าตรู่เสมอ

อากาศที่อบอ้าวตอนกลางวัน ฝนเลยมาพรูเอาตอนนี้

ขับรถฝ่าฝนกลับบ้าน แอลกอฮอล์บาง ๆ ในร่างกาย

คงทำให้หลับสบายแน่ ๆ

สี่ทุ่มเศษกระมังที่หลับไปขณะที่สายฝนยังโปรยลงมา...

สะดุ้งตื่นอีกครั้ง อย่างที่เคยสะดุ้ง

คงซักตีสี่กระมัง ใจคิด... อากาศร้อนเป็นบ้า

ไหนบอกจะหนาววันก่อน นี่ร้อนจัง

ลุกไปเปิดพัดลม ดูเวลาจากโทรศัพท์

เฮ่ย!! นี่มัน 00.15 เที่ยงคืนสิบห้านาทีเองเหรอ?

ข้าพเจ้าเพิ่งนอนได้สองชั่วโมงเองเหรอ? แล้วจะตื่นมาหาอะไรนะ

ซักพักฝนก็หล่นโครมลงมาจากฟ้าอีก

ฟ้าครืนอยู่ไกล ๆ ฝนหล่นใส่ใบตองข้างห้องนอน

เสียงกราวหนักเบาตามแรงลม...

นอนฟังฝนไป คิดอะไรเรื่อยเปื่อย เผื่อจะได้หลับต่อ

พรุ่งนี้วันที่ 8 ซีนะ นึกขึ้นมาได้ว่าการบ้านงานตะพาบรออยู่

ตามโจทย์ของสาวลำปางข้างบนนั่น

ให้ทำตัวเป็นผู้มีพลังพิเศษ กรอกคำถามให้กูเกิ้ลตอบ

อยากมีจะตายพลังพิเศษนี่.........

ฝาซาแล้ว ข้าพเจ้ายังไม่หลับอีก

ฝนยังคงหล่นใส่ใบตองเปาะแปะ เสียงน้ำจากลำห้วย กบเขียดส่งเสียงระงม

โรคซึมเศร้าเข้ามาเกาะกุมซะงั้น จะมาหาทำไมตอนนี้นะ ไม่อยากเจอ

เกือบตีหนึ่งแล้ว ก็ไม่หลับ ..ไม่หลับก็อย่าหลับ เก่งนักใช่ไหม

ลุกอาบน้ำอีกหน กาแฟดำเข้มกว่าที่เคยกิน เปิดโน้ตบุ๊คขึ้นมา

เจอกันอีกแล้ว Google เจอกันอีกแล้ว Bloggang เจอกันอีกแล้ว Facebook

หาอะไรก็เจอ ขออะไรก็ได้ใช่ไหม?

แค่อยากหลับ ให้ได้ไหมล่ะ Google

ดูทำหน้าซิ แค่นี้ก็จนปัญญาแล้วใช่มะ Google.. ไม่ขอหรอกน่า

อยากไม่หลับ อยากเศร้านัก ก็มาเติมให้มันเต็ม ๆ ไป

เอาหัวใจมาใส่บล็อค นาฬิกาหัวใจใส่เข้าไป

ไม่พอ เอาเพลงเศร้า ๆ ไป พอหรือยังล่ะ!

เก็บภาพมันในห้องนอนนี่แหละ ใส่เข้าไป ....

จะมาทำหน้าบึ้งอะไรวันนี้หา?

ไกลเกินใจสายเกินแก้ ชื่อเพลงสองเพลงมารวมกัน

ก็สมัครบล็อคตอนนั้น ชื่ออะไรก็ไม่ยอมรับเรานี่นา

สับใจอย่างได้ใจ บอกลานาฬิกาเรือนเก่า

นาฬิกาเรือนใหม่ ขอบคุณ Blogger คุณชมพร

ตีสี่ยี่สิบห้านาทีแล้ว ตาเริ่มปรือ ความซึมก็ปรือตาม

ฝนยังคงเปาะแปะ..

เข้าไปอ่านงานตะพาบของคุณเป็ด(สวรรค์) เรื่องย่อ คณิดา

เรื่องราวของคณิดากับพันตรีปลาจ๊วบ มะอึกศักดิ์

จะขำดีมั้ยนะ ขำไม่ออกหรอกคุณเป็ด ไม่ใช่เขียนไม่ได้เรื่องหรอกนะ

เพียงแต่มัน ง่วง ๆ ซึม ๆ

คุณเป็ดยังเขียนเรื่องราวสนุกสนาน หักมุมตอนจบอย่างไม่ทันคิด

และคิดชื่อคนได้อย่างน่าชมว่า เราควรเปลี่ยนชื่อตามที่คุณเป็ดตั้งน่าจะดี...

ให้สงสัยมานานนมว่า งานตะพาบทำไมต้องอัพวันพระด้วยนะ

ทำไม่ไม่เป็นวันอื่น วันโกน วันตัด วันซอย หรือวันชีก็ไม่น่าแปลกอะไร

แต่ทำไมต้องวันพระ?

แล้วนี่ข้าพเจ้านึกออกหรือยังว่าจะกรอกข้อความในกูเกิ้ลว่าอะไรดี

ไขข้อข้องใจอะไรก็ได้หมด จนไม่อยากได้อะไรอีก

คงมีอย่างเดียวที่อยากทำ...

ขอไม่เจอหน้า Google ซักพัก

เจอกันวันพระหน้านะ...Google