ความทรงจำที่สันป่าเกี๊ยะ
ขออนุญาตคั่นเวลา เอาเรื่องเก่ามาลง เคยลงไว้ที่นี่ แล้วลบไป....(ลบเองโดยไม่เจตนา)
พอดีเอาไปวางไว้ที่อื่นด้วย เลยเอามาเล่าใหม่
เดี๋ยวค่อยเอาเพลงมาใส่ให้นะ
..............................
ห่างหายไปนานพอควร มีเรื่องราวสะสมไว้มากมาย แต่กลั่นมาเป็นภาษาไม่ได้เอาซะเลย บางเรื่องที่ว่าจึงถูกมองข้ามไปอย่างเฉยเมย.... เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ... อำเภอยิ้มถึงคิวเคลื่อนที่ไปที่ "สันป่าเกี๊ยะ" มีหมู่บ้านที่ส่วนราชการไปให้บริการ พบปะประชาชน อ้าว...จำชื่อหมู่บ้านไม่ได้เสียแล้ว คณะของเราไปนอนค้างคืนที่หน่วยจัดการต้นน้ำแม่ตะมาน ก่อนที่จะลงไปในหมู่บ้านตอนเช้า.... ผมกับเพื่อนอีกสามคน ขับรถไปถึงราวหกโมงเย็น เส้นทางจากที่ว่าการอำเภอ ไปทางวัดจอมคีรี ตำบลแม่นะ เส้นทางเดียวกับที่ไปขึ้นยอดดอยหลวงเชียงดาวคราวก่อน ลัดเลาะเชิงเขาไปเรื่อย ๆ ใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมง ก็ถึงหน่วยจัดการต้นน้ำแม่ตะมาน อาหารการกินรออยู่พร้อม... พระอาทิตย์จะลับทิวเขาแล้ว.... ความดื่มด่ำบรรยากาศและการกินเริ่มต้นบัดเดี๋ยวนั้น แสงสุดท้ายของวันกำลังจะหมดไป ตรงที่พระอาทิตต์กำลังจะตกนั้น เห็นถนนเป็นแนวอยู่ลิบ ๆ หัวหน้าจัดการต้นน้ำว่า คือ "ห้วยน้ำดัง" เขตอำเภอแม่แตงและปาย เอารูปผู้คนมาให้ดู เดี๋ยวจะเหงาเกินไป ค่ำคืนนี้พวกเราได้รับการต้อนรับอย่างดีเยี่ยมของเจ้าหน้าที่จัดการต้นน้ำ ....โดยเฉพาะหัวหน้ากฤชสยาม... งบประมาณส่วนหนึ่งจากอำเภอ และกำนันทองที่แสนจะใจดี เพลงแล้วเพลงเล่า จากคาราโอเกะเสียงแจ่มแจ๋ว อาหารอร่อย เคล้าเสียงเพลงคนกันเอง หนาวพอเหมาะ พอควร ไม่ถึงกับหนาวเหน็บ ผมนอนประมาณเที่ยงคืน พร้อมกับฤทธิ์แอลกอฮอส์ เพียงพอที่จะหลับในทันทีที่ล้มตัวลงนอน... .....เช้าวันใหม่..... ผมตื่นขึ้นมาแต่เช้าเพื่อไปดูพระอาทิตย์ขึ้น ที่ศูนย์วิจัยและฝึกอบรมที่สูง ของ ม.ช..... บนนี้ มีหน่วยงานสองแห่งตั้งอยู่ แห่งหนึ่งคือหน่วยจัดการต้นน้ำ ที่พักเมื่อคืน เป็นจุดที่เห็นพระอาทิตย์ตกดิน ตามภาพก่อนหน้านี้ ส่วนพระอาทิตย์ขึ้นต้องมาดูที่นี่ ขับรถมาสักห้านาที ครั้นจะเดินก็ไกลไปนิด... ภาพแรกที่เห็น ตอนแรกก็สงสัยว่ามีแนวอะไรนะเหนือทิวเขา ผมบอกเพื่อนว่า คงเป็นแนวภูเขาที่ห่างไปกระมัง พอดูดี ๆ กลับไม่ใช่ แต่เป็นทิวเมฆเส้นตรงยาว 180 องศาเลย ลองดูสิ จากแนวเขาด้านหนึ่ง ไปอีกด้านหนึ่ง ภูเขาที่ซ้อนอยู่ข้างหลังนั่น เป็นดอยหลวงเชียงดาว แล้วพระอาทิตย์ก็โผล่ขึ้นมาจากแนวเมฆที่ว่า.. เดินดูดอกฝิ่นที่เขาปลูกไว้ให้ชม สวยร้ายกาจจริง ๆ ดินแดนนี้ในอดีต ชาวเขาปลูกฝิ่นกันทุกหนแห่งบนเนินเขา มองดอยหลวงเชียงดาวยังไม่ชัดนัก แดดยังไม่จัด บ้านพักหลังนี้ของศูนย์วิจัย ให้บริการหลังละ 500 บาท หรือจะมากางเต๊นท์ชมพระอาทิตย์ขึ้น ทะเลหมอก หลังละ 100 บาท ติดต่อคนดูแลได้ที่เบอร์ 0812894139 ( ขอเขามาบอกกล่าว) บ้านหลังนี้กำลังก่อสร้าง ไม่รู้ให้นักท่องเที่ยวพักหรือเปล่า.. ขากลับ เก็บภาพ สถานที่ของหน่วยจัดการต้นน้ำ เป็นระเบียบ สวยงามดี ที่นี่ คนเชียงดาวเรียกสันป่าเกี๊ยะ (ป่าสน) เหมาะที่จะมาตอนหน้าหนาว ชมทะเลหมอก เส้นทางพอสบาย ๆ ทั้งมอเตอร์ไซด์หรือรถกระบะ ส่วนหน้าฝน เห็นสมาชิกบางท่านต้องพันโซ่รถขึ้นดอย คงลำบากหน่อย แต่น่าตื่นเต้นดี เชิญมาท่องเที่ยวตามอัธยาศรัยเถอะครับ ผมนั่งเขียนยืดยาว เรียบเรื่อย ตามกำลังสมองเวลานี้ เพลง "ไม่มีใคร" ของนันทิดาที่ใส่มา ไม่ส่งเสียงอีกตามเคย รอเขาอารมณ์ดีก่อนเหอะ คงได้ฟัง ******** ป.ล. ผมไม่ได้พูดถึงการให้บริการชาวบ้านตอนเช้าเลย สาเหตุเพราะว่าเพื่อนผู้มุทะลุดุดันของผม ที่ขับรถกันมา ต้องรีบลงดอยนี้ไปอีกดอย ร่วมงานปีใหมของชนเผ่าละหู่ ที่ผมจะเก็บบรรยากาศมาเล่าให้ฟังตอนต่อไปครับ
Create Date : 06 สิงหาคม 2553 |
Last Update : 7 สิงหาคม 2553 9:59:27 น. |
|
67 comments
|
Counter : 1914 Pageviews. |
|
|
เคยลงไว้ที่นี่ แล้วลบไป....(ลบเองโดยไม่เจตนา)
พอดีเอาไปวางไว้ที่อื่นด้วย เลยเอามาเล่าใหม่
เดี๋ยวค่อยเอาเพลงมาใส่ให้นะ