ปฐมบทของรามเกียรติ์ เรื่องราวของรามเกียรติ์เป็นตอนหนึ่งของการอวตารของพระนารายต์ที่จะมาปราบทุกข์เข็ญของประชาชนทุกคนค่ะ ซึ่งเรียกว่านารายต์สิบปางค่ะ เริ่มต้นเรามาทำความรู้จักตระกูลของพระรามก่อนนะคะ ในอดีตกาลนานมาแล้ว มียักษ์ตนหนึ่งชื่อยักษ์หิรันต์ อยู่บนยอดเขาจักรวาล เดิมทีเป็นยักษ์ที่ไม่มีฤทธิ์เดชอะไรเลย แต่การจะได้มาซึ่งอำนาจของพวกยักษ์และเทวดาทั้งหลายก็มักต้องได้รับพรจากพระอิศวร พระนารายต์ และพระพรหมค่ะ ซึ่งโดยมากพรวิเศษมากๆ มักจะมาจากพระอิศวร ดังนั้นยักษ์หิรัญต์จึงบำเพ็ญเพียรภาวนาต่อพระอิศวร จนในที่สุดพระอิศวรก็ต้องลงมาให้พร พรที่ขอในหนังสือรามเกียรติ์เล่มที่ป้าแป๋วมีไม่ได้บอกไว้ค่ะ แต่ถ้าจำไม่ผิด จากเรื่องนารายต์สิบปาง จะขอพรว่าไม่ให้ตายด้วยอาวุธ หรือเทพองค์ใด ๆ และให้ตัวเองมีพลังมากที่สุด เมื่อได้รับพร ยักษ์หิรันต์ก็ม้วนเอาแผ่นดินเหมือนม้วนเสื่อแล้วหนีบรักแร้ไว้ (สมัยก่อนคนเชื่อว่าโลกนี้แบนค่ะ) แล้วหนีไปอยู่ใต้บาดาล พวกเทวดานางฟ้าจึงรีบไปเฝ้าพระอิศวรให้ช่วยพวกมนุษย์และสัตว์โลกค่ะ พระอิศวรให้พรใครแล้วเอาคืนไม่ได้ ให้แล้วให้เลย จึงต้องส่งตัวช่วยไปปราบยักษ์เกเรตัวนี้ค่ะ นั่นก็คือพระนารายต์ พระนารายต์ก็อวตาลเป็นหมูป่าเขี้ยวยาวโง้ง คมกริบสีเผือก กระโดดไล่ขวิดยักษ์หิรันต์ทันที ยักษ์หิรันต์สู้ยังไงก็สู้ไม่ได้ ถูกหมูพระนารายต์ขวิดจนเนื้อตัวพรุนไปหมดและเสียทีล้มลง หมูพระนารายต์จึงกระโดดขวิดเต็มแรงหัวของยักษ์หิรัญจึงหลุดกระเด็นไป เมื่อจัดการยักษ์แล้ว หมูพระนารายต์ก็ขวิดแผ่นดินทั้งสามทวีปมาไว้อย่างเดิม แล้วก็กลายเป็นพระนารายต์ทรงครุฑกลับยังเกษียรสมุทร อันเป็นที่พักของพระองค์ ขณะที่กำลังนอนก็มีดอกบัวบานขึ้นตรงท้อง ในดอกบัวมีเด็กชายตัวน้อยเกิดขึ้น (ดีเน๊าะผู้ชายมีลูกได้) พระนารายต์จึงนำไปเข้าเฝ้าพระอิศวร พระอิศวรจึงบอกว่าพระกุมารน้อยนี้เป็นวงศ์พระนารายต์ (ต้นตระกูลที่สืบเชื้อสายมาจากพระนารายต์ ในโลกมนุษย์ จึงก่อกำเนิดความเชื่อเรื่องสมมุติเทพมาจนถึงก่อนมีการปกครองระบอบประชาธิปไตย) เป็นตระกูลกษัตริย์ที่จะช่วยดับทุกข์เข็ญของโลก พระอิศวรจึงมีคำสั่งให้พระอินทร์นำลูกน้องชื่อพระวิศณุกรรมไปสร้างเมืองขึ้นที่ชมพูทวีป ชื่อเมือง "กรุงศรีอยุธยาทวารวดี" เป็นชื่อที่ตั้งโดยฤษีสี่ตนที่บำเพ็ญภาวนาในบริเวณที่จะตั้งเมืองนั้น พระอิศวรตั้งชื่อให้กุมารน้อยว่า "อโนมาตัน" เมื่อโตขึ้น พระอินทร์ก็จัดนางงามชื่อ มณีเกสรเป็นมเหสี   Create Date : 07 พฤศจิกายน 2550 18 comments Last Update : 7 พฤศจิกายน 2550 19:07:00 น. Counter : 3780 Pageviews. Share Tweet

เจิมก่อน อ่านทีหลัง   โดย: คนไม่เจียม.. 7 พฤศจิกายน 2550 19:41:11 น.

หนูเคยเรียน..แต่จำไม่ได้แล้วค่ะ   โดย: คนไม่เจียม.. 7 พฤศจิกายน 2550 19:57:24 น.

สวัสดีค่ะคุณแป๋ว...ดีใจจังเม้นท์ไทยได้แล้ว กำเนิดพระนารายณ์ ตอนปฐมบทนี่ ไม่ค่อยรู้ละเอียดอย่างที่นี้เลยค่ะดีค่ะได้รู้เสียที แล้วจะติดตามอ่านนะค่ะ สนใจจริงๆนะค่ะ ได้เวลาเข้านอนแล้วค่ะ ราตรีสวัสดิ์   โดย: samelaa (samelaa ) 7 พฤศจิกายน 2550 19:58:45 น.

น่าสนใจจริงๆด้วยค่ะ อ่านเพลินเลยจะรออ่านตอนต่อไปนะคะ   โดย: โบค่ะ (bodiamond1 ) 7 พฤศจิกายน 2550 22:03:13 น.

อ่านสบายตาดีป้าแป๋ว เพราะตัวหนังสือขนาดใหญ่ไม่ต้องเพ่งมาก แล้วจะรออ่านตอนต่อไปครับ ปล.อีโมหายไปไหนหมดแล้ว   โดย: ลุงแอ๊ด 7 พฤศจิกายน 2550 23:15:11 น.

ดีจังเลยค่ะป้าแป๋ว อ่านแล้วชอบจัง แล้วจะมีตอนต่อไปมาให้อ่านหรือเปล่าคะเนี่ย นึกๆ ดูแล้วร้านหนังสือ ดอกหญ้าจะมีขายมั้ยน้า อยากอ่านเต็มๆ จังเลยค่ะ   โดย: ฟ้าสวยมาก 8 พฤศจิกายน 2550 5:35:16 น.

ดีจังคะ อ้อยลืมหมดแล้วอะ อาศัยอ่านจากบล๊อกพี่แป๋วดีกว่า แล้วจะมีตอนต่อไปมั้ยคะ วันนี้มีความสุขมาก มากนะคะ   โดย: หนุ่มน้อยแห่งลุ่มแม่น้ำบางปะกง 8 พฤศจิกายน 2550 9:52:15 น.

สวัสดีค่ะหนูเจียม คุณนา น้องโบ ลุงแอ๊ด และน้องโม หนูเจียมคะ ตอนที่ป้าได้อ่านให้ลูกฟังเพิ่งรู้ว่าทรพีทรพาเป็นตอนนึงในรามเกียรติ์เหมือนกันค่ะ สมัยเรียนจะว่าไปได้อ่านประมาณสามตอนแต่ก็ไม่รู้เลยว่าเป็นส่วนหนึ่งของรามเกียรติ์ค่ะ คุณนาคะ ดีใจจังคุณนาเม้นต์ไทยได้แล้ว ไม่ต้องทำหลายขั้นตอนในการเม้นต์นะคะ แล้วจะเล่าตอนต่อไปเรื่อย ๆ ค่ะ น้องโบคะ ป้าแป๋วจะพยายามเล่าให้สนุกและสั้น ๆ เข้าใจง่ายนะคะ เพราะเล่มที่อ่านเข้าใจยากนิดนึง ลุงแอ๊ดคะ ป้าแป๋วเพิ่งรู้ว่าเปลี่ยนขนาดตัวอักษรตอนเขียนเรื่องต้องมากดเลือกอีกที ไม่ใช่ตอนเซ็ทบีจีพวกนั้นค่ะ แหะๆ น้องโมคะ เล่มหนา ๆ มีขายตามร้านหนังสือค่ะ พอเรารู้สึกสนุกจะอยากอ่านเรื่องที่เกี่ยวข้องด้วยค่ะ อย่างป้าแป๋วอ่านรามเกียรติ์เสร็จ ก็ไปหาอ่านนารายต์สิบปาง อ่านประวัติของครุฑ คือยิ่งพอสนใจเราต้องแตกยอด เวลาคุยกะลูกแล้วเล่าได้เยอะ ลูกจะทึ่งค่ะ อิอิ   โดย: แป๋วภูเก็ต 8 พฤศจิกายน 2550 9:58:13 น.

น้องอ้อยคะ ป้าแป๋วจะมาเล่าเรื่อย ๆ นะคะ เพราะจะได้มีเรื่องอัพบล็อค 555 ขอให้มีความสุขเช่นกันค่ะ   โดย: แป๋วภูเก็ต 8 พฤศจิกายน 2550 10:01:32 น.

หวัดดีครับพี่แป๋ว ผมไม่เหงาหรอกครับ แต่เขียนให้รู้สึกเหงาซะงั้น ลองซ้อมเหงาดูบ้างครับ ชีวิตจริงไม่เหงาเลยแม้แต่วินาทีเดียว   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 8 พฤศจิกายน 2550 10:16:19 น.

สวัสดีครับป้าแป๋ว... มาร่วมติดตามรามเกียรติ์ด้วยคน....   โดย: big-lor 8 พฤศจิกายน 2550 10:40:34 น.

บีแอลมาซะตัวดำเชียวครับ อิอิอิ ถ้าจะไปตกหล่มโคลนที่ไหนมานะครับพี่แป๋ว อิอิอิ   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 8 พฤศจิกายน 2550 11:04:41 น.

ขอบคุณในไมตรี และมิตรภาพที่ดีเสมอมา แม่น้องรันก็พอจะรู้เรื่องรามเกียรติ์อยู่เหมือนกันน่ะ แต่ที่คุณแป๋วเล่ามาแม่น้องรันไม่ยักจะรู้ สงสัยจะเป็นเรื่องที่พิมพ์อยู่หลังปกหนังสือรึเปล่า อิๆ   โดย: แม่น้องรัน (runch ) 8 พฤศจิกายน 2550 11:09:58 น.

พี่แป๋วครับ เรื่องรักของผมกับมาดาม ถ้าเล่าเยอะ น้ำตาลจะตกเรี่ยราดตามบล็อกอ่ะครับ กลัวมดมาตอมครับ คริคริคริ   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 8 พฤศจิกายน 2550 11:25:09 น.

ครูก๋าคะ เรื่องความเหงาเลยถ่ายทอดไม่เนียน แต่เรื่องความรักไม่รู้ทีว่าหวานหรือเปล่า ถ้ากล้าเล่าก็กล้าอ่าน 555 บิ๊กลอ ถ้าป้าเล่าผิดท้วงได้นะคะ เพราะป้าแป๋วมีรามเกียรติ์เป็นของตัวเองเรื่องเดียว แต่นารายต์สิบปางไปอ่านที่ห้องสมุด หาซื้อไม่มีอ่ะ แม่น้องรันคะ แบบว่ามันซ่อนอยู่ตรงบทนำน่ะ 555   โดย: แป๋วภูเก็ต 8 พฤศจิกายน 2550 11:53:18 น.

เข้ามาอ่นแก้เหงาค่ะ คิดถึงนะคะ   โดย: ปลาทูน่าสีชมพู 8 พฤศจิกายน 2550 12:18:22 น.

ตอนนี้ให้มาดามฟังเพลงคลาสสิกครับ 5555 เผื่อมานจาเก่ง โกอินเตอร์ตั้งแต่อยู่ในท้องครับ 5555   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 8 พฤศจิกายน 2550 12:42:47 น.

สวัสดีค่ะพี่สุ อ่านหนังสือและฟังเพลงก็ช่วยให้หายเหงาได้ค่ะ ครูก๋าคะ ดีเหมือนกันค่ะ ลูกโกอินเตอร์ พ่อเตรียมตัวเป็นพ่อของศิลปินดังหรือยังคะ   โดย: แป๋วภูเก็ต 8 พฤศจิกายน 2550 13:37:06 น.