ขอต้อนรับสู่โลกของนิยายยูริ เรื่องจากประสบการณ์ และทำนายดวงชะตา โดย นิ้วนาง-เดียนา-ลำดวนพยากรณ์
<<
กรกฏาคม 2561
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
30 กรกฏาคม 2561
 
 
ก็ว่าจะไม่รัก Just You บทที่ ๑๑ (Yuri)



๑๑

เช้าอีกวันสุธาสินีออกไปมหาวิทยาลัยในเวลาไล่เลี่ยกับเสาวรสน้องสาว เพื่อที่จะไปดักพบกับกรองแก้วก่อนเข้าเรียนซึ่งอีกฝ่ายเรียนอยู่คนละอาคารกับตน สองพี่น้องยืนคุยกันใกล้ทางเข้าตึก ซึ่งจะเห็นทุกคนเดินเข้าออกได้อย่างชัดเจน

“ไม่ต้องทำหน้าจริงจังขนาดนั้นก็ได้นะคะ”น้องสาวเอ่ยขึ้น ขณะยืนรอเป็นเพื่อนพี่สาว

หล่อนซึ่งยืนพิงเสากอดอกนิ่ง ดูไม่ต่างจากรูปสลักปรายตาไปมองคนพูด

“แล้วจะให้พี่ทำหน้ายังไง

“ก็แบบโปรยเสน่ห์ยิ้มหวานให้คนมองใจละลายทำนองนี้”

“เหอะ” ร่างสูงโปร่งแค่นหัวเราะออกมา“พี่เคยทำแบบนั้นด้วย

“อ้าว! ก็ทำมาตลอดนี่คะ” เสาวรสตอบทีเล่นทีจริง “เดินไปไหนก็ส่งยิ้มหวานแก้มแทบฉีกแล้วทักทายทุกคนอย่างเฟรนลี่สุดๆ”

กวนจริงๆ น้องใครฟ่ะ

พี่สาวยกมะเหงกขึ้นหมายเคาะหัวอีกคน แต่เธอรีบถอยห่าง

“นั่นมันนิสัยไอ้พรรณต่างหากหาเรื่องนะเรา”

“โอ! เสาจำผิด ขอโทษนะคะ” น้องสาวแกล้งแลบลิ้นออกมา จงใจกวนประสาทอีกฝ่ายให้อารมณ์ดี

สุธาสินีส่ายหน้า แล้วยิ้มบางๆ ออกมา

“ทำอย่างกับเราไม่รู้จักนิสัยพี่เลยนะ”

“ก็เพราะรู้ไงคะถึงไม่อยากให้เครียดเวลาเครียดพี่สุหน้าดุจะตายไป...หยั่งกับยักษ์เลย” ประโยคหลังพูดเบาลงไม่ต่างจากกระซิบนัก

“พี่ได้ยินนะ”

หูดีอีกต่างหาก

น้องสาวทำหน้าแหยๆ ปรายตามองไปยังทางเข้าตึกแล้วเห็นเป้าหมายกำลังเดินมาพอดี

“แก้วมาแล้วค่ะ” บอกพี่สาว แล้วหันไปโบกมือเรียกเพื่อน “แก้ว!”

กรองแก้วเหลียวมองตามเสียงเรียก แล้วก็ต้องหยุดกึกเมื่อเห็นใบหน้าสวยหวานของรุ่นพี่ ที่อุตส่าห์สอนการบ้านให้น้องชายตนเมื่อวาน

เจอแต่วันเลย มีอะไรอีกละเนี่ย?

เธอนึกบ่น ก่อนจำใจเดินตรงไปหาสองพี่น้องพยายามทำหน้าให้เป็นปกติที่สุด ยามเผชิญหน้ากับสาวสวย หากแต่เลือกเอ่ยถามเพื่อนขึ้นก่อน

“มีอะไรเหรอเสา

“เสาไม่มีหรอก” เสาวรสตอบ ก่อนบุ้ยใบ้ไปยังคนข้างๆ “แต่คนโน่นมีคุยกันเองนะ เสาไปแล้ว” พูดจบ เธอหมุนตัวเดินไปห้องเรียน ทิ้งให้สองคนคุยกันตามลำพัง

สาวแว่นเบนสายตามองยังสุธาสินี

“ขอบคุณที่ช่วยสอนการบ้านให้กวินนะคะ”

“พี่ไม่ได้มาทวงคำขอบคุณนะคะ”หล่อนเอ่ยเสียงนุ่มนวล

สาวร่างเล็กทำหน้าสับสนว่าคนตรงหน้ามีธุระอะไรกันแน่

“แล้ว

“พี่จะมาขอโทษต่างหาก”

“เรื่องอะไรคะ

“เอ่อเรื่องที่รัศมีแขหาเรื่องน้องแก้วเมื่อวานนี้”

“อ๋อ!” อุทานออกมาเบาๆเหมือนพึ่งนึกออก “ถ้าเป็นเรื่องนั้น ฉันไม่รับคำขอโทษค่ะ”

หัวใจคนฟังหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มใบหน้าสวยเคร่งขรึมจริงจัง

“ทำไมล่ะ

“คุณเลิกกับรัศมีแขแล้วใช่ไหมคะ สาวแว่นถามเสียงเรียบ

หืม?

ร่างสูงไม่เข้าใจคำถาม แต่ก็พยักหน้า

“ใช่ เลิกแล้ว”

“งั้นสิ่งที่เธอพูดก็ไม่เกี่ยวกับคุณดังนั้นไม่จำเป็นต้องมาขอโทษแทนหรอกค่ะ”

“แต่-” สาวสวยขยับปากจะค้าน

ทว่าอีกฝ่ายกล่าวตัดบทขึ้นเสียก่อน

“อีกอย่างฉันไม่คิดว่าคุณจะสนใจฉันแบบที่เธอบอก มันเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดน่ะ” น้ำเสียงสั่นเครือกว่าปกติฟังคล้ายคำตัดพ้อกลายๆ

ทำไมถึงได้ดูถูกตัวเองขนาดนี้

สุธาสินีขมวดคิ้วเรียวจับความรู้สึกบางอย่างในสุ้มเสียงนั้น

“พี่ไม่เคยพูดแบบนั้นเลยนะคะ”

“แต่ทุกคนคิดแบบนั้นนี่คะ” กรองแก้วพูดสวนเสียงเย็นเยือก

เข้าใจไปไหนแล้วเนี่ย

หล่อนอึดอัดใจเหลือเกินที่อีกคนตีความไปคนละทางจึงพยายามจะอธิบายก่อนที่จะถูกเข้าใจผิดไปมากกว่านี้ เอื้อมมือไปรั้งข้อศอกเธอไว้ทำให้ระยะห่างของเราน้อยลงจนตัวแทบจะชิดกัน

“น้องแก้วคะ พี่ไม่ได้คิดแบบคนอื่นนะคะ...”เอื้อนเอ่ยเสียงแผ่ว

กรองแก้วลดสายตาลงมองมือของอีกฝ่าย ด้วยความรู้สึกแปลกๆเงยหน้าขึ้นสบตากับสุธาสินีที่จ้องอยู่ก่อนใกล้จนได้กลิ่นหอมกรุ่นโชยมาแตะจมูก มึนงงจนก้อนเนื้อในอกเต้นผิดจังหวะ กับแววตาคู่สวยที่ชวนให้หลงใหลใจสั่นอย่างบอกไม่ถูก

ตาคู่นี้สวยชะมัด

“จู๋จี๋กันแต่เช้าเลยนะคะน่าอิจฉาจัง” เสียงอ่อนหวานของบางคนดังขัดจังหวะขึ้น

สุธาสินีสะดุ้ง ลดมือที่เกาะกุมเธอลงข้างตัวเหลียวหน้าไปมอง เห็นรัศมีแขแสยะยิ้มร้ายกาจอยู่ไม่ห่างนัก

โผล่มาทำอะไรตอนนี้

“พูดอะไรเรื่อยเปื่อยไปรึเปล่าแข”หล่อนเอ่ยตำหนิแฟนเก่าเสียงเย็นอย่างไม่พอใจ

สาวร่างเล็กทำหน้าเฉย ก่อนถอนหายใจยาวเหยียดรู้สึกอึดอัดใจกับสถานการณ์ตอนนี้ อยากจะเดินหนีไปไกลๆ แต่เกรงใจสาวสวยที่ต้องเผชิญหน้าเพียงลำพังจึงไม่ขยับตัว ได้แต่คิดประชดในใจ

เมื่อเช้าใส่บาตรแล้วฉันลืมกรวดน้ำผีถึงได้มาขอส่วนบุญแต่เช้า

“อ้าวเหรอคะ! ถ้าเข้าใจผิดก็ขอโทษค่ะ”อดีตดาวคณะลอยหน้าลอยตา เอ่ยอย่างไม่จริงใจ “ก็แขเห็นพี่สุจับมือถือแขนกรองแก้วเต็มสองตายืนชิดจนจะสิงร่างอยู่แล้ว จะให้เข้าใจว่าอะไรล่ะคะ...ถ้าไม่ใช่กำลังจีบกัน”เน้นประโยคหลังเสียงดัง

คิดแต่ละอย่าง...ไม่พ้นเรื่องแบบนั้นสินะ

ร่างสูงโปร่งส่ายหัวกับข้อสันนิษฐานมั่วๆ

“ไม่ใช่แบบที่เธอคิดหรอก”

“แล้วเป็นแบบไหนเหรอคะที่รักขา?”รัศมีแขย้อนถามเสียงหวานออดอ้อน ยกมือขึ้นสัมผัสแก้มเนียนของรุ่นพี่อย่างสนิทสนม โดยไม่แคร์สายตาคนรอบตัวแม้แต่น้อย

...เธอไม่ปักใจเชื่อว่า หล่อนจะสนใจสาวแว่นจริงๆ

จะมากไปแล้ว

สุธาสินีปัดมือของคนรักเก่าออก หงุดหงิดกับพฤติกรรมที่ล้อเล่นราวกับหล่อนเป็นตัวตลกต่อหน้ากรองแก้วและนักศึกษาคนอื่น จึงกล่าวเตือนเสียงห้วนออกมา

“อย่ามาพูดกับพี่แบบนี้”

“โธ่! ล้อเล่นแค่นี้ก็โมโหด้วย”

“พี่ไม่ใช่เพื่อนเล่นของเธอนะแข”ร่างสูงกล่าวเสียงดุลอดไรฟัน

“จุ๊ๆ จริงด้วย” สาวเปรี้ยวแสร้งทำเป็นนึกขึ้นได้ “พี่สุไม่ใช่เพื่อนแต่เป็นแฟนเก่าต่างหาก แขจะลืมไปได้ไงคะ เราคบกันตั้งเกือบปีแน่ะรักกันปานจะกลืนกินเลยทีเดียว ใช่ไหมคะ?”

รัศมีแขปรายตามองไปยังสาวแว่น เหมือนจะบอกเป็นนัยๆว่า ‘หล่อนไม่มีทางรักเธอมากกว่าฉันแน่’

“เธอ!” สาวสวยกัดฟันกรอดกับคำพูดตอกย้ำที่เจ็บแปลบหัวใจ นึกอยากหักคอผู้หญิงตรงหน้าจิ้มน้ำพริกเหลือเกินไม่คิดเลยว่าจะได้เห็นด้านชั่วร้ายของผู้หญิงที่ตนเคยรัก

ฉันมันตาบอดจริงๆ ที่ทนคบกับเธอได้ตั้งนาน

นึกต่อว่าตัวเองในใจที่มองธาตุแท้ของรัศมีแขไม่ออก

สาวหน้าคมเข้าใจความหมายนั้น จึงถอนหายใจยาวๆ ออกมา อย่างเบื่อหน่ายบอกไม่ถูก

ปากคอเราะร้ายขนาดนี้...นางมารร้ายชัดๆ

กรองแก้วที่ยืนทนฟังอย่างสงบอดต่อว่าเพื่อนร่วมรุ่นในใจไม่ได้ ด้วยเคยเห็นฤทธิ์เดชของผู้หญิงคนนี้มาก่อนพลอยนึกสงสารสุธาสินีที่ดูหน้าเสียไม่น้อย เธอรู้เรื่องที่รัศมีแขบอกเลิกกับรุ่นพี่เพื่อไปคบกับปารมีดาราสาวดาวรุ่ง จากพี่ไก่ร้านสเต็กที่ตามติดเรื่องดาราเป็นงานอดิเรก

เจอคนแบบนี้เลิกซะได้ก็ดีถือว่าหมดเวรหมดกรรมกันไป

เธอเชื่อเรื่องกฎแห่งกรรมที่บอกว่ากรรมทำให้เรามาเจอกัน เมื่อหมดกรรมต่อกันก็ทางใครทางมัน เว้นแต่จะสร้างกรรมใหม่ขึ้นมาเพิ่มก็จะวนเวียนจองล้างจองผลาญกันต่อไป

“ตกลงที่เข้ามาขัดจังหวะเรา เพราะแขอยากรู้ว่าเราสองคนกำลังคุยอะไรกันอยู่ใช่ไหมกรองแก้วแกล้งโยนหินถามทาง

“จะพูดอย่างนั้นก็ได้” รัศมีแขยอมรับตรงๆ

พวกสอดรู้สอดเห็น

สาวหน้าคมผุดยิ้มมุมปาก เบนสายตามองไปยังสาวรุ่นพี่อย่างมีความหมายหันกลับมามองสาวเปรี้ยว

“จริงๆ ที่เธอเข้าใจก็ไม่ผิดหรอกนะ”แกล้งพูดคลุมเครือหันไปพยักพเยิดกับร่างสูงโปร่ง “ใช่ไหมคะ?”

รัศมีแขเบิกตาโตกับคำตอบที่ได้ยินชัดเต็มสองหูตีความไปไกลว่า สุธาสินีกำลังจีบกรองแก้วจริงๆ

“อะไรนะ!”

หืม?

สาวสวยทำหน้าสับสน ก่อนสบตากับสาวร่างเล็กที่ส่งสัญญาณบางอย่างมาให้สุธาสินีเข้าใจทันที แล้วร่วมผสมโรงเพื่อเอาคืนอีกคนบ้าง

“น้องแก้วไม่น่ารีบบอกเลย จริงๆพี่อยากให้เรื่องนี้เป็นความลับอีกสักพักนะคะ”

เล่นละครเก่งใช้ได้เลยนะเนี่ย

กรองแก้วชมขึ้นในใจ

“ไม่เห็นเป็นไรนี่คะ ก็แขเขาอยากรู้นี่จะได้ไม่ต้องมาตามตอแยคนมีเจ้าของแล้ว...ถึงจะเป็นคนเคยคบก็เถอะ”

“พูดบ้าอะไรสาวเปรี้ยวตวาดเสียงเขียว หน้าสวยหยิกงอไม่สบอารมณ์กับคำว่า ‘คนมีเจ้าของ’

หลงกลง่ายชะมัด

“บอกเลิกแล้ว ยังอยากรู้อยากเห็นว่าแฟนเก่าจะคบกับใครอีก...ใครกันแน่ที่บ้า” สาวหน้าคมหัวเราะเยาะเย้ยเสียงต่ำในลำคอ

“แก!” สาวเปรี้ยวโมโหจนลืมตัวถลาไปหาเธอ เงื้อมือสูงหมายจะตบหน้าอีกฝ่าย ฐานพูดจาสบประมาทตน

เพี๊ยะ!

เสียงฝ่ามือกระทบแก้มดังลั่น

กรองแก้วหลับตาปี๋ ด้วยคิดว่าตนเองต้องโดนตบหน้าหากแต่ไม่มีความรู้สึกเจ็บแม้แต่น้อย ผ่านไปหลายวินาทีจึงหรี่ตาขึ้นมองมีใครบางคนยืนกั้นกลางระหว่างตนกับอดีตดาวคณะ

รัศมีแขอึ้งไป เมื่อเห็นว่าผู้ที่ตนตบจนหน้าหันนั้นไม่ใช่กรองแก้ว ...หากแต่เป็นสุธาสินีที่เข้ามาขวางต่างหาก

“พะ พี่สุ…” เธอเรียกชื่อคนรักเก่าตะกุกตะกักรู้สึกผิดเต็มหัวใจ ยามเห็นรอยฝ่ามือปรากฏแดงชัดบนแก้มเนียน

โอ๊ย! เจ็บชะมัดฟันโยกแน่ฉัน

สาวร่างสูงนึกบ่นในใจยกมือขึ้นลูบแก้มของตนที่เจ็บแปลบ ก่อนเหลือบตามองแฟนเก่า ด้วยสายตารังเกียจรังงอนอย่างที่สุด

“แขขอโทษ แขไม่ได้เจตนา” สาวเปรี้ยวว่าเสียงอ่อย หวังว่าอีกคนจะให้อภัยเหมือนทุกครั้ง...หากแต่ครั้งนี้ไม่เป็นแบบนั้น

แม้จะเลิกรากันแล้ว แต่ในใจยังคงมีเยื่อใยกับหล่อนอยู่มากที่ผ่านมาไม่มีใครรักและเอาใจใส่ตนมากเท่ากับสุธาสินีอีกแล้วจึงไม่อยากถูกโกรธเกลียด

“เราจบกันแล้ว จะไปไหนก็ไปเถอะพี่ไม่อยากเห็นหน้าเธออีกรัศมีแข” สุธาสินีกล่าวเสียงเย็นแล้วเดินจากไป

“พี่สุ พี่สุคะ...” เธอพยายามร้องเรียกหลายคำ

ร่างสูงกำลังหงุดหงิดเต็มที่ ไม่หันกลับไปมองคนเรียกแม้แต่แวบเดียวยังคงก้าวห่างออกไปเรื่อยๆ เพื่อหาที่สงบสติอารมณ์ ยามนี้หล่อนไม่อยากพบหน้าใครแม้สักคน

เอาไงดี?

กรองแก้วนึกลังเล ทว่าความเป็นห่วงเอ่อล้นหัวใจทำให้เลือกก้าวขาตามสาวรุ่นพี่ไปทันที

“บ้าจริง!” รัศมีสบถออกมาอย่างหัวเสีย ก่อนสะบัดหน้า เดินไปยังห้องเรียนของตน

“แม่เจ้า!สรุปคือรุ่นพี่สุธาสินีกำลังคบกับกรองแก้ว” กองเชียร์คนหนึ่งเปรยขึ้นอย่างผิดหวังหลังคู่กรณีทั้งสามคนแยกย้ายไปแล้ว

“ได้ยินแบบนี้ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ”

“ไม่คู่ควรกันเลย ให้ตายสิ!” อีกคนบ่นแบบเสียดาย

“อยากรู้จริงกรองแก้วมีอะไรดี

ฯลฯ

และแล้วเสียงร่ำลือก็กระฉ่อนไปทั่วทั้งสถาบันว่าสุธาสินีเป็นฝ่ายหักอกรัศมีแข...เพื่อไปคบกับกรองแก้ว

OoXoO

ขอบคุณที่กรุณาติดตาม...น้องแก้วจะตามพี่สุไปทำไมกันนะ อยากทราบต้องอ่านตอนต่อไปค่ะ ^^

เรื่องนี้จะอัพจบตอนที่ 16 จากทั้งหมดสี่สิบกว่าตอนนะคะ ...ถ้าชอบอยากอ่านต่อโหลดซื้อได้ที่ MEB หรือสั่งจองหนังสือได้ที่ลิงค์ 'สินค้า' ค่ะ

นาง ^^

OoXoO




Create Date : 30 กรกฎาคม 2561
Last Update : 30 กรกฎาคม 2561 14:40:30 น. 0 comments
Counter : 836 Pageviews.

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 
 

นิ้วนาง-เดียนา
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]




งานเขียนทั้งหมดใน blog นี้ สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ พ.ศ.2537 ห้ามนำไปพิมพ์ เผยแพร่ หรือลอกไปกระทำการใดๆ ก็ตาม หากผู้ใดกระทำการผิด เจ้าของ blog จะเอาผิดท่านตามกฏหมาย ได้ทุกกรณี


[Add นิ้วนาง-เดียนา's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com