๑๔

สุธาสินีตรงดิ่งไปยังลานจอดรถมอเตอร์ไซค์มองหารถสกู๊ตเตอร์สีขาวเพื่อดักรอกรองแก้ว รอไม่กี่นาทีก็เห็นสาวแว่นปรากฏตัวหล่อนจึงก้าวไปหา

“น้องแก้วคะ”

สาวแว่นชะงักเท้า หันขวับไปมอง แล้วก็ต้องซวนเซเพราะสะดุดกับอะไรสักอย่าง ใจหายวูบนึกว่าตนจะล้มตะครุบกบโชคดีที่มือข้างหนึ่งของหล่อนรั้งร่างเอาไว้ทัน ใบหน้าคมจึงแนบเข้ากับอะไรนุ่มๆพร้อมสูดกลิ่นหอมจากเรือนร่างของคนตรงหน้าเข้าไปเต็มปอด

“ขะ ขอบคุณค่ะ” พึมพำออกมา เมื่อตั้งสติได้แล้วผละตัวออกห่างจากวงแขนของร่างสูงโปร่ง หน้าแดงก่ำหลังเห็นว่าใบหน้าซุกกับอกนิ่มของอีกฝ่ายเต็มๆ เขินจนพูดไม่ออก

ฉันนี่ซุ่มซ่ามจริงๆ

เธออดนึกตำหนิตัวเองไม่ได้

หล่อนคลายวงแขนให้เป็นอิสระหลังเห็นว่าอีกคนทรงตัวได้ แม้ใจจริงอยากกอดให้นานอีกนิดแต่เกรงสายตาคนอื่นมองกรองแก้วไม่ดี

“อ้อมแขนและหน้าอกของพี่ ยินดีต้อนรับน้องแก้วเสมอรับรองว่าให้พี่กอดบ่อยๆ น้องแก้วจะติดใจ” รุ่นพี่พูดกวนๆ สายตาคู่หวานเป็นประกายระยิบระยับดีใจที่คว้าร่างอีกคนไว้ทัน จึงไม่ได้รับบาดแผล

ใครจะไปติดใจอ้อมแขนกับหน้าอกคุณประสาท!

สาวร่างเล็กพยายามสงบสติอารมณ์ก่อนถามธุระของอีกฝ่าย

“หาฉันมีอะไรเหรอ?”

“วันอาทิตย์ต้นเดือนหน้าว่างไหมคะ?”

สาวแว่นกลอกตาคิด แล้วร่ายสารพัดกิจกรรมที่ตนต้องทำในช่วงวันหยุดออกมายาวเหยียด

“วันอาทิตย์ทำความสะอาดบ้าน ซักผ้า รีดผ้าอ่านหนังสือ ทำการบ้าน แล้วก็...ตัดต้นไม้”

ยุ่งเกินไปหรือเปล่า

หล่อนเม้มริมฝีปากอย่างลังเล ก่อนตัดสินใจชวนออกไป

“ไปเที่ยวกันนะคะ”

“ไปเที่ยว!” กรองแก้วเอ่ยเสียงสูงอย่างแตกตื่น

“ใช่ค่ะ เป็นคู่เดทไปปาร์ตี้กับพี่นะคะ”เอ่ยขอร้องเสียงอ่อนหวาน

ปาร์ตี้!

เธออ้าปากค้าง กระพริบตาถี่ๆ อย่างสับสน ก่อนพูดอย่างร้อนรน

“ตะ แต่ฉันไม่มีชุดสวยๆ จะไปงานแบบนั้นหรอกนะฉันมีแต่เสื้อยืดกับกางเกงยีน” แม้จะเรียนระดับอุดมศึกษา แต่ว่าสาวหน้าคมไม่เคยไปร่วมงานสังสรรค์ที่หรูหราฟุ่มเฟือยเลยสักครั้งด้วยมองว่าไม่เหมาะกับตัวเอง ใครจะมาสนใจคนเชยเฉิ่มแบบเธอ รวมถึงไม่อยากสิ้นเปลืองโดยใช่เหตุกับค่าเสื้อผ้า...เก็บสตางค์ไว้ใช้อย่างอื่นที่เป็นประโยชน์ดีกว่า

อย่างน้อยก็ไม่ได้ปฏิเสธ

สุธาสินียิ้มกว้าง กับคำตอบเป็นนัย

“เรื่องชุดกับการแต่งหน้า พี่จัดการให้เองค่ะ”

“นี่พูดเล่นใช่ไหม?”

“พี่พูดจริงค่ะ” รุ่นพี่ยืนยันหนักแน่น

“พ่อคงไม่อนุญาตหรอก” เธอยกผู้ปกครองมาบังหน้า หวังให้อีกคนยอมยกธงขาว...แต่ผิดคาด

“ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น พี่จะไปขออนุญาตท่านเองค่ะ เก้าโมงเช้าอาทิตย์หน้าพี่ไปหาที่บ้านตกลงตามนี้นะคะ” สรุปแบบมัดมือชก หลิ่วตาข้างหนึ่งให้อีกฝ่าย“พี่จะเสกให้น้องแก้วเป็นเจ้าหญิง คอยดูสิ”

เจ้าหญิง!

สาวหน้าคมอ้ำอึ้ง นึกภาพตัวเองแบบนั้นไม่ออกเลยสักนิดด้วยไม่เคยมีความคิดจะเป็นเจ้าหญิงมาก่อน

“อย่าลืมนะคะ” สาวสวยโบกมือ รอยยิ้มเกลื่อนหน้า แล้วหมุนตัวเดินจากไปทันที

พูดเองเออเองก็ได้ด้วย...อะไรของเขา

กรองแก้วมองตามแผ่นหลังบอบบางที่เดินห่างออกไปก่อนขยับกระโปรงขึ้นคร่อมขี่สกู๊ตเตอร์คันเก่า ขับไปยังร้านสเต็กเพื่อทำงานพิเศษในช่วงเย็น ผุดยิ้มบางเบากับตัวเองรู้สึกอารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูก

ออกเดทกับคุณ...นี่ฉันไม่ได้ฝันใช่ไหม

“ท่าทางน้องแก้วจะอารมณ์ดีจัง”ไก่ทักขึ้นหลังสังเกตเห็นใบหน้าคมยิ้มแย้ม ดูมีความสุขกว่าทุกวันจึงกระซิบถามตามประสาคนอยากรู้อยากเห็น “มีเรื่องอะไรดีๆหรือเปล่าคะ เล่าให้พี่ฟังได้นะ”

มีเขียนไว้บนหน้าผากฉันหรือไงพี่ไก่ถึงได้เดาถูก

“ก็ไม่มีอะไรนี่คะ” สาวร่างเล็กปฏิเสธ อยากเก็บความลับนี้เอาไว้มากกว่า...ไม่อยากหน้าแตกหากสุธาสินีเปลี่ยนใจภายหลัง

“ไม่มีก็ไม่มี” พนักงานสาวไม่คิดเซ้าซี้ ก่อนเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่น “แล้วน้องสุจะมาทำงานที่นี่อีกไหมคะ?”

คุณเกี่ยวอะไรด้วย

เธอทำหน้างงที่โดนคำถามแบบนี้

“ไม่ทราบค่ะ ทำไมคะ?”

“มีลูกค้าหลายคนถามถึงน้องสุ”ไก่เฉลย “ถ้าน้องสุมาทำงานที่นี่รับรองร้านเราแขกแน่นร้านทั้งวันแน่”

“คุณไม่ค่อยว่างหรอกค่ะ ต้องซ้อมไตรกีฬาอาทิตย์ละหลายวัน”

“โห! ไม่ยักรู้ว่าน้องสุเป็นนักกีฬาด้วยมิน่ารูปร่างถึงได้สูงยาวเข่าดี” คนอายุมากกว่าทำน่าตื่นเต้นแสดงอาการปลื้มหล่อนมากมายจนออกนอกหน้า “อยากรู้จังมีซิกแพคหรือเปล่า?”

ออกนอกหน้าอีกคนแล้วเฮ้อ!

สาวแว่นทำหน้าเบื่อ หลังไก่แสดงท่าทีไม่ต่างจากเหล่าแฟนคลับของสุธาสินีในมหาวิทยาลัยจึงรีบเผ่นก่อนที่อีกฝ่ายจะชวนคุยยาว

“แก้วไปทำงานก่อนนะคะ”

“จะรีบไปไหนล่ะ พี่ยังถามไม่จบเลย”อีกคนเอ่ยไล่หลังสาวแว่นที่เดินเข้าไปยังด้านในร้านจากนั้นแล้วผุดยิ้มเจ้าเล่ห์มุมปาก

ถ้าสองคนนี้คบกันได้จริงๆ...ก็คงจะดี

วันนี้กลับมาเร็วแฮะ แปลก

เสาวรสมองรถยนต์คันงามของสุธาสินีจอดในโรงรถ จึงอดแปลกใจไม่ได้น้อยครั้งที่อีกคนจะกลับบ้านก่อน เมื่อโผล่เข้าไปในห้องรับแขก เห็นพี่สาวนอนอ่านหนังสืออยู่บนโซฟา จึงแกล้งพูดแซวขึ้น

“พายุจะเข้าไหมคะวันนี้”

หล่อนละสายตาจากหนังสือ ปรายตาขึ้นมองคนช่างพูด

“พายุอะไร?”

“ก็วันนี้พี่ของเสาถึงบ้านก่อนน่ะสิคะปกติต้องเย็นกว่านี้” เธอพูดก่อนทิ้งตัวลงนั่งเก้าอี้ตรงข้ามอีกฝ่าย

“โธ่เอ๊ย! นึกว่าเรื่องอะไร”คนอายุมากกว่าหัวเราะเบาๆ “แล้วพ่อกับแม่จะกลับมาเมื่อไหร่?”

“เห็นบอกว่า เลื่อนกลับออกไปอีกแม่ขอเที่ยวต่อก่อน” น้องสาวตอบเสียงเนือยๆ พ่อแม่ของทั้งคู่เป็นผู้บริหารระดับสูงในบริษัทต่างชาติต้องเดินทางไปต่างประเทศบ่อยๆ สองสาวจึงชินกับการอยู่ตามลำพังในบ้านหลังใหญ่ ซึ่งมีสาวใช้คอยจัดการให้ทุกอย่างแบบไม่ขาดตกบกพร่องบ้านหลังนี้มีครบเกือบทุกอย่าง ยกเว้น ความรัก ความอบอุ่น และความเข้าใจที่อาจจะมีน้อยไปสักหน่อย

ไม่ได้ห่วงลูกเลยจริงๆ...เหมือนทุกทีสินะ

พี่สาวพยักหน้ารับรู้ โดยไม่รู้สึกแปลกใจก่อนนึกอะไรขึ้นได้

“พี่มีอะไรจะวานเสาหน่อยงานนี้มีค่าจ้างให้ด้วยนะ สนใจไหม?”

น้องสาวทำหน้าสนใจ คว้าหมอนอิงมากอดไว้

“งานอะไรคะ?”

สุธาสินียกยิ้มสวย ก่อนบอกความปรารถนาของตนออกไป

“คือแบบนี้นะ...”

หลังฟังจบ เสาวรสหัวเราะร่วนอย่างถูกอกถูกใจชอบเหลือเกินกับการได้ทำอะไรที่เซอร์ไพรซ์

น่าสนุกดี

“โอเคค่ะ เสารับทำงานนี้” น้องสาวตัดสินใจได้อย่างรวดเร็ว “ว่าแต่พี่สุมีคอนเซ็ปต์แบบไหนเป็นพิเศษหรือเปล่า?”

“อืม อยากให้ออกมาสวยที่สุด ให้เป็นเจ้าหญิงเลยนะงบไม่อั้น จัดเต็มมาเลย”

โห...เสี่ยมากพี่ฉัน

คนฟังทำตาโต ไม่คิดเลยว่าพี่สาวจะใจป้ำถึงขนาดนี้

“รับทราบค่ะ”

“แท๊งค์กิ้วน้องสาว” ร่างสูงโปร่งยิ้มกว้าง พลางยื่นแบงค์จำนวนห้าพันบาทให้อีกฝ่าย“ไม่พอก็มาเบิกเพิ่มนะ”

“ค่ะ” เสาวรสรับแบงค์สีเทาไป ปรายตามองพี่สาวซึ่งดูมีความสุขสดชื่นจึงรู้สึกฉงนฉงาย ไม่เหมือนคนที่เพิ่งเลิกกับคนรักเลยสักนิด ทั้งที่ก่อนหน้าคบกับรัศมีแขหวานแหววจนน่าอิจฉา

ทำไมพี่สุดูเหมือนคนกำลังมีความรัก มันชักจะยังไงๆนะเนี่ย

น้องสาวอดตั้งข้อสังเกตไม่ได้

สุธาสินีนิ่งคิดว่า ควรจะต้องทำอะไรอีกบ้าง แล้วพลันนึกถึงเรื่องสำคัญบางอย่างขึ้นมาได้

ลืมเรื่องนั้นไปเลย...พรุ่งนี้ค่อยไปก็แล้วกัน

ก่อนเข้านอน หล่อนหยิบสมาร์ทโฟนมาเปิด App รูปภาพ โดยเลือกเปิดรายการโปรดไล่หาภาพที่บันทึกไว้เมื่อนานมาแล้วเป็นภาพนักบิดสาวนิรนามด้านข้างซึ่งสวมหมวกกันน็อคเต็มใบ ดูเผินๆเหมือนจะไม่มีอะไรให้สังเกต หากแต่หญิงสาวขยับนิ้วขยายภาพในให้โตขึ้นจึงเห็นไฝแดงที่ลำคอของคนในรูปชัดขึ้นจากนั้นเลื่อนลงต่ำไปยังข้อมือขวาที่ใส่นาฬิกา

ตำแหน่งเดียวกันจริงๆ ด้วย

สาวสวยยกยิ้มอย่างยินดี นัยน์ตาคู่หวานเป็นประกายขึ้นมากับความหวังอันแสนน้อยนิด พร้อมกับอีกหนึ่งจุดสังเกต ที่ตราตรึงในความทรงจำไม่ลืมเลือนนักบิดสาวคนนั้นกับกรองแก้ว เรียกหล่อนเหมือนกันว่า ‘ท่านประธานนักศึกษา’ โดยที่สุธาสินีไม่ทันได้แนะนำตัวเลยสักคำ

เป็นไปได้มากว่า น้องแก้วคือนักบิดสาวคนนั้นฉันต้องรู้เรื่องนี้ให้ได้ คอยดูสิ!

เย็นวันต่อมาหลังเลิกเรียน แทนที่จะมุ่งตรงบ้านกลับสุธาสินีขับรถไปแถวตลาด หลังวนหาที่จอดรถ ก็เดินหาร้านซ่อมมอเตอร์ไซค์ของบิดากรองแก้วก่อนไปหยุดหน้าตึกแถวสองคูหาที่มีล้อยาง พร้อมอะไหล่ของมอเตอร์ไซด์ ห้อยระโยงระยางอยู่เกือบเต็มหน้าร้านมีเสียงโป้งเป้งของโลหะกระทบกันดังต่อเนื่อง

น่าจะที่นี่

หญิงสาวคิดในใจ มองป้ายชื่อร้าน...เกริกมอ’ไซค์

“มีอะไรให้รับใช้ครับ?” เอก ช่างของร้านกุลีกุจอมาต้อนรับทันทีที่เห็นว่า มีคนมายืนหน้าร้าน เขาตะลึงลานกับความสวยของผู้หญิงผมยาวตรงหน้าไม่บ่อยที่จะมีลูกค้าแบบนี้แวะมา

โอ้โห สวยชะมัด

“ไม่ทราบว่าเจ้าของร้านอยู่ไหมคะ?”น้ำเสียงถามนุ่มนวลชวนฟัง

“ยะ อยู่ครับ” ชายหนุ่มรีบบอก พร้อมผายมือเชื้อเชิญ “เข้ามารอก่อนสิครับเดี๋ยวผมเรียกให้”

“ขอบคุณค่ะ” สุธาสินีเข้าไปด้านในของร้านมองชายหนุ่มตรงไปหาผู้ชายสูงวัยที่กำลังง่วนกับงานตรงหน้า

น่าจะคนนี้

สาวสวยคิดเดาแบบนั้น แล้วก็คาดไม่ผิด

เกริกก้าวมาพบแขกแทบจะทันทีที่ทราบจากลูกน้องทั้งที่สองมือยังเปรอะเปื้อนคราบน้ำมัน ชายสูงวัยสำรวจใบหน้าสวยหวานอย่างพินิจพิจารณาแต่ไม่คุ้นเอาเสียเลย

ไม่น่าเคยเจอมาก่อน

“หาผมเหรอครับ?” เกริกเอ่ยถามอย่างสุภาพ

“คุณอาเป็นคุณพ่อของน้องแก้วใช่ไหมคะ?”แขกสาวถาม

“ใช่ครับ” เขาทำหน้างงกว่าเดิม

“สวัสดีค่ะหนูชื่อสุเป็นรุ่นพี่ที่มหา’ลัยของน้องแก้วค่ะ” สุธาสินีเอ่ยแนะนำตัวอย่างเกร็งๆยกมือทำความเคารพ รู้สึกประหม่าไม่น้อยยามอยู่ต่อหน้าผู้ชายคนนี้

รุ่นพี่?

เกริกทำหน้าแปลกใจเล็กน้อยรับไหว้อีกฝ่ายอย่างเร็ว ด้วยลูกสาวไม่ค่อยมีเพื่อนมากนัก ที่เขารู้จักดีที่สุดก็คือศักดิ์สิทธิ์แต่ไม่เคยมีรุ่นพี่คนไหนมาหาเขา

“ครับ แล้ว?”

“หนูจะมาขออนุญาตคุณอา พาน้องแก้วไปงานปาร์ตี้วันอาทิตย์หน้าน่ะค่ะ”พูดเข้าเรื่องแบบตรงประเด็น

พ่อของกรองแก้วยิ้มบางๆ คลายความกังวลไปพอสมควรด้วยนึกว่าเป็นธุระสำคัญอะไร

“งานปาร์ตี้?”

“ใช่ค่ะ หนูจะแวะไปรับที่บ้านประมาณเก้าโมงเช้าและจะพาน้องมาส่งประมาณหกโมงเย็นค่ะ” หญิงสาวบอกอย่างละเอียดครบถ้วน

“ผมไม่มีปัญหาหรอกครับต้องขึ้นอยู่กับเจ้าตัวแล้วว่า จะไปหรือเปล่า” เกริกตอบเสียงเรียบด้วยรู้จักอุปนิสัยของลูกสาวเป็นอย่างดี ว่าชอบหรือไม่ชอบอะไร

“ขอบคุณค่ะ” สุธาสินีกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล“หนูแวะมาเรียนคุณอาเอาไว้ก่อน ไม่มีอะไรแล้วหนูขอตัวก่อนนะคะ”หล่อนยกมือขึ้นทำความเคารพเขาอย่างอ่อนน้อม

เกริกรับไหว้ มองตามหญิงสาวที่เดินจากไปแบบงงๆ

ธุระแค่นี้เนี่ยนะ...อะไรของเขา?

“คนนั้นใครเหรออา?” เอกตรงรี่ไปกระซิบถามเจ้านาย

“รุ่นพี่ของแก้วน่ะ”

“ผู้หญิงอะไรสวยอย่างกับนางฟ้าเจอแก้วคราวหน้า ผมต้องขอเบอร์คุณคนนี้ให้ได้เลย” ชายหนุ่มกล่าวอย่างหมายมั่นปั้นมือ

ถ้ามีแฟนสวยแบบนี้ รับรองไอ้เอกรักตายเลย

เอกทำหน้าเคลิ้ม นึกฝันหวานอย่างมีความสุข

คิดอะไรไม่เจียมตัวเลยจริงๆ

“อย่างแก เธอคงมองหรอก” ชายสูงวัยกล่าวสบประมาทออกมาอย่างหมั่นไส้ เอ่ยถึงลูกน้องที่ตั้งอกตั้งใจทำงานมาเปรียบเทียบ“ทำไมไอ้ไม้ไม่เห็นทะลึ่งตึงตังแบบแกเลย”

แม้จะเห็นสุธาสินีแค่ไม่กี่นาที แต่เกริกเดาว่าหล่อนต้องมาจากครอบครัวที่มีฐานะดี แตกต่างจากเอกราวฟ้ากับดิน การจีบดอกฟ้าสมัยนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายผู้หญิงเก่งๆ มีมาก บางคนเก่งจนแทบไม่จำเป็นต้องพึ่งพาผู้ชายเลยด้วยซ้ำ

โอ๊ย! แรง

ช่างหนุ่มหุบยิ้มลงแทบจะทันที

“โธ่! อา พูดไม่ให้ความหวังกันเลย”

“หวังลมๆ แล้งๆ น่ะสิ ไปทำงานเลยไป” เจ้าของร้านพูดสวน

“ง่า…”

เกริกส่ายหัวกับความเจ้าชู้ของลูกน้อง เดินกลับไปนั่งทำงานต่อตั้งใจว่า เมื่อกลับถึงบ้านจะสอบถามลูกสาว เรื่องของผู้หญิงแสนสวยที่ชื่อสุ ยิ่งทำงานก็ยิ่งเสียสมาธิมากขึ้นเรื่อยๆสัญชาตญาณความเป็นพ่อจึงอดเป็นห่วงเลือดเนื้อเชื้อไขไม่ได้

มีอะไรเกี่ยวกับลูกที่ฉันไม่รู้หรือเปล่า?

หลังคิดไปคิดมา คนเป็นพ่อก็เปลี่ยนใจกะทันหันเมื่อคิดว่าไม่ควรจะวางกรอบกับลูกสาวมากเกิน ประกอบกับกรองแก้วบรรลุนิติภาวะแล้ว การไปจู้จี้จุกจิกมากคงไม่ดีอยากให้ลูกมีโอกาสใช้เวลาสนุกสนานร่าเริงแบบเด็กรุ่นราวคราวเดียวกันบ้างเพราะเมื่อทำงานแล้วอาจจะไม่มีโอกาสได้ทำแบบนี้

นานๆ ลูกจะไปเที่ยวบ้างก็คงไม่เป็นไรมั้ง

ชายสูงวัยยิ้มกับตัวเองแล้วปล่อยวางเรื่องของสุธาสินีทิ้งไป ไม่คิดจะถามหากสาวแว่นไม่คิดจะบอกด้วยเชื่อใจและไว้ใจในตัวกรองแก้ว

...นอกจากตัวเอง เขาไว้ใจลูกสาวที่สุด

OoXoO

ขอบคุณที่กรุณาติดตาม เรื่องนี้จะอัพจบตอนที่ 16 นะคะ สนใจตามต่อได้ที่ MEB หรือสั่งหนังสือได้จนกว่าจะหมดนะคะ

นาง ^^

OoXoO

Create Date : 14 สิงหาคม 2561
Last Update : 14 สิงหาคม 2561 14:14:59 น.		2 comments
Counter : 560 Pageviews.
Share Tweet