ขอต้อนรับสู่โลกของนิยายยูริ เรื่องจากประสบการณ์ และทำนายดวงชะตา โดย นิ้วนาง-เดียนา-ลำดวนพยากรณ์
<<
กรกฏาคม 2561
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
20 กรกฏาคม 2561
 
 

ก็ว่าจะไม่รัก Just You บทที่ ๗ (Yuri)



สุธาสินีเดินเข้าไปหลังร้านหลังพนักงานคนหนึ่งมากระซิบบอกว่า สเต็กหมูทำเสร็จเรียบร้อยแล้วแม้ร้านสเต็กแห่งนี้จะไม่หรูหราใหญ่โต แต่สะอาดเรียบร้อยและเป็นระเบียบมาก

“มาเลยสุ” โชติโรจน์ซึ่งทำหน้าที่เป็นเชฟชั่วคราวชี้นิ้วไปยังโต๊ะ “สเต็กจานนั้นฝีมือน้องแก้วทำให้แกโดยเฉพาะรับรองว่าแกจะต้องติดใจ ทานก่อนเลยนะ ฉันกำลังสนุก”

“ขอบคุณนะคะน้องแก้ว” ร่างสูงทรุดตัวลงนั่งโต๊ะอาหาร ซึ่งจัดไว้สำหรับพนักงาน อาหารตรงหน้าจัดวางสวยงามไม่ต่างจากที่เสิร์ฟให้กับลูกค้านอกจากสเต็กหมูกับมันฝรั่งทอด ยังมีผักสามอย่างวางเรียงขอบจานราดด้วยน้ำสลัด หยิบขวดซอสพริกเทข้างจานคว้ามีดกับส้อมหั่นชิ้นหมูพอดีคำ แล้วตักเข้าปาก ทันทีที่ลิ้นสัมผัสอาหาร

โห อร่อยมาก

ความคิดแรกที่วูบเข้ามาเคี้ยวอย่างละเอียดก่อนกลืนลงคอ แล้วตักชิ้นต่อไปเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อยรสชาตินี้แทบไม่ต่างจากร้านดังๆ ที่เคยทานเลยทีเดียว

“เป็นไงบ้างชายหนุ่มถามเพื่อนสนิท

“ก็ดี” ตอบหน้าตาเฉยหลังกลืนอาหารไม่กล้ายอมรับว่า อาหารจานนี้อร่อยเหลือเกิน เพราะสบประมาทอีกฝ่ายเอาไว้หลายคำ

“ก็ดี แต่เคี้ยวตุ้ยๆ เนี่ยนะ”โชติโรจน์ประชด หันไปพยักพเยิดกับกรองแก้ว “ปากกับใจมันไม่ค่อยตรงกันหรอกอย่าไปถือเลยนะ”

กลัวเสียหน้าล่ะสิว่าฉันไว้เยอะ ชิส์

สาวแว่นอมยิ้มมุมปากก่อนหมุนตัวไปทอดอาหารรายการต่อไป

“ตกลงแกเป็นเพื่อนฉันหรือเปล่าคุณโรจน์?”นึกหมั่นไส้เพื่อนรักที่ดูจะแปรพักตร์ไปเข้าข้างรุ่นน้องออกนอกหน้า

“ถ้าฉันไม่ใช่เพื่อนแกแล้วเป็นอะไรดีชายหนุ่มแกล้งย้อนถามขณะลงมือทอดสเต็กอีกเตา “แต่รับรองว่าฉันไม่ได้เป็นแฟนแกแน่ๆหุหุ”

“พูดเข้าไปนั่น” หล่อนพึมพำ ค้อนปะหลับปะเหลือกไม่คิดต่อล้อต่อเถียงกับเขาอีก จึงก้มหน้าก้มตาทานอาหารต่อไป

“พี่ทนคบมาตั้งแต่ประถมไม่รู้หลงคบมาได้ยังไงเหมือนกัน” เขาพูดย้อนความหลังครั้งเก่าเหมือนเล่าให้สาวรุ่นน้องฟัง “น้องแก้วรู้ไหมพี่เกือบโดนตบตั้งหลายหน เพราะพวกแฟนคลับไอ้คุณสุเข้าใจผิดคิดว่าพี่มีอะไรกับไอ้เพื่อนบ้านี่”

“ฉันไม่ได้บ้าสักหน่อย” อีกคนร้อนตัวโวยวายออกมา

“ไม่บ้า แต่เพี้ยนน่ะสิ” รองประธานหนุ่มหัวเราะ “พี่มีหน้าที่เป็นกันชนเป็นจนหาแฟนไม่ได้ เพราะมันคนเดียว”

“โหย!หาแฟนไม่ได้เองแล้วโทษเพื่อนเนี่ยนะ ใส่ร้ายชัดๆ” สาวสวยรีบแก้ตัวจนเกือบสำลักอาหาร

ไม่นึกว่าจะมีมุมแบบนี้ด้วย

ร่างเล็กนึกขำ ที่เห็นรุ่นพี่เถียงกันเป็นวรรคเป็นเวรเหมือนเด็กตัวเล็กๆทะเลาะกัน ต่างจากภาพลักษณ์ที่ดูดี และน่าเชื่อถือ ยามอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย...ชนิดหน้ามือเป็นหลังมือ

“เชื่อพี่เถอะว่าตัวจริงของคุณสุธาสินี ไม่ใช่แบบที่เห็นในมหา’ลัยหรอก ทำเก๊กไปอย่างนั้นแหละ”

เก๊ก?

กรองแก้วเอียงคอไปมองหล่อนแล้วทำหน้าแปลกใจเล็กน้อย

“เหรอคะ?”

พูดมากไปหรือเปล่าคะคุณเพื่อนขา

“คุณโชติโรจน์คะ ใจคอแกจะเผาฉัน ไม่ให้เหลือซากเลยหรือไง”สาวร่างสูงอดต่อว่าเพื่อนไม่ได้ หลังโดนแฉเรื่องจริงออกมามากเกินไป

“พูดเรื่องจริงทำมาเป็นกลัว”เขาแกล้งยั่วต่อ

“ไม่ได้กลัวสักหน่อย” ปากเก่งเถียงออกไป ทั้งที่ในใจประหวั่นพรั่นพรึงไม่น้อยเพราะเขาคือคนที่รู้ความลับของตนมากที่สุด

“ไม่พูดก็ได้” โชติโรจน์หยุดแหย่ ก่อนหันไปพูดกับสาวแว่น “ถ้าน้องแก้วอยากรู้เรื่องอะไรของสุถามพี่ได้เชื่อเถอะว่าพี่รู้เรื่องของสุดีที่สุด”

ชายหนุ่มแสดงตัวเป็นพวกกับสาวรุ่นน้องรู้สึกถูกชะตามากกว่าอดีตแฟนทุกคนของเพื่อนรัก แม้จะคุยกับเธอไม่กี่ครั้งแต่เขาสัมผัสได้ถึงความใสซื่อจริงใจที่หาได้ยากยิ่งจากเหล่าอิสตรียุคปัจจุบัน

“ไว้คิดออกแล้วจะถามนะคะ” เธอตอบรับข้อเสนอ ทั้งที่ไม่รู้ว่าจะถามเรื่องอะไรของสาวรุ่นพี่เลยด้วยซ้ำ

เขาหลิ่วตาให้สาวร่างเล็ก

“ยินดีเสมอครับ”

เฮ้ย! ร่วมมือกันแบบนี้จะซวยไหมฉัน

สุธาสินีนึกเสียวหลังกลัวเพื่อนจะเอาเรื่องจริงไปแฉ โดยเฉพาะเรื่องอดีตคนเคยคบทั้งหลายที่มีเป็นกระบุงซึ่งเป็นความลับที่ไม่อยากให้ใครรู้มากนัก

การเลิกลาหรือแตกหักกับคนรัก เป็นเรื่องที่ไม่มีคนใดอยากให้เกิดขึ้นแต่ถ้าความสัมพันธ์ต้องสิ้นสุดลง หล่อนจะเลือกเก็บแค่ความทรงจำดีๆ เอาไว้แล้วก้าวต่อไปข้างหน้า ไม่พยายามยึดติดกับอดีตที่แก้ไขไม่ได้ หลายคนที่เลิกรากันไป มีติดต่อกันบ้างแบบพี่น้องแบบเพื่อน

...แต่ส่วนใหญ่จะทางใครทางมันเสียมากกว่า

ร่างสูงตักอาหารรับประทานไปลอบมองด้านหลังของกรองแก้วไป ด้วยความรู้สึกชื่นชมในฝีมือทำอาหารของอีกฝ่ายไม่เคยคิดมาก่อนว่า เธอจะทำอาหารได้อร่อยถึงเพียงนี้

...เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ดูคนอย่าดูแค่เปลือกนอก ลึกๆอาจมีอะไรที่ไม่รู้ซ่อนอยู่อีกมหาศาล

“ทานเสร็จแล้วจะกลับเลยหรือเปล่าหนุ่มหล่อถามเพื่อนรัก

“ว่าจะอยู่ช่วยจนกว่าจะสามทุ่มน่ะ”

“ฉันก็ว่าจะบอกแบบนั้นเหมือนกัน”โชติโรจน์ยิ้มกว้าง

เขาชมชอบการทำอาหารมาตั้งแต่เด็ก ใฝ่ฝันอยากมีร้านเป็นของตัวเองแต่ติดตรงที่ว่า หลังเรียนจบต้องไปรับช่วงธุรกิจของพ่อแม่ ทำให้ความฝันนี้เป็นไปได้ยากยิ่งแต่อย่างน้อยวันนี้ได้มาสวมบทบาทเป็นเชฟแม้จะไม่กี่ชั่วโมงก็เป็นความทรงจำที่ดี

“ใช่ น้องศักดิ์ชวนฉันไว้ว่า อยากให้มาช่วยงานที่ร้าน”หล่อนเล่า “ฉันว่าจะลองไปคิดดู”

เอาจริง?

เพื่อนสนิทเลิกคิ้วอย่างงงๆ ด้วยสุธาสินีจัดว่าฐานะดี มีพร้อมทุกอย่างไม่จำเป็นต้องมาทำงานพิเศษแม้แต่น้อย

“อีกสามเดือนมีแข่งไม่ใช่เหรอ เขารู้ว่าอีกฝ่ายต้องซ้อมกีฬาเกือบทุกวัน ไหนจะวิ่ง ว่ายน้ำ และขี่จักรยานเพื่อให้กำลังอยู่ตัว จึงไม่มีเวลามาเถลไถลมากนัก ไตรกีฬาเป็นกีฬาที่หากใครไม่อึดจริงเล่นไม่ได้เด็ดขาด

“ก็ใช่”ร่างสูงโปร่งพยักหน้า ก่อนพูดต่อ “เย็นๆจะมีว่างอาทิตย์ละสองวัน ฉันก็อยากพักบ้าง”

“พักด้วยการมาเป็นสาวเสิร์ฟเนี่ยนะแกล้งพูดดักคอเพื่อน

“เปลี่ยนบรรยากาศ อย่าคิดมาก”

รู้หรอกว่าแกจะมาเฝ้าน้องแก้ว

เพื่อนชายรู้เท่าทันความคิดอีกฝ่าย หลังปรายตามาเห็นสายตาคู่สวยจับจ้องแผ่นหลังของสาวรุ่นน้องหลายครั้ง แล้วรีบหลบตาวูบทุกครั้งที่เขาหันมองมาจึงเข้าใจไปว่า สุธาสินีอาจนึกสนใจกรองแก้วขึ้นมาจริงๆ

...ซึ่งเขาก็อยากให้เป็นแบบนั้น

ที่ผ่านมา โชติโรจน์เห็นแต่ผู้หญิงหน้าตาสวยคบกับเพื่อนรักแต่ไม่มีคนไหนที่จิตใจสวยเหมือนใบหน้าเลย เขารู้ว่าลึกๆ สุธาสินีปรารถนารักแท้ที่จะอยู่ร่วมกันชั่วชีวิตหากแต่ไม่มีคนใดจริงจังด้วยขนาดนั้น ผ่านมาแล้วก็ผ่านเลยไป

บางทีน้องแก้วอาจจะทำให้แกสมหวังก็ได้

คิดเอาใจช่วยเพื่อนสนิท

ขยันไปหรือเปล่า

กรองแก้วคิดในใจ ขณะเงี่ยหูฟังการสนทนา ขยับสองมือทำงานไปด้วยเพิ่งรู้ว่ากิจวัตรประจำวันของสาวรุ่นพี่แน่นเอี๊ยดไม่ใช่เล่น เธอรู้ว่าหล่อนเล่นกีฬาเก่งเป็นตัวแทนมหาวิทยาลัย และลงแข่งระดับประเทศด้วยแต่ไม่เคยรู้ว่าต้องซ้อมหนักอาทิตย์ละหลายวันขนาดนี้

“ขอบคุณสำหรับอาหารนะคะน้องแก้ว” สาวสวยเอ่ยเสียงหวานรวบช้อนกับมีดหลังทานหมดเกลี้ยงจาน ก่อนหันไปบอกเพื่อนรัก “ฉันไปหน้าร้านก่อนอย่าลืมทานอะไรด้วยล่ะ”

“อื้อ เลิกงานกลับพร้อมกันนะ”

“โอเค” สุธาสินีรับคำเอาจานที่ทานเสร็จใส่ถาดสำหรับล้าง แล้วเดินออกไปหน้าร้าน

“พี่โรจน์หิวก็ทานก่อนได้นะคะเดี๋ยวเราค่อยมาสลับกัน” เธอพูดขึ้นอย่างเป็นห่วงเชฟมือใหม่ ที่อาจเพลิดเพลินกับการเล่นจนลืมหิวไป

“โอเคงั้นเดี๋ยวพี่ทำสำหรับทานเองก่อนขอพักทานสิบนาที”

“ค่ะ” สาวแว่นยกจานอาหารที่ทำเสร็จไปส่งพร้อมหยิบออเดอร์ใหม่มาเตรียมทำต่อ

“น้องแก้วทำงานที่นี่นานแล้วเหรอชายหนุ่มหาเรื่องชวนคุยต่อ อยากรู้จักอีกฝ่ายให้มากขึ้น

“ตั้งแต่ปีหนึ่งค่ะคือแก้วสนิทกับศักดิ์ พ่อๆ เรารู้จักกันดี ก็เลยอนุญาตให้มาทำแล้วที่นี่ก็เป็นทางผ่านกลับบ้านด้วย”

“ดีจัง พี่อยากทำอาหารจะตาย แต่ไม่มีโอกาส”รำพึงรำพันอย่างน้อยใจออกมา

“บางทีคนเราก็เลือกไม่ได้มั้งคะ”สาวแว่นพูดอย่างเป็นกลาง

ทุกชีวิตล้วนพานพบกับเรื่องไม่สมหวัง เป็นเรื่องธรรมดาของคนในโลกนี้ขึ้นอยู่กับว่าใครจะรับมืออย่างไรเท่านั้น

...ตีโพยตีพายแบบเด็กๆ หรือก้าวผ่านแล้วโตขึ้นแบบผู้ใหญ่?

“คงงั้น” โชติโรจน์ยิ้มจางๆออกมา การเป็นลูกคนมีฐานะก็ไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีเสมอไป เขาถามสูตรทำอาหารสาวแว่นก็แบ่งปันอย่างไม่ปิดบัง ทั้งคู่จึงคุยกันอย่างถูกคอ ประหนึ่งรู้จักกันมาเนิ่นนาน

ทั้งหมดเลิกงานตอนสามทุ่มเศษ กรองแก้วไม่ลืมที่จะขอบคุณรุ่นพี่ทั้งสองอย่างสุภาพแล้วขับสกู๊ตเตอร์คันเก่าออกไปก่อน

เสียดายที่คืนนี้ดึกไปแล้ว

ร่างสูงมองตามแผ่นหลังสาวแว่น แต่ไม่สะดวกที่จะตามไป

แม้จะไม่ได้ค่าจ้างเลยสักบาท แต่ทั้งสองอิ่มอกอิ่มใจและรู้สึกสนุกตื่นเต้นกับการได้ลองทำสิ่งใหม่ๆที่ท้าทายความสามารถของตัวเอง

“วันหลังว่าง พี่จะแวะมาอีกนะศักดิ์”

“มาเลยครับพี่” ชายหนุ่มร่างใหญ่ตกปากรับคำยินดีต้อนรับทั้งคู่ด้วยถูกอัธยาศัยกัน “ขอบคุณนะครับที่แวะมาช่วยวันนี้”

“อือ บายนะ” / “บายศักดิ์”

หล่อนกับเพื่อนโบกมือให้เขาออกจากร้านไปขึ้นพาหนะของตนที่จอดอยู่ไม่ไกลนักทำเลของร้านติดถนนใหญ่จึงมีไฟสว่างไสวไม่น่ากลัว แล้วขับกลับบ้าน

ไม่ยักรู้ว่าเป็นเด็กเสิร์ฟก็สนุกดีเหมือนกัน

กริ๊ง! กริ๊ง!

เสียงมือถือของหล่อนดังขึ้น หลังก้าวเข้าบ้านไปไม่กี่นาทีมองหน้าจอสมาร์ทโฟนของตน เมื่อเห็นเป็นชื่อโรจน์ก็กดรับ

“ว่าไงโรจน์?”

“ฉันชอบน้องแก้วว่ะ” เสียงในสายเอ่ยประโยคแรกออกมา

เฮ้ย!

ร่างสูงโปร่งทำตาโตตกใจ กับคำสารภาพที่คาดไม่ถึง

“แกชอบน้องแก้วถามย้ำเสียงจริงจัง

ทำไมต้องทำเสียงแบบนี้?

ชายหนุ่มขมวดคิ้ว ก่อนนึกอะไรขึ้นมาได้จึงหัวเราะเบาๆ

“ฉันหมายถึงถูกชะตา ไม่ใช่แบบนั้น”

แล้วก็ไม่พูดให้ชัดๆเฮ้อ!

คนฟังถอนหายใจเฮือก นึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก

“ค่อยยังชั่วหน่อย”

“อะไรจะขนาดนั้น หวงเหรอ?” อีกคนแกล้งแซว

“เปล่า ฉันแค่ประหลาดใจ” สุธาสินีพูดเสียงเรียบ ทว่าหัวใจเต้นผิดจังหวะเล็กน้อยแบบไม่มีเหตุผล เหมือนโดนแย่งของรัก

“ฉันไม่แย่งน้องกับแกหรอกฉันไม่ใช่ไอ้พรรณนะ จะได้เห็นสาวแล้ววิ่งเข้าใส่น่ะ” เพื่อนชายกล่าวพาดพิงไปถึงเพลย์เกิร์ลสาว

“แกถูกชะตากับน้องเขาตรงไหนหล่อนถามอย่างสนใจ อยากรู้ว่าเพื่อนเห็นข้อดีของสาวแว่นตรงไหนด้วยไม่เคยได้ยินเขาชมใครง่ายๆ

“น้องเขาดูซื่อ จริงใจดีไม่มีมารยาสาไถยร้อยเล่มเกวียนเหมือนพวกเมียๆ แก” โชติโรจน์พูดตรงๆ“ถ้าฉันชอบผู้หญิง ฉันก็คงเลือกน้องเขานั่นแหละ”

เด็กคนนั้นใช้เสน่ห์ใส่เพื่อนฉันหรือเปล่า?

“ถูกใจขนาดนั้นเชียว” พึมพำอย่างคลางแคลงใจ

“บอกตรงๆ นะ ฉันไม่อยากให้คิดแต่จะเอาชนะพนันกับไอ้พรรณถ้าแกคบกับน้องเขาจริงๆ แกอาจจะมีความสุขมากก็ได้” เขาแนะนำ

“ไม่รู้สิ แกก็เห็นนี่ว่าน้องแก้วเกลียดขี้หน้าฉันจะตายไปไม่ยอมคุยด้วยแถมเดินหนีตลอด” สาวสวยออกอาการบ่นเป็นหมีกินผึ้ง

“ฉันว่าแกเข้าหาผิดวิธีมากกว่าน้องเขาไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไป ทีกับฉันไม่เห็นมีปัญหา” รองประธานหนุ่มหัวเราะ“สงสัยน้องแก้วคงคิดว่าแกเป็นตัวอันตราย ก็เลยไม่อยากเข้าใกล้มั้ง”

“พูดบ้าๆ ฉันอันตรายตรงไหน หญิงสาวไม่ยอมรับข้อกล่าวหานี้เด็ดขาด

“ก็ทุกตรงนั่นแหละ พวกเสือผู้หญิงชัดๆ” 

“ใส่ความ! ชิส์”

เพื่อนชายหัวเราะร่วนกับคำต่อว่า

“ฉันรักแกนะสุฉันอยากให้แกคบกับคนดีๆ แล้วก็มีความสุขไปนานๆ ฉันอยากให้แกลองมองน้องแก้วดีๆ ว่าใช่คู่แท้ที่แกตามหาอยู่หรือเปล่าแค่นี้นะพรุ่งนี้เจอกันที่มหา’ลัย”

“อื้อ บาย” สุธาสินีขานรับเสียงต่ำในลำคอกดวางสาย แล้วนั่งนิ่งครุ่นคิดประโยคเตือนสติของเพื่อนรัก

คู่แท้ของฉัน?

น้องเมิน

เสียงหัวใจพี่เต้น ตึกตัก

ยิ้มยกระรื่นทัก ยั่วเย้า

นางไม่แลสะบัดพักตร์ ทิ้งพี่ หนีเอย

ใจหล่นกองที่เท้า พี่เศร้า น้องเมินฯ.

OoXoO

ขอบคุณที่กรุณาติดตามค่ะ

...เรื่องนี้โหลดซื้อ E-book ได้ที่ MEB แล้วนะคะ ลิงค์อยู่ขวามือบนค่ะ

ขอให้สนุกกับการลุ้นค่ะ อิอิ

นาง

OoXoO




 

Create Date : 20 กรกฎาคม 2561
0 comments
Last Update : 20 กรกฎาคม 2561 16:56:00 น.
Counter : 564 Pageviews.

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

 

นิ้วนาง-เดียนา
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]




งานเขียนทั้งหมดใน blog นี้ สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ พ.ศ.2537 ห้ามนำไปพิมพ์ เผยแพร่ หรือลอกไปกระทำการใดๆ ก็ตาม หากผู้ใดกระทำการผิด เจ้าของ blog จะเอาผิดท่านตามกฏหมาย ได้ทุกกรณี


[Add นิ้วนาง-เดียนา's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com