|
Strawberry Kiss บทนำ (YURI)
บทนำ ผู้รู้เขียนไว้ว่า... ‘บางเรื่องไม่เกิดขึ้นกับตัวเอง ไม่มีทางรู้ซึ้ง’ “เร็วสิบุป ใกล้จะเข้างานแล้วนะ ฉันไม่อยากไปสาย” รสา หญิงสาวหน้าคมสวยเหมือนสาวแขกขาว นัยน์ตากลมโตดำขลับ ผมยาวรวบหลวมๆ รูปร่างเล็ก อายุยี่สิบต้น เร่งเพื่อนรักที่มาจากบ้านเดียวกัน “จะขยันไปไหนคะคุณสา เหลืออีกตั้งครึ่งชั่วโมง” บุปผาลากเสียง ทั้งสองเรียนโรงเรียนเดียวกันตั้งแต่เด็ก แล้วมาเรียนต่อปริญญา พร้อมกับทำงานที่โรงงานไปด้วย ในเขตชานเมืองกรุงเทพฯ “ฉันต้องรีบไปเคลียร์งานเมื่อวาน” “อะไรนักหนา งานเยอะเกินไปหรือเปล่า โอทีก็ไม่ได้” แม้จะบ่นแบบนั้น แต่เพื่อนสนิทก็ยอมเดิมเร็วขึ้น สองสาวพักอยู่ในหอไม่ไกลจากที่ทำงาน ใช้เวลาเดินประมาณสิบนาทีก็ถึง เมื่อไปถึงหน้าโรงงานเสื้อผ้า เห็นพนักงานจำนวนมากยืนมุงกันหน้าประตูรั้วเหล็ก ก็รู้สึกแปลกใจ มีเรื่องอะไร? รสาขมวดคิ้วแทบเป็นปม “ไปดูกันเถอะ ฉันสังหรณ์ใจไม่ค่อยดี” “แกอย่าพูดสิ” บุปผาเตือนเพื่อน แล้วก้าวเข้าไปหาคนรู้จัก เพื่อสอบถาม “มีอะไรเหรอพี่เจิด?” “ประกาศปิดโรงงานน่ะ บอกจะชดเชยแค่เดือนเดียวอีกต่างหาก น่าโมโหชะมัด” บรรเจิดตอบเสียงเครียด “ห๊า!” สองสาวอุทานออกมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย ไม่คิดว่าจู่ๆ ก็ต้องมาเป็นหนึ่งในผู้เตะฝุ่นกะทันหัน “อย่าล้อเล่นนะพี่” รสาพูดขึ้นบ้าง “เรื่องแบบนี้ล้อเล่นได้รึ เดือนหน้าจะเอาเงินที่ไหนไปซื้อนมให้ลูกกินละเนี่ย บ้าจริง!” ผู้หญิงที่มีลูกอ่อนสบถอย่างหงุดหงิด “ไม่เชื่อก็ไปดูประกาศเองเถอะ แล้วอย่าลืมไปรับซองก่อนกลับด้วยล่ะ” บรรเจิดบอกทั้งคู่ ก่อนเดินจากไป “ไปดูประกาศกันก่อน” สาวร่างเล็กชวนขึ้น “อือ” ทั้งคู่พยายามฝ่าฝูงชนเข้าไปอ่านใบประกาศที่ติดไว้ แล้วพบว่า โรงงานประกาศปิดตัวลง อันเนื่องมาจากสภาพเศรษฐกิจตกต่ำ และให้พนักงานรับเงินชดเชยแค่หนึ่งเดือน หากต้องการมากกว่านั้นก็ให้ไปแจ้งความดำเนินคดีตามกฎหมายเอาเอง ช่างเป็นข่าวร้าย ที่ทำให้พนักงานหลายร้อยชีวิตของโรงงานแห่งนี้ต้องหดหู่ใจอย่างที่สุด ด้วยส่วนใหญ่ไม่มีเงินเก็บ แค่มีกินมีใช้เดือนต่อเดือน บางคนมีหนี้ที่ยังผ่อนไม่หมดอีกต่างหาก เมื่อเจอกับเหตุการณ์ไม่คาดฝันจึงแทบล้มทั้งยืนเลยทีเดียว ...ความแน่นอน คือความไม่แน่นอน “เอาไงต่อ?” บุปผาหันปรึกษาเพื่อนรัก “ก็ต้องเอาซองก่อนน่ะสิ” รสาพูดอย่างจนปัญญา เธอรู้มาว่า การจะฟ้องร้องโรงงาน เพื่อขอเงินชดเชยไม่ใช่เรื่องง่าย นอกจากใช้เวลามาก ยังต้องยุ่งยากในเรื่องที่ซับซ้อนสารพัด ทำให้หลายคนเลือกที่จะปล่อยผ่าน เป็นช่องโหว่ทางกฎหมาย ที่ทำให้ลูกจ้างตัวเล็กตัวน้อยถูกนายจ้างเอารัดเอาเปรียบ ...ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ถึงจะมีวันได้รับความยุติธรรมจริงๆ บ้าง สองสาวไปยืนต่อแถว เพื่อรับซองขาวขวัญถุง ที่มีหลายคนยืนอยู่ก่อนหน้าในสภาพเศร้าสลด บางคนทำหน้าจะเป็นจะตายที่ตกงาน ทั้งที่ตอนก่อนหน้าก็ไม่ได้รักชอบงานสักเท่าไหร่ แต่ทำเพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงทองไปวันๆ เท่านั้น ...และหากใครว่าเงินไม่สำคัญ ก็ลองไม่มีดูสิ แล้วจะรู้ว่าความจนมันน่ากลัวขนาดไหน เผื่อจะเข้าใจชีวิตดีขึ้นบ้าง หลังได้รับเงินชดเชย ทั้งสองมายืนตั้งหลักที่ด้านหน้าของโรงงาน บุปฝาหันไปถามเพื่อน ที่มักมีความคิดอ่านดีกว่าตน “เอาไงต่อ?” ทว่าสาวร่างเล็กถอนใจเฮือก แล้วส่ายหน้า “ไม่รู้เหมือนกัน” “โรงงานแถวนี้ปิดไปเกินครึ่งแล้วนะ ขืนอยู่ต่อคงลำบากแน่” อีกคนประเมินสถานการณ์ บุปผาเห็นหลายคนพยายามหางานทำอยู่หลายเดือน ก็ไม่เป็นผล สุดท้ายต้องยอมกลับบ้านต่างจังหวัด ไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดกับตน “มันก็จริง” สาวหน้าแขกพึมพำ “งั้นกลับไปบ้านดีกว่ามั้ง อย่างน้อยก็ยังมีข้าวกิน” “ช่วยไม่ได้” เพื่อนรักยักไหล่ ด้วยเป็นพวกไม่มีเงินเก็บเยอะนัก ขืนเถลไถลก็คงไม่พ้นซมซานกลับบ้านอยู่ดี “กลับหอเถอะ เก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋ากันดีกว่า เผื่อจะได้กลับบ้านวันนี้เลย” รสาตัดสินใจอย่างรวดเร็ว “เฮ้อ! กลับไปไม่รู้ว่า พ่อจะสวดหูพังหรือเปล่า” บุปผาเปรยขึ้น ไม่อยากดูเป็นคนแพ้ในสายตาบิดา เพราะโดนสบประมาทไว้เยอะ “เอาน่า ก็เหมือนกันนั่นแหละ” สาวหน้าคมตอบเสียงเนือย เมื่อคิดไปถึงมารดา ที่อยากให้กลับบ้านตั้งแต่เรียนจบ แต่หญิงสาวผัดผ่อนเรื่อยมา เธอยังอยากจะใช้ชีวิตแบบอิสระในโลกกว้างมากกว่า ซึ่งมันก็ไม่ได้ง่ายที่จะยืนด้วยลำแข้งของตัวเอง เหมือนที่วาดฝันในอากาศ รสากวาดตามองรอบๆ เป็นครั้งสุดท้าย แล้วหันหลังกลับ ได้เวลาต้องกลับบ้านจริงๆ แล้วสินะ จาก นิจจาเอ๋ยเคยอยู่เคยเที่ยวเล่น ไม่ได้เห็นจิตเศร้าอาลัยหา จำต้องไปเพื่อกลับบ้านที่จากมา หวังวันหน้ามีโอกาสจะมาเยือน. OoXoO ขอบคุณที่กรุณาติดตาม ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ ทุกหัวใจ และขอบคุณสำหรับการโดเนทค่ะ ^^ เรื่องนี้อยู่ระหว่างการรีไรท์ค่ะ จะค่อยๆ ทยอยอัพไปเรื่อยๆ ตั้งใจจะให้เสร็จในเดือนหน้า หวังว่าจะถูกใจนักอ่านบ้างไม่มากก็น้อย...เอาใจช่วยไรท์ด้วยนะคะ อากาศเริ่มเย็นๆ รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ แล้วพบกันตอนหน้าค่ะ นาง ^^   
OoXoO
| Create Date : 13 พฤศจิกายน 2562 |
|
0 comments |
| Last Update : 13 พฤศจิกายน 2562 13:42:10 น. |
| Counter : 568 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
