Strawberry Kiss บทที่ 14 (YURI)
๑๔ ตกเย็นจันจิราถึงบ้านหลังใหญ่ พบเจตน์น้องชายฝาแฝดกำลังนั่งคุยกับแม่ก็เดินเข้าไปหา “วันนี้ลมอะไรหอบมา คุณเจตน์ถึงกลับบ้านได้” สาวงามกระเซ้า ทรุดนั่งที่โซฟาตรงข้ามทั้งคู่ “โธ่! พี่จัน เจอหน้าก็ทักแบบนี้ ผมรู้สึกผิดเลยนะครับ” ชายหนุ่มที่มีใบหน้าเหมือนกับเงาสะท้อนของหล่อนพูดเสียงอ่อย พี่สาวฝาแฝดส่งสายตาดุ คาดโทษเรื่องที่เขาทำให้รสางอนไปตั้งหลายวัน “ก็อยากให้รู้ไง” “โหย! แรง” เขาบ่นอุบอิบ หันไปหามารดาเพื่อขอความช่วยเหลือ “แม่ครับ พี่เขารังแกผม” เจอหน้าก็ทะเลาะกัน น่ารักจริงๆ ลูกฉัน เจ้าของเรือนเทวัญหัวเราะร่วน กับความขี้อ้อนของลูกชาย “ก็ปล่อยให้พี่เขารังแกต่อไป” ผู้จัดการโรงแรมทำคอตกที่มารดาไม่ยอมเข้าข้าง “ง่า แม่ลำเอียง” สาวสวยโคลงศีรษะน้อยๆ “ขี้ฟ้องนะเรา ตัวโตซะขนาดนี้ยังจะอ้อนแม่อยู่ได้” “ก็ผมไม่มีสาวให้อ้อนนี่ ผมก็อ้อนแม่สิ” เจตน์พูดยิ้มอย่างอารมณ์ดี “ผมได้ข่าวว่าพี่จันกำลังปิ๊งใครอยู่ ก็เลยว่าจะแวะมาบอกแม่น่ะครับ” เฮ้ย! พูดทำไม หล่อนส่งสายตาดุให้น้องชาย แต่ชายหนุ่มทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ดูสิจะยอมพูดไหม? “ใคร?” จุรีโพล่งถามขึ้นมา รู้สึกเหมือนตัวเองตกข่าวไป ทั้งที่อยู่บ้านเดียวกันกับลูกสาว งานเข้าแล้วสิ สาวสวยทำหน้าอึกอัก เมื่อสบตาคาดคั้นของบุพการี “แม่ถามว่าใคร?” เจ้าของเรือนเทวัญถามย้ำอย่างคาดคั้น หลังอีกคนตอบไม่ทันใจ “คือว่า...” หล่อนเม้มเรียวปาก “น้องรสาน่ะค่ะ” “รสา ลูกพรรัตน์?” มารดาถามย้ำ เพื่อความแน่ใจ “ใช่ค่ะ” เจ้าของเรือนเทวัญนิ่งอึ้งไปหลายวินาที ยกมือขึ้นนวดขมับที่เต้นแรงขึ้น “ทำไมต้องเป็นเด็กคนนี้ด้วย ถ้าเป็นคนอื่น แม่จะไม่ว่าเลยสักคำ” จันไม่ได้เพิ่งชอบน้องนี่คะ ลูกสาวทำหน้าเจื่อนจ๋อย รู้ดีว่าตนทำให้แม่ไม่พอใจ จึงไม่ปริปากใดๆ อีก “เรื่องความรักมันห้ามกันไม่ได้นะครับแม่” น้องชายฝาแฝดกล่าวแทรกขึ้น “เรื่องอดีตก็ปล่อยให้เป็นอดีตไปสิครับ เราแก้ไขอดีตไม่ได้ แต่เราสร้างอนาคตใหม่ได้” มันง่ายที่ไหน เฮ้อ! จุรีถอนใจยาว แม้เธอจะเป็นแม่ แต่ก็เปิดใจรับฟังความเห็นของลูกเสมอ “เรื่องนั้นมันก็ใช่ แต่ลูกก็ต้องทำใจด้วยนะ แม่ไม่แน่ใจว่า ถ้ารสาเกิดฟื้นความจำขึ้นมาได้ จะเป็นยังไง?” จันจิราทำหน้าขรึม ก่อนฝืนยิ้มออกมา “จันทำใจเรื่องนั้นไว้แล้วค่ะ จันแค่อยากดูแลน้อง...เท่าที่ทำได้” ถ้าได้ดูแลตลอดชีวิตก็จะดีมาก เจ้านายสาวคิดต่อในใจ “ลูกจริงจังกับรสาแค่ไหน?” แม่ถามอย่างคลางแคลงใจ “ไม่ใช่แค่คบเล่นๆ หรอกนะ” “จริงจังค่ะ จริงจังที่สุด ถ้าไม่ใช่น้องสา จันจะไม่มีใครอีก” ลูกสาวคนโตกล่าวหนักแน่น ชนิดที่แม่กับน้องชายแปลกใจ ไม่เคยเห็นคนสวยจริงจังกับใครมาก่อน ...แม้แต่คนที่เคยสนิทสนมมากแบบนที “แล้วนที ลูกจะเอาไปไว้ไหน?” นทีคือชายหนุ่มลูกชายเพื่อนจุรี ที่สนิทกับลูกสาวมากสมัยเรียนอยู่ต่างประเทศ ซึ่งเธอมองว่าสมกันเฉกเช่นกิ่งทองใบหยก และแอบหวังให้ลงเอยกัน แต่พอกลับบ้านมาทำงาน จันจิราแสดงท่าทีว่า เราเป็นแค่เพื่อน ทำให้คนเป็นแม่สับสนไม่น้อย ไม่ต้องห่วงหมอนั่นเลยค่ะแม่ขา ห่วงลูกสาวแม่ดีกว่าค่ะ สาวสวยยิ้มอ่อน “จันคิดว่าอีกไม่นาน เขาคงไปเจอคนที่น่าสนใจมากกว่าจัน” แม่ขมวดคิ้ว “ทำไมล่ะ?” จุรีถามเหตุผล ด้วยมองเป็นเรื่องใหญ่ เพราะเธอเป็นเพื่อนกับพ่อแม่นที ซึ่งคาดหวังให้ลูกๆ ได้เกี่ยวดองเป็นทองแผ่นเดียวกัน ที่ผ่านมา เธอไม่คิดบังคับจิตใจลูกสาวในเรื่องนี้ ขอเพียงแค่เป็นคนดีที่ลูกเธอรัก ก็พร้อมจะรักด้วย ...แค่แปลกใจเล็กน้อยที่จันจิราเลือกคบรสา ซึ่งเป็นเพศเดียวกัน แทนที่จะเป็นบุรุษเพศ ที่ผ่านมา คิดว่าเป็นแค่เรื่องล้อเล่นซะอีก อยากรู้จริงว่ารสามีอะไรดี จันถึงได้ฝังใจนักหนา ผู้หญิงวัยกลางคนส่ายหน้ากับความดื้อรั้นของสาวงาม แต่ถึงบ่นว่าไป ก็คงเปลี่ยนใจหล่อนไม่ได้อยู่ดี นอกจากจะมีใบหน้าที่คลับคล้ายกับจุรีในวัยสาว ลูกสาวยังมีนิสัยใจคอเหมือนเธอมาก ได้เชื้อดื้อไปเต็มๆ ...ช่างเป็นลูกไม้ที่หล่นไม่ไกลต้นเลยจริงๆ “นทีเขียนมาบอกว่า เขากำลังควงดาราสาวหน้าใหม่อยู่ อาจจะลงเอยกับคนนี้” สาวสวยเล่า เพราะนทีเขียนข้อความมาบอกเอง ถึงรู้ว่าเขาทำเพื่อประชดตน แต่หล่อนไม่ได้รู้สึกอะไร ดีเสียอีกที่อีกฝ่ายไปสนใจคนอื่น จะได้ไม่มาวอแวกับตนเชิงชู้สาวอีก ...กับบางคนเป็นได้แค่ฐานะเพื่อนหรือพี่น้อง “แม่ก็ทราบนี่คะว่า นทีกับจันเป็นแค่เพื่อนกัน ถึงเขาจะบอกชอบจันก็เถอะ แต่จันไม่เคยคิดกับเขาเกินพี่ชาย เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้ตั้งแต่แรกค่ะ” “พูดแบบนี้ แปลว่าจะให้แม่ปฏิเสธรับหมั้นใช่ไหม?” จุรีถามตรงๆ หลังพ่อแม่ฝ่ายโน้นโทรมาคุยเรื่องหมั้นหลายครั้ง แต่หญิงสาวขอผัดผ่อนมาตลอด ...คาดว่าหล่อนคงตัดสินใจได้ หลังเจอกับรสาอีกครั้ง “ค่ะแม่ จันต้องขอโทษจริงๆ” จันจิราบอกเสียงอ่อย รู้สึกผิดที่ทำให้แม่ต้องลำบากใจ และอาจจะขัดใจกับเพื่อนเก่าเพราะตน ช่วยไม่ได้ ยังไงลูกก็สำคัญที่สุด จุรีทำใจที่อาจจะโดนฝ่ายโน้นต่อว่า เพื่อความสุขของลูกสาว เธอจึงไม่เสียเวลาคบคิดให้วุ่นวาย หญิงสูงวัยโบกมือห้าม “ช่างเถอะไว้แม่คุยเอง” เธอไม่คิดเป็นแม่ใจร้าย ที่ข่มเหงบีบบังคับจิตใจเลือดเนื้อเชื้อไข แม้ว่าพ่อแม่ของนทีจะเสนอสินสอดมูลค่าเฉียดแปดสิบล้าน อาจเสียดายบ้างนิดหน่อย แต่เงินทองเป็นของนอกกาย...ไม่ตายหาใหม่ได้ จุรีถือว่า หากต้องแลกกับความสุขของจันจิรา แม่แสนดีอย่างเธอก็ไม่คิดจะรับเอาไว้ สิ่งที่เศรษฐีส่วนใหญ่มีเหมือนกัน โดยให้ความสำคัญเป็นอันดับแรกคือ ‘ความสุข’ ...ไม่ใช่ทรัพย์สินนอกกาย สาวงามพนมมือไหว้มารดาอย่างนอบน้อม ซาบซึ้งในความใจดีของจุรีที่ไม่เคยใจร้ายกับตน มีแต่ความรักและความห่วงใยเสมอมา “ขอบคุณค่ะแม่” รอดแล้วเรา คนสวยถอนใจเฮือก หลังแอบกังวลเรื่องนี้อยู่ ปรายตาไปสบตากับน้องชายฝาแฝด แล้วขยับปากแบบไร้เสียง “ขอบใจนะ” ยินดีครับ เจตน์ค้อมหัวเล็กน้อย ยกยิ้มมุมปาก เหมือนจะบอกว่าสบายมาก แต่แล้วเขาต้องสลายยิ้มลงแทบจะทันที เมื่อโดนคำถามยากสุดๆ “ตาเจตน์ เมื่อไหร่จะหาลูกสะใภ้ให้แม่สักที แม่อยากอุ้มหลานจะแย่แล้วนะ” จุรีหันไปถามลูกชายเสียงเข้ม ง่า ซวยแล้วฉัน ชายหนุ่มทำหน้าเหยเก ด้วยเขาชอบอิสระและมีความสุขกับการทำงานมากกว่าที่จะมีครอบครัว งานเข้าสินะ โทษทีนายเจตน์ สาวงามอดสงสารเขาไม่ได้ ที่ต้องมารับผิดชอบเรื่องผลิตทายาทแทนตน “ผมไม่รีบครับแม่” ให้ได้อย่างนี้สิลูกฉัน จุรีค้อนอย่างหมั่นไส้กับความใจเย็นของลูกชาย “แต่แม่รีบ ถ้าไม่หาให้ได้ไวๆ แม่จะช่วยหาให้ ตกลงนะ?” “มะ ไม่ต้องครับแม่ ผมหาเองได้” ชายหนุ่มรีบตอบอย่างเร็ว จนลิ้นแทบจะพันกัน รีบขยับตัวไปเกาะแขนมารดาทันที “นะครับ” “แน่นะ?” เจตน์ผงกหัวเร็วๆ “ครับ” “เอาผู้หญิงนะ ผู้ชายแม่ไม่เอา” มารดาออกคำประกาศิต ง่า ผมไม่ใช่เกย์นะครับ ชายหนุ่มสำลักน้ำลาย กระแอมไอเบาๆ ปรายตาไปยังพี่สาว “ครับ ผมไม่เหมือนพี่จันหรอก” “ชิส์” หล่อนเบ้ปากที่โดนน้องชายแขวะ “ดีมาก หาสะใภ้ให้แม่ก่อนสิ้นปีนี้นะ” จุรีออกคำสั่ง “ห๊า!” เจตน์อ้าปากค้างกับคำบัญชานั้น “เร็วไปไหมครับ?” “อีกตั้งห้าหกเดือน เร็วตรงไหน” แม่ย้อนถาม วัยรุ่นใจร้อนเกิน ลูกชายคิดประชดในใจ แต่ไม่มีทางเลี่ยง จึงได้แต่รับปากไปก่อน “เอ่อ ครับ ก็ได้ครับ” “สัญญากับแม่แล้วนะ ห้ามผิดคำพูดล่ะ” จุรีย้ำ “ครับ” ชายหนุ่มทำหน้ากระอักกระอ่วน จันจิราหัวเราะร่วนจนน้ำตาเล็ด ตายแน่นายเจตน์ ฮ่าๆ หลังทานอาหารเย็นเสร็จ สองพี่น้องไปคุยกันต่อที่ระเบียง ส่วนจุรีกับป้าทองนั่งดูโทรทัศน์หลังข่าว “เสี่ยวิชัยจะจัดงานเลี้ยงวันเกิด ที่โรงแรมเทวาลัยเหรอ?” คนสวยถามขึ้น “ครับ ท่าทางจะงานช้าง จองโต๊ะไว้สามร้อย สำรองอีกหนึ่งร้อย” ชายหนุ่มส่ายหน้ากับความโอเวอร์ของชายสูงวัยคนนั้น ที่ชอบทำตัวเป็นข่าวดังเป็นประจำ “คงกะจะลงเลือกตั้งเร็วๆ นี้” พี่สาวเปรยขึ้นลอยๆ แหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่ใกล้จะมืดสนิท ผู้จัดการโรงแรมเหยียดยิ้มเย็น ไม่ชอบพฤติกรรมเสี่ยวิชัยหลายอย่าง ชายคนนั้นก่อเรื่องไม่ดีเอาไว้มาก ซึ่งกระทบกับครอบครัวของเขาด้วย “คงงั้นมั้งครับ เห็นตอนนี้กำลังให้พวกลูกน้องสร้างกระแสอยู่ แต่ผมคิดว่าไม่เวิร์ค” “ทำไมล่ะ?” “หลายวันก่อนมีชาวบ้านที่เคยยืมเงินเสี่ยวิชัย ไปขอผ่อนผันหนี้ที่ร้านในตลาด แต่คุยกันอีท่าไหนไม่รู้ โดนลูกน้องเสี่ยทำร้ายจนต้องไปรักษาตัวที่โรงพยาบาล เห็นบอกว่าซี่โครงหักไปหลายซี่ ญาติเลยไปแจ้งความจะเอาเรื่อง ช่วงนี้ยิ่งมีข่าวจัดโปรโมชั่นลดดอกเบี้ยกระหน่ำ แสดงว่าชื่อเสียงคงร่วงมาก” มีโปรโมชั่นด้วย คิดได้ไงเนี่ย สาวงามหัวเราะเบาๆ กับคำพูดประชดประชันของน้องชาย เดาความคิดก้าวต่อไปของเสี่ยคนดังออก “เลยคิดจะจัดงานใหญ่ขึ้น เพื่อกลบข่าวและขอเสียงสินะ ไม่งั้นคะแนนนิยมหายแน่” เจตน์ยิ้มพราย แล้วเล่าต่อ “น่าจะครับ แต่คราวนี้คงไม่ง่าย พวกลูกหนี้หลายรายรวมตัวไปแจ้งความ หลังโดนลูกน้องเสี่ยไปข่มขู่หลายราย เลยปรับแผนใหม่ โดยเสนอให้ลูกหนี้บ้านที่มีลูกหลานสาวหน้าตาสะสวย มาทำงานใช้หนี้ งานสบายเงินดี” ใจดีขนาดนั้น? คนงามขมวดคิ้ว ไม่คิดว่าวิชัยจะใจดีกับคนอื่นอย่างจริงใจ ส่วนใหญ่หว่านพืชหวังผลตลอด ตามประสาพวกเขี้ยวลากดิน “งานอะไร?” ชายหนุ่มถอนใจ “ให้ไปเป็นพริตตี้ไนบาร์ของธเนศครับ” “เวรกรรม...คิดได้ยังไง” สาวสวยครางเบาๆ รู้อยู่ว่าธเนศเป็นคนอย่างไร...เบื้องหน้าเปิดธุรกิจกลางคืน แต่เบื้องหลังคือธุรกิจค้ากาม ผู้หญิงที่ไปทำงานกับหมอนั่น มักพบชะตากรรมที่ไม่ดีนัก บางคนหายตัวไปหลายปี ยังไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย? หลายเสียงลือกันว่า สาวบางคนถูกส่งไปขายต่างประเทศ ไม่รู้ว่าคนพวกนี้จิตใจทำด้วยอะไร ถึงมองมนุษย์ร่วมโลกไม่ต่างจากสินค้าชนิดหนึ่ง ทั้งที่ผู้หญิงบางคนฝืนใจทำงาน เพื่อต้องการเงินไปจุนเจือครอบครัว แต่กลับโดนข่มเหงรังแก ทารุณทางเพศ หรือทรมาน ไม่ต่างจากทาสในเรือนเบี้ย ...จิตใจช่างต่ำเกินคนจริงๆ น่าแปลกตรงที่ชาวบ้านรู้กันทั่วเมือง แต่คนของภาครัฐหรือแม้แต่ตำรวจกลับไม่เคยระแคะระคายเรื่องเลวร้ายพวกนี้ ปล่อยให้ประชาชนตาดำๆ ตกเป็นเหยื่อของการค้ากาม ค้ามนุษย์ การล่อลวงให้กระทำสิ่งผิดกฎหมายสารพัด ผู้คนใช้ชีวิตเสี่ยงอันตรายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน หาความปลอดภัยแทบไม่ได้ แล้วแบบนี้อนาคตของชาติจะเป็นอย่างไร? ...ซึ่งถ้าลองจินตนาการก็คงเดาได้ไม่ยาก “แล้วน้องสาวของรสาเป็นไงบ้าง?” สาวสวยเปลี่ยนเรื่องคุย ถามข่าวของรมัยอย่างสนใจ หล่อนสนใจทุกเรื่องที่เกี่ยวข้องกับผู้ช่วยสาว “ก็ทำงานดีนะครับ” เจตน์บอก หยุดนิดหนึ่งก่อนเอ่ยต่อ “แต่ระยะหลังเห็นเผด็จมาคุยด้วยบ่อยๆ บางวันก็ออกไปด้วยกัน ดูสนิทสนมกันมาก บอกตรงๆ ผมสังหรณ์ใจไม่ดีเลยครับ” ‘เผด็จ’ ที่เขาเอ่ยถึงเป็นลูกชายของเสี่ยวิชัย อายุไล่เลี่ยกับสองพี่น้อง ใบหน้าหล่อเหลา วันๆ ไม่ทำงานทำการเอาแต่ควงสาว ขี่รถสปอร์ตโฉบไปโฉบมา และเที่ยวกลางคืน เพราะถือว่าพ่อรวย หมอนี่มีประวัติเป็นเสือผู้หญิง ทำผู้หญิงท้องไปหลายคน แล้วยัดเงินให้ไปทำแท้ง ประกอบกับอิทธิพลของพ่อจึงไม่มีใครกล้าเอาเรื่อง เขาจึงลอยนวลทำชั่วต่อไปอย่างสบายอารมณ์ เฮ้อ! หล่อนพ่นลมออกปาก กับสิ่งที่รมัยผู้อ่อนต่อโลกกำลังเผชิญ ไม่ต่างจากลูกกวางน้อย ที่โดนเสือร้ายหมายตาจ้องจะเขมือบ จันจิราเม้มปาก โมโหตัวเองที่ช่วยน้องสาวของรสาไม่ได้ หล่อนไม่อยากเห็นสาวหน้าคมเสียใจ “แล้วจะทำยังไงดี?” พี่สาวเปรยขึ้นอย่างหนักใจ “ไม่ทราบครับ ดูแล้วเด็กคนนี้รั้นเอาเรื่อง พูดก็คงไม่ฟัง ดีไม่ดีจะตะแบงด้วย” เจตน์บอก แม้จะเป็นเจ้านาย แต่ก็ไม่สะดวกที่จะไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของลูกน้อง คนสวยรู้ดีว่า ชีวิตของคนอื่น หากเจ้าตัวคิดจะทำขึ้นมา ช้างทั้งโขลงก็คงฉุดไม่อยู่ หล่อนเงยหน้ามองท้องฟ้าเดือนมืดด้วยความหงุดหงิด แล้วสบถในใจ บ้าเอ๊ย! OoXoO สวัสดีปีใหม่ค่ะ มาช้าแต่มานะคะ อิอิ ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ ขอบคุณทุกโดเนท ทุกหัวใจ และทุกคอมเม้นท์ค่ะ ^^ ในตอนนี้พี่จันไม่ค่อยสบายใจเรื่องน้องของน้องสาเท่าไหร่ ซึ่งจะเป็นชนวนปัญหาต่อไปในอนาคต จะยุ่งขนาดไหนไรท์ขออุบไว้ค่ะ สำหรับตอนหน้า พี่จันจะได้แสดงความเท่ออกมา แต่จะเท่ประทับใจน้องสาหรือไม่ ต้องติดตามค่ะ นิยายเรื่องนี้โหลดซื้อ E-book ได้ที่ MEB นะคะ จะอัพจบบทที่ 17 นะคะ เจอกันตอนหน้าค่ะ นาง ^^ OoXoO
| Create Date : 06 มกราคม 2563 |
| Last Update : 6 มกราคม 2563 18:29:37 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 650 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
