Bloggang.com : noo-uan : เชียงใหม่-ลำพูน

เชียงใหม่-ลำพูน

ชีวิตของสตรีตอนที่มีอายุครรภ์ได้ 28 สัปดาห์
เริ่มต้นเมื่อตอนตีสามของวันที่ 19 สิงหา...

แหกขี้ตาตื่นขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวโทรตามแท๊กซี่คว้ากระเป๋าที่มารดาจัดให้
เตรียมเผ่นไปสนามบิน ทริปนี้มหาโหด ประชุมร่วมอบต.อบจ. การท่องเที่ยว ศิลปินแห่งชาติ และกระทรวง...2 จังหวัด ใน 1 วัน
นกแอร์ เครื่องออก หกโมงเช้า ไปถึงสนามบินตั้งกะยังไม่ตีห้า
งานนี้น้องๆไปกันครบ สามีเลยไม่ค่อยห่วงเท่าไหร่ หารู้ไม่...มีน้องคนหนึ่งตื่นสาย
นกแอร์ไม่ได้จอดเทียบด้วยงวงช้าง...ประตูที่ขึ้นไกลสุดกู่...
อนิจจายากาแร๊ตแม่แบกมะอึ่ด
กึ่งเดินกึ่งวิ่งมุดใต้ถุนไปขึ้นรถต่อเครื่องบิน ตอนนั้นก็ไม่มีใครนึกว่า น่าจะให้คนท้องเดินไปขึ้นเครื่องก่อนล่วงหน้า ยัยท้องโตเองก็ไม่ได้นึก 555 เวร...
กลับมาถึงนึกกันออก แล้วก็บ่นงึมงำๆ
...
7 โมงเช้าถึงเชียงใหม่ โทรรายงานสามีซึ่งเพิ่งสลึมสลือตื่น รู้มั้ยเนี่ย ว่าเมียไม่อยู่บ้าน
ย้ำว่าให้บอกแม่ด้วยว่าถึงแล้ว เครื่องบินลำใหญ่ สบายมาก เสียแต่ไม่มีไรกิน

...
รถตู้มารับที่สนามบินเชียงใหม่ไปทานข้าวก่อน ใครๆก็ข้าวต้ม ยัยอ้วนขอข้าวราดแกง ตามด้วยเกาเหลา ยังไม่ค่อยอิ่มดี แต่ยั้งไว้นิ้ด เพราะชาวบ้านเขาอิ่มกันแล้ว...
ถึงที่หมายนัดแรก 9 โมงเช้า สรุปงานออกมาสวย ได้กำหนดการครบพร้อมผู้รับผิดชอบ
งานแรกนี้ ชิล ชิล ไม่หนักใจวุ้ย
บ้านนี้เลี้ยงขนมจีนน้ำเงี้ยวเป็นอาหารกลางวัน โฮ โฮ โฮ...หนูอ้วนไม่กินน้ำเงี้ยวนี่นา
ยังดีมีแคบหมู เลยกินขนมจีนใส่น้ำปลาโรยแคบหมู กินไปก่อนเพราะหิวตาลาย
มีแซนด์วิชติดมา 2 ชิ้น เดี๋ยวไปกินบนรถ
ออกจากเชียงใหม่ มาลำพูน...ให้ทันประชุมบ่ายสองโมง
ขึ้นรถได้ก็หลับตาขอพัก...เหนื่อยวุ้ย ยังเหลือประชุมอีก 1 นัด อดทนไว้ลูก
มะอึ่ดก็ดีใจหายทุกครั้งที่หนูอ้วนตั้งสติได้นั่งพักบนรถเขาจะเคลื่อนตัวเบาๆให้แม่รู้ว่า เขายังสบายดีอยู่ ไม่ต้องกังวลใจ
กว่าจะถึงลำพูนปาเข้าไปบ่ายสองเกือบครึ่ง ดีที่เอาหมอนมาหนุนหลังไม่งั้นคงได้ปวดหลังเพิ่มขึ้นอีกแน่ๆ เพิ่งจะรู้ คนท้องนี่จะเหนื่อยง่ายกว่าคนปกติ
สิ่งที่อั้ไม่ได้เลย แม้จะเกรงใจคนอื่นมากก็คือปวดฉี่..
ทุก 15-30 นาที ขอเข้าห้องน้ำ หึหึหึ

สิ่งที่กลัวตอนท้องมี 2 อย่าง เป็นเชื้อรา กับน้องริดซี่(ริดสีดวง) นอกเหนือไปจาก ท้องลม ท้องนอกมดลูก รกเกาะต่ำ รกพันคอเด็ก บลา บลา บลา
เวลาเดินทางสิ่งที่ต้องเตรียมเลยคือทิชชู่จำนวนมหึมา และห้องน้ำที่มีน้ำ เปล่าคะไม่ได้เอาน้ำมาล้าง อย่าเชียวนะคะ เราไม่มีวันแน่ใจได้เลยว่าน้ำที่ผ่านก้อกน้ำนั้นนะสะอาดหรือเปล่า บางที่ใช้น้ำบาดาลนะคะ
ที่ขอให้มีน้ำเพราะเราจะได้ราดๆๆๆๆๆๆๆส้วมเป็นการป้องกันไว้ 1 ชั้น ทิชชู่นี่ถ้าเป็นโถยอง ไม่เท่าไหร่ ถ้าชักโครก ต้องเช็ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆที่รองนั่ง
หึหึหึ ใครจะเชื่อ คนที่ซกมกอย่างหนูอ้วน เวลาอยู่อินเดียนี่ หลับหูหลับตาเข้าตลอด
กลางป่ากลางเขาก็เข้ามาแล้ว แต่เพื่อมะอึ่ดน้อยๆ ไป 2 วัน หอบทิชชู่ไป 6 ม้วน
555...
ประชุมตอนบ่ายค่อนข้างเครียด ตกลงกันไม่ได้ หนูอ้วนเกรงใจลูกจะเครียด จนต้องเดินออกไปหาอะไรดู โชคดีเป็นบ้านที่สร้างงานประติมากรรม มีของเล่นเพลินตาเยอะ ปล่อยเขาบรรเลงไปก่อน เดี๋ยวกลับไปตัดสินให้
อบต. ก้ออยากแสดงความเห็น เจ้าของบ้านก็รักความเป็นส่วนตัว
แถมตีกับเลขานุการของตัวเองอีก เอ้า สนุกกันใหญ่
เอามะอึ่ดออกมาเดินดูหมา ดูห่าน ดูต้นไม้
ชั่วโมงนึงผ่านไป...
กลับเข้าที่ประชุมครั้งนี้ เข้าไปเจรจากับเจ้าของบ้านฝ่ายหญิง...
5 นาทีต่อมาทุกอย่างเรียบร้อย...เฮ้อ...เปล่าคะหนูอ้วนไม่ได้เก่งกาจเป็นนางเอก
พูดแล้วใครต้องฟัง..บางทีการปล่อยให้เขาทะเลาะกันไปเรื่อยๆ เขาจะเริ่มเหนื่อยแล้วหยุด
แล้วก็จะหันมาฟังกันและกันเอง
วิธีนี้...ใช้ได้ผลเสมอ รอจังหวะดีดี
5 โมงเย็นออกจากลำพูนกลับมานอนเชียงใหม่ ให้ตายเถอะโรบิน...รถติดมหัศจรรย์มาก
โอ้...มหาวิทยาลัยราชภัฏภาคเหนือรับปริญญา เหมือนกทม...จริงๆ
แถมเลือกที่กินข้าวติดมหาวิทยาัลัยอีก เวรเลย...
ได้กินข้าวสามทุ่มครึ่ง...เช้คอินเข้าโรงแรม ห้าทุ่ม
โทรรายงานตัวกับสามี โดนดุไปกระบุงนึง(นี่ขนาดรีบโทรแล้วนะยังไม่ได้อาบน้ำด้วย)
โทษฐานเขาโทรหาตอนสามทุ่มแล้วไม่ได้รับสาย
หนูอ้วนปิดเสียงไว้ง่า แล้วตอนนั้นมะอึ่ดก็หิวจนเลิกดิ้นไปแล้ว
เด็กๆมันมีแรงเดินแหะ...มันออกไปเดินดูไนท์บาซาร์กันต่อ
ส่งกุญแจให้มันไปแล้วก็นอน...ไม่หลับหรอก เพราะเหนื่อยมาก แต่พยายามนอน พรุ่งนี้เขามีตารางจะไปไหนต่อไหนกันอีกนี่
...
เช้าขึ้นมาลงไปทานอาหาร ทานตั้งแต่แปดโมงยันเก้าโมงครึ่ง ให้คุ้มกับที่เมื่อวานไม่ได้กินไรสักเท่าไหร่...
กินเสร็จก็บอกท่านทั้งหลายว่าอิฉันจะขึ้นไปนอนละคะ ใครจะไปไหนก็ไป
งานวันนี้ไม่เกี่ยวกับเราสักเท่าไหร่ เขาก็เลยจะมารับไปทานข้าวกลางวัน และเช้คเอ้าท์ตอน
เที่ยง หนูอ้วนก็แบกมะอึ่ดขึ้นไปนอนดูทีวี
เที่ยงครึ่งเขามารับ บ่ายโมงได้กินข้าว
แวะซื้อขนมที่ตลาดวโรรส เขาลดราคาผ้าสารพัดเหลือเมตรละ 20 บาท เพราะโดนน้ำท่วมทุกร้าน..น่าสงสารมาก อยากเหมาหมดเลย เสียแต่เริ่มจะเดินไม่ไหว
บ่ายสามไปเสนอหน้าดูโรงแรมดาราเทวี
โรงแรมที่จำลองวัดดังของเชียงใหม่ มีโบสถ์เป็นสถานที่จัดงานสัมมนา จัดประชุม จัดเลี้ยงต่างๆ
กุฏิพระเป็นวิลล่าให้นอน ดี๊ไม่จำลองพระมาสวดให้ชม ค่ากุฏิพระเริ่มที่คืนละ15000บาท
ด้วยความปากเสียอันเป็นอุปนิสัยเลยเสนอให้เขาสร้างศาลาสวดศพเพื่อให้ฝรั่งมา
ประกอบพิธีแต่งงาน บุญยังพอมี ที่เขาลากเดินออกมาเสียก่อน...โมโหวุ้ย
รู้ละว่าเป็นสถานที่ท่องเที่ยว แต่สร้างโรงแรมเป็นวัดนี่เหมาะแล้วหรือ
ใครเป็นคนอนุมัติแบบ...ฮึ...
พออารมณ์บูดได้ที่เขาก็พามาถนนวัฒนธรรม ยาวสักกิโลกว่าๆได้ หนูอ้วนเดินได้ครึ่งเดียว
แวะเข้าไปดูผ้าไหมชินวัตร แต่ไม่ได้ซื้อฝากแม่
คิดเอาว่าเขาคงไม่ชอบ ซื้อเมตรแถมเมตรด้วยนะนั่น (เป็นสาเหตุให้แม่ไม่พูดด้วยไปสามวัน แป่ว ว ว )
ลากสังขารมานั่งรอน้องๆที่รถพร้อมบอกกับตัวเองว่า ไม่ไหวแล้ว...เหนื่อยเ้หลือเกิน
นั่งหลับตาพยายามผ่อนลมหายใจยาวๆ เดี๋ยวถึงบ้านแล้วลูกเอ๋ย
อ้อ ลืมบอกไป ขากลับได้กลับการบินไทยทั้งที่จองนกแอร์ คุณนกเธอบอกว่าเครื่องเธอเข้าตรวจสภาพ...สบายใจเลยจ่ายราคานก ขึ้นเครื่องการบินไทย มีอาหารให้กินอีกต่างหาก จะเหลือรึ...เรียบวุธ
ก่อนขึ้นเครื่องพระเอกโทรมาขานว่าออกจากบ้านแล้วเดี๋ยวเจอกันที่สนามบินเน้อ
คิดถึง...(อันนี้หนูอ้วนเป็นคนพูด ขืนรอให้คุณเขาพูด คาดว่าตายแล้วเกิดใหม่แต่งกับเขาอีก 10 ครั้งก็ได้ยินยาก 555)
บรรดาน้องๆและพี่ที่ยังไม่เคยเห็นหน้าสามีหนูอ้วนต่างกิ๊บกิ้วจะขอดูหน้าพระเอก
หึหึหึ เดี๋ยวกลับบ้านนางเอกโดนพระเอกยำแน่ๆ
คุณของหนูอ้วนเป็นผู้ชายนิ่งๆถ้าไม่รู้จักกันนะคะ ถ้ารู้จักกันแล้ว...ก้อนิ่งอยู่ดี
(แล้วจะพูดทำไมฟร่ะ)แล้วก็รักความเป็นส่วนตัว เขาจะแยกงานกับเรื่องครอบครัวออกจากกัน ซึ่งต่างกับหนูอ้วนมาก ปนทุกเรื่องเข้าด้วยกันหมด แหะ แหะ
...
ดังที่คาดคะเน...โถ...คุณของหนูอย่างกะพระเอกในหนังสูงผอมหน้าเข้มเด้งใส
ยืนเกาะกระจกดูว่าแพนด้ามหาภัยของเขาเดินมาถึงหรือยัง
ไอ้พวกอยากดูหน้าถลาไปเกาะกระจกยกมือไหว้เขาเป็นระวิง...ตกใจสิคะ
ถอยออกจากกระจก คงนึกว่าน้องๆมันจะกินตรูรึไง
พวกเด็กหันมาเรียกหนูอ้วน...ป้าๆ...หลานมารับแล้ว...
เออมรึ๊งงงงไม่ท้องมั่งแล้วไป
ว่าแล้วแพนด้าก็เดินท่าแพนกวินไปหาสามี...พาหนูกลับบ้านด้วย...
เหนื่อยมั่กมากกกก

Create Date : 03 ตุลาคม 2548

Last Update : 4 ตุลาคม 2548 12:24:46 น.

10 comments

Counter : 403 Pageviews.

กุ้มจาย เจงๆๆๆเจ๊ จ๋า

ทามมายมันไม่ออกมาอย่างที่ควรจะเป็นฟ่ะ...

หงุงดหงิดแล้วนาเฟ้ยยยย

โดย: โตมิโต กูโชว์ดะ

วันที่: 4 ตุลาคม 2548 เวลา:21:12:25 น.

อุ๊ย ได้ผลมาหนึ่งตัว
ฮิปโป...เหมือนครายเอ่ย...5555555

โดย: โตมิโต กูโชว์ดะ

วันที่: 4 ตุลาคม 2548 เวลา:21:17:21 น.

มานะต่อปายยยยย
อย่าหยุด สู้เขานะไอ้มดแดง ง ง ง
...
ฮิปโปนี่ หน้าตาคุ้นๆฟร่ะ

โดย: หนูอ้วน IP: 58.8.69.55 วันที่: 5 ตุลาคม 2548 เวลา:13:58:20 น.

พี่หนูอ้วนคะ วันนี้พอดีหนูมีเวลาเลยย้อนอ่าน blog พี่หมดเลย อ่านไปอมยิ้มไปกับสารพัดวีรกรรมของคุณแม่น้องมะอึ่ดจริงๆ

ยังไงต้องดูแลตัวเองดีๆนะคะพี่ ช่วง period ท้ายๆ แล้วด้วย

อ้อ....แล้วหนูขออนุญาต ad msn ไว้หน่อยนะคะ

ขอบคุณจริงๆที่พี่เสนอมเรื่องราวน่ารักๆในชีวิต จนทำให้หนูอมยิ้มไปกับครอบครัวพี่ด้วยค่ะ

โดย: Peachy Punch

วันที่: 10 ตุลาคม 2548 เวลา:18:12:56 น.

หวัดหายแล้วค่ะพี่หนูอ้วน อิอิ

ปุ้มว่าปุ้มไปไล่อ่านตั้งแต่หน้าน้องมะอึ่ดก่อนดีกว่า

โดย: ปุ้ม หญิง

วันที่: 11 ตุลาคม 2548 เวลา:1:21:23 น.

ขอบคุณค้าบบบบ
อีกแป๊บก้อคลอดแล้ว ขออีก 4 อาทิตย์
พอแข็งแรงเต็มที่ มะอึ่ดก้อออกมาชมโลกได้เลยลูก
...
ช่วงนี้จะขยันอัพ 555 มีเรื่องเล่าเยอะคะ วีรเวรไปหาหมอ 2 ครั้งหลังนี่
สามีกะหมอขำเรี่ยราดเลยง่ะ