ลูกครึ่ง จ้ะเอ๋ ลูกมิมมี๊ ใช่ไหมเอ่ย กั๊กๆๆๆ เติบโตเป็นเด็กชายธรูว์เดช ปาเตลไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยทูนหัว ความเป็นตัวของตัวเองที่มะอึ่ดเลือกจะเป็นจากป่าป๊ะ แสดงออกในวันรวมญาติทุกครั้งสิน่า ป่าป๊ะไม่ชอบเป็นจุดสนใจ ไม่ชอบอยู่ท่ามกลางแสงสีเสียง หรือเป็นไข่แดงในที่ใด มะอึ่ดก็เช่นกัน ถ้าสถานที่นั้นไม่มีใครใส่ใจหนูเลย หนูก็จะโดดเด่นเป็นสง่า ขึ้นมาฉับพลัน สามารถที่จะฉีกยิ้มร่าเริงกับทุกคน แต่ถ้าทุกคนมุ่งตรงมาที่หนูเมื่อไหร่ อย่าหวังว่าจะได้เห็นรอยยิ้ม หรือดอกพิกุลหลุดร่วงจากปากหนูเลย ไม่มีทาง .... ช่วงหลังๆ หนูเริ่มเลือกได้ เริ่มออกเสียงหนึ่งเสียงยืนข้างหนูเิอง เป็นข้างที่แปลก เช่น เวลาหนูง่วงนอน พอมิมมี๊จะจับหนูพาดบ่าเพื่อกล่อมนอน หนูกลับเลือกที่จะส่งเสียง มะอาว ว ว ยาวๆ ดังๆ และดิ้นลงไปกองกับพื้น ถ้ามิมมี๊ตามใจ หนูก็จะร้องไห้และดิ้นปั้ดๆๆ กั๊กๆๆๆ โอ้...ลิงเอ๊ย ... หลายครั้ง หลายหนที่มิมมี๊กังวลใจกับการเติบโตแบบครึ่งไทย ครึ่งอินเดีย หลายครั้งหลายหนที่มิมมี๊ไม่แน่ใจว่าการอบรมเลี้ยงดูของเราเน้นหนักไปในทางไทยมากกว่าอินเดีย หรือเปล่า ที่แน่ๆ ลูก ยังพูดฮินดีไม่ได้สักคำ.. ป่าป๊ะ หนูก็เลือกที่จะพูดภาษาไทยมากกว่า ภาษาอังกฤษ กับหนู บ่อยครั้งที่มิมมี๊ ต้องขอร้องให้ป่าป๊ะพูดเป็นภาษาอังกฤษ... ซึ่งป่าป๊ะก็จำได้ ครึ่งวัน จากนั้นก็เหมือนเดิม คุณปู่ คุณย่าของหนูโทรมาทีไร ก็ได้น้ำตาตกทุกทีเมื่อรู้ว่าหลานยังพูด ฮินดีไม่ได้ เอาเถอะลูก มิมมี๊ ก็ไม่เคยเป็นเมียแขก หนูก็ไม่เคยเป็นลูกแขก สามีมิ๊มมี๊ ป่าป๊ะหนูก็ไม่เคยมีเมียไทย เราสามคนมือใหม่ทั้งหมด คลำผิด คลำถูกกันไปละนะ มิมมี๊ จะอึดอัดทุกครั้งที่ต้องตอบคำถาม ลูกจะใช้นามสกุลใคร โชคดีที่ป่าป๊ะของหนูเป็นอินเดียที่ประหลาด เขานั่งขำๆ เมื่อตอนไปจดทะเบียนสมรส... (มะอึ่ด รู้ไหม เจ้าเกือบเป็นลูกนอกสมรสแล้วนะ กั๊กๆๆๆ มิมมี๊ไปจดทะเบียนกับป่าป๊ะได้ 3 วัน เจ้าก็คลอด)เจ้าหน้าที่ถามว่ามิมมี๊จะใช้นามสกุลใคร เรื่องนี้ เถียงกันมายาว มิมมี๊รักนามสกุลตัวเองมาก มากจนไม่อยากจดทะเบียนสมรส แต่พอท้องปั๊บกลับมองว่า ตอนนี้ ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว เรากำลังมีลูก ครึ่งหนึ่งในตัวเป็นของเขาผู้ชายที่มาจากอินเดีย พอเจ้าหน้าที่ถามว่า ลูกจะใช้นามสกุลใคร พ่อของหนู นั่งเฉยๆ ไม่พูดอะไร มิมมี๊ไม่ลังเลที่จะบอกว่า ใช้นามสกุลพ่อ คืนนั้น แอบได้ยินป่าป๊ะหนูโทรทางไกลไปบอกปู่กับย่าว่า...เมียกับลูกใช้นามสกุล ปาเตล...โห... เห็นเงียบๆไม่ใส่ใจ ไม่ออกความเห็น ที่แท้เก็บทุกเม็ดรายงาน หิดหิด ที่ครอบครัวทางนู้นยังไม่รู้อีกอย่างก็คือ มิมมี๊มองการณ์ไกล ถึงไกลมาก ที่ดินของปู่มีเป็นพันๆไร่ ถึงจะแห้งแล้งอยู่กลางทะเลทราย ปลูกอะไรไม่ขึ้น มันก็คือ ที่ดิน ในตอนนี้ มะอึ่ดเป็นหลานขายคนเดียวของตระกูล กั๊กๆๆๆ และมิมมี๊ได้ติดสินบนอธิษฐานให้มะอึ่ดเป็นหลานชายคนเดียวของตระกูล... ดังนั้น อย่างน้อยๆ ห้าหกร้อยไร่มันต้องเป็นของเราละน่า ส่วนเราจะไปอยู่เมื่อไหร่ หรือจะปลูกอะไร เอ้อ มันเป็นทะเลทราย แห้งแล้งซ้ะขนาดนั้น ปลูกถั่ว จะขึ้นไหมยังไม่รู้เลย กั๊กๆๆๆ พอเรื่องนามสกุลจบ เรื่องศาสนาก็ตามมา ปู่กับย่าหนูคงกังวล แต่คงเกรงใจจึงยังไม่เอ่ยปากอะไร แต่แหม๊ ผู้หวังดีในประเทศไทยนี่ดาหน้ากันเข้ามาเลย พุทธ นะ พุทธ พุทธ พุทธ... มิมมี๊ก็ได้แต่ยิ้มๆ แล้วยืนยันคำเดิม ให้มันโตก่อน มันคงตัดสินใจเอง เหมือนเรื่องเลือกเพศแหละ ตอนเกิดมันเป็นผู้ชาย แต่อีก 14 ปี ข้างหน้า ให้มันตอบใหม่ จะเป็นอะไร ไม่สายไปหรอก กั๊กๆๆ มิมมี๊เลี้ยงหนูแบบครึ่งๆกลางๆ ไม่ไทยจ๋า ไม่อินเดียจี๋ เคยเห็นบางแม่ภูมิใจเหลือเกินกับการที่มีลูกเป็นสองสัญชาติ ยิ่งโซนยุโรปนี่ ออกแนว ลูกชั้นเก่งเริ่ดประเสริฐศรี มีพัฒนาการโดดเด่น พูด 2 ภาษา มีสิทธิ์เลืกว่าจะเป็นสัญชาติใดเมื่อโตขึ้น มีครอบครัวอยู่ในประเทศที่พัฒนาแล้วไปนู่น ไม่รู้จะอธิบายกับเขาอย่างไร ว่าไม่ใช่ผลดีนักหรอก... ยิ่งไปย้ำให้เด็กรู้สึกว่าเขาเป็นเด็กที่พิเศษ ไม่เหมือนคนอื่น เก่งกว่า สูงกว่า พัฒนาการดีกว่า ทางเลือกมากกว่า แล้วเวลามันโตขึ้น ไอ้กว่าๆเหล่านั้นมันกลายเป็นเป็ด...บินก็ได้ เดินก็ได้ วิ่งก็ได้ ดำน้ำก็ได้ แต่ได้ไม่ดีสักอย่าง จะทำอย่างไร พูดได้ 2 ภาษาแล้วไง ถ้าทั้ง 2 ภาษามันไม่ใช่ภาษาคน สืี่อสารกับคนอื่นไม่ได้ เห็นคนอื่นด้อยกว่าตัวหมด มิมมี๊ ตั้งใจเลี้ยงมะอึ่ด ให้เป็นเด็กปกติๆ มีความสุขไปเรื่อยๆ มีความรับผิดชอบตามอายุ เรียนรู้ว่าโลกเรานี้มันกลม เลือกทำในสิ่งที่ถูกที่ควร และมีความสุขทุกที่ที่ตัวเองอยู่ ไม่เอามาตราฐานตัวเองไปวัดกับใคร การปรับตัวเป็นสิ่งสำคัญ... ปรับใจให้ยอมรับกับทุกเรื่องที่เข้ามาในชีวิต .............. กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด วันนี้ชั้นเครียดดดดดดดดดดดดดดดด   Create Date : 06 มิถุนายน 2550 9 comments Last Update : 15 มิถุนายน 2550 11:20:12 น. Counter : 978 Pageviews. Share Tweet

เข้ามาอ่าน แล้ว นั่งอมยิ้มตลอด ดีใจกับมะอึ่ดน้อยจริง ๆ ที่มีพ่อแม่ที่รัก และ เข้าใจหนูขนาดเนี่ยอ่ะ อืมภาษฮินดี นี่ยากมั้ยคะ ท่าทางน่าสนใจดีจัง ถ้ามะอึ่ดพูดได้คงสนุกแน่ ๆ แต่จริง ๆ หลายร้อยไร่เนี่ยอ่ะนะ 5555 เป็นแตน... แตนก้คิดเหมือนพี่หนูแหละ ก๊าก ปล. แต่งบล๊อคใหม่ สวยหวานเลยนะคะ   โดย: รัตติกัลยา 15 มิถุนายน 2550 14:06:04 น.

เป็นเด็กเป็นเล็กทำไมหน้าตาดีหยั่งเง๊... แอบอิจฉาแล้วน๊า..... แหม แต่งตัวเหมือนคุณพ่อเชียวนะคะ   โดย: honeynut 19 มิถุนายน 2550 19:00:29 น.

โดย: K@ IP: 203.209.203.190 21 มิถุนายน 2550 0:02:23 น.

เม้นท์ข้างบนกดผิดค่ะ ไปดูไดของหนูมะอึ่ดมาแล้วกลับมาที่บล๊อก สะดุด Employee of the Month มิมมิ๊ตกไปอย่างนึงนะคะ....จริงๆมะอึ่ดทำมากกว่านั้นน๊า...มะอึ่ดช่วยพับผ้าด้วยไง ช่างเป็น Domestic Helper ที่ดีจริงๆ ฮะๆ   โดย: K@NooN IP: 203.209.203.190 21 มิถุนายน 2550 0:06:55 น.

หนูดีน่าร๊ากกกกกกกก   โดย: น้าหยก IP: 70.173.67.109 30 มิถุนายน 2550 23:13:21 น.

อะไรก๊อมะรุอ่ะ รู้อย่างเดียว...หน้าคาดีอ่ะคุณเจ้   โดย: Touch IP: 58.64.126.11 4 กรกฎาคม 2550 22:44:13 น.

แวะมาดูจ้า พอดีเราเหมียนกัลเลย แต่ตอนนี้ย้ายมาอยู่อินเดียแร้ว ว่าง ๆ ก้อแวะมาทักทายที่ blog เราด้วยนะจ๊า ขอ add blog ตัวเองหน่อยเด้อ   โดย: Moti (Moti ) 12 กรกฎาคม 2550 18:29:52 น.

หึ หึ สะใภ้บ้านใกล้ ฝั่งปะการังมัลดีฟ มาทักทาย ทำไมพ่อ ลูก แต่งเหมือนกัน แบบ ขยาย กะ ย่อส่วน กร๊ากกกกกก   โดย: kuddle 14 กรกฎาคม 2550 0:20:33 น.

แวะมาอีกครั้งจ้า บ้านพ่อแม่สามีตัวเองอยู่ใกล้มุมไบหรอ แล้วเวลาไปอยู่นี้เป็นเดือนปะ ต้องกินแต่มังสะวิรัติอะดิ ที่บังกะลอร์อากาศดีนะ แต่บ้านพ่อแม่สามีเราอยู่ทางเหนือเดลีอะ เราชอบที่บังกะลอร์มากกว่า เดือนตุลานั่งเครื่องเลย ๆ มาหน่อย มาลงบังกะลอร์ดิ   โดย: Moti (Moti ) 19 กรกฎาคม 2550 11:40:35 น.