มันนานพอจะรักกันได้ แต่สั้นเกินกว่าจะรักษาไว้
อ่านเจอประโยคนี้จากหนังสือของ "คุณนันทขว้าง สิรสุนทร" รู้สึกว่าโดนใจอย่างแรง
ฉันเชื่อว่า... ความหลากหลายของคนที่ได้พบเจอ จะมีส่วนที่ใช่ มีส่วนที่โดนใจ มากน้อยต่างกัน ซึ่งทำให้เราอาจจะชอบคนนั้น คนนี้ ได้เรื่อยๆ ขึ้นอยู่กับจังหวะชีวิตและช่วงเวลาที่ได้คบหา เค้าบอกว่า "ความรัก เกิดขึ้นได้ในเวลาอันสั้น แต่เราไม่สามารถรักษาความรักทุกครั้งให้คงอยู่ตลอดไป และ การที่คนๆ หนึ่ง ยังอยู่ในใจเราตลอดเวลา เป็นเพราะเราไม่ได้ใช้ชีวิตร่วมกันหรือเปล่า ไม่ได้เห็น ตัวตนที่เค้าเป็น จริงๆ ใช่ไหม " ฉันกลับมานั่งย้อนคิด กับสิ่งที่เกิดขึ้น ณ ปัจจุบันนี้
การพูดคุยกันในอีกฐานะหนึ่งกับคนคนหนึ่ง รู้สึกดีมากกว่าที่เคยเป็น ไม่มีการทะเลาะ ไม่มีการโต้เถึยง " สบายดีไหม คิดถึงนะ " หรือเป็นเพราะ ความรู้สึกรัก หมดไป มีแต่ความรู้สึกดีดี ที่ยังเก็บไว้ในความทรงจำ เข้ามาแทน? หรือ เป็นเพราะการที่เราไม่มีงื่อนไข ไม่มีความรู้สึกการเป็นเจ้าของ ?
ยังไม่เข้าใจเท่าไหร่ นะ แต่ตอนนี้รู้สึกดีกับตัวเองมากๆ แล้ว เวลาคงจะช่วยหาความกระจ่างให้เราได้มากขึ้นมั้ง
เธอเชื่อไหม... ความรักน่ะ เกิดขึ้นได้ในช่วงเวลาสั้นๆ เพียงแค่การสนทนา 15 นาทีที่ป้ายรถเมล์ การรับโทรศัพท์ครั้งแรก อาหารเย็นหนึ่งมื้อ หนังหนึ่งเรื่อง เครื่องดื่มหนึ่งแก้ว การพูดคุยริมชายหาด หรือแค่นั่งเงียบๆมองหน้ากัน มันเริ่มต้นง่ายๆ อย่างนั้นแหละ
มันเริ่มตอนที่หัวใจบอกว่า "แค่นี้คงไม่เป็นไร"
ความรักเกิดได้บ่อยๆ ฉันชอบความรัก ความรักอบอวลอยู่รอบๆ ตัวเรา ขอเพียงแค่เธอเปิดใจ เปิดอ้อมแขน ก็จะสัมผัสได้ถึงช่วงเวลาเล็กๆ ที่ทำให้ใจเต้นผิดจังหวะ
"มันนานพอที่จะรักกันได้ แต่มันสั้นเกินกว่าจะรักษาไว้"
ช่วงเวลาสั้นๆ ที่ความรักเกิดขึ้น ไม่ได้แปลว่ามันจะคงอยู่ตลอดไป เราไม่สามารถรักษาทุกๆ รัก ที่เกิดขึ้นเอาไว้ได้หรอก
บางทีฉันก็นึกสงสัย... ว่าการที่ใจยังรักใครบางคนอยู่ไม่เสื่อมคลาย เป็นเพราะเราไม่ได้ใช้ชีวิตร่วมกันหรือเปล่า
บางทีถ้าได้เห็น... เห็นเขาวางถ้วยแกแฟในอ่างล้างจานโดยไม่ได้เปิดน้ำแช่สักนิด เห็นเขาโยนถุงเท้าใช้แล้วที่ประตูหน้าบ้าน เห็นเขาเอาซีดีออกจากเครื่องมากองไว้โดยไม่ใส่ตลับ เห็นเขานอนดูบอลจนดึกจนดื่นไม่หลับไม่นอน เห็นเขาทำงานบ้าระห่ำจนลืมนัดมื้อเย็น เห็นตัวเองรอเขากลับจากกินเหล้ากับเพื่อน ความรักอาจจะเบาบางลง
"แสงไม่ได้เปลี่ยนไป ใจคนต่างหากที่เปลี่ยน"
Posted on Sat 12 Nov 2005 2:01
ตัวตนที่แท้ของฅน บางทีก็ไม่น่าชื่นชมสักเท่าไหร่หรอก หน้ากากที่ใส่หลอกกันถึงวันหนึ่งมันก็ต้องถอด ออกมา แต่ถ้าเขาเข้าใจเราเหมือนที่เราเข้าใจตัวตนของเขา ความสมดุลคงเกิดมีขึ้นได้ แต่ที่ว่ามาทั้งหมดต้องมี สัจจะ คือ ความจริงใจ, ขันติ คือ ความอดทน, ทมะ คือ ความข่มใจ, จาคะ คือ ความเสียสละ มาเป็นเสาสี่ต้นที่ช่วยพยุงให้เรือนน้อยหลังนี้คง ยืนอยู่อย่างคงทนได้ สักเกตนะ ว่าเสา 4 ต้นไม่ได้ตั้งอยู่ชิดกัน มันมีมุมของตนเหมือนที่เขาก็มีมุมของเขานั่นแหละ สะกดคำว่า "พอดี" เป็น ทุกอย่างก็สมดุลเอง... และรู้จักว่างใจไว้บนเสาสี่ต้น ชีวิตก็มีความสงบ..
จากเพื่อนของเธอ..
naigod [IP Address] Mon 23 Jan 2006 23:59
ที่มา :: //maamui99.diaryclub.com/?date=20051111
Create Date : 24 มกราคม 2549 |
|
6 comments |
Last Update : 24 มกราคม 2549 0:06:17 น. |
Counter : 1185 Pageviews. |
|
 |
|
ชอบประโยคนี้จัง บางสิ่งบางอย่างมันเหมือนเดิมทุกอย่างนะ
แต่ใจคนเราต่างหากที่เปลี่ยนไป