<<สัมภาระ-Des Baggages>>
เหลือเวลาให้นับถอยหลังอีกเป็นจำนวน 'วัน' เท่านั้น ที่ฉันกำลังจะออกเดินทางด้วยสัมภาระอันใหญ่โตอีกครั้ง ฉันเอากระเป๋าเดินทางสีดำใบใหญ่ที่เคยคุ้นกับฉันมานับครั้งไม่ถ้วนออกมากางอยู่กลางบ้าน เตรียมพร้อมบรรจุสัมภาระมากมายในชีวิตลงไปในกระเป๋าเพื่อการไปอยู่ประเทศฝรั่งเศสอีกเป็นเวลาร่วม 4 ปี...การเดินทางครั้งใหม่ ไม่ใช่แค่การเดินทางหรือการแสวงหาธรรมดา แต่ฉันถึงกับเรียกการเตรียมตัวไปต่างประเทศครั้งนี้เป็น "การย้ายถิ่นฐาน" เลยทีเดียว
หลังจากที่ตัดสินใจเปลี่ยนงาน เปลี่ยนชีวิตจากการเป็นแอร์โฮสเตสที่สายการบินคูเวตแอร์เวย์เมื่อหนึ่งปีก่อน ฉันก็เลือกที่จะเปลี่ยนชีวิตอีกครั้งโดยการไปศึกษาต่อในขั้นสูงขึ้นต่อเนื่องจากสาขาที่เคยเรียนมา และมุ่งมั่นสร้างอนาคตความมั่นคงในการงาน โดยคาดหมายว่าการศึกษาต่อต่างประเทศตามค่านิยมจะเป็นบันไดให้ฉันไต่ขึ้นไปสู่จุด ๆ นั้นได้ และวันนี้ฉันก็กำลังจะออกเดินทางสู่โลกใบใหญ่อีกครั้ง โดยที่ไม่รู้เลยว่าจะเจอออะไรอยู่ข้างหน้าอีกบ้าง
ฉันพิจารณากระเป๋าใบใหญ่ที่เคยเดินทางไปไหนมาไหนกับฉัน เมื่อตอนที่เด็กกว่านี้ ฉันจำได้ว่ากระเป๋ามันดูใหญ่โตเหลือเกินจนไม่รู้ว่าจะทำให้มันเต็มด้วยอะไรได้ แต่ตอนนี้ฉันกลับมองมันแล้วถอนหายใจเพราะมันกลับดูเล็กไปถนัดใจเมื่อเทียบกับสัมภาระมหาศาลของฉันที่กองเอาไว้ข้าง ๆ เตรียมจะจัดลงไป คงเป็นเพราะยิ่งอายุมากขึ้นเราก็ยิ่งสะสมสมบัติพัสถานอะไรเอาไว้มากขึ้นตามไปด้วย ณ วันที่ฉันอายุ 50 ฉันคงมีข้าวของกองพะเนินอีกมากกว่านี้ไม่รู้เท่าไหร่ หรือไม่อีกอย่างพอถึงวันนั้น ฉันอาจจะไม่มีอะไรเหลือเลยสักชิ้นก็ได้ อยู่ที่ว่ายิ่งแก่จะยิ่งมีความสามารถในการสะสมสิ่งของหรือมีความสามารถในการละทิ้งสิ่งของกันแน่
เสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า เครื่องประดับของผู้หญิง ๆ ทั้งหลาย มันเยอะเกินไปที่ฉันจะแบกมันติดตัวไปด้วยแน่ ๆ แต่ฉันก็รู้ดีว่าอะไรก็ตามที่ฉันเลือกจะทิ้งเอาไว้ที่นี่ เท่ากับว่าอีก 4 ปีข้างหน้าที่ฉันกลับมา มันคงหมดสมัย เก่า กรอบหรืออยู่ในสภาพที่ไม่อาจจะใช้การได้อีกต่อไปแล้ว กระเป๋าเปล่า ๆ ใบโตที่มีเนื้อที่จำกัดกับข้าวของกองใหญ่ข้างหน้าฉัน เหมือนทำให้ฉันต้องทบทวนชีวิต ณ วันนี้และอนาคตข้างหน้าอันใกล้ ว่าฉันควรจะเลือกเอาอะไรไป และเลือกทิ้งอะไรไว้ข้างหลัง...
เหมือนกำลังเป็นมิสเตอร์บิงแฮมใน Up in the air ที่กำลังชั่งน้ำหนักสิ่งต่าง ๆ ในชีวิต แล้วเลือกเอาว่าจะยัดอะไรลงไปในกระเป๋าใบจิ๋ว ๆ บ้าง กับเรื่องราวอื่น ๆ ในชีวิตก็คงเหมือนกัน เพื่อน ครอบครัว คนรัก วันเวลา อดีต ไหนจะการเมืองที่กำลังร้อนฉ่าอีก ซึ่งเรื่องราวและความสัมพันธ์ต่าง ๆ นี่แหละน่าจะเป็นสิ่งที่มีน้ำหนักที่สุดสำหรับกระเป๋า คงไม่ถึงกับต้องทิ้งความสัมพันธ์อะไรไปหรอก เพียงแต่ต้องจัดการให้มันเข้าที่เข้าทางก่อนไป เพราะกระเป๋าใบไม่ใหญ่ คงต้องแบ่งกันพื้นที่ไว้สำหรับหน้าที่และภาระอีกมากที่ต้องเจอที่นั่นเช่นกัน

ถึงวันที่ฉันเหลือเวลาให้นับถอยหลังเป็น 'วัน' ฉันควรจะมีอารมณ์จัดกระเป๋าอย่างร่าเริงสดใสหรือเปิดกว้างและพร้อมจะเติมเต็มสิ่งใหม่ให้กับชีวิต แต่ฉันยังมัวนั่งโหยหากับอดีตและเรื่องราวที่ค้างคา และอันที่จริงก็คงไม่เหลือเวลาจะให้ทำอย่างนั้นอีกแล้ว ฉันคงใช้เวลาช่วงสุดท้ายนี่แหละ เก็บกระเป๋า เลือกเก็บและทิ้ง จัดการความรู้สึกตัวเอง เตรียมใจให้พร้อมกับโลกกว้าง เตรียมพื้นที่กระเป๋าเผื่อเพื่อจะบรรจุเรื่องราวใหม่ ๆ
แม้ยังไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไร แต่ฉันก็จะก้าวไปลองดูอีกที...
*ขอบคุณภาพจาก mitidaya.multiply.com (อีกครั้ง) ค่ะ
Create Date : 14 เมษายน 2553 |
|
23 comments |
Last Update : 14 เมษายน 2553 0:27:12 น. |
Counter : 936 Pageviews. |
|
 |
|
|
| |
โดย: mitidaya IP: 58.9.196.150 14 เมษายน 2553 0:47:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: ooyporn 14 เมษายน 2553 1:44:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: HiCkiE 14 เมษายน 2553 3:18:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: JewNid 14 เมษายน 2553 11:01:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: Paulo 14 เมษายน 2553 15:37:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: อ้อน IP: 61.7.145.137 15 เมษายน 2553 14:36:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: รัชชี (รัชชี่ ) 15 เมษายน 2553 14:50:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: BeCoffee 15 เมษายน 2553 20:39:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: sherief IP: 192.168.2.114, 123.242.182.8 18 เมษายน 2553 21:23:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: nikanda 19 เมษายน 2553 4:41:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: kapeak 19 เมษายน 2553 10:41:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: mitidaya IP: 58.9.188.78 25 เมษายน 2553 4:22:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: be-oct4 26 เมษายน 2553 7:31:54 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เฮ้ออออ อ่านแล้วจิตตกตาม
นึกถึงคนๆนึงที่เคยบอกว่า...
เหลืออีกกี่วัน อีกกี่คืน ที่จะมีเธอ....
ใจหาย บอกตรงๆ
แต่ อย่าๆๆ อย่าเลย นี่บอกตัวเองน่ะ..อยากให้เห็นอีกมุมนึง มุมของอีกคนที่กำลังจะเปลี่ยนแปลงเหมือนกัน เธอไปอะไรก็เปลี่ยน ไม่ใช่แค่เธอหรอกที่ต้องเปลี่ยน แต่ชั้นก็เปลี่ยน แม้มันจะเทียบไม่ได้กับภาระหน้าที่ที่เธอต้องเผชิญ .....
แค่อยากให้รู้ว่าชั้น ก็ต้องรับมือกับความปลี่ยนแปลงครั้งนี้เหมือนกัน ไม่ใช่แค่เธอ และอย่าคิด ว่าเธอไปมันจะไม่กระทบกระเทือนอะไรความรู้สึกชั้น...ไม่ อย่าคิดอย่างนั้น ชั้นกระเทือน
ทุกความเปลี่ยนแปลงมันทำให้เราหวั่น
แต่ครั้งนี้หนนี้ มันเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ชั้นก็ยินดีด้วย แม้จะใจหายก่ายกองอย่างไม่น่าเชื่อตัวเองเหมือนกัน แต่ชั้นก็ยินดี .... มากด้วย รู้ไว้
ชั้นคงเหงามาก แต่ก็ยินดีมากเช่นกันกับเส้นทางเส้นนี้ที่เธอเลือก
โชคดีนะ
โชคดีกับทุกสิ่ง-อย่าง-อัน
โชคดีกับทุกอย่างที่เธอเป็น-อยู่-คือ
จะนั่งคิดถึงอยู่ตรงนี้แหละ ไม่ไปไหน สัญญา
***** มิติ ห่าน ฟัวกราส์ ....เพื่อนของเธอ