เจิมก่อนเลย...คิดถึงตัวหนังสือ (และภาพถ่าย) มากมาย

555+ เชื่อเปล่า..ถ้าจะบอกว่า
เข้าใจอารมณ์แบบนี้มากๆ เพราะเป็นบ่อย
แบบว่า อยู่ๆ ในใจก็โหวงเหวง ..คิดถึงความหลัง
หรือภาพเก่าๆ บางภาพผุดขึ้นมา ให้หวนนึกถึงวันเก่าๆ

ดีใจค่ะ ที่ปอยกลับมาอัพบล็อกเสียที..
ลองอัพบ่อยๆ แล้วเดี๋ยวก็จะกลับมาชินเหมือนเดิม
แล้วความสนุก สดใส ความรู้สึกมีชีวิตชีวาก็จะกลับคืนมา
แล้วไอ้อาการ Nostalgia-โหยหา อาลับอาวรณ์ที่กล่าวมานี้
ก็จะค่อยๆ เลือนหายไปเอง...เหมือนยกภูเขาออกจากออก

..
..

ชอบเม้นท์ที่บล็อกแจงมากค่ะ ยาวดีและเต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์

ปล.ภาพที่บล็อก แจงวาดเองทั้งหมดค่ะ..555+ ไม่ค่อยสวยเท่าไหร่
และมันวาดง่ายมาก แค่ปาดๆ พู่กัน แล้วก็จิ้ม จุด จุด จุด...แต่แจงพอใจนะ
กับรูปภาพ และสีสันสีสดใส..คือวาดแล้ว มีความสุขกับสิ่งที่ออกมาอ่ะค่ะ

สวัสดีจ้าน้องปอย..


โหยหา แต่ไม่ได้แสวงหานี่ดีนะครับ..
พี่ว่าเรานึกถึงช่วงเวลาดีๆ มันทำให้เรามีความสุข อิ่มเอมในอารมณ์
นึกๆไปก็ยิ้มกับตัวเองได้ตั้งนาน..


พี่เองก็โหยหาชีวิตวันเด็กๆ มองดูเอด้าเล่นสนุก
ไม่ต้องกลัวหรือกังวลว่าพรุ่งนี้จะเป็นยังไง
อยากกลับไปเป็นเด็กอีกครั้งจัง..


ขอให้ปอยมีความสุขมากๆนะครับ

พี่ว่ามันเป็นเสี้ยวอารมณ์ที่แบบว่าบางที
เราไม่ได้คิดถึงมันด้วยซ้ำก่อนหน้า แต่ว่าพอบางที
เราปล่อยใจขึ้นมา อะไรต่างๆ รอบตัวมันก็พาลทำให้
เราคิดถึงสิ่งที่เราคุ้นเคยนะค่ะ ...

แฮ่ๆ อารมณ์นี้ล่ะตอนอยู่ไกลบ้านน่ะเป็นบ๊อยบ่อยคะ่
แต่ว่าตอนนี้เหรอ กลับคิดถึงสิ่งที่จากมาตอนอยู่
ไกลบ้านล่ะค่ะ เพราะบางทีอยู่บ้านเราตอนนี้กลับรู้สึก
วุ่นวาย ซับซ่อนเหมือนหนังลึกลับที่ดู บางที
เลยอยากไปเดินที่ที่ไม่มีคนรู้จัก คนแปลกหน้า
เดินสวนกันไปมา แบบว่าในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยเลย
ด้วยซ้ำค่ะ เพราะมันคงทำให้เราเพลินกับสิ่งแปลกใหม่
ทำให้ลืมอารมณ์เบื่อหน่ายได้บ้างอ่ะค่ะ คิดว่านะ



ชะแว๊บมาแอ่วหาทางบล็อกค่ะ เพราะว่าไปบล็อก
ของน้องอ้อน น้องแจง เห็นน้องปอยก็เลย
คลิกต่อมาเหมือนติดไวรัสกันน่ะค่ะ เห็นชือไม่ได้
เพราะเห็นแล้วต้องคลิกมาอ่านค่ะ แม้ว่ามันไม่ได้
การันตีว่าคลิกแล้วจะได้อ่านเรื่องใหม่หรือเปล่า
แต่ก็แค่ว่าเป็นอีกที่ที่หนึ่งที่เราสามารถมาทักทายกัน
ได้ตลอดเวลานะค่ะ

สบายดีนะจ๊ะปอย แวะมาปารีสก็บอกกันบ้างนะ เผื่อได้เจอกันจ้า รักษาสุขภาพจ้า

อารมณ์แบบนี้ต้องเขียนออกมา ปล่อยไหล
บางทีอาจจะได้งานแบบมูราคามิเลยเชียวแหละ ปอยขา

สวัสดียามเช้าครับน้องปอย

มาส่งรอยยิ้ม
มาส่งกำลังใจให้นะครับ

มองอดีต
แล้วลืมมันไปดีกว่านะครับ

อยู่กับ "ปัจจุบัน"
อยู่กับ "ปัจจุบัน" ครับ

อารมณ์นี้พี่ก็เป็นเรื่อยๆ ค่ะน้องปอย
อยู่บ้านก็อยากไปอยู่ไกลบ้าน
พออยู่ไกลบ้านก็คิดถึงบ้าน
ยิ่งอยู่คนเดียวด้วยนะ บรรยากาศพาไปจริงๆ

น้องปอยคงปรับตัวเองได้ดีขึ้นแล้วนะคะ
คิดถึงน่ะ่ค่ะ เลยคลิ๊กเข้ามาหา :)

สวัสดียามเช้าครับน้องปอย

แวะมาทักทายค่ะ เคยเข้ามาเยี่ยม จขบ.หลายครั้งแล้ว แต่ไม่ได้ฝากข้อความไว้

บางช่วงเวลา เราก็เกิดอาการฟุ้งของตะกอนเรื่องราวในอดีตได้แบบนี้บ่อย ๆ ค่ะ

บางทีฟ้าธรรมดา ๆ เพลงธรรมดา แต่ดูแล้วเหงา ฟังแล้วเศร้า คิดถึงเรื่องราวในวันก่อน ๆ มากมาย

แต่พอผ่านมาอีกวัน เพลงเดียวกัน ก็อาจไม่ทำให้เรารู้สึกว่ามันเศร้าเลย

แปลกดี แต่ทุกอย่างมันอยุ่ที่ใจ
ขอให้ใจแข็งแรง และยิ้มได้ในทุก ๆ วันนะคะคุณปอย