ว่าหากความรู้สึก นึก คิดของเรา โฟกัสไปที่อะไร สิ่งนั้น จะใหญ่ขึ้น และมันจะเป็นจริง

แม้เรื่องมันจะเกิดขึ้นมานานในระดับเวอร์ชั่น 1.0 เมื่อปี 2000 แล้วก็ตาม

แต่มาตรฐาน "ติ่ง" (สมัยนั้น ยังไม่มีศัพท์นี้) ก็ไม่ได้แตกต่างกันจากวิวัฒนาการในสมัยนี้มากนัก

เพียงแต่ ติ่งมีหลายประเภท

ยังไงก็ ลองพิจารณาดูอีกทีละกันนะ ว่าอิฉัน..ติ่งสไตล์ไหน...

[จี๊ต] ~ =_=

::::::::นึกว่าจะไม่โผล่มาแซวซะแล้วจิ๊ต

[จี๊ต] ~เข้าเรื่องได้ยัง

:::::::::เออ รู้แล้ว

ไม่ว่าใคร แม้ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่ก็จะรับรู้ได้ทันทีภายในไม่เกิน 5 นาที...ว่าอีนี่ บ้าเกาหลีมาก

ตางี้ เป็นประกาย เวลาพูดถึงเกาหลี

หูงี้ ผึ่งไม่ว่าจะเดินผ่านใครหน้าไหน ที่มีคำว่า "เกาหลี" โผล่งขึ้นมา

ไม่ว่าจะคุยกันเรื่องอะไร เป็นต้องวกกลับมาที่ เกาหลีจนได้

ถามว่าคนรอบตัว ระอาไหม

คิดว่าไม่นะ 555 พวกระอา คงไม่อยู่รอบตัวแล้วล่ะคิดว่า 5555

แต่ก็เพราะเหตุนี้ ทำให้เวลามีอะไรเกี่ยวกับเกาหลี...คนก็จะนึกถึงเรา

รวมทั้งรุ่นพี่ที่ทำงานคนนี้ด้วย (อิฉันติ่งแม้ว่าจะเริ่มทำงานแล้วอ่ะนะคะ)

เธอตัดข่าวเล็กๆ ในหน้าหนังสือพิมพ์ เกี่ยวกับโครงการแลกเปลี่ยนเยาวชน ไทยเกาหลี ของบ้านพักเยาวชนแห่งประเทศไทย

บ้านพักเยาวชน (Youth hostel) คืออะไรวะ

ตอนนั้นก็ยังไม่รู้จัก ไม่เข้าใจ 

แต่สมัครแน่นอน ...

ขอบคุณรุ่นพี่ท่านนั้นแทบก้มกราบ

แล้วมุ่งมั่นบุกไปสมัคร

ในชีวิตนี้ ก็ไม่เคยคัดเลือกอะไรแบบนี้หรอกนะ

แต่ว่า ความชัดเจนในเรื่องนี้ ที่จะต้องไปเกาหลีนี่ มันเคลียร์มากในความรู้สึกอ่ะ

ก็ไปสมัคร แล้วถามว่าได้ไหม

ก็ได้น่ะสิคะ ^^ หายใจเข้าออกซะขนาดนี้แล้ว

ปลาบปลื้มจนบรรยายไม่ถูก

แต่ความปลื้มใจนี้ ก็ไม่เท่ากับความรู้สึก เมื่อได้ไปเยี่ยมเยือนยังแดนโสมขาว

พวกเราชาวไทยกว่า 16 ชีวิต (มีนักข่าวด้วย 1 คน)

เตรียมตัวเดินทางไปแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม

ซึ่งแน่นอน ตามท่าบังคับ หลักสากล คือ เราต้องเตรียมการแสดงไทยๆ ไปแลกเปลี่ยนด้วย

เราก็เลือกระบำ สี่ภาค

โชคดีมาก ที่น้องๆ ในกลุ่ม มีรำเป็น รู้ที่เช่าชุด...นับว่าเขาคัดคนมาได้เหมาะมากจริงๆ

(รวมทั้งอิฉันด้วย 555)

และแล้วเมื่อถึงวันเดินทาง

มีประเด็นมาแบ่งปัน 2 อย่างในบทนี้

1) อาหารบนเครื่อง Korea Air สำหรับชาวต่างชาติที่กินเก่งอย่างฉัน

เครื่องบินไปเกาหลี ช่วงเวลาบินที่ดีคือ ออกจากเมืองไทยดึกๆ ประมาณห้าทุุ่ม เที่ยงคืน แล้วใช้เวลาบิน 5 ชั่วโมง มาถึงที่เกาหลี เวลา ตี 5 ไทย แต่เวลาเกาหลี บวกมาอีก 2 ชั่วโมงคือ 7 โมงเช้ากำลังดี

ส่วนบนเครื่อง เราจะมาหม่ำ อาหารเช้ากัน ซึ่ง! 

อิติ่งเกาหลีรุ่น 1.0 เมื่อได้ยิน

แอร์โฮสเตสถามว่า จะรับอาหารเช้าเป็น สไตล์เกาหลี หรือสไตล์ตะวันตก

ถามมาได้ ก็ต้องเกาหลีสิคะเพ่!

ประเดิมมื้อแรก...

เห...

แค่เนี๊ยะ? 

นี่สงครามยังไม่สิ้นใช่ไหม

ไมมีแต่ มาม่ากระป๋องนึง

แล้วก็ข้าวเปล่า กับแตงกวาดอง =O= 

แล้วก็หลอด เหมือนหลอดยาสีฟัน ฝาสีแดง

มันคืออะไร

ไมไม่มีเนื้อหนังมังสาอะไรทั้งสิ้น

ไม่เคยกินใช่ไหมมาม่าเกาหลี ถึงต้องมากินบนฟ้าแบบนี้ (อิฉันซื้อกินทุกบ่อยมากเลย ยี่ห้อที่ทำการตลาดเป็นเลิศนี่...ซองแดงๆ )

แต่เสียใจมาก

กับอาหารเกาหลีบนเครื่อง

มีแต่เส้น แตงกวาดอง และข้าวเปล่า >_<

ไม่อิ่มเบยยยยยย

แต่เอาเถอะ เก็บหลอดยาสีฟันจุกแดงกลับไปเป็นที่ระทึก...ในฐานะที่ฉันยังไม่รู้เลยว่ามันคืออะไร!!!

และแล้วเมื่อเราลงมาถึงภาคพื้นดินเกาหลี

มาแลกเปลีี่ยนแบบนี้ เราเสียค่าตั๋วเครื่องบินกันเอง แต่สปอนเซอร์ตลอดการเดินทางที่เกาหลี ทางบ้านพักเยาวชนเกาหลี จะเป็นผู้สนับสนุนตลอดการเดินทาง (ขอบพระคุณมากค่ะ)

และแล้ว อีกประเด็นก็มาถึง

2) ข้างหน้าอิฉัน ก็คือตม. เกาหลี ที่น่าอกสั่นขวัญแขวนตามคำร่ำลือนั้น....

แต่....

ไม่เห็นเป็นงั้นเลยนะ

ฉันหรือเตรียมจดหมายรับรองจากออฟฟิศมาอย่างดี

แต่ ใน 16 คนนั่น มี 2 คนที่ถูกกักตัวไว้เล็กๆ

คนหนึ่ง...เป็นผู้ชาย....เขาเป็นคนดี แค่เขาตัวคล้ำ หน้าตาเหมือนงานอดิเรกเป็นงานก่อสร้างไปนี๊ดส์

อีกคนหนึ่ง...เป็นผู้หญิง....ชีผิดตรงไหน...ชีแค่อยากสวย....ชีแค่แต่งหน้าจัดนิดหน่อย....ชีแค่ใส่คอนแท็คเลนส์ตาสีฟ้า.....ชีแค่ทำสีผมมา......และที่สำคัญ.....ชีเป็นนักข่าว 1 เดียวในทีมของเรานะ -_-;; 

อิฉัน...สวยใสบ้องแบ๊ว อายุ 26 แล้ว แต่ใส่ชุดราว 18 และรู้สึกว่าตัวเอง 18 เสมอเลย

ก็ได้รับรอยยิ้ม และการต้อนรับอย่างอบอุ่นจาก ตม.​นะ

ยังบอกเลยว่า เขาเคยมาเที่ยวเมืองไทย โน่นนี่นั่น o_O

และแล้ว.....

ข้างหน้านั่น!!! ข้างหน้านั่น!!!

ฉันถึงเกาหลีแล้วววววว~!!!

ฉันแทบจะถ่ายรูปทุกวินาที ในเกาหลี

ถ่ายในห้องน้ำ โหยๆๆ มีแบบ พลาสติกห่อฝาชักโครก เลื่อนได้ด้วย 

โหยๆๆๆ มีโทรศัพท์เป็นภาพเคลื่อนไหวด้วย

โหยๆๆๆ ร้านรวง ขนม ภาษาเกาหลี โหยๆๆๆ

[จี๊ต] ~ น่าเอาถาดฟาดหัวจริงๆ หมั่นไส้

:::::::::::ชิ ไม่แน่จริงนี่หว่า ตอนนั้นไม่เห็นมีใครฟาด

[จี๊ต] ~ เอาเถอะ...ยังถามหาถาดเป็นภาษาเกาหลีไม่ได้ตอนนั้น

::::::::::: 555

มีเยาวชนเกาหลีมารอรับเราที่สนามบิน และพากันไปขึ้นรถทัวร์

หัวหน้าทัวร์ ชื่อ เหมือนกรุ๊ปบริษัทชั้นนำแห่งหนึ่งในเกาหลี

เป็นอักษรย่อภาษาอังกฤษ

ขอเรียกว่า SS ละกันนะ

ตื่นเต้นดี๊ด๊ามากอ่ะ ได้เจอเพื่อนใหม่ชาวเกาหลี มีตั้งแต่วัยรุ่น ถึงวัยทำงานตอนต้น และตอนปลาย

น่าประหลาดใจเล็กน้อย...ว่ามีหลายคนในนั้น พูดภาษาอังกฤษกันไม่ค่อยจะได้เลย

แต่น้ำใจเป็นภาษาสากล

ฉันสัมผัสได้เป็นอย่างดี

ฉันได้แบ่งปัน พูดคุยกับเพื่อนสาวเกาหลีที่ตุ้ยนุ้ยคนหนึ่ง

เธอนิสัยดีมากกกก มีความพยายามในการพูดคุยกันฉันอย่างมาก

แม้ว่าเธอจะใช้ภาษาอังกฤษไม่ค่อยคล่องนักก็ตาม

นับว่าจุดเริ่มต้นของมิตรภาพไทยเกาหลี ไม่เลวเลย ^^

แต่นี่มันแค่วอร์มอัพเท่านั้น

แม้ฤดูที่ฉันไปจะเป็นหน้าร้อน

ซึ่งก็คล้ายๆ กับของไทยนี่ล่ะ

แต่ฉันก็เริ่มจะพบบางอย่าง...ที่เราต่างกันน่าดู

โปรดติดตามกันต่อไป~ 

#ขุมทรัพย์สุดใจไทยเกาหลี