Beethoven Virus บีโธเฟ่น ไวรัส...ระบาด...จนติด...ซะแล้ว [ละครเกาหลีที่ไม่ควรพลาด]

Beethoven Virus



บีโธเฟ่น...ชื่อนี้ คงคุ้นหูกันอยู่แล้ว
ไวรัส...อันนี้ ยิ่งคุ้นเข้าไปใหญ่

แต่ว่า บีโธเฟ่นไวรัส...คืออะไร...ใช่เชื้อโรคชนิดใหม่ ที่กำลังระบาดหรือเปล่า....?


.
.
.

หลังจากมีโอกาสได้ดู Nodame Cantabile ละครญีปุ่นเกี่ยวกับดนตรีคลาสสิค เมื่อปีที่แล้ว
ก็ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก....ละครเรื่องที่ว่า ถือเป็นละครญี่ปุ่นที่ทำให้เราประทับใจที่สุดเท่าที่เคยดูละครญี่ปุ่นมาเลยทีเดียว

ประทับใจเป็นพิเศษ กับเทคนิคการถ่ายทำ กำกับภาพ ในส่วนของช่วงคอนเสิร์ต ที่ทำให้ เรา ขนลุกกับการแสดงคอนเสิร์ตที่ดูผ่านจอตู้สี่เหลี่ยมในบ้าน....ซึ่งปกติ ปฏิกิริยานี้ จะบังเกิดต่อเมื่อ ดูคอนเสิร์ตจริงซะมากกว่า....ไม่น่าจะเป็นไปได้ กับการดูผ่านจอโทรทัศน์แสนธรรมดา ไม่ได้มีเครื่องเสียงอย่างดีรองรับเลย

ประ ทับ ใจ ....ไม่นับรวม การตัดต่อที่รวดเร็ว มุขตลกที่เหมือนหลุดออกมาจากการ์ตูน....จนต้องแนะนำใครต่อใคร บอกต่อกันซะจนกระหึ่ม....



และแล้ว....วันหนึ่ง ก็ได้ยินข่าวเกี่ยวกับละครเกี่ยวกับดนตรีคลาสสิคจากฟากเกาหลีใต้



ตั้งหน้าตั้งตารอกันเลยทีเดียว
ได้ยินว่าเป็นโนดาเมะ เวอร์ชั่นเกาหลี....มันจะออกมาเป็นยังไงนะ



trailer
https://www.youtube.com/watch?v=LMIQkzZIC3A


ยังไม่ทันคิดจบ เพื่อนผู้น่ารัก ก็เอามาประเคน น่ารักจริงๆ .. ^^


พอได้มาในมือ....ตื่นเต้นมาก


กลับมาถึงบ้าน รีบมาเปิดดูทันที...


แต่ว่า...




ความรู้สึกที่เกิดขึ้นตอนดูตอนแรกก็คือ...
ทำไมเป็นงี้อ่ะ -_-;;;

รุ้สึกเหมือนผู้กำกับ จะหัวศิลป์มากไปหน่อย ดูตัดต่อ ติสท์ๆ วุ่นวายๆ ประสาทๆ ยังไงไม่รู้

รู้สึกเวียนหัว อันไหนนางเอกคิดไปเอง
อันไหนโลกที่แท้จริง

ดูแล้วก็รู้สึก...ผิดหวัง
แล้วยิ่งเทียบกับเวอร์ชั่นญี่ปุ่น ยิ่งไปกันยกใหญ่
ดูไป ผ่านๆ ข้ามตอนบ้าง


ที่แน่ๆ ตอนนั้น...คิดได้แค่ว่า....มันคนละเรื่องกันแน่นอน....
โนดาเมะ กับ บีโธเฟ่น ไวรัส....คนละเรื่อง และคนละโลก


และแล้ว ก็วางกองไว้ตรงนั้น ดูค้างไว้ถึงตอนที่ 3 นานๆ หยิบมาดูสักที ไม่รู้สึกน่าติดตามตรงไหน...จนกระทั่ง สงกรานต์ นี้ มีโอกาสหยิบมาดูอีกครั้งหนึ่ง....

แล้วก็...
พบว่า...
เราเกือบทิ้ง...ละครสุดประทับใจ...ไปอีกเรื่องแล้วไหมล่ะ....>O<;;;


ทีหลัง...คบใคร...อย่าด่วนตัดสิน :P


เรื่องมันดันมาเข้มข้น สุดขีดเอาตอนที่พระเอกกับพระรองปะทะ แข่งขันกันนี่แหล่ะ


มันส์มากกกกกกกกกกก
คังมาเอ....คัง มาเอสโตร
กับ
คัง กอลวู (หน้าเด็ก)

ทีแรกแยกไม่ออก ใครคือพระเอกฟระ
ไม่ว่าใครเป็นพระเอก ก็รู้สึก รับไม่ได้ทั้งนั้น =_=;;


แต่เมื่อเรื่องพัฒนาไป...
มาถึงวันนี้...ไม่ทันได้รู้สึกตัวเลย...ก็หลง ซอนเซงนิม คัง มาเอ ไปซะแล้ว ^^;;

Kim Myung Min ทำให้เรานึกไปทีแรกว่า...เขาไปรับคอนดักเตอร์มาเล่นเป็นพระเอกหรือไร
แสดงได้น่าประทับใจมาก
ผนวกกับผู้กำกับด้วย (คนที่เราด่าในตอนแรกๆ นี่แหล่ะ)

ดูโนดาเมะ...ทำให้อยากเล่นดนตรี อยากซ้อม อาจเป็นพระนางเอกเล่นเปียโนพอดี
แต่กับ บีโธเฟ่น ไวรัส....ไม่เหมือนกัน
รู้สึก real on earth สมจริงกว่า , ดำดิ่งสู่ความรู้สึกมากกว่า
ประทับใจ(ในแง่อารมณ์)กว่า

เป็นดราม่า ที่ลึกซึ้งมากอ่ะแต่ละฉาก แต่ละตอน...


แล้ว ตัวละคร ประกอบ
ไม่ว่าจะเป็นคุณลุงอัลไซเมอร์
อีทึล นักเรียนมีปัญหา
คาบาเร่
คุณป้า
รุ่นพี่พนักงานบริษัทเอกชน
ฯลฯ

ตัวละครมีมิติมากๆ ดูแล้วผูกพัน เหมือนเป็นเพื่อน เป็นญาติกับตัวละครเหล่านี้กันเลยทีเดียว ^^;;

ทั้งๆ ที่ไม่ใช่ตัวละครเอก
แต่เหมือนให้แต่ละคน มีโอกาสโซโล่ ช่วงชีวิตของตัวเอง ให้ผู้ดูได้ร่วมรับรู้ไปด้วย
น้ำตาซึมซึ้งตลอด สำหรับคู่ คุณตากับยัยนักเรียนมีปัญหา T_T

แล้วก็สะท้อนความเป็นจริงได้ดีมาก

ดนตรี...มักเป็นแหล่งความสุข
แต่จะมีใครสักกี่คน...ที่กล้า วิ่งเข้าหามัน....จริงจัง

น้อยคน จะมีโอกาสได้เรียนดนตรี แสดงคอนเสิร์ต ถ้าไม่ได้มีฐานะการเงินดีพอ

ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวที่ต้องดูแล
การเรียน
การงาน
ฯลฯ

แต่กับความฝัน...
ที่จะได้มีโอกาสร่วมวงออร์เคสตร้า
...
เป็นที่มาของการรวมวง "เมาส์ ฟิลฮาร์โมนิค" ^^
และความซาบซึ้งประทับใจ ทั้งบทเพลง
ทั้งความผูกพัน ระหว่างตัวละคร
และครู ลูกศิษย์
การยอมรับซึ่งกันและกัน
การเรียนรู้ซึ่งกันและกัน

ฉากประทับใจดำดิ่ง เยอะมากกกกกกกกกกกกก

แม้โนดาเมะ จะมีฉากประทับใจ ...
แต่มันไม่ใช่ ประทับใจดำดิ่ง....^^


เช่น


ฉากนี้ที่ทูรูมิ พาคังมาเอไปที่...เวทีไม้

(ใครยังไม่ได้ดู ไม่อยากให้สปอย ก็อ่านข้ามตรงนี้ไป ใครไม่คิดอะไรมาก อยากอ่าน ก็ให้ drag ข้อความตรงนี้นะ จะได้อ่านเห็น) อะไรสักอย่าง ที่เธอต้องนอนเพื่อใช้ร่างกายสัมผัสกับแรงสั่นสะเทือนของคลื่นเสียง เพราะหูของเธอเริ่มจะไม่ได้ยินแล้วนั้น...

คังมาเอพูด (แนวด่าๆ) แต่ทูรูมิ กลับบอกไปในแนวว่า ชมเธอ บอกว่าไม่ว่าเธออยู่ที่ไหน ฉันก็สามารถสัมผัสถึงเธอได้

กลายเป็นว่า...สาวน้อยที่หูหนวก อาจเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถได้ยินเสียงภายใน และเข้าใจคังมาเอ มากที่สุด
แม้เธอจะไม่ได้ยินเสียงภายนอก แต่เสียงของคังมาเอนั้น เธอได้ยินชัดเจน...ตลอดมา

มาวิเคราะห์กันดีๆ แล้ว

โนดาเมะ ...คงเป็นแรงบันดาลใจ ให้กับบีโธเฟ่น ไวรัส

จิอากิ...ก็คือที่มาของ คัง กอลวู (อัจฉริยะทรัมเป็ต) ที่มากำกับเมาส์ฟิลฯ แทนวง S
ส่วนมาเอสโตรลามกนั่น...คือที่มาของ คังมาเอ =_=;;

จะว่าเหมือนกันได้อย่างไร ในเมื่อมันเป็นการประยุกต์ที่ไม่ลืมความเป็นตัวของตัวเองของหนังเกาหลี ที่เราต้องขอปรบมือให้


สรุปก็คือ สองเรื่องนี้ไม่เหมือนกัน

และเรา ไม่ได้รู้สึกลืมไม่ลงกับจิอากิ

เหมือนอย่างที่ตอนนี้..

กำลังลืมไม่ลง.....กับ คังมาเอ....คิม มยอง มิน....
ขอปาวารณาตัว เป็นแฟนละครของคิมมยองมิน นับจากนี้เป็นต้นไป ^^

อีกเพลงที่ชอบมากๆ ก็คือ Liber tango ของอาจุมม่าเชลโล่ เป็นคนเล่น
ไปดูกันได้ตามลิงค์นี้


https://www.youtube.com/watch?v=IFPRZu8ZYt4&feature=related


ไม่ว่าคุณจะชอบเพลงคลาสสิค หรือไม่

แต่หาก คุณเป็นคนที่มีความฝัน หรือเคยมีฝัน
ไม่อยากเสียเวลาเปล่ากับการดูละคร

ลองดูละครมันส์ๆ
ได้ข้อคิด
ประทับใจ
ที่ได้รับรางวัลการันตีมากมาย

ไม่ว่าจะเป็นละครยอดเยี่ยม MBC ประจำปี 2008, ผู้กำกับยอดเยี่ยม, นักแสดงนำชายยอดเยี่ยม (คังมาเอ ^^), นักแสดงหน้าใหม่ยอดเยี่ยม ฯลฯ

สำหรับเราแล้ว
ไม่รู้ใครชอบ ไม่ชอบเรื่องนี้ยังไง

แต่ส่วนตัว
จากที่ทีแรก เหมือนจะรู้สึกผิดหวังกับเรื่องนี้
แต่จริงๆ ก็คือ
โครตประทับใจ
จนต้องบอกต่อในบล็อคกันเลยทีเดียว




เนื่องจาก ดนตรี ไม่มีพรมแดน
และแม้ละครเรื่องนี้ ดูได้สนุก ไม่ว่าคนนั้นจะมีพื้นฐานดนตรีคลาสสิคหรือไม่

แต่เราว่าเกาหลีฉลาด
คนทั้งโลก ที่สนใจดนตรีคลาสสิค ถ้านับทั้งโลกอ่ะนะ..มีไม่ใช่น้อย
ให้ตายยังไง คนกลุ่มนี้ต้องกระเสือกกระสนหาละครเรื่องนี้มาดูแน่นอน


แล้วก็นะ...อาจจะ...
กำลังจะคลั่ง คังมาเอ เหมือนอย่างที่เรากำลังเป็นอยู่นี่ ในหลายๆ ซีกโลกก็เป็นได้ ^^




ดูภาพข้างล่างนี่นะ...หลายๆ มุม ทำให้ คิม มยองมิน ดูคล้ายๆ บีโธเฟ่นเรยเนอะ


คิดๆ ดูแล้ว...ผู้กำกับเก่งเป็นบ้า...
ทั้งๆ ที่คังมาเอ อารมณ์ร้าย
พูดจาไม่คำนึงถึงความรู้สึกคนอื่น
ยกตนข่มท่าน
สารพัดนิสัยที่ไม่ใช่ดีเลย ฯลฯ

แต่...กลับเป็นตัวละครที่น่าสนใจที่สุด
ลืมไม่ลงที่สุด
มีคาแรกเตอร์ที่โดดเด่นที่สุด

ตอนแรกๆ ที่ทูรูมิเพิ่งมาค้นพบความรู้สึกตัวเอง...
เราก็ว่าแปลกเปล่าหว่า...
มารักคอนดักเตอร์รุ่นราวคราวอา อารมณ์ร้ายแบบนี้ได้

แต่มาตอนนี้....
น่าประหลาดใจแฮะ....

ละครนี่มัน 4 มิติชัดๆ
...
ทำไมเราว่า...เรารู้สึกเหมือนที่ทูรูมิพูดเอาไว้เลยล่ะเนี่ยะ

เขาค่อยๆ เข้ามาในใจของฉัน....



อ่านบล็อคคนอื่น หลังจากได้ดูเรื่องนี้ อันที่ชอบๆ ขอเอามาแปะไว้ที่นี่หน่อยนะ

ไม่ว่าคุณจะทำอะไรก็ตาม คุณต้องใส่ความปรารถนาอย่างแรงกล้าลงไป (Passion) รักสิ่งนั้น และรักษามันไว้ประหนึ่งสิ่งนั้นเป็นสิ่งสุดท้าย เป็นโอกาสสุดท้าย ในชีวิตของคุณ

no matter what you do you have to put your passion in it… love it and cherish them like it was the last for you
//nonie4u.wordpress.com/2009/01/24/beethoven-virus-ost/#comment-52


การมีความฝัน...ไม่ใช่เรื่องแปลก
แต่การเลือกที่จะเดินตามความฝัน
การพยายาม เพื่อทำตามความฝัน

มันช่างเป็นการตัดสินใจ...ที่น่ายกย่องจริงๆ

เชื่อว่าไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ
แต่มันจะไม่ทำให้ชีวิตของเราจืดชืด ไร้ความหมายอย่างแน่นอน ^^
เส้นทางเดินตามความฝัน แม้ลำบาก แต่มันส์ ทุกเม็ด ^^

สู้ๆ สำหรับคนที่เดินตามความฝันทุกท่าน!

.
.
.

และแล้ว....
ในที่สุด..
.....ก็ติดบีโธเฟ่นไวรัส...
...จนได้ ^^



นี่เรา...
ใช่ตัวพาหะ....
แพร่ไวรัสตัวนี้...
ไปถึง.... คุณ .... ด้วยเปล่าเนี่ยะ

Create Date : 14 เมษายน 2552		29 comments
Last Update : 16 เมษายน 2552 0:02:18 น.
Counter : 8877 Pageviews.
Share Tweet