ในเพลง มีเพชร

ผู้คนจะลืมสิ่งที่คุณพูด ลืมสิ่งที่คุณทำ

แต่จะไม่ลืมสิ่งที่คุณทำให้เขารู้สึก

- Maya Angelou

………..

คุณมีเพลงโปรดไหมคะ?

แล้วคุณเป็นคนประเภทที่ชอบฟังเพลงโปรดเพลงเดิมๆ ไปซ้ำมาไหมคะ

ฉันคนหนึ่งล่ะค่ะ เป็นสปีชี่ ดำดิ่ง ถ้าชอบอะไรสักอย่างขึ้นมาล่ะก็ ดำดิ่งค่ะ

ฉันว่าฉันฟังเพลงเกาหลีเพลงนี้มาเป็น 100 รอบ จนจะร้องได้อยู่แล้วนะ ทั้งที่ไม่เข้าใจเนื้อร้องแม้แต่คำเดียวด้วยนะ นี่อวดเลย

ในแต่ละครั้งที่ฉันกดย้อนเพลงเดิม

ในแต่ละคราที่ได้ยินเพลงเดิมนั้น

เหมือนจะยิ่งเจาะลึกให้ฉันได้ยินบางสิ่งที่ลึกเข้าไปเรื่อยๆ

แม้ฟังเพียงในรอบแรก ที่เพลงเกาหลีสัมผัสถึงหู...มันก็เข้าไปได้ถึงหัวใจฉัน

นี่คือสิ่งที่ทำให้ฉันหลงใหลในเสน่ห์ของมัน ด้วยคุณลักษณะที่ว่า

 - หากเพลงร้องเพราะๆ ล่ะก็....จะมีน้ำเสียงของนักร้องที่ ไปอินอะไรกันมาขนาดนี้ แต่งเพลงกันเอง ร้องเอง เล่นเอง โปรดิวส์เอง ถ่ายมิวสิคเองทั้งหมดคนเดียวรึเปล่า ทำไมถึงได้อินมากมายขนาดนี้ 

ฉันไม่ต้องรู้ว่าเพลงนี้ความหมายอะไร ฉันก็สามารถจะขนลุก ซาบซึ้ง เศร้า สะเทือนไปกับบทเพลงที่ชาวเกาหลีสื่อออกมาได้ อาจไม่ใช่ทุกเพลงจะทำได้

แต่หลายเพลง เป็นแบบนั้น

- หากเพลงแดนซ์ล่ะก็....เต้นพร้อมเพรียง มีพลัง เป๊ะอย่างยิ่ง! ราวกับโขกออกมาเป็นแฝดห้า แฝดสิบสอง ราวกับทำ CG หนึ่งคนแล้วก๊อปปี้เป็น 12 อย่างนั้น 

- หากเพลงเศร้าล่ะก็.....อีกนิดเดียวมีได้ไปฆ่าตัวตายแล้ว....เศร้าอย่างยิ่ง มันจะเศร้ารันทดอะไรได้ขนาดนั้นนะ ฉันก็ได้แต่บ่นในใจตอนนั้น 

ถัดจากอาการทึ่งเพราะเหตุผลข้างต้นแล้ว...ฉันก็เกิดคำถาม

มันทำได้ไงวะ ?

เต้นพร้อมอย่างเป๊ะ นักร้องร้องอินอย่างเฟร่อ

ทำไมวงไทยส่วนใหญ่เต้นไม่เป๊ะขนาดนี้

ทำไมนักร้องเราส่วนใหญ่ ร้องไม่อินถึงระดับนี้

..... 

ก่อนหน้าที่ทำงานในบริษัทเกาหลี ฉันจินตนาการไม่ออก

แต่เมื่อได้มีโอกาสร่วมงานสไตล์เกาหลีมา ฉันก็ถึงบางอ้อเลยว่า

มันสาหัส กระอักโลหิตขนาดไหน กว่าจะออกมาสวยๆ แบบนี้ เลิศๆ เยี่ยงนี้ได้

......

มาถึงวันนี้ มองย้อนไป...ที่จริงมีคำตอบแสดงตัวเป็นระยะๆ

เป็นเพชรให้ฉันได้เก็บเกี่ยวตลอดเส้นทางการผจญภัยในแวดวงเกาหลี

มาวันนี้ฉันจึงได้รู้ว่า อัญมณีอยู่ตรงนั้น

หลังจากได้ไปแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมที่เกาหลีครั้งนี้ถึงเวลาเพื่อนเกาหลีมาเยี่ยมไทยบ้างแล้ว เพื่อนเกาหลีหน้าตาน่ารัก คล้ายๆไปทางคิม ฮานึล ที่ชะตาลิขิตให้จับฉลากได้ดูแลกลุ่มอะฮั้นตลอดช่วงเวลาที่เราอยู่เกาหลี

บางทีเธอทำหน้าตาวิตกกังวลว่าจะดูแลพวกเราคนไทยในกลุ่มได้ไม่ดีพอเพราะเธอไม่ใช่คนกรุงโซล แต่ต้องพาพวกเราตระเวณกรุงโซลหลงบ้าง อะไรบ้าง

แต่เมื่อไรที่เธอหันมาพวกเราคนไทยก็จะยิ้มให้กำลังใจเธอเสมอ

เธอจริงใจน่ารักมากขนาดเวลาที่พวกเราจากกันที่สนามบิน เธอถึงกังร้องไห้หลังจากนั้นพวกเราก็ติดต่อเธอเสมอมา

เราตั้งชื่อไทยให้เธอว่าบุษบาซึ่งมีความหมายเดียวกับชื่อเกาหลีของเธอ

ตัดกลับมาที่เมืองไทยเวลานี้…เธอกำลังเดินมาที่เปียโนตรงหน้า…แล้วนั่งลงเล่น…ฉันไม่ยักรู้ว่าเธอเล่นเปียโนได้….…อย่างคล่อง....โฮก!!!

“ทำไมเล่นเก่งจังไม่เห็นเธอเคยบอกเลยว่าเล่นเป็น”

“ก็ไม่ได้เล่นมานานแล้ว” บุษบาตอบ

นี่ขนาดไม่ได้เล่นมานานแล้วเรอะมันเป๊ะ มันมีพลัง ไม่น่าเชื่อ

“เรียนเปียโนมานานรึยัง”ฉันถามเพิ่มเติม

“นานแล้วล่ะ”

“แล้วเรียนมากถึงไหนแล้ว”

“ก็เรียนสัปดาห์ละสามครั้ง……..บลาบลา บลา”

เธอพูดอะไรอีกก็ไม่ได้ยินซะแล้ว….เรียนสัปดาห์ละสามครั้งเรอะ!

อะไรมันจะขนาดนั้นทำไมเรียนเยอะอย่างงี้ เมืองไทยหรือเมืองไหนๆ ในโลกก็เรียนแค่สัปดาห์ละครั้งนะเว้นแต่ว่าเธอจะไปแข่ง

แต่เพื่อนบอกว่าเขาเรียนกันสัปดาห์ละ 3 ครั้งเป็นเรื่องธรรมดา

ว้าว

นี่สินะที่มา…

แถมในโรงเรียนเกาหลียังมีคลาสดนตรีที่แจ่มมากมีเปียโนสำหรับนักเรียน ทุกคนด้วยล่ะ =_= อุปกรณ์มันเยอะสะใจจริงๆ เมืองไทยจะหาโรงเรียนไหน มีเปียโนตรงกลางสักเครื่องก็ยากแล้ว

นี่มีให้สำหรับนักเรียนทุกคนในห้องเรียนดนตรี….ซูฮกจริงๆ

กล้าลงทุนและทุ่มเทสำหรับการศึกษาจริงๆ

ยูทำอะไรจริงๆจังๆ จริงๆ

บอยแบนด์ และเกิร์ลกรุ๊ปเกาหลีไม่ต้องกังขา กับความเป๊ะ และความมีพลังในการเต้นของพวกเขา และแม้เราไม่ได้ตั้งใจแต่มันก็อดเปรียบเทียบกับนักร้องศิลปินไทยที่ต้องเต้นไม่ได้…ว่าราวกับเป็นสินค้าคุณภาพเกรดC กับคุณภาพเกรด A ความพร้อมเพรียง ความแม่น ความมีพลัง ความพริ้ว สวยงามห่างชั้นอย่างไม่อยากจะเทียบเลยทีเดียว

หรือนี่จะเป็นอีกหนึ่งปาฏิหาริย์ของเกาหลีอีกแล้ว?

นี่จะต้องมีอะไรอยู่เบื้องหลังปาฏิหาริย์นี้ของเกาหลีแน่นอน

…..เบื้องหน้า เราได้ยินเพลงประกอบซีรีส์ เกาหลีที่ไพเราะสุดใจ มีเป็นอัลบั้ม ทั้งเพลงบรรเลง เพลงอินโทร เพลงประกอบพระเอก, นางเอกฯลฯ

….เบื้องหน้า เราได้เห็นนักร้องบอยแบนด์ เกิร์ลกรุ๊ปเกาหลี ที่“เป๊ะ” ขีดสุด เต้นได้สุดใจมาก และพร้อมเพรียงกันสุดชีวิตอย่าได้เทียบกับการเต้นของนักร้องไทย

ภาพสวยงามเหล่านี้เป็นผลลัพธ์ที่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่คือ ผลจากความมานะพยายามระดับ “แสนสาหัส”อีกแล้วครับท่าน อยากจะบอกแบบนี้

กว่าจะเป็นศิลปินเกาหลีได้ต้องผ่านการฝึกอย่างหนัก ร้องเพลง เต้น วันละ 8-10 ชั่วโมง เป็นเวลา 5-10 ปีแล้วแต่ว่าใครจะผ่านเข้ารอบ ได้เดบิวส์ (ออกอัลบั้ม) ก่อน

อยากรู้ว่าหนักขนาดไหน แนะนำให้ไปลองเต้นสัก 8 ชั่วโมงดูสักที 

เหล่านี้กลับต้องเต้นแบบนี้ เป็นระยะเวลา 5-10 ปี! ลองคิดดู และซ้อมหนักจนแทบไม่ได้เจอหน้าครอบครัว

และเนื่องจากมีการแข่งขันกันสูงดังนั้น คุณจะต้องโดดเด่นด้วย การซ้อมตามที่กำหนด จะทำให้คุณธรรมดา ดังนั้นหลายๆ คนจึงต้องซ้อมให้หนักกว่า บางทีขึ้นหลัก "ตี" ก็ยังมีคนซ้อมเต้นอยู่เป็นปกติ 

ทั้งร้อง ก็ซ้อมหนัก

เต้นก็ซ้อมหนัก

มันถึงได้ "อิน" หนัก

และ "เป๊ะ" หนักตามไปด้วย

...........................

อัญมณีประจำความยอดเยี่ยมในบทเพลงของเกาหลี

ก็คือ #การทำงานหนัก อีกแล้วล่ะค่ะ

หรือถ้าหากเราไม่ชอบทำงานหนัก

เรียกว่า เรา "เอาจริง" ก็ได้นะ

ตั้งเป้าว่าจะต้องเต้นให้ได้มาตรฐานระดับไม่ผิดเลย....ก็ลุยซ้อมมันไปจนกว่าจะได้ตามนั้น

อย่าง "สุด" ความสามารถ

เราเป็นมนุษย์เหมือนเขาถูกไหม

ถ้าหากว่าเราใส่ความพยายามทุ่มเทเท่าศิลปินเกาหลีล่ะก็ ศิลปินไทยก็เต้นได้ไม่แพ้เขาเหมือนกัน

ดีไม่ดีเต้นดีกว่าด้วย 

แต่ประเด็นคือทนการฝึกหนักอย่างนั้นไหวไหม

เห็นเหล่านักเต้นคัฟเวอร์ชาวไทยก็มีหลายวงที่ได้

แต่ไม่รู้ว่า ระบบในการคัดเลือกดารานักแสดงของเรา จริงจังแบบนีี้บ้างไหม

เรื่องลงมือทำ....มันไม่ได้เหลือวิสัย

แต่ตอบได้ไหม....ทำไมไม่ทำ?

Create Date : 27 พฤษภาคม 2558		0 comments
Last Update : 28 พฤษภาคม 2558 21:08:16 น.
Counter : 913 Pageviews.
Share Tweet