รักกันไว้เถิด เราเกิดร่วมแดนไทย จะเกิดภาคไหนๆก็ไทยด้วยกัน
เชื้อสายประเพณีไม่มีกีดกั้น เกิดใต้ธงไทยนั้น ปวงชนทุกคนคือไทย
Group Blog
 
 
มกราคม 2549
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
26 มกราคม 2549
 
All Blogs
 
คดีเด็ด..

ขณะที่นั่งทำงานด้วยความเพลินอยู่นั้น ฉับพลันเสียงโทรศัพท์มือถือก้อร้องเป็นเพลงอันไพเราะเสนาะหูจนแทบไม่อยากรับสาย มองไป อ้าวนั่นมันเบอร์บ้านนี่นา เอมีใครที่บ้านเป็นไรไปป่าวเนี่ย?? วันนี้ไม่มีคนอยู่บ้านนี่นา เค้าไปรับปริญญาน้องแป้งกันหมด((ที่รามคำแหง น้องคนนี้เรียนเก่งนะ จบ 3 ปีครึ่งด้วย..เสียดายพี่ไม่มีโอกาสได้ไปร่วมแสดงความยินดีด้วย อ่ะอ่ะ นอกเรื่อง))
..อืมมีดิ มีไอ้นุ่นอยู่บ้านนี่นา((ลูกน้า)) เห้นว่าวันนี้หยุดเรียนนี่นา เลยหาเรื่องเฝ้าบ้าน ไม่ยอมไปกทม กะเค้ากัน จากนั้นก้อกดรับสาย อืม มีไรว่ามา..
ไอ้นุ่นบอก "พี่ตู๋ เค้ามาเก็บเงินค่าไฟเด่ะ"
"อ้าวเหรอ กี่บาท?"
"สี่ร้อยกว่าบาทเด่ะ นุ่นแคะออมสินจ่ายไปแล้ว เค้าว่าถ้าเราไม่จ่ายเค้าจะมาตัดไฟบ้านเรา"
"เฮ้ย!!!" อ้าวสายหลุดไปสะละ
สักพัก ไม่ได้การละ พี่ที่ทำงานได้ยินเสียง บวกกับเราถามเค้าเรื่องเก็บค่าไฟ เค้าก้อบอก "เฮ้ย เค้าไม่มีมาเก็บค่าไฟแล้ว มีแต่บิลมาเสียบหน้าบ้าน แล้วเราต้องไปจ่ายเงินเอง" เออพูดเหมือนที่เรารู้สึกเลย จำได้ว่าไม่มีคนมาเก็บค่าไฟนานมากแล้ว.. คิดได้ก็โทรกลับเข้าบ้านเลย
"เฮ้ยนุ่น คนมาเก็บค่าไฟมากี่คน มายังไง ให้บิลค่าไฟไว้ป่าว แล้วเค้าบอกว่าไงมั่ง"
ไอ้นุ่นบอก "เค้ามากันสองคนเป็น ผู้ชาย ใส่เสื้อการไฟฟ้าสีกากี เอาบิลมาโชว์ว่าติดค้างค่าไฟกี่บาทๆ แล้วก้อถามว่าจะจ่ายไหม ถ้าไม่จ่ายจะถอดเอาหม้อแปลงออก ตกลงจะจ่ายไม่จ่าย"
ด้วยความที่ไอ้นุ่นใสซื่อ((สะเมือ่ไร)) มานก้อรีบวิ่งเข้าห้องไปแคะกระปุกออมสินด้วยความชำนาญ((มือฉมัง..แคะบ่อย)) แล้วก้อรวบรวมเงินไปให้เค้า และก็ลืมที่จะขอใบเสร็จ อ้ายเราก้อด่าๆๆน้อง จนพอใจก้อวางสายไป
และด้วยความร้อนใจบวกกับเสียดายเงินนิดๆ อิชั้นก้อฌทรไปเลยนี่ การไฟฟ้าโคราช พี่ดิดโต๊ะข้างๆก้อช่วยหาเบอร์จากเนตทันทีเช่นกัน
"ฮัลโหล การไฟฟ้าเหรอคะ อิชั้นพบปัญหา.....ตามที่เล่าด้านบน..ประหยัดเวลาในการพิมพ์และการอ่าน.."
อ้าวเหรอคะ ไม่นะคะ การไฟฟ้าไม่เคยส่งใครไปเก็บเงินตามบ้านค่ะ แต่ว่าคุณควรจะโทรไปการไฟฟ้าส่วนภูมิภาคนะคะ"
"อ้าวเหรอคะ เบอร์อะไร บอกได้ไหมคะ"
"เบอร์นี่คะ แถวหัวทะเลบ้านคุณนะคะ"
"ค่าขอบคุณค่ะ"

จากนั้นเราโทรไปเบอร์ที่เค้าบอก
"ฮัลโหล..เอ๊คุณโทรผิดค่ะ โทรไปที่เบอร์นี่ค่ะ"
"อ้าว ตกลงกรูต้องโทรเบอร์ไหนฟะเนี่ย((ชักหงุดหงิดๆๆ))
เอาวะ ยอมไม่ได้ต้องฟ้องๆ สมองสั่งการ โทรต่อทันที
"สวัสดีค่ะ อิชั้นโทรมาแจ้ง......ยังงี้ๆๆยังงี้ค่ะ"
"อ๋อคุณโทรแจ้ง ผอ เลยค่ะ ที่เบอร์นี้ๆๆเลยนะคะ แต่คอนเฟิมค่ะ การไฟฟ้าไม่ส่งคนไปเก็บค่าไฟแน่นอนค่ะ"

โทรไปอีเบอร์ที่เจ๊นั่นบอก
"สวัสดีค่ะ อิชั้นโทรมาแจ้ง....ยังงี้ๆๆยังงี้ค่ะ"
"อ๋อ เรื่องที่คุณเล่ามา ดิชั้นขอคอมเฟิมเลยค่ะ ไม่มีแน่นอน และดิชั้นก้อไม่ใช่ ผอ. ค่ะ เผอิญ ผอ. ติดประชุมค่ะ" อ้าวปล่อยให้ตรูพูดตั้งนาน ไหนๆก็ไหนๆ "แล้วเราจะทำไรได้มากกว่านี้ไหมคะ เผื่อคนอื่นจะได้ไม่ถูกหลอกเหมือนกันค่ะ"
"คงทำไรไม่ได้แล้วค่ะ" อ้าวตรูก้อเสียตังฟรีสิฟะเนี่ย...โฮๆๆๆ ไม่ได้ๆๆ เศร้าๆๆ ทำไงดีๆๆ คิดได้อย่ากระนั้นเลย โทรจิกอ้ายนุ่นอีกรอบ
"เฮ้ยนุ่น ตอนเค้ามาเก็บตังนะ เค้ามายังไง รถอะไร เสื้อผ้าแบบไหน หน้าตามันยังไง" ยิงคำถามเท่าที่นึกได้
อ้ายนุ่นบอก "เค้ามามอไซต์แบบ ช เด่ะ สองคนเสื้อผ้ากากีตราการไฟฟ้า คนขับหน้าตาดี ขาว" ดู๊ ดูมันมีอารมณ์บรรยายเค้าขนาดนี้..
"อ๋อ แกเห็นเค้าหน้าตาดีเหรอ เลยให้ตังเค้าไป แล้วเค้าก้อไม่ให้บิลแกเนี่ยนะ? ทำไมไม่ขอบิลเค้าไว้"
"ก้อเค้าไม่ได้ให้นิ ได้ตังเค้าก้อกลับไปเลย ไม่ไปบ้านไหนด้วย"
"โอยๆๆน้องตรูโดนเค้าหลอกสะแล้ว เอาไงดีวะๆๆ"
แจ้งความดีกว่า..เผื่อมานจะได้ไม่ไปหลอกบ้านอื่น โทรเลย 191 อิชั้นโทรมาแจ้งความค่ะ.. คุงตำรวจ คือเหตุการณ์มีว่า ช สองคนมาเก็บเงินค่าไฟที่บ้าน แล้วก้อจากไปค่ะ"
"อ้าวเหรอ มันมายังไง นานยัง โอ้วถ้านาน 30 นาทียังงั้น มันคงไปไกลแล้วนู๋เอ้ย ไปให้มันยังงั้นได้ยังไง แล้วบิลก้อไม่เอา ... ฉอดๆๆ.."
"แล้วนู๋ควรทำไงคะ"
"นู๋ก้อไม่ต้องทำไงหรอก((ปามานว่าจะบอกให้ทำใจ))
"ง้านคุงตำรวจช่วยให้ นายตรวจตระเวนไปดูแถวบ้านได้ไหม เผื่อมันไปหลอกบ้านอื่น"
"เสียเงินไปเท่าไรละ โอ้ย 4ร้อยกว่าบาทเองเหรอ ..โหะๆๆ ทำใจๆๆเหอะน้องเอ้ย"
"ที่โทรมาเนี่ยไม่ได้ว่าเสียดายเงินอะไรหรอก ห่วงบ้านอื่นเค้าจะโดนหลอกด้วยค่ะ 10 หลังก้อ สี่พันกว่าบาท ถ้าร้อยหลังก้อแค่สี่หมื่นกว่าบาทเองนะคะ"
อีพี่ตำรวจคงจะทนเหน็บแนมไม่ไหว "เออๆๆเด๋วจะรับแจ้งเรื่องไว้ละกัน"
"นอกจากนี้นู๋ทำไรไม่ได้เลยเหรอคะ"
"ทำไมละ อยากแจ้งความเหรอ ก้อต้อวไปแจ้งโรงพักนะ ที่นี่รับแจ้งเรื่องอย่างเดียว"
"โอ้ว มายก็อด((ขอกระแดะอุทานเปงปะกิตหน่อยนะคะ)) บ้านเมืองไทย ตำรวจเป็นที่พึ่งของประชาชนเจงๆ เฮ้อ!! เศร้าใจเจงๆ
เด๋วมาเม้าต่อในบล็อกถัดไปค่ะ ยังๆๆยังไม่จบค่ะ มีต่อๆๆ เด็ดว่าน้านนนนนนนน เชื่ออิชั้นเถ๊อะๆๆ


Create Date : 26 มกราคม 2549
Last Update : 10 มีนาคม 2549 18:35:44 น. 0 comments
Counter : 323 Pageviews.

FaRaWaYGiRL
Location :
นครราชสีมา Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




It hurts to love someone and not be loved return. But what is more painful is to love someone and never find the courage to let that person know how you felt. May be god wants us to meet a few wrong people before meeting the right one so that when we finally meet the right person, we will know how to be greateful for that gift. "เพื่อน 'OoY เขียนให้ก่อนจากกัน"(ขอบคุณค่า)

เราเป็น ญ ที่ดูจะทำมะดาคนนึงที่มีบ้านเกิดอยู๋โคราชเป็นคนสุดท้องของครอบครัว เอาแต่ใจตัวเอง ใจร้อน ขี้หงุดหงิด โมโหง่าย..ขี้น้อยใจ โกรธง่ายหายไว..แค่เนี้ยพอมะ??

เราเริ่มทำบล็อกเมื่อวันที่ 22 มกราคม 2549 โดยการชักนำของเพื่อนคนนึง..จะว่าเค้าชักนำก้อไม่ได้ ก็เค้าส่งบล็อกเค้ามาอวด เราก้อสนใจ..จากนั้นก้มีบล็อกเป็นของตนเอง..

แต่งโน่นเติมนี่จนเป็นอย่างที่เห็นค่ะ

สุดท้ายนี้ก้อจะลืมไม่ได้คือ ขอบคุณป้ามด, คุณนุทศรี, คุณgoret, คุณ asita, คุงอย่ามาทำหน้าเขียว น้องแข Rebel, คุง9A และคนอื่นๆที่ไม่ได้เอ่ยชื่อด้วยนะคะที่ช่วยเอื้อเฟื้อสำหรับทุกอย่างที่ทำให้หน้าบล็อกออกมาเก๋ไก๋ชไนเดอร์แบบเนี้ยกิกิกิ



หลังไมค์ถึงเรา




แบนเนอร์ย่าดา..โดนบังคับอ่ะ 555555

Color Codes ป้ามด
ชื่อบล็อกเพื่อนทางนี้ค่า
New Comments
Friends' blogs
[Add FaRaWaYGiRL's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.