เรื่องเล่าจากเชียงใหม่ : วันที่ 4
เช้าแรกของปี 2552 เริ่มต้นขึ้นอย่างแจ่มใส เราไปไหว้พระเอาฤกษ์เอาชัยกันก่อนที่วัดธาตุคำ ซึ่งอยู่ใกล้ๆกับที่พักขนาดเดินไปได้ ภายในวัดค่อนข้างเงียบไม่แน่ใจว่าเรามาสายเกินไปหรือเปล่า เพราะเหลือเพียงพี่สาวและแม่อุ๊ยไม่กี่คนเท่านั้น แต่ละคนล้วนนุ่งผ้าซิ่นสวมเสื้อผ้าฝ้ายแบบพื้นเมืองคงเสน่ห์ของท้องถิ่นได้อย่างน่าชื่นชม.. ตุงที่ประดับหน้าพระอุโบสถแกว่งไกวไปตามแรงลม สีสันของตุงสดใสตัดกับท้องฟ้าและแดดจัดจ้า เสียงกระดิ่งดังแผ่วๆทำให้จิตใจสงบ เป็นช่วงเวลาที่เหมาะแก่การเริ่มต้นสิ่งดีๆในปีใหม่ซะจริงออกจากวัดธาตุคำเราก็จัดการเรื่องย้ายที่พักไปอยู่แถวถนนนิมมานเหมินทร์ เสร็จแล้วก็นั่งแจ๊สคันเดิมปุเลงปุเลงอย่างไม่เร่งร้อน จุดหมายปลายทางคือน้ำพุร้อนสันกำแพง ..จากเมืองที่แออัด ออกไปสู่เมืองเล็กที่คนไม่พลุกพล่น ออกไปสู่หมู่บ้านที่ปลูกเรือนกันห่างๆ ออกไปสู่ท้องทุ่งกว้างสองข้างทางมีแต่ต้นสักเรียงราย เลี้ยวซ้ายเข้าไปถนนที่สดชื่นไปด้วยต้นไม้และวิวภูเขาที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล ขึ้นๆลงๆตามเนินเขาสักพักเราก็มาถึงน้ำพุร้อนสันกำแพงซึ่งวันนี้มีคนใจตรงกับเราเยอะทีดียว ...น้ำพุร้อนสันกำแพงต้อนรับเราด้วยน้ำพุหลอกตรงแถวลานจอดรถ จริงมันก็คือน้ำพุที่ร้อนจริงๆนั่นแหละเพียงแต่ไม่ใช่อันไฮไลท์เท่านั้นเอง เราแวะถ่ายรูปกับน้ำพุหลอกพอให้หายอยาก แล้วก็แอบเห็นว่ามีรุ้งทอดตัวตามละอองน้ำที่ฟุ้งฝอยอยู่ในอากาศ ...สวยจังเข้ามาด้านในกันดีกว่า... จากน้ำพุหลอกเดินกันพอเมื่อยขาจิ๊ดๆ เราก็มาถึงซะที ที่นี่แบ่งโซนต่างๆไว้อย่างเป็นสัดเป็นส่วน มีทั้งสวนดอกไม้ ลานกางเต๊นท์สำหรับผู้ที่อยากมาค้างอ้างแรม ธารน้ำแร่ซึ่งจะมีอุณหภูมิสูงขึ้นเมื่อใกล้ตัวน้ำพุร้อน ที่ธารนี้ส่วนใหญ่จะมาแช่เท้ากันโดยมีป้ายบอกสรรพคุณที่ได้จากการแช่เท้าไว้เสร็จสรรพ เด็กบางคนก็ลงเล่นในธารน้ำนี้ท่ามกลางเท้านับร้อยๆคู่....ช่างกล้านะเนี่ย ท่ามกลางธารน้ำที่วกวนก็มีร้านขายของกินแทรกตัวอยู่ส่งกลิ่นตลบอบอวลทีเดียว ทำให้นักท่องเที่ยวอย่างเรารู้สึกหดหู่เล็กน้อยพอหลุดย่านธารน้ำมาได้ ก็ถึงน้ำพุร้อนที่เป็นไฮไลท์ หลายคนขอพิสูจน์ความร้อนด้วยการเดินไปแตะน้ำที่ไหลรินจากตัวน้ำพุ เราก็ไปแตะมาแล้วคอนเฟิร์มว่าร้อนจริงค่ะ ถัดจากไฮไลท์ยังมีน้ำพุเล็กๆอีกอัน ซึ่งแทบไม่มีคนสนใจ ไม่ทราบว่าเพราะอะไร แต่ก็ดีเหมือนกันเพราะเราได้ถ่ายรูปอย่างสบายใจไร้ผู้คน มาน้ำพุร้อนทั้งทีต้องไม่พลาดแช่น้ำแร่แน่นอน น้ำแร่สรรพคุณร้อยแปดประการรักษาโรคทางกายได้แต่ไม่รู้ว่ารวมโรคทางใจหรือเปล่านะ ...อันนี้ต้องพิสูจน์น้ำแร่ที่นี่มีให้แช่แบบเป็นสระว่ายน้ำ (ต้องเอาชุดว่ายน้ำมาด้วย) แบบตักอาบ และแบบแช่อาบ ....ควรแช่ราวๆ 20 นาทีถึงจะให้ประโยชน์สูงสุด หลังจากแช่เสร็จรู้สึกว่าตัวเองขาวขึ้น ผิวเนียนลื่น สบายตัวมากๆ .... ลมเย็นจากภูเขา การอาบน้ำเสร็จใหม่ๆ และสวนดอกไม้ ทำให้เรารู้สึกสบายใจขึ้นเป็นกอง เวลาแห่งความสุขยังไม่จบลงเพียงเท่านี้ แม้เราจะบอกลาพระอาทิตย์ที่ลับเหลี่ยมเขาไปแล้วแต่เรายังมีโปรแกรมไปเดินเล่นย่านที่ฮิปที่สุดของเชียงใหม่....ใช่แล้ว นิมมานเหมินทร์...ร้านรวงบนนิมมานฯ ล้วนน่านั่งน่าเข้าไปซะหมด ซอยเล็กซอยน้อยมีมากมายตลอดสองฝั่งถนนจนเราเลือกไม่ถูกว่าจะเข้าไปซอยไหนก่อนดีจึงได้แต่เดินทอดน่องไปบนถนนหลักอย่างเดียว ...แวะฝากท้องมื้อเย็นที่ร้าน "มิ่งเมือง" ร้านที่มีคนแนะนำไว้ในแผนที่ของกินในเชียงใหม่ 15 หน้า นั่นแหละ... ตอนแรกไม่เข้าใจว่าทำไมไม่บอกเมนูที่ไม่ควรพลาดไว้ด้วย เมื่อลองสั่งมากินสองสามอย่างจึงถึงบางอ้อ.. เหตุที่คนเขียนแผนที่ไม่ได้แนะนำเมนูไหนเป็นพิเศษเพราะมันอร่อยไปซะทุกจานนี่เอง ...น่าเสียดายที่ไม่ได้ชิมเค้กสไตล์ญี่ปุ่นจากร้าน Mont Blanc เพราะอยากจะพิสูจน์รสชาติของวาวีสาขานิมมานฯว่าจะเหมือนสาขาราชดำเนินหรือไม่ ก็เลยพลาดของอร่อยไปอีก 1 อย่าง...เศร้าเล็กๆคืนแรกของปีจึงจบลงด้วยการเดินพุงกางกลับไปนอนนั่นเอง
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
