จะต้องถอนใจอีกสักเท่าไร
โลกแห่งความเป็นจริง
ไม่เคยเป็นอย่างใจ
วันและคืนเปลี่ยนหมุน
ให้เราวิ่งตามเรื่อยไป
โตแล้วทุกอย่างเปลี่ยนไป
การเป็นผู้ใหญ่มันไม่ง่ายเลย
มันไม่คุ้นไม่เคยยิ่งคิดยิ่งเหนื่อยใจ
ไม่มีเวลาเหลือไว้ฟังไว้คิดถึงใคร
โตแล้วต้องทำอย่างไร
เมื่อนาฬิกาในชีวิตหมุนเร็วกว่าใจ
จนตัวเราเองอาจหล่นหาย
เมื่อเด็กคนหนึ่งที่อยู่ในใจเขาไปไหน
ทำไมวันนี้เขาหายไปจากเรา
ขอพื้นที่เล็กๆให้ยังเป็นเด็กอยู่ได้ไหม
ไม่ว่านานเท่าไร
ก็ไม่เปลี่ยนไปได้หรือเปล่า
ให้ความสดใสยังอยู่กับเรา
อย่าให้ใครเขามาแย่งไป
แค่เพียงอยาก
ขอพื้นที่เล็กๆนี้ยังเป็นเด็กไปนานๆ
ให้เรายังได้ฝันให้เรายังยิ้มได้
โลกแห่งความจริงมันจะดีหรือร้าย
เก็บความเป็นเด็กในหัวใจเอาไว้
ตรงขอบฟ้านั้นมีรุ้งพาดผ่าน
เมื่อความจริงความฝันได้มาบรรจบกัน
ที่ดินแดนแห่งนั้นเด็กน้อยคนหนึ่งกับฉัน
จูงมือเดินไปด้วยกัน
เมื่อนาฬิกาในชีวิตหมุนเร็วกว่าใจ
จนลืมว่าเราเคยเป็นใคร
อย่าลืมเด็กน้อย
ทิ้งปล่อยเขาคอยอยู่เดียวดาย
ได้ยินใช่ไหมเสียงนั้นที่เรียกเรา
ขอพื้นที่เล็กๆให้ยังเป็นเด็กอยู่ได้ไหม
ไม่ว่านานเท่าไร
ก็ไม่เปลี่ยนไปได้หรือเปล่า
ให้ความสดใสยังอยู่กับเรา
อย่าให้ใครเขามาแย่งไป
แค่เพียงอยาก
ขอพื้นที่เล็กๆนี้ยังเป็นเด็กไปนานๆ
ให้เรายังได้ฝันให้เรายังยิ้มได้
โลกแห่งความจริงมันจะดีหรือร้าย
แต่ความเป็นเด็กในหัวใจ
จะอยู่กับฉันตลอดไป
ขอพื้นที่เล็กๆขอพื้นที่เล็กๆ
อยู่กับฉันตลอดไม่ให้ใครแย่งไป
ขอพื้นที่เล็กๆขอพื้นที่เล็กๆ
ขอพื้นที่เล็กๆให้ใจยังเป็นเด็ก
ขอพื้นที่เล็กๆขอพื้นที่เล็กๆ
ขอพื้นที่เล็กๆให้ใจยังเป็นเด็ก
ขอพื้นที่เล็กๆขอพื้นที่เล็กๆ
ขอพื้นที่เล็กๆให้ใจยังเป็นเด็ก
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 42 คน [
