|
|
Destiny..6
6.
เมื่อชั่วโมงที่ผ่านมา.....กว่าการแข่งรถจะเสร็จสิ้นลง ก้องบดินทร์แทบจะเป็นบ้า..เพราะอะไรนะเหรอ ก็เพราะความที่เขาไม่คุ้นเคยกับเสียงเครื่องยนต์ที่คำรามกระหึ่ม แข่งกันดังสนั่นหวั่นไหวไปทั้งสนามนี้นะสิ
และไหนจะเสียงกรีดร้องของกองเชียร์สาวๆที่ดังลั่นอีกแหล่ะ ...มันทำให้คนหน้าหวานหงุดหงิดได้มากจริงๆ
กว่าจะหลุดออกจากสนามแข่งรถมาได้ ก็ปาไปครึ่งค่อนวันแล้ว แต่คนหน้าคมที่บอกว่าจะรีบพาเขากลับบ้าน ก็ยังฮัมเพลงเบาๆ ขับรถเล่นสบายอารมณ์ อย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว ชิ!
นี่พีแกล้งเขาหรือว่ามันเป็นความบังเอิญจริงๆนะ..ก้องคิดไม่ตก
เพราะเมื่อเช้านี้หลังจากลงเวรดึก ขณะที่กำลังจะกลับบ้าน เขาก็เจอกับพีโดยบังเอิญ พียืนยิ้มแฉ่งอยู่ที่หน้าแผนกบอกว่าเขาเข้ามาเช็คร่างกายอีกครั้งก่อนที่พี่หมอนพจะปิดcase
ฮึ!นายพีจอมกะล่อน...รบเร้าให้เขาขึ้นรถมาด้วยกัน บอกว่าจะแวะส่งเขาที่บ้าน แต่กลับพามาที่สนามแข่งรถนี่ได้
ฮื่อ! ขัดใจจัง ปากอิ่มเม้มนิด แอบตวัดสายตาใส่คนข้างๆอย่างลืมตัว เมื่อนึกถึงหน้าสาวลูกครึ่งนามว่าแอนนา ที่บรรจงมอบจุมพิตเป็นรางวัลแด่ผู้ชนะ ...พีรวิชญ์ กิตติวรรณ นักแข่งรถมือหนึ่งประจำสนาม
ตอนนั้น...ใจก้องกระตุก..รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาเฉยๆกับภาพบาดตาตรงหน้า
บ้าน่าก้อง นายคิดอะไร...ไม่นะ..
พี เขาก็บอกอยู่แล้วว่า เราเป็นแค่เพียง นักกายภาพบำบัด...
ไม่มีอะไรจะมากไปกว่านี้ได้หรอกน่า...ถ้าจะให้ใกล้ชิดอีกนิดก็คงเป็นเพียง..เพื่อน..ก็เท่านั้น
คนหน้าหวานหันมองออกไปนอกหน้าต่าง เมื่อรู้สึกว่าน้ำตารื้นขึ้นมาเฉยๆ
พีเห็นก้องนั่งเงียบมานานแล้ว
เจ้าทฤษฎีพีรวิชญ์ศาสตร์ก็เลยงัดไม้ นวมมาหวังจะแหย่เล่นๆเผื่อก้องจะร่าเริงขึ้น...
ก้อง...คุณว่าแอนนา...เป็นไง ถามไปแล้วแอบดูอาการ
เจ็บแปลบที่ใจขึ้นมาทันที ปากอิ่มเม้มน้อยพยายามปรับเสียงให้เป็นปกติก่อนตอบ
ก็น่ารักดี...เหมาะกับคุณดีนี่ประโยคท้าย...แอบประชดคนหน้าคม
เหรอ...แต่ผมชอบอีกคนนะที่สูงๆ ขาวๆ ผมยาวๆหน่ะ เธอคุยสนุกดี ไม่เห็นเหมือนคนบางคนเลย นั่งหน้าบึ้งไม่พูดไม่จา จนผมชักไม่แน่ใจซะแล้วสิ...ว่าคนหรือก้อนหิน
คนหน้าคมยังคงหัวเราะร่วน ส่วนคนหน้าหวานตอนนี้อุณหภูมิความโกรธทะลุจุดเดือดไปนานแล้ว
จอดรถเสียงหวานตวาด
ฮื่อ..จอดทำไม...ผมก็กำลังจะไปส่งคุณที่บ้านไงพีส่งสายตาวิบวับมาให้ แอบดีใจที่ก้องมีปฏิกิริยาต่อการ ยั่วของเขา
ก้องทำเสียงไม่พอใจ
อารมณ์ไม่ดีเหรอ..เป็นอะไร...ผมยังไม่ได้แกล้งอะไรคุณเลยน้าไม่พูดเปล่ามือใหญ่แกล้งผลักไหล่คนหน้าหวานเล่น
ถึงคุณไม่แกล้ง ก็ทำให้ผมรำคาญได้เหมือนกันแหละ
ทำหน้าบูดหันมองไปนอกหน้าต่างอีก
ตอนนี้อารมณ์โกรธยังเดือดปุดๆอย่างไม่มีทีท่าว่าจะลดอุณหภูมิลงได้อย่างไร
อ๋อที่คุณรำคาญ...เพราะ...ผมพูดถึงผู้หญิง..ใช่ไหม
พูดแทงใจอีกแล้ว.ชิ!
บ้าเหรอ...ผมจะไปรำคาญคุณเรื่องนี้ทำไม คุณจะพูดถึงใครก็เรื่องของคุณซิ
จอดรถเดี๋ยวนี้!...นี่.!.คุณจะจอดหรือไม่จอด...ถ้าไม่จอดผมจะลงแล้วนะ
ก้องหัวเสียมากขึ้น คนหน้าหวานถึงกับสติแตก ด้วยความโกรธจนไม่ทันยั้งคิด ก้องเปิดประตูออกไปทันที
เฮ้ย!!ก้อง
คนขับคว้าแขนคนสติแตกไว้ได้แต่รถที่แล่นมาด้วยความเร็วระดับหนึ่งกลับส่ายไปมาอย่างน่ากลัว
ก้องตกใจหันกลับมากอดคอพีไว้แน่น คนขับที่ถูกแขนเรียวเกี่ยวคอไว้ไม่สามารถบังคับรถได้ถนัด รถคันงามส่ายไปมาจนสุดท้ายชนกับอะไรบางอย่างข้างถนน เสียงดังสนั่น
พีเหยียบเบรกกะทันหัน ...รถหยุดแล้ว...
เขาหัวเสียมาก เผลอตวาดคนที่ทำอะไรไม่คิดออกไป ก้องตกใจหน้าสวยซีดเผือด พีถึงได้เสียงอ่อนลง ถามคนที่ยังกอดคอเขาไม่ปล่อยด้วยสีหน้าห่วงใยอย่างมาก
คุณเป็นอะไรหรือเปล่า
แต่คงน้อยกว่าคนตรงที่พยายามสำรวจตามร่างกายของเขา มือเรียวลูบคลำ สำรวจไปทั่ว ยื่นหน้ามาใกล้เพื่อหาส่วนที่อาจมีการบาดเจ็บ ด้วยสีหน้าร้อนรน ปากอิ่มพร่ำถามว่า
แล้วคุณเป็นอะไรมั้ย ..คุณเจ็บตรงไหนมั้ย
คุณพีรวิชญ์
พีตกใจกับอาการของก้อง เขารับสัมผัสห่วงใยจากคนหน้าหวานได้ ...ก้อง...คุณเป็นห่วงผมขนาดนี้เชียวหรือ...ยิ้มน้อยๆที่มุมปาก ตอนนี้เขารู้สึกอบอุ่นในใจเหลือเกิน
ก้อง ผมไม่เป็นอะไร แต่ถ้าคุณยังกอดแขนผมแน่นอยู่อย่างนี้ แขนผมอาจจะหักก็ได้นะพีทำตาวาวๆใส่แล้วอมยิ้มกรุ้มกริ่ม มีความสุขเหลือเกิน
ก้องรีบปล่อยแขนออก เขาเพิ่งรู้ตัวว่าตอนนี้ใบหน้าของเขาอยู่ใกล้กับใบหน้าของพี...มากเกินไปแล้ว....ใกล้กันจน.... คนหน้าหวานอาย...แก้มใสแดงระเรื่อ.
.
.
.
เพราะยางรถด้านหน้าซ้ายแตก กว่าพีจะจัดการเปลี่ยนยางสำรองเรียบร้อย เวลาก็ล่วงมาจนเย็นมากแล้ว เขาเลยถือโอกาสพาก้องไปทานอาหารค่ำ ซึ่งก้องไม่ปฏิเสธเพราะก็หิวอยู่เหมือนกัน
รับประทานอาหารค่ำเรียบร้อยแล้วพีขับรถพาก้องกลับบ้าน แอร์เย็นๆ เพลงเบาๆกับการที่เพลียมาทั้งวันและตั้งแต่ลงเวรดึกมายังไม่ได้พักผ่อนเลย หนุ่มน้อยนักกายภาพบำบัดก็ถ่านหมดก่อนจะถึงบ้านซะแล้ว ก้องเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้
พีจอดรถข้างทางเพื่อปรับเบาะให้ก้องนอนได้สบายขึ้น และถือโอกาสมองใบหน้าหวานนั้นใกล้ๆ
หน้าสวยได้รูป ตากลมโตปิดสนิท เหลือให้เห็นเพียงกรอบขนตาเป็นแพหนาและงอน จมูกโด่ง ปากอิ่มที่เผยอน้อยๆนั้นสีอ่อนระเรื่อตามธรรมชาติ แก้มขาวใสจนเห็นเลือดฝาด
พีใจเต้นแรง อดเอื้อมหลังมือสัมผัสแก้มนั้นไม่ได้ มือใหญ่เคลื่อนไปตามกรอบหน้าอย่างแผ่วเบา ยิ้มเมื่อรู้ว่าผิวนั้นนุ่มเหมือนกับที่เขาคิดไว้ คนฉวยโอกาสหน้าแดง ยิ้มน้อยๆกับคนตรงหน้า..
ขับรถออกมาเรื่อยๆไม่เร่งรีบ เพราะระหว่างรอก้องเข้าห้องน้ำที่ร้านอาหาร พีได้โทรไปบอกที่บ้านก้องแล้วว่าจะกลับดึกสักหน่อยเนื่องจากเกิดอุบัติเหตุเล็กน้อยระหว่างทาง แม่ฟองรู้ว่าก้องอยู่กับพีก็เบาใจ
แอบชำเลืองมองคนที่ยังคงหลับสนิทอย่างเอ็นดู ก้องหลับสบายอยู่ข้างๆเขา รู้สึกยินดีและเป็นสุขใจ เผลอคิดไปว่าอยากเห็นภาพแบบนี้ อยากให้ที่ว่างข้างเขา...มีคนแก้มใสคนนี้อยู่เสมอและตลอดไป
นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตลอดทั้งวันที่ผ่านมาก็ต้องยิ้มออกมาอีก
ภาพที่ก้องงอนเดินหนีออกมา หลังจากเห็นแอนนาหอมแก้มเขา จนเขาต้องแย่งเอากระเป๋าสตางค์ไปแอบเพื่อที่คนหน้าสวยจะหนีกลับบ้านไม่ได้
เด็กดื้อ ยังไงก็ไม่ยอมโดนลบเหลี่ยมง่ายๆ เข้าแย่งชิงหวังเอากระเป๋าคืนให้ได้ จนลืมไปว่า ก้องเกือบจะกอดเขาตั้งหลายครั้ง เฮ้อ...คิดแล้วก็เสียดายชะมัด
แต่กลิ่นหอมจากกายคนดื้อที่วนเวียนอยู่รอบๆตัวเขาในตอนนั้น มันช่างหอมหวานกว่ากลิ่นน้ำหอมราคาแพงของแอนนาและเพื่อนๆเสียอีก...คนหน้าคมอมยิ้มแก้มตุ่ย
และไหนจะตอนที่เขาหวังจะดูอาการ ของคนชอบเหวี่ยง จนโดนก้องแกล้งสาดน้ำใส่...แถมหน้าสวยนั้นยังหันมายิ้มยั่วยวน เอ่ยเสียงหวานว่า เย็นยังนั่นอีก....โอยใจพีรวิชญ์หวั่นไหวกับใบหน้านั้นเหลือเกิน
...ก้องนะก้อง...คุณนี่จริงๆเลย...ถ้าไม่ติดว่ากลางวันแสกๆนะ...เขาจะ...จะ...พีหน้าแดงอายความคิดตัวเอง...หึหึ ..เขาดีใจที่ได้เห็นอาการนั้น...ก้องแสดงออกว่าหึงเขา แล้วคนที่เขาหึงกันเนี่ย...เขาต้องรู้สึกอย่างไรต่อกันนะ..
คนหน้าคมยิ้มกริ่ม หันไปมองคนที่เขารับเข้ามาไว้จนเต็มหัวใจ...มองด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยรัก....
เสียงเพลงจากวิทยุที่เขาเปิดทิ้งไว้ดังแผ่วๆ ไพเราะจับใจเหลือเกิน
A Tu Corazon...
ถึงแม้ว่ามันจะไกลสุดไกลแสนไกล และฉันก็คงจะไปได้เพียงแค่ครึ่งทาง
ในวันที่ฉันได้จับมือของเธอคราวนั้น ฉันเหมือนได้เห็นทางเดินสู่หัวใจ
แต่จากตรงนี้ จะอีกไกลไหม จากมือเธอนั้นไปสุดใจ
ฉันไม่รู้ว่ามันจะนานเท่าไร เพราะมันดูแสนจะยาวไกล ไกลสักเพียงไหน (No Lo Se)
ฉันไม่รู้ว่ามันจะนานเท่าไร ฉันเองก็พร้อมจะก้าวไป
จะไปสู่กลางใจของเธอ
~A Tu CorazOn~
No Me Importa Si Todos Te Miran.
No Me Importa Lo Que Digan De Ti.
No Me Importa Como Pasa El Tiempo.
Sabiendo Yo Que Tu Me Quieres.
~A Tu CorazOn~
ใช่...ผมไม่รู้เหมือนกัน...ว่าการเดินทางของความรักครั้งนี้ .... จะยาวไกลแค่ไหนนะก้อง ... แต่ผมพร้อมจะก้าวไป
...ก้าวไปสู่กลางใจ...ของคุณนะครับ...
ผมไม่ได้ต้องการจะเร่งรัดอะไรคุณ...ผมอยากสร้างความรักของเรา...ให้แข็งแกร่ง ด้วยความรักทั้งหมดที่ผมมีต่อคุณ
ไม่เป็นไรนะก้อง...ผมรอได้...ผมจะรอให้คุณพร้อม...พร้อมที่จะรับผม...เข้าไปในหัวใจของคุณ
แต่สำหรับผมแล้ว.. ในหัวใจของผมนั้น...มีแต่คุณ..ตั้งแต่วันที่เราเจอกันครั้งแรกแล้ว.....ก้องบดินทร์...
พีเชื่อว่า...เขาไม่ได้รู้สึกไปเองคนเดียว ...ก้องก็มีใจให้เขา...อยู่บ้างเหมือนกัน
แต่... ก้องยังคงสับสนอยู่มาก....กับการเริ่มต้นความสัมพันธ์ครั้งนี้... เพราะเขาคือ คนต้องห้ามสำหรับครอบครัว
...ความสัมพันธ์ระหว่างเราขณะนี้...ช่างเปราะบางเหลือเกิน ...
....แต่.. ก้องครับ...คุณเชื่อใจผมนะ
ผมพร้อมจะปกป้องและรักษาความสัมพันธ์นี้...ไว้ด้วยชีวิตของผม
ผมรักคุณนะ...ก้องบดินทร์...
คนที่หลับอยู่ขยับตัวเล็กน้อย ใบหน้าหวานหันกลับมาทางเขา พีเหลือบมองแล้วก็อมยิ้มอีก..
เผลอมองที่ปากอิ่มนั้นแล้วก็หัวเราะเบาๆ...คิดถึงเสียงหวานๆว่า เย็นยังขึ้นมาอีกครั้ง..
...น่ารักจริงๆ...ก้องบดินทร์ของผม...
..
..
..
..
ทฤษฎีพีรวิชญ์ศาสตร์..บทที่ 3.ว่าด้วยเรื่องก้องบดินทร์ศึกษา
หลักการใช้ไม้ นวม ที่ถูกต้อง
ข้อควร(ต้อง)จำ: โปรดคิดให้รอบคอบและดูทิศทางลม ก่อนใช้ทุกครั้ง
หมายเหตุ : หากใช้ไม่ระวังของมีค่าเช่น รถยนต์ราคาแพง อาจชำรุดเสียหายได้
.............................tbc........................
ขอบคุณเพลงประกอบฟิค
จากพี่ปั่นไพบูลเกียรติ เขียวแก้วและเวอร์ชั่นของน้องโรส ศิรินทิพย์
A Tu Corazon ...สู่กลางใจเธอ
| Create Date : 21 มิถุนายน 2553 |
| Last Update : 4 กันยายน 2555 17:21:44 น. |
|
8 comments
|
| Counter : 544 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: daydream IP: 118.172.73.28 วันที่: 21 มิถุนายน 2553 เวลา:22:30:03 น. |
|
|
|
โดย: tipjang  วันที่: 22 มิถุนายน 2553 เวลา:9:40:17 น. |
|
|
|
| โดย: aumaum IP: 61.47.31.49 วันที่: 22 มิถุนายน 2553 เวลา:18:30:41 น. |
|
|
|
| โดย: ภัทร IP: 124.120.38.40 วันที่: 23 มิถุนายน 2553 เวลา:9:46:28 น. |
|
|
|
| โดย: ชมพู IP: 203.185.131.97 วันที่: 25 มิถุนายน 2553 เวลา:21:20:33 น. |
|
|
|
| โดย: sky IP: 124.121.116.56 วันที่: 9 กรกฎาคม 2553 เวลา:20:08:25 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
กี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส "เย็นยัง" คำนี้ที่ทำให้เกิด กำเนิด บ้านจิ้น ... คิดถึงพีรวิชญ์ ก้องบดินทร์ คิดถึงบ้านจิ้น
ว่าแต่อิตาไมค์ไปไหนซะแล้วเนี่ย .. แล้วนะโมล่ะ .. แอบทักท้วงเพราะน้องบอกว่าตอนนี้เพื่อนะโม .. ^____^