love..14... ตอนที่14.... พีตื่นแต่งตัวแต่เช้า...ก่อนก้องตื่นซะอีก.. .".พี...คุณจะไปไหนเหรอ"..ก้องถามขณะรับประทานอาหารเช้าด้วยกัน พียิ้ม.... "ก็ผมไม่ได้ขับรถนานแล้วมันคันไม้คันมือน่ะ...อยากออกไปยืดเส้นยืดสายบ้างนะสิ. "..พีบอกยิ้มๆ.. ".เอ้า!!...คุณเร็วๆสิไปกันหรือยัง ปะ....เดี๋ยวผมไปส่งที่ทำงานนะ"...พียิ้มอ้อนคว้ากระเป๋ามาถือให้ก้อง. ..ก้อง งงๆไม่ว่าอะไรเดินตามพีมาที่รถ...เมื่อถึงที่ทำงานแล้ว..ก่อนพีจะออกรถไป "พี...คุณระวังตัวนะ..ขับรถดีๆล่ะ...แต่จริงๆผมไม่อยากให้คุณขับรถเองเลย...ถ้ามีปัญหาอะไรโทรบอกผมนะ".. .ก้องจดเบอร์โทรให้พี...พียิ้มกว้าง " คร้าบ...คุณก้องบดินทร์"...พีขับรถออกไปยังไม่พ้นหน้ารพ.ดีเหลือบมองกระจกหลังยังเห็นก้องยืนมองเขาอยู่ก็อมยิ้มพอใจ ...แต่...มีใครคนหนึ่งเดินเข้ามาหา..แตะบ่าก้อง!!!...หยุดคุยกันนิดหนึ่งแล้วเดินเคียงข้างเข้ารพ...ไปด้วยกัน.. ใจพีรวิชญ์กระตุกวูบ....ใครน่ะ. รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมานิดๆ.. ไม่อยากให้ใครเข้าใกล้ก้องบดินทร์...ของเขา...... พีไปที่ต้นสังกัดติดต่อผู้จัดการเรื่องโทรศัพท์ของเขา... ในที่สุด...พีก็ได้มือถือคืนมา...พร้อมกับแหวนทองคำขาววงหนึ่ง....ใต้แหวนสลักอักษร.. K.. &..P ... พีรวิชญ์จำได้ลางๆว่าเคยสวมไว้ตลอดเวลา...แล้วไม่ได้มีแค่วงเดียว...อีกวงอยู่ที่ใครคนหนึ่งแน่นอน...เขารีบสวมแหวนไว้เหมือนกลัวมันจะหายวับไปกับตา... รีบกดเปิดมือถือแต่แบตฯหมด....ใจเย็นๆพีรวิชญ์..รอก่อนก็ได้ไงๆก็ได้มือถือมาแล้ว...ไปรับก้องที่ทำงานดีกว่า.. พีคิดในใจเกิดความสุขอย่างประหลาดรีบขับรถไปหาก้องทันที .. .ถึงก่อนเวลาเลิกงานอยู่นานโข....พีเลยแวะไปนั่งคอยก้องที่ร้านอาหารของโรงพยาบาล..ไว้ใกล้เวลาเลิกงานค่อยโทรหาก้องอีกที... นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่เงียบๆ...มีนักศึกษาฝึกงานกำลังเดินคุยกันมาเสียงหัวร่อต่อกระซิก..พีได้ยินชื่อพี่ก้องๆ..ก็ลดระดับหนังสือพิมพ์ลงมองไปตามเสียง .. นี่เธอ..พี่ก้องบดินทร์ที่อยู่แผนกกายภาพบำบัด...น่ารักม๊ากกกกเลยล่ะ...สอนฉันเรื่องการทำกายภาพและช่วยสอนเทคนิคการเคาะปอดด้วย...หน้าตาก็หล้อหล่อ...แถมนิสัยดี...น่ารักจัง...ฉันอยากจีบเขาซะแล้วสิ..ฯลฯ ...พีอมยิ้ม...แหมก้องของผมเนี่ย..ป๊อบฯเหมือนกันนะ...รอจนใกล้เวลาก้องเลิกงานพีรีบโทรหาก้องทันที เสียงริงโทนดังขึ้น....ก้องมองเบอร์ที่โชว์หน้าจอไม่คุ้นเลย... . "สวัสดีครับ..ก้องบดินทร์ครับ"...พีส่งเสียงหวานไปตามสาย... "ก้อง..ผมรออยู่ที่หน้ารพ.นะ...วันนี้เราไปหาอาหารนอกบ้านทานกันนะครับ"....ก้องตกใจที่ได้ยินเสียงพี..... "เอ้อออพี..พอดีเมื่อเช้าผมลืมบอกคุณไป...ที่แผนกจะเลี้ยงต้อนรับน้องนักศึกษาฝึกงาน...ผมต้องอยู่ร่วมงานด้วย...คงกลับดึกหน่อย....พี...ขอโทษด้วยนะ..วันนี้ทานอาหารเย็นคนเดียวได้ไหม..แต่...แต่ผมจะรีบกลับนะ"... ก้องบอกเสียงเบา...ทำใจเตรียมรับการเหวี่ยงจากคุณพี..... "ไม่เป็นไร...ก้อง...ผม...ผมอยู่คนเดียวได้..งั้นแค่นี้นะ.. "พีวางหูไปแล้ว..ก้อง งงเล็กน้อยกับอาการของพี..รู้สึกใจหายกับประโยคหลัง...ผมอยู่คนเดียวได้... พีขบกรามแน่น......รู้สึกเหงาขึ้นมาจับใจ..... .ก้องบดินทร์คุณไม่แคร์ผมแล้วเหรอ... ..พีกลับบ้านล้มเลิกความคิดที่จะไปทานอาหาร...เวลานี้เขากินอะไรไม่ลง... ก้องผมคิดถึงคุณ.... กลับมาถึงคอนโด พีชาร์ตแบตฯมือถือด้วยความกระตือรือร้นอยากรู้ว่าในมือถือ.......มีอะไรที่เขาต้องรู้บ้าง.... ใจเต้นแรงเมื่อเห็นรูปหน้าจอมือถือ.....ยืนยันความสัมพันธ์ของเขากับก้องอย่างชัดเจน... พียิ้มพอใจ....เป็นจริงอย่างที่เขาหวังไว้...รูปถ่ายที่บ้านปราณบุรี..เขากอดก้องไว้ในอ้อมแขน....ใบหน้ามีความสุขมาก....ใช่...เขากับก้องรู้จักกันมาก่อนจริงๆ.... และที่สำคัญลึกซึ้งด้วย... พีหน้าแดงขึ้นอีก...เมื่อเปิดดูรายการโทรเข้า-ออกที่ส่วนใหญ่เป็นเบอร์ของเขากับก้อง....พีกดดูข้อความ...ก้องส่งข้อความให้เขามากมาย.... จนวันสุดท้าย....วันที่เขาแข่งรถ.... ข้อความ"พีผมขอโทษ..ผมจะเป็นกำลังใจให้คุณนะ...พีผมรักคุณนะ"... ก้องคุณมีอะไรต้องขอโทษผม...เขาพยายามนึก.. ..พี...ค่อยๆนึกย้อนกลับไปนะพี..ช้าๆ... .พีหลับตา....ค่อยๆนอนลงที่เตียงอย่างอ่อนแรง... ภาพสีเทาจางเริ่มปรากฏลางๆและค่อยๆชัดขึ้น...ชัดขึ้น....วันนั้น....เขาโทรหาก้อง.....แต่....ก้องไม่ได้รับสาย. .มีใครบางคนพูดอะไรกับเขาและทำให้เขาโกรธมาก...รู้สึกหงุดหงิดและเจ็บแปลบในใจ... เขาเจ็บเข่าอีกครั้งทำให้ไม่มีสมาธิในการขับรถ...แล้วรถของเขาก็เกิดอุบัติเหตุ.. ..พีรวิชญ์ลืมตาขึ้น...หยาดน้ำใสไหลรินออกจากตาเรียว.... ก้องผมอยากรู้เรื่องราวต่างๆจากปากคุณนะ... พีหลับไปทั้งๆที่ยังไม่ได้ทานอาหารเย็น..... . ก้องเปิดประตูห้องเข้ามาเห็นพียังอยู่ในชุดเดิม... "พี...พี.. "ก้องเรียกเบาๆ..เขย่าตัวปลุกพีให้ตื่น..พีลืมตาขึ้น. .. "ก้องคุณมาแล้วเหรอ"...งัวเงียลุกขึ้นนั่ง....ดูนาฬิกาข้อมือ 3ทุ่มครึ่ง..ดีใจที่ก้องกลับมาก่อนเวลาที่เขาคาดไว้.. ".พี ทานอะไรหรือยัง"..ก้องถามด้วยความเป็นห่วงนั่งลงข้างๆพี.. พีไม่ตอบ....มองหน้าก้อง...เนิ่นนาน... ".พีเป็นอะไร....หน้าผมมีอะไรติดอยู่เหรอไง"...ก้องยิ้มๆ.กำลังจะลุกไปหาอะไรให้พีทาน . พีรั้งข้อมือเรียวนั้นไว้ ก้องนั่งลงอีกครั้ง...พีเลื่อนตัวมานอนหนุนตักก้อง....โดยไม่ได้พูดอะไร... ก้องตกใจ.. ".พี...คุณเป็นอะไร...เจ็บขาอีกหรือ...พี...บอกผมสิพี"...ก้องจับให้พีลุกนั่งแล้วจ้องหน้า.. ....พีจ้องตอบ ...... .เงียบ.... ..ไม่ได้พูดอะไรกันไปนาน......... ก้องใจสั่น ...กลัว ..ทำไมรู้สึกกลัวอย่างนี้... "พี...คุณอาบน้ำก่อนนะ...เดี๋ยวผมทำอาหารให้ทาน".... ก้องรู้สึกว่าพีต้องมีอะไรในใจ.. .เริ่ม....กลัว.... ถอยห่างจากพีออกมา..... เดินไปในครัว... ".พี...คุณ...หรือว่าคุณ... " .ก้องกลัว....กลัวความเงียบนี้..... ทำอาหารง่ายๆให้...พีทานเรียบร้อยแล้ว... ก้องขอตัวไปอาบน้ำ...ปล่อยความคิดไปตามสายน้ำ... หยิบสร้อยที่คล้องแหวนทองคำขาวสลักอักษรK&Pที่สวมไว้ตลอดเวลาออกดู... "..พี...คุณเริ่มคิดได้แล้วใช่ไหม...ว่า....ผมไม่ควรอยู่ใกล้คุณอีก.. " (โถ...คิดมาก........).. "ถึงเวลาที่เราต้องไปแล้วสินะ..ในเมื่อพีก็แข็งแรงดีแล้ว...ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง...พยาบาลจำเป็นอย่างเขาคงไม่ต้องปฏิบัติงานแล้ว". ..น้ำตาเจ้ากรรมไหลออกมาอีกแล้ว...ก้องสลัดความคิดออกไป... "เข้มแข็งไว้ก้องบดินทร์ เข้มแข็งไว้"... .ออกจากห้องน้ำแต่งตัวเรียบร้อย...เตียงเขายังอยู่ในห้องพี...... เดินเข้าห้องไป...พีหลับสบาย...เสียงหายใจสม่ำเสมอดี ..เริ่มง่วงแล้วซิเรา...นอนดีกว่า..พรุ่งนี้คงต้องคุยกับพีให้เรียบร้อย....เรื่องจะได้.....จบ...เสียที... ก้องขึ้นเตียงแล้วเริ่มเข้าสู่โหมดพัก... หลับไปนานเท่าไรไม่รู้..... ..พีสะดุ้งตื่นกลางดึก....เสียงใครเรียกนะ....เสียงใคร .. อ๊ะ!!!เสียงก้องน่ะเอง.. "พี...พี..คุณอย่าเข้าใจผิดนะ....ไม่น่าเลย....พี...ผมขอโทษ...ผมรักคุณนะ...พี...ผมรักคุณคนเดียว".. ก้องนอนดิ้นกระสับกระส่ายอยู่ที่เตียงเล็ก...ใบหน้างามชื้นเหงื่อ...หยาดน้ำตาไหลออกจากตาคู่สวย...เปียกแก้ม.... พีรีบเดินไปที่เตียงเล็ก...คุกเข่าลงข้างเตียงก้มหน้ามาใกล้... .ก้องร้องไห้...ฝันร้ายหรือ....ในฝันคงมีเรื่องไม่สบายใจ....เสียใจ พีเอื้อมมือไปเช็ดหยาดน้ำตานั้น...ใจแทบละลาย...ก้อง...ผมไม่อยากเห็นคุณร้องไห้เลย ... จูบซับน้ำตาให้.........ก้องสะดุ้งตื่นจากสัมผัสที่แก้ม.. ".พี. "...เมื่อเห็นหน้าพีอยู่ใกล้มากก็หน้าแดง... พีก้มลงลิ้มรสหวานจากปากอิ่ม... ก้องไม่ขัดขืน... .นี่ผมฝันไปใช่ไหมพี...... ปล่อยใจไปตามอารมณ์ปรารถนา... นี่คือความฝัน...อยากอยู่ในความฝันนี้ตลอดไปจัง .. พีเลื่อนตัวขึ้นบนเตียงสอดตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกับก้อง...กอดก้องไว้แนบอก จูบปลอบให้ก้องคลายสะอื้น..... แล้วก็หลับไปพร้อมกัน ..ฝันดี...ฝันดีจริงๆก้องบดินทร์... .ก้องหลับไปในอ้อมกอดของพีจนเช้า. แสงแดดอ่อนๆส่องผ่านม่านบางสีขาวสะอาดตา ตกกระทบที่ซีกหน้าสวยของก้องบดินทร์.. .ก้องกระพริบตาถี่เพื่อปรับสายตา... .เช้าแล้วหรือนี่...อื้อออ...ทำไมหนักๆตัวอย่างนี้นะ... .พลิกตัวกลับได้ก็หันมาเจอรอยยิ้มและสายตาละลายน้ำแข็งขั้วโลกของพีอยู่ใกล้ๆ.... ตกใจมาก....หน้าสวยแดงจัด..... พียังคงกอดก้องไว้อย่างแนบแน่น... . "พี..คุณ...คุณมานอนนี่ได้ไง...เอ้อ!!!.. ".ก้องพยายามฝืนตัวจะลุก.... แต่พีไม่ยอมปล่อยก้องง่ายๆ...พลิกตัวขึ้นทับร่างก้อง มือประคองใบหน้าสวยไว้ "ยังเช้าอยู่เลย...จะรีบลุกไปไหนครับ"...พีซุกหน้าลงกับซอกคอพร้อมประทับริมฝีปากที่คอระหงของก้องอย่างแผ่วเบา .....ขนลุกเกรียว...ไม่ไหวแล้ว...ก้องบดินทร์....ต้องรีบลุก...ไม่อย่างนั้น!!!.... "คุณปล่อยผมสิ จะแกล้งผมเล่นอีกหรือไง"...ก้องพยายามผลักอกพี พยายามแกะมือพีออกจากตัว...แต่ ยิ่งก้องดิ้นรนหนีเท่าไหร่ พีก็ยิ่งรัดก้องแน่นมากเท่านั้น... แถมยังถือโอกาสปิดปากก้องด้วยริมฝีปากของเขา จูบอย่างโหยหาและร้อนแรง. ร่างของพีเคลื่อนขึ้นทับบนร่างบางอีกครั้ง น้ำหนักตัวของพีกดให้ก้องดิ้นหนีต่ออีกไม่ได้ เขาเลื่อนริมฝีปากกลับไปที่ซอกคอฝังหนักๆลงไปอีกครั้ง มีเสียงครางเบาๆจากริมฝีปากอิ่ม พียิ้มพอใจ ..รู้สึกหายใจขัดๆ...ไม่คิดว่าพีจะทำแบบนี้... ตื่นเต้น..ตกใจ..ดีใจ...ประหม่าระคนกัน....ก้องตัวสั่น... ในหัวหมุนคว้าง...คิดอะไรไม่ออก...ตอนนี้เขาหมดเรี่ยวแรงต่อต้านใดๆ... ปล่อยให้พีจูบจนพอใจ หายใจหอบเล็กน้อย ...ใจเต้นแรง...และแรงขึ้นเรื่อยๆ... ไล้ริมฝีปากไปบนหน้าสวย..แก้มใส..และมาหยุดที่ริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง ... คราวนี้เนิ่นนาน และร้อนแรง.. .พีเม้มริมฝีปากอิ่มๆของก้องแรงๆจูบอย่างดูดดื่มทิ้งท้าย ก่อนถอนปากออก มองหน้าก้องนิ่งอมยิ้มน้อยๆอย่างพอใจ....จ้องไปในดวงตาคู่สวย...ซึ่งบัดนี้ไหวระริกด้วยความตื่นเต้นและประหม่า... ปากอิ่มนั้นช้ำน้อยๆ...ออกเป็นสีแดงจัด...โอ้...ช่างเย้ายวนใจพีรวิชญ์ซะจริงๆ.... เขายังอยากลิ้มรสหวานจากกลีบปากนั้น เหมือนไม่รู้จักอิ่ม ไม่รู้จักพอ...พีก้มลงอีกครั้ง ก้องรีบแตะนิ้วที่ริมฝีปากของพี ส่ายหน้าน้อยๆเป็นเชิงห้าม... พียิ้มเจ้าเล่ห์ขบเบาๆและจูบที่นิ้วเรียวสวยนั้นทันที ก้องรู้สึกกระดากอาย แต่แล้วก็ตัดสินใจถามออกไป... "คุณพีรวิชญ์...คุณทำแบบนี้ทำไม. ".พีเลิกคิ้วสงสัยคำถามของก้อง... "คุณไม่รังเกียจผมเหรอ...ที่..ที่ผมเป็น....ผมเป็นผู้ชาย... ". ก้องหลุดประโยคคาใจออกไป...พร้อมน้ำตาคลอๆ... พีประคองก้องให้ลุกนั่ง พิงผนักหัวเตียงแล้วกอดก้องไว้แนบอก "ก้องทำไมคุณถามผมอย่างนี้...ก็คุณเป็นแฟนผมนี่...ผมจะรังเกียจคุณได้ไง. ".. พีดึงสร้อยที่ก้องสวมไว้ออกจากอกเสื้อหยิบแหวนที่คล้องอยู่ออกมาดู ... "นี่ไงแหวนแห่งความรักของเรา.. "...แล้วยื่นมือซ้ายของตัวเองที่สวมแหวนไว้แล้วให้ก้องดู. ..ลูบหัวก้องอย่างรักใคร่...จูบไปที่หน้าผากสวย... ปลดแหวนออกจากสร้อยคอบรรจงสวมแหวนที่นิ้วนางซ้ายของก้อง.. .และจูบไปที่นิ้วซ้ายของก้องอีกครั้ง "..พี!!!...คุณจำได้แล้วเหรอพี...คุณจำผมได้แล้วใช่ไหมพี.. "...ก้องระล่ำระลักถาม... หยาดน้ำใสปริ่มที่ปลายตาสวย .แล้วก็ไหลรินออกมา. พีพยักหน้ารับพร้อมกับจูบที่แก้มใส.. ".ก้องคุณนี่ใจดำมากเลยนะ...ถ้าผมจำคุณไม่ได้...คุณจะทิ้งผม....ไม่บอกความจริงกับผมตลอดไปจริงๆหรือครับ.. ".พีก้มมองใบหน้าสวยทำตาเศร้า.. ..ก้องปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอีก... ".พี..เพราะผมกลัวว่าคุณจะรังเกียจ.....กลัวว่าคุณจะไม่เหมือนเดิม....กลัวว่าคุณจะไม่รักผมแล้วน่ะครับ ..ผมขอโทษนะพี..ตลอดเวลาที่ต้องปิดบังคุณ....ผมปวดใจมากเลยรู้ไหมครับ.....ผมพยายามคิดหาทางออกที่ดี...แต่....แต่ผมก็ทำได้เท่านี้. "..ก้องยังคงสะอื้น... พีประคองหน้าก้องไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง...พูดช้าและชัดเจน... ".ก้องครับ...ก้อง...คุณรู้ไหม...ว่าผมไม่มีวันทิ้งคุณไปได้แน่นอน.....เพราะผมตกหลุมรักคุณอีกครั้ง...เมื่อ 3 เดือนที่แล้ว...แค่เห็นหน้าคุณผมก็ไปไหนไม่เป็นแล้ว....และคงจะตกหลุมรักนี้ไปตลอดชีวิตแน่นอน." ก้องบดินทร์สะอื้นอีกครั้ง... แต่ครั้งนี้...เพราะความดีใจและสุขล้นใจต่างหาก... ไม่สามารถพูดอะไรได้ในตอนนี้.....เพราะมันเต็มตื้นไปหมด....ความรักล้นหัวใจและร่างกาย... "พี...ผมรักคุณนะครับ"....ก้องตะโกนในใจ... "รอให้ผมหายสะอื้นก่อนนะ....ผมจะบอกคุณดังๆเลย...คุณพีรวิชญ์....จะบอกคุณว่า...ก้องบดินทร์จะเป็นของพีรวิชญ์.....ตลอดไป".... พีก้มจูบก้องอีกครั้งอย่างอ่อนหวานเนิ่นนาน...กอดคนคนนี้ไว้แนบอก...จะไม่มีวันที่เขาทั้งสองจะแยกจากกันอีก.... และมั่นใจว่า......จะจดจำกันและกันได้ตลอดไป....ตราบนานเท่านาน..................... ..................................THE END .   Create Date : 10 พฤษภาคม 2553 28 comments Last Update : 6 เมษายน 2554 7:01:36 น. Counter : 2280 Pageviews. Share Tweet

เขามาลงชื่อ ... สมัครเป็นสมาชิกแบบถาวร ^____^ อ่านซ้ำอีกกี่ครั้งก็ยังคงประทับใจ ... ขอบใจมากนะสำหรับ จินตนาการที่ไม่สิ้นสุดของพี+ก้อง   โดย: jummaeja IP: 61.90.79.129 18 พฤษภาคม 2553 15:14:01 น.

โดย: tipjang 21 พฤษภาคม 2553 22:29:34 น.

ตามมาด้วยคนเน้อออออออออออออ อย่าให้พลาดนะเคอะ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก   โดย: pdpatnok IP: 183.89.176.138 24 พฤษภาคม 2553 15:59:12 น.

ซึ้งมากเลยค่ะ อ่านแล้วคิดถึง พี-ก้อง จัง ^^   โดย: Aomphaeng IP: 115.67.34.33 28 พฤษภาคม 2553 22:53:20 น.

ตามมาอ่านถึงที่เลย..อ่านกี่รอบก็ยังซึ้งได้ทุกครั้ง เฮ้อ..อยากมีคนรักแบบนี่บ้างจัง..   โดย: พี่เป้ IP: 10.0.0.233, 124.120.153.5 30 พฤษภาคม 2553 0:23:30 น.

เรื่องน่ารักมากๆเลยค่ะ แล้วจะเข้ามาติดตามต่อนะคะ อิอิ   โดย: zazoi IP: 115.87.231.165 30 พฤษภาคม 2553 11:07:02 น.

น่ารักมากๆเลยค่ะ อ่านไปยิ้มไป   โดย: ปิ่น IP: 112.143.4.161 8 มิถุนายน 2553 22:24:49 น.

สนุกมากเลยคะ ชอบการเขียนพล็อตเรืองแบบนี้จัง อ่านแล้วรู้สึกอินตามไปด้วยในทุกฉากเลยคะ ขอเป็นอีกกำลังใจนะคะ   โดย: jew IP: 124.122.0.44 18 มิถุนายน 2553 3:29:03 น.

แอร๊ยยย ซึ้งแล้วก็สนุกมากๆเลยค่ะ อ่านไปยิ้มไปตลอดเลย   โดย: AraLe IP: 125.25.115.68 19 มิถุนายน 2553 21:55:22 น.

ตามมาอ่านด้วย แต่งเก่งจังค่ะ น่ารักมากๆๆๆเลย แอร้ยยย   โดย: ่jadja IP: 58.64.48.147 22 มิถุนายน 2553 11:15:20 น.

แต่งได้ซึ้งมาก น่ารักมากมากเลยค่ะ ^^ เราก็จะรัก .. K & P .. ตราบนานเท่านานเช่นกันค่ะ .. ^_^   โดย: sky IP: 124.121.13.96 1 กรกฎาคม 2553 18:44:54 น.

ตามเข้ามาอ่านซ้ำๆๆๆ เพราะว่าประทับจัย ละก้อคิดถึงก้องพีมากมาย ขอบคุณสำหรับฟิคดีๆๆๆ นะคะพี่ดาาาาาา   โดย: thenok 11 กรกฎาคม 2553 3:00:41 น.

ตามมาอ่านก้อง-พีของน้องดา..ยิ่งอ่าน ยิ่งคิดถึงค่ะ.. อ่านไปเห็นภาพตาม..มีความสุขมากมายคุณน้องขรา.. ชีวิตคนเรา..หาความสุขได้ไม่ยากเลย..อยู่รอบๆตัวเรานี่เอง.. พี่เป้เชื่อแล้วล่ะค่ะ..ว่าความสุขอยู่แค่เอื้อมมันคือยังไง.. ขอบคุณสักร้อยครั้งก็คงไม่พอ..แต่อยากจะบอกเรื่อยๆค่ะ   โดย: พี่ครูเป้ IP: 110.49.193.155 19 กรกฎาคม 2553 18:25:29 น.

อ่านรอบที่เท่าไหร่จำไม่ได้แล้ว แต่น้ำตาไหลทุกครั้งเลย แต่งได้น่ารักมากเลยคะ รักพี-ก้อง มาก ๆ เลย รวมถึงคนแต่งด้วยจ้า   โดย: นาง IP: 125.27.197.71 16 สิงหาคม 2553 10:38:33 น.

หวานที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด น่ารักค่า   โดย: แจ๊ค (หมูน้อยแก้มใส) IP: 124.157.239.50 26 สิงหาคม 2553 1:31:33 น.

กลับมาอ่านอีกครั้ง ก็ยัง ซึ้งใจ .. ^_____^ จะมีตอนต่อไปเมื่อไหร่น๊าาาาาาา .. อิอิ   โดย: sky IP: 115.87.38.135 3 กันยายน 2553 20:04:55 น.

ซึ้งสุดยอด อ่านเมื่อไหร่ ได้ใจกันไปทุกที รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ ###### คุณดา สู้ๆ   โดย: someone IP: 110.49.205.249 19 กันยายน 2553 20:00:18 น.

แอ้เองค่ะพี่ดา สนุกมากกกกกกกกกกก จบแฮปปี้+โฮกฮากกสุดๆ! อ่านไปเขินไป แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย   โดย: บัตรผ่านนี้เพื่อพีกับก้อง^^ IP: 223.207.188.32 5 พฤศจิกายน 2553 22:50:24 น.

ก็เป็นอีก1คนที่เข้ามาอ่านไม่รู้ว่ารอบที่เท่าไรอ่านไปก็อินไปยิ้มไปมันมีความสุขบอกไม่ถูกก็ต้องขอบคุณพี่ดามากmyloveดูละครมาเยอะแต่มาดูคู่นี้myloveชอบมากพูดง่ายง่ายนะรัก2คนมากเลย(แต่myloveรักพี่ดาเหมือนกันนะค่ะ)   โดย: my love IP: 77.71.214.183 6 ธันวาคม 2553 3:53:05 น.

เข้ามาป็นสมาชิกใหม่ค่ะแม่ดา   โดย: wasa ffc IP: 111.84.54.23 15 ธันวาคม 2553 22:07:51 น.

เข้ามาอ่านแล้วก็อ่านอีก ยังชอบและประทับใจเหมือนเดิม แต่งมาเรื่อยๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะขอให้หายป่วยไว ๆ นะคะ   โดย: keamdeang1@smile IP: 58.9.110.187 24 ธันวาคม 2553 12:48:25 น.

เพิงเข้ามาอ่านครั้งแรกค่ะ อ่านแล้วอยาก In Love บ้างจัง   โดย: nittya_kimm08 7 มกราคม 2554 20:13:57 น.

แอบเข้ามาอ่านอีกรอบค่ะ   โดย: nittya_kimm08 10 มกราคม 2554 1:44:37 น.

ชอบจังเลยค่ะ ซึ้งมาก   โดย: pappup1 16 มกราคม 2554 18:31:43 น.

แม่ดาาาาาาาาาาาาาาา หวานมากค่ะ ความรักที่บริสุทธิ์อยู่เหนือกฎเกณ์และเงื่อนไขใดๆ จริงๆ คนมันรักต่อให้จะเป็นยังไงก็รักเน๊อะ ^^"   โดย: เอส IP: 118.173.163.205 12 มีนาคม 2554 2:27:33 น.

ขอบคุณสำหรับการติดตามและขอบคุณทุกๆความคิดเห็นด้วยค่ะ ^^กำลังใจของผู้เขียนมาจากทุกคนที่อ่านและแสดงความคิดเห็น..รับได้เสมอไม่ว่าจะติหรือชมเพราะเป็นมือใหม่หัดแต่งเหมือนกันนะคะ..ยังต้องปรับปรุงอีกมาก ขอบคุณนะคะ   โดย: แม่ดาค่ะ (womam in love ) 30 มีนาคม 2554 9:20:29 น.

สวัดดีครับผม แวะมาทักทาย   โดย: LoveOnly 26 เมษายน 2554 14:16:59 น.

อยากสมัครเข้าคลับบ้าง ต้องทำงัยค่ะรบกวนนะคะ kanya611@gmail.com   โดย: หมูหวาน IP: 223.207.11.5 24 สิงหาคม 2555 19:49:47 น.