|
|
| | 1 |
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
love
อยากจะขอทำความเข้าใจกับผู้ที่อาจพลัดหลงเข้ามา เรื่องฟิคนี้เป็นจินตนาการที่ผู้แต่งได้จินตนาการเพิ่มเติมขึ้นเนื่องจากมีความรักในตัวละคร ก้อง+พี เรื่องพรุ่งนี้ก็รักเธอ..เพราะความรักในตัวละคร อยากเติมเต็มความรักของทั้งคู่ให้ออกมาเป็นภาพ(ที่ไม่อาจมองเห็นได้)...
ขอให้ใช้วิจารณญาณในการติดตามอ่านเนื้อเรื่องด้วย เนื่องจากเป็นเนื้อเรื่องที่ผู้แต่งขอติดเรทการรับชม...
ปล.เนื้อหาที่ผู้แต่งได้จินตนาการไว้นั้น...ขอรับรองว่าไม่เกี่ยวข้องกับบุคคลใดๆ...อย่าได้นำจินตนาการของผู้แต่งไปพาดพิงให้บุคคลใดๆเสียหายเลย...กราบขอบพระคุรล่วงหน้าด้วยค่ะ
คำเตือน::: ไม่เหมาะสมกับบุคคลอายุต่ำกว่า 20 ปี(จริงๆอยากให้ 25 upค่ะ)
ตอนที่.1 ..........
วันนี้ก้องรู้สึกเหนื่อยมากๆคงเพราะเมื่อคืนนอนดึก ยิ่งใกล้จะถึงเทศกาลปีใหม่แล้วด้วย ทำให้ช่วงเช้าคนไข้มีมากเป็นพิเศษและช่วงบ่ายยังต้องไปทำกายภาพให้กับคนไข้ที่บ้านอีก
หลังเลิกงานเมื่อพีมารับกลับบ้าน สีหน้าก้องดูเพลียๆหลังจากขึ้นรถได้ก็เริ่มซึม แอร์เย็นๆรวมทั้งเพลงบรรเลงเบาๆที่คุณพีเปิดอยู่ยิ่งทำให้ก้องบดินทร์เข้าสู่นิทรารมย์ในทันที ส่วนพีรวิชญ์ก็มัวแต่คุยอะไรๆไปเรื่อยเปื่อยไม่ได้สังเกตอาการของหวานใจเล้ยยย
ก้องวันนี้อยากกินอะไร ...เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง....เงียบไม่มีเสียงตอบจากปากงามๆของก้องบดินทร์
หือออ....ก้อง ...คุณอยากกินอะไรครับ ....เอางี้มะ...ไปกินอาหารอิตาเลี่ยนนะ อร่อยมากเลย ผมเคยไปกินหลายครั้งแล้ว...รสดีใช้ได้เลย ....ตกลงไหมครับ...คุณก้องบดินทร์ ..
ไม่มีเสียงตอบอีกตามเคย พีเหลือบมอง เห็นก้องหลับอยู่ก็อมยิ้ม ...จอดรถข้างทาง....จ้องมองหน้าสวยของก้องพร้อมกับยิ้มหวาน ...อิอิ น่ารักจริงๆเล้ยยยย...แฟนผม แล้วก็เหมือนนึกอะไรได้....หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา....กดเบอร์วิภาราม ....
พีจอดรถที่ร้านสะดวกซื้อ เลือกซื้ออาหารหลายอย่าง พร้อมทั้งเติมน้ำมันเต็มถังในสถานีน้ำมันที่ใหญ่ที่สุดก่อนเข้าสู่เส้นทางเพชรบุรี เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อย น้องก้องของเราก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่นยังคงหลับสนิท เหมือนเพลียมานาน
พีจัดการเอนที่นั่งของก้องบดินทร์ให้ราบลงเพื่อจะได้นอนสบายขึ้น ก้องขยับตัวเล็กน้อยและยังคงหลับอยู่ พีหัวเราะออกมาเบาๆ ...นึกอยากหอมแก้มป่องๆนั้นสักฟอด...
พีรวิชย์พาLexusคันงามเข้าสู่เส้นทางเพชรเกษม ปลายทางอยู่ที่ อ.ปราณบุรีบ้านพักตากอากาศของเพื่อนสนิทของเขาเอง (คุณธีร์แฟนจอนห์ไงคะ ) ซึ่งพีสนิทกับครอบครัวนี้ดี และสนิทกับลุงชมผู้ดูแลบ้านดีด้วย
ขับรถมาเรื่อยๆประมาณ 3 ชั่วโมงกว่าๆ เมื่อถึงบ้านพักก็ใกล้ค่ำเต็มทีแล้ว จอดรถที่หน้าบ้านเปิดประตูแล้วอ้อมมาทางด้านที่ก้องนอนอยู่ เปิดประตูให้พร้อมทั้งกระซิบที่ข้างหูของก้อง.
ก้อง...ก้องครับ.... ถึงแล้ว. .. พียิ้มน้อยๆเมื่อเห็นก้องพยายามปรือตาขึ้นมา ลุกนั่ง ขยี้หูขยี้ตายังอยู่ในอาการ งัวเงีย
มาก
ถึงแล้วเหรอพี ขอโทษนะผมหลับไปได้ไงเนี่ย ขอบคุณมากที่พามาส่งบ้าน
ก้องบดินทร์เพิ่งรู้สึกตัวว่าสถานที่นี้ไม่ใช่บ้านก็เมื่อลมเย็นๆที่พัดมาปะทะหน้าและเสียงคลื่นซัดฝั่งดังอยู่ข้างหลัง
พี!!!.....คุณพาผมมาที่ไหนเนี่ย.???. .. ก้องเริ่มเหวี่ยงทำหน้าหงุดหงิด พลางมองไปรอบๆตัว
พียิ้มมุมปากนิดๆเดินไปเปิดท้ายรถ หยิบถุงสัมพาระที่ซื้อมาด้วยมือหนึ่ง อีกมือพยายามจะโอบไหล่แต่ก้องเบี่ยงตัวหลบ ทำเสียงไม่พอใจและเริ่มโวยวาย
พี คุณพาผมมาที่ไหน ทำไมไม่บอกผมก่อน. ..แล้ว...ผมยังไม่ได้บอกแม่เลย แม่ต้องเป็นห่วงผมแน่ๆ ทำไมคุณทำแบบนี้นะพี.....คุณเนี่ย ฮื่ยยยย. ..........ก้องโวยวายไม่จบ
พีหัวเราะร่วนแต่ก็ยังไม่บอกอะไรก้อง เดินนำเข้าบ้านไป ตรงเข้าครัวจัดการอุ่นอาหารที่ซื้อมา พร้อมกับฮัมเพลงเบาๆอย่างสุขใจ
ก้องรีบกดโทรศัพท์เบอร์บ้าน . แม่ครับ .....เอ่อ ก้อง ..พูดได้เท่านั้นคุณฟองจันทร์ก็หัวเราะมาตามสาย
ก้องเป็นไงลูก..ทะเลที่ปราณบุรีสวยมากไหม...สวยกว่าที่ระยองบ้านเราหรือเปล่า....ก้อง ..
ก้องอ้าปากค้าง อ้าว !!!แม่รู้ได้ไงครับ..ว่า..ก้อง
.
แหม..พีเขาโทรบอกแม่แล้ว เขาขออนุญาตแม่แล้วจ๊ะว่าจะให้ก้องไปเป็นเพื่อนดูบ้านที่ปราณบุรี เห็นพีเขาบอกว่าอยากซื้อที่ที่นั่น นะจ๊ะ ก้องไงๆก็ช่วยพีเขาหน่อยนะลูก...พีเขาไม่มีใคร ... ก้อง!!!เดี๋ยวแม่จะวางหูแล้วนะลูก แม่ดูละครอยู่น่ะ แค่นี้นะจ๊ะ..
แม่อ๊ะ!!!..ทำไมทำกับก้องแบบนี้ ...ให้ลูกมาอยู่กับเขาสองต่อสองในบ้านหรูบรรยากาศดีแบบนี้ได้ไงคร้าบ...
ก้อง คุณไปอาบน้ำก่อนไหม เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ขึ้นไปที่ชั้นสอง ห้องซ้ายมือติดบันได เสื้อผ้าผมอยู่ในตู้หยิบใช้ได้เลยนะ.... เดี๋ยวผมอุ่นอาหารใกล้เสร็จแล้ว ..
พีตะโกนออกมาจากในครัว ก้องไม่ตอบเริ่มรู้สึกเหนียวตัวขึ้นมาแล้วสิ.... ไปอาบน้ำก็ได้.... รู้สึกสบายตัวขึ้นมาก แต่ก็ยังแอบเคืองพีอยู่ไม่น้อย ...ฮึ...พีนะพี ทำแบบนี้ได้ไง...เข้าข่ายแอบลักพาตัวผมมานะเนี่ย
เดินเข้าไปในครัวไม่เห็นพีก็เดินหา ออกมาทางระเบียงหลังบ้านที่มองเห็นทะเลอยู่ใกล้ๆก็พบกับโต๊ะอาหารที่พีจัดไว้อย่างสวยงาม มีเทียนตั้งอยู่กลางโต๊ะ แหมโรแมนติกอะไรอย่างนี้ พียืนยิ้มพอใจผลงานตัวเองอยู่ที่หัวโต๊ะ หันมาเห็นก้องที่มองตาแป๋วอยู่ตรงประตู ก็รีบเดินจูงมือก้องมาที่โต๊ะจัดการให้ก้องนั่งแล้วรินไวน์ให้....ส่งยิ้มให้ก้องอย่างหวานสุดๆ....
ก้อง...ผมขอโทษนะที่ไม่ได้บอกคุณก่อน... แต่ผมอยากให้เรามีช่วงเวลาที่...เป็นเวลาของเราสองคนบ้าง...อีกอย่างผมก็ขอคุณแม่คุณแล้ว...ท่านก็อนุญาตแล้วนะ ...ตามใจผมสักวันนะครับ.. ..บอกยิ้มๆพร้อมส่งสายตาหวานเชื่อมละลายขั้วโลกมาให้ ก้องหลบสายตาด้วยความเขินอาย แก้มป่องๆนั้นแดงระรื่อขึ้น แอบยิ้มน้อยๆ...แต่ก็ไม่วายจะเหวี่ยง
แล้วที่ทำงานผมละ ...พี..ผมต้องทำงานนะ จะไปส่งผมกลับบ้านไหมเนี่ยวันนี้ .ก้องแกล้งที่จริงเขาได้หยุด 3 วัน
พียกแก้วไวน์ขึ้นจิบ ....อมยิ้มน้อยๆ คุณก้องบดินทร์ครับ ผมรู้นะครับว่าคุณได้หยุด 3 วัน นี่ถ้าผมไม่โทรไปถามหัวหน้าคุณ ท่าทางคุณจะไม่ยอมบอกผมละสิ..แกล้งงอนก้องบ้างละ(อิอิ)
ก้องยิ้มแล้วหัวเราะเบาๆแก้เก้อ...รู้สึก เขินๆรอยยิ้มและสายตาของพีที่ส่งมาให้ สายตาละลายขั้วโลกเมื่ออยู่ใต้แสงเทียนยิ่งมีประกายระยิบระยับทำให้ก้องรู้สึกว่ามันงดงามยิ่งนัก จนไม่อยากละสายตาจากใบหน้าคมคายตรงหน้า แต่เขินมากเลยหยิบแก้วไวน์ขึ้นมา จรดริมฝีปากสวยกลืนน้ำสีแดงเข้มลงคอไปนิดนึงก็เบ้หน้า
ไม่เห็นหวานเลยง่ะ ..พียิ้ม หัวเราะเบาๆ.... แหมแฟนผมช่างไร้เดียงสา...น่ารักจัง.... แล้วทั้งคู่ก็กินอาหารใต้แสงเทียนอย่างมีความสุข
.
.
.
พีจูงมือก้องเดินเล่นย่อยอาหารที่ริมทะเล ทั้งคู่เดินมาเงียบๆ ยิ้มให้กันไปมา สักครู่พีก็ดึงมือก้องให้หยุด จับบ่าก้องให้หันมาหาเขา ก้อง...คุณมีความสุขไหมครับ...ที่อยู่กับผม ..พีถามขณะกุมมือก้องไว้แนบอก ก้องยิ้มอาย เฉไฉไม่ตอบพยายามดึงมือกลับแต่พีก็ยึดมือไว้
"หือ...ว่าไงก้อง...ทำไมไม่ตอบผมละครับ" ส่งสายตาละลายขั้วโลกมาอีกแล้ว ก้องบดินทร์รู้สึกหนาวๆร้อนๆ วูบๆที่แก้ม ....เอหรือว่าเราจะเมาไวน์ซะแล้วสิ....แกล้งมองไปทางทะเล หลบสายตาคู่นั้น เม้มริมฝีปากสวยแอบอมยิ้ม
ก้อง...คุณจะแกล้งผมไปถึงไหนนะ ทั้งๆที่ผมรักคุณตั้งแต่แรกพบ...คุณนี่ใจดำน่าดูเลยนะครับเนี่ย พีถอนใจ
คงเป็นผมคนเดียวสินะ...ที่คิดไปเอง ..ที่ผ่านมาคุณไม่เคยรู้สึกกับผมเลยหรือไง...ก้อง ท้ายเสียงสั่นเล็กน้อย
ใจก้องบดินทร์กระตุกวูบ รู้สึกตกใจกับเสียงนั้น
พี..ผม...คือผม...ผมไม่ได้ เอ้อ...ผม ..ก้องพูดตะกุกตะกัก ใจหวิวๆรู้สึกผิดที่ทำให้พีเสียใจ น้ำตาชักรื้นขึ้นมาแล้วก็ร่วงพรูลงอาบแก้ม พีเห็นก็ตกใจรีบดึงก้องเข้ามากอดไว้แนบอก
ก้อง...ผมทำให้คุณลำบากใจมากเลยหรือครับ ...ผมขอโทษนะ....ผมจะไม่เร่งรัดคุณอีกแล้ว ...ผมขอโทษนะ ก้องอย่าร้องไห้นะ เวลาเห็นคุณร้องไห้ทีไรหัวใจผมมันแทบจะหยุดเต้น ผมปวดใจมากนะครับ หยุดร้องนะคนดีของผม ..ก้องพยักหน้าพยายามกลั้นน้ำตาไว้ ก้มหน้าหลบสายตาเศร้าของพี
พีลูบแก้มใสที่บัดนี้เปียกไปด้วยหยาดน้ำตา เชยคางก้องขึ้นจ้องมองไปในตาคู่สวย ก้มหน้าลงช้าๆจูบซับน้ำตาที่แก้มทั้งสองข้างของก้อง ...เรื่อยมาที่ดวงตา ก่อนจะหยุดที่ริมฝีปากอิ่มที่เผยอรับริมฝีปากบางนั้นอย่างเต็มใจ พีกดริมฝีปากอย่างหนักหน่วง พร้อมกอดกระชับร่างของก้องให้แนบอกเขาให้มากที่สุด ...จูบแล้วจูบเล่าอย่างโหยหา ...ไม่อยากถอนจูบออกเลย
ถ้าเป็นก่อนหน้านี้อย่าหวังว่าพีรวิชย์จะทำแบบนี้กับน้องก้องได้ แต่เมื่อทั้งสองผ่านเรื่องราวต่างๆมาด้วยกันหลายครั้งหลายหนทำให้ก้องเริ่มเชื่อใจพีมากขึ้น และรับรู้ว่าพีรักเขาและหวังดีกับครอบครัวของเขาจริงๆ... เขาหวังว่าความรักครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายสำหรับเขา ....เขากลัวการสูญเสีย....กลัวการพลัดพราก
.
ก้องบดินทร์เคยสูญเสียบิดาไปเมื่อเขาอายุได้เพียง 8 ปี ซึ่งเขารู้ดีว่าการสูญเสียเจ็บปวดแค่ไหน ต่อมาเมื่อต้องเสียพี่กิ่งไป เหมือนหัวใจแตกสลาย เขาจึงหวงแหนการมอบความรักให้กับใครๆแบบพร่ำเพรื่อเพราะเขารู้ว่าผู้มีรสนิยมแบบเขามักจะอับโชคด้านความรัก ...หารักแท้ไม่ได้...และจะไม่มีความรักแบบจริงใจเกิดขึ้น...แต่เขาก็แอบหวัง...หวังว่าสิ่งที่เขากำลังทำและจะตัดสินใจต่อไปนี้จะสมหวัง..ไม่ผิดหวัง..
ขอให้พระเจ้าช่วยให้ความรักของเรายืนยงตราบนานเท่านาน ท้องฟ้า ทะเล และแสงจันทร์ช่วยเป็นพยานรักให้เราที ขอให้รักเราคงอยู่ ชั่วนิรันดร์กาล
.
พีถอนริมฝีปากอย่างอ้อยอิ่ง สายตายังจับจ้องที่ใบหน้าหวานละมุนที่บัดนี้น้ำตาได้แห้งเหือดไปแล้วปรากฏไว้เพียงรอยยิ้มจางๆ
พี...ผมรักคุณนะ ..พูดจบก็ก้มหน้าอายๆ พีตกใจไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้จากปากอิ่มๆนั้น แต่ก็แกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน
คุณว่าอะไรนะก้อง ผมไม่ได้ยิน ...พูดอีกทีสิครับ ดึงมือก้องขึ้นมาแนบอกไว้ ก้องบดินทร์ค้อนนิดนึง แต่ก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆอมยิ้มแล้วกระซิบที่ข้างหูพี
ผมบอกว่า...ผมรักคุณนะ.....คุณพีรวิชย์ ..พีหัวเราะดังๆอุ้มก้องจนตัวลอยพร้อมกับหมุนตัวไปมาหลายรอบ
"บ้ารึไงพี ....ปล่อยนะเดี๋ยวก็ล้มหรอก...ผมตัวหนักนะ พี โอ๊ะ!!!ระวังพี จะล้มแล้ว"....
ในที่สุดพีก็ล้มจนได้ทั้งคู่กลิ้งไปด้วยกันจนถึงชายหาดจึงหยุดในท่าที่พีนอนทับร่างก้องไว้ทั้งตัวใบหน้าใกล้กันไม่ถึงคืบ แถมตัวก้องก็เปียกน้ำเสียด้วยแต่พียังไม่ยอมปล่อยก้อง ยังอยากนอนอยู่ในท่านี้นานๆ เขาอยากกอดก้องไว้แบบนี้ตลอดไป
พี ..ก้องเรียกชื่อพีเบาๆ หน้าแดงจัด....พีจ้องใบหน้างามนั้นไม่วางตา อมยิ้มน้อยๆแล้วไล้นิ้วไปตามแก้มใสที่เปียกน้ำ.... แอบขโมยหอมแก้มก้องไปฟอดนึง กำลังจะก้มลงลิ้มรสหวานจากกลีบปากอิ่มนั้นก็ต้องชะงัก
พี ...ผมหนาว .. ...ก้องครางเสียงสั่น
โอ๊ะ!!! ก้องผมขอโทษ ... พีเพิ่งได้สติ รีบลุกดึงก้องขึ้นมานั่งเพิ่งสังเกตว่าตัวก้องเปียกน้ำไปครึ่งตัวแล้ว
กลับบ้านกันนะ ดึกแล้ว เดี๋ยวผมอาบน้ำให้นะคนดี ...เอ๊ะเราทำน้ำอุ่นแล้วนอนแช่ในอ่างกันสองคนดีกว่านะ ป๊ะไปผมอยากแช่น้ำเร็วๆแล้วสิ ..ว่าแล้วก็ดึงมือก้องวิ่งฉิวกลับบ้านพักทันที
บ้า ..ก้องพูดอายๆแล้วหัวเราะออกมาดังๆอย่างมีความสุข
0000000000000000000000000TBC00000000000000000000000000
ขอบคุณเพลงประกอบฟิค..เสียงของหัวใจ..แอนธิติมา
| Create Date : 08 พฤษภาคม 2553 |
| Last Update : 17 ธันวาคม 2554 11:07:52 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 1372 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: tongsehow  วันที่: 9 พฤษภาคม 2553 เวลา:1:05:25 น. |
|
|
|
| โดย: kicccchi IP: 223.206.11.170 วันที่: 17 พฤษภาคม 2554 เวลา:18:28:48 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [