Bloggang.com : womam in love : The end of Destiny ..."เพลงหวานในสายลมรัก"

The end of Destiny ..."เพลงหวานในสายลมรัก"

“...เธอและฉัน จับมือเคียงกันนับจากนี้ ผ่านความเดียวดายที่สองเรานั้นเคยมี
เมื่อมีเธอคนที่แสนดีอยู่ตรงนี้ มากกว่านั้น ยิ่งมีกันและกันมากแค่ไหน
มีเพียงคำว่ารักที่สองเรานั้นเข้าใจ รักเพียงเธอและตลอดไป แค่เธอกับฉัน
จะมีเพียงสองเราต่อจากนี้ แค่เธอกับฉัน…”

บทเพลงหวานที่กำลังได้รับความนิยมว่าเป็นเพลงที่เหมาะกับงานแต่งงานมากที่สุดถูกเปิดคลอเบาๆในงานแต่งของพี่มิ้นท์ นักจิตวิทยาคนสวย ทำให้บรรยากาศในงานวันนี้อบอวลไปด้วยกลิ่นอายของความรัก

แขกที่มาในงานล้วนแล้วแต่เป็นญาติสนิทและเพื่อนร่วมงานที่ต่างพากันมาแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาวซึ่งใครๆต่างก็พากันชื่นชมว่าเหมาะสมกันที่สุด

นะโมยืนอยู่ที่มุมหนึ่งของห้องบอลรูม สถานที่จัดงานแต่งงานสุดหรู ยืนพิงกำแพงห้องอย่างใช้ความคิด แก้วน้ำสีสวยในมือไม่ได้ถูกยกขึ้นจิบเลยแม้แต่น้อย เขาถือมันไว้เหมือนกับเป็นเพื่อนแก้เหงาเท่านั้น

หนุ่มน้อยนักกายภาพบำบัดยืนเงียบๆอยู่คนเดียว พีกับก้องขอตัวกลับไปนานแล้ว...เฮ้อจะรีบกลับทำไมก็ไม่รู้..แถมยังมีท่าทางน่าสงสัยด้วย...ก็รอยยิ้มกรุ้มกริ่มของพีกับก้องที่มองมายังเขาน่ะสิ...แต่อดรู้สึกเหงาไม่ได้ที่เห็นพีกับก้องจูงมือกันออกไป

...ก็ตอนนี้ข้างกายเขา...ไม่มีใครเลย…

ใบหน้าขาวใสเงยขึ้นมองไปยังหน้าห้องจัดเลี้ยงในอาการชะเง้อหาเป็นระยะๆ เมื่อไม่มีวี่แววว่า...คนที่รอ...จะมา... นะโมก็อยากกลับแล้วแต่เพราะพี่แอ้ที่ขอติดรถเขามาด้วยอยากจะอยู่จนจบงานทำให้นะโมซึ่งทำหน้าที่สารถีจำเป็นต้องอยู่ตามไปด้วย

เดินเลี่ยงออกมาที่สระน้ำหลังโรงแรม นั่งลงที่เก้าอี้ยาวริมสระ หมู่นี้เขาไม่ค่อยได้พัก ...ต้องทำโอทีและก็มัวแต่คิดเรื่องของบางคนบ่อยๆ..

เพราะเหนื่อยมาตลอดทั้งวันเมื่อเอนหลังลงกับเก้าอี้ก็อยากจะหลับตาซะแล้ว..อืมมไม่เป็นไรหรอกนะขอหลับสักครู่...เดี๋ยวถ้าพี่แอ้จะกลับก็คงโทรตามเองแหล่ะ ลมเย็นๆที่โชยแผ่วทำให้คนหน้าใสเข้าสู่ภวังค์อย่างง่ายดาย...

ไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหน..แต่สัมผัสอุ่นนุ่มที่รบกวนอยู่แถวปากและแก้มทำให้เขาตกใจ ตารีเรียวเบิกกว้างเมื่อรู้ว่าใครเป็นคนมอบสัมผัสให้ก็หน้าแดง

“ไมค์”

นะโมดันตัวเองลุกนั่งตรง

“คิดถึงคุณจัง”

หนุ่มลูกครึ่งโผกอดคนรักอย่างชนิดที่นะโมไม่ทันได้ตั้งตัว ไมค์กอดเสียแน่นจนคนหน้าใสหน้าแดง ยิ่งได้กลิ่นหอมจางที่คุ้นเคยกระจายจากตัวไมค์ยิ่งทำให้นะโม..อดนึกถึงบางเรื่องไม่ได้...หน้าขาวใสก็แดงจัดขึ้นอีก

ทั้งๆที่อยากเจอคนตรงหน้ามาตลอดเดือนที่ผ่านมา...แต่เมื่อต้องมาอยู่ในระยะประชิดแบบนี้ก็อดจะออกอาการเขินอายไม่ได้ เฉไฉดันตัวออกจากอ้อมกอดของคนรัก

ตารีเรียวเริ่มสำรวจการแต่งกายของไมค์ กางเกงคาร์โก้สีดำกับเสื้อเชิ๊ตลายสก๊อตสีแดงสลับขาวคลุมทับด้วยแจ๊คเกตสีเดียวกับกางเกง…อืมม...นี่คงยุ่งมากจริงๆสินะถึงมางานแต่งในโรงแรมหรูด้วยชุดอย่างกับจะออกฟิลด์

นะโมยิ้มแม้ว่าไมค์จะไม่ได้อยู่ในชุดสูทราคาแพง แถมใบหน้าคมสันยังมีแววอ่อนล้า แต่รอยยิ้มอบอุ่นที่ก็ยังเปื้อนใบหน้าอยู่เสมอนั้นทำให้เขาเป็นสุขใจ …ไมค์...คนที่เขารอคอยมาหลายชั่วโมงของค่ำคืนนี้อยู่ตรงนี้แล้ว สบตาสีฟ้าใสกำลังจะเอ่ยถามออกไป...ก็แว่วเสียงใครบางคนดังอยู่ข้างหลัง

“ไมค์..ทางนี้...เร็ว”

ญาติคนหนึ่งยืนโบกไม้โบกมือเรียกเขาอยู่ที่เทอเรส โบกมือตอบก่อนจะก้มกระซิบที่ข้างหูคนตรงหน้า

“รอผมเดี๋ยวนะ..คนดี”

“อ๊ะ!..อืม”

จมูกโด่งลากผ่านแก้มทิ้งรอยสัมผัสอุ่นจางก่อนเดินหายเข้าลอบบี้ไป คนหน้าใสหน้าแดงขึ้นอีก..บ้าจริง!...มาถึงก็จูบก็หอมยังไม่ได้เอ่ยถามอะไรให้รู้เรื่องก็ไปอีกแล้ว..ชิ!

งานเลี้ยงจบแล้ว นะโมคลายเนคไทที่สวมอยู่ออกพับเก็บไว้ที่อกเสื้อด้านซ้าย เสื้อเชิ๊ตสีฟ้าอ่อนถูกปลดกระดุมออกไป 2 เม็ดทำให้ดูผ่อนคลายขึ้น

พี่แอ้โทรบอกว่าจะกลับกับหมอหนึ่งขอโทษด้วยที่ทำให้นะโมต้องรออยู่จนกระทั่งงานเลิก เขาคุยกับพี่แอ้นิดหนึ่งก็วางสาย นาฬิกาข้อมือถูกยกขึ้นมองอีกครั้ง นี่ก็นานแล้วนะที่ไมค์บอกให้เขารอ ตารีเรียวมองหาหนุ่มลูกครึ่ง

เดินเตร็ดเตร่อยู่ที่ริมสระน้ำอยู่ครู่ก่อนตัดสินใจเดินเข้าไปยังล๊อปบี้ มองดูโดยรอบผู้คนบางตาเพราะแขกส่วนใหญ่คงทยอยกลับกันจะหมดแล้ว กำลังจะกดเบอร์หาไมค์อยู่พอดีบริกรหนุ่มน้อยคนหนึ่งเดินรี่เข้ามาถามด้วยอาการอ่อนน้อม

“ไม่ทราบว่า..คุณนะโมใช่ไหมครับ”

“อืมม..ครับ”

นะโมพยักหน้าให้อดยิ้มขำหนุ่มน้อยที่ตบอกด้วยอาการดีใจไม่ได้

“โห้ย..โล่งอกไปทีครับ...ผมไปหาที่สระน้ำตั้งนานแน่ะ...ว่าแต่คุณรู้จักคุณไมค์ไหมครับ ตอนนี้เมาเละอยู่ที่ชั้น 9 ที่ลานน้ำพุแน่ะครับ”

“หือ..อะไรนะ”

งงอยู่บ้างแต่ตกใจมากกว่าไม่ทันได้สอบถามอะไรอีกเพราะหนุ่มน้อยคนนั้นรีบชิ่งออกไปเสียก่อนแล้ว กึ่งเดินกึ่งวิ่งไปที่ลิฟต์กดหมายเลข 9 ตามที่หนุ่มน้อยบอก เมื่อลิฟต์เปิดรีบมองหาป้ายชี้ทางไป “ลานน้ำพุ”คนหน้าใสก็รีบวิ่งออกไปทันที ในใจเป็นห่วงคนตาสีฟ้ามาก..ไมค์ไม่เคยเป็นแบบนี้นี่นา

ที่ลานน้ำพุค่อนข้างมืด..และเงียบ...ไม่มีแม้เสียงน้ำ...เงียบจนกระทั่งได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ

“ไมค์...ไมค์...คุณอยู่ไหน”

เอ่ยเสียงสั่นพร่าออกไป..นะโมพยายามเขม้นมองหาไมค์ก็ไม่เห็น…จริงๆไม่รู้สึกว่าที่นี่จะมีใครอยู่เลยด้วยซ้ำ..

บ้าจริง!นี่เขาถูกหลอกหรือไง เดินวนอยู่บริเวณนี้ได้สักพัก นะโมตัดสินใจกดเบอร์ไมค์ เสียงสัญญาดังขึ้น ก่อนจะได้ยินเสียงเพลงรอสายที่คุ้นหู..ไม่ใช่เพียงแค่ได้ยินจากในโทรศัพท์เครื่องเล็กเท่านั้น..ทว่ามันดังแว่วอยู่รอบๆตัวตอนนี้..ขณะนี้..ด้วยต่างหาก

“...มีเรื่องราวมากมาย ที่ไม่มีใครได้ฟัง คำพูดนับร้อยพัน ที่ต้องการเอื้อนเอ่ย
ไม่ว่าจะนานสักเท่าไร ยังยืนยันคำเดิมเสมอ ไม่เคยเปลี่ยน

เธอทำให้ฉันรู้และเข้าใจคำว่าสองเรา ไม่ว่าจะร้อนหรือว่าจะหนาวก็ไม่กลัว
มีเธอที่รักข้างในจิตใจ ให้ฉันก้าวเดินต่อไป ต่อจากนี้

เธอและฉัน จับมือเคียงกันนับจากนี้ ผ่านความเดียวดายที่สองเรานั้นเคยมี
เมื่อมีเธอคนที่แสนดีอยู่ตรงนี้ มากกว่านั้น ยิ่งมีกันและกันมากแค่ไหน
มีเพียงคำว่ารักที่สองเรานั้นเข้าใจ รักเพียงเธอและตลอดไป แค่เธอกับฉัน”

แสงไฟหิ่งห้อยค่อยๆสว่างขึ้นตามจุดต่างๆ...นะโมหันมองตามไฟที่สว่างขึ้นตามลำดับจนสว่างเรื่อเรืองไปทั่วบริเวณ..สุดท้ายสายตาก็พาเขาหันกลับมาที่บริเวณน้ำพุที่พวยพุ่งออกมาอย่างสวยงามนั้น...ความมีชีวิตชีวาของสถานที่แห่งนี้กลับมาอีกครั้ง หนุ่มลูกครึ่งเดินออกจากหลังน้ำพุ...บริเวณที่เขาเพิ่งเดินผ่านมาเมื่อครู่นี้เอง

ใบหน้าคมสันแบบชาวตะวันตกในชุดสูทสีเข้มเดินยิ้มกริ่มเข้ามาหาอย่างช้าๆก่อนจะคว้ามือเรียวของเขากุมไว้มือถือเครื่องเล็กถูกกดปิดแล้วเก็บลงในกระเป๋ากางเกงของไมค์ เอื้อมคว้ามืออีกข้างขึ้นมาวางที่อกซ้าย

“ไมค์”

นะโมอ้าปากค้างทำอะไรไม่ถูกยังงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า เมื่อเพลง... “ของขวัญ”...จบลงเพลงหวาน...ที่บรรเลงโดยแกรนด์เปียโนและไวโอลินในท่วงทำนองของ
Love me tender ก็แว่วแผ่วมาจากมุมหนึ่งของลานน้ำพุ

Love me tender love me sweet never let me go.

You have made my life complete and I love you so,

Love me tender love me true all my dreams fulfilled .

For my darlin' I love you and I always will.

Love me tender love me long take me to your heart.

For it's there that I belong and we'll never part.

Love me tender love me dear tell me you are mine .

I'll be yours through all the years till the end of time .

when at last my dreams come true Darling this I know .

Happiness will follow you Everywhere you go .

มือใหญ่โอบเอวบางของร่างสูงโปร่งให้แนบชิดพร้อมเคลื่อนไหวไปตามทำนองเพลงหวาน คนที่กำลังตกตะลึงก็คล้อยตามไปไม่ต่อต้านอะไรทั้งนั้น ตารีเรียวจับจ้องใบหน้าหล่อเหลาของคนของหัวใจอย่างไม่วางตา…

ไมค์...ผมคิดถึงคุณเหลือเกิน...
.
.
.
“นะโม..ผมยุ่งจริงๆขอโทษนะครับ”

มักจะเป็นประโยคติดปากของไมค์อยู่เสมอ ตลอดระยะเวลาสองเดือนหลังจากกลับจากอเมริกา ... อยากจะคุยอยากจะถาม...ที่สำคัญ...พักหลังมานี้โทรไปหาก็ยากมากกว่าจะได้คุย...จนสุดท้ายคนพูดน้อยแต่คิดมากอย่างเขาก็เป็นฝ่ายเลิกโทรหาไปเอง...ไมค์...ผมไม่เข้าใจ...

นะโมเลื่อนแขนเรียวโอบรอบคอแข็งแรงของไมค์ไว้...แต่ตอนนี้เขาไม่อยากถามและไม่อยากคิดอะไรอีกแล้ว...เพราะท้ายที่สุด...ไมค์ก็มาอยู่ตรงหน้าเขา...แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว...ยิ้มจางๆระบายอยู่บนใบหน้า...เขินจนต้องซบกับอกอุ่นๆที่โหยหาอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันนั้น..เพลงหวานบรรเลงแผ่วพลิ้ว...ก่อนจะค่อยๆทอดทำนองอ่อนหวานและจบลงในที่สุด

ไมค์รวบมือของนะโมยกขึ้นจุมพิตแผ่วเบา ริมฝีปากหยักเม้มนิดก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา...ยิ้มให้อย่างที่หัวใจคนมองต้องกระตุกไหว .. นะโมลูบหน้าคมสันเบาๆก่อนจะเอ่ยถามออกมา

“ไมค์เป็นอะไรครับ...แล้วนี่มีอะไรหรือ”

เสียงใสถามด้วยอาการเจือหัวเราะ ไม่เคยจะเห็นว่าไมค์ออกอาการประหม่าเลยสักครั้ง..แต่วันนี้คนรักของเขาเป็นอะไรไป เหงื่อเม็ดเล็กผุดพรายที่หน้าผากสวยได้รูป ปากหยักสวยคลี่ยิ้มกว้าง สบกับตารีเรียวที่ต้องแสงไฟมีประกายระยิบระยับ...ช่างสวยงามเหลือเกิน... ไมค์สูดหายใจลึกก่อนคุกเข่าลงตรงหน้านะโม เอ่ยถามแผ่วเบา

“นะโม..จะเป็นไปได้ไหมที่เราจะใช้ชีวิตร่วมกันนับต่อจากนี้”

“ผมสัญญาว่าจะดูแลคุณอย่างดี...ให้เกียรติผมนะครับ”

ตารีเรียวบัดนี้โตแทบจะเท่าไข่ห่านก็ว่าได้..ทำอะไรไม่ถูก...เขากำลังถูกขอแต่งงาน..ใช่ไหม...

“ไมค์..ผม..ผม”

น้ำใสเอ่อคลอที่ตาเรียว ปากชมพูจางเม้มน้อยๆก่อนจะเอ่ยออกมาเบาๆ

“จะดีหรือครับ...ที่เป็นผม”

คนตัวโตลุกยืน วงแขนอบอุ่นโอบรอบตัวนะโมไว้กดคางกับผมสั้นอ่อนนุ่ม ก่อนริมฝีปากหยักจะจุมพิตที่หน้าผากคนรัก ไมค์ยิ้มกว้างก้มกระซิบที่ข้างหูคนรัก

“เป็นคุณได้เท่านั้น..นะโม..แค่คุณคนเดียว”

แล้วน้ำใสที่เอ่อคลอก็ท้นออกมาจากตารีเรียวจนได้ นะโมพยักหน้ารับ..รู้สึกอุ่นวาบในใจอย่างประหลาด...ที่เรียกว่าสุขจนล้นคงให้ความรู้สึกแบบนี้ ปากบางๆสั่นจนเจ้าตัวต้องเม้มไว้แน่น..ไม่อาจกลั้นน้ำตาแห่งความดีใจไว้ได้...ริมฝีปากหยักสวยจุมพิตซับน้ำตาที่ไหลเปื้อนแก้มขาว
กล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินถูกเปิดออกตรงหน้า แหวนทองคำขาวแบบเรียบสองวงวางคู่กันอยู่ในนั้น วงเล็กกว่าถูกหยิบมาสวมที่นิ้วเรียวยาวของนะโม ก่อนที่คนตาสีฟ้าจะพยักหน้าให้นะโมหยิบอีกวงมาสวมที่นิ้วของเขา มือเรียวสวมแหวนวงสวยให้อย่างว่าง่าย

ไมค์ประครองใบหน้าคนรักไว้ในอุ้งมือก่อนจุมพิตจะถูกถ่ายทอดให้กับคนของหัวใจ จูบอ่อนหวานดูท่าจะทอดเวลาออกไปเนิ่นนาน ถ้าเสียงปรบมือที่ดังขึ้นโดยรอบทิศทางไม่ดึงสติของทั้งคู่ให้กลับมาเสียก่อน

มือเรียวรีบดันอกไมค์ไว้..เมื่อรู้ว่าไม่ได้อยู่ตามลำพังกับไมค์แค่สองคน..ไม่ใช่สินักดนตรีนั่นอีกล่ะ...นะโมหน้าแดงจัด

“เฮ้อ..ลุ้นซะจนคนแก่หัวใจจะวาย”

เสียงคุณยายทิพย์หัวเราะอารมณ์ดีดังมาจากทางโถงกว้าง คุณยายนั่งรถเข็นโดยมีหนุ่มใหญ่ท่าทางภูมิฐานที่ละม้ายคนที่กำลังกอดเขาอยู่ขณะนี้เป็นคนเข็นมา ตามด้วยคุณทิพาแม่ของไมค์และอีกหลายคนที่คุ้นหูคุ้นตาอยู่มาก ก็จะใครซะอีกถ้าไม่ใช่ พี ก้อง ครอบครัวของก้อง พี่แอ้ หมอหนึ่ง พี่มิ้นท์เจ้าสาวหมาดๆกับเจ้าบ่าวสุดหล่อและบรรดาญาติสนิทของไมค์ อะไรกันนี่..อ๊ะ!

“ป๋า..แม่”

นะโมอุทานเบาราวกระซิบ

“ญายะด้วยค่ะ..ฮี่ๆๆ”

ยัยตัวจุ้นเดินออกมาโผล่หน้ายิ้มเผล่จากด้านหลังของคุณพ่อของไมค์ ไมค์จูงมือคนรักเข้าไปคุกเข่ากราบที่ตักคุณยายทิพย์ คุณยายให้ศีลให้พรตามธรรมเนียมพร้อมรับขวัญหลานสะใภ้ด้วยสร้อยคอห้อยล็อกเก็ตทองคำ ที่คุณยายยื่นให้ไมค์เป็นคนสวมให้กับนะโม

“นะโม..นี่แด๊ดของผม..ปีเตอร์ สมิทธ์ จริงๆงานนี้แด๊ดเป็นคนเตรียมการให้ทั้งหมด..ผมแทบไม่ได้ทำอะไรเลย เพราะมัวแต่วุ่นๆกับโปรเจคสำคัญตัวใหม่อยู่”คนตัวโตยืนเกาผมอายๆ

“ยินดีด้วย..นะโม...ขอต้อนรับเข้าสู่ครอบครัวสมิทธ์..มาเป็นลูกแด๊ดอีกคนนะ”

หนุ่มใหญ่ชาวอเมริกันดึงตัวนะโมมากอดไว้ นะโมกอดตอบด้วยความรู้สึกตื้นตันในใจเหลือเกิน ไม่เคยคิดว่าจะได้รับการยอมรับสำหรับความรักในรูปแบบของพวกเขาได้ดีอย่างนี้..ถึงกับปล่อยสะอื้นไม่หยุด

“โอ้วๆๆไมค์ มาดูแลคนรักนายหน่อยไหม..ร้องไห้ใหญ่แล้ว”

คุณแด๊ดรีบส่งนะโมกลับสู่อ้อมกอดของไมค์อีกครั้ง ป๋ากับแม่เข้ามากอดนะโมไว้พร้อมให้ศีลให้พร

“ป๋าครับ”นะโมก้มหน้านิ่ง..ป๋าตบบ่า..ลูกชาย..ยิ้มให้อย่างใจดี

“ป๋ายอมทุกอย่าง..ถ้าสิ่งนั้นมันคือความสุขของลูก..นะโม...ไม่มีอะไรผิดหรือถูกสำหรับความรักนะลูก”

“ไมค์แม่ฝากนะโมด้วย..ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันนะลูก..อภัยเท่านั้นที่จะทำให้รักยืนยาว..ลบตัวตนของฉันกับเธอออกไป..ต่อไปนี้..ใช้แต่คำว่า..เราเท่านั้นนะจ๊ะ”

แม่กอดนะโมจูบที่แก้มใสของลูกชายคนเดียวอดใจหายไม่ได้น้ำตาของคนเป็นแม่ก็ไหลอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่

“เอ๊ะแม่จ๋า...ก็บอกว่าจะไม่ร้องไห้ไง..ผิดสัญญากับป๋าแล้วนะคะ”ญายะกอดแม่ไว้แน่นยิ้มจนตาเป็นสระอิ ไปแล้ว

“ไม่ต้องพูดดีไปยัยตัวจุ้น...แล้วนี่อะไร...ใครแอบมาป้ายที่ชายเสื้อแม่หา!”

ภาพความอบอุ่นในงานแต่งของนะโมทำให้พีเอื้อมคว้ามือเรียวของก้องกุมไว้แน่น สบตากลมโตแล้วยิ้มกว้าง คนหน้าสวยยิ้มตอบ คำอวยพรที่ป๋ากับแม่รวมทั้งแด๊ดที่ให้คู่แต่งงานสะท้อนอยู่ในใจเขาทั้งคู่

แม่ฟองเดินมากอดพีกับก้องไว้ลูบหลังลูบไหล่ลูกชายคนเดียวและลูกชายคนใหม่อย่างรักใคร่นานแล้วนะ..ที่ไม่ได้ยิ้มอย่างมีความสุขแบบนี้ อดนึกถึงเรื่องเมื่อสองเดือนก่อนหลังจากก้องและพีกลับจากอเมริกาไม่ได้...วันที่ครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้า

พีในชุดสีเข้มที่ดูเรียบร้อยมากกว่าปกติเดินเข้ามาพร้อมกับก้องที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ๊ตสีชมพูอมส้มกับการเกงสเล็คสีครีม..ในมือมีธูปเทียนแพ นั่งลงตรงหน้า..แม้จะไม่ได้ตกใจอะไรแต่ไม่คิดว่าพีจะต้องทำถึงขนาดนี้

“แม่ครับ...ผมขอขมากับแม่เรื่องที่ผมแอบคบกับก้องโดยไม่ขออนุญาตแม่ก่อน...ผมกราบขอโทษแม่นะครับ”

แม่ฟองรับธูปเทียนแพจากมือพีมาวางที่โต๊ะข้างๆ พีกับก้องก้มกราบแม่ฟองพร้อมกัน มือเหยี่ยวย่นจากการกรำงานหนักลูบผมคนเป็นลูกทั้งสองอย่างอ่อนโยน พยักหน้าให้เข้ามาใกล้

“แม่ไม่โกรธก้องกับพีหรอกนะลูก...ที่ผ่านมาความโกรธไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นมาเลย..รังแต่จะทำให้เกิดการสูญเสียมากเท่านั้น...ทุกอย่างที่เป็นความสุขของลูก..แม่ยินดีเสมอ”

“..พี..เป็นคนที่ดีมาก..แม่เชื่อว่าแม่ดูคนไม่ผิด...ฝากก้องด้วยนะพี”

“หนักนิดเบาหน่อย..ก็อภัยให้กัน ...ถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน..หันหน้าเข้าหากันนะ คุยกันให้มากขึ้น”

ใบหน้าผู้สูงวัยยิ้มกว้าง กอดลูกชายทั้งสองไว้ จูบที่แก้มใสของลูกชายคนเดียวก่อนจะเอ่ยต่อ

“ก้อง..ถึงลูกจะเป็นยังไงก้องก็ยังเป็นลูกที่แม่รักมากเหมือนเดิมนะ...ต่อไปนี้ก้องจะมีคนที่ดีดูแลก้องแล้ว..แต่อย่าลืม...ดูแลพีเขาด้วย ที่ผ่านๆมาพีพิสูจน์ให้แม่เห็นแล้วว่าพีดูแลก้องได้...”

“ชีวิตคู่ไม่ใช่ความรับผิดชอบของใครคนหนึ่งคนใดนะลูก...แต่มันคือเราทั้งสองคน..”

“ขอให้ลูกทั้งสองถนอมความรักที่มีต่อกันให้ยืนยาวตลอดไปนะ”

.
.
.
งานเลี้ยงเล็กๆฉลองค่ำคืนแสนหวานจบแล้ว ในห้องสวีทที่ชั้นสูงสุดของโรงแรมหรูในเครือสมิทธ์ รีสอร์ทแอนด์สปา ถูกเปิดให้เป็นห้องหอของคู่รักหวาน

นะโมยืนมองวิวกรุงเทพจากภายในห้องนอนที่กรุกระจกใส2ด้านเปิดมุมมองให้กว้างมากขึ้น ทอดสายตาออกไปที่สุดปลายฟ้า...มองไม่เห็นอะไรนอกจากแสงวิบวาวของดวงไฟหลายร้อยหลายพันดวง แสงสียามค่ำคืนของเมืองกรุง

ปล่อยความคิดให้ลอยล่องไป..รู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในความฝัน ยังไม่อาจทำใจให้เชื่อว่าเรื่องราวที่เพิ่งเกิดขึ้นมันคือเรื่องจริง ยกมือซ้ายขึ้นวางที่ผนังกระจกตรงหน้า วัตถุสีเงินวาวสะท้อนแสงไฟสวยกระจ่างอยู่ที่นิ้วนางนั้น ลูบไล้ สัมผัสเพื่อให้รู้แน่ชัดว่า...นี่ไม่ใช่ความฝัน

สะดุ้งเล็กน้อยจากสัมผัสอุ่นชื้นที่ต้นคอพร้อมกับอ้อมกอดอบอุ่นที่กระชับแน่น มือใหญ่เอื้อมปลดสูทสีเทาอ่อนออกจากร่างโปร่งบางก่อนจะปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตสีฟ้าตกลงจากร่าง คนตัวใหญ่ตามมาทาบทับด้วยร่างเปลือยเปล่าท่อนบนเช่นกัน

“คิดอะไรอยู่...คนช่างคิด”

แขนแข็งแรงดึงรั้งตรึงให้นะโมแนบร่างกับกระจกใส มือใหญ่สอดประสานมือเรียวทั้งสองชูขึ้นเหนือศีรษะ ปากหยักได้รูปสวยพรมจูบไปทั่วแผ่นหลังเนียนขาว ทิ้งรอยรักไว้ทุกที่ที่ริมฝีปากเคลื่อนผ่าน

“อ๊ะ..อืมม ..ไมค์..อา..”

ปากชมพูจางเผลอครางเสียงหวานออกมา ในใจเต้นแทบไม่เป็นจังหวะร่างทั้งร่างสั่นน้อยๆพยายามพยุงตัวเองไว้ ไม่ให้ทรุดลงไปกับพื้นเสียก่อน เมื่อไมค์เริ่มปลดกางเกงที่เขาสวมไว้ออกและก็เช่นเคยร่างสูงใหญ่ตามมาแนบชิดด้วยร่างเปลือยเปล่าเช่นกัน ฝ่ามืออุ่นวนเวียนบีบเคล้นปุ่มเนื้อสีแดงทับทิมที่แข็งขึงเล่น พร้อมกับจูบที่ยังคงซุกซนซอกซอนที่ลำคอ ใบหูและราดไหล่

มือใหญ่ค่อยๆลูบไล้ละเรื่อยผ่านจากแผ่นอกขาวเนียนนุ่มมือลงสู่เอวคอด วนเวียนนวดเคล้นสะโพกที่รู้สึกว่าผายขึ้นเล็กน้อย เพื่อให้คลายความตึงเครียดก่อนจะกอบกุมส่วนอ่อนไหวนั้นไว้อย่างอ่อนโยน...

เพียงสัมผัสอุ่นเบาก็เรียกเสียงครางอืมมในลำคอคนในอ้อมกอดอย่างน่าพึงใจ…แต่เมื่อคนตัวโตเร่งจังหวะมือให้เร็วขึ้น ท่อนขาเรียวสวยของนะโมก็สั่นจนแทบจะยืนไม่ไหวแล้ว ศีรษะทุยได้รูปส่ายไปมาด้วยว่าความเสียวซ่านแผ่ไปทั่วทุกอณูร่างกาย

การหายใจแรงเร็วตามการเคลื่อนไหวของฝ่ามืออุ่น ร่างบางในอ้อมกอดเกร็งแนบกับแผ่นกระจกกว้างมากขึ้น ใจเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมาเสียให้ได้เมื่อฝ่ามือใหญ่กอบกุมและชักพาให้ความอัดอั้นพังทะลายออกมาในที่สุด

“อ๊ะ!!...ไมค์ผมไม่ไหวแล้ว..อ๊าๆๆ..”

ร่างบางทรุดลง สติคล้ายจะหลุดลอย ในหัวหมุนคว้าง ภาพแสงไฟระยิบระยับตรงหน้าเมื่อครู่บัดนี้พากันมาวิ่งวนอยู่ในความรู้สึกนึกคิด..เหมือนตัวลอยอยู่กลางอากาศ เมื่อแผ่นหลังสัมผัสกับฟูกอ่อนนิ่มตารีเรียวก็เบิกกว้าง สบตาสีฟ้าของคนตรงหน้าอย่างเขินอาย..ก็น่าอายจริงๆนี่นา

“ไมค์..ผมขอโทษนะ...คือ..ผมทนไม่ไหวจริงๆ”

“นะโมผมตั้งใจทำให้คุณมีความสุขมากๆนะครับ..เป็นไง..ชอบไหม”

“ที่สุดครับไมค์”

ใบหน้าคมสันยิ้มกว้างปล่อยหัวเราะเบา จูบที่หน้าผากมนอย่างแสนรัก ถอยห่างออกมานิดเพื่อให้สายตาได้โลมเลียร่างโปร่งบางที่ไม่ได้เห็นมาเป็นเวลาหลายเดือนได้เต็มๆตา...นะโมผมรักคุณเหลือเกิน...

ปากหยักสวยก้มลงแลบเลียยอดอกสีแดงทับทิมดูดดุนแรงๆเรียกเสียงครางกระเส่าจากคนข้างล่างได้อย่างน่าฟัง จูบทิ้งรอยรักไว้จนทั่วอกขาว ลากไล้ลิ้นร้อนผ่านจากอกลงสู่ร่องสะดือสวย หันไปหยอกเย้ากับเนินเนื้อเหนือบริเวณอ่อนไหวด้วยอาการล้อเล่น

“อยากทำแบบนี้กับคุณมาตลอดเลย...ช่วงที่ห่างกัน..ผมทรมานมากเลย...นะโมคุณรู้ไหม”

หน้าขาวใสระเรื่อสีขึ้นอีก ก่อนแขนเรียวจะโน้มลำคอแข็งแรงให้ก้มลงรับจูบแสนหวานที่ตั้งใจมอบขอบคุณคนของหัวใจ

“ก็ทำสิครับ...ผมเป็นของคุณ..ทั้งกายและใจแล้วนะ”

...ไมค์..ตอนแรกผมคิดว่า..ที่ผ่านมามันคือความฝัน..แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่ามันไม่ใช่...มันคือความจริง..ขอบคุณมากนะ..ผมรักคุณ...

ลิ้นร้อนลูบไล้เกาะเกี่ยวกันจนแทบจะละลาย อุณหภูมิกายสูงขึ้นจนเหงื่อพราวทั่วร่างที่กอดกระหวัดรัดกันอย่างแนบแน่นอยู่บนเตียงใหญ่....ไมค์ค่อยสอดประสานกับคนในอ้อมกอดอย่างช้าๆ ความเสียวซ่านวาบหวามแล่นจากปลายเท้าเข้าสู่ท้องน้อย ต้นขาเรียวเกร็งฝืนขึ้นอย่างอัตโนมัติ ปากชมพูจางเม้มแน่นเพราะความเสียดเสียวก่อนจะร้องออกมาอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่เมื่อการสอดประสานล่วงลึกไปในร่างกายเขามากขึ้น

จากจังหวะเนิบช้าเมื่อไมค์ขยับปรับจังหวะให้ถี่กระชั้นมากยิ่งขึ้น ร่างขาวสะอ้านก็เกร็งกระตุกตอบรับจังหวะรักอย่างสอดคล้อง ลงตัวและสวยงาม..ความหวามไหวที่คล้ายความฝัน..โอบล้อมกายและใจคนทั้งสองไว้ด้วยกัน…สุขล้นจนหาคำมาบรรยายไม่ได้...

เสียงครางกระเซ่าที่ผลัดกันดังจากร่างของคนที่ร่วมรักเกี่ยวร้อยเป็นท่วงทำนองเพราะพริ้งเพื่อปลดปล่อยความสุขสมที่ได้รับจากกันและกัน...เพลงรักบรรเลงขึ้นอีกครั้ง...อีกครั้งและอีกครั้ง...ตลอดค่ำคืนอันแสนยาวนานนี้…ไม่มีวี่แววว่าจะสิ้นสุดลงเมื่อใด…ตราบใดที่ใจยังเรียกร้อง...เพลงรักก็บรรเลงไม่รู้จบ...ความรักหอมหวานเสมอ...

.
.

ร่างบางถูกแขนแข็งแรงโอบรอบเอวดันให้แผ่นหลังแนบชิดกำแพงห้องทันทีที่ประตูห้องชุดสุดหรูเปิดออก..สูทสีอ่อนถูกปลดออกจากร่างบางไปแล้ว ริมฝีปากอุ่นตามมาประกบกับปากอิ่มบดเบียดดูดดึงจนแทบจะกลืนกินริมฝีปากแดงที่แสนจะเย้ายวนใจนี้เสียให้ได้ ลิ้นร้อนกอดกระหวัดหยอกเย้าลิ้นเรียวด้วยอาการเดียวกัน จูบที่ร้อนแรงและแสนนานทำให้ทั้งคู่แทบจะขาดอากาศหายใจ

เมื่อพีเปิดปากออกก้องก็หอบตัวโยน คนหน้าหวานยิ้มน้อยๆเมื่อเห็นคนตรงหน้าเองก็หอบไม่ต่างจากเขา มือเรียวดันอกกว้างไว้ กลัวว่าริมฝีปากบางจะก้มลงอีกครั้ง.. ก็จริงๆด้วย..หึพีนี่น้า...เบี่ยงหน้าหลบ ริมฝีปากที่พลาดเป้าก็ขบเบาที่ลำคอแทน รอยรักแดงจางกระจ่างขึ้นในทันที สร้างความเสียวซ่านให้คนในอ้อมกอดไม่น้อย

“พี..เดี๋ยวก่อนสิ..ผม..อื้ม”

ก้องเม้มปากนิดด้วยอาการลังเลแต่คนหน้าคมไม่ฟังคำทัดทานใดๆแล้ว..เพราะตอนนี้ในหัวใจอยากจะสัมผัสร่างบางตรงหน้าแทบทุกตารางนิ้วของผิวกาย มือใหญ่รีบแกะกระดุมเสื้อเชิ๊ตสีครีมของก้องและปลดออกอย่างรวดเร็ว

พีอมยิ้มกรุ้มกริ่มพึงใจกับอาการเขินอายของก้อง ปากบางสำรวจร่างกายขาวผ่องตรงหน้า เริ่มจากหน้าผากกลมมน เปลือกตานุ่ม แพขนตางอนงาม แก้มใสหอมกรุ่นและริมฝีปากแดงอิ่ม

ละเรื่อยลงมาที่ซอกคอหอม ราดไหล่เนียนงามและอกขาว หยอกเย้ากับเม็ดทับทิมงามอยู่เพียงครู่เพราะฝ่ามืออุ่นลูบเรื่อยลงไปที่สะโพกกลมแล้วคลึงเคล้นบีบนวดต้นขาเรียวภายใต้กางเกงสเล็คอย่างเป็นจังหวะกดหนักเบาหวังให้คนในอ้อมกอดผ่อนคลาย

เข็มขัดคลายออกซิบกางเกงถูกรูดลง มืออุ่นสอดไปที่ด้านหลัง..เนื้ออุ่นเต็มอุ้งมือทำให้พีใจสั่น คนในอ้อมกอดเกร็งตัวขึ้น เบียดกับร่างแข็งแรงของพีอย่างไม่ได้ตั้งใจ พียังคงลูบไล้คลึงเคล้นแก้มก้นอยู่นาน สัมผัสได้ว่าพีตัวสั่น เรียวแขนโอบรอบคอแข็งแรงของพีไว้ ก้องเองก็ต้องยึดพีไว้เป็นหลักเพราะตอนนี้เขาก็สั่นจนแทบยืนไม่อยู่แล้ว

การหายใจหนักแรงของทั้งคู่เกิดจากอารมณ์วาบหวามที่เพิ่มมากขึ้นตามลำดับและไม่อาจรั้งรอที่จะปล่อยให้สเล็คสีเดียวกับสูทยังคงปกปิดส่วนที่อยากเห็นมากที่สุดไว้ได้ พีรีบปลดมันออกให้พ้นทาง

“อ๊ะ!..พี..อ๊า!!”

ก้องร้องดังเมื่อส่วนอ่อนไหวถูกครอบคลุมด้วยริมฝีปากบางซะแล้ว โพรงปากที่อุ่นแต่ให้ความรู้สึกร้อนเสียจนขาเรียวสั่นเกร็ง..นิ้วเรียวสวยเผลอสอดขยำผมนุ่มของพีอย่างไม่ได้ตั้งใจ หายใจหอบแรงตามการรุกเร้าของลิ้นร้อน ในหัวคล้ายมีแสงวูบวาบแปลบปราบอยู่จนทั่ว นัยน์ตาพร่าพราย ภาพตรงหน้าเลือนรางจางหาย เหมือนสติจะดับวูบ เมื่ออาการวาบที่ท้องน้อยมากจนล้นและไม่อาจทานทนต่อไปไหว...

พีช้อนร่างบางที่อ่อนระทวยลงวางที่เตียงนุ่ม ปลดเครื่องแต่งกายของตัวเองออกทีละชิ้นอย่างช้าๆ สายตาคมที่วิบวาวด้วยอาการกระหายรักไม่อาจทอดถอนออกจากภาพอันงดงามของคนตรงหน้าได้เลย

ร่างขาวกระจ่างตาถูกโลมเลียด้วยโคมไฟแสงนวลทำให้ก้องดูสวยงามมากเหลือเกิน ไม่อาจบอกว่าสวยกว่าทุกครั้งได้หรือไม่ แต่ผลจากการปลดปล่อยเมื่อครู่ทำให้คนบนเตียงหายใจหอบจนอกขาวกระเพื่อมไหว..เม็ดสีแดงทับทิมที่แข็งขึงช่างเร้าใจ เร่งให้เข้าสู่การแนบชิดอีกครั้ง

ปากอิ่มแดงระเรื่อเผยอน้อยเหมือนเชิญชวน ยิ่งตอนนี้ถูกแลบเลียด้วยลิ้นอุ่นร้อนสีเดียวกันของเจ้าตัวด้วยแล้วนั้นยิ่งทำให้เขาไม่อาจรั้งรอที่จะพาร่างเปลือยเปล่าลงแนบชิดร่างบางในทันที

“ก้อง...อืม...อา”

ลิ้นร้อนไล้วนเวียนที่ยอดอกสีสวยอย่างล้อเล่นก่อนฟันขาวจะขบเบาจนแผ่นหลังแอ่นสะท้านขึ้น..เสียงคราง..อืมม..ทุ้มต่ำในลำคอทำให้คนที่ปฏิบัติการรักพอใจ กวาดวาดลิ้นต่ำลงหยอกเย้ากับร่องสะดือสวย มือใหญ่ลูบไล้ คลำ ควานและคลึงเคล้นเพื่อให้ร่างบางพร้อมรับสำหรับการเริ่มบรรเลงเพลงรักบทใหม่…สำหรับค่ำคืนที่แสนวิเศษนี้…

ฝ่ามือใหญ่รวบข้อมือเรียวยกขึ้นเหนือศีรษะแล้วตรึงไว้ ร่างบางเกร็งขึ้นนิดตามธรรมชาติเมื่อการสอดประสานเริ่มต้นขึ้น เจ็บเสียดอยู่บ้าง คิ้วเรียวขมวดแน่น ปากอิ่มเม้มตรง แล้วค่อยคลายออกเมื่อความเจ็บเสียดแปรเปลี่ยนเป็นความหวามไหว ใบหน้าสวยหวานมีเสน่ห์มากเหลือเกินยิ่งเมื่อตกอยู่ในอารมณ์รักเช่นนี้

“ก้องครับ..ก้อง..โอววว”

“อ๊ะ..อืมม..พี..พี..อา”

“เสียงคุณเพราะจัง..ก้อง..ก้องของผม”

พีตั้งใจมอบความสุขสมที่สุดให้กับคนของหัวใจ จังหวะเพลงรักที่บรรเลงอย่างตั้งใจกลมกลืนและลงตัว จากช้าเนิบจนค่อยถี่กระชั้น ผ่อนเบาและเร่งเร้าสลับกันไปอย่างไม่รู้จบสิ้น ความเร่าร้อนหวิวไหวและเสียวซ่านจากการร่วมรักเรียกเหงื่อและอาการหอบหนักได้มากอย่างไม่น่าเชื่อ...

หัวใจเต้นแรงแทบจะระเบิดเมื่อเพลงรักบรรเลงไปตามความต้องการและอารมณ์รักที่พุ่งขึ้นจนสูงสุด...คล้ายกระแสไฟอุ่นแล่นผ่านจากปลายเท้าเข้าสู่ท้องน้อย พาตัวให้ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าและเหมือนแสงนั้นจะสว่างจ้าอยู่ในหัวก่อนจะแตกกระจายคล้ายประหนึ่งพลุที่ระยิบระยับอยู่บนฝากฟ้า ทั้งสองร่างเกร็งกระตุกก่อนเสียงครางจากความสุขสมจะสอดประสานกันอย่างน่าฟัง

“อ๊ะ! ….อืมม... อ๊า!.....อา..”

คนหน้าคมประคองกอดคนรักไว้แนบอก มือใหญ่ลูบไล้เส้นผมอ่อนนุ่มชื้นเหงื่อในมือเล่น ยังรู้สึกเพลียจากการบรรเลงเพลงรักอันแสนยาวนานที่เพิ่งจบลง

“ก้อง...มีความสุขไหมครับ...ตอบผมหน่อยสิคนดี...ผมอยากรู้”

คนหน้าคมกระซิบที่ข้างหูเล็กก่อนจะลากลิ้นเลียติ่งหูนุ่มและไม่ลืมขบเบาๆ..จนก้องขนลุกเกลียว คนหน้าหวานไม่ตอบเฉไฉลูบผมของพีบ้าง อมยิ้มกลบเกลื่อนใบหน้าที่แดงระเรื่อขึ้น แต่ตาสวยตั้งใจสบกับสายตาละลายหัวใจที่กำลังวิบวับอยู่ตรงหน้า ปากอิ่มคลี่ยิ้มพิมพ์ใจ ประคองใบหน้าคนรักไว้ในอุ้งมือและมอบจูบแสนหวานให้

..ยังอยากจะรู้อะไรอีกล่ะพี...แค่มองที่ตาผมนี้คุณก็น่าจะรู้ดีอยู่แล้วนี่นา...ว่าผมคิดยังไง...ไม่ใช่ความสุขจากเพศรสอย่างเดียวหรอกนะ...แต่ผมมีความสุขมากที่ได้รับรักจากคุณไงพี..

เมื่อปากอิ่มแตะแต้มที่ปากบางคำตอบต่างๆก็ไม่อยากได้ยินอีกแล้ว...ในเมื่อกิริยาของคนรักแสดงออกอย่างเปิดเผยอย่างนี้แล้ว...ยังต้องการรู้อะไรอีกล่ะนายพี...

เพลงรักหลายบทถูกบรรเลงในจังหวะและทำนองที่ต่างกันตามความปรารถนาของหัวใจ สร้างความอิ่มเอมและสุขสมแด่คนทั้งสองจนเผลอหลับไปในอ้อมกอดของกันและกัน

“พี...ผมรักคุณ”

เสียงแผ่วหวานจากอาการละเมอดังจากริมฝีปากอิ่มสวย ร่างบางขยับเบียดหาความอบอุ่นจากอกกว้าง วงแขนแข็งแรงกระชับอ้อมแขนให้แน่นมากขึ้น ปากบางขยับพึมพำด้วยอาการเดียวกัน

“ผมก็รักคุณนะก้อง”

ท่ามกลางความเงียบสงัด จะแว่วเสียงบอกรักสลับกันไปแบบนี้ทั้งคืนจนกระทั่งเช้า…ไม่ว่าในยามตื่นหรือในความฝัน รักของทั้งสองจะคงอยู่ชั่วนิรันดร์..

+++++++
บทสรุปของก้องพีปีหนึ่ง..ค่ะ..แล้วก้าวสู่ก้องพีเดอะซีร๊่ย์ปี2พร้อมๆกันนะคะ..
รักผู้อ่านทุกคนที่ติดตามค่ะ

Create Date : 24 มีนาคม 2554

Last Update : 28 มีนาคม 2554 17:30:35 น.

19 comments

Counter : 2282 Pageviews.

อิ่มเอมหัวใจไปกับความสุขที่ทั้งคู่..อืมมสองคู่สิ
ที่มีต่อกัน เฮ้อ..สำลักความสุขนะเนี่ย..
รักน้องดา..ไม่เปลี่ยนแปลงค่ะ..

รอก้องพีเดอะซีร๊่ย์ปี2 อยู่นะคร๊า...

โดย: ไข่มุกดำ IP: 223.206.118.46 วันที่: 24 มีนาคม 2554 เวลา:15:48:28 น.

แอร๊ยยย คู่ไมค์ นะโม เขินนนนนนน อิอิ

คู่ ก้อง พี หวานนนนนนนนนนนนนน

หวานนนนนนนนนนทั้ง 2 คู่เลย

อ่อนหวาน ละมุน มากค่ะพี่ดา
ถ้ามีใครรักเรา จริงใจกับเราขนาดดีคงดีใจมากมายและมีความสุขจริงๆๆ
หัวใจพองๆๆ

ก้องพี นะโมไมค์ ไม่ว่าวันไหนก็จะรักกันตลอดไป ชั่วนิรันดร์ ฮิ้วววววววว

ขอบคุณมากนะคะ แม่ดา
รอปี 2 ค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ม๊วฟๆๆๆๆ

โดย: someone IP: 202.44.7.80 วันที่: 24 มีนาคม 2554 เวลา:16:17:05 น.

แอร๊ยยย ทั้งหวาน ซึ้ง น่ารัก น่ากอด น่ากด ทั้ง 2 คู่

เป็นการจบที่ชอบมากกกกกกค่ะ คนในครอบครัวมากันพร้อมหน้าพร้อมตา ชอบฉากขอแต่งงานของไมค์ และการขอขมาของพี

คู่ไมค์-นะโม ซึ้ง หวาน หื่น

คู่พี-ก้อง แอร๊ยยย หื่น หื่น

รออ่านปี 2 พี-ก้อง นะโม-ไมค์

ยายทิพย์จะคอยเป็นกำลังใจ ในงานเขียนของน้องดาต่อไปนะคะ
รักนะ จุ๊บบบบบบบบบบบบบ

โดย: tipjang

วันที่: 24 มีนาคม 2554 เวลา:18:50:57 น.

สุข จน ล้นใจ หวานชื่น และหื่นได้ใจ สุดๆ เป็นกำลังใจ พี ก้อง ปี 2 อยู่นะคะ

โดย: lek^lek IP: 223.205.14.113 วันที่: 24 มีนาคม 2554 เวลา:20:25:09 น.

ดีใจที่มีปี2ต่อ

ขอบคุณนะคะแม่ดาสำหรับเรื่องราวดีๆ ^^

โดย: ปุยหมาม่วง IP: 49.48.12.188 วันที่: 24 มีนาคม 2554 เวลา:21:15:36 น.

แอร๊ยยยย อะไรก๊านนนน กรี๊ดดดดดด

มันหวานและอบอวลไปด้วยความรักมากเลยอะค่ะพี่ดา ไม่ใช่แค่แอร๊ยย กะ NC แต่หวานกะความรักของทั้ง 4 คน 2 คู่ นี้จริง ๆ เลยค่ะ

รอติดตามปี 2 ที่คาดได้ว่าคงจะหวานและแอร๊ยยยย มากก่าเดิมมม

ขอโทษนะคะ นาน ๆ มาที ไม่ค่อยได้เม้นท์เท่าไหร่เลย แหะ แหะ

โดย: จาจา IP: 1.46.248.153 วันที่: 24 มีนาคม 2554 เวลา:21:20:07 น.

หวานจังค่ะ พี่ดา

โดย: beemanufan IP: 223.207.61.5 วันที่: 24 มีนาคม 2554 เวลา:21:35:38 น.

เต็มอิ่มมากกกกกกกก.........

ถึงมากที่สุด................................

หวาน...........แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย

ขอบคุณนะคะกับถ่ายทอดเรื่องราวดีดี..

ผ่านตัวอักษรและตัวละครก้องพีที่พวกเรารัก,.....

เราจะก้าวไปสู่ก้องพีเดอะซีรี่ส์ปี2ด้วยกันนะคะ........

เป็นกำลังใจในการถ่ายทอดเรื่องราวที่สนุก......

และสวยงามให้พวกเราอ่านต่อไปค่ะ.....,,..

โดย: Keamdeang1@smile IP: 58.9.43.55 วันที่: 25 มีนาคม 2554 เวลา:0:21:44 น.

เเอร้ยยยยยยยยยยยย
พี่ดาขา ปีสองขอก้องรุกมั่งได้เป่า อร้ายยยยยยไม่มีอายปาก 55555
ขอบคุณพี่ดามากค่า

โดย: แป้ง วารุณี IP: 58.9.69.7 วันที่: 25 มีนาคม 2554 เวลา:0:59:27 น.

เป็นการจบภาคนี้อย่างสมบูรณ์สุดยอดมากค่ะ
คุณดาเขียนออกมาได้อ่อนหวาน ละเมียดละไม และให้อารมณ์ความรักที่ลึกซึ้งมาก จนทำให้คิดว่า หากแม้นใครได้รับความรักเช่นทั้งสองคู่นี้แล้วไซ้ คงจะไม่อยากได้สิ่งใดๆในโลกนี้อีกแล้ว

และต้องขอขอบคุณในจิตนาการอันสวยงามของคุณดานะคะ หวังใจว่าจะได้พบกับตอนใหม่ในเร็ววันนี้คะ จะขอเป็นกำลังใจให้คุณดาตลอดไปค่ะ

ปล ฝันว่าจะมีสักวันที่คุณดาจะรวมเล่มค่ะ จะเฝ้ารอค่ะ

โดย: NasMalta IP: 195.158.92.104 วันที่: 25 มีนาคม 2554 เวลา:6:01:30 น.

น่ารักทั้งสองคู่เลยค่ะแม่ดา
อ่านแล้วเขินแทนค่ะ อิอิ

ชอบภาษาของแม่ดามากๆ อ่านแล้วเพลิน ล่องลอยตามเลย
แล้วจะรอปี2 นะคะ :)

โดย: Angsumalin IP: 58.11.63.66 วันที่: 25 มีนาคม 2554 เวลา:12:20:15 น.

ทั้งหวาน ทั้งแอร๊ยยยยย มากเลยค่ะ พี่ดา

ขอบคุณสำหรับคู่ของนะโมกับไมค์ด้วย

ดีใจที่ทั้งสองคู่ได้ครองรักกัน ซาบซึ้งจนแทบน้ำตาไหลเลยอ่ะ T^T

เป็นกำลังใจให้พี่ดา สำหรับก้องพี (นะโมไมค์) ปีสองนะคะ ^_^

โดย: hunny IP: 223.24.38.124 วันที่: 25 มีนาคม 2554 เวลา:22:22:16 น.

แอร๊ยยย ตอนจบได้ดับเบิ้ลเร่ยยยย
ซื้ดดดด เลือดหยดติ๋งๆๆๆ

อิ่มจิงๆ ค่ะ อิ่มเอมจัย
เปนฉากจบปี1 ที่สวยงามตระการตา

ขอบคุณพี่ดามากๆๆๆ นะคะ... จบไปอีก1เรื่อง

อยากรู้จิงๆ ว่าปี2 จะมีเรื่องราวของก้องพีรูปแบบไหนมาให้แอร๊ยยย ให้โฮกน๊าาาา
รอๆๆๆๆ นะค้าบบบบ

"รักนะคะ" จ๊วฟๆ ม๊วฟๆ

โดย: thenok

วันที่: 26 มีนาคม 2554 เวลา:1:31:19 น.

อ่านแล้่วก็กลับมาอ่านอีกหลายรอบมากกกกก

เป็นการจบได้งดงามมากค่ะน้องดา

อยากให้น้องดาเอาเพลง"พรหมลิขิต"

เวอร์ชั่นของพี่เบิร์ดมาเป็นเพลงประกอบฟิค

ตอนจบนี้อ่ะค่ะ

คือพอดีได้ฟังก็เลยนึกถึงซีรี่ส์ตอนจบนี้พอดี

รู้สึกว่าเข้ากันดีกับความรักของทั้งสองคู่

ก้อง-พี ไมค์-นะโม มาก ๆเลย

จะรอและเป็นกำลังใจในการก้าวไปสู่

ปีที่สองด้วยกันนะคะน้องดา

โดย: keamdeang1@smile IP: 115.87.183.191 วันที่: 27 มีนาคม 2554 เวลา:21:15:41 น.

ขอให้มีความสุขและรักกันให้มากมากนะคะ ก้องพีร์ & ไมค์นะโม ^__^

ขอบคุณสำหรับฟิคค่ะ ^^

รออ่านปี 2 นะคะ .. อิอิ

โดย: sky IP: 124.121.10.237 วันที่: 30 มีนาคม 2554 เวลา:1:14:56 น.

สำหรับเราบทสรุปความรักของก้องพีมันลงตัว
ตั้งแต่ตอนที่ 25.2 แล้วตอนนี้เหมือนเป็น
ผลพลอยได้ที่ได้เห็นความรักของคู่นี้อีกครั้ง
มาลงชื่อรอความหวานแบบเลี่ยน ๆของก้องพีปี2 แบบยิ้ม ๆ จ้ะ
เสือน้อยคนเดิม!!!

โดย: sngg IP: 61.90.103.59 วันที่: 31 มีนาคม 2554 เวลา:22:23:44 น.

ยืนขึ้นปรบมือดังๆๆๆๆ เลยค่ะสำหรับบทสรุปพีก้องไมค์นะโม เต็มอิ่มสุดๆๆ แต่ไม่เคยพอค่ะ จะรออ่านปี 2 ต่อนะค่ะ อยากรู้ชีวิตหลังแต่งงานค่ะ ขอบคุณพี่ดามากนะค่ะ ที่สละเวลามาเขียน fic ให้พวกเราอ่านตลอดมา

โดย: aumaum IP: 61.47.31.49 วันที่: 1 เมษายน 2554 เวลา:8:05:09 น.

ไม่มีคำบรรยายค้าบ

โดย: ว่าที่ IP: 125.26.221.12 วันที่: 13 เมษายน 2554 เวลา:17:32:06 น.

อ่านมาจนจบซีรี่ย์วันนี้เอง ประทับใจจัง เรื่องราวน่ารัก หวานละมุนละไม ถ้อยคำสละสลวย ภาษษาสวยงามมากค่ะ

เพิ่งเคยมาอ่าน Fic นี่แหละ ติดหนึบเลย ขอบคุณนะคะ ^ ^

โดย: ระแนงไม้

วันที่: 19 พฤษภาคม 2555 เวลา:20:29:58 น.