|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
Destiny 23.1
ขอทำความเข้าใจกับเพื่อนๆพี่ๆแฟนฟิคพีก้องนะคะ..คือ..พาร์ทนี้เดสตินี23ยาวมากๆ ผู้แต่งจึงขอแบ่งลงเป็น2ตอนย่อยคือ23.1และ23.2ค่ะ
โดย23.1นี้จะเป็นส่วนของไมค์กับนะโมนะคะ..อาจขัดใจคนที่รอก้องพีบ้างแต่รับรองว่าก้องพีจะมาในไม่ช้าค่ะ(กำลังขัดเกลาอยู่ค่ะ^^)..ผู้แต่งพยายามอย่างมากเลยที่จะให้ฟิคออกมาได้ดี
ชอบไม่ชอบก็บอกได้ค่ะ..ติดตามต่อไปเรื่อยๆนะคะ..รักคนอ่านทุกคนเลยค่ะ
23.1
ที่นี่เป็นไงบ้าง บรรยากาศดีนะ ชอบไหม
ไมค์ถามเมื่อพานะโมเดินช้าๆลงมาที่ชั้นใต้ดินของห้องอาหารซึ่งทำเป็นบาร์เล็กๆ ห้องสี่เหลี่ยมผืนผ้า ขนาดไม่ใหญ่มากนัก ผนังด้านหนึ่งก่ออิฐฉาบปูนทาสีฟ้าน้ำทะเล มีไฟแสงนวลส่องผ่านม่านน้ำดูคล้ายระลอกคลื่น อีกด้านหนึ่งเป็นผนังก่อด้วยหินประกอบกระจกเปิดโล่งเพื่อรับวิวจากทะเลได้อย่างเต็มที่
แต่เพราะเป็นบาร์ สำหรับแขกVip จึงมีโต๊ะเก้าอี้ไม่มากนัก เลิฟซีทจัดไว้ที่มุมห้อง 2-3 ชุด บังตาไว้ด้วยไม้พุ่มใบหนา ทำให้เป็นส่วนตัวมากขึ้น โซฟาชุดใหญ่ตั้งอยู่กลางห้อง เก้าอี้บุนวมหนานุ่มสีดำน่านั่ง เป็นจุดดึงสายตา พอๆกับบริเวณที่เขานั่งอยู่เพราะจุดนี้ไฟสว่างมากที่สุด
อืม..ก็ดีนี่..สวยดีนะโมเอ่ยออกมาเบาๆ นั่งลงที่เก้าอี้สตูร์บาร์หน้าเคาว์เตอร์
มาการิตานะ
ไมค์ถือโอกาสสั่งเครื่องดื่มให้ เขาไม่อยากให้นะโมดื่มมากเกินไป เพราะไวน์ที่โต๊ะอาหารเมื่อหัวค่ำก็ดูจะมากพอแล้ว เครื่องดื่มอ่อนๆอีกสักแก้วก็น่าจะเพียงพอสำหรับคืนนี้
ของผมเหมือนเดิม
จิบมาการิตาในแก้วทรงสวยตรงหน้า...อืมมอร่อยดี..นะโมยิ้มน้อยๆ...เพลงคลาสสิกที่เปิดไว้เพียงแผ่ว ท่วงทำนองพลิ้วหวานน่าฟัง...ทำให้รู้สึกผ่อนคลาย
นะโม คุณชอบงานที่ทำอยู่ไหม
จู่ๆไมค์ก็ถามออกมา คิ้วเข้มของคนฟังขมวดนิดแล้วค่อยคลายออก หนุ่มลูกครึ่งพึงใจไม่น้อย...นะโมดูสดใสและโดดเด่นมากยามต้องแสงไฟแบบนี้...ใบหน้าเรียวยาวดูผ่อนคลาย...แก้มใสที่ใสจนเห็นเลือดฝาด..อืม..นะโม...ตารีเรียวสีน้ำตาลเข้มของคุณ ช่างมีประกายระยิบระยับ...น่ามองจริงๆ
ก็ชอบนะ...จริงๆตอนเรียนม.ปลาย ผมอยากจะเบนเข็มมาทางสายศิลป์...แต่ ป๋ากับแม่อยากให้ผมเรียนหมอ ผมสอบได้คณะกายภาพบำบัด ก็ไม่แย่ซะทีเดียวหรอก
และพอเรียนๆไป ก็รู้สึกดี ยิ่งจบมา...ได้ทำงาน ผมก็รู้สึกว่า การได้ช่วยเหลือคนอื่นน่ะมีความสุขมากแค่ไหน..ถึงแม้ว่าบางครั้งต้องเหนื่อยมากๆก็ตาม
ไมค์ยิ้ม เขาอยากจะมองใบหน้าที่กำลังพูดไปยิ้มไปของนะโมอยู่อย่างนี้
อยากหยุดช่วงเวลาแห่งความสุขนี้ไว้ให้นานแสนนาน...ทำไมเขาถึงรู้สึกแบบนี้ได้ตลอดเวลานะ...เผลอจ้องหน้าขาวใสและปากแดงสวยของคนตรงหน้าอย่างถือวิสาสะ
รู้ว่าถูกไมค์จ้อง เฉไฉ มองน้ำสีสวยในมือแล้วนะโมก็อดอมยิ้มไม่ได้...ก็เขินนี่นา...แต่พอได้มาคุยสบายๆกันแบบนี้แล้ว...รู้สึกดีจัง ตอนแรกเขาเกร็งเวลาเจอหน้าไมค์ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรสิ แต่ที่แน่ๆไม่ได้รังเกียจเลย การมีคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจนี่ มันช่างเป็นช่วงเวลาที่ล้ำค่าจริงๆ ถ้าเป็นแบบนี้ได้ตลอดไป..ก็คงจะดี
ถามทำไมหรือ
ย้อนถามไมค์บ้าง ละเลียดมาการิตาในแก้ว ก่อนหันมาตั้งใจฟังคนตัวโตพูด
ก็...อืม...สำหรับผม ผมชอบงานบริหารรีสอร์ท ที่ทำอยู่ตอนนี้มากเลย รู้สึกว่ามันเป็นตัวผมเอง ผมชอบงานบริการ อยากให้คนที่มาเที่ยวได้ผ่อนคลาย ได้รับความสะดวกสบาย และมีความสุข
ผมอยากทำให้กระบี่ เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ดีที่สุด โดยไม่ทำลายธรรมชาตินะ
ยกเตกิร่าในมือดื่มรวดเดียว บาร์เทนเดอร์หนุ่มเทช็อทต่อมาเตรียมไว้ทันที ไมค์พยักหน้าขอบคุณแล้วพูดต่อ
แต่...พ่อผมเพิ่งโทรมาเมื่ออาทิตย์ก่อน งานของพ่อต้องการคนช่วย...จริงๆแล้วมันคืองานที่ผมทำก่อนจะกลับมาเมืองไทย เมื่อหลายเดือนก่อน
คนตัวโตตาสีฟ้าถอนใจนิด..ก่อนเอ่ยออกมาเบาๆ
ผมอาจต้องกลับอเมริกา...เร็วๆนี้
นะโมตกใจ ...ใจหายวาบ...เงยหน้าสบตาสีฟ้าใสนั้นเนิ่นนาน... ไมค์..นี่คุณ..หน้าใสเจื่อนไปถนัดตา รีบก้มหน้ามองพื้น...ไมค์ไม่ทันสังเกตเห็นความผิดปกตินั้น เพราะเสียงริงค์โทนดังขึ้น..ขัดจังหวะการสนทนา เจ้าของมือถือก้มดูเบอร์ที่โทรเข้าแล้วก็ขมวดคิ้วน้อยๆ
เอ่อ...นะโมผมขอตัวสักครู่นะ...ไม่เกิน 10 นาที
มือใหญ่ตบบ่าคนหน้าใสที่กำลังก้มหน้างุดหลบสายตาเขาเบาๆ เดินออกไปรับโทรศัพท์ด้านนอก ผู้จัดการโทรมาปรึกษาเรื่องด่วนที่ไม่กล้าตัดสินใจเอง เมื่อจัดการแก้ไขเรื่องต่างๆเรียบร้อยแล้ว ไมค์กลับมาอีกครั้งแต่นะโมฟุบกับเคาว์เตอร์ไปแล้ว
อ้าว...ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ..
หันไปถามบาร์เทนเดอร์หนุ่มน้อยที่ยืนหน้าซีด ใจสั่น กลัวว่าจะถูกดุอยู่ตรงหน้า
เอ่อ..คะ..คือคุณนะโม ขอให้ผมเสิร์ฟเตกีร่าแบบบอส..แต่ผมบ่ายเบี่ยงไป..เพราะคุณสั่งห้ามไว้..ผมเลยตัดสินใจเสิร์ฟมาการิตาให้อีกแก้ว....ดื่มไปแล้ว...แต่คุณนะโมก็ไม่ยอม..รบเร้าจะเอาเตกิร่าอีกให้ได้
สุดท้ายก็เลยดื่มจากแก้วของบอสเองเลยครับ...แต่ว่าผมห้ามไม่ทัน...ผมขอโทษนะครับ
..ไมค์พยักหน้ารับทราบ...ไม่ได้ว่าอะไร...แต่เขาไม่เข้าใจ..นี่เกิดอะไรขึ้นกับนะโม
นะโม..นะโม
เขย่าตัวคนฟุบหลับ ที่พยายามปรือตาขึ้น ปากบางพึมพำเบาๆ
หือ
ไมค์ก้มหน้าลงชิดกับใบหน้าของนะโมเพื่อเงี่ยหูฟังบางคำจากปากบาง...แต่แล้วนะโมก็เงียบไป..
ไมค์...อย่าไปนะ
คำนี้ไม่อาจออกมาจากปากบางๆนั้นได้เพราะนะโมหลับไปซะก่อน
อ้าว..นะโม เฮ้ย..
วางคนที่หลับคอพับคออ่อนลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา มือใหญ่เอื้อมแตะที่โคม ไฟหัวเตียงถูกเปิดขึ้นทั้งสองดวง แสงของมันสว่างเพียงรำไร สีเหลืองนวลอ่อนโลมเลียใบหน้าขาวใสที่ตอนนี้แดงกร่ำเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์...ไมค์ส่ายหน้า... เฮ้อ นะโม...นี่คุณเป็นอะไรอีกล่ะ
เหงื่อเม็ดโตผุดพราวที่หน้าผากจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มมากเกินไป นะโมกระสับกระส่ายไม่สบายตัว คนบนเตียงดิ้นไปมาหลับไม่ได้ ปากบางพึมพำอะไรบางอย่างฟังไม่ได้สรรพ ไมค์รีบเดินไปที่ห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตาตัวเองแล้วกลับออกมาพร้อมอ่างน้ำและผ้าขนหนูผืนเล็ก
ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของนะโมออก เพื่อให้เช็ดตัวได้ถนัดขึ้น ผิวขาวใสที่กระจ่างอยู่ตรงหน้าทำให้เขาใจกระตุก พยายามข่มใจเช็ดตัวให้นะโม ใช้เวลาเช็ดตัวอยู่นาน กว่าคนบนเตียงจะสงบลง และได้สติ ตารีเรียวค่อยๆปรือขึ้น ...แววตาคู่นั้นสั่นระริกจับจ้องใบหน้าเขาอย่างไม่วางตา...
เหมือนต้องมนต์สะกด....บ้าน่า...ทำไมใจเขาสั่นแบบนี้...แรงปรารถนาบางอย่างกรุ่นขึ้นในใจ อยากจะสัมผัสกลีบปากที่แดงสดนั้นเหลือเกิน...อย่านะไมค์...อย่าทำให้นะโมกลัวอีก...ปากแดงนั้นเม้มนิดก่อนเอ่ยออกมาเบาคล้ายกระซิบ
ขอบคุณนะ
ไมค์ยิ้มวางผ้าขนหนูพาดไว้กับขอบอ่าง จ้องมองคนที่อยู่บนเตียงเนิ่นนาน มือใหญ่เอื้อมเกลี่ยปอยผมที่ปรกหน้าผากนะโมออกอย่างช้าๆ สายตาสีฟ้าจับจ้องใบหน้าของนะโม...เขาไม่อยากละสายตาจากใบหน้านี้เลย ยิ่งได้เห็นแววตาที่ไหวระริกอยู่ตรงหน้า..กับอาการอ่อนระทวยหายใจรวยระรินเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์นี่อีกล่ะ..เฮ้อ..ได้แต่ข่มอารมณ์ไว้...ถอนหายใจ..ก่อนเอ่ยออกมาเบาๆ
พักผ่อนนะครับ..นะโม
ลุกขึ้นยืน ช่างใจอยู่ครู่ เสยผมยาวสลวยที่ปรกหน้าขึ้นอย่างลวกๆก่อนตัดสินใจหันหลังกลับ กำลังจะเดินออกไป... แต่...เขาถูกมือเรียวคว้าข้อมือไว้..หันมองตามแรงดึงนั้น..ใจเขากระตุก เมื่อสบสายตาเว้าวอนของคนบนเตียง
คุณช่วยบอกผมทีได้ไหม...ว่ามันคืออะไร...
เสียงนะโมพร่าเครือ...ไมค์ใจกระตุกแรง
แต่ก่อน...เวลาที่ผมมองก้อง...ผมอยากปกป้องเขา...ถ้าการอยากปกป้องใครสักคน....มันคือความรัก...แล้วอย่างนี้มันคืออะไร
... ไมค์...ผมไม่ได้รังเกียจคุณ ผมอยากอยู่ใกล้คุณ ขนาดไม่อยากให้คุณหายไปไหนเลยด้วยซ้ำ ...แต่ ...ยิ่งอยู่ใกล้คุณมากเท่าไหร่...ผมกลับรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอลงทุกที...แล้วอย่างนี้มันคือความรักหรือเปล่า
ตกใจกับคำของนะโม ..บ้าจริง!น้ำใสเอ่อคลอที่ปลายตาเรียวนั้นแล้ว
นะโม
ไมค์เอ่ยเบา เสียงนั้นแทบไม่ออกจากลำคอเลย เขาทรุดนั่งลงที่เตียง มือใหญ่ลูบแก้มใสแผ่วเบา นิ้วโป้งปาดน้ำตาที่ไหลเปียกแก้มขาว ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้คนที่กำลังมองเขาอยู่
นะโม...นั่นแหล่ะคือความรัก...คุณ...คุณรู้ใจตัวเองแล้วใช่ไหม
คุณรักผมแล้วใช่ไหมครับ
แก้มใสแดงระเรื่อขึ้นอีก ปากแดงเม้มนิดอย่างเขินอาย แต่ตาเรียวยังไม่ยอมเคลื่อนจากใบหน้าของเขาเลย ...ปากหยักได้รูปสวยก้มประทับจุมพิตที่หน้าผากมน ตามแรงปรารถนาในหัวใจ ก่อนจะเลื่อนมาที่เปลือกตา แก้ม คางและหยุดอ้อยอิ่งที่ริมฝีปากแดงสดนั้นเนิ่นนาน
ยังรู้สึกเบลอๆกับรสสัมผัสที่ได้รับ...การหายใจติดขัดขึ้น...เมื่อไมค์ทอดกายลงบนเตียง เกือบจะก่ายกอดเขาแล้ว อืมมมนี่คือความรักหรือ... เขาตัดสินใจถูกแล้วใช่ไหม...หยาดน้ำใสไหลรินอีกครั้ง มือเรียวแตะที่อกไมค์ดันเบาๆ คนตัวโตถอนริมฝีปากออกอย่างเชื่องช้า ไม่อยากละจากริมฝีปากอุ่นนุ่มที่หวานล้ำนี้เลย
ไมค์..ถ้านี่คือความรักจริงๆ...ความรักมันทำให้ผมไม่เหมือนเดิม..แล้วอย่างนี้..ความรักมันดีจริงหรือ ...ทำไมผมเจ็บปวดทุกครั้ง...เมื่อคิดถึงคุณ
นะโมปล่อยสะอื้นเบา ไมค์จูบซับน้ำตาให้เพื่อปลอบประโลมเขาอยู่นาน...กว่านะโมจะหยุดสะอื้นลงได้ หน้าขาวใสเขินอายที่ไมค์ปฏิบัติกับเขาอย่างนี้...และตอนนี้เขาถูกไมค์เท้าแขนคร่อมร่างไว้ ใบหน้าไมค์ใกล้กับใบหน้าเขามากจนแทบจะเรียกว่าคลอเคลียก็ไม่ผิด เส้นผมนุ่มสลวยสีน้ำตาลทองปรกละใบหน้าของเขาจนได้กลิ่นแชมพูหอม
ผมทำให้คุณลำบากใจขนาดนั้นเชียวหรือครับ...นะโม
มือใหญ่กุมมือเรียวไว้ยกขึ้นจุมพิตแผ่วเบา ตาสีฟ้าจ้องตารีเรียวของนะโมที่มีแววไหวระริกแต่ก็กล้าที่จะสบตาเขามากขึ้นแล้ว
ไมค์..เอ่อ...ทำไมคุณถึงรักผม...ได้อย่างง่ายดาย
เอ่ยถามความคับข้องใจที่ค้างคามานานออกไป นะโมแทบจะกลั้นใจฟังคำตอบของไมค์เลยทีเดียว ... ใบหน้าคมสันแบบคนตะวันตกมียิ้มระบาย ตาสีฟ้าเป็นประกายวิบวาว ยิ้มกว้างอย่างมีความสุข
ประครองให้นะโมกึ่งนั่งกึ่งนอนพิงพนักหัวเตียง ไมค์เอนตัวนอนในท่าเดียวกัน โอบไหล่ให้นะโมเอียงหนุนบ่าของเขา มือใหญ่ลูบผมนิ่มเล่น ตาสีฟ้าสวยมองเหม่อไปที่วิวนอกกระจกที่ไม่ได้ถูกบดบังด้วยม่านหนาทึบอย่างเคย
ความรัก...ความรักอยู่รอบตัวเรา... มีอยู่ทุกที่... เกิดได้ทุกเวลา ..ได้ทุกขณะของลมหายใจ...ไม่มีวันหยุด ...มัน...อืมม..มันเหมือน....อุบัติเหตุ มันเป็นสิ่งมหัศจรรย์...เป็นเหมือนปาฏิหาริย์...เหมือนหิมะที่ตกในฤดูร้อน...เหมือนอะไรหลายๆอย่างนะครับ
และ...เหมือนกับผม...ที่ได้มาพบคุณไงครับนะโม
เชยคางให้นะโมหันมา ลูบแก้มใสของคนที่กำลังสับสนอย่างรักใคร่ สายตาที่มองมายังนะโมอ่านออกมาได้ว่ารักเหลือเกิน..เขารักคนๆนี้ตั้งแต่แรกเห็น...
ความรักมันดีจริงๆนะครับ..นะโม...เชื่อผมเถอะ...
ผมรักคุณมาตลอด... แต่..เอ่อนะโม..ตอนนี้ผม..
เพราะลมหายใจอุ่นของคนในอ้อมกอดที่รินรดแถวๆต้นคอ...ไมค์หยุดอารมณ์ปรารถนาที่พุ่งขึ้นไม่ได้อีกต่อไปแล้ว
ผม...ผมต้องการคุณ...ได้ไหมครับ..นะโม
ก้มลงกระซิบบอกความต้องการแผ่วเบาที่ข้างหู ตอนนี้นะโมนอนตัวแข็งไปแล้ว
อดใจสั่นไหวกับการถูกขอไม่ได้และไม่ทันที่นะโมจะทัดทานอะไร คนตัวโตก็ขึ้นทาบทับร่างของเขาอย่างรวดเร็ว ตามใจปรารถนาของตัวเอง
ไมค์..ดะเดี๋ยว..อื้อ
บดเบียดริมฝีปากบางอย่างเร่าร้อน เป็นจูบที่ร้อนแรง ลิ้นของไมค์แตะที่ริมฝีปากของนะโมเว้าวอนขอรับรสหวานจากคนในอ้อมกอด...มือใหญ่ประสานกับมือเรียวกดไว้กับพื้นเตียง มืออีกข้างลูบไล้ผิวกายภายใต้เสื้อเชิ้ตที่ถูกปลดกระดุมออกอย่างรวดเร็ว ผิวเนื้ออุ่นใต้ฝ่ามือใหญ่สั่นระริก...
นะโมตัวสั่น...ใจสั่น...ตอบรับการรุกเร้าของไมค์ไม่ทันเพราะด้อยประสบการณ์ ..เมื่อถูกจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัวอย่างนี้ ยิ่งทำให้เขาเหมือนคนกำลังขาดอากาศหายใจ...ตกใจ...ตอบรับจูบจากไมค์อย่างกล้าๆกลัวๆ ในใจสั่นไหว รู้สึกมัวเมากับจุมพิตแสนหวาน อาจเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มไปทำให้เขาลุ่มหลงได้ขนาดนี้หรือเพราะคนๆนี้กันแน่...ที่มีอิทธิพลต่อจิตใจของเขามาตลอด...นะโมเองก็ไม่ค่อยแน่ใจนัก
สติเกือบจะเตลิดกระเจิดกระเจิงกับความอ่อนเดียงสาของคนในอ้อมกอด ผิวขาวสวยของนะโมกลับกลายเป็นสีแดงระเรื่อด้วยเลือดที่ฉีดพล่าน กลิ่นหอมหวานตามธรรมชาติที่กระจายจากกายคนในอ้อมกอดยิ่งทำให้ไมค์แทบคลั่ง...ความปรารถนาแรงกล้าที่อยากจะหักห้ามนี้มันประทุจะถึงขีดสุดแล้ว... โอว ...นะโม ...ผมต้องการคุณ
เขาแทบจะตะกรุมตะกรามกลืนกินคนตรงหน้าอย่างหมดสิ้น...ถ้าไม่เพราะคนข้างล่าง เกิดอาการดิ้นรน ทำให้ต้องคลายอ้อมกอดนั้นออกก่อนที่การต่อต้านจะมากขึ้น
อ้อมแขนถูกคลายออก ปล่อยคนข้างล่างให้เป็นอิสระ ...หนุ่มลูกครึ่งขบกรามแน่น ผ่อนลมหายใจยาว ไมค์ตัวสั่น พยายามสะกดกลั้นอารมณ์ที่พลุ่งพล่านไว้
นะโม..ผมขอโทษ ..แต่...แต่ผม..ผมห้ามใจตัวเองไม่ไหวแล้ว...ผมรักคุณ
อื้อ....อ่ะ...ไมค์..ผม..ผะ..ผม...ผมกลัวนะ...
ตาแดงๆเพราะอายและกลัวอย่างที่พูดไป...อีกทั้งยังไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจมาก่อน
กับการรับสัมผัสรัก...แบบนี้...มือเรียวดันอกไมค์ค้างไว้ หายใจหอบถี่...ปากบางแดงช้ำ
ไมค์ยิ้มน้อยๆ จูบปลอบที่หน้าผากคนที่นอนตัวสั่น เอ่ยด้วยเสียงเบาจนเป็นกระซิบ
ไม่ต้องกลัวนะครับ...ความรักเป็นสิ่งสวยงาม ทำใจให้สบาย ผมพร้อมจะพาคุณไป..แต่ถ้าคุณไม่เต็มใจ...ผมก็ไม่เร่งรัดคุณหรอกนะครับ...นะโม..ผมรอได้
เฮ้อ...ไมค์..มีแฟนเวอร์จิ้นก็ต้องทำใจหน่อยนะ...แต่รอมาได้ตั้งนานรอต่ออีกหน่อยก็ไม่เสียหายหรอกน่า...อย่างน้อยตอนนี้...เขาก็ได้ใจนะโมมาแล้วนี่นา
ลูบเส้นผมอ่อนนุ่มของไมค์ ประครองใบหน้าคมคายไว้ในมือ ...ใจหนึ่งก็กลัว..แต่อีกใจก็อยากรู้อยากเห็น...นะโม เม้มปากอย่างช่างใจก่อนจะเอ่ยออกมาแผ่วเบา
ไมค์...ปกป้องผมอย่างอ่อนโยน...นะครับ
พูดออกไปแล้วก็ใจกระตุก..บ้าไปแล้วนะโมพูดอะไรออกไป...เมาจนขาดสติใช่ไหมนี่...หรือเพราะความปรารถนาในหัวใจสั่งให้พูดออกมานะ...หน้าใสแดงจัด...รู้สึกร้อนผ่าวที่แก้ม
คนตัวโตหัวเราะเบาจูบแก้มของคนตรงหน้าอย่างทะนุถนอม...ไมค์สูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามข่มอารมณ์ปรารถนาที่คุกรุ่นนั้นไว้ ค่อยๆเริ่มต้นสอนจูบอย่างนุ่มนวลอีกครั้ง
ประทับริมฝีปากอย่างแผ่วเบา คลึงเคล้นเม้มหยอกกลีบปากสวยเพื่อลิ้มรสชาติกลีบปากแดงนุ่มที่เร้าใจเขาเหลือเกินนี้อยู่นาน ก่อนจะแทรกลิ้นอุ่นดุนน้อยๆเพื่อเปิดริมฝีปากบาง นะโมเผยอปากออกอย่างช้าๆด้วยความเต็มใจ ไมค์สอดแทรกลิ้นร้อนเข้าทักทายแลกเปลี่ยนความหวานกับลิ้นเรียว..
การสอนจูบเป็นไปอย่างช้าๆ ตอนนี้นักเรียนรักเริ่มเข้าใจในบทเรียนมากขึ้น สิ่งที่ปิดกั้นในใจมาตลอดเหมือนได้ถูกทลายกำแพงออกไป...นะโมตอบรับเขาได้แล้ว...ดังนั้นจังหวะการรุกเร้าของไมค์ก็ค่อยเพิ่มขึ้นตามลำดับ การจูบทวีความร้อนแรงมากขึ้น
มากขึ้น
อื้อออ..อืม.. ไมค์...มะ..ไมค์ฮ่ะ..อา..
อืมมสุดยอดเลยนะโม...รู้สึกดีจริงๆ...คุณล่ะ
พอรู้ตัวว่ารักแล้ว...ใจมันเต้นแรงไปหมดเลย...
นี่แค่จูบนะครับ...ต่อไปผมจะทำให้คุณรู้สึกดีกว่านี้อีก...พร้อมหรือยังครับ
มือใหญ่ปลดเสื้อเชิ้ตตกไปกองที่ข้างเตียง ผิวสวยของนะโมกระจ่างอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว ไมค์ใจเต้นแรงคนที่เขารอคอยมาแสนนานตอนนี้อยู่ในอ้อมกอดเขาแล้ว ฝ่ามืออุ่นลูบไล้ผิวอ่อนนิ่มนุ่มมือ
แสงนวลของโคมทำให้ผิวขาวดูมีน้ำมีนวลมากขึ้น...นะโมทำไมคุณมีเสน่ห์มากขนาดนี้นะ...ทำไมคนที่ผ่านประสบการณ์รักมามากมายอย่างผมถึงรุ่มหลงคนที่ไร้เดียงสาแบบคุณได้นะ
ริมฝีปากอุ่นขบเม้มติ่งหูนุ่ม ฝังจุมพิตหนักที่ซอกคอขาว...รอยกุหลาบสีแดงจางถูกประทับลงแล้ว..นะโมถูกตีตราความเป็นเจ้าของจากเขาแล้ว...ในใจเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ...อดตื่นเต้นกับคนตรงหน้าไม่ได้..คนที่ต่อจากนี้จะเรียกได้เต็มปากว่า...คนของเขา...นะโมคุณเป็นของผมแล้วนะ
ปากหยัก ละเรื่อยไปที่บ่าเนียนสวย...ไล้เรื่อยลงสัมผัสแผ่วที่ยอดอกสีแดงสด...แลบเลียล้อเล่นอย่างแผ่วเบา บางจังหวะขบเม้มดูดดึง...นะโมเม้มปากแน่นกลัวจะเผลอปล่อยเสียงครางออกมา คนสอนรักไม่หยุดยั้ง ยังพรมจูบไปทั่วอกขาว โดยไม่ลืมทิ้งรอยแดงจางไว้จนทั่ว ราวกลีบกุหลาบสวยที่ถูกโปรยลงบนผืนผ้าขาว
...แผ่นหลังบางแอ่นสะท้านเยือก เขาไม่อาจต้านทานความหวามไหวนี้ได้เลย ร่างขาวสะอาดบิดไปมาตามแรงปรารถนาที่ได้รับ ใบหน้างามสะบัดเร่าความเสียวซ่านเพิ่มมากขึ้นเมื่อลิ้นร้อนไล้ลงต่ำจนถึงร่องสะดือและหน้าท้องแบนราบ
อ๊ะ!ไมค์..อ๊า...
เผลอครางออกมาจนได้ ตกใจต้องรีบยกมือปิดปากตัวเองไว้..ดึกสงัดแบบนี้..เขากลัวว่าเสียงที่น่าอายนี้อาจจะดังออกไปข้างนอก...
นะโม...ไม่ต้องกลัวครับ...ผมอยากได้ยินเสียงคุณนะ..
อ๊ะ..อืมมมไมค์..อา...
มือใหญ่บีบเคล้นต้นขาเรียวหวังให้ผ่อนคลายก่อนที่กางเกงยีนส์จะถูกปลดออกไปอย่างไม่ยากนัก ส่วนอ่อนไหวถูกไมค์นำพาให้เพลิด ปากแดงครางออกมาด้วยความเสียวสะท้าน ..เขาไม่อาจทัดทานอารมณ์ปรารถนาที่มากล้นนี้ได้อีกต่อไป แขนเรียวโอบรัดเกาะเกี่ยวลำคอแกร่งของหนุ่มลูกครึ่งโดยอัตโนมัติ วูบวาบและสั่นไหวกับสัมผัสรักจากไมค์...สัมผัสที่ไม่เคยได้รับจากใครมาก่อนเลย
บทเพลงรักเริ่มต้นอย่างอ้อยอิ่ง..เนิบช้าเพราะคนในอ้อมกอดยังไม่เคยคุ้นกับประสบการณ์รัก ไมค์ต้องใช้ความพยายามในการสอนคนของหัวใจอย่างค่อยเป็นค่อยไป แม้ว่าจะยากลำบากที่ต้องใช้ความอดทนข่มใจอย่างมากไม่ให้หักหาญในทีเดียว เพราะเมื่อนึกถึงสิ่งที่จะได้รับต่อจากนั้นมันคุ้มค่ากับการทะนุถนอมอย่างมาก
ความรักความปรารถนาถูกถ่ายทอดให้แก่กันและกันอย่างเต็มอกเต็มใจ ทั้งสองร่างเกาะเกี่ยวสอดประสานกันไว้ด้วยแรงแห่งรัก...แต่เพราะเป็นเส้นทางใหม่ แม้ไมค์จะบรรเลงเพลงรักด้วยท่วงทำนองเนิบช้าเพื่อรับสัมผัสนุ่มละมุนอย่างค่อยเป็นค่อยไปแล้วก็ตาม...แต่ทุกครั้งที่เขารุกล้ำถึงส่วนในมากยิ่งขึ้น ผิวเนื้อนวลก็เกร็งและสั่นระริกอย่างห้ามไม่ได้
นะโมรู้สึกรวดร้าวทุกครั้งที่ไมค์ขยับ ปากบางเม้มไว้แน่นไม่ให้ปล่อยสะอื้น มีเพียงน้ำใสปริ่มที่ปลายตาเรียวเท่านั้นที่ไม่อาจห้ามไว้ได้
นะโมผมสงสารคุณเหลือเกิน... แต่มาจนถึงขนาดนี้แล้วจะให้หยุดคงทำไม่ได้ ...จูบปลุกปลอบและซับน้ำตาให้ ไมค์ประกบริมฝีปากแดงช้ำนั้นอีกครั้ง ลิ้นร้อน จงใจยั่วเย้าซอกซอนเคล้าคลึงกับลิ้นเรียว ชักนำให้นะโมเพลิดเพลินเพื่อลืมความเจ็บเบื้องล่าง
มือใหญ่คลึงเคล้นสีข้างและปั้นท้ายบางเพื่อให้คลายความตึงเครียด ปากหยักวกกลับมาหยอกเย้า
ยอดอกสีสดจนแข็งขึงเพื่อหวังให้เพลิดเพลิน เพียรปลุกปลอบคนในอ้อมกอดด้วยรสจูบและคำหวาน
นะโม...ค่อยๆผ่อนคลาย ...อย่าเกร็งนะครับ...ผมรู้คุณทำได้
ผมรักคุณนะครับ...นะโม...ได้ยินผมไหม...ผมรักคุณ
อืออ..อึก..ฮึ..ฮือ..ไมค์...ไมค์..อา..ผมรักคุณ..ไมค์ผมรักคุณ..อ๊ะ!
ในความรวดร้าวและเจ็บแปลบ...นะโมสัมผัสได้ว่าเมื่อเขาคลายความกังวลลงร่างกายที่เริ่มผ่อนคลายและเคยชินแล้วนั้น ความเจ็บเสียดที่มากจนแทบจะรับไม่ไหวในตอนแรก ก็เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นกระแสไฟฟ้าอ่อนๆแล่นแปลบปลาบทั่วร่าง เปลี่ยนจากความเจ็บร้าวให้กลายเป็นความสุขสมจนเรียกเสียงครางกระเส่าได้ทุกเมื่อ
ความรักโอบล้อมร่างกายและหัวใจ ประสบการณ์รักที่ได้รับมันทำให้หัวใจเขาแทบจะระเบิด ตื่นเต้นระคนกล้ากลัวแต่ก็ยังอยากจะเรียนรู้..ความรักมันเป็นแบบนี้เองหรือ..นะโม..นายเข้าใจแล้วใช่ไหม
นะโมหน้าแดง ผิวกายระเรื่อด้วยเลือดฝาด และรอยรัก ตอนนี้ในหัวพร่ามัวไปหมด...รู้สึกเย็นวาบแปลบปลาบที่ท้องน้อยเมื่อคนรักนำพาเขามาสู่จุดสูงสุดของความเสียวซ่าน ร่างสองร่างกอดกระหวัดรัดรึงกันและกันไว้แน่น เสียงครางหวานประสานกันอย่างไม่ได้นัดหมาย ในหัวของนะโมคล้ายมีแสงสว่างวาบประหนึ่งพลุที่กำลังแตกกระจายอยู่เต็มฝากฟ้า ความอัดอั้นถูกปลดปล่อยจนหมดสิ้น เหลือไว้เพียงความสุขสมที่ต่างก็ได้รับจากกันและกัน
ร่างสองร่างหอบถี่จากการใช้กำลังมากมายในการเรียนรู้เรื่องรัก ไมค์กอดร่างอันสั่นเทาของนะโมไว้แนบอก รู้สึกตื่นเต้นกับบทรักที่เพิ่งจบไปจนใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ...นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้เร่าร้อนแบบนี้....นะโมคุณมีค่าสมกับการรอคอยของผมเหลือเกิน
ปากหยักจูบที่ขมับของคนที่ซุกหน้ากับอกกว้าง ลูบผมที่ปรกหน้าผากออกจูบหนักๆตามลงไปอีกครั้งจนคนที่ซุกอยู่กับอกต้องเอ่ยปากออกมาบ้าง
อือ...ไมค์..ผมเหนื่อยจัง...ใจเต้นแรงมากเลยด้วย
นั่นเพราะหัวใจของคุณได้รับความรักจากผมเติมลงไปด้วยไงครับ...
นะโม...ทีนี้คุณรู้หรือยังครับ...ว่าความรักมันดีอย่างไร
พยักหน้าน้อยๆปากแดงคลี่ยิ้มออก สบตาสีฟ้าที่มีประกายวิบวาวนั้นอย่างเขินอาย แม้จะต้องยอมรับความอ่อนแอที่บังเกิดขึ้นจากความรัก..แต่เขาก็เต็มใจที่จะให้คนๆนี้ปกป้องเขา...หวังว่าหัวใจที่อ่อนแอลงนี้จะได้รับการเยียวยาให้กลับมากล้าแข็งอีกครั้งหนึ่ง
ไมค์..ผมรักคุณ
บอกไปแล้วก็ต้องเผยอรับริมฝีปากหยักสวยที่ก้มลงจูบเขาอีกครั้งอย่างดูดดื่มและเนิ่นนาน...ไมค์ลูบไล้ผิวขาวสะอาดของคนในอ้อมกอด...ด้วยว่าแรงปรารถนาเริ่มกรุ่นขึ้นอีกแล้ว..ไม่สามารถบอกได้ว่าคืนนี้บทเรียนรักจะจบลงด้วยบทที่เท่าไหร่เพราะแรงปรารถนาแห่งหัวใจมันยากจะคาดเดาได้จริงๆ
.........TBC....destiny23.2..............
ขอบคุณเพลงประกอบฟิค..จะอยู่กับฉันทั้งคืนได้ไหม..หนึ่งETC
| Create Date : 30 ธันวาคม 2553 |
| Last Update : 4 มกราคม 2554 2:31:09 น. |
|
11 comments
|
| Counter : 694 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: keamdeang1@smile IP: 58.11.45.206 วันที่: 30 ธันวาคม 2553 เวลา:15:16:32 น. |
|
|
|
| โดย: keamdeang1@smile IP: 58.11.45.206 วันที่: 30 ธันวาคม 2553 เวลา:15:32:04 น. |
|
|
|
| โดย: แป้ง วารุณี IP: 58.11.60.9 วันที่: 30 ธันวาคม 2553 เวลา:15:45:01 น. |
|
|
|
| โดย: เสือน้อย IP: 115.87.136.155 วันที่: 30 ธันวาคม 2553 เวลา:18:52:19 น. |
|
|
|
| โดย: hunny คร๊าบบบบ IP: 223.24.51.36 วันที่: 30 ธันวาคม 2553 เวลา:19:47:13 น. |
|
|
|
โดย: tipjang  วันที่: 31 ธันวาคม 2553 เวลา:23:05:23 น. |
|
|
|
| โดย: lek^lek. IP: 110.49.205.183 วันที่: 4 มกราคม 2554 เวลา:4:27:23 น. |
|
|
|
| โดย: ภัทร IP: 124.121.239.136 วันที่: 5 มกราคม 2554 เวลา:11:28:48 น. |
|
|
|
| โดย: P' Chu IP: 203.158.4.225 วันที่: 7 มกราคม 2554 เวลา:8:42:05 น. |
|
|
|
| โดย: sky IP: 124.122.229.13 วันที่: 8 มกราคม 2554 เวลา:23:23:56 น. |
|
|
|
| โดย: ว่าที่ IP: 182.52.131.84 วันที่: 14 มกราคม 2554 เวลา:22:06:57 น. |
|
|
|
|
|
|
|
นู๋ดามากๆๆๆๆๆๆๆ สำหรับงานเขียนตอนนี้ เขียนได้อารมณ์ไม่มีสะดุดเลย 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
ขอกรี๊ดอีกหนึ่งครั้ง กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
และแล้วคู่รองของเราขอแฮปปี้กันซะทีนะคะ
มีความสุขไปกับคู่นี้มากกกกเลย หลังจาก
ที่รอลุ้นมานาน เค้าทั้งคู่ ก็ไปสู่ประตูสวรรค์
กันแล้ว ฮิ้วววววววววววววววววววววววววว
(คิดได้ไงเนี่ย) เอ่ออออ ขอเรียกสติกลับมา
ก่อนนะคะ สมกับที่รอคอยมานาย
สนุกมากค่ะน้องดา จะรอลุ้นคู่น้องก้องกะ
คุณพีร์ต่อนะคะ มีความสุขมากๆ ในปีใหม่ที่
จะถึงนี้นะคะ คิดสิ่งใดขอให้สมปรารถนา
ไม่เจ็บไม่จนนะคะ แล้วขอให้แต่งฟิคสนุกๆ
มาให้พวกเราได้อ่านกันอีกนะคะ