Group Blog All Blog
|
24>>>มรดกรักร้าย...tiara...ชุด รัก...ร้าย  มรดกรักร้าย...tiara...ชุด รัก...ร้าย...ชุดนี้มี 5 เล่มค่ะ ตอนแรกว่าจะสอยแบบยกเซ็ต แต่คิดไปคิดมาและมองเงินในกระเป๋าแล้ว ขอซื้อแบบแยกแล้วกัน...สอยมาซะ 3 เล่ม ส่วนจะไปต่อมั้ย ค่อยว่ากัน  พิชญ์สินี...นิสัยเหวี่ยงวีน ถูกเลี้ยงดูมาแบบเจ้าหญิงน้อยๆของพ่อ ไม่ว่าเธอจะต้องการอะไรผู้คนรอบข้างล้วนแล้วแต่พร้อมใจกันทำให้ หาให้ทั้งนั้น ทำให้เธอกลายเป็นคนที่คิดถึงแต่ตัวเอง ไม่สนใจ ไม่แคร์ใครหน้าไหน พิธาน...นิสัยตรงข้ามกับพิชญ์สินีทุกอย่าง มีวุฒิภาวะสูง ฉลาด คิดก่อนทำเสมอ...เขาทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนบุญคุณของคุณพ่อของพิชญ์สินี...ที่ขอให้เขาช่วยดูแลลูกสาวให้ และมันยังทำให้เกิดพินัยกรรมประหลาดๆขึ้นมาอีกด้วย พิชญ์สินีเดินทางไปเรียนต่อต่างประเทศพร้อมกับเพื่อนสนิทตั้งแต่จบมัธยมปลาย...เธอใช้เวลากว่า 6 ปีในการเรียนจนจบชั้นปริญญาตรี...ในระหว่างนั้นพ่อของเธอป่วยหนักและเสียชีวิต...มรดกเป็นพันๆล้านที่จะตกอยู่ในมือลูกสาวคนเีดียวอย่างพิชญ์สิีนีทำให้พ่อต้องวางอนาคตของลูกไว้ในมือของคนๆหนึ่ง...พินัยกรรมระบุว่าให้พิธานเป็นผู้ดูแลผลประโยชน์ทุกสิ่งอย่างให้กับพิชญ์สินีจนกว่าเธอจะอายุครบสามสิบปี (เอ่อ...เคยเจอแต่ว่าจนกว่าจะบรรลุนิติภาวะ...นี่เล่นซะสามสิบเลย) หรือจนกว่าพิชญ์สินีจะแต่งงาน เอาล่ะค่ะ...เกริ่นนำมาซะยาวจนจะจบเรื่องเค้าอยู่แล้ว...เอาเป็นว่านางเอกเธอเป็นคนที่ไม่เคยทำอะไรด้วยตัวเองเลย...จริงๆนะ... "มีคนจัดการให้หมดครับ ของใช้ส่วนตัวทุกอย่างแม่บ้านจะเป็นคนจัดการให้ อย่าว่าแต่ของใช้เลย แม้กระทั่งชุดนอนยังมีคนเตรียมไว้ให้เลยครับ ข้าวของทุกชิ้น สิ่งของทุกอย่างที่ต้องใช้ในชีวิตประจำวันจะุถูกจัดหาและวางไว้ให้เธอหยิบฉวยได้ง่าย มีคนคอยรับทราบความต้องการของเธอตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง อย่างเรื่องค่าใช้จ่าย...หากเป็นเรื่องส่วนตัว คุณท่านก็จะให้แม่บ้านเป็นคนจัดการครับ แต่ถ้าเป็นเรื่องที่เธอใช้จ่ายด้วยตัวเองเช่นบัตรเครดิตอะไรพวกนั้น เลขานุการคนเก่าของคุณท่านจะเป็นคนจัดการทั้งหมด เมื่อเขาลาออกไป ผมก็เป็นคนเข้ามาดูแลแทนชั่วคราวตอนนี้มันก็เลยถูกโอนให้เป็นหน้าที่ของผู้ปกครองอย่างคุณพิธานไงครับ"...เอ่อ...อ่านแล้วเหนื่อยใจแทนคุณพิ เฮ่ออออ แล้วก็ใช่ว่าคนอย่างพิชญ์สินีจะยอมเป็นเด็กในปกครองกันง่ายๆนะคะ...ทั้งสงสัย ทั้งแค้นเคือง และคิดว่าพิธานจะมาฮุบสมบัติของเธอไป...แต่นะ...ผู้หญิงที่ขาดความรอบคอบ ความยั้งคิด จะสู้คนสุขุมรอบคอบ เป็นผู้ใหญ่กว่าอย่างพิธานได้ยังไงกันล่ะ...แค่เจอหน้ากันครั้งแรก...นางเอกก็โดนจัดชุดใหญ่... "คนมองโลกในแง่ดีกับคนมองโลกในแง่ร้ายมีความแตกต่างกันตรงความคิดและการกระทำ คนมองโลกในแง่ดีจะเห็นโอกาสในการแก้ไขปัญหามากกว่าคนมองโลกในแง่ร้าย เพราะเขามีความเชื่อมั่นว่ามีสิ่งที่ดีกว่ารออยู่ข้างหน้า และมันคุ้มค่าที่จะฝ่าฟันอุปสรรคเหล่านั้นให้หายไป แต่คนมองโลกในแง่ร้ายจะติดอยู่กับความกลัวมากกว่า กลัวว่าสิ่งที่รออยู่มันจะเลวร้ายมากกว่าเดิม...ฯลฯ..."......."คุณอยากเป็นคนแบบไหน...แบบที่ก้าวต่อไปข้างหน้าหรือหยุดอยู่กับที่ คุณต้องเลือกเองตั้งแต่วันนี้ เลือกว่าจะมองโลกในแง่ดีหรือแง่ร้าย เพราะความคิดของคุณจะเป็นสิ่งที่เลือกการกระทำให้คุณเอง"...โอ้วววว จขบ.ปลื้มปริ่มกับคุณพิมากมายค่ะ แบบว่าอยากเป็นคนในปกครองของคุณพิขึ้นมาทันที เค้าจะไม่ดื้อ ไม่ซน ไม่ขัดขืน ไม่ขัดใจ เอ่อ...เริ่มเยอะแล้วค่ะ แต่ว่าขนาดเทศนายาวปานนี้ นางเอกยังเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา...ไม่ได้แทรกซึมลงไปในหัวจิตหัวใจสักนิด...เกินเยียวยาแล้วมั้งเนี่ย  นางเอกของเราก็พยายามดิ้นรนหาทางปลดแอก เอ๊ย ไม่ใช่ หาทางทำให้มรดกพันล้านมาเป็นของตัวเองให้เร็วที่สุด เมื่อพินัยกรรมมีข้อกำหนดที่ว่าหากเธอแต่งงาน เธอก็จะได้สมบัติ...แต่เพราะความใจร้อนของเธอ ฟังไม่ได้ความ...ว่าเงื่อนไขในพินัยกรรมมันไม่ได้มีแค่นั้นนะ...ทำให้เธอมองหาเจ้าบ่าว จนถูกใจมรรคลูกชายของประธานบริหารของบริษัทที่พ่อเธอเป็นเจ้าของ...โชคดีที่เพื่อนสนิทอย่างณีรนุชได้เตือนสติไว้...ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ่ม เงื่อนไขของพินัยกรรมที่พ่อได้ทำไว้ ดักทุกทางรอดของพิชญ์สินี...ทางเดียวที่ทำได้คือ แต่งงานกับพิธานแล้วเธอจะหย่าตอนหลัง (พ่ออุตส่าห์วางแผนไว้ขนาดนั้นแล้ว คิดหรือว่าจะมีทางให้หย่าได้น่ะ) เ่อ่อ...เรื่องนี้นางเอกเค้าขอพระเอกแต่งงานนะคะ แหม...แต่หาความหวานไม่เจอเอาซะเลย ก็นะ เค้าไม่ได้รักกัน "เราจะแต่งงานกัน"...สมกับที่เป็นเธอจริงๆ "แล้วไม่ถามผมสักคำเหรอว่าอยากแต่งกับคุณไหม"...นั่นสิ "ไม่ล่ะ ฉันไม่ได้ขอร้องให้นายทำ แต่เป็นสิ่งที่นายต้องทำ ในเมื่อนายบังคับฉันในเรื่องต่างๆได้ ฉันก็จะบังคับนายเหมือนกัน"...เออ เอากะเค้าสิ เอาเป็นว่า...จะยังไงก็แล้วแต่ พิธานกะพิชญ์สินีก็ได้แต่งงานกันจนได้ แต่ๆๆๆ เรื่องที่คิดว่าจะจบมันไม่ง่ายอย่างนั้น จากที่คิดว่าจะหย่า...มันก็ไม่ได้ เพระหากหย่าเมื่อไหร่หุ้นของบริษัทที่พ่อเธอยกให้เป็นสินสมรสจะถูกแบ่งให้พิธานทันที่ครึ่งหนึ่ง...นี่มันอะไรก๊านนนนน พิชญ์สินีแค้นใจจนถึงกับผสมดอกลำโพงไว้ในกาชาของพิธานกันเลย (คือดอกลำโพงมันมีพิษค่ะ) ไม่กะเอาถึงตายหรอก เธอแค่กะให้สามีเป็นบ้าจะได้ยื่นเรื่องฟ้องร้องแล้วเอาสมบัติคืน...แหมคิดได้นะ... "คิดจะฆ่าผมเลยเหรอ โหดเกินไปแล้วมั้งคุณ...พิษ สินีแปลว่าผู้หญิงที่มีพิษสินะ"... "นายไม่ได้เพ้อจริงๆ หรอกเหรอเนี่ย" "เปล่า" "นายหลอกฉัน!"..."พิชญ์สินีแปลว่าหญิงงามที่ฉลาดย่ะ"...เ่อ่อ...ฉากนี้ทั้งวาบหวิว ทั้งฮาล่ะค่ะ ส่วนจะหวิวยังไงไปอ่านกันเอาเองนะ... ดูเหมือนว่า...พิธานกับพิชญ์สินีจะไปกันไม่รอด คนหนึ่งเจ้าระเบียบ เป็นผู้ใหญ่ อีกคนเอาแต่ใจ ร้ายกาจ ไหนจะความเชื่อผิดๆของพิชญ์สินีที่มีต่อพิธานอีก เรื่องการทุจริตของคนในบริษัทที่นางเอกไม่เคยรู้เห็นมาก่อน ความกังขาในความรักของพ่อที่นางเอกเธอคิดว่าพ่อคงไม่ได้รักเธอจริงถึงได้ทำพินัยกรรมประหลาดขึ้นมา... พูดถึงความรักของพ่อนางเอกแล้ว...ฉากที่พิธานพาพิชญ์สินีไปเยี่ยมหลุมศพของพ่อและแม่ครั้งแรก...คุณพิพูดให้พิชญ์สินีมองเห็นถึงความรักของพ่อได้ซาบซึ้งมากค่ะ เราน้ำตาคลอเลยแหละ... "ท่านบอกว่า...ความล้มเหลวที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิตของมนุษย์คงเป็นความล้มเหลวที่เกิดจากการเลี้ยงลูก เพราะถ้าเราเลี้ยงเขาผิด นั่นคือการทำลายชีวิตมนุษย์ชีวิตหนึ่งเลย ชีวิตที่เราสร้างเขามา ชีวิตที่เรารักมากที่สุดไม่ต่างกับชีวิตของเราเอง ไม่ว่าจะด้วยความตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ มันก็คือความล้มเหลวของการเป็นพ่อแม่ ที่ไม่มีวันเรียกเวลากลับคืนมาแก้ไขได้" "คุณสังเกตไหมว่าป้ายสองป้ายนี้มีอะไรที่แตกต่างจากป้ายอื่น" "ไม่มีวันตายของท่านทั้งสอง" "ที่ไม่มีวันเสียชีวิตของคุณรุจน์ เพราะท่านต้องการให้เหมือนป้ายเหนือหลุมฝังศพของคุณแม่คุณด้วย คุณจะได้ไม่สังเกตและไม่ตั้งคำถาม" "ทำไมคะ" "คุณรุจน์ไม่อยากให้คุณรู้ว่าคุณแม่ของคุณเสียชีิวิตวันเดียวกับที่คุณเกิด"...."ท่านต้องการปกป้องความรู้สึกของคุณตั้งแต่วินาทีแรกที่คุณลืมตาดูโลก ท่านไม่อยากให้คุณคิดว่าตัวเองเป็นสาเหตุทำให้แม่ต้องเสียชีวิต" "ฉะ...ฉันทำให้แม่ตายงั้นเหรอ" "คุณไม่ได้ทำให้แม่ตาย แต่คุณแม่ของคุณมีภาวะครรภ์เป็นพิษ ท่านเสียชีวิตหลังจากที่คุณคลอดออกมาแล้วไม่กี่นาที นับตั้งแต่นั้นคุณก็เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของคุณรุจน์ และท่านสัญญากับตัวเองว่าคุณจะเป็นเด็กที่ไม่รู้สึกว่า่ขาดอะไรในชีวิตอีกเลย"..."คราวนี้รู้รึยังว่าพ่อของคุณรักคุณมากแค่ไหน" อ่านจบ...ปลาบปลื้มกับความหนาของเล่มมากค่ะ...ปกตินิยายของ tiara ไม่ค่อยหนาเท่าไหร่ เล่มนี้หนาพอสมควร ถึงจะไม่เท่าของนักเขียนคนอื่นๆก็เถอะ แต่ก็ืถือว่าหนาแล้วล่ะนะ..แต่...อะไรน่ะ...หลังจากเจอกันครั้งแรกตอนบทแรก แถมนางเอกยังเมามายขาดสติ...นางก็ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยเห็นพระเอกอีกเลย จนหกปีผ่านไป ไวยังกะนิยาย...ก็...มันนิยายนี่...ผ่านไปอีก ร้อยกว่าหน้า...พระนางถึงได้มาประสบพบพักตร์กันอีกที(ก่อนหน้านั้นพระเอกเป็นฝ่ายห็นนางเอกอย่างเดียว)...เอ่อ ขอบอกไว้ก่อนเลยค่ะว่าเรื่องนี้มีความหนาแค่สามร้อยนิดๆเองนะ...เจอกันครั้งแรกก็มีปัญหาแระ...แล้วจะรักกันตอนไหน(ฟะ)เนี่ย??? บ่นไปอ่านไป ขัดใจกับตอนที่พระนางเจอกันช้าเกิ๊นนนน แม้จะเริ่มชินแล้วก็เถอะนะ กว่าจะเจอกัน กว่าจะตัดสินใจแต่งงานกัน กว่าจะรักกัน โอ๊ย...ก็จะจบเรื่องแระ แล้วฉากหวานๆที่วาดหวังไว้ว่าจะได้เห็นมันจะเหลือกี่หน้าล่ะคะ...  มาพูดถึงตัวละครกันดีกว่า...กรี๊ดคุณพิมากมายค่ะ ชอบ ปลื้ม คนอาไร๊เป็นผู้ใหญ่ รอบคอบ ฉลาด รู้ทันไปซะหมด วุฒิภาวะสูงลิบ ซื่อตรง ไม่รักก็ไม่ให้ความหวังใคร จริงจัง จริงใจ รับใช้ประชาชน เอ๊ย...นั่นมันนักการเมือง แถมคำพูดแต่ละประโยคนี่คมกริบ บาดลึกถึงทรวงกันเลย ถ้านางเอกทำงอแงขอหย่าอีกล่ะก็...จขบ.จะอาสาดามใจคุณพิเองค่ะ นางเอก...ร้ายกาจมากกก เด็ก ดื้อ รั้น เอาแต่ใจ อวดฉลาด เ่อ่อ...อีกมากมายนับไม่ถ้วน ในความรู้สึกเรา นอกจากหน้าตาแล้วนิสัยไม่สวยเลยค่ะ ถ้าไม่รวยนี่ใช้ชีวิตลำบากเลยนะ โชคดีไปนะพิชญ์สิีนีที่เธอรวยน่ะ...แถมคนรอบข้างก็ล้วนแล้วแต่ีดีๆ แต่อีกแง่ก็อดสงสารเธอไม่ได้ มันก็ออกแนวพ่อแม่รังแกฉันล่ะค่ะ รักมาก โอ๋มาก จนทำอะไรไม่เป็น นี่ถ้าพ่อไม่ทำพินัยกรรมแบบนี้ไว้ให้ ป่านนี้สมบัติคงไม่เหลือ โดนโกงหมดตัวไปแล้วล่ะ ส่วนตัวละครอื่นๆ ก็มีนักแสดงจากเรื่อง "หวานรักนักสืบจำเป็น" มีใครเคยอ่านกันมั้ย...ทำเอาอยากกลับไปคุ้ยหามาอ่านอีกรอบ เพราะนานมากจนเริ่มเลือนๆไปแล้ว ตัวละครที่ชอบอีกคนในเรื่องก็คือคุณเธียรค่ะ ทนายประจำตระกูล...อ่านแล้วรู้สึกว่าเป็นคนซ่อนคม ฉลาดแต่ไม่อวดว่าฉลาดค่ะ ถ้าไม่ได้คนนี้นะ ทั้งพิธานและพิชญ์สินีก็ไม่มีวันนี้หรอก...อิอิ สรุปว่าอ่านแล้วชอบมากค่ะ...ถูกใจหลายๆอย่างๆ ตั้งแต่พระเอก บทสนทนา แง่คิดต่างๆ ความหนา (เน้นกันเข้าไป เผื่อเล่มหน้าจะหนากว่านี้) แต่ก็มีขัดใจนิดๆหน่อยๆ ตรงฉากหวานๆไม่ค่อยมี กะนิสัยเหลือรับของนางเอกนี่แหละค่ะ ส่วนเรื่องนี้ไม่ใช่แนวสืบสวนโดยตรง แต่ก็มีเอี่ยวบ้างนิดหน่อยพอหอมปากหอมคอ... ปล...เป็นการรีวิวที่ใช้เวลานานมาก เพราะพิมพ์ไปก็ดูพร้อมๆกับกรี๊ดคุณเขมชาติ ณ อย่าลืมฉันไป ไม่ค่อยมีสมาธิเลยค่ะ เอาจริงๆน่ะ...บุคลิกอย่างพี่ติ๊กก็พอจะเป็นคุณพิได้อยู่ (แต่ต้องไม่ใช่ตอนเหวี่ยงๆอย่างอีตาเขมชาตินี่นะ)
ขอโทษที่ไม่ได้ log in ค่า...
เรื่องนี้มีคนปกติอยู่สองคนคือคุณเธียรกับคุณพิ นอกนั้นเพี้ยนหมด 5555 ขอบคุณสำหรับการรีวิวนะคะ นี่ยังไม่หวานอีกเหรอเนี่ย คนเขียนว่าหวานออก 555 หวานอยู่คนเดียว มันเป็นรักซึมลึกขอบคุณพิอะ รักปนสมเพชเวทนา กลัวยัยพายตายก่อนเพราะอยู่คนเดียวไม่ได้ จริงๆ แล้วคุณพิคิดว่าตัวเองเป็นพ่อรึเปล่า??? ความสัมพันธ์ภายในจิตใจอาจซับซ้อนกว่าที่คุณมองเห็น ไม่ทำให้เขวล่ะ เดี๋ยวไม่อินตามเรา 555 ขอบคุณอีกครั้งค่า ^^ โดย: tiara IP: 180.183.34.70 วันที่: 4 เมษายน 2557 เวลา:8:38:30 น.
เราจัดชุดนี้มายก Box เลยค่ะ
แต่ไถตังพี่สาว ฮี่ ๆๆๆ  โดย: Pdจิงกุเบล
 วันที่: 4 เมษายน 2557 เวลา:10:27:06 น.ปกติชอบtiaraนะ
แต่อ่านรีวิวจบแล้วรู้สึกไม่อยากอ่าน โดย: รินบุญญา
วันที่: 4 เมษายน 2557 เวลา:20:42:24 น.มาอ่านรีวิวค่ะ (อ่านแบบข้ามๆ นะคะ)
ชุดนี้ซื้อมัศยาเร้นรักมาแล้ว  และจริงๆ ตั้งใจจะซื้อคู่กับเล่มนี้นะคะ เพราะไม่ได้อ่านงานของนักเขียนท่านนี้นานแล้วตั้งแต่ ฮาวทูเลิฟ ผูกใจรัก ถ้ามีโอกาสจะสอยเล่มนี้ด้วยค่ะ ชอบปกด้วย โดย: ชบาหลอด
วันที่: 4 เมษายน 2557 เวลา:21:34:31 น.โอนเงินซื้อทั้ง box ไปแล้วค่ะ สงสัยติดหยุดยาว แจ่มใสไม่มาส่งซ๊ากที
 โดย: Sab Zab'
วันที่: 5 เมษายน 2557 เวลา:20:36:55 น.เห็นชุดนี้ในงานหนังสือนะคะ สีสันบาดใจมาก
แต่....หมดงบแล้วค่ะ ต้องตัดใจ โดย: Serverlus
วันที่: 6 เมษายน 2557 เวลา:23:09:53 น.คุณหวานเย็นฯ...เชียร์ให้ลองอ่านค่ะ
 คุณtiara...  คุณพุดน้ำบุศย์...รีบเคลียร์โดยด่วนค่ะ คุณhiroko...ลองหาอ่านดูค่ะ อาจจะถูกใจ  คุณPdจิงกุเบล...ดีจังเลยค่ะ อ่านสนุกจัง ตังค์อยู่ครบ คุณอุ้มสม...พี่ก็ซื้ออีกสองเล่มนั้นเหมือนกันค่ะ เดี๋ยวจัดคิวอ่านก่อน  คุณpolyj...เค็มได้ที่เมื่อไหร่ อย่าลืมเอาออกมาอ่านนะคะ คุณรินบุญญา... คุณชบาหลอด...  คุณSab Zab'...เอาใจช่วยให้หนังสือมาถึงไวๆค่ะ คุณServerlus...  โดย: Aneem
วันที่: 9 เมษายน 2557 เวลา:21:32:29 น. |
Aneem
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 25 คน [?] ปีนี้+++ตั้งเป้าไว้ว่าจะพยายามซื้อหนังสือให้น้อยลง...แต่จะอ่านของเก่าที่ดองอยู่ให้มากขึ้น...จำทำได้มั้ยนะ!!! Friends Blog
Link |
||||||||||||
...ก้าวแล้วล้มไปข้างหน้า ดีกว่ายืนเต๊ะท่าอยู่กับที่...
แต่... อ่านจากรีวิวแล้วเริ่มอยากอ่านมากมาย