Group Blog All Blog
|
9>>>ลุ้นสุดฤทธิ์พิชิตรัก...หญ้าเจ้าชู้  ขอบคุณภาพจาก siriphanbook ค่ะ ลุ้นสุดฤทธิ์พิชิตรัก...หญ้าเจ้าชู้...ขอสารภาพค่ะว่าไม่ได้คาดหวังอะไรกับเรื่องนี้เลย...แถมยังซื้อมาได้ในราคาถูกมาก 50 บาท...แต่...แต่...ไม่น่าเชื่อว่า...มีสิ่งดีๆซ่อนอยู่ค่ะ...แล้วอะไรล่ะที่ว่าดี  คุณเคยแอบรักเพื่อนสนิทมั้ยคะ แล้วถ้าเพื่อนคนนั้นไม่รักตอบล่ะ...คุณจะทำยังไง... เฌลลี...หลงรักเพื่อนสนิทอย่างณนนท์มานานหลายปี...แต่ใครอย่าคิดนะว่าคนอย่างเฌลลีเธอจะแอบรักแบบเงียบๆ ไม่เลย...เธอฉีกความเป็นนางเอกนิยายทุกอย่าง...ทั้งเผยความในใจ ทั้งพยายามใกล้ชิด แทบจะเรียกได้ว่าบอกรักทุกวันว่างั้นเหอะ...แล้วคำตอบของณนนท์น่ะเหรอ... "ฉันรักแกนะ..."...นี่คือคำสารภาพรักของเฌลลี... "เออ รู้แล้ว" "ฉันรักแกนะ" "เออ รู้แล้วน่ะ บอกทำไมบ่อยๆ" "ไม่ได้หรอก เดี๋ยวแกลืม" "เออน่า ไม่ต้องย้ำบ่อยๆหรอก ผมรู้แล้วว่าคุณรักผม" "แล้วแกรักฉันมั่งหรือเปล่าล่ะ" "รักสิ...ทำไมจะไม่รัก" "จริงเหรอ ฉันดีใจนะเนี่ย" "อื้อ แต่ว่า..รักแบบญาติผู้ใหญ่นะ เพราะสเป็กผมน่ะ อันเด้อทเวนตี้เท่านั้น"...คำตอบของณนนท์...ช่างมีประสิทธิภาพในการทำลายล้างได้สูงจริงๆค่ะ แต่...นางเอกเธอก็บ่ยั่น  เฌลลี...เป็นอาจารย์สอนอยู่มหาวิทยาลัยแถบภาคตะวันออก เป็นลูกสาวของครูบ้านนอกคู่หนึ่ง มีน้องสาวชื่อมิลลี่ กับลีโอ...อืมมม บ้านนี้ตั้งชื่อลูกใช้ได้เลย....ส่วนณนนท์ คุณพ่อเป็นศาสตราจารย์ คุณแม่เป็นรองศาสตราจารย์ ส่วนตัวเองเป็นอาจารย์และเป็นที่ปรึกษาให้กับบริษัทเกี่ยวกับเทคโนโลยี...มีน้องชายสุดหล่ออย่างณฌา และณธีดาราหนุ่มวัยรุ่น....ตัวละครเรื่องนี้ชื่อเรียกยากๆนะคะ เกือบจะทุกสุดสัปดาห์เฌลลีจะต้องขับรถจากจันทบุรีหอบเอาผลหมากรากไม้มุ่งหน้าสู่สุขุมวิท...ที่ตั้งของบ้านณนนท์ และทำงานบ้านทุกอย่าง ทั้งซักผ้า กวาดบ้าน ถูบ้าน รีดผ้า...ยกเว้น การทำอาหารที่เฌลลีไม่ได้เรื่องเลย เรียกได้ว่าเป็นแจ๋วของบ้านสามหนุ่มเลยแหละ "ตกลงฉันเป็นเพื่อนแก หรือคนใช้เนี่ย" "คนใช้ เอ๊ย เพื่อนสิ เพื่อนรักเสียด้วย" "ขอบใจ แต่...ดูจากหน้าที่กับตำแหน่งแล้วเนี่ยมันทะเม่งๆนะแก" "สิทธิพิเศษสำหรับแป้นคนเีดียวเท่านั้น และน้องทั้งสองคนก็โปรดให้ความเคารพพี่แป้นเสมือนหนึ่งเป็นพี่สาวคนโตของบ้าน เพราะบ้านเราไม่มีผู้หญิง ดังนั้นการมีพี่สาวจึงเสมือนมีคนทำงานบ้านซึ่งพวกเราไม่ค่อยถนัดนัก ใช่ไหมแป้น" "ใช่ซี้ ก็ฉันดำ อ้วน เตี้ย หน้าแป้้น แล้วก็ไม่สวยนี่...ก็เป็นได้แค่นี้แหละ" "ถูกต้องงงง....ฯลฯ..." ว่าแล้วก็ให้คนใช้ เอ๊ย เพื่อนรักอย่างเฌลลีไปซื้อของกับน้องเล็ก...น้องเล็กกะว่าที่พี่สะใภ้เค้าเลยมีโอกาสเม้าท์มอยส์กันนิดนึง...แต่แอบมียิงมุก แม้ว่าจะเก่าไปนิด แต่ฮาค่ะ.... "เขาหึงพี่กลางน่ะ..." "ง่ะ...หึงบ้าอไร ตบเผียะซะแรงจนไหล่แทบทรุด" "เขาหมั่นไส้ที่เห็นพี่กับพี่กลางนั่งกินสุกี้ด้วยกัน" "นี่ น้องเล็กนายเรียนเมเจอร์อะไร เดาเก่งเหลือเกินนะ" "เมเจอร์รัชโยธินพี่"  มาอ่านบทขำๆ ไม่รู้คนอื่นเค้าจะขำ่กันป่าว แต่จขบ.มีหลุดหัวเราะออกมาหลายฉากเลยค่ะ "เป็นไร ไอ้หน้าแป้น เดินตุปัดตุเป๋เหมือนเมาแดดมาแต่ไกล"...สาบานนะว่านี่คือคำทักทาย... "แกนี่ เลิกเรียกฉันว่าหน้าแป้นซะที แกดูดีๆ ว่่าหน้าฉันไม่ได้แป้นเหมือนแท่นชู๊ตบาสสักกะผีก คนเค้าออกจะหน้าตาดี" "ตกลงขาเป็นอะไร ถึงได้เดินกระย่องกระแย่งเหมือนคนแก่อายุแง้มฝาโลงอย่างนั้นล่ะ" "ตกหลุมรักแกไง"...ไงล่ะ นางเอกของเราไม่ปล่อยให้มีช่องว่างเลย อาศัยลูกขยันเผื่อฟลุกสักวัน "ตกบ่อยๆ ไม่เจ็บหรือไง"....เฉยชา สุดๆ "เจ็บสิ โดยเฉพาะตรงหัวใจเนี่ย ตกลงไปแล้วโดนไม้หน้าสามกระแทกซ้ำไง" "กฏอะไรของแกอีกล่ะ" "กฏข้อที่หนึ่งคือไม่ทารุณสัตว์ ยกตัวอย่างเช่น เพนกวินที่กำลังเดินด๋อยๆอยู่กลางทุ่งนา(เ่อ่ออออ มีด้วยเหรอ) ก็จะไม่เขวี้ยงไม้หน้าสามใส่ให้หงายท้องเด็ดขาด กฏข้อต่อมาก็คือ ไม่รังแกผู้สูงอายุและทำลายวัตถุโบราณ โดยเฉพาะผู้มีอายุโอเวอร์ทเวนตี้และวัตถุโบราณอย่างคุณ...เพราะมัน ซ่อมยาก" เมื่อนางเอกเธอออกอาการนอยด์ เพราะในทุกๆครั้งที่เดินด้วยกัน เธอไม่เคยได้เดินเคียงข้างณนนท์เลย...เพราะ.... "ตามหลังตรรกะแล้ว ผมขายาวกว่าคุณสองเท่า ย่อมเดินเร็วกว่าคุณสองก้าว ดังนั้น หากคุณต้องการจะตามผมให้ทันมีทางเดียวคือวิ่ง แต่คุณเกิดมาเตี้ย ขาสั้น อ้วน หน้าแป้นและไม่สวยก็ต้องทำใจหน่อยนะ"  "ใครบอกยะ ทางที่สอง คือ แกหยุดเดินตะหาก อ้อ แล้วฉันก็ไม่ได้เอาหน้าวิ่งด้วย ถึงมันจะแป้น ก็ไม่เห็นจะเกี่ยวกับการเดินช้า วิ่งเร็วนี่" อ่านไปอ่านมา...พระเอกนี่ช่างปากเสียได้โล่ห์ เย็นชาเป็นที่สุด...มันน่ารักตรงไหนเนี่ย...นางเอกก็เคยสงสัยตัวเองแบบนี้เหมือนกันค่ะ...ชอบตอนที่บังเอิญไปเจอกับเพื่อนใหม่...แล้วเผลอปรับทุกข์เรื่องหัวใจให้ฟัง...สองคนนี้นี่น่าจับเป็นคู่จิ้นค่ะ...ถ้าอีกฝ่ายจะไม่... "ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เอง ไกลหัวใจ คนที่เจ็บในหัวใจที่ไม่ใช่เพราะขาตำนี่สิ จะทำยังไงต่อล่ะ" "ช่างฉันเถอะ หัวใจฉันมันก็ซุ่มซ่ามเหมือนเท้าคุณนั่นแหละ ดันทะลึ่งไปตกหลุมรักคนที่เขาไม่รัก ทำไงได้" อาจะท้อบ้างบางครา ถอยห่างออกมาบ้างบางหน...แต่คนรักเดียวใจเดียวอย่างเฌลลีก็ยังไม่อาจตัดใจจากณนนท์ได้สักที...แม้สุดท้ายจะยอมเลือกความฝันของตัวเองด้วยการไปเรียนต่อต่างประเทศ...ถึงจะลังเลไม่อยากไป...ฉากนี้ทำเอาเราซึ้งเลยค่ะ...แบบแอบคิดเข้าข้างตัวเอง เอ๊ย เฌลลีว่าจริงๆแล้วณนนท์ก็รักเธอเหมือนกันนะ... "จะบินเมื่อไหร่" "เดินเรื่องเสร็จ ก็อีกราวๆสี่เดือน" "โอเค มีเวลาทำใจ" "ขอบใจแต่ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันรู้ว่าระหว่างเรายังไงมันก็เป็นไปไม่ได้ ฉันทำใจไว้แล้วว่าการจากลาจะต้องมาถึงในสักวัน" "ใครบอกว่าเวลาของคุณ"...กรี๊ดดดด เฌลลีจะรู้ตัวไหมเนีี่ย  อีกสักนิด...อันนี้เหมือนจะธรรมดา แต่คนอ่านแอบน้ำตาซึมนะขอบอก... "...ฯลฯ...อุปสรรคความรักของฉันไม่ใช่ผู้หญิงต่างๆทั้งหลายนี่หรอก แต่อุปสรรคของฉันคือ เพราะแกไม่รักฉันต่างหาก" "บอกแล้วไง บอกไปแล้วทำให้แกรักฉันขึ้นมาหรือไง เปล่า...ฉันว่าฉันรู้จักแกดี แกยินดีที่จะเห็นคนอื่นมีความสุข ต่อให้แกต้องเจ็บปวดเสียใจแค่ไหนก็ตามที แกจะไม่มีวันขวาง ถ้าทางเลือกนั้นคือทางที่แกเห็นว่าอีกฝ่ายมีความก้าวหน้าและมีความสุขกว่าอยู่กับแก ทั้งๆที่บางทีคนคนนั้นก็อยากให้แกห้ามจะแย่ แต่แกก็คิดเอาเองว่ามันเหมาะแล้ว" แล้ว...แล้วก็...ต่อด้วย...  "มันช้าไปใช่ไหมที่ผมจะขอร้องให้คุณอยู่" "ไม่ ไม่ช้าไป ตราบใดที่แกรู้ว่าแกคิดอะไรอยู่...มัีนไม่มีวันสายด้วย" "แต่คุณก็คิดว่าผมควรกลับไปหายุ้ย"...เรื่องน้องยุ้ยนี่คนอ่านยังงงๆเลยค่ะ ฮาาาา "ถามหัวใจตัวเองสิ ว่าระหว่างคนรักเก่า กับคนที่รักแกมากที่สุดแต่แกไม่เคยรักเขาเลย หัวใจต้องการใคร" สุดท้ายณนนท์จะตัดสินใจยังไง...เฌลลีจะได้ไปเรียนต่อมั้ย...แถมท้ายเรื่องยังมีบทพิเศษความรักของณนนท์ที่จะมาเฉลยว่าเพราะอะไร ทำไมเขาถึงรักใครไม่ได้อีก...หรือเขากำลังรอใครสักคนอยู่หรือเปล่า... อ่านจบ...ทึ่งกับความรักของนางเอกค่ะ...กล้า...มั่นคง จริงใจ ...บางครั้งออกจะก๋ากั่นนิดๆ (แต่แอบน่ารักนะเราว่า) แม้ว่าอีกฝ่ายจะเฉยขนาดไหน...แต่อย่างน้อยก็มีมิตรภาพความเป็นเพื่อนระหว่างกัน...กับความผูกพันของคนในครอบครัว... ฮากับมุกแป้กบ้าง ไม่แป้กบ้างของตัวละคร...แถมยังแอบน้ำตาซึมตามกับบางฉากบางตอนด้วยค่ะ เรียกได้ว่ามีครบทุกรส  สำหรับเนื่อเรื่องบางทีก็ดูขาดๆเกินๆไป แต่ความฮาที่ทำเอาเราหลุดหัวเราะออกมาได้นี่ไม่ธรรมดา...ถือว่าหยวนๆกันไปค่ะ เรื่องที่ค้างคาใจมากๆคือ...น้องยุ้ย...นางเป็นใคร มีตัวละครพูดถึงนางอยู่แค่ไม่กี่บรรทัด...แต่ติดใจมากๆ เพราะดันมีปมตรงที่เป็นคนรักเก่าพระเอก(อ้าว...แล้วคนในบทพิเศษล่ะ) แถมยังพ่วงตำแหน่งแฟนเก่าน้องชายพระเอกด้วยอีก... ส่วนที่ชอบนอกจากความฮาแล้ว...ชอบตัวละครชายหล่อๆที่มีในเรื่อง คือทุกคนหน้าตาดีกว่าพระเอกทั้งนั้น...แต่นางเอกเธอมั่นคงมากค่ะ..สารภาพเลยค่ะว่าแอบจิ้นนางเอกกับคุณสมศักดิ์ฉากริมทะเล ขาตำตะปู...และยังแอบจิ้นนางเอกกับน้องกลางตอนรถชนกันด้วย...บางทีก็ยังจิ้นไปไกลกะน้องเล็กอีกตะหาก แบบแนวนางเอกแก่กว่าไรเงี๊ยะ...เป็นเอามากเหมือนกัน...แต่ที่พิมพ์ๆมา ไม่ได้หมายความว่าตัวละครหล่อๆจะมารุมหลงรักนางเอกกันหมดนะคะ...ไม่เลยค่ะไม่...ต่างมีทิศทางเป็นของตัวเองค่ะ...แต่คนเขียนเค้าหามุมมองของแต่ละคนขึ้นมาได้น่าสนใจ...ทำให้บทสนทนาดูมีเสน่ห์ดีค่ะ เอาเป็นว่า...เล่มนี้สำหรับเราถือว่าคุ้มค่า เกินราคาที่เสียไปเยอะเลยค่ะ...ทำให้ได้คิดอีกอย่างว่า...หนังสือดี บางทีอาจจะอยู่ในกองลดราคา นิยายสนุก ไม่จำเป็นต้องติดอันดับเสมอไป...เรียกว่าต้องเสี่ยงดวงกันค่ะ ตาดีได้ตาร้ายเสีย 
อ่านรีวิวแล้วอดเอาใจช่วยนางเอกไม่ได้ค่ะ
โดย: polyj
 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:8:04:00 น.ว้าว ! น่าอ่านจังค่ะ
 มาแปะหัวใจให้คุณ Aneem ด้วยค่ะ  โดย: หวานเย็นผสมโซดา
วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:10:46:49 น.ฮา...และบ้ามาก ... ชอบนางจังเลย น้องแป้น
แปะใจให้นะตัว โดย: Pdจิงกุเบล
วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:10:56:21 น.มาแปะใจให้เช่นกันครับ อิอิ
เล่มนี้ไม่คุ้นเลยครับ โดย: อุ้มสม
วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:16:18:36 น.ตลกดีค่ะ ถ้าได้มาในราคาห้าสิบบาทก็สนอยู่นะคะ อิอิ
แวะเอาหัวใจมาฝากด้วยค่า แปะแปะ  โดย: Sab Zab'
วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:20:36:39 น.เห็นด้วยค่ะว่านิยายบางเรื่อง อาจมาจาก สนพ เล็กหรือไม่ได้โด่งดังในวงกว้าง แต่เรากลับรู้สึกว่าเขียนได้ดีและรุ้สึกชอบกว่านิยายหลายเล่มอีก
โดย: ณ พิชา
วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:14:44:56 น.คุณpolyj...อ่านแล้วอยากเอาไม้หน้าสามตีหัวพระเอกค่ะ หมั่นไส้
 คุณหวานเย็นฯ...คุณPdจิงกุเบล... คุณอุ้มสม...พี่ก็ไม่คุ้นเหมือนกันค่ะ แต่ไปคุ้ยเจอในกองลดราคา เห็นชื่อเรื่องน่ารักดี...  คุณSab Zab'...ใช่ค่ะ เรียกว่าฟลุกมากเลยแหละ คุณชบาหลอด...  คุณณ พิชา...ใช่เลยค่ะ  โดย: Aneem
วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:20:06:14 น.เพราะเชื่อว่า หนังสือลดราคาก็มีดี เกินคุ้มก็เยอะ
ทำให้ต้องเสียตังค์ครั้งละไม่น้อยกับกองลดราคา เผลอ ๆ เยอะกว่าซื้อหนังสือใหม่ เพราะคิดว่ามันถูก ถึงไม่สนุก ก็ไม่เสียดาย โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~
วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:16:52:07 น.ชอบงานของหญ้าเจ้าชู้ ค่ะ เล่มนี้ตอนอ่านก็ขำดี แต่ ท้ายเรื่องเล่นเอาน้ำตาไหล แพ้ทางเเนวแอบรักแบบนี้อ่านแล้วมีอาการทุกที โดย: กล้ายางสีขาว
วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:19:56:00 น.เท่าที่อ่านรีวิว มันก็ดูไม่ได้เลวร้ายนะคะเรื่องนี้
น่าสงสารคนเขียนจัง โดนเลเหลือ 50 บาท แต่สำหรับคนอ่าน....กำไรหลายต่อแหละค่ะ เนอะ โดย: Serverlus
วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:8:27:24 น.มุกนางเอกสุดยอดเลยค่ะ อ่านรีวิวไปยังอมยิ้มไปเลย แปะหัวใจให้นะคะ
โดย: คุณหนูฤดูร้อน
วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:13:50:35 น. |
Aneem
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 25 คน [?] ปีนี้+++ตั้งเป้าไว้ว่าจะพยายามซื้อหนังสือให้น้อยลง...แต่จะอ่านของเก่าที่ดองอยู่ให้มากขึ้น...จำทำได้มั้ยนะ!!! Friends Blog
Link |
||||||||||||
...ก้าวแล้วล้มไปข้างหน้า ดีกว่ายืนเต๊ะท่าอยู่กับที่...
