แบบไหน...ถึงจะเอาตัวเล็กอยู่!?

ความอ่อนโยน หรือ ความดุดัน
.
.
.
.
.

วีคนี้ธีมคือ...…crack team เอย~ tact team
เพลงคู่หนึ่ง แบทเทิลอีกสอง


ตอนรู้ว่าปอจับได้คู่ไอ้ตัวแสบนัตตี้ ทำเอาเราคราง ‘ซวยแล้ว!’
ยิ่งพอมารู้ทีหลังว่าถ้าไม่ได้คู่ปอ ตัวเล็กเราก็จะได้คู่พี่ชายคนดีอย่างพี่ต้นไปแล้ว
เราก็คราง ‘ว่ะ!เฮ้ย!’ ตามมาด้วยความเสียดายสุดขีด(ขึ้นเป็นกิโลในฉับพลัน)




ไอ้ตัวคุณ ‘ซวย’ นี่ ไม่ใช่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งซวยนะ
แต่คือ ต่างฝ่ายต่างซวยเลยล่ะ


ดูการซ้อมในการโชว์แต่ละวีคของปอก็พอมองออก
ปอเป็นพวกประเภท “perfect 10”
ผลออกมาจะถึงหรือไม่ถึงก็เถอะ แต่วิธีการ ขั้นตอนที่จะไปให้ถึงนั่นต้องเต็ม 10...เท่านั้น


ส่วนไอ้ตัวเล็กนั่นเหรอ
ของดีมีกับตัว แต่ความพยายามไขว่คว้ามีไม่เท่า
นัตตี้เป็นเด็กสู้ตายก็จริง แต่ในเส้นทางก่อนจุดมุ่งหมายนั่น เป็นคนประเภทชอบชมนกชมไม้ตามรายทาง
เสียเวลาไปกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง โฟกัสผิดจุดเอามันทุกวีค ทั้งๆที่รู้กับตัวว่าเข้ามาทำอะไรนั่นล่ะ

บวกกับความมั่นใจในบางเรื่องนั่นติดลบไปไหนต่อไหนก็ไม่รู้
ก็ยิ่งทำให้เป็นเด็กงอแง ข้อแม้ ข้ออ้างเยอะจน...พี่ขอโทษนะนัตตี้... “น่ารำคาญ”ของคนมองเห็น



ไอ้เรื่องติดลบของนัตตี้นั่น
ถ้าแค่เฝ้ามองโดยไม่ต้องมีส่วนร่วมด้วยก็พอจะมองผ่านหรือไม่เก็บเอามาใส่ใจได้
แต่พอเข้ามาร่วมกันรับผิดชอบงานด้วยกันแล้วล่ะก็...

และดั๊นยิ่งมาเจอกับหนุ่มperfect10แบบปอเข้าไปด้วยอีก


ปอไม่บีบเราตายคามือ พี่เขาก็อดทนกับเราสูงแล้วนัตตี้เอ๊ย~




สถานการณ์มันครุกรุ่นให้จับได้ตอนคลาสแอ็คติ้งวันอังคาร(ถ้าจำไม่ผิด)
การออกมาอิมโพรไวส์ระหว่างตัวเล็ก ปอ พี่น้ำแข็ง
โดยต้นเป็นแขกรับเชิญไร้วิญญาณ

ทั้งหมดมาตั้งแคมป์ในป่า
ทุกคนตื่นมาเจอต้นนอนตายอยู่ จนต่างตื่นตระหนกกับเหตุการณ์

แล้วก็อย่างเคย นัตตี้ไม่เคยทำให้ใจตัวเองเชื่อในสถานการณ์จำลองได้สักครั้ง
เด็กคนนี้หลุดตลอดเวลา พร้อมแก้ตัวด้วยรอยยิ้ม
ปอเล่นในคาแรคเตอร์ ตวาดเสียงดังออกมาถึงการที่นัตตี้เห็นคนนอนตายอยู่แล้วยังยิ้มอยู่ได้


นัตตี้สะดุ้งโหยงทั้งตัว แล้วก็...ยิ้มอีก
แต่อาการรู้ตัวก็ตามมาด้วยเห็นว่าพี่ปอเอาจริง ไม่ได้เล่นๆ
จึงเริ่มมีสมาธิเล่นตามไปตะกุกตะกักแบบนัตตี้



เรื่องมันน่าจะเริ่มด้วยคลาสนี้


นัตตี้เป็นเด็กแบบไหนน่ะเหรอ?
เป็นเหมือนเด็กกล้านะ กล้าเข้าหาคนโดยเฉพาะผู้หลักผู้ใหญ่ อ้อล้อ อ้อน รู้วิธีเรียกความรัก
เอาความน่ารักบางอย่างของความเป็นเด็กน้อยมาหลอกล่อเอาตัวรอด(ไม่ได้หมายถึงแง่ติดลบนะ)

และในขณะเดียวกันที่เป็นเด็กแบบนี้
นัตตี้เป็นเด็กขี้กลัว ขี้ขลาดกับคนที่ตัวเองรู้สึกไปว่าเขา “เกลียดตัวเอง”
หรือแค่คนที่เขา “ไม่ใจดี” ด้วย ตัวเล็กก็จะกลัวเขาจนหัวหด แปลงร่างเป็นกุ้งในทันที




เมื่อพี่ชายใจดีที่นัตตี้วางใจให้ กลับไม่ใจดีอย่างคาดหวังไว้
แถมเครียดจัดจนส่งรังสีออกมาให้จับถึงความน่ากลัวได้
นัตตี้ก็ยิ่งรนรานทำอะไรไม่ถูก


ความเข้มงวดที่ไม่อ่อนข้อสักนิดของปอ
ทำให้ตัวเล็กต้องปรับตัวเองอย่างแรงน่ะ


คลาสว้อยซ์จนคลาสแดนซ์ เมื่อจับคู่กับปอ
ไอ้อาการออกตัว ต่อรองกับครูแบบทุกวีคที่ผ่านมาไม่ปรากฏให้เห็น
ตัวเล็กระวังตัวแจ ตั้งใจซ้อมจนเครียดไปตามพี่ปอ


พี่น้องสองคนร้องเพลงไม่มองหน้ากัน หันไปคนละทิศ

ปอเองก็เลยยิ่งเครียด ตัวเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองทำให้น้องกลัวรนรานไปซะขนาดนี้
ไอ้น้องก็กลัวจนไม่กล้าเล่น กลัวพี่ปอดุเอาก็ยิ่งเครียด


พอต้องหาเวลามาซ้อม
การจัดระเบียบชีวิตก็ต่างกันอีก
คนหนึ่งนอนเร็วเพื่อมาซ้อมตอนเช้า
อีกคนก็กลัวผีจนไม่กล้าไปนอนในห้องคนเดียวเพราะเพื่อนคนอื่นต่างซ้อมกันจนดึกดื่น
ก็เลยเป็นข้อขัดง้างกันไปอีกเรื่อง




เรานั่งดูสถานการณ์สองพี่น้องมาจนถึงวันนี้
ขอบอกว่าเรานั่งดูไปหัวเราะไปทุกวัน ในใจก็คิดตามประสาขาโหด

‘กดดันนัตตี้ให้ตายไปข้างหนึ่งเลยปอ น้องมันจะได้มีสติสตังอยู่กับเนื้อกับตัวเป็นผู้เป็นคนกับเขาบ้าง’




ในสายตาเรา
นัตตี้เป็นเด็กที่ต้องการความใจดี
แต่ว่า
ความใจดีจัดการนัตตี้ไม่ได้


ตรงกันข้าม
ความเข้มงวดต่างหาก
ที่จะทำให้นัตตี้เติบโตเป็นผู้ใหญ่อย่างที่คนเฝ้ารอคาดหวังไว้



พอตัวเล็กมีสมาธิ การพัฒนาก็มีให้เห็นชัด
แต่พอหลุดด้วยเห็นว่า “ต่อรอง” ได้ มันก็ไถลเทือกไปทั่ว สติก็กระเจิงในบัดดล


เราไม่เคยนั่งดูAF พร้อมเตือนตัวเองให้สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ช้าๆ ใจเย็นๆในทุกครั้งทุกเวลาที่เห็นตัวเล็กมันสติกระเจิงขนาดมาก่อน
เรียกว่าดูไป ข่มอารมณ์ตัวเองไป บางครั้งถึงกับกุมขมับ ปวดหัวตุ้บตุ้บ


ตัวเล็กแ... ขอโทษ...แฮ่ม...กวนอารมณ์จิฟเป๋งอ่ะ


ปีนี้จบซีซั่นพี่บวชได้ พี่บวชแล้วเนี่ยนัตตี้เอ๊ย
คิดว่าเจอกับมารผจญยังง่ายกว่ารับมือกับเราเล้ย


ไม่รู้ว่าด้วยความเอ็นดูเป็นพื้นฐานหรือเปล่า
เวลานัตตี้น่ารักน่ะ น่ารักจริงๆ
ความอ้อล้อของเด็กคนนี้ เห็นแล้วอยากเข้าไปฟัด อยากกอดให้แน่นๆจนตัวจ้อยน่วมกันไปข้างหนึ่ง



แล้วพอมาเจอเวลานัตตี้ซึม หน้าจ๋อย เศร้าน่ะ
คือ...เราก็ใจอ่อนทุกที
ไอ้ที่รำคาญ รำคาญน่ะหายเกลี้ยง
.
.
.
.
.

พอนัตตี้เจอฤทธิ์ของจริงของปอเข้าไป
เด็กที่ทุกอย่างทุกเรื่องในใจออกมาทางสีหน้า ก็แสดงออกชัดเจน
ขอโทษที่ต้องพูดอย่างนี้คือเหมือนลูกหมาหงอยน่ะ
หน้าตางี้เคว้งคว้างไปหมด



เพราะงั้นพี่ชายอย่างพี่ต้น...ที่ตัวเล็กได้รับการฝากฝังจากพี่เมย์ให้ดูแลน่ะ...ก็เห็นจนไม่รู้จะเห็นอย่างไร
ตัวเล็กอาการหนักขึ้นทุกวัน
เมื่อคนที่ต้องดูแลกลับกลายเป็นเด็กที่ต้องได้รับการดูแล
ภาพเหตุการณ์มันจึงเป็นว่า...



บนโต๊ะอาหาร
ทุกครั้งที่เสียงนัตตี้แหลมออกมา
พี่ต้นที่ไม่ว่าจะนั่งห่างแค่ไหน ก็ต้องเงยหน้าหันมองตามเสียง...ด้วยกลัวน้องจะก่อเรื่อง (ฮา)
(กลายเป็นความวิตกจริตไปแล้วพี่ต้นเอ๋ย)
พอน้องสาวเดินผ่านตัวเองไปโดยไม่ทักทายตัวเอง
กลับกลายเป็นพี่ต้นต้องร้องขอให้นัตตี้มากอดแทนที่ตัวเล็กร่ำร้องขอกอดอย่างทุกที
น้องสาวถึงได้กระโดดไฮคิกทั้งตัวจนจุกไปกับจานข้าวแบบนั้นล่ะ


พอเห็นตัวเล็กเดินโด่เด่ เป๋ไปมาด้วยเท้ารถบัสหมายเลข 7
เป็นต้องได้ยินเสียงพี่ต้นถาม “นัตตี้เป็นอะไหรือเปล่า?”
...ทั้งที่บางครั้งมันไม่ได้เป็นอะไรเลย แค่เป็น ‘นัตตี้’ น่านล่ะ

จนทำเอาเราต้องคอยเงี่ยหูฟังกับเสียงพี่ต้นถามไถ่นัตตี้ด้วยความคาดหวังไปเลย
...ก็มันน่ารักดีอ่ะ ฟังทีไร ยิ้มตามทุกที ด้วยตัวเราน่ะชอบความใจดีแบบนี้มากมาย





อาการความเครียดของคู่ปอกับนัตตี้ เป็นพี่ต้นที่รับรู้ความลำบากใจของทั้งคู่
ปอถูกพี่ต้นแนะนำให้ใจเย็น อดทน





การต่อท่าตลอดเกือบสองชั่วโมงในคลาสแดนซ์
นัตตี้ระวังตัวแจ ชนิดที่ไม่เคยใช้สมาธิได้ยาวนานต่อเนื่องขนาดนี้มาก่อนในชีวิต...พี่ว่า
ต่อท่าผิด ทำตามไม่ทัน ก็ยิ่งรนรานด้วยกลัวโดนดุ แล้วก็โดนดุจริงๆ
ด้วยปอก็เครียดและเครียด เครียดเรื่องตัวเอง เครียดด้วยนัตตี้
ครูเคี้ยงก็เครียด
เครียดกันไปหมด....แม้กระทั่งคนดูอย่างเรานี่ล่ะ



เข้าคลาสตอนกลางคืนวันพุธ
นัตตี้หน้าตาเริ่มไร้แวว หมองจับเซียวจนเห็นชัด
พอนั่งล้อมวง นั่งข้างคู่ตัวเองอย่างปอ
แต่พอพี่ต้นมานั่งอยู่ข้างหลัง
ตัวเล็กเขยิบลงล่าง ซบลงกับบ่าพี่ต้นทันทีโดยไม่พูดจา

พอโค้ชชีวิตพูดถึงในบางเรื่องที่สะกิดใจ
พี่ต้นหันไปมองน้องสาวที่นั่งอยู่ข้างๆทันทีเพราะจับอารมณ์น้องสาวคนนี้ไว้ล่วงหน้า พร้อมเอามือดึงหัวน้องมาใกล้
ตัวเล็กก็ถลาเข้าไปซุกอยู่ตรงอกพี่ต้น
เราเห็นพี่ต้นขืนตัวไว้นิดอย่างระวังตัวให้
ก่อนค่อยๆดันศีรษะตัวเล็กมาวางไว้บนบ่าพร้อมลูบปลอบเบาๆ
...นี่คือภาพสวยที่สุดภาพหนึ่งในสังคมafที่เราสัมผัสมาโดยตลอด 7ปี

พี่ต้นคือบังเกอร์หลบภัยของตัวเล็ก

Create Date : 20 สิงหาคม 2553		5 comments
Last Update : 20 สิงหาคม 2553 13:10:18 น.
Counter : 775 Pageviews.
Share Tweet