Group Blog
 
<<
กันยายน 2552
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
20 กันยายน 2552
 
All Blogs
 
สำหรับ ‘ความทรงจำ’






คลาสแอ็คติ้งครั้งสุดท้ายกับสองสาวและสองหนุ่มในบ้านAF6



ข้อสอบคือ...ให้นักเรียนแต่ละคนเขียนคำขึ้นมาหนึ่งคำบนกระดาษแล้วออกมาแสดงท่าทางประกอบ

ครูเก๋มองเศษกระดาษกว้างคูณยาวไม่เกินหนึ่งนิ้วทั้งสองแผ่นในมือ(ราวกับเศษขยะ)
แล้วบ่นอุบถึงความชุ่ยของสองหนุ่ม



แม็ค วีรดนย์ คือ “ภูมิใจ”



...อัดช่วงแรกไม่ทันอ่ะ มัวแต่เปลี่ยนแผ่น





ที ทีป์ชลิต คือ “โย่ว์!”




เปิดตัวมาอย่าง...ทุกคนฮือฮา
ตามด้วยส่งเสียงหัวเราะประสานกันเป็นทำนอง

...หัวเราะจนเจ็บท้องไปหมด




จากนี้คือ เสียงพากษ์แซวกลั้วเสียงหัวเราะเป็นระยะของท่านผู้ชม ณ โรงหนังกลางแปลง






ซานิ:พี่เจมา...พี่เจมา





ทุกคน:โอ้โห!!!
โดยเฉพาะหนูแอนขำจนฟันเจาะหมอน เอ๊ย หน้าทิ่มหมอน











แม็ค:เรนเนโย่ว์...เรน เรนมา








ทุกคน:โอ้ว!
แม็ค:ใส่ถุงน่อง ใส่ถุงน่อง
ทุกคน:เอ๊อ~








แม็ค:อ่ะ...ถุงน่อง ถุงน่อง
...ทำเอาต่อมขี้สงสัยของพี่ตงิดขึ้นมาว่า ‘ไมย้ำจังว้า’
ไม่มีซัมติ้งใช่ไหมวีรดนย์

ครูเก๋:โกย โกยโย่ว์






ทุกคน:โอ้โห!...เหยยยยยย
...พี่เล่นเกย ‘โย่ว์!’ ไม่มียั้ง สมเป็นทีป์ชลิตจริงๆ

ถึงกับทำให้ครูเก๋ชมเชยการแสดงนี้ด้วยการบอกว่าทำให้ครูหายโกรธไปได้เรื่องกระดาษ





ตัดอารมณ์ตามมาด้วย
ครูเก๋นั่งส่องกระดาษแผ่นใหญ่เบ้งแล้วสะกดคำ “เด็กหญิงนิพนธ์ ‘ชี...วิ...ตอ’”
เด็กหญิงแอนช่วยเจ้สุดชีวิต แหวเสียงแหลม “ชีวิตค่าคุณคู~”

เสียงแซวก่อนรายการเริ่ม
ครูเก๋เริ่ม “ดันเขียนชีวิต” แทบส่ายหน้าตาม “โห...ดูกันทั้งคืนอ่ะ”
ครูนุจฮึ่มฮั่มตามเป็นเพื่อน “เล่นกันตลอดชีวิตอ่ะ”

...ไม่ทั้งคืนหรอกค่ะคุณคู๊~ ซึ้งมาก










ต่อไปคำว่า “สุดยอด!”ของเด็กหญิงแอน

แม็ค:โห~สุดยอด
ที:ยัง!
...ไอ้มุขทำนองนี้ต้องเล่นสองขึ้น ไม่งั้นแป้กอย่างแรง










“สุดยอด!!!”
หนูแอนตะโกนดังก้อง






“จบค่ะคุณคู๊”

...หนูแอนน่ารักเนอะ





เมื่อปล่อยให้นักเรียนรุ่น 6 อธิบายถึงคำที่ต่างเลือกกันมา


ซานิกับชีวิต
“ที่ผ่านมา คำว่า “ชีวิต” มีทั้งทุกข์ทั้งสุข ทุกอย่างรวมอยู่ในนั้น จะสนุกจะภูมิใจจะดีใจจะอะไร...มันก็คือชีวิต ถ้าเกิดไม่มีชีวิตก็เท่ากับว่าตายไปแล้ว ไม่มีความสุข”
...เอามาลิงค์กับการแสดงคือ ครูเก๋ถาม
“ร้องเพลง มันก็มีบางครั้งที่ร้องไม่ได้ บางครั้งที่เจ็บปวดกับบทเพลง หยิบไมค์ขึ้นมาแล้วเสียงไม่มี...สุดท้ายแล้วความสุขเราก็คือ ‘การร้องเพลง’ หรือการที่ได้จับไมค์ แล้วพอมองกลับไปอีกที สิ่งที่เราพยายามผลักมันออกเพราะว่าเราทำไม่ได้ สุดท้ายก็ต้องไปทำมันเหมือนเดิม เพราะว่ามันคือความรัก มันก็เหมือนชีวิตคนเรา มันต้องมีชอบไม่ชอบ ทั้งทุกข์ทั้งสุข คือรวมอยู่ในนั้น ก็รู้สึก...เออ...การมีชีวิตอยู่คือสุดยอด”



แม็คกับภูมิใจ
“คือเหมือนกับว่าทุกอย่างในบ้านนี้ ทั้งความเป็นอยู่ของพวกเราในทุกๆวัน แล้วก็คุณครูทุกคนเลยที่ทำให้เราได้รับโอกาสนี้ ทำให้พวกเราเก่งขึ้น มีทักษะทุกด้านได้ดีขึ้น มีความมั่นใจมากขึ้น เหมือนชีวิตเราก้าวมาอีกขั้น ทุกอย่างมันทำให้แม็ครู้สึก ‘ภูมิใจ’ ในตัวเองมากครับ เป็นความรู้สึกที่...อย่างน้อยเราก็ชนะใจตัวเองแล้ว ถึงแม้ว่า...ไม่รู้ว่าจะมีใครมองว่าเราดีขึ้นหรือเปล่า แต่แม็ครู้สึกได้ว่า...ปลื้มใจครับ แล้วรู้สึกว่าในคำนี้มีคำว่า ‘ขอบคุณ’ อยู่ในตัวด้วยตลอดครับ ขอบคุณทุกคน ขอบคุณคุณครูมากครับ"





แอนกับสุดยอด
“ตั้งแต่ได้มาเป็นนักล่าฝัน มันมีแต่ได้แต่ได้ตลอดเลยค่ะ เราเป็นฝ่ายได้ฝ่ายเดียว...เราก็ยิ่งรู้สึกขึ้นไปใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นเสียงปรบมือในแต่ละวีคที่ได้รับ...ที่หนูอยากได้ แล้วก็....(สะอึกพูดไม่ออก)...การตอบรับ”
...สัปดาห์ไหนที่แอนได้ ครูนุจถาม
“สัปดาห์เบอร์นี้ไม่มีคนของเธอค่ะ ชอบมากกก...รู้สึก...คือหนูให้เขาทุกๆวีคล่ะค่ะ แต่วีคนั้นเหมือนให้หมดเลย ให้ไปโดยไม่คิดอะไร ผลมันก็เลยได้กลับมา ในเมื่อเราให้เขาจริงๆ เขาก็ให้เรากลับมา ก็เป็นบทเรียนให้เรารู้ว่า ทุกครั้งเราต้อง ‘จริง’ อ่ะค่ะ”
...มาสู่คำว่า “สุดยอด” ได้ไง ครูเก๋ถาม
“กับรายการนี้ หนูอยากเข้ามามาก พอได้เข้ามาแล้วมันก็ “สุดยอด” แถมยังได้ขึ้นร้องเพลงในทุกๆวีค แล้วมีคนดูที่มาเชียร์เรา...เต็มฮอลล์แทบทุกครั้ง นั่นก็อีกสุดยอด ได้รับคอมเม้นต์ที่พี่ๆที่เก่งๆทั้งนั้นเลยที่มาบอกเรา ก็เป็นอะไรที่สุดยอดซึ่งเราจะไปขอคำคอมเม้นต์ตามที่ต่างๆที่พี่เขาอยู่...มันก็เป็นไปไม่ได้ เพราะว่าไม่ใช่หน้าที่เขา แต่นี่เขามา...มาคอมเม้นต์ให้เรา แล้วก็มาเจอคุณครูที่ ‘ใจ’ มากค่ะ คุณครูให้...เอ็นดูพวกเรามากๆ สุดยอดมากๆ...รายการนี้ พี่ๆทีมงาน เบื้องหลังทุกๆคนเลยค่ะ...พี่บอย พี่ๆช่างแต่งหน้า ทำผม ทุกคนที่ทำอาหารให้เรา จัดเสื้อผ้าให้เรา...ที่คุณๆเห็นว่าพวกเราอยู่สบาย แต่คนข้างหลังเขาเหนื่อยและนอนดึกกว่าพวกเรามากค่ะ และนี่...ได้ขึ้นอิมแพคอีกอ่ะ เราไม่คิดเลยค่ะคุณครู”

...สมเป็นสุดยอดของหนูแอนจริงๆ



ทีกับโย่ว์!

“ความหมายจริงๆก็เหมือนของเพื่อนๆนั่นแหล่ะ”
...จะอู้เหรอ ทีป์ชลิต
“เหมือนกับว่ามันจะไม่มีความหมายใช่ไหมครับ” เจ้าของ(เหมือนจะเป็น)คำถามบ่นตัวเองอุบตามมา “ผมรู้ว่าผมเป็นคนยังไง” ทีหัวเราะตัวเอง
“เพราะฉะนั้น ‘โย่ว์’ นี่ล่ะ...มันเป็นตัวแทนถึงคำอุทานของผม ซึ่งมันบอกอารมณ์หลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นอารมณ์แบบอิสระ อยากสนุกสนานก็ ‘โย่ว์’ คือมันเป็นคำอุทานที่ไม่มีความหมายแต่มันบอกถึงอารมณ์ความรู้สึกหลายอย่างที่มีอยู่ข้างใน ตอนผมเขียนก็รู้สึกได้ว่ามันแสดงถึงความอิสระ ความสนุกสนาน ความปลดปล่อยเวลาเจอกับเพื่อน...อะไรอย่างงี้ มันคือความปลดปล่อย ความฟรี...แสดงถึงมิตรภาพ แสดงถึงอะไรหลายอย่างด้วยครับ”







สำหรับคนดูอย่างเรา...มีแค่คำเดียว



“คือ...ความทรงจำ”






Exerciseสุดท้าย...ทายอารมณ์โดยมีกระดาษปิดให้เห็นแค่บางส่วนบนใบหน้า


พี่ทีทายทันที “ตลก”
ส่วนหนูแอน “มีความสุข"
ซานิยุกยิกไปมา
ทำเอาพี่ทีบ่นอุบ “เอ๊ย~ทำไมเปลี่ยนอ่ะ”
พี่แม็คดูท่าทีอยู่นาน ปล่อยหมัดเด็ด “เอ่อ...ขาเป็นตะคริว”

มะ...ทายกันอีกที...มาฟังความช่างคิดของทีป์ชลิตกันอีกสักรอบ
“เออ...เจอดาราที่ชอบรึเปล่า” พี่ทียิ้มร่ากับความคิดล้ำลึกของตัวเอง
คำตอบที่ถูกต้องคือ!
“เห็นคนทั้งหมดแล้วรู้สึกสนุกค่ะ”




เด็กหญิงสุดยอดเป็นคนต่อไป

ก็เจอแซวแรกจากเจ้สุดที่รัก “ปิดเหยิน”
...อิฉันเห็นใจอาหมวยจอบ เอ๋ย อาหมวยน้อยของเราจริง จิ๊ง
ใจร้ายไปแล้วขอเจ้แก้ตัว ทายอีกรอบ
“ดีใจแบบเขินๆ เจอคนที่ชอบ”
นายวีรดนย์ตอบเสียงมั่นใจ “เขิน”
นายทีป์ชลิตอู้งานอีกแล้วครับผม “อืม ผมก็คิดว่าอย่างนั้น”
คำตอบที่ถูกต้องคือ!
“เขินคนที่เราชอบ”





นายวีรดนย์ แสดงอารมณ์ให้เห็นจากตาเท่านั้น

แม็คคิดเยอะ...ใช้เวลาแยะจนโดนครูเก๋แซวก่อนเริ่ม
“ประโยคนั้นคือ 100 คูณ 86 คูณ 75 แน่นอน”

แม็คยกกระดาษมาปิดเหลือแต่ตา
เพื่อนอย่างทีป์ชลิตไม่ปล่อยโอกาสทอง “ปล่อยผม!” สะใจกับความคิดตัวเองที่เอา ‘เรื่องเก่า’ มา ‘เล่าใหม่’ อีกรอบแถมด้วยหัวเราะจนตาหยี
“นั่นมัน ‘หื่น’ นี่หว่า” จะมาจากปากใครได้ ถ้าไม่ใช่เจ้านิ
เด็กชายทีป์ชลิตสนุกกับการจับมือซานิแกล้งเพื่อนไปแล้ว จนโดนครูดุให้หาคำตอบมา
ทีก็เลยร้อง'สั่ง'เพื่อน “ขอดูหน่อยดิ”

แม็คหันมาจ้องนิ่งๆปล่อยให้เพื่อนดูไป
ทีชักหนาวๆร้อนๆกับสายตาคู่นี้ โอดกาเหว่าฟ้องคุณคูขึ้นมา “เหมือนเค้าเย้ยผม...ยังไงไม่รู้ว่ะ” มือสวยๆของทีแตะกระดาษดันห่างจากตัว กัดฟันกรอด “เออ...ผมอยากลุกไปทำอะไรเค้าสักอย่างนึง”

เด็กชายทียังพาลไม่จบบอกความรู้สึกไป “ผม ‘คัน’” นักเลงโตร้องเตือนนิ่มๆ “เฮ้ย~อย่ามองมากเฮ้ย”
“คิดว่า ‘ฉันเก่ง’ ค่ะ” นักเรียนดีเด่นอย่างหนูแอนตอบขึ้นหลังจากวินิจฉัยแล้วอย่างรอบคอบ



เปิดหน้ามาให้เห็นชัดๆ
“ดูถูก” แม็คเฉลย
ครูเก๋ลืมระวังให้....ถามอย่างสงสัยจะได้ชัด “แล้วคิดว่าอะไรอยู่”
รอยยิ้มแม็คค่อยๆกระจายเต็มหน้ามากับเสียงสุภาพ(เกินความเป็นจริง)
“เหยินเอ๋ย”
แอนแทบฟุบไปกับพื้นพร้อมเสียงอื๊ออ๊า เรียกเสียงฮือฮาจากนักเรียนตัวแสบที่เหลือ
...โอ๊ย~ รักแอนแรงจริงๆพี่ๆบ้านนี้ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
“แอน โดนแม็คด่า โดนแม็คว่าเว๊ย แม็คด่า” เจ้ย้ำ
“เจ็บ เจ็บ” หนูแอนพร่ำร้องแต่หามีใครฟังไม่




ถึงทีนายทีป์ชลิตปิดท้าย

ก็นะ...ก็ทีอยากเปิด “โอกาส” ให้เขาทำไมเล่าน้อง...บ่นปนสม....

ทีป์ชลิตยกกระดาษปิดทั้งหน้า
“หื่น” ซานิฟันธง(เดิม)
...จนพี่สงสัยจริงจังแล้วว่ะนิ ตกลงผู้ชายบ้านนี้ทำหน้า 'หื่น' ให้เห็น 'บ่อย' เหรอเจ้านิ
แขนทีป์ชลิตตกลงแทบไม่ทัน สายตาค้อนขวับเหมือนงอนสาวส่งตามมอบให้ ทั้งเข็ดเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยอยากเบิ๊ดกะโหลกน้อง







“อารมณ์ ‘โกรธ’ ครับตอนนี้”
หลังจากหักใจได้ทีก็ฝากครูเก๋ไปบอกใครสักคน






เด็กชายทีเลยโดนสั่งให้เอาอารมณ์คิ้วกับผม
ถึงร้องโอดครวญไปก็เท่านั้น ไม่มีใครยอมใจอ่อน
เด็กชายทียอมทำตามอย่างจำยอม
“เก็กหล่ออยู่แหงเลยว่ะ” ซานิตอบด้วยความมั่นใจสูงปิ๊ดแบบคนประเภทเดียวกัน “ไม่ก็ทำตาเหล่อยู่...จริงๆ!”
“แม็คว่า...” เด็กชายวีรดนย์กระพริบตาปริบๆแล้วค่อยทาย “อุ๊ย~แสบตาจัง”
“หนูว่าแบบ...ทำหน้าแบบหล่อๆอ่ะ” หนูนิยืนกราน แล้วสังเกตเห็นบางอย่างเลยทักขึ้น “เอ๊ย~เขามีท่าทางด้วยว่ะ”

หนูแอนนั่งเล็งอยู่นาน ออกปากชี้ประเด็น
“อู๊ย~พอปิดอย่างนี้แล้วตลก” แอนเรียกร้องให้ทุกคนมองตาม “ลองคิดว่ามันเป็น ‘ตา’ ดิ”
...กร๊ากกกก รวมหัวแกล้งอาหมวยไว้แยะ โดนย้อนศร เจ็บปวดขนาดไหนล่ะทีป์ชลิต
“เจ้...เจ้” อาหมวยเล็กเรียกเจ้ปากคอสั่น...ชี้คิ้วเป็นปื้นของพี่ทีแล้วว่า “เจ้ลองดูดิ เจ้ดูเป็น ‘ตา’ ดิ”
...ไอ้ไม่ตั้งใจ ‘ร้าย’ น่ะนะ มัน ‘เจ็บ’ ในทรวงไม่หาย



เฉลย



“ผมจะขอเบอร์คุณนะ”

....นี่ค่ะเบอร์พี่ 08@#$%^^$#*
กร๊ากกกกก ตาย ตาย สายตาร้ายว่ะไอ้น้อง






อาหมวยเล็กของเราออกมาอีกรอบ

“กลัว” แม็คฟันธงบ้าง
“ระแวง” ซานิตามไปทางเดียวกัน
“หวาดกลัว” พี่ทีเกาะตามไปติดๆ
เฉลย...ถูกต้องนะครับ!!





ปิดท้ายด้วยเจ้ใหญ่ขี้อ้อนประจำบ้าน

“ขา ขา...ขาพูดว่าอยากจะออกมา” แม็คไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่า
...เอิ่ม มัน ‘อิ่ม’ ไปนะ ใช่ม้า...ขาเราน่ะซิ่ม กร๊ากกกก
“ไม่ค่อยเห็นตานิเลย” พี่ทีบ่นอุบแล้วขยับไปใกล้กว่าเดิม “ตาบวม”
“ฉันจะฆ่าแก” แม็คตอบ
...สมควรแล้วแม็คที่คิดไปอิแบบนี้ ทำสาวไว้เจ็บใช่ย่อย สาวเจ้าส่งสายตาแบบนั้นมาก็ไม่เรื่องแปลกล่ะโว้ย




ซานิเปิดกระดาษลงมา
“โห” พี่ทีอุทานทันที “น่ากลัวนะเนี่ย"
“ไม่เคยเห็นเจ้ทำหน้าอย่างนี้เลยนะเนี่ย” หนูแอนตั้งข้อสังเกต(อีกละ)
“ไม่เคย” พี่ทีตามเป็นกองหนุน
“ชอบ ชอบ” แม็คกัดฟันกรอดเอาใจ
“มันก็ดูตลกนิดนึงนะ” ทีตงิดๆ “มันไม่น่ากลัวทั้งหมด”
...ถามกลับนิดอ่ะที...ตลก ‘นิด’ เองเหรอ พี่ว่า...ไม่นิดล่ะม๊างงง







ปิดท้ายด้วยเด็กอนุบาลชั้นปีที่ 6 ทั้งสี่



ยิ้มให้คุณครูทุกคน...ยิ้มที่สุดในชีวิต







ยิ้มแหยๆ







ยิ้มแบบมีพิรุธ








ยิ้มแบบเซ็กซี่







ยิ้มจีบ ขอเบอร์







ยิ้มแบบเย่อหยิ่ง







ยิ้มแบบถ่อมตัว








ยิ้มแบบมีความสุขที่ซู๊ดดดดด











...ยิ้มของคนดูอย่างพี่คนนี้







Create Date : 20 กันยายน 2552
Last Update : 20 กันยายน 2552 20:30:10 น. 8 comments
Counter : 1474 Pageviews.

 
เอาอีก เอาอีก เอาอีก


โดย: puie (papasea ) วันที่: 20 กันยายน 2552 เวลา:18:00:56 น.  

 
ชอบบลอกนี้จังเลยค่ะ



โดย: คุณหนูแพนด้าตัวน้อย วันที่: 20 กันยายน 2552 เวลา:18:13:39 น.  

 


สวัสดีคะ แวะมาทักทาย มีความสุขในวันหยุดนะคะ



โดย: หน่อยอิง วันที่: 20 กันยายน 2552 เวลา:18:27:03 น.  

 
ชอบบล็อกคุณคิวมากเลยค่ะ ตามอ่านแล้วยิ้มกว้างๆทุกครั้งเลย

สำหรับเรา กับสี่คนนี้ (รวมน้องซอลด้วย)
คือ "รัก" ค่ะ


โดย: จันทร์ฉายแสง วันที่: 20 กันยายน 2552 เวลา:19:02:55 น.  

 
แวะมาอ่านเช่นเคย

ดีใจด้วยที่ทีป์ชลิตได้ที่ 3 นะคิว


โดย: NaNongPloy วันที่: 21 กันยายน 2552 เวลา:7:44:54 น.  

 
อ่านแล้วยิ้มเลย แบบนี้ไง


โดย: dolores วันที่: 21 กันยายน 2552 เวลา:20:03:15 น.  

 
ขอบคุณมากนะคะพี่คิวสำหรับความทรงจำดีๆ

ไม่คิดเลยว่าหลังจบรุ่น4มาแล้วตัวเองยังจะ

มีความรู้สึก "ประทับใจ" เกิดขึ้นมาได้อีก

แต่น้องๆรุ่นนี้ได้สร้าง "ความประทับใจ"

ให้กับหนูได้อีกครั้งหนึ่งแล้วค่ะ


โดย: Little Aom วันที่: 21 กันยายน 2552 เวลา:23:34:33 น.  

 
เขาว่าโฆษณามักมากับไวรัสนะคะ
เด้งดึ๊งขึ้นมาทันทีเมื่อคลิกเข้ามาจ้ะ
เหมือนของบ้านพี่อี๊ด doleres เลย

รายการนี้ดีจังนะคะ ส่งเสริมความสามารถของน้อง ๆ ได้ดีจัง เพิ่งไปอ่านที่บล็อกที่ของ
คุณ pinkyrose เขาไปชมงานรอบชนะเลิศ
ของรายการนี้ค่ะ

มาชวนไปเที่ยวต่อค่ะ ไฮโซหรือไฮซ้อก็ไปกันจ้ะ


โดย: colchique วันที่: 22 กันยายน 2552 เวลา:5:38:03 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Quaver
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 77 คน [?]




เป็นคนหัวแข็งที่มาพร้อมรอยยิ้มอ่อนๆ
เป็นคนหัวอ่อนที่มาพร้อมท่าทางแข็งๆ




Friends' blogs
[Add Quaver's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.