Bloggang.com : Quaver : คู่ปราบคู่ปรับกับหัวโจกประจำบ้านAF6

คู่ปราบคู่ปรับกับหัวโจกประจำบ้านAF6

วีค11

เด็กในบ้านที่เหลือ 5 คน มี 3 ตัวแสบผลัดกันเป็นหัวโจก ‘แกล้ง’ ต่อปากต่อคำกัน
...จนแอบคิดว่า ถ้าทอนอายุได้เท่ากับฝีปากนั่น ต่างคนคงต่างตะลุมบอนกันไม่เว้นแต่ละวัน

เริ่มด้วย...คลาสแอ็คติ้ง
ครูซอจับทีป์ชลิตลงนอน “นวดไทย” (นวดไทยจริงๆไม่มี ‘นวด’ อย่างอื่น...รับรอง)
ทีร้องครวญครางโอดโอยเป็นจังหวะ(ขอรับรองอีกครั้งว่า...นวดไทย...จริงๆ)
เสียงชวนสยิวปิ๊วจากปากเพื่อน แม็คนอนรอเป็นคนต่อไปอดปากไม่ไหว ทักเสียงอ่อนโยน(ชวนวาบหวาม)
“ถูกใจมากเลยเหรอที”

เข้าสู่...คลาสแด๊นซ์
ครูมายด์จับคู่ปรับเก่ามาเข้าคู่เต้นด้วยกัน
ซานิหันไปมองพี่ชายจังหวะอักเสบพร้อมทอดถอนใจ โอดครวญลั่น
“แล้วหนูจะ ‘ดู’ ใคร”
...ตกลงที่ผ่านมา เต้นไป ‘ดู’ เพื่อนไป ไม่เคยจำเลยใช่ไหมหนูนิ
ซานิทรุดตัวเบียดพี่ทีให้เขยิบที่นั่ง
พี่ทีสงบปากสงบคำ นั่งตัวลีบไม่กล้าหือกล้ารือ ‘ความจริง’ ทำให้เถียงไม่ออก
แม็คเห็นใจเพื่อนสุดซึ้ง ก้าวออกมาปกป้องเพื่อน
“ทีเต้นดีนะ”
ทีป์ชลิตจึงเชิดหน้าได้ ตาส่องประกายระยิบระยับ
....ศัตรูมาเรา(ช่วย)รบ สงบศึกแล้วค่อยตีกัน(ใหม่)นะเพื่อนนะ

ก็ยังคลาสแดนซ์
คราวนี้สองรุมหนึ่ง
ซานิขอให้ครูมายด์สอนวิธีทรุดลงกับพื้นให้สวยงาม
หนูนิ ‘สั่ง’คู่ตัวเองออกมา
“แม็คลุกดิ๊!”
“ไม่!” แม็คคำราม สายตาเย็นชา
ไม่รู้จะปฏิเศษทำไม เพราะยังไงก็ต้องลุกขึ้นมาให้สาวซบอยู่ดี
สาวเจ้าเอื้อมมือสอดจากแผ่นหลังของชายหนุ่ม กอดกระชับแน่น ใบหน้าแนบอิงไออุ่น(เขินว่ะ..เขียนเองเขินเอง)
ทีป์ชลิตเล็งอยู่นาน ไม่รู้อิจฉา(ใคร) ม่ายช่าย....แค่ได้โอกาสเอาคืนสาวสวยสุดแสบ เปรยแทงใจ
“ถือโอกาสแล้วไง”
...ไอ้เด็กพวกนี้ ร้ายพอกัน

มากินกลางวันเติมพลังกันก่อน(ค่อยรบกันต่อ...หรือเปล่า?!)
เด็กทั้งห้าล้อมวงกินไปดูหนังไป
ซานิเรอดังเอิ้กกกกก
พี่ทีนั่งโซฟาอีกตัวต่อกันนั่นล่ะ ส่ายหน้าช้าๆ เสียงลอยไป...ตกลงตรงตักสาวเจ้า
“รู้เลยว่ากินอะไรอยู่”
หนูนิเขินจัด ตี ตี ตีลงแขนชายหนุ่มปากดี
ทีป์ชลิตไม่กล้าสู้ ส่งเสียงอ้อยอิ่ง “อะไร” เฉโกไปเรื่อยว่าที่พูดไปนั้นน่ะไม่ได้ว่าสาวนะแต่... “ดูหนังอยู่”

คู่นี้ยังไม่จบ เล่นนั่งใกล้กัน พูดอะไรไปก็เข้าหูแต่ไม่ถูกหูไปซะหมด
หนูนิดูซีรี่ส์เพลงที่พี่ทีร้อง ดูไปข้องใจไปประมาณคนประเภทชอบอ่านตอบจบก่อน เจ้ขอถามแอน
“ใครชนะล่ะ พ่อพระเอกหรือเปล่า”
ชายหนุ่มตัดใจเสี่ยงตายสะกิดแขนเตือนสาวน้อยไร้ความอดทน
“ดูดิ...ดูดิ”
หนูนิเขินอีกแล้ว วันนี้โดนพี่ทีสกัดตลอด ต่อว่าเว้าวอน
“พี่ที~~~”

ทุกเรื่องราวมักเกิดบนโต๊ะอาหาร
แม้อยู่ท่ามกลางครูบาอาจารย์ เรื่องก็ยังคงเกิด
เพราะว่า...ประเด็นที่เปิดวันนี้โดนชงโดยมือคุณครูที่รักนั่นเอง

คู่ปรับคู่เดิมกลับมาเจอกัน หลังจากต่อปากต่อคำมันดูชักจะไม่เพียงพอ การประทุษร้าย เอ๊ย การถึงเนื้อถึงตัวจึงตามมา

ครูกบเตือนด้วยความหวังดี
“ซานิ...นั่งหดคออีกแล้ว”
หนูนิยืดคอยืดตัวทันทีหลังจากก้มหน้าแทบจูบจานข้าว
มีดบินทีน้อยไม่พลาดเป้า สะบัดเข้ากลางใจ
“ก็เค้าเป็น ‘เต่า’ นี่ครับ”

เต่าน้อยสุดอดใจไหวสะบัด(มือ)เบิ๊ดกะโหลกย้อนศรไปทันที
จนคนโดน(ทำเป็น)ร้องโอ๊ย

ครูกบรู้สึก ‘มันน้อยไปอ่ะ’ บอกต่อ
“ซานิ ขออีกที เอาแรงๆ ซานิเอาแรงขึ้นหน่อย”
ซานิออกปากเหมือนเตือน(เล็กๆ)
“ครั้งแรกเลยนะที่พี่ทีโดนตบกะบาล”
ครูกบเหมือนจะตกใจ...แต่ทำไมเสียงเตือนนั้นมันเย้าเหมือนจะยุ(ให้เด็กตีกัน)ล่ะคะคุณครูขา
“อุ๊ย! เรียกพี่ไม่ใช่เหรอ ตบได้เหรอ”
ซานิไม่ปฏิเศษ รับหน้าตาเฉย
“ตบหมดล่ะคะ กวนประสาทมาตบหมด”

ทีได้ไปหนึ่งที คราวนี้ถึงทีซานิเขาบ้าง

ทีป์ชลิตแอบหยิบขนมที่ครูกบเตือนไว้ก่อนหน้านี้ไม่ให้กินเพราะจะไอได้
ครูกบเหลือบเห็น “กินอีกละ! ไอแล้วไม่มีใครรับผิดชอบนะ! ดูแลตัวเองนะ ฉันบอกไว้แล้วนะ ไอแล้วทำอะไรไม่ได้นะ” (ครูกบชักยั๊วะ เตือนแล้วไม่ฟัง...ไอ้เด็กคนนี้)
ซานิฉวยโอกาสซ้ำ “พี่ทีเป็นคน'ขี้ดื้อ'”
ครูกบเห็นด้วย “ใช่ ขี้มันดื้อมาก”
ทีป์ชลิตรู้สึกผิดกับการจับมือรุมของสาวต่างวัย ครางสำนึกผิด “ผิดแล้ว ผิดแล้ว” ตัดใจว่าตัวเองต่อ “ผมดื้อเหมือน ผมดื้อเหมือน...ต่ะหาก”
...น่วมเลยทีป์ชลิต ดื้อตาใสเลยล่ะเราน่ะ

เมื่อต่างคนต่างเจอกันไปคนละที ขอกลับมาแทคทีมหาเหยื่อ(ระดับสูง)
ครูแก็บเล่าเรื่องเล่นฟุตบอลตอนยังหนุ่ม(กว่านี้) ว่าเล่นตำแหน่ง “ศูนย์หน้าผ้าเย็น”
ลูกศิษย์สาวยิ้มกริ่ม ขอขยายความแทน
“ศูนย์หน้าผ้าเย็น...ก็ไม่ได้เตะไง”
ลูกศิษย์ชายจาวเหนือด้วยกันเสริมตามไม่ขาดตอน
“แจกผ้าเย็นอย่างเดียว”
ทีป์ชลิตพูดไปแล้วขำคิกคัก(ทีน่ะเวลาขำแบบลืมตัวน่ะชอบหัวเราะแบบนี้ เหมือนเด็กตัวเล็กๆ)

เรื่องครูแก็บยังไม่จบ เพราะครูว่าเมื่อก่อนครู ‘ผอม’
ครูกบย้ำตาม “สมัยนั้นผอมครึ่งนึงตอนนี้”
ซานิไม่อยากเชื่อ ร้องถามออกมาพร้อมๆกับพี่ที
“จริงเหรอ”
“จริงเหรอ”
ครูแก็บย้อนเสียงฉุนๆ “จะโกหกไปทำไม”
...นานจิ เรื่องอ้วนผอมนี่ โกหกไปทำม้าย~
ครูแก็บเขินจัด ออกตัวมาว่า “แหม~คนเรากินมาเรื่อยๆ สะสมร่างกาย”
ทีปลอบใจ(มั๊ง) “เสี่ย เตรียมตัวเป็นเสี่ย” แล้วหัวเราะคิกคัก คิกคักไม่หยุด
...งั้นคงไม่ได้ปลอบละล่ะ อีแบบนี้

ซานิยังไม่ยอมให้ผ่าน ถามไปอีกครั้ง
“ตอนไหนดูดีกว่าคะ”
“ตอนนี้” ครูกบยืนยัน “แต่เอาพุงไปหน่อย”
“เนอะ! หนูนึกถึงตอนผอมไม่น่าจะดูดีอ่ะ”
ครูแก็บตีหน้าปุเลี่ยนๆปรามเสียงอ่อย
“อย่าทำหน้าเห็นใจขนาดนั้น”
ทีป์ชลิตจ่อขวดนมสตรอเบอร์รี่กับปากอยู่นั้นนมแทบพุ่งออกมา พอขวดพ้นปาก...รอยยิ้มร้ายกาจตรงมุมปากก็ฉายชัด(ร้ายอ่ะที...ร้ายมาก)

ต่อจากนี้เราแทบจะไม่ได้ยินเสียงทีป์ชลิต แต่ความ ‘ร้าย’ หนุ่มคนนี้ต้องยกนิ้วให้

ทีเดินไปล้างจาน
ซานิลุกยืนร้องเพลง ~เดี๋ยวนี้รักเธอ และรักตลอดไป~
พร้อมฟังคำวิจารณ์จากครูกบเสร็จเรียบร้อย เดินตามไปตักอาหารไม่ไกลกันกับเด็กล้างจาน
ครูแก็บลุกตามมาด้วยคน แล้วชักสงสัยเลยต้องถาม
“ทำไมรูจมูกขยายล่ะซานิ ทำไมร้องแล้วรูจมูกต้องขยาย โพรงจมูกเบ่อเร้อมาก”
ภาพไม่เห็น ได้ยินแต่เสียงเป่าปากของครูแก็บย้ำบอกสถานการณ์คุกรุ่นตรงนั้น ตามด้วยเสียงยุยง
“แน่ะ...พี่ทีได้ล่ะเห็นไหม”
...ถ้าคุณทีป์ชลิตไม่ทำท่าล้อเลียนน้อง ให้เตะ(ที)เลยอ่ะ

ซานิหันรีหันขวางทำอะไรไม่ถูก งอแงบอกครู
“ฝากตบกะบาล หนูฝากตบกะบาล” สาวน้อยกัดฟันกรอด “หนูหมั่นไส้พี่ทีมาหลายวันละ”
ครูแก็บไม่รอช้า เริ่มกระตุ้นเบาๆก่อนด้วย
“อย่ายอมที”
พระเอกนักรักหัวเราะหุ หุ หุ พูดราวกับไม่ใส่ใจ
“ขี้เกียจต่อกรด้วย”
พี่เลี้ยงแก็บยุลูกศิษย์ฝ่ายน้ำเงินโลด
“เราได้เปรียบทางด้านการแสดง เรื่องบท เราต้องอย่าไปยอม ต้องยกตนข่มท่านเอาไว้”
พ่อนักรักจองกฐินบวกผ้าป่าไว้ล่วงหน้า
“แล้วจะเล่นให้น่วมเลย...ในบท”
พี่เลี้ยงแก็บหันไปหาฝ่ายแดง เตือนเหมือนขู่
“เห็นไหม พี่ทีเขาจะเงียบๆ พี่ทีเขาจะจัดการทีเดียวในบทเลยไง”
ครูแก็บสุมฟืนสุมไฟจนลุกโชน ทำเอานางเอกสาวชักวิตก
“ไม่ได้รักน้องเลย” หนูนิน้อยใจ “เป็นห่วงเป็นใยสมรรถภาพทางเพศน้องบ้าง บางครั้ง”
...กร๊ากกก เจ้านิกลายร่างเป็นอาเสี่ยพุงพลุ้ยต้องพึ่งยา...รึไงเรา

พี่ทีเงียบกริบ ตรึกตรองอย่างหนัก
ซานิชักหวั่นใจ(พี่)
“พูดน่าเกลียดเข้าไว้ พี่จะได้ไม่น่าเกลียดกับหนู” บ่นกับตัวเอง “กันไว้ก่อน” (พ่อสอนไว้)
...ระวังนะอีหนู แกล้งพี่เขาไว้มาก ถึงพี่เขาเอาคืนดอกเบี้ยทบต้น จะไปว่าพี่เขาไม่ได้เน้อ

จานอาหารเดินทางมาให้หนุ่มเหนือล้าง
ทีใจป้ำ ประกาศก้อง “จัดไป!”
ทำเอาต่อมหมั่นไส้(พี่ที)ของซานิทำงานโดยบัดดล
หนูนิชี้กราดไปบนโต๊ะอาหารบอกครูกบ
“ทำให้เลอะๆหลายๆใบค่ะ แล้วเดี๋ยวให้ล้าง”
...สักวัน ตีกันตายแน่ไอ้คู่นี้

หนุ่มทีทำงานลำบากตรากตรำ อ่อนระโหยโรยแรงมาเกาะพนักเก้าอี้
ครูแก็บหันมองทั้งประลาดใจร้องทักขึ้น
“เป็นไรวะ!” ดูอาการลูกศิษย์ชักขำ “ล้างจานแล้วเดินกลับมาหอบ”
น้องสาวตัวแสบคนเดิมหันเงยมองพี่ อ้อนเสียงหวานเจี๊ยบ
“อ้าว~ล้างเสร็จแล้วเหรอคะ” พูดยิ้มๆปนความใสซื่อ(ไม่จริง)ลงไปอีกหนึ่งขีด “ว่าจะให้ล้างให้หนูหน่อย”
ทีป์ชลิตพยายามระงับอารมณ์บางอย่างที่กำลังพุ่งปิ๊ดออกมา กวาดสายตามองลงไป
“โห~เต็มจานเลย” กำหราบดักคอสาวกินจุ “กินให้หมดก่อนเห๊อะ”
นึกเหรอแค่นี้จะหยุดนิได้
“กินให้หมดแล้วจะล้างให้เปล่าล่ะ”
ชายหนุ่มเหยียดตัวตรง เชิดหน้าหยิ่งปนผยอง
“ต้องดูว่าพี่ทำไรอยู่...วันนั้น”

...ปรบมือให้กับโดมผู้จองหอง...ไม่ก็ท่านชายพจน์ปรีชาของพวกเราหน่อยเถอะครับ

สาวนิของเราบ่นอุบกับครูกบหลังจากพี่ทีคู่ปรับเดินพ้นสายตาไป
“พี่ทีชอบต่อปากต่อคำหนู” น้องสาว(นะเนี่ย)ฉายความเหี้ยมในตัวด้วย “ต่อทีหนูตบเลย”
สาวนิยังไม่จบความแค้นฝังหุ่นกับทีป์ชลิต ฟ้องเสียงเล็กเสียงน้อยต่อ
“เมื่อคืนพี่ทีเข้ามาฟังหนูซ้อม... ‘มันไม่ใช่อ่ะนิ เสียงแบบนี้ไม่ใช่ซานิอ่ะ’” หนูนิตัวน้อยคำรามอย่างขัดใจ “กวนประสาท!”
...ถึงว่าวันนี้แทบตีกันตาย ต่างคนต่างไม่ยอมกัน(แต่พี่เค้ายอมหนูนิตั้งเยอะน้าหนูนิน้า)

ตกกลางคืนกับรายการ “ตบโชว์” เอ๊ย “ฟรีสไตล์กับนายทีป์ชลิต”

ไฮไลต์ประจำค่ำคืนนี้อยู่ที่ตัวละครเอกสองคน
คือ......
“พิธีกรหนุ่มขี้รำคาญกับซาวด์เอนฝึกงาน”

บทสัมภาษณ์กุญแจซอล แชมป์รายการAF6เริ่มต้นอย่างตะกุกตะกักด้วยฝีมือซาวด์เอนฝึกงาน

พิธีกรยกนิ้วชี้ปรามอย่างขัดเขินเมื่อถูกแซวด้วยเสียงดนตรีจากซาวด์เอนตัวแสบ

เมื่อเตือนเบาะๆครั้งแรกไม่ได้ผล จังหวะดนตรีที่ปล่อยมามันช่าง.....
“ขอให้คิวพิธีกรบ้าง” นายทีป์ชลิตดินส่ายอาดๆตรงมาหาชี้หน้า “ให้ความเห็นใจบ้างครับผม”
ซาวด์เอนหนุ่มน้อยยิ้มกริ่มแก้ตัว
“ก็พี่พูดตลก ก็มีคนเคาะไง”
พิธีกรเดินพล่านจนว่อนทั่วห้อง ‘อยากหักคอเห็ดเผาะ’ ประทับตราอยู่กลางหน้าผาก กล่าวหาปนร้องขอ
“แต่มัน ‘ไม่ตรงจังหวะ’ นี่”
....เอิ่ม คุณทีป์ชลิตคะ จังหวะของคุณน้องน่ะมันจังหวะส่วนตั๊วส่วนตัวนะเคอะ

MCทีเคลียร์ไปรอบ คาดว่า(น่าจะ)ดีขึ้น
บทสัมภาษณ์มาตกตรงคำจัดความสั้นๆของซานิวี6
คำตอบของแชมป์สาวน้อยของเราคือ “พี่ซานิก็...ซิ่มประจำบ้าน”
คุณพิธีกรไม่พอใจเท่าไร มันต้องย้ำให้ชัดเจนกว่านี้สิครับ
“ซิ่ม‘ที่สุด’”
ไม่ทันขาดคำ เมโลดี้ป๋องแป๋งแสดงความไม่พอใจดังขัดหูMCทันที
ความอดทนของคุณพิธีกรกระเด็นหาย
“รู้สึกว่า รายการเราจะดำเนินไม่ราบรื่นเลยนะฮะ จะมีการตะกุกตะกักตลอด”
ทีป์ชลิตกวักมือยิกเรียกไอ้หนูฝึกงานออกมาเคลียร์
“มานี่ดิ๊ มานิดิ๊ มานี่!มานี่!มานี่!” (สาม ‘นี่’ ซ้อน)
ไอ้หนูส่ายหน้ายิก ‘เรื่องอะไรตูจะออกไป’
พิธีกรหนุ่มใส่อารมณ์ต่อเนื่อง
“ออกมา...มานี่! เร็ว! มา!มานี่!”
หนุ่มน้อยซาวด์เอนเดินตัวลีบหัวหดออกมา ถามเสียงอ่อย
“ทำไมอ่ะ”
ครูรักกระซิบบอก
“คุณพ่อเรียก”
...กร๊ากกกก

คุณพ่อยังหนุ่มแทบเท้าเอวกางแขนชี้ตรงไปกวาดสายตาพร้อมกำชับ
“เด็กๆทุกคนดูไว้นะครับ”

ตบสั่งสอนจนซาวด์เอนหนุ่มน้อยจนหงอไปเรียบร้อย
ชายหนุ่มสั่งกำชับเสียงเข้ม
“จำไว้นะทีหลังเล่นดีๆ”

จัดการเด็กตัวแสบไปเรียบร้อยคุณพิธีกรตบท้ายตาม
“ทุกคนดูไว้นะครับ ‘เชือดไก่ให้ลิงดู’นะครับ”
หนุ่มน้อยยืนจ๋อง
“ขอร้อง” ทีป์ชลิตร้องขอเสียงเหี้ยม(ห้ามลืม ม ม้า) “อย่าให้มีอีกนะครับ”
...โอย ปวดกราม

ปิดท้ายสนุกสนานด้วยท่าเต้นฟรีสไตล์จังหวะเฉพาะตัวของนายทีป์ชลิต

...คิดถึงหนูซอล
ไม่มีใครไปไหนไปด้วย(ไม่ต้องช่วยสักบาท)กับพี่ทีเขาเท่ากับน้องสาวอย่างกุญแจซอลอีกแล้ว

เช้าวันเสาร์
อย่านึกว่าจะไม่มีใคร ‘โดนดี’
เพราะคนดีมีไว้ให้รังแก(กร๊ากกกกก)

เด็กๆกินข้าวกินปลาเรียบร้อย
หนูแอนเหยื่อตัวน้อยๆกับแผลเดิมๆเปิดแผล(ตัวเอง)อีกครั้ง
...คงล้อกันไปอีกนาน ทำใจไว้นะหมวยเล็ก ฮ่วยยยย

หนูแอนขยับตัวลุกจากโต๊ะ ทั้งที่แค่จะบอกเล่าให้เจ้รับรู้ไว้ก่อนเท่านั้นเอง
“ไปแปรงฟัน”
เจ้นิประกบอยู่ด้านหลัง ชะงักกึก ก้มมองข้ามไหล่หมวยเล็ก ถามกลับด้วย ‘ความเป็นห่วงเป็นใย’
“ฟันมีเยอะเหรอ?”
อาหมวยร้องอิ๊ด อิ๊ดชวนเห็นใจ ประท้วงกลับ
“คนแปรงฟันต้องฟันเยอะด้วยเหรอ”
ก็เจ้เค้าสงสัยอ่ะ
“เห็นแปรงทั้งวัน! ไม่รู้มัน...แปรงไม่สะอาดหรือไง!”
อาหมวยน้อยน้ำตาแทบหยด ครางเป็นนกถึดทือ

เรื่อง ‘ฟัน’ ยังคงดำเนินต่อไปจนถึงหน้าห้องครูใหญ่
ครูรักจูงแขนหมวยเล็กไปหยุดตรงหน้าประตู ร้องขอ
“ลองเอาฟันไปแตะดิ๊”
“คุณครู๊!” หนูแอนโปรเจคเสียงระดับโซปราโน่แสดงถึงอารมณ์ข้างใน
อาเฮียแม็คเห็นดังนั้น ยื่นมือมาช่วยอาหมวยน้อยด้วยความสงสาร ขอยื่นข้อเสนอใหม่
“พี่ว่าน้องแอนใช้ฟัน ‘เฉาะ’ ประตูดีกว่านะ”
...อาหมวยเราไม่ใช่ตัวบีเวอร์นะอาเฮีย แหม~

อาหมวยเล็กยืนทอดถอนใจหน้าพระพุทธ เปรยเบาๆ
“แต่ละคนดูจะรักแอนมาก”

นิทานทั้งหมดนี้สอนให้รู้ว่า.....
รักดอกจึงหยอกเล่น

...ตามด้วยบางเสียงกระซิบขอร้องกลับมาว่า
งั้นเอาเป็น ‘รักให้น้อยลงอีกนิด หยอกให้น้อยลงอีกหน่อย’ ...ได้ไหมจ๊ะ

Create Date : 13 กันยายน 2552

Last Update : 13 กันยายน 2552 12:58:11 น.

5 comments

Counter : 740 Pageviews.

โดย: puie (papasea

) วันที่: 13 กันยายน 2552 เวลา:14:54:16 น.

ตามมาอ่านอีกค่ะ

คุณคิว จะจบซีซั่นหาเรื่องเขียนเยอะๆนะค่ะ
ชอบอ่าน

จะลำบากไปมั้ยค่ะ เกรงใจ

ล้อเล่นนะค่ะ ยังไงก้อมาตามอ่านอยู่แล้วค่ะ

โดย: บางส้มเปรี้ยว

วันที่: 13 กันยายน 2552 เวลา:17:39:35 น.

อ่านแล้วเพลินจังเลยค่ะ แม้จะไม่ค่อยเข้าใจนัก
ตกเทรนด์อย่างแรงค่ะ
ชอบวิธีการเล่าเรื่อง
คำพูดคำจาเด็ด ๆ ขำแบบอมยิ้ม
ขนาดว่าไม่ค่อยเก็ตแต่ก็อ่านเพลินจนจบค่ะ
คุณจขบ มีโลกที่น่ารัก อารมณ์ดีจังค่ะ

เรื่องโหลดช้า เราไม่ทราบเหมือนกัน
ว่าเป็นเพราะอะไร เพราะบล็อกแกงค์
หรือเพราะเรามีรูปเยอะ
เคยได้ยินเพื่อนมาบ่นหลังไมค์
คือเข้าหน้าบล๊อกไม่ได้
สำหรับบล็อกอื่น ๆ นั้น
เราก็มีปัญหาในบางบล็อกค่ะ
โหลดนาน เพราะภาพเยอะ

ขอบคุณสำหรับความเข้าใจนะคะ
เราคงจะเรื่อย ๆ เรียง ๆ เหมือนเดิมค่ะ
แต่จะระวังตัวมากขึ้นเท่านั้นเอง

โดย: colchique

วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:9:17:01 น.

อ่านเพลินมากมายเลยค่ะ ขอบคุณค่ะ

โดย: Little Aom

วันที่: 19 กันยายน 2552 เวลา:10:48:43 น.

น่ารักกันทุกๆคนเล้ย

โดย: คุณหนูแพนด้าตัวน้อย

วันที่: 20 กันยายน 2552 เวลา:16:13:22 น.