|
"ชายหนุ่มผู้หลงรักท้องฟ้า"
ผมชอบมองดูท้องฟ้า อาจเพราะผมรักสีฟ้าๆไม่รู้จบของมัน
หลงรักการกระจักระจายอันไร้ระเบียบของหมู่เมฆ
ทุกสิ่งทุกอย่างช่างว่างเปล่า เหมือนไม่เคยมีสิ่งใดมีตัวตนบนโลกนี้
ท้องฟ้าต่างจากทะเลตรงที่มันเป็นความกว้างใหญ่ที่ไม่เหงา
แม้มันจะทำให้เรารู้สึกตัวเล็กกระจิดริด แต่เราก็จะอบอุ่น
เพราะท้องฟ้านั้นกอดโลกไว้ กอดโลกก็เหมือนกอดเรา
ผมชอบมองดูท้องฟ้า อาจเพราะผมรักสีฟ้าไม่รู้จบของมัน
มือข้างซ้ายผมเกาะกุมมือขวาของใครบางคน
นอนนิ่งเคียงกันบนผืนหญ้า
มองดูความกว้างใหญ่อันไม่รู้จบของท้องฟ้านั้น
มันเป็นความกว้างใหญ่ที่ไม่เหงา
แต่ผมไม่ตัวเล็กกระจิดริดอีกแล้ว หากแต่ยิ่งใหญ่ราวพระราชา
เปล่า ผมไม่ได้ครองดินแดนใดหรอก ไม่ต้องการครอบครองด้วย
ผมแค่ได้รัก และได้รับรักตอบกลับก็เท่านั้น
ผมชอบมองดูท้องฟ้า ท้องฟ้ากว้างกว่ากว้าง กลางสีฟ้าอันไม่รู้จบ
หมู่เมฆจะลอยไปไหน ..เธอลอยไปจากผม
มือข้างขวาที่ว่างเปล่าเกาะกุมเพียงสายลม
แม้ท้องฟ้าจะโอบผมแน่นสักเท่าใดคงไม่เพียงพอ
ผมตัวหดเล็กลงจนกลืนกับต้นหญ้า
หัวใจยิ่งหดเล็กลงจนกลืนกับฝุ่นดิน
และผมหามันไม่เจออีกแล้ว
ผมชอบมองดูท้องฟ้า อาจเพราะผมรักสีฟ้าอันไม่รู้จบของมัน
หลงรักการกระจัดกระจายอันไร้ระเบียบของหมู่เมฆ
ทุกสิ่งทุกอย่างช่างว่างเปล่า เหมือนไม่เคยมีสิ่งใดมีตัวตนบนโลกนี้
ไม่มีตัวตนจากพื้นคอนกรีตร้อนระอุด้วยแดดบ่าย
และเลือดไหลย้อยจากขมับข้างขวา ผมไม่ได้ยินเสียงผู้คนหวีดร้อง
ชีวิตเราก็เป็นเช่นนี้
เป็นการกระจัดกระจายอันไร้ระเบียบของเหตุการณ์ต่างๆ
เราอาจรัก อาจถูกรัก อาจแพ้ อาจชนะ
หากแต่ท้ายที่สุดมันกลับขึ้นอยู่กับความไร้ระเบียบ ไม่อาจคาดเดา
ผมไม่ควรต้องมานอนอยู่ตรงนี้ แม้ผมจะถูกเลิกรัก
แต่ผมก็ไม่ควรต้องตายวันนี้
แต่ช่างมันเถอะ
หมู่เมฆช่างสวยงาม และผมกำลังกลับสู่ท้องฟ้า
Credit : Story : ไม่ทราบผู้เขียน - Fwd Mail Images : //google.co.th
Create : //lazy-flowers.bloggang.com
| Create Date : 03 กันยายน 2554 |
|
0 comments |
| Last Update : 4 กันยายน 2554 15:27:09 น. |
| Counter : 1326 Pageviews. |
|
 |
|
(เต็ม)
(เต็ม)
(เต็ม)
(เต็ม)
(เต็ม)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 142 คน [
