"ย๊าาาากซ!!!!!"
เซโนเวียง้างดาบศักดิ์สิทธิ์พุ่งเข้าใส่ไซร็อจด้วยความเร็วดุจกระสุนปืน ถ้าพูดถึงเฉพาะความเร็วนั้นแทบไม่ต่างกับคิบะเลย แต่ชายร่างยักษ์กับหายวั้บไปทันทีที่เกือบจะได้สัมผัสกับดูรันดัล แล้วไปปรากฎตัวอยู่ด้านหลังเซโนเวียแทน และไนท์สาวก็รีบหันกลับมาทันที
.
.
.
ระยะนั้นแทบจะเป็นประชิดตัว แม้อกสองฝ่ายยังแทบจะติดกัน และสิ่งที่เซโนเวียเห็นตรงหน้าคือ
.
.
[ขา]
[ซู่มมมมมม!!]
ขาขวาที่ห่อหุ้มด้วยออร่าสว่างจ้าของไซร็อจเหวี่ยงเข้ามาด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อและแทบจะสัมผัสคอของเธออยู่แล้ว กระแสปราณร้อนจัดพุ่งผ่านจนแสบใบหน้า เซโนเวียเองทิ้งตัวลงแทบจะเป็นนอนราบกับพื้นเพื่อหลบการโจมตีนั้นไปอย่างฉิวเฉียด
.
.
.
ลูกเตะของไซร็อจพลาดไปแล้ว
แต่
.
.
[ครืนนนนนนนน!!!!!] [ซู่มมมมมมมมมมม!!]
[เฮ้ย!!]
แสงสีขาวสว่างจ้าที่พุ่งจากขาของราชาแห่งทีมบารล์ผ่านร่างของไนท์สาวไปไม่ได้หยุดอยู่แค่ใกล้อย่างที่ทุกคนคิด แต่มันกับพุ่งทะลวงทุกสิ่งทุกอย่างเบื้องหน้าไปราวกับเป็นแสงเลเซอร์ พื้นดินแห้งกรอบจนเป็นฝุ่นผงในทันที แม่น้ำตรงหน้าเธอถูกฉีกกระชากออกเป็นสองส่วนเผาผลาญไปถึงก้นบึ้งสายน้ำ ก่อนที่ลำแสงนั้นจะทะยานข้ามขอบฟ้าไปจนสุดสายตาโดยทิ้งรอยไหม้เป็นทางราวกับถูกลากเส้นด้วยดินสอขนาดยักษ์ตลอดแนว
ทั้งคิบะและเซโนเวียถอยกลับมายืนตั้งหลักคนละข้างของไซร็อจซึ่งกำลังตั้งท่าใหม่แบบสบายๆ
"ข้าต้องขอจัดการจอมเวทหญิงที่น่ารำคาญนั่นก่อน.....เอาหล่ะ! ตอนนี้เหลือแค่ไนท์ 2 คนแล้ว แถมทั้งคู่ยังเป็นผู้ครอบครองดาบศักดิ์สิทธิ์อันโด่งดังอีก"
ชายร่างยักษ์ยืนอยู่กับที่ยิ้มกว้างให้
.
.
.
เป็นรอยยิ้มแบบที่มั่นใจไร้ข้อกังขาในพลังของตน
"คิบะ!" เซโนเวียตะโกน "หมอนี่มันเป็นข่าวร้าย....ข่าวร้ายของจริงแท้แน่กว่าแช่แป้งอีก!! ไม่มีหวังเลยนะถ้าจะชนะด้วยการสู้แบบแทงกั๊กไปมาแบบนี้!!"
"เออ! ฉันก็รู้ดีน่า เซโนเวีย! เลิกคิดเรื่องผลลัพธ์ได้แล้ว พวกเรามีแต่จะแพ้ทันทีด้วยซ้ำถ้ามัวแต่ออมมือ หมอนี่แหละแกร่งตัวพ่อของจริงเลย!"
[แกร๊ก]
ไนท์ทั้งสองคนยกดาบขึ้น ฝักดาบเอ็กซคาลิเบอร์เปลี่ยนรูปร่างอีกครั้งนึงเพื่อบีบออร่าให้เข้มข้นยิ่งกว่าเดิม พร้อมกับดาบ 'มาร-ศักดิ์สิทธิ์' ก็ส่องประกายออกมาแบบไม่เคยมีมาก่อนแม้แต่ตอนที่ปะทะกับเบลูก้า เฟอร์คาส
[ฮ่าฮ่าฮ่า]
"นั่นแหละดี! ต้องให้มันได้อย่างงั้นซี่ มาลองหยุดหมัดของข้าให้ดูหน่อยสิ!"
[ฟุ่บ!]
ไซร็อจพุ่งไปหาคิบะตรงๆ แต่ด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ แต่คิบะก็พุ่งตัวหลบออกก่อน
[ไม่ใช่เรื่องดีที่จะเข้าพัวพันกับหมอนี่ตรงๆ]
คิบะย่างเท้าลงบนพื้นห่างจากตำแหน่งเดิมของตัวเองไปหลายสิบเมตร แต่สิ่งที่เกิดขึ้นทำเอาไนท์แห่งทีมเกลมอรี่ถึงกับช็อค
.
.
ไซร็อจกำลังแลนดิ้งลงบนพื้นที่ตำแหน่งเดียวกัน...แบบเป๊ะๆเลยด้วย
มันเร็วขนาดที่ว่าคิบะซึ่งได้ชื่อว่าเป็นไนท์ที่เร็วที่สุดในทีมเกลมอรี่...ดีไม่ดีอาจจะเรียกว่าเร็วที่สุดในบรรดาไนท์ทั้งหมดในรุ่นเดียวกันด้วยซ้ำยังหลบไม่ทัน ไซร็อจง้างหมัดซัดเข้าใส่อีกครั้งในระยะประชิดติดกันทันที
[SWORDSMITH!]
ดาบขนาดยักษ์หลายสิบเล่มปรากฎขึ้นจากรอบตัวคิบะเข้ามาซ้อนกันเป็นกำแพงหลายต่อหลายชั้น เสมือนปราการดาบมารที่คมกริบคุ้มกันร่างเขาไว้
.
.
[ตูมมมมม!!!]
.
.
"!!! ขนาดดาบมาร-ศักดิ์สิทธิ์ยัง !? "
ทั้งสนามถึงกับอึ้งตาค้าง
[เพียงหมัดเดียว หมัดเดียวเท่านั้นเองครับ! กำแพงดาบมารกลายเป็นเศษกระเบื้องไปเลย]
พิธีกรในสนามส่งเสียงบรรยายด้วยความตื่นเต้น พร้อมทั้งคนดูทั้งสองฝั่งต่างส่งเสียงเฮที่คิบะหลบพ้นออกมาได้ กับไซร็อจที่แสดงพลังมหาศาลมาข่มขวัญคู่ต่อสู้
"เปราะบาง บอบบางมาก! เจ้าไม่มีวันหยุดหมัดข้าได้ด้วยของพรรค์นี้หรอก!"
ราชาปีศาจหนุ่มคำรามขู่
คิบะเริ่มรู้สึกถึงอันตรายที่พุ่งเข้ามาหา อันที่จริงแล้วในฐานะไนท์ควรจะยืนรบระยะประชิด แต่กับคู่ต่อสู้อย่างไซร็อจนั้นอันตรายเกินกว่าเขาจะยอมยืนอยู่ในรัศมีแขน-ขานั้นได้
"จะไปไหน!"
"ช่วยไม่ได้ซะแล้ว.."
[เคร้ง!] [เคร้ง!] [ตูม!] [โครม!]
ความเร็วของทั้งสองคนนั้นแทบจะไม่ยิ่งหย่อนกว่ากันเลย และในเมื่อคิบะเห็นว่าหลบไม่พ้น การแลกอาวุธกันอย่างระหว่าง 'หมัดจักระ' และ 'ดาบปีศาจศักดิ์สิทธิ์' จึงเริ่มต้นอย่างดุเดือด
[เคร้ง!!]
ในขณะคิบะฟาดดาบนึงเล็งใส่คอของฝ่ายตรงข้ามนั่นเอง ศอกของไซร็อจก็สะบัดปัดทิ้งจนเสียหลักก่อนจะตามด้วยหมัดลุ่นๆกระแทกเข้าใส่อย่างจังเบอร์กลางลำตัว
[s..swordsmith!]
ดาบมารหลายเล่มถูกสร้างขึ้นมาอยู่ในมือคิบะเพื่อขวางกำปั้นของไซร็อจไว้แต่กลับมันกลับแทบไม่มีประโยชน์เลย เมื่อหมัดอันรุนแรงนั้นทะลวงผ่านมาราวกับกระสุนปืนใหญ่ที่ยิงเข้าใส่กระจกบางๆ
[ตูมมมมม!!!]
[เพล้งงง!]
"@#$*#@^#&"
คิบะอุทานแบบไม่เป็นภาษาด้วยความทึ่งเมื่อกำปั้นทะลวงเข้าที่ท้องน้อย พร้อมกับถอยกรูดไปหลายต่อหลายเมตรจากแรงปะทะ โชคยังดีที่มีดาบมาช่วยลดทอนพลังโจมตีนั้นไว้ได้ไม่น้อย
"เจ้าเป็นไนท์ที่ดีแล้ว ทั้งความเร็ว พลังโจมตี ทักษะยุทธ์ล้วนเป็นเลิศอย่างยิ่ง สิ่งเดียวที่เจ้าขาดในตอนนี้คือพลังที่จะใช้ป้องกันตัวเจ้าเองแค่นั้นแหละ"
ไซร็อจพูดโดยพุ่งเข้าใส่พร้อมกันเพื่อไม่ให้คิบะตั้งตัวติด
"คิบะหลบไป!!!"
จากด้านข้าง เซโนเวียตะโกนก้องพร้อมกับเงื้อดาบวีรชนที่ชาร์จพลังไว้อย่างเต็มเปี่ยมขึ้น
....เอามันเลย...
.
.
[ดูรันดัล!!!]
.
.
จบคำประกาศท่าไม้ตายของเซโนเวีย...คิบะที่รู้งานก็สปีดตัวเองหลบรัศมีปล่อยให้ลำแสงสว่างโร่ก็กวาดทุกอย่างในรัศมีครึ่งวงกลมด้านหน้าเธออย่างราบเรียบแบบไม่เหลือแม้แต่ต้นหญ้าสักต้นและโหมกระหน่ำเข้าใส่ไซร็อจที่ยืนจังก้าอยู่แบบปิดทางหนี
.
.
ว่าแต่
[หมอนั่นไม่หนีรึ!?]
ทั้งเซโนเวียและคิบะอดสงสัยไม่ได้เพราะ ไซร็อจกลับเป็นฝ่ายแสดงสีหน้ายินดีปรีดาอย่างยิ่ง
"ฮ่า! นี่รึ! ลำแสงพิฆาตของดาบศักดิ์สิทธิ์จอมวีรชน!!"
"น่าสนใจ น่าสนใจมากเชียว!"
"ข้าเองก็อยากรู้ว่ากำลังของข้า! จิตใจของข้า! เทียบกับดูรันดัลผู้ยิ่งใหญ่แล้วอะไรมันจะแข็งกว่ากัน!!"
[ครืนนนนนนน!!]
รอบตัวไซร็อจทอแสงสว่างออกมาเช่นกัน 'จักระกายา' ถูกรีดเร้นความเข้มข้นออกมามหาศาลยิ่งกว่าเดิม โดยที่ความหนาของชั้นพลังนั้นกลับลดลงหลายเท่า...ผลที่ได้ก็คือเกราะแห่งจิตที่โคจรอยู่รอบตัวไซร็อจนั้นเข้มข้นอย่างที่ไม่อาจจะประเมินได้ถูกทีเดียว .....และคลื่นพลังสีทองมหึมาก็กลืนร่างกายนั้นไปจนมิด
[ฟ...ฟู่...ฟู่....]
เมื่อแสงสว่างจางหายไปหมด ไซร็อจยังคงยืนอยู่ที่เดิม เกราะจักระยังคงทอแสงสว่างเจิดจ้า....ร่างกายที่ภาคภูมิใจของราชาแห่งทีมบารล์ไม่มีริ้วรอยแม้แต่นิดเดียว
"บ...บ้าาน่า! โดนธาตศักดิ์สิทธิ์ตรงๆแบบนั้นยังไม่มีรอยถลอกสักนิด....หมอนี่มันสัตว์ประหลาดชัดๆ"
เซโนเวียถึงกับพูดเสียงสั่นแบบไม่ค่อยอยากจะเชื่อภาพที่เห็นตรงหน้า
"ไนท์หญิงเอ๋ย ลำแสงนั่นเป็นพลังที่ยอดเยี่ยมมาก แต่มันยังไม่พอที่จะหยุดข้าหรอกนะ"
ไซร็อจพูดพร้อมกับลดระดับของเกราะจิตที่คลุมร่างกลับมาอยู่ในสภาวะรบแบบปกติ
"เซโนเวีย! เปลี่ยนแผน คราวนี้ต้องลุยพร้อมกันแล้ว"
คิบะตัดสินใจทันที เพราะการโจมตีแบบฉาบฉวยและปลอดภัยอย่างที่พวกเขาพยายามทำอยู่นั้นไม่อาจอะไรคู่ต่อสู้ได้เลยแม้แต่นิดเดียว
[ถึงจะเจ็บใจ..แต่ถ้าคิดจะทำให้ทางนั้นเจ็บตัวมั่งยังไงก็คงต้องยอมแลกหมัดกันอยู่ดี]
และหากปล่อยให้เวลาเนิ่นนานไป ไม่เซโนเวียหรือคิบะก็ต้องพลาดท่าโดนถองจนลุกไม่ขึ้นได้ ดังนั้นแทนที่จะยอมหนีแล้วเจ็บตัวฝ่ายเดียวสู้อัดแลกหมัดกันให้ฝ่ายนั้นต้องเสียหายบ้างยังคุ้มค่ากว่า
"ตามนั้นเลยคิบะ!"
[แกร๊ก!]
ฝักดาบศักดิ์สิทธิ์เปลี่ยนให้ดูรันดัลเข้าสู่โหมดประจัญบานระยะประชิด พร้อมกับคิบะพุ่งเข้าชาร์จใส่ด้วยดาบธาตผสานในมือจากสองทิศทาง
"ดี เข้ามา! กล้าๆแบบนี้ข้าชอบ!"
"ย๊าาาาาาากซ!!"
[ตูมมม!] [ฟุ่บ!] [โครม!!]
ไนท์แห่งเกลมอรี่ทั้งคู่พลัดกันเข้าโจมตีแบบต่อเนื่อง โดยคนนึงเข้าล่อหลอกกำปั้นและลูกเตะ ขณะที่อีกคนคอยโจมตีแบบหวังผล โดยสลับหน้าที่กันตลอดเวลาเพื่อไม่ให้ผิดพลาดฟาดฟันกันเอง และด้วยความเร็ว-พลังโจมตีที่เหนือกว่าไนท์ทั่วไปอย่างมหาศาล ไม่กี่อึดใจทั่วทั้งสนามก็ถูกฉีกเป็นริ้วๆราวกับมีกรงเล็บยักษ์กำลังขีดเส้นบนผืนดิน
[วืดดดดดด!!]
คิบะหมอบหลบเข้าใต้รัศมีดาบของเซโนเวีย โดยใช้ขนาดอันใหญ่โตเป็นเครื่องกำบังสายตาก่อนปรากฎตัวเข้าโจมตีไซร็อจจากด้านข้าง แต่คู่ต่อสู้ก็หลบหลีกได้อีกราวกับมีเกราะจักระรอบตัวนั้นเป็นตาทิพย์คอยชี้เป้าคู่ต่อสู้
[เปรี้ยง!!!!]
แถมไม่ได้หลบหลีกเปล่าๆด้วย เพียงแค่การขยับตัวแบบเล็กน้อยที่สุดของเขา, ไซร็อจก็ตั้งท่าใหม่สะบัดแข้งขวาของตนเองไล่ตามคิบะไปติดๆ [โชคดีที่โดนแค่ดาบ] แต่ดาบปีศาจ-ศักดิ์สิทธิ์ที่เขาภาคภูมิใจนั้นก็ถูกทำลายไม่มีชิ้นดีเลย
[BALANCE BREAKER!!!]
[GLORY DRAG TROOPER!!]
[กองพลดาบนักรบมังกร!]
[กริ๊ก!] [ครืนนนนนน!!]
คิบะตัดสินใจทันทีทั้งที่อยู่ในระยะประชิดกันมาก เขาใช้โหมดใหม่ของ Swordsmith ที่ถูกสร้างขึ้นมาเป็นเหล่านักรบมังกรผู้ถือดาบธาตปีศาจจำนวนนับร้อยขึ้นมา คิบะเรียกใช้พลังนี้แบบถึงขีดสุดพร้อมกันและฉับพลัน ซึ่งแม้จะสิ้นเปลืองพลังมหาศาลแต่ก็เท่ากับทำให้เขาสร้างทัพนักรบที่เก่งกาจขึ้นมาได้ไม่แพ้ครั้งที่ สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งกองกำลังวีรชนที่เคยประมือกันมาก่อนเลย
[มะ....มาแล้ววววววว]
[มาแล้วครับ! ท่านผู้ชม ท่าไม้ตายลับสุดยอดของไนท์แห่งเกลมอรี่ กองพลอัศวิน!!]
แม้แต่พิธีกรในสนามก็ตื่นเต้นตามไปด้วย...แต่คนที่ดูจะตื่นเต้นยิ่งกว่ากลับเป็นผู้ชายตรงหน้าคิบะ
"อาาา...บาลานซ์เบรคเกอร์อันใหม่!! ข้าขอรับไว้ด้วยความยินดียิ่ง ฮ่าฮ่าๆ!!!"
"กองพลกลอรี่เดรค! ลุย!"
คิบะออกคำสั่งโดยที่ไม่จำเป็นนัก เพราะทั้งไซร็อจและกองพลนักรบเดินหน้าเข้าหากันราวกับผู้ที่รู้งาน และในเมื่อคู่ต่อสู้เป็นเพียงศัตรูคนเดียว กองทัพนับร้อยของคิบะก็เข้าห้อมล้อมไว้ในเพียงชั่วอึดใจพร้อมกับระดมสับดาบปีศาจสารพัดธาตอย่างไม่ยั้งมือเข้าใส่สายเลือดบารล์ตรงหน้า
[ตูมมมม!] [โครรมมมม!!] [ฟุ่บบบบ!] [บรึ้มมมม!!]
ไซร็อจพุ่งเข้าใส่กองทัพดาบปีศาจอย่างไม่หวั่นเกรง และฉากของความวินาศสันตะโรชนิดคนทั้งสนามยังต้องขนลุกก็ได้เกิดขึ้นเมื่อดาบนับร้อยๆ ฟาดฟันเข้าใส่ชายผู้มีแค่ 2 แขนและ 2 ขาอย่างไม่ปราณีปราศัยด้วยความเร็วเหลือเชื่อไม่แพ้คิบะตัวจริง
"ดีมาก เข้ามา เข้ามาอีก!!"
[ตูมมมม!] [โครรมมมม!!] [บรึ้มมมม!] [ฟุ่บบบบ!] [บรึ้มมมม!!]
[เปปปปปรี้ยยยยยยยงงงงงง!!!]
[ครึ้มมมมม!] [โครรมมมม!!] [ฟุ่บบบบ!] [บรึ้มมมม!!]
แต่สถานการณ์ดันพลิกกับไปแบบที่ทุกคนไม่คาดคิด เพราะปัจจัยด้าน "จำนวน" ซึ่งเป็นตัวแปรสำคัญในศึกต่อสู้กลับดูจะใช้กฎนี้กับไซร็อจไม่ได้แม้แต่น้อย หากจะใช้คำว่า 100 รุม 1 นั้นคงไม่ผิดความหมาย....แต่ความเป็นจริงที่กำลังเกิดขึ้นต่อหน้าคิบะและเซโนเวียคือ 1 กำลังไล่รุม 100 ตรงหน้าอย่างเมามันส์สะใจ เพราะหมัดเท้าอันทรงพลังถูกประเคนเข้าใส่กองพลจนแตกกระเจิงราวกับเป็นกองทัพตุ๊กตากระดาษก็ไม่ปาน
[เคร้งงงง!!!] [ตูมมม!]
มือของไซร็อจพุ่งไปที่ไหน เกราะของนักรบมังกรก็แหลกกระจาย ขาของไซร็อจฟาดไปที่ใด ร่างของเหล่ากลอรี่เดรคก็ถูกสับสะบั้นแม้แต่ยามที่ดาบปีศาจอันทรงพลังถูกกระหน่ำฟันใส่ ดาบเหล่านั้นกลับแตกกระจายราวกับเป็นเพียงกิ่งไม้เมื่อปะทะกับเกราะปราณอันเจิดจ้า แม้กองพลนักรบที่แตกกระสานซ่านเซ็นนั้นจะกระจายแปรขบวนออกไปรอบด้านเพื่อตั้งหลักระดมเข้าประสานการโจมตีใหม่ แต่ความเร็วไซร็อจนั้นทัดเทียมหรือเหนือกว่าด้วยซ้ำ เขาไลตาม...ไล่ล่าไปทำลายทีละตัว...ทีละตนแบบไม่เปิดโอกาศแม้แต่น้อย
[ฟุ่บ!][โครมมม!]
ในที่สุด ไซร็อจก็หลบการโจมตีของอัศวินมังกรตนสุดท้ายได้และฟาดฝ่ามือใส่ร่างนั้นจนแหลกเป็นชิ้นๆ
"เรื่องจำนวนพวกมันอาจจะมีเยอะมากมาย แถมยังเร็วจนร้ายกาจ! แต่เมื่อข้าเป็นคู่ต่อสู้...พวกมันเป็นเหมือนกับเจ้านั่นแหละ....ที่ยังอึดไม่พอจะมายืนต่อหน้าข้า"
ราชาแห่งบารล์พูดไปวิ่งไปก่อนจะพุ่งฝ่าเศษซากของนักรบมังกร เพื่อปิดระยะเข้าประชิดตัวเซโนเวียด้วยความเร็วราวกับดาวหาง
[เปรี้ยง!]
[อ๊าาาาาก!!]
กำปั้นที่ไวราวกับสายฟ้าพุ่งเข้ากระแทกเซโนเวียทีพยายามหันกลับมาตั้งการ์ด..แต่นั่นก็ช้าเกินไปแล้วเมื่อกำปั้นของไซร็อจถึงเป้าหมายก่อน และส่งเซโนเวียลอยไปไกลนับสิบเมตร พร้อมกับจังหวะเดียวกันนั้น ไซร็อจก็หายตัวไปอีกครั้งด้วยความเร็วที่แทบจะเรียกว่าเป็นการเทเลพ็อตเข้าไปอยู่ที่ข้างตัวคิบะ
[ตูมมมม!!]
[อ่ออออก!!]
หน้าแข้งลุ่นๆของไซร็อจพุ่งเข้าปะทะกลางลำตัวของคิบะจนกระเด็นไปไกลไม่แพ้เซโนเวียเลยทีเดียว และเมื่อไซร็อจหยุดตั้งท่าดูสถานการณ์ก็ได้เห็นภาพที่ไนท์ทั้งสองคนทรุดตัวลงกับพื้นด้วยอาการที่จวนเจียนจะลุกไม่ขึ้นพร้อมกับกระอักออกมาเป็นเลือด...เห็นได้ชัดเลยว่า กระดูกและอวัยวะภายในไม่ได้อยู่ในสภาพที่สมบูรณ์แน่นอน แต่กระนั้นคิบะเองก็ยังมีรอยยิ้มอยู่บนหน้า
[สุดยอดหมัดของจริง...]
"....อิตเซย์คุง นี่ยืนสู้ทั้งๆที่โดนอัดแบบนี้ตลอดเลยรึเนี่ย....สุดยอดเลย..."
เขาพึมพำพลางลุกขึ้นยืน
"ร่างฉันยังขยับไหว...ค่อยยังชั่วหน่อยที่ยังสู้ได้ ถ้าแบบนั้นยังพอมีอัดหมอนี่ได้อีกหน่อยนึงสินะ"
คิบะสร้างดาบ ปีศาจ-ศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมาอีกครั้ง ตอนนี้เขาบอบช้ำเกินกว่าจะใช้กองพลกลอรี่แบบเต็มรูปแบบไหว แต่สำหรับการต่อสู้ธรรมดายังคงไม่มีปัญหา ส่วนเซโนเวียเองก็ลุกขึ้นเช่นกันซึ่งดูน่านับถือแม้จะเป็นเด็กผู้หญิงสาวร่างบอบบาง และออร่าของดูรันดัลก็ยังไม่ทอแสงเลยแม้แต่น้อย แสดงให้เห็นถึงความมุ่งมั่นในการต่อสู้ของผู้ครอบครอง
พอเห็นท่าทางทั้งคู่แบบนั้น ไซร็อจยิ่งฉีกยิ้มกว้างขึ้นไปอีก
"นั่นสินะ...ดูเหมือนพวกเจ้าทั้งคู่จะยังคงสนุกกับข้าได้อยู่..."
.
.
.
.
.
.
[ใช่แล้วว!!! พวกเราทุกคนยังอยู่แน่!!]
เซโนเวียตะโกนเสียงดัง จนไซร็อจต้องหันมามอง
และนั่นก็ 'สิ่งนั้น' เริ่มขึ้น
.
.
.
"[FULLLLLLL ----- BURRRSSSSTTTTTTTT!!!!!!!"
.
.
.
เสียงนั้นดังขึ้นมาจากด้านหลัง แทบจะเป็นในระยะประชิดเลยด้วย ซึ่งทำเอาคนทั้งสนามถึงกับตื่นตะลึงแม้แต่ตัวไซร็อจเองเมื่อได้เห็นวาคิลลี่สาวผมสีเงินปรากฎตัวขึ้นอีกครั้ง แต่สิ่งที่อยู่ในมือเธอกลับเป็นของที่ฝ่ายตรงข้ามไม่เคยรับรู้มาก่อน เพราะแม้แต่เซโนเวียเองยังไม่เคยใช้มันเลยในการแข่งเรทเกมทุกครั้งที่ผ่านมา
[Excalibur Transperency]
(เอ็กซคาลิเบอร์-กายากำบัง)
มันคือชิ้นส่วนแยก 1 ใน 7 ชิ้นของดาบวีรชนสายศักดิ์สิทธิ์ที่เลื่องลือนามที่สุด 'เอ็กซคาลิเบอร์' คุณสมบัติที่ครั้งนึงทั้งจอมเทพปีกดำโคคาบิเอล และเหล่าเอ็กโซซิสต์แห่งโบสถ์คริสเตียน 3 นิกายยังต้องออกตามหาอย่างเอาเป็นเอาตาย โดยความสามารถเพียงแค่เบื้องต้นมันก็สามารถซ่อนพรางผู้ถือครองของมันได้อย่างสมบูรณ์แบบ และปิดบังกลิ่นอายทุกประเภทของเจ้าของได้ชนิดที่แม้แต่ไซร็อจผู้มีสัมผัสทางปราณอย่างเข้มข้นยังไม่อาจรู้ตัว
และก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีใครในสนามแข่งรู้ความสามารถนี้โดยง่าย เพราะตอนนี้ชิ้นส่วน 6 ชิ้นของดาบเอ็กซคาลิเบอร์ถูกดัดแปลงจนเป็นฝักดาบกลไกเพื่อที่จะใช้ควบคุมดาบวีรชนอีกเล่ม ซึ่งก็คือ 'ดูรันดัล' ที่เธอใช้ประจำอยู่ แต่ทว่าเซโนเวียซึ่งเป็นผู้ครอบครองคนปัจจุบันก็ไม่ได้ใช้งานมันอย่างเต็มที่นักจนกระทั่งตอนนี้.....ซึ่งเธอได้ถ่ายโอนสิทธิการครอบครองแบบชั่วคราวให้กับรอสไวส์ เพื่อได้ใช้ชิ้นส่วนที่แยกร่างมากจากตัวฝักดาบนั้นชิ้นนึงออกมาเพื่อเก็บงำสถานะของเธอ
ไซร็อจเองก็พึ่งจะรู้สึกตัว...
เพราะพิธีกรในสนามยังไม่ได้ประกาศสถานะของรอสไวส์ว่า [พ่ายแพ้] เลยสักนิด...
นั่นหมายความว่ารอสไวส์ในตอนแรกที่ถูกเขาจัดการจนสร้างนั้นเป็นเพียงตัวปลอมที่สร้างล่วงหน้าโดยเอ็กซคาลิเบอร์อีกเล่มนึงของเซโนเวียท่านั้น
และตอนนี้....ก็ยังไม่ถึง 1 วินาทีด้วยซ้ำเมื่อสิ้นเสียงเซโนเวีย...
แต่สำหรับตอนนี้, เรื่องที่ไซร็อจจะต้องกังวลในตอนนี้คงไม่ใช่ดาบศักดิ์สิทธิ์ แต่เป็น 'พยุหะอาคม' อันเลื่องลือของเวทมนต์สายนอร์ที่วางเรียงรายกันแเป็นแผงในแบบแถวตอน ซึ่งงานนี้รอสไวส์จัดเรียงวงจรเวทมนต์เป็นชิงลึกต่างจากตอนที่ใช้สยบ 2 รุคก่อนหน้าที่เน้นโจมตีรอบทิศทาง.... แต่สำหรับไซร็อจผู้มีร่างกายแกร่งประดุจหินผา เวทมนต์ของรอสฯจึงเลือกที่จะบุกทะลวงเป็นแนวลึกด้วยเวทมนต์นับร้อยที่จะยิงซ้ำแล้วซ้ำอีกเข้าใส่จุดเดียวกันเพื่อทลายการป้องกันให้จงได้
[วี๊ดดดดดดด....] [บรึ้มมมมมม....] [วี๊ด!][ครึ้มม!!][ครึ้มม!!][ครึ้มม!!]
[บรึ้ม!] [ตูมมมม!] [ตูมม][ตูมม][ตูมม][ตูมม][ตูมม][ตูมม][ตูมม][ตูมม] [บรึ้ม!]
มันเป็นการโจมตีในระยะประชิดมากๆชนิดที่ไม่มีวันจะผิดพลาดเลยต่อให้เป็นคนตาบอดเล็งยิงก็ตาม พลังเวทมหาศาลนับร้อยระดมยิงออกมาในจังหวะที่พร้อมเพรียงกันเข้าปะทะใส่ร่างที่ห่อหุ้มด้วยเกราะจักระอันเข้มข้น ...กระสุนอาคมนัดแรกพุ่งเข้าชนแล้วสลายไปแทบจะทันที แต่นัดที่ 2-3-4-5 และนับร้อยๆตามมาต่างพุ่งกระแทกเข้าใส่ที่หมายเดิมอย่างไม่ลดละซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนเกราะปราณสีขาวสว่างนั่นเริ่มมีรอยต่อและช่องว่างขึ้นมา
[เปรี้ยงง!!] [บรึ้มมม!]
เกราะจักระรอบตัวของไซร็อจแตกร้าว การโจมตีของรอสไวส์นั้นเพียงชุดสั้นๆก็สามารถฆ่าปีศาจระดับสูงได้ในพริบตา และพลังอันรุนแรงนั้นถูกระดมยิงซ้ำใส่แบบไม่ให้โงหัวโดยเล็งเข้าตามรอยแตกแยกเพื่อซ้ำเติมความเสียหายอย่างไม่ให้ตั้งตัวติด จนกระทั่งปีศาจที่มีร่างกายไร้เทียมทานแบบไซร็อจถึงกับต้องถอยกรูดไปตามพลังโจมตีเลย
[ฝ..ฝู่]
ไซร็อจซึ่งตั้งการ์ดป้องกันยังคงยืนอยู่ แต่คราวนี้มีเลือดจำนวนไม่น้อยเลยไหลออกมาจากบาดแผลที่ปรากฎอยู่ทั่วร่าง แต่แววตาก็ยังคงคมกริบเช่นเดิม
"ยอดเยี่ยมมาก รุคแห่งเกลมอรี่ ทั้งพลังเวท กลยุทธ์"
เขาพูด ใบหน้านั้นไม่มีรอยยิ้มแต่เป็นสายตาที่ชื่นชมเสียมากกว่า
"อย่างน้อยก็ขอให้ข้าได้แสดงความนับถือต่อพวกเจ้าหน่อยนึงเถอะนะ"
[.....ฟรืดดดดด......]
[ครืนนนนนนนนนนน]
ไซร็อจสูดหายใจยาว ก่อนที่กระแสปราณทั่วร่างจะไหลเวียนมารวมตัวกันที่แขนขวา เขาสะบัดแขนครั้งนึงแล้วกล้ามเนื้อตรงนั้นอยู่ๆก็เห็นเส้นเลือดปูดโปนออกมาพร้อมทั้งหนาขึ้น ใหญ่ขึ้น และดูแกร่งขึ้นอย่างเห็นได้ชัดทั้งทางกายภาพ และกระแสจิตปราณอันเข้มข้น
ฝ่ายเกลมอรี่ทั้ง 3 คนรู้สึกได้ถึงอันตรายอย่างยิ่งที่กำลังจะมาทันที คิบะรีบตะโกน
"เซโนเวีย!! ตอนนี้อย่าให้พลาดนะ เราต้องใช้แผนนั้นกัน!!"
[ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม.....]
จังหวะเดียวกับที่คิบะพูดแบบเป๊ะๆ ไซร็อจก็ปลดปล่อยกำปั้นของตนออกฟาดลงกับพื้นตรงหน้า โลกจำลองทั้งหมด....สนามแข่งทั้งสนาม....แม่น้ำทั้งสายสั่นสะเทือนราวกับแผ่นดินไหวอย่างรุนแรง เสียงหมัดปะทะกับผืนดินดังสนั่นหวั่นไหวไปถึงทุกคนรอบข้างราวกับมีสายฟ้าฟาดผ่าลงมากลางหัว
.
.
หลุมมหึมาราวกับอุกกาบาตตกใส่ปรากฎขึ้นที่กลางสนาม
[รุคแห่งทีมเกลมอรี่ ออกจาสนาม...]
เสียงของโฆษกสนามประกาศออกอากาศ อาจจะไม่น่าแปลกใจด้วยซ้ำเมื่อได้เห็นพลังทำลายของหมัดไซร็อจยามที่เอาจริง และรอสไวส์ซึ่งอยู่ใกล้ที่สุดและไม่มีความเร็วในระดับไนท์ย่อมไม่มีทางหลบพ้นเลยแม้แต่น้อย ต่อให้มีเกราะอาคมที่แข็งแกร่งแค่ไหนก็คงไม่พอเพียงที่จะรอดจากรัศมีทำลายของราชาแห่งทีมบารล์ได้เลย
[ครืนนนน...]
"เอาเลยเซโนเวีย!"
"รับทราบ!"
กระแสปราณเริ่มรวมตัวที่แขนขวาอีกครั้ง ไซร็อจเตรียมตัวชาร์จพลังเพื่อใช้หมัดพิฆาตขึ้นอีกครั้งนึง และคราวนี้ทั้งคิบะและเซโนเวียพุ่งเข้าโจมตีโดยเล็งเป้าที่แขนขวาเป็นหลัก ซึ่งคิบะสามารถเล็ดลอดแขนซ้ายของคู่ต่อสู้ผ่านเข้าไปจนโจมตีได้สำเร็จ
.
.
.
แต่
[เพล้งง!]
[เฮ้ย!]
ดาบปีศาจ-ศักดิ์สิทธิ์ของคิบะแหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยในพริบตาเมื่อสัมผัสกับแขนขวาที่มีเกราะจักระคุ้มกันอย่างเข้มข้น... แม้แต่ดาบธาตุผสานที่มีพลังโจมตีมหาศาลยังไม่อาจสร้างรอยแผลให้กับแขนของไซร็อจได้เลยแม้แต่นิดเดียว แม้แต่กระแสปราณรอบๆยังไม่จางลงเลยด้วยซ้ำ
"ยังหรอก!"
เซโนเวียปรากฎตัวซ้อนต่อจากคิบะในทันทีพร้อมกับฟาดดาบวีรชนลงสุดแรงเกิด เกิดเป็นประกายไฟเจิดจ้าเมื่อออร่าทั้งสองสายเข้าปะทะกันจนเป็นสายลมกรรโชกราวกับพายุซัด...ทว่า...แม้ดูรันดัลจอมวีรชนยังคงสภาพอยู่โดยไม่แตกสลายเหมือนดาบที่สร้างจากพลังจิตของคิบะก็จริง แต่มันก็ยังไม่อาจทะลวงผ่านเกราะจักระอันทนทานได้มากนัก....คมดาบวีรชนจ่อติดอยู่กับที่กล้ามเนื้อของแขนขวา แต่ด้วยเรี่ยวแรงของเซโนเวียนั่นก็จัดว่าถึงขีดสุดของพลังแล้ว พร้อมกันนั้นเอง ไซร็อจก็เร่งพลังเต็มที่เพื่อจะสะท้อนดาบของเธอกลับออกไปให้ได้
"อีกที!!"
คิบะลุกขึ้นมาอกครั้งพร้อมกับจับดาบของเซโนเวียลงไปพร้อมกัน ถ่ายเทพลังทั้งหมดที่เหลืออยู่ลงไปให้กับดูรันดัลจนออร่าของมันเจิดจ้าขึ้นอีกครั้ง เกราะจักระของไซร็อจรอบบริเวณนั้นถูกเบิกให้กว้างขึ้นอีกครั้งนึง
[เปรี้ยงงงง!!!]
[ฉั่วะ!!]
แขนขวาของไซร็อจขาดกระเด็นลอยลิ่วออกไปไกลตกอยู่บนพื้นข้างๆ แต่คมดาบดูรันดัลตัดมันออกจากร่างกายของเจ้าของแบบเรียบกริบสมกับที่เลื่องลือในความคม แต่กระนั้นจักระของไซร็อจก็ยังคงไหลเวียนอยู่รอบแขนข้างนั้น และแขนนั้นก็ไม่สลายหายไปเหมือนกับปีศาจทั่วไปทั้งที่ถูกแผดเผาจากออร่าธาตุแสงอันรุนแรงของดูรันดัลตรงๆ
"ยอดเยี่ยมมม ยอดเยี่ยมเหลือจะกล่าว! ข้าขอยกแขนข้างนั้นให้เลย เพราะพวกเจ้านี่แหละข้าถึงจำต้องใช้ 'น้ำตาฟีนิกซ์' ตั้งแต่ตอนนี้ทีเดียวไม่ว่าข้าจะอยากหรือไม่ก็ตาม...หาไม่แล้วข้าคงไม่อาจสู้สุดกำลังได้ในรอบสุดท้าย"
ไซร็อจชมเชยด้วยสีหน้าที่ทึ่งในตัวไนท์ของเกลมอรี่ทั้งสองคน ก่อนจะลงมือ
[ตูมมมมม][ตูมมมมม][ตูมมมมม]
[อ๊าาาก..]
ทั้งคิบะและเซโนเวียในตอนนั้นก็แทบไม่เหลือพลังเวทมากเท่าไหร่แล้ว ดังนั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึงการหลบหลีกเลยเมื่อเทียบกับพละกำลังและความไวของไซร็อจ โดยเริ่มจากเซโนเวียที่โดนทั้ง ขา แข้ง เข่า จนตัวลอยก่อนที่ไซร็อจจะชกกลางหลังลงพื้นไปตามด้วยกระทืบซ้ำจนแผ่นดินทรุดเป็นหลุมมหึมา คิบะที่เห็นภาพสยดสยองตรงหน้าถึงกับถอยกรูด
[หมั่บ!]
ยังไม่ทันที่คิบะจะได้ตั้งหลักเลย ไซร็อจพุ่งทะยานเข้ามาและใช้แขนข้างเดียวที่เหลืออยู่กระชากตัวกลับมาแล้วตะปบลงไปที่หน้า
[ตูมมม!]
ไนท์หนุ่มถูกจับกดหัวลงกับพื้นก่อนที่ราชาแห่งทีมบารล์จะพุ่งตัวเองไปตามทางลาดพร้อมกับกดหน้าคิบะให้จมดินไปตลอดทางนับร้อยๆเมตรจนสุดพื้นไปหยุดที่ริมแม่น้ำ ที่นั่นไซร็อจง้างเท้าเตะคิบะขึ้นมาจากพื้น ชกซ้ำไปที่ท้อง ก่อนจะง้างเท้าฟาดลงกลางตัวลงไปกลางพื้นน้ำเป็นเสียงโครมมหึมา
ที่ตรงนั้นคิบะยิ้ม
.
.
"หน้าที่พวกเราเรียบร้อยแล้ว~ ที่เหลือก็แค่ให้มาสเตอร์กับเพื่อนรักของฉันจัดการต่อก็พอ.."
พอสิ้นคำพูด ร่างกายของเซโนเวียและคิบะก็ถูกปกคลุมด้วยแสงจากทางสนามแข่ง และค่อยๆเลือนหายไป
.
.
ไซร็อจพยักหน้าให้
"ข้าพูดได้แค่เพียงว่า พวกเจ้าทุกคนต่างยอดเยี่ยมนัก ข้าภาคภูมิใจเป็นอย่างยิ่งที่ได้ต่อสู้ในศึกนี้กับเจ้าทุกคน.."
เขาทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเดินย้อนกลับไปเก็บแขนขวาที่ตกอยู่บนพื้น
.
.
[ไนท์ทั้งคู่ของทีมเกลมอรี่ ออกจากสนาม]
[ทีมไซร็อจเป็นฝ่ายชนะ]
Next: Pawn and Queen
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 79 คน [
ว่าแต่เฮียสิงโตแกจะเทพไปไหนเนี่ย