Kross (เครื่องยิงจรวดต่อสู้รถถัง~
Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2555
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
17 พฤษภาคม 2555
 
All Blogs
 
High School DxD Vol.10 Life2 (3) - Edit เมื่อกี้พิมพ์ตก

Ravel Call


วัดถัดมาตอนสาย  ระหว่างที่พวกเรากำลังคุยเรื่องเตรียมกิจกรรมงานทั่วไปกันอยู่ในห้องชมรมวิจัยสิ่งลึกลับ  อยู่ๆก็มีวงเวทอาคมปรากฎขึ้นอยู่บนโต๊ะตัวโตของรีอาส (วงจรสื่อสารนิ?)  ดูจากสัญลักษณ์นั้นเป็นของตระกูลฟีนิกซ์  ว่าแต่ใครจะติดต่อมาหว่า?...ไม่น่าใช่ไรเซอร์มั้ง  แล้วมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นรึไงเนี่ย?


ผู้หญิงคนนึงซึ่งมีใบหน้างดงาม และสง่าจนทำให้อิตเซย์รู้สึกถึงฐานะสูงส่งเหมือนขุนนางสตรี ปรากฎขึ้นเหนือวงจรอาคมสื่อสาร  ในชุดเดรสพร้อมกับทำทรงผมลอนเล็กน้อยสีบลอนด์
.
.
"ท..ท่านแม่!!"
เรเวลอุทานออกมา
[ห..หา   คุณแม่  คุณแม่ของเรเวลงั้นรึ?]

อิตเซย์เองก็แปลกใจไม่ต่างจากรุ่นน้องของเขา...ภรรยาของผู้นำตระกูลฟีนิกซ์รุ่นปัจจุบัน [สวยจังเลยแฮะ..]   จากสายตาตัวเองดูเหมือนท่านหญิงคนนี้จะอายุเพียงแค่ 20 กลางๆที่วางตัวสุภาพเท่านั้นเอง  แต่ก็อย่างที่ทราบแหละ...เผ่าปีศาจนั้นยากที่จะบอกอายุแท้จริงได้จากสายตาทั่วไปเพราะมารชั้นสูงนักมักใช้พลังเวทรักษาสภาพร่างกายจนเยาว์วัยกว่าปกติเสมอ.... แต่ที่แน่ๆเธอเหมือนกับเรเวลเปี้ยบ! ... เรเวลในแบบที่เป็นมาดคุณผู้หญิงสูงศักดิ์ตามภาพเขียนในพระบรมราชวังอย่างงั้นเลย



"สวัสดีทุกท่าน  เจ้าเองก็ดูสุขสบายดีนะเรเวล  ดิฉันต้องขออภัยทางเกลมอรี่ด้วยที่ติดต่อมาทางนี้โดยไม่แจ้งให้ทราบล่วงหน้า  ช่วงนี้ทางเราเองก็ยุ่งมากจริงๆจนแทบไม่มีโอกาศได้สนทนากันเลยจนกระทั่งเดี๋ยวนี้นี่เอง"  เธอพูดอย่างสุภาพก่อนหันไปยังลูกสาวของตัวเอง "ถ้าหากดูจากเวลาของโลกมนุษย์ที่นั่น.... ตอนนี้คงเป็นเวลาเรียนอยู่จริงไหม?"



"ค่ะ ก็ใช่อยู่  แต่ท่านแม่มีเรื่องอะไรถึงอยู่ๆก็ติดต่อลูกละคะ?"
"...งั้นรึ,  แล้วคุณรีอาสกับจักรพรรดิมังกรแดงอยู่ที่นั่นด้วยหรือไม่?"
เห? เธอมีเรื่องอยากจะคุยกับท่านประธานนิหน่า? [แต่ เอ๊ะ!?] ทำไมถึงมีชื่อผมติดไปด้วยหละ?


รีอาสก้าวออกมาข้างหน้าเพื่อให้ตรงกับภาพสะท้อนบนจอเวทมนต์ในห้อง
"สวัสดีค่ะ ท่านป้า,  ไม่ได้พบกันนานพอดูเลยนะคะ.."
"อา  คุณหนูรีอาสนี่เอง,  เป็นยังไงบ้างแล้วตอนนี้  เราก็ไม่ได้คุยกันนานจริงๆนั่นแหละ  แล้ว...."
เธอทิ้งช่วงคำพูดนิดนึง ก่อนจะสอดส่ายสายตาไปรอบๆ เหมือนกำลังหาอะไรบางอย่าง

[ผมงั้นรึ!?]

แม้จะไม่ใช่คนเฉลียวฉลาด แต่อิตเซย์ก็รู้มารยาทและสถานการณ์แบบนี้ดี  จึงก้าวออกไปข้างหน้าทันทีเพื่อให้คุณแม่ของเรเชลได้เห็นชัดเจน ก่อนโค้งให้
"ครับ  ผมเฮียวโด อิตเซย์  เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบกับท่าน"
"ยินดีที่ได้รู้จักคุณเช่นกัน นี่คงเป็นการพบกันครั้งแรกของพวกเราสินะ, จักรพรรดิมังกรแดง  เฮียวโด อิตเซย์  ขออภัยอย่างยิ่งที่ดิฉันเองต้องมาทักทายในสภาพไม่เรียบร้อยเช่นนี้"


[อุ...สุภาพจัง]


"ไม่เป็นไรครับ   แต่มีเรื่องอะไรที่จะให้กระผมช่วยรึ...?"
อิตเซย์พูดโดยยังไม่เงยหน้าขึ้น


คุณหญิงใหญ่แห่งบ้านฟีนิกซ์ยิ้มให้กับทุกคนในห้องก่อนตอบ
"ดิฉันเองก็อยากจะขอบคุณทุกท่าน... ตอนนี้เรเวลเองก็ได้พำนักอาศัย ณ บ้านเฮียวโด และยังได้รับความดูแลจากคุณหนูรีอาสในเรื่องโรงเรียนของมนุษย์หลายอย่าง   ฉันเองในฐานะคุณแม่ก็อยากขอบคุณเรื่องนี้เป็นการส่วนตัวกับทุกคน  แต่ช่วงนี้มีหลายเรื่องเหลือเกินที่ทำให้ปลีกตัวไปหาไม่ได้เลย..."

[เฮ๋..ฟังดูเหมือนเรื่องที่การขาดแคลน และอัตราการผลิตของ 'น้ำตาฟีนิกซ์' จะเป็นปัญหาอย่างที่เขาลือกันจริงๆสินะ..]

คิบะแอบกระซิบให้อิตเซย์ฟัง
....นั่นสินะ  ในฐานที่บ้านฟีนิกซ์เป็นเหมือนศูนย์กลางแหล่งผลิตของสุดยอดโอสถทิพย์พวกนี้  ในสภาวะตึ่งเครียดกึ่งๆสงคราม  ยารักษาอาการบาดเจ็บแบบนี้จะเรียกว่าเป็นยุทธปัจจัยอย่างนึงที่ทุกฝ่ายต้องการครองครองให้มากที่สุดเลยก็เป็นไปได้... ไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่ที่เลดี้คนนี้คงต้องยุ่งวุ่นวายมากในสภาวะขาดแคลนสินค้า และตัวแทนการจัดจำหน่ายในตลาดต่างๆ [แค่คิดก็ปวดหัวแทนแล้ว /อิตเซย์]



ท่านประธานยิ้มรับก่อนตอบ
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ  ท่านป้า, เพียงแค่คำชมเชยก็นับว่ามากพอแล้ว  โปรดวางใจเรื่องเรเวลให้กับพวกเราได้เลย"
"...ขอโทษจริงๆนะ หนูรีอาส..."  น้ำเสียงของเลดี้สาวอ่อนโยนขึ้น "ฉันเองก็ไม่สบายใจเหมือนกัน  เพราะตั้งแต่เรื่องไรเซอร์ในคราวก่อน  แล้วตอนนี้ยังต้องวุ่นวายกับลูกสาวของฉันอีก"



ดูเหมือนเธอจะไม่ได้มีอะไรแอบแฝงไว้จริงๆ,  ตอนแรกคิดว่าเลดี้ฟีนิกซ์คนนี้จะหงุดหงิดหรือโกรธเคืองเรื่องก่อนหน้าที่ยกเลิกงานหมั้นระหว่างรีอาสไป  ซึ่งทำให้ผู้ใหญ่ของบ้านเสียหน้ากันมาก...แต่สำหรับคุณแม่ของเรเวลดูเธอจะไม่กังวลเรื่องพวกนั้นเลย [เฮ้! บ้านฟีนิกซ์นี่ใจกว้างกว่าที่คิดแฮะ]  แต่สำหรับท่านประธานแล้วเรื่องนี้คงเป็นปมและคิดว่าเป็นความรับผิดชอบของตัวเองอยู่พอสมควรเลยที่ทำให้ทั้ง 2 ตระกูลหน้าแตกยับเยิน.... ตอนที่เรเวลจะมาเข้าเรียนที่นี่เธอถึงไม่ปฎิเสธเลยสักนิด แถมยังเป็นห่วงดูแลตลอดอีกต่างหาก


เลดี้ฟีนิกซ์หันกลับมาทางผมอีกครั้ง
"แล้วก็  เฮียวโด อิตเซย์คุง,  ยังไงก็ขอฝากฝังลูกสาวของฉันไว้กับมือของเธอด้วย..."
.
.
...แล้วก็ฉัน...ฉันรึ?  ทำไมถึงต้องเจาะจง 'ผม' เป็นพิเศษด้วยหละเนี่ย?
มันแน่อยู่แล้วที่ฉันจะดูแลเรเวล เธอเป็นรุ่นน้อยที่น่ารักแน่นอน  แต่...


"แน่นอนที่สุดครับ  ต่อให้คุณหญิงไม่เอ่ยปาก  ผมก็ตั้งใจจะดูแลเธอแน่" อิตเซย์พูดชัดเจน "....แต่ว่าาา... นอกจากผม ก็ยังมีท่านประธาน รวมถึงทุกคนที่อยู่ที่นี้เช่นกันที่ช่วยกันดูแลเธอ  และทำได้ดีกว่าผมอีกด้วยนะครับ" เขาออกตัวทิ้งท้าย

"แน่นอนเลย, ภายใต้การดูแลของรีอาสและทุกคน  เรเวลต้องใช้ชีวิตกับโรงเรียนแห่งนี้ได้ด้วยดีแน่  แต่ว่าฉันเองก็มีคำขอร้องส่วนตัวกับเธอ, อิตเซย์ ด้วยเช่นกัน...  เธอจะช่วยปกป้องเรเวลจากพวก 'สัตว์ร้าย' ทั้งหลายบนโลกมนุษย์อย่าให้มากร้ำกรายเธอได้ด้วยไหม?" เลดี้ฟีนิกซ์ยิ้มละไม  "หากเรเวลได้อยู่กินใกล้ชิดร่วมกับจักรพรรดิมังกรแดง  ผู้แข็งแกร่งและพิชิตศึกมากมายแล้ว  ทั้งฉันและสามีก็คงเบาใจ"


[...สัตว์ร้าย...?]

เอ๋?...นี่เธอกำลังหมายถึงเผ่าปีศาจ....ไม่สิ เรื่องนั้นคงไม่ใช่ เรเวลเองก็เผ่าปีศาจเหมือนกัน....หรือหมายถึง 'สัตว์ร้าย' ในความหมายแอบแฝงของพวกผู้ชายบนโลกมนุษย์ ที่มักเข้าหาและเป็นภัยข่มเหงต่อหญิงสาวที่อ่อนโลกเช่นเธอกันแน่?... เห้! เดี๋ยวสิ, ผมเองก็เป็นผู้ชายเหมือนกันนา...แถมเชื่อเสียงออกจะไปในทาง "หื่นกาม" "คลั่งอก" "มารผู้หญิง" ตรงกับที่คุณหญิงเขาเตือนเลยนี่หว่า? 


แต่เอาเถอะ  ..ยังไงเรเวลก็เป็นรุ่นน้องที่สำคัญ 
ถึงเธอจะน่ารักแค่ไหน  ยังไงผมก็ไม่มีวันทำอะไรเธอแน่
อิตเซย์คิดแบบนั้นจึงรับกล้าคำอย่างเต็มใจ
"เข้าใจแล้วครับ  ถึงไม่แน่ใจว่ากำลังของผมจะเพียงพอรึเปล่า  แต่ผมจะทำเต็มที่เพื่อจะรับผิดชอบดูแลเธอแน่นอน"


ใบหน้าของคุณหญิงดูสบายใจขึ้นทันทีเมื่อเห็นท่าทีตอบรับของผม
อีกอย่างนึง...ใบหน้าของเรเวลอยู่ๆก็แดงก่ำขึ้นกระทันหัน
[เฮ้! เรเวล เป็นอะไรของเธอไปรึ?]



แต่อีกด้านนึงของห้อง  แม้จะแค่แว้บเดียวก็เถอะ... 
อิตเซย์รู้สึกถึงสีหน้าประหลาดและเศร้าสลดปรากฎขึ้นบนหน้าของท่านประธาน



คุณหญิงหันกลับไปยังลูกสาวของตน
"นับว่าน่ายินดีเป็นที่สุด จริงไหม เรเวล.."
"ค่ะ ท่านแม่"
"คงรู้สินะ  ว่าหลังจากนี้ควรจะต้องทำอะไรต่อไป   เรเวล, ลูกต้องให้ความเคารพนับถือคุณหนูรีอาส และจงตั้งใจฟังคำแนะนำของทุกคนที่นั่นให้มากเข้าไว้"  เธอสั่งสอนลูกสาวด้วยแววตายินดี "และช่วงเวลาที่ได้อยู่ร่วมกับทุกคนเช่นนี้ก็เป็นโอกาศที่งามนักในการมีปฎิสัมพันธ์กับอิตเซย์คุงเขาด้วย    ในฐานะลูกสาวแห่งตระกูลฟีนิกซ์อันทรงเกียรติ  ตั้งใจให้มากและอย่าทำให้ทุกคนผิดหวังเชียว"
"แน่นอนที่สุดค่ะ!"
เรเวลรับคำเสียงดังอย่างกระตือรือร้น  สีหน้าของเธอแดงเรื่อเล็กน้อยเหมือนกับนักกีฬาที่ฟิตเต็มที่กำลังจะเข้าสู่สนาม



"แล้วก็ขอกล่าวอะไรอีกส่งท้ายสักนิดนึง, เฮียวโด อิตเซย์คุง"
เลดี้ฟีนิกซ์หันมาทางผมอีกรอบ
"ครับ  อยู่ที่นี้แล้ว"
"ฉันได้ยินมาว่า เธอตั้งเป้าหมายจะขึ้นเป็นปีศาจระดับสูง.."
"ใช่ครับ  แต่...."
"จะบอกให้ทราบไว้   ว่าตอนนี้เรเวลเป็นหมากรับใช้ของฉันแล้วนะ  ฉันได้แลกกับไรเซอร์ไปแล้ว"
"ครับผม  ผมพอจะได้ยินเรื่องนี้มาบ้างเหมือนกัน"
"ดังนั้นจำไว้นะ   เรเวลนั้นยังว่าง,  สถานะของเธอคือบิชอพของฉันเอง และไม่ได้เป็นของไรเซอร์อีกต่อไปแล้ว...เข้าใจสินะ?"
"ข...เข้าใจครับ!"



[ไม่เข้าใจสักนิดเลยยยยยยย!!]


อิตเซย์ร้องตะโกนในหัว  ถึงปากจะบอกว่าเข้าใจชัดเจนกับคุณหญิง  แต่ในหัวนั้นกลับงุนงงไปหมด ว่าทำไมเธอถึงต้องย้ำคำนี้เป็นพิเศษ  ทั้งๆที่เขารู้เรื่องมาก่อนหน้าแล้วจากปากของเรเวลเอง ....  สุดท้ายเขาก็ได้แต่พยักหน้าและกล่าวรับคำนั้นไปจนได้   ซึ่งหลังจากได้ฟังคำตอบของผม  คุณแม่ของเรเวลก็ยิ้มกว้างดูพึงพอใจอย่างมากทีเดียว [ทำไมหว่า?]



"ดีจริงๆ   วันนี้ฉันเองก็ได้พูดสิ่งที่อยากมาตลอด   คุณหนูรีอาส  เฮียวโด-อิตเซย์คุง และทุกท่าน  ขออภัยที่มารบกวนเวลาโดยกระทันหันเพียงแค่นี้ก่อน    ส่วนเรเวล, อย่าลืมนะแม้จะอยู่ในโลกมนุษย์ก็ตาม ลูกก็ต้องไม่ละเลยที่จะประพฤติตัวให้สมกับเป็นกุลสตรีด้วยนะ"
"ลูกจะปฎิบัติตามค่ะ  ท่านแม่"
"ดีแล้ว, ถ้าอย่างงั้นวันนี้ ดิฉันขอลาไปก่อน"
แสงกระพริบของวงจรเวทสื่อสารกระพริบเล็กน้อยก่อนจะจางหายไป



....เลดี้ฟีนิกซ์เองปรากฎตัวไปมาราวกับลมพายุเลยแฮะ   อยู่ๆก็เรียกมากระทันหัน  แสดงความเป็นห่วงใยลูกสาว -ขอบคุณพวกเราทุกคน [ประเด็นมีแค่นี้สินะ...สินะ?] แล้วแว้บเดียวก็จากไป   แบบที่ผมเองก็ยังงงอยู่เลย   แต่อย่างน้อยก็เป็นไปด้วยดี อิตเซย์ถอนหายใจ  พร้อมกับสังเกตว่ารีอาสกำลังเร่งรีบจะเดินออกจากห้องชมรมไป


อิตเซย์: "....ท่านประธาน  จะไปไหนรึครับ!? " 
พอได้ยินเสียงของผมเข้า, ท่านประธานก็ชะงักกึก   เหมือนจะคิดอะไรนิดนึงก่อนจะถามเสียงเบาๆ โดยไม่ยอมหันกลับมามอง
รีอาส: "นี่ อิตเซย์.... แล้วเธอจะปกป้องฉันด้วยไหม?"
[เอ๋? ถามอะไรเนี่ย?  มันเรื่องแน่นอนอยู่แล้วไม่ใช่รึว่าคำตอบของผมมันคือ 'แน่นอน' อยู่แล้ว]


"แน่นอนอยู่แล้วครับที่ผมจะต้องปกป้องประธาน!"
"...แล้ว  จะปกป้องอาเชีย?"
"เอ๋?   ใช่สิครับ  ผมก็จะปกป้องอาเชียด้วยเหมือนกัน!"
"..งั้น อาเคโนะ?"
"อาเคโนะซัง?  ก็ใช่เหมือนกัน" อิตเซย์ตอบแบบยังงงๆ "แต่...มันมีอะไรรึครับ, ทำไมถึงถามเรื่องนี้กัน?"
[แปลก... ผมไม่ค่อยเข้าใจจริงๆนะว่าท่านประธานต้องการอะไรกันแน่?]


เสียงของรีอาสสั่นครือ และยิ่งเบาลงกว่าเดิมอีก
"...พูดสิ  อิตเซย์.."
"...ครับ ผมอยู่นี่แล้ว"
"....สำหรับตัวเธอ,  อิตเซย์คนเดียวแล้ว  'ฉันคืออะไร?' แล้ว 'ฉันเป็นใคร?' กันแน่?"
"....................."
นี่มันเป็นคำถามปริศนารึเปล่า....แต่สำหรับผมแล้ว...
"...สำหรับผมแล้ว  ท่านประธานก็คือประธานนั่นแหละครับ.."
ผมตอบออกไปอย่างที่ใจคิดในทันที


"-------เจ้า---บ้าาาาาา!!!!-------""
รีอาสถึงกับตะโกน  เธอร้องเสียงดังลั่นห้อง ก่อนจะพลุผลันวิ่งออกไป
"ท่านพี่รีอาส!!!"
อาเชียเองก็หน้าซีด และวิ่งไล่ตามออกไปทันที  
ก่อนจะพ้นประตู  เธอได้หันมาสบตากับผมนิดนึง   ใบหน้านั้นเจิ่งนองด้วยน้ำตาที่ไหลออกมา...[ทำไมอาเชียต้องร้องไห้ด้วยหละเนี่ย!?]  และอาเชียผู้เรียบร้อยก็ขึ้นเสียงกับอิตเซย์อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
"อิตเซย์ซัง!  นี่ทำเกินไปแล้วนะคะ! แรงไปมากๆ!  ถึงขนาดนี้แล้วทำไมคุณยัง... ขนาดนี้แล้ว.. ทำไมยังไม่เข้าใจจิตใจของท่านพี่สักที!!"
ทิ้งท้ายคำพูดไว้เท่านั้น  เธอก็รีบวิ่งไล่ตามท่านประธานไปโดยปล่อยให้ผมยืนติดสตันกับความหมายเหล่านั้น
[เดี๋ยว  เด๋ว!! เกิดอะไรขึ้นเนี่ย   ทำไมแม้แต่อาเชียยังโกรธขนาดนี้หละ!]


"อิตเซย์  นายนี่มันแย่มากเลยนะ"
คิบะพูดพลางถอนหายใจเสียงดัง
[..อะไรนะ  อะไรแย่กันเนี่ย?]
"เรื่องนั้นสินะ  เธอพูดถูกคิบะ  อิตเซย์นี่สิ้นหวังแล้วจริงๆ...ขนาดฉันยังรู้สึกได้ถึงแผลในใจของลูกผู้หญิงเลย"
อาเคโนะพูด ด้วยน้ำเสียงเรียบแต่แฝงความโกรธอย่างเห็นได้ชัด
"ใช่ครับ  ไม่แปลกใจเลยที่คุณรีอาสหรืออาเชียจะหัวเสียขนาดนี้"
[แม้แต่อาเคโนะซัง]
"ขนาดคนซื้อบื้ออย่างฉันยังเข้าใจเรื่องแบบนี้ได้เลยนะ!  อิตเซย์!"
[หวา เซโนเวียก็ด้วย  ทำไมจ้องฉันแบบจะกินเลือดกินเนื้อแบบนี้หละ!]
"จริงด้วยๆๆๆ   อิตเซย์  ทำไมทำตัวเป็นผู้ชายเฮงซวยขึ้นมาได้!  น่าสงสารรีอาสจังเลย"
[ขนาดอิริน่ายังโกรธ]
.
.
.
ทุกคนในห้องหันกลับมาหาอิตเซย์
"เลวที่สุดเลย!"


*********************************

โอ้วโฮะโฮะๆๆๆๆ 
ดู๋สิดู...ขนาดโคเนโกะจังยังด่าฉันสะน่วมเลย
นี่ผมทำอะไรผิดเนี่ย  มันเป็นเกมปริศนา หรือรายการล้อกันเล่นรึเปล่า?  ฉันไม่รู้จริงๆนะ  แต่เอาเถอะ ไงตอนนี้คงต้องรีบตามท่านประธานไปก่อน

[กึก!]

เล่นเอาผมเบรคเกือบหัวทิ่ม  เพราะตอนที่กำลังจะตั้งท่าวิ่งออกไปนั่นเอง  อาเคโนซังก็มาตัดหน้าขวางไว้
"ต่อให้ไล่ตามไป  เธอในตอนนี้ก็มีแต่จะทำให้รีอาสเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้นแหละ!"

เฮ้ย! บ้าน่า...
นี่พูดจริงรึเนี่ย?  แต่เรื่องนี้   นี่เป็นความผิดของผมจริงๆรึ?
ผมไม่รู้เรื่องจริงๆนะว่าทำอะไรผิดลงไป
รึว่า
.
.
.
[ไม่สิ]
ให้ตายเถอะ..ความคิดประหลาดฟุ้งซ่านบางอย่างผุดขึ้นมาในสมอง  แต่หัวใจมันยังไม่ยอมเชื่อว่าความคิดบ้าๆนั้นจะเป็นไปได้จริง
และก็เพราะความผิดเพ้อฝัน  ความบ้าชั่วแล่นจนไม่มีวันเกิดขึ้นนั้นแหละ...ทำให้ฉันถึงไม่เข้าใจสถานการณ์ตอนนี้เลยสักที
บ้าจริง  หัวจะระเบิดแล้วนะเนี่ย!

"เฮ้!  แกสเปอร์   นี่ฉันดูเป็นคนเลว ไร้ค่าขนาดนั้นเลยจริงรึ?"
อิตเซย์ลองถามรุ่นน้องของตัวเองดู
"...เอ่อ,  ก็เป็นจริงๆแหละครับ"
ขนาดแกสเปอร์ยังพูดแบบนี้เลย
อิตเซย์ถึงกับห่อไหล่ด้วยความสิ้นหวัง


อีกด้านนึง เรเวลเองก็มีสีหน้ากังวล ปนอับอายมากทีเดียว  เธอมองซ้ายทีขวาทีดูการทะเลาะกันระหว่างอิตเซย์และทีมเกลมอรี่คนอื่นๆ ในสถานะที่บอกไม่ถูกว่าบุคคลที่ 3 ที่พึ่งมาใหม่อย่างเธอ ควรจะเข้าข้างใครดี

"คืออ.. รู้สึกว่าเหมือนจะเป็นเพราะหนูกับคุณแม่รึเปล่า? ต้องขอโทษด้วยนะ..."
[ความผิดของเรเวลรึ?  ก็จริงอยู่ที่ท่านประธานรีบหนีไปเลยหลังจากเธอคุยกับคุณแม่เสร็จ...]

อาเคโนะจับไหล่เธอแล้วดึงเข้ามาหาตัว
"อย่าห่วงไปเลยจ่ะเรเวลจัง, อันนี้ไม่ใช่ความผิดของเธอแน่  เป็นเพราะอิตเซย์คุงเขาต่างหากที่ไม่รู้จักเข้าใจจิตใจของผู้หญิงกันสักที.."
รุ่นพี่ปลอบใจเรเวลก่อนจะเดินไปเก็บชุดน้ำชาที่แจกให้คนอื่นๆในห้องก่อนหน้า ก่อนที่ทุกคนจะทยอยเดินออกไป จนเหลือแค่อิตเซย์อยู่ตามลำพังในห้อง
.
.
[ให้ตายสิ  นี่มันเหมือนกับผมเป็นคนชั่วร้ายที่สุดในที่นี่เลย]
[มันเกิดอะไรแน่  ผมควรจะทำยังไงกัน?]
อิตเซย์กำหมัดแน่น ร้องจนเกือบเป็นเสียงตะโกน
.
.
"เป็นอะไรกันไปหมด!!  ทำไมกันหละทุกคน!.... นี่พวกเธออยากให้ฉันทำอะไรกันแน่!!"
.
.
ในห้องที่ว่างเปล่าของอาคารเรียนเก่า เสียงก้องสะท้อนของเด็กชายดังกึกก้อง


*********************


/me  แก้ตอนท้ายครับ   คั่นไว้ด้วย *** นะ  (เมื่อกี้พิมพ์ตก



Create Date : 17 พฤษภาคม 2555
Last Update : 25 พฤษภาคม 2555 15:45:12 น. 20 comments
Counter : 8346 Pageviews.

 
แถวบ้านเรียกทึ่ม โคตรๆ 5


โดย: Bakazish IP: 125.24.242.58 วันที่: 17 พฤษภาคม 2555 เวลา:13:13:19 น.  

 
ยิ่งอ่าน ทำไมผมยิ่งรู้สึกสงสารพระเอกกว่านางเอกอีกหว่า ตีค่าประเมิณตัวเองซะต่ำเตี้ยเรี่ยดินสุดๆ

เคสนี้ต่างจากประเอกฮาเร็มคนอื่นจริงๆ ทึ่มเพราะเซฟตี้ตัวเอง


โดย: GAFEW IP: 124.122.9.189 วันที่: 17 พฤษภาคม 2555 เวลา:13:49:19 น.  

 
ถึงจะหงุดหงิดกะมันมากๆแต่ก็เข้าใจนะ
แผลใจที่ยูมะทำไว้มันโหดร้ายซะจน
ทำให้อิตเซย์ทำให้มันกลายเป็นคนตาบอด ไม่เชื่อมั่นในเรื่องความรักไปเลย
กลายเป็นคนหลอกตัวเองมาตลอดว่าไม่มีใครรักมันแบบชู้สาวจริงๆ


โดย: Koimen IP: 124.120.218.44 วันที่: 17 พฤษภาคม 2555 เวลา:13:54:52 น.  

 
ช่วยไม่ได้ละนะแผลในใจมันทำให้ขยาดไม่กล้าคิดอะไรไปไกล แถมยังรู้สึกตัวเองต่ำต้อยไม่คู่ควรอีกด้วย เชื่อฝังหัวว่าที่ทุกคนเค้าทำดีด้วยก็เพราะเห็นแก่ความเป็นร่างที่ใช้เซคริบเกียร์ที่มีจักรพรรดิ์มังกรแดง เดรก สิงอยู่ไม่ใช่เฮียวโด อิตเซย์ ที่ไม่มีอะไรดี(พระเอกเราเค้าเชื่อของเค้าอย่างนั้น)

อิตเซย์คงไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองมีดีอะไรหลังจากเหตุการณ์ของยูมะ แม้จะพยายามก้าวไปมากขนาดไหนสิ่งที่ได้มาจากความพยายามเลือดตาแทบกระเด็น อิตเซย์ก็คิดว่าตัวเองไม่มีมันเลยจึงเหมือนแบล็คโฮลที่พยายามเติมเต็มจนไม่รุ้เลยว่าตัวเองมีอะไรมากมายกว่าที่คิดซะอีก

ผมอ่านแล้วผมสังเกตุเห็นเหมือนว่าอิตเซย์ทำตัวพยายามเลี่ยงไม่คิดไปในทางที่เข้าข้างตัวเองเลย ไม่มีทางที่จะไม่รุ้หรอกถ้าคิดซักหน่อยแต่อิตเซย์ไม่คิดเลยเบรกตัวเองด้วยสิ่งที่เชื่อว่า ตัวเองต่ำต้อยไม่มีค่า เลยหยุดคิดไปเลยเหมือนเป็นคนทึ่ม

เช่นที่แม่เรเวลมาฝากฝั่งตัวเองถ้าคิดหน่อยว่าเพราะอะไรความหมายไหนก็รู้แล้ว ก็คิดจนเข้าใจความของคำว่าสัตว์ร้ายที่แม่เรเวลพูด แต่พอเป็นไปในทางชู้สาวกลับไม่ยอมคิดหาความหมายเลยซักนิดยกคำว่าไม่เข้าใจขึ้นบังในทันที เหมือนห้ามตัวเองไม่ให้คิด

ก้าวแรกสู่ความเป็นราชาฮาเล็มของอิตเซย์จะเริ่มก็ด้วยการข้ามแผลใจที่ทำให้ตัวเองไม่ยอมเปิดรับรู้ใจใครนี่แหละนะ


โดย: wingaura IP: 101.51.168.241 วันที่: 17 พฤษภาคม 2555 เวลา:14:08:12 น.  

 
เจ้าทึ่มเอ้ย
แต่ก็นพตามที่ท่าว วิง บอก
ถ้าเจ้าอิซเซย์ไม่มีแผลใจจาก ยูมะ ละก็ ป่านนี้มันรับรักกับประธานไปนานแล้ว และฮาเร็มคงไม่บังเกิด


โดย: negiharem IP: 180.183.62.109 วันที่: 17 พฤษภาคม 2555 เวลา:15:34:17 น.  

 
พอหมอนี่คิดไปถึงระดับนึง
คำพูดของยูมะก็ตามมาหลอกหลอนทุกที "ช่วยตายเพื่อชั้นหน่อยใด้ใหม" เวรกรรมจริงๆ


โดย: simanjodai IP: 118.174.109.15 วันที่: 17 พฤษภาคม 2555 เวลา:17:24:36 น.  

 
คนมันมีปม ทำไงได้ มันไม่กลายเป็นพวกเกลียดผู้หญิงไปนี่ก็น่าแปลกใจมากแล้ว


โดย: zethys IP: 61.7.172.177 วันที่: 17 พฤษภาคม 2555 เวลา:18:09:35 น.  

 
ทึ่มจริงๆ แต่ก็เข้าใจนะว่าแผลใจมันสาหัส


โดย: KAMUI IP: 115.87.163.205 วันที่: 17 พฤษภาคม 2555 เวลา:18:18:51 น.  

 
เห้ยๆ น่าสงสารอะ เป็นใครโดนแบบนั้นก็น่าจะฝังใจเหมือนกัน
ถึงขั้นตายเลยนะ


โดย: อะตอม IP: 49.49.125.149 วันที่: 17 พฤษภาคม 2555 เวลา:19:28:13 น.  

 
อย่าไปว่าอิซเซย์ ทึ่มเลยครับโดนแบบนี้มันน่าสงสารจริงๆ แผลลึกขนาดนั้นมันก็ ต้องมีดราม่าก่อนตาสว่างกันบ้างหละ


โดย: EARTH IP: 115.87.74.213 วันที่: 17 พฤษภาคม 2555 เวลา:19:40:58 น.  

 
จริงๆก็น่าคิดนะว่า
ถ้ารีอาสบอกรักตามแบบปกติ
ตัวอิซเซย์ จะตอบรับ รีอาส แบบไหน
และจะยังคิดถึงฮาเร็มอีกหรือไม่



โดย: topgmc IP: 182.52.78.120 วันที่: 18 พฤษภาคม 2555 เวลา:10:55:25 น.  

 
ผมไม่โทษอิซเซย์ในเรื่องนี้ บางคนโดนผู้หญิงแกล้งจนเป็นโรคกลัวผู้หญิงมีให้เห็นกันเยอะแยะ

แต่นี่โดนหลอกให้คบกันแล้วฆ่าทิ้งอย่างไม่มีเยื่อใยเลย เจอแบบนี้เข้าไปอิซเซย์มันไม่หันไปวายกับคิบะก็ดีแค่ไหนแล้ว


โดย: Mr.MecH IP: 110.169.225.159 วันที่: 18 พฤษภาคม 2555 เวลา:15:45:39 น.  

 
ท่านแปลข้างไว้จนผมมีปมอีกคนล่ะเนี่ย ช่วยมาคลายปมให้ผมเร็วๆ นะครับ(เนียนซะงั้น)


โดย: Catcom IP: 125.25.79.169 วันที่: 18 พฤษภาคม 2555 เวลา:22:37:30 น.  

 
ผมจะเปนลงแดงตาย ถ้าไม่ได้อ่านเรื่องนี้ เหอะๆ


โดย: GraDEnlE IP: 58.9.211.52 วันที่: 19 พฤษภาคม 2555 เวลา:1:15:24 น.  

 
น่าสงสารพระเอกมากเลย โถ่ดูถูกตัวเองอย่าหนักเลย นายรู้ไม่นาย โคตรเทพอย่าบอกใครเลยนะ


โดย: janglove121 IP: 1.1.210.28 วันที่: 19 พฤษภาคม 2555 เวลา:10:12:11 น.  

 
ช่วยไม่ได้ละนะปมในใจมันฝังลึก ก็้ลยกลายเป็นคนที่ไม่กล้าจะมีความรักไปเลยนี่นะ


โดย: Arata IP: 124.121.78.102 วันที่: 19 พฤษภาคม 2555 เวลา:17:27:37 น.  

 
จากประสบการณ์ตรง ผมเคยถูกผู้หญิงหน้าตาดีหลอกใช้เหมือนกันเสร็จงานก็เขี่ยทิ้ง T-T เลยเข้าใจความรู้สึกของอิตเซย์เป็นอย่างดี ทุกวันนี้เวลาคุยกับผู้หญิงสวยๆก็ระแวงไว้ก่อนว่าจะมาหลอกอะไรตรูอีก ใครจะมาชอบผู้ชายอ้วนๆหน้าตาธรรมดาอย่างผม เหอๆ


โดย: Arado_kung IP: 182.53.224.32 วันที่: 19 พฤษภาคม 2555 เวลา:20:40:25 น.  

 
อิตเซมันบื่อเกินไปไหมนี่
น่าสงสารสาวๆทุกคนจิงๆ

บอกจะเป้นเจ้าฮาเร็มสกิลพระเอกอาเร็มทำงานก็ไม่ว่าไรหรอก
แต่มันบื้อไปแล้ววววววว!!!


โดย: Lnwmanga IP: 125.24.51.224 วันที่: 19 พฤษภาคม 2555 เวลา:21:56:00 น.  

 
เมื่อวานบ้านไฟดับ เลยไม่ได้ทำอะไรเลยทั้งวัน =-= เซ็งเป็ด


โดย: Kross_ISC วันที่: 20 พฤษภาคม 2555 เวลา:19:23:23 น.  

 
เพราะงั้นเพื่อชดเชยเมื่อวานวันนี้ก็จัดเต็มมาเลยท่าน(เนียนอีกรอบ)


โดย: Catcom IP: 180.180.136.69 วันที่: 20 พฤษภาคม 2555 เวลา:20:30:22 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Kross_ISC
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 79 คน [?]




Blog จับฉ่ายของ Kross ครับ เทคโนโลยี, การทหาร,Military Expert, การ์ตูน, Anime, Manga, Review, Preview, Game, Bishojo Game, Infinite Stratos (IS), Hidan no Aria, Light Novel (LN)

ติดตามเพิ่มเติมได้ทาง Twitter ที่ @PrameKross
New Comments
Friends' blogs
[Add Kross_ISC's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.