High School DxD Vol.10 Life3 (3) ~ Battle of Two-Rook BATTLE 2: ROSSWEISSE (ROOK) & KONEKO (ROOK)  VS  LIBAN CROCELL (KNIGHT) & GANDOMA BALAM (Rook) ยังไม่ทันที่จะได้ชื่นชมยินดีกับชัยชนะนัดแรกของคิบะเท่าไหร่นัก  เกมรอบถัดไปก็เริ่มต้นแทบจะในทันที   ทีมเกลมอรี่ออกนำไปก่อน 1 แต้ม และฝ่ายไซร็อจไม่สามารถส่ง เบลูก้า เฟอร์คาสกลับมาลงสนามได้อีกซึ่งจะเป็นข้อเสียเปรียบสำคัญในเกมหลังจากนี้แน่นอน    เป็นอย่างที่อจ.อาซาเซล ในฐานะผู้บรรยายเคยให้ความเห็นไว้ [ยิ่งหมากข้ารับใช้แพ้บ่อยเท่าไหร่  คิงของฝ่ายนั้นก็จะมีไพ่ให้เล่นน้อยลงเรื่อยๆ] และตรงนี้จะเป็นการวัดทักษะในการบัญชาการของหัวหน้ากลุ่ม หรือกุนซือของแต่ละทีมได้อย่างแหยบคายทีเดียวว่าจะแก้เกมกันยังไงไม่ต่างกับการแข่งขันลีกฟุตบอลของมนุษย์เลย [การแข่งขันคู่ที่ 2 คิงแต่ละฝ่ายเปิดเลขของตนได้...] คิงของทั้งสองฝ่ายเริ่มทอยเต๋าอีกครั้ง  รีอาสได้ 6  ส่วนไซร็อจได้ 4  รวมยอด = 10  เป็นเลขชุดสูงที่สามารถเลือกส่งใครลงก็ได้นับตั้งแต่ควีนลงมาทีเดียว  ยกเว้นก็แต่ไซร็อจเท่านั้นเอง  อิตเซย์มองไปทางรีอาสเหมือนจะตั้งคำถามว่า (ให้ผมลงไหม?) เพราะนี่ยังเป็นช่วงต้นของเกมอยู่  สถานการณ์ยังพลิกผันได้ทุกเวลา  หากส่งคนที่เก่งลงไปจะมีโอกาศเก็บแต้มสำรองได้สูงกว่าปกติ "คุณรอสไวส์ โคเนโกะจัง  คราวนี้รบกวนด้วย" [ท่านประธาน! ส่ง Full-Set เลยแฮะ!?]  ผมเองก็ตกใจนิดหน่อย  เพราะตำแหน่งของเรือ (Rook) แต่ละคนมีโควต้า = 5  การที่รีอาสส่งทั้งคู่ลงสนาม = 10 เต็มอัตราที่ส่งลงได้เลยนี่แสดงว่าเธอให้ความสำคัญกับแมตช์นี้เยอะทีเดียวเพราะและต้องการเก็บคะแนนช่วงนี้ให้มากที่สุด  และในฐานะของตัวหมากที่แข็งแกร่งโดดเด่นด้านพลังป้องกันและโจมตีจะต้องสร้างปัญหาให้กับฝ่ายตรงข้ามได้แน่นอนหากคิดจะชนกันตรงๆ [คนที่จะชนะ 2 คนนี้พร้อมกันได้  ถ้าไม่ใช่พลังที่เหนือกว่ามาก  ก็ต้องเป็นไพ่ตายลับอย่างคาดไม่ถึง...บางทีคุณรีอาสวางแผนจะใช้ 2 คนนี้บังคับตรวจสอบความสามารถของทีมไซร็อจแหง..] คิบะหาข้อสรุปแบบนั้นให้อิตเซย์ "แน่นอนค่ะ" "จัดไป..." หนึ่งสาวงามวาคิลลี่ผมสีเงิน  กับรุ่นน้องโลลิผมขาวรับคำสั่งทันควันก่อนจะมุ่งหน้าไปยังประตูเทเลพ็อตสู่สนามประลอง   อิตเซย์ที่ดูการถ่ายทอดจากระยะไกลนั่นพึ่งสังเกตตอนที่ทั้งสองคนลงไปถึงสนามแข่งว่าพื้นที่สนามนั้นไม่เหมือนกับตอนที่คิบะสู้รอบแรกแบบลานโล่ง  แต่รอบที่สองนี้กลับเสมือนสนามกีฬาในร่มขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยหอคอยผลึกสูงลิบกระจัดกระจายระเกะระกะไปทั่ว  (ต้องมาลุ้นสภาพพื้นที่ด้วยรึเนี่ย!?  อิตเซย์คิดในใจ) [ทีมไซร็อจลงสนามแล้ว!] เสียงผู้บรรยายดังลงมาจากด้านบน    พร้อมกับแสดงให้เห็นคนที่ไซร็อจคัดมาสำหรับรอบนี้  ซึ่งมี 2 คนเท่ากันฝ่ายเกลมอรี่   คนแรกคือผู้ชายหนุ่มผมสีบลอนด์หน้าตาดีในชุดเกราะเบาพร้อมดาบยาวบางเฉียบขนาบเอวอยู่   พร้อมกับอีกคนเป็นชายร่างมหึมาสูงล่ำกว่า 3 เมตร ใหญ่ชนิดที่อิตเซย์เชื่อว่าพอจะลงกินเนสบุ๊คได้สบายทีเดียว ซึ่งดูไปแล้วเหมือนกับรูปสลักของยักษ์ไทแทนขนาดมหึมามากกว่าจะเป็นรูปร่างมนุษย์ "'ไนท์' ข้ารับใช้แห่งท่านไซร็อจ   ข้าพเจ้านาม 'ลิ'เบิน คอร์เซล'  ส่วนสหายท่านนี้คือ 'รุค-แกนโดม่า บาลัมน์'  เราทั้งสองจะเป็นคู่ประลองให้กับท่านหญิงทั้งคู่เองครับ.." ชายหนุ่มผมบลอนด์แนะนำอย่างสุภาพ  จนอิตเซย์อดคิดในใจว่าเหล่าข้ารับใช้ของตระกูลนี้เข้มงวดเรื่องมารยาทกันขนาดไหนเนี่ย “ .” โคเนโกะทำหน้านิ่วคิ้วขมวดคิดอยู่ครู่นึง  จนไม่ได้แนะนำตัวเองกลับตามมารยาท  แต่คงไม่ใช่เรื่องสำคัญนักในเมื่อต่างฝ่ายต่างรู้จักกันดีผ่านสื่อ และโฆษกสนามล่วงหน้ากันอยู่แล้ว . . "อืมมมม....คอร์เซล....คอร์เซลที่ว่านี่ใช่ 1 ใน 72 ราชตระกูลในอดีตนิน่า?  หมายความว่า ทายาทของตระกูลที่หมดสิ้นไปแล้วรึ?" เธอพูดขึ้นมาเหมือนนึกถึงวิชาเรียนสมัยก่อน  ซึ่งรอสไวส์ก็พยักหน้ารับ "ก็เห็นอยู่กันหลัดๆนี่น่า..." [การแข่งขันรอบที่สอง]    [เริ่มได้!!]  แต่ไม่ได้มีเวลาให้มาอารัมภบทกันนัก  เมื่อโฆษกสนามประกาศเริ่มต้น  นักสู้ทั้ง 4 คนก็เข้าโหมดประจัญบานตามสไตล์ของตัวเองทันที  พื้นสนามเหมือนกับสั่นสะเทือนเหมือนแรงกดดันของพลังเวท  พลังปีศาจ พลังปราณถูกรีดเร้นออกมาพร้อมกันจากรุคทั้ง 3 ตน "เมี๊ยยยยววววววว!!" โคเนโกะเริ่มเปิดเกมคนแรกด้วยกระโจนเข้าใส่ราวกับรถยนต์ที่ใส่เกียร์ 5 โดยไม่ผ่านเกียร์ 1-2-3-4 ก่อนสักนิด    [ภูติแมวปีศาจ] หรือร่างจริงของเผ่าพันธ์ที่แสนหายากจากสาวน้อยคนนี้ก็เปิดเผยให้คนทั้งสนามได้เห็นจะๆ  หูแมวสามเหลี่ยมโผล่ออกจากศรีษะ และหางสีขาวนวลนุ่ม (ชวนให้อิตเซย์ไปจับเสมอๆ) ก็ผลุบออกมาจากใต้มินิเสกิร์ต   ร่างกายของเธอเรืองทอแสงสว่างเล็กน้อยจากกระแสปราณที่ไหลเวียนอย่างเข้มข้นไปทั่วร่าง [จักระกายา~] คุณสมบัติพิเศษทางจิตที่หากได้ยากในหมู่ปีศาจด้วยกัน  และมักพบแค่ในบรรดาเผ่าพันธ์ที่ใกล้ชิดอย่างลึกซึ้งกับเหล่าสัตว์สิ่งมีชีวิตตามธรรมชาติของโลกเท่านั้น   กระแสปราณหรือชีพจรชีวิตที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายและสามารถเร่งเร้าให้ถึงขีดสุดเพื่อเสริมพละกำลังให้กับเจ้าของ  ปกป้องภัยอันตรายที่เข้าถึงตัว   รับรู้สัมผัสถึงปฎิกิริยาของพลังและ 'กระแสจิต' ของทุกสิ่งที่อยู่รอบข้างราวกับการเชื่อมต่อกับอารยะแห่งโลก โคเนโกะจังอาจจะพึ่งฝึกฝนได้เพียงขั้นแรกๆของพลังนี้ แต่กระนั้นก็ยังนับเป็นที่ตื่นตาของทุกคนที่นานๆจะได้พบเห็น เผ่าพันธ์ภูตพรายอยู่ดี...  และในสภาพนี้ โคเนโกะที่มีพลังปีศาจ  สายเลือดภูต  บัฟเสริมจากหมาก 'เรือ' อันแข็งแกร่ง  และเกราะจิตจักระอันทรงพลัง  เมื่อทุกอย่างรวมกันแล้วแทบจะเรียกได้เลยว่าในตอนนี้ค่า status ตัวเธอจะสูงลิบลิ่วเกินปีศาจขั้นสูงไปอักโขทีเดียว [-ตูมมมมมม!!] แม้จะไม่เร็วเท่ากับคิบะหรือไนท์คนอื่นๆ แต่ก็ไม่อืดอาดแน่นอน   เพียงพริบตาที่สวมเกราะจิตเธอก็เข้าไปประชิดกับ 'บาลัม' ชายร่างยักษ์ตรงหน้าก่อนจะซัดเต็มเหนี่ยวเข้าไปเต็มที่กลางกระหม่อม... แต่ 'รุค'  หนึ่งเดียวในสนามฝั่งไซร็อจกลับไม่สะดุ้งสะเทือนแม้แต่น้อย [เฮ้ย! เป็นไปได้ไง?  หมัดนั่นต่อให้เป็นฉันในชุดเกราะยังเหนื่อยเลยนะ!] อิตเซย์คิดในใจ   เขารู้ดีว่าโคเนโกะยังไม่ได้ทุ่มกำลังสุดตัว  แต่กำปั้นนั้นก็ไม่ใช่หมัดแบบออมมือ  แสดงให้เห็นชัดเจนว่า บาลัมผู้เป็น 'รุค' หรือแนวหน้าของไซร็อจทีมนั้นไม่ใช่มีดีแต่ขนาดตัวแน่นอน [ฟุ่บ!  ตูมมมมม!!] ไม่เพียงแค่ไม่สะทกสะท้าน ในจังหวะเดียวที่หมอนี่ถูกต่อย  ชายร่างยักษ์ก็ง้างหมัดชกสวนกลับด้วยความไวปานสายฟ้ากลับไปหาร่างเล็กๆกลางอากาศราวกับหวดลูกเทนนิส    โชคดีที่โคเนโกะนั้นสปริงตัวถอยหลังหลบได้ทันแบบฉิวเฉียด  แต่พื้นสนามเบื้องล่างถึงกับแหลกกระจายเรียกเสียงฮือฮาจากผู้ชมทั้งสนาม  [พลาดครับ  พลาด!  รุคของทีมเกลมอรี่เกือบโดนเข้าแบบจั๋งหนับเลย]  เสียงพิธีกรดังเข้าหูด้วยความตื่นเต้น "รอสไวส์ !"   "ร-ออยู่แล้ว!! " โคเนโกะตะโกนเรียกหาคู่หูของตัวเอง   ในจังหวะที่บาลัมออกอาวุธใส่ รอสไวส์เองก็ใช้โคเนโกะเป็นแนวกำบังทะยานสวนกลับเข้ามาโดยไม่หวั่นพลังโจมตีอันรุนแรงเหมือนกับเป็นดาบที่สองในการจู่โจม [รูนแห่งข้าฯ]  วาคิลลี่สาวแห่งวาฮัลล่าประกาศรูนของตัวเองในระยะประชิดชนิดที่ว่าไม่มีทางเล็งพลาดแน่นอน [วายุ][อัคคี] [อัศนี] [นที] โดยไม่มีจังหวะชะงักหรือดีเลย์ในการบริกรรมคาถาแม้แต่น้อย  วงเวทอาคมอันซับซ้อนหลากประเภทปรากฎตัวขึ้นเบื้องหลังเธอแบบฉับพลัน   จากสายตาของทุกคนในทีม  ในฐานะรุค  หมากรับใช้ที่โดดเด่นในพลังโจมตี ป้องกันทางกายภาพ  มักจะไม่โดดเด่นด้านเวทมนต์เหมือนกับบิชอพ   แต่นั่นไม่ใช่เงื่อนไขสำหรับ 'รอสไวส์' แห่งทีมเกลมอรี่  และเวทโนรุน อันโดดเด่นของเทพเจ้าแห่งวาฮาล่านั่นเป็นที่ขึ้นชื่อลือชาไปทั่วพิภพในเรื่องความ 'บ้าพลัง' เป็นที่สุด   ซึ่งเรื่องนี้อิตเซย์เคยเป็นประจักษ์พยานของ [อาคม] ประเภทนี้มาหลายครั้งแล้วนับตั้งแต่ตอนที่ต่อสู้กับเทพเจ้าโลกิก่อนหน้า ทั้งรีอาสและอาซาเซลเองก็เคยพูดไว้เหมือนกัน   รอสไวส์คือคนที่มาชดเชยตำแหน่งของอิตเซย์ที่ต้องไปเป็นแนวหน้าเมื่อเปิดเกมต่อสู้  ด้วยเกราะเวทที่ทรงพลัง  ร่างกายของนักรบเทพวาฮาล่า และบัฟเสริมพลังจากตัวหมาก ...เธอไม่ใช่แค่รถถัง  แต่เป็นป้อมปราการหุ้มเกราะที่ติดปืนใหญ่รอบตัวพร้อมจะปูพรมไปทั่วสมรภูมิด้วยอำนาจการยิงอันหนักหน่วง [Blasting!!] และไม่จำเป็นต้องเอ่ยปากสั่งด้วยซ้ำ   กระสุนสายลมอันคมกริบก็พุ่งเข้าเฉือดเฉือนทั่วร่างของบาลัม  ก่อนจะตามด้วยลูกไฟมหึมากระแทกใส่ ซ้ำยังได้รับการหนุนจากแรงลมก่อนหน้าให้เผาผลาญไปทั่ว ก่อนจำซ้ำด้วยสายฟ้าเส้นโตจนสนามประลองสะเทือนเลือนลั่น และกระสุนน้ำแข็งชุดใหญ่พุ่งเข้าล็อคตัวเป้าหมายไว้ไม่ให้สวนกลับ   ภาพอันตระการตาของกระสุนเวทมนต์ที่ระดมยิงเหมือนกับป้อมปืนกลหนักยิงกดหัวฝ่ายตรงข้ามนั้นทำเอาคนดูอึ้งไปทั้งสนาม . . . [เฮ้ย!! อะไรกันเนี่ย!] . . ทั้งสนามยิ่งอึ้งมากขึ้นไปอึก....เพราะเมื่อควันจางลง รุคแห่งทีมไซร็อจ 'บาลัม' ที่โดนจัดหนักไปชุดใหญ่ หมอนั่นยังยืนนิ่งอย่างกับภูเขาหิน... "....อืม  หมอนี่ท่าทางพลังป้องกันเวทมนต์ก็สูงลิบเชียว  ฮ่วย! ทำไมฉันต้องเจอพวกล่ำบึ๊กถึกทึนแบบนี้ตลอดเลยเนี่ย !!" รอสไวส์โวยวายกับตัวเองด้วยความหงุดหงิด  เพราะรูปแบบการต่อสู้กับบาลัมคราวนี้มันชวนให้นึกถึงศึกก่อนหน้ากับกองทัพวีรชน ~ เฮอร์คิวลิส ในเกียวโต  วีรบุรุษจากตำนานกรีกที่มีร่างกายแข็งแกร่งทรงพลังอย่างไม่น่าเชื่อ  ภาพลักษณ์ของตัวเองที่ระดมยิงเวทมนต์มหาศาลเข้าใส่แต่ดันกระเด้งกระดอนสะท้อนไปหมดราวกับเป็นเพียงแค่ลูกปิงปองก็ไม่ปานนั้น  ~ภาพนั้นเหมือนจะกลับมาหลอกหลอนเธออีกครั้งโดยไม่ได้ตั้งใจ [ใช่...เพราะครั้งนั้นเธอก็พ่ายแพ้  เหมือนกับทีมเกลมอรี่คนอื่น] อิตเซย์คิด [ครืนนน...] [ตุ่บบ!] การต่อสู้เองก็ดำนินไปแบบต่อเนื่อง  และอยู่ๆรอสไวส์ก็ทรุดตัวลงราวกับคนถูกจับคุกเข่า  พื้นสนามรอบๆสั่นไหวเล็กน้อย และทุกคนหันกลับมาจับตาที่อัศวินหนุ่มของทีมไซร็อจ  'ครอเซล' อีกครั้งนึงเมื่อเห็นดวงตาของเขาเปล่งประกายสีทอง ~ เซคริดเกียร์ ~ อาวุธวิเศษประจำตัวของเขานั่นเอง "คุณพี่เองเปิดช่องว่างมากไปนะ....." "...นี่...ความสามารถด้านแรงโน้มถ่วงงั้นรึ!?" วาคิลี่สาวกัดฟันพูดกับตัวเองท่ามกลางแรงกดดันมหาศาลที่กดทับเธออยู่จนไม่มีสิทธิขยับตัวแม้แต่น้อยจนกลายเป็นเป้านิ่งกลายๆ  แต่กระนั้นเธอก็ยังขยับมือตั้งท่าเขียนรูนเวทมนต์หลักของเธอแม้จะในสภาพที่ลำบากไม่น้อย [กึกก] เหมือนกับคนรู้ทันกัน, ดาบของครอเซลซึ่งชี้ไปทางรอสไวส์เรืองแสงออกมา และแขนของรอสไวส์ก็ชะงักทันทีด้วยเวทน้ำแข็งที่จากอาวุธนั้น "ถ้าฉันเข้าใจถูก...นายเองก็เป็นนักดาบเวทมนต์ด้วยสินะ!" รอสไวส์พูดกับครอเซลทั้งที่ถูกจับแช่แข็งอยู่   ขณะที่ไนท์หนุ่มนั้นย่างก้าวเข้าหาเธอแบบช้าๆ โดยที่ยังคงควงดาบเล่มนั้นชี้ไปยังคู่ต่อสู้โดยไม่ประมาท "ครอเซล, จอมเวทปีศาจ  และก็เป็นมนุษย์เลือดผสมอีกด้วย   อย่างที่ท่านทราบนั่นแหละผมเองก็ฝึกฝนเอาดีในสายเพลงดาบมาพอตัว   ส่วน 'กราวิตี้ เจล' (ผนึกแรงดึงดูด) นั่นเป็นเซคริดเกียร์ของผมเองแหละครับ..'" [รอสไวส์ๆๆ .... หมอนั่นเป็นผู้ใช้ความสามารถแรงดึงดูด กับควบคุมแรงโน้มถ่วงนะ] [เอ่อ.. รู้อยู่แล้วเรื่องนั้น..] เสียงรีอาสดังรัวเข้ามาในหัวของรอสไวส์ผ่านวงจรสื่อสารที่หัวหน้าทีมสามารถใช้ได้    ซึ่งจะใช้หรือไม่นั้นเป็นสิทธิของแต่ละทีม โดยตัวช่วยเหล่านี้มีขึ้นด้วยความเห็นของผู้จัดการแข่งขันว่าจะทำให้แต่ละทีมแสดงศักยภาพของตน และเห็นความสามารถด้านการกำกับสั่งการ/แก้เกมของแต่ละฝ่ายได้ชัดเจนขึ้น  ซึ่งตรงนี้จะเป็นคะแนนตอนท้ายการแข่งขันได้อีกทางนึงด้วย [อืม...ฟังนะ ความสามารถนั้นอยู่ที่ดวงตา  ดูเหมือนจะเป็นทักษะเฉพาะตัวอย่างนึงด้วย   เอาเป็นว่าเจ้าตรงไหนที่โดนหมอนั่นจ้องได้ก็โดนจับกดด้วยแรงมหาศาลได้ตลอด] [เรื่องของขอบเขตทรรศนะวิสัยสินะ...] รอสไวส์คิดในใจพร้อมกับชำเลืองไปดูสภาพของฝั่งโคเนโกะบ้าง  ซึ่งทางนั้นกำลังพัวพันกับบาลัมแบบดิ้นไม่หลุดโดยที่ทั้งสองฝ่ายต่างแลกหมัดกันอย่างดุเดือด แต่รุคแมวเหมียวก็ทำได้เพียงแค่รอยแผลเบาบางบนร่างกายหนาเตอะ  ขณะที่ชายร่างยักษ์เองก็จั่วลมวืดไปมาแบบฉิวเฉียดเกือบทั้งหมดเพราะ 'จักระกายา' ที่อ่านชีพจรปราณของฝ่ายตรงข้ามได้นั้นเหมือนกับเรดาห์แจ้งเตือนล่วงหน้าชั้นเยี่ยมช่วยให้เธอหลบหลีกได้เรื่อยๆ   ถึงอย่างงั้นก็ยังมีช่องโหว่อยู่... [พลังป้องกันนั้นถาวร  แต่การหลบหลีกนั่นไม่ถาวรแน่...ถ้าเป็นแบบนี้โคเนโกะไม่ช้าก็เร็วก็ต้องพลาดท่าเข้าจนได้...] ซึ่งก็ดูจะเป็นจริงสะด้วย  เพราะการโจมตีของบาลัมนั่นเข้ารูปเข้ารอยขึ้นเรื่อยๆ และเริ่มไล่ต้อนโคเนโกะที่ยังไม่อาจทะลวงเกราะหนาเตอะของตนได้อย่างมีประสิทธิภาพนัก รีอาสก็เริ่มพูดกับรุคอีกคนของตนด้วยวงจรเสียงอันเดียวกัน [โคเนโกะจัง~ หมอนั่นอัดตรงๆไม่เข้าแน่นอน   บาลัมมันต้านทานพลังโจมตีได้แทบทุกอย่างเลย] [อิมมูนทุกอย่างเลยหรอ? เมี๊ยวว~] [แค่เกือบไง  แค่เกือบ!] [จะบอกก็บอกมา อย่าเล่นตัว...] [ใช้จักระของโคเนโกะจังนั่นแหละ!  แต่เปลี่ยนจากใช้บัฟตัวเองไปเป็นดีบัฟบาลัมนั่นให้ได้แทน  แทรกเกราะจิตปราณลงไปทำลายจากภายใน และทอนพลังป้องกันเจ้ายักษ์นั่นด้วย...ถ้าใช้ให้ดี จะลดค่า Def ได้อีกอักโขเลย] รอสไวส์นึกอะไรออกบางอย่าง.... เธอเริ่มเดินวงจรเวทมนต์ในร่างอีกครั้ง ทั้งๆที่ตัวเองยังขยับแทบไม่ได้ "...รู้แล้ว  ฉันเองเคยได้ยินเรื่องเซคริดเกียร์ด้านวิชาเนตรแรงดึงดูดพวกนี้ จากที่ปรึกษาอาซาเซลมาเหมือนกัน  และถ้ามันเป็นอะไรที่ต้องพึ่งสายตามันก็ง่ายนิดเดียว!!" [พรึ่บบบบบ!!] ลำแสงสว่างจ้าสาดออกจากตัวรอสไวส์ไปหาไนท์ครอเซล ด้วยความเร็วเหลือเชื่อ... ซึ่งมันเป็นการโจมตีที่ฉลาดมาก เพราะพลังโจมตีหรืออาวุธคุณสมบัติธาตที่มีแสงสว่างมากๆ  พวกนี้ใช้บดบังสายตาได้อย่างกับระเบิดแสงของทหารเลยทีเดียว  เป็นการบังคับให้สายตาฝ่ายตรงข้ามต้องบอดสนิทชั่วคราวแน่นอนแน่นอน...ทว่า [กริ๊งงง...] "...ใช่ว่าผมเองจะไม่รู้เรื่องจุดอ่อนของตัวเอง  นี่! คิดว่าผมไม่ได้เตรียมอะไรมาป้องกันตัวเองรึยังไง" ครอเซลพูดพร้อมกับปรากฎกระจกอาคมใสขึ้นมาขวางตรงหน้า   มันคือกระจกเงาย้อนทางที่มองทะลุจากฝั่งตนเองได้  นั่นทำให้มันสามารถป้องกันเขาจากอาวุธที่รบกวนสายตาได้อย่างสมบูรณ์แบบทีเดียว ผู้ชมทั้งสนามฝั่งเกลมอรี่ถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจ  แม้แต่เพื่อนร่วมทีมคนอื่นก็เถอะ....ถ้าจะมีคนเดียวที่ไม่ตกใจ คนนั้นคือ . . . รอสไวส์นั่นหละ  ที่ตอนนี้กำลังยิ้มกว้างให้กับตัวเธอเองเมื่อเห็นลำแสงนั้นสะท้อนเข้ากับกระจก... [เฮ้ย! เกิดอะไรขึ้นกันครับเนี่ย !?] เสียงโฆษกในสนามถึงกับตกใจเมื่อได้เห็นภาพที่เกิดขึ้น  ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลกที่คนทั่วไปจะไล่ตามกลยุทธ์การต่อสู้นี้ไม่ทัน   เพราะสิ่งที่เกิดคือลำแสงนั่นสะท้อนเข้ากับกระจกอาคมของครอเซล ก่อนจะชิ่งไปยังบาลัมร่างยักษ์ตามมุมที่รอสไวส์เล็งเอาไว้ล่วงหน้า.....ด้วยความที่ชายร่างยักษ์มัวไล่ต้อนโคเนโกะอยู่จึงเป็นไปไม่ได้ที่ร่างมหึมานั้นหลบลำแสงที่รวดเร็วนั้นได้พ้น   โดยถ้ามันเป็นเวทมนต์โจมตี...ผลลัพธ์ทีได้ก็คงเป็นความเสียหายเล็กน้อยบนเกราะหนาเตอะของรุคตนนั้น....แต่ผลที่เกิดขึ้นจริงกลับกลายเป็น... . . . ขณะนี้... บาลัมกำลังถูกครอเซลสหายของตนสะกดนิ่งไว้ด้วยแรงโน้มถ่วงมหาศาล  ส่วนรอสไวส์กำลังยืนตั้งหลักเต็มที่ข้างๆ โคเนโกะจัง [ใช่จริงๆด้วย!  ลำแสงนั่นเป็นเวทมนต์เทเลพ็อตสลับตำแหน่งกัน!] จากสายตาของอิตเซย์เขาสรุปได้ทันที  โคเนโกะจังนั่นอาจจะลดทอนพลังป้องกันของบาลัมได้ด้วยการโจมตีปราณของเธอ แต่กระนั้นการจะโค่นลงให้ได้โดยสมบูรณ์ระหว่างรุคด้วยกันนั้นเป็นเรื่องที่ทั้งยาก  เสี่ยง  และใช้เวลาอย่างยิ่ง   ด้วยแผนการของรอสฯ  เธอสามารถสลับตำแหน่งออกจากจุดเสียเปรียบได้ และเปิดโอกาศให้กับตัวเองด้วยเวลาหลายวินาทีอันมีค่ายิ่งเพื่อเผด็จศึกจากระยะไกลอันเป็นความเชี่ยวชาญอย่างไม่มีใครเสมอเหมือนในทีมเกลมอรี่ [อ้าว!  ดูเหมือนเทคนิคของทีมไซร็อจจะทำเรื่องเข้าตัวเองให้สะแล้วครับงานนี้!!] เสียงโฆษกสนามดังขึ้นไกลๆ  แต่รอสไวส์ก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก... เพียงไม่ถึงวินาทีที่เธอยืนข้างโคเนโกะ  วาคิลี่สาวเพ่งมองไปเบื้องหน้าก่อนถามเพื่อนร่วมทีม "..โคเนโกะซัง!  เมื่อกี้โจมตีสำเร็จรึเปล่า?" "...เรียบวุธไปแล้ว  ตอนนี้ปราณจักระน่าจะกำลังสกัดออร่าและพลังต่อต้านเวทฯของนายตัวโตนั่นอยู่~ รับรองว่าตอนนี้ไม่อึดเท่าเดิมแน่นอน!!" "รับทราบ!  งานนี้นายสองคนได้โดนจัดหนักแน่!!" [FULLL - B-U-R-S-T-TTTTT!!!!] แม้แต่อิตเซย์ที่ดูอยู่ยังต้องตาค้าง.... เพราะมันตระการตายิ่งกว่าเวทมนต์ชุดแรกที่รอสไวส์ใช้นับร้อยๆเท่าทีเดียวเมื่อวาคิลี่สาวประกาศ  'พยุหะระดมยิง'  ครั้งนี้เพราะวงเวทจำนวนนับไม่ถ้วนจากขอบฟ้าด้านนึงไปจรดขอบฟ้าอีกด้าน นั้นถูกร่ายออกมาด้วยความเร็วที่เรียกว่าวัดกันไม่ทัน  นับกันไม่ถูก  และเพียงวินาทีเดียว สายฝนเวทมนต์นับสิบสาย ร้อยอย่าง พันประเภท หมื่นครั้งก็ระดมยิงถล่มไปด้วยระดับความรุนแรงแต่ละนัดยังเหนือกว่าเวทมนต์ของปีศาจระดับสูงทั่วไปด้วยซ้ำ [วี๊ดดดดดด........ตูม  ตูม   บรึมมม  ตูมม   ตูมมมม] เสียงหวีดยาวของกระสุนเวทมนต์แหวกผ่านอากาศเข้ามา ก่อนจะกระทบกับพื้นของข้ารับใช้ผู้โชคร้ายทั้งสองคนอย่างถี่ยิบระเบิดเป็นลูกไฟอาคม  หลายสิบนัดกระแทกเข้ากับร่างกายทั้งคู่อย่างจัง ซึ่งแม้แต่พลังเวทส่วนที่ไม่โดนเต็มๆก็ยังสร้างความเสียหายได้ไม่น้อยเพราะแต่ละนัดของรูนเวทมนต์ล้วนมีพลังทำลายเป็นบริเวณกว้างไม่น้อย   ในพื้นที่แคบๆเช่นสนามประลองซึ่งคนสองคนยืนแทบจะติดกันนั้นย่อมเสียหายหนักอย่างยับเยิน   . . . ...โดยอิตเซย์นั้นคิดว่ามิติที่ใช้ในการแข่งขันอาจจะระเบิดเป็นชิ้นๆด้วยซ้ำไปเมื่อเห็นพลังทำลายของรอสไวส์ . . . พอสิ้นเสียงระเบิดและประกายลำแสง   พอฝุ่นควันจางลงคนที่นอนราบอยู่กับพื้นคืออัศวินหนุ่ม ครอเซล นั่นเอง... ร่างกายบอบช้ำสาหัสอย่างไม่ต้องสงสัย แต่เขาก็ยังมีรอยยิ้มกว้างอยู่บนใบหน้า "ผมบอกคุณพี่สาวแล้วไม่ใช่รึว่า... เธอชอบมีช่องว่างเต็มไปหมดเลย....คนเรามักมีนิสัยเสียอย่างนึงที่จะประมาทเลินเล่อเสมอเมื่อเผลอคิดว่าตนเอาชนะศัตรูได้แล้ว..." สภาพร่างกายของครอเซลนั่นเรียกได้ว่าย่ำแย่มาก  บาดแผลสาหัสทั่วทั้งตัวจนอาจจะตายได้ทุกวินาที  แต่ศรีษะ-ดวงตาของเขายังคงสมบูรณ์และเปล่งประกายอยู่ [กึก!] ร่างของทั้งโคเนโกะและรอสไวส์ชะงักกึกไปทันทีด้วยพลังกลาวิตี้เจลของคลอเซล  ซึ่งแม้จะอ่อนแรงมากและทั้งคู่น่าจะสลัดหลุดได้ในเวลาไม่นานนัก  แต่ช่วงเวลาที่ว่าก็นานพอที่จะให้บาลัม ซึ่งโชกเลือดไปทั้งตัวพุ่งเข้าใส่และซัดหมัดขวาของตนเข้าใส่โคเนโกะจังที่อยู่ใกล้ที่สุดอย่างจังเบอร์ [ตูมมมมม!!] [อ้าาาหหห!] โคเนโกะลอยกลิ้ง   เธอถูกโจมตีแบบไม่ทันตั้งตัว  และไม่อาจป้องกันได้ด้วย  หมัดของบาลัมแม้จะบาดเจ็บแต่ก็ทรงพลังสมกับที่เป็นตำแหน่งรุค   ประกายแสงห่อหุ้มร่างของทั้ง 3 คนที่บาดเจ็บก่อนจะค่อยๆสลายไปพร้อมกับร่างนั้นเพื่อส่งตัวกลับไปยังมิติด้านนอกที่มีทีมแพทย์พยาบาลรอรับอยู่ [ศึกรอบที่สอง:  คะแนน 2:1  ทีมเกลมอรี่เป็นฝ่ายชนะ!!] เสียงโฆษกและพิธีกรประกาศซ้ำไปทั่วเวทีพร้อมกับเสียงเฮจากฝั่งอรรถจันทีมเกลมอรี่ . . . ถึงเราจะเสียโคเนโกะจังไป...แต่อย่างน้อยตอนนี้ได้ 2 WIN แล้ว [ขอบคุณมากทุกคน] Note:  ตอนนี้ต้องแปล+เรียบเรียงใหม่หมดเหมือนกับแต่งบทใหม่เลยนะเนี่ย  เพราะปรับมุขให้เข้ากันหน่อย  ถ้าแปลถอดตัวต่อตัวนอกจากเข้าใจยากยังชวนงงอีกต่างหาก  ~ใครอ่านแล้วขัดใจขออย่าได้ถือสา~คิดสะว่าเอาความสนุกละกันครับ   Create Date : 07 มิถุนายน 2555 9 comments Last Update : 7 มิถุนายน 2555 2:46:55 น. Counter : 5641 Pageviews. Share Tweet

มาแล้วๆๆ รอแทบแย่ ขอบคุณมากครับ   โดย: tulza IP: 115.67.64.3 7 มิถุนายน 2555 6:51:51 น.

อย่าห่วงเลยครับท่านครอสก่อนจะบอกว่าขัดยังไม่รู้เลยว่าเปลี่ยนจากของเดิมตรงไหน 555   โดย: wingaura IP: 115.31.184.130 7 มิถุนายน 2555 7:20:40 น.

ผมว่าอ่านแล้วก็ปกติดีนะ : 3 จะขัดยังไงก็ไม่รุ้อย่างที่ท่านวิงบอก ไม่เคยอ่านดิบ เอิ๊กๆ ขอบคุณมากคร้าบ   โดย: TaparP IP: 171.97.19.118 7 มิถุนายน 2555 8:34:32 น.

ถ้านี่ขัดจริงอย่างที่คุณครอสว่ามาล่ะก็ คุณครอสนี่มือแปลขั้นเซียนครับ ไหลลื่นสุดๆ ว่าแต่เจ๊รอสนี่ เปิดตัวเกมแรกได้สุดยอดมากๆ   โดย: infinite justice IP: 118.174.138.85 7 มิถุนายน 2555 9:55:03 น.

ขอบคุณท่าครอสครับ ว่าแต่อย่างนี้เท่ากับว่าโคเนโกะก็หมดสิทธิลงแข่งในรอบต่อๆไปแล้วสินะครับ เสียดายจัง (=w=)   โดย: Lucilmomo IP: 203.153.166.116 7 มิถุนายน 2555 10:20:01 น.

ตอนนี้ลูกล่อลูกชนกันสนุกเลยแฮะ ขอบคุณครับ   โดย: gmc IP: 203.147.5.218 7 มิถุนายน 2555 10:22:29 น.

รอ อาเคโนะSครับผม   โดย: jame IP: 110.168.148.240 7 มิถุนายน 2555 11:10:33 น.

ขอบคุนครับ   โดย: k93 IP: 101.108.166.3 8 มิถุนายน 2555 17:54:15 น.

ขอบคุณครับ รอตอนหน้าๆ   โดย: Jiraphat IP: 101.109.116.174 11 มิถุนายน 2555 22:05:53 น.