39. Lost In Your Arms : : Chistina Dodd

Lost In Your Arms
Chistina Dodd
Historical Romance


Enid MacLean is finally living a peaceful life when she receives word that an explosion has injured the husband she hoped she's never have to see again. Reluctantly, she agrees to de her duty but, except for this distinctive green eyes, the man she nurses back to health is not the man she remembers.


And he remembers nothing, from the depths of his amnesia, he reaches out for the woman he believe is his wife, tempting her with ardent word and reckless passion she finds herself unable to resist. And while Enid finds herself losing her heart to this achingly familiar stranger, she cannot help but wonder how her husband has become such a dangerous seductive man and what secrets he carries locked away in his lost memories.




The blood in your veins, the marrow in your bones I'm inside you supporting you, keeping you alive. I'm a part of you. You are a part of me. We are forever. P 228





สำหรับ Enid ความทรงจำระหว่างเธอกับสามี Stephen MacLean เต็มไปด้วยความล้มเหลว เขาเป็นนักพนัน เดินทางท่องเที่ยวไปทั่ว

เอาแต่ใจ ระยะเวลาสามเดือนที่อยู่ด้วยกัน ความรักที่ Enid ทุ่มเทให้ Stephen กลับกลายเป็นแค่ความรักที่กลับมาทำลายเธอเอง

เต็มไปด้วยความทุกข์ทรมาน รักที่ฝันกลับลดน้อยลงเรื่อย ๆ หลังจากแต่งงานกันได้เพียงสามเดือน เขาก็ทิ้งเธอไปเฉยๆ


และวันหนึ่งเมื่อ Enid ได้รับข่าวว่าสามีของเธอ Stephen ยังมีชีวิตอยู่ และเจ็บปางตายจากการถูกระเบิดและเพื่อนของStephen ขอให้เธอไปช่วยพยาบาลให้เขาดีขึ้น

แม้ Enid รู้สึกกระอักกระอ่วน เธอไม่อยากเจอ ไม่อยากติดต่อเขาอีกต่อไป แต่ด้วยความเห็นใจ ทำให้เธอทำเป็นนิ่งเฉยไม่ได้

เธอได้เดินทางไปช่วยพยาบาลเขาด้วยความจำใจ




แรกพบเขาหลังจากเก้าปีที่ไม่เจอกัน Enid แทบจำ Stephen ไม่ได้ เขาดูเปลี่ยนไป ผ้าพันแผลพันทั้งลำตัวและใบหน้า กระดูกขาหนัก แผลแหวะหวะตามลำตัว

เปิดเผยเพียงดวงตาสีเขียวคู่นั้น ทีเธอไม่เคยลืม สภาพเขากำลังจะตาย แทบหมดหนทางเยียวยา






เดือนแรกผ่านไป เขาเริ่มดีขึ้น แต่ไม่แข็งแรงนัก ยังอ่อนแรงและช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ในความทรงจำอันดำมืด เขามองเห็นและตะหนักว่ามี Enid คอยพยาบาล

ดูแลเขาอย่างใกล้ชิด คอยอ่านหนังสือให้ฟัง เล่าเรื่องราวต่างๆ ให้เขาฟัง และเมื่อเขาเริ่มรู้สึกเขากลับสูญเสียความทรงจำทั้งหมดจำไม่ได้แม้กระทั่งตัวเองเป็นใคร

และจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเธอเป็นใคร..เธอบอกว่าเธอเป็นเมียของเขา

เดือนที่สองเขาเริ่มดีขึ้นและแอบมองและชื่นชม Enid บ่อยๆ และงงกับตัวเองว่าเขาลืมภรรยาที่งดงามอย่างนี้ไปได้อย่างไร ในขณะที่เขางงๆตัวเอง

เขาก็แอบสังเกตว่า ตัว Enid เองก็ดูห่างเหินแววตาไม่มีแววห่วงหาอาทรใดๆ มากเป็นพิเศษเกินกว่าพยาบาลกับคนไข้ ไม่เหมือนกับที่เธอบอกว่าเธอเป็นเมียของเขา

บางอย่างเกิดขึ้นในใจ ความรู้สึกว่าเขาต้องพยายามเกี้ยวพาเธออีกครั้ง และเขามีความสุขเมื่อเธออยู่ใกล้ๆ แปลก...ความรู้สึกที่เขาเชื่อว่าเขาไม่เคยเป็น

บางครั้งเขาพยายามแอบหลอกให้เธอเข้าหา แอบอ้อนๆ บางทีเห็นEnid จับได๋เขาได้ว่าเขากำลังจะหลอก เธอก็โกรธๆอายๆ และรีบเดินหนีไป

ตลอดเวลาเดือน กว่า ๆ ที่นอนบนเตียง เขาเห็นความงดงามอดทนและเด็ดเดี่ยวของ Enid เขาก็เชื่อแล้วว่าเขารักผู้หญิงคนนี้จริง เพียงแต่จำไม่ได้เท่านั้น




สำหรับ Enid ในระหว่างที่เธอพยาบาลเขาดึงให้เขาฟื้นจากความตาย มีบางอย่างเกิดขึ้น เหมือนกับว่าเธอกำลังจะตกหลุมรักเขาอีกครั้ง เขาช่างไม่เหมือนเดิมเสียเลย

Stephen ในความทรงจำของ Enid และ คนที่เธอกำลังเยียวยาช่างต่างกันโดยสิ้นเชิง ถ้าเป็นเมื่อก่อน Stephen คงจะโอดครวญ พร่ำพ่นถึงความไม่สบายของตัวเอง

เอาแต่ใจ หงุดหงิดฉุนเฉียว แต่คนใหม่ที่เธอกำลังพยาบาลเขา กลับมีความอดทน ดูจริงจัง ไม่เหละแหละ มองเธอแปลกๆ เหมือนเดิมก็เพียงแค่ดวงตาสีเขียวมรกตคู่นั้น

หน้าตาเขาดูแปลกไป อาจจะเป็นเพราะแรงระเบิด จมูกหัก หน้าเปลี่ยนไปบ้าง แต่เขาก็คือ Stephen คนที่ทิ้งเธอไป ทำให้ Enid ตั้งกำแพงกั้นเขาไว้

ทั้ง ๆ ที่ตระหนักดีว่าเขาเปลี่ยนไป แต่เธอก็ไม่ทันฉุกคิด เมื่อเขาตื่นขึ้นมาและถามว่าเธอเป็นใคร Enid หันหน้าเผชิญกับความจริง

และบอกเขาว่าเธอเป็นเมียเขา เขาถามว่าทำไมเธอถึงได้ทำตัวไม่เหมือนเมียทั่วๆ ไป เกิดอะไรขึ้น Enid ก็เท้าความให้ฟังว่าเขาได้เคยทำอะไรกับเธอไว้บ้าง




เมื่อเธอได้รับจดหมายทางไกลว่าหญิงชราที่เธอดูแลมาก่อน ได้เสียชีวิตลง ทำให้Enid เสียใจอย่างมากเพราะทั้งคู่ผูกพันธ์ดูแลกันมานาน คืนนั้นเธอเสียใจมาก

และในทีสุดเธอก็ทลายกำแพงที่กั้นเธอกับเขาไว้ เธอยอมมอบตัวให้เขาอีกครั้งในคืนนั้น ท่ามกลางความกลัวว่าเขาจะทิ้งเธอไปในที่สุด เมื่อเขาแข็งแรงเขาก็ไม่ต้องการเธออีกต่อไป




เช้ามืดคืนนั้นมีคนตะโกนบอกไฟไหม้ ทำให้เกิดเหตุการฉุกละหุกขึ้น Stephen ลุกจากเตียงและพยายามที่จะช่วยพาเธอหนีลงไปด้านล่าง ท่ามกลางความงุนงน

ความสูญเสีย และความห่วง Stephen ที่กำลังป่วย ทำให้เธอโมโหมากเมื่อทราบว่าเขาเดินได้เองโดยที่ไม่ล้มและดูแข็งแรงดี และเมื่อปีนลงมาด้านล่างแล้ว

เธอยืนเสียขวัญและเขายืนปลอบอยู่ด้านล่างขณะที่เธอกำลังสติแตกด้วยอารมณ์ต่างๆ ที่ประดังเข้ามา เธอเพิ่งตะหนักว่าเขาสูงกว่าเดิมประมาณ 3 นิ้ว เมื่อยืนในอ้อมกอดของเขา

เขาคงโตขึ้น แต่มาฉุกคิดอีกทีตอนที่เจอกับ Stephen เขาอายุ 25 แล้ว เขาจะสูงขึ้นได้อย่างไร และเธอก็ช๊อตไปเลยว่าเขาไม่ใช่ Stephen สามีที่ทิ้งเธอปีเมื่อ 9 ปีที่แล้ว




ด้วยความตกใจและช๊อตยังไม่หายแต่แน่ใจแล้วว่าเขาไม่ใช่ Stephen และเขาคือ Kierman MacLean ญาติผู้พี่ของผู้จองหองของ Stephen แน่ๆ นั้นเอง เธอต้องตกใจอีกรอบ

ว่า Kierman กำลังมีแผนจะเดินทางกลับบ้านเพื่อเรียกความทรงจำโดยที่ไม่ได้บอกเธอก่อน ทำให้เธอสติแตก โมโหและพาล โกรธตัวเองที่ปล่อยตัวให้ Kierman




เธอจะต้องเจอกับปัญหาหนักเสียแล้ว ไปที่ปราสาทของตระกูล MacLean ที่ไม่ต้องการเธอตั้งแต่แรก เมื่อตอนที่Stephen แจ้งข่าวกับทางบ้านว่าจะแต่งงานกับเธอ

และ Kierman คนนี้แหละที่เขียนจดหมายมาต่อว่าเธอว่าแต่งงานเพื่อเงิน




ขณะที่เก็บความลับไว้กับตัวด้วยความอึดอัด และต้องเดินทางไปที่บ้าน Kireman MacLean เขาดูแลเอาใจใส่เธออย่างดี และเธอเองก็พยายามตีตัวออกห่าง

ขณะที่เดินทางถูกโจมตีจากผู้ลอบฆ่า ทำให้เธอและ MacLean ต้องหนีออกจากรถม้าและเดินเท้าต่อไปที่ปราสาท ในระหว่างทางเธอมีโอกาสได้บอกความจริงเขาว่า

เธอไม่ใช่เมียเขา ในขณะที่เขาเริ่มจำได้ ความทรงจำเขาเริ่มกลับมา และเขาตะหนักว่าเขาจำได้ว่า เธอคือผู้หญิงที่ยอมแต่งงานเพื่อเงิน



P.245

But to discover the woman he had depended upon, cherished, laid cliam to, was not his wife! He had his momories back, yes. But he hed new ones, too.

He remembered living with Enid, talking with her, having her nurse him, help him, jest with him and fight with him. He knew of he sharp tongue, her golden laughter, the way yawned just berfore she fell asleep. He knew how she looked naked.

She had been his wife, and he wanted her still to be his wife.



และ Enid ก็ได้ทราบว่า Stephen ได้ตายจากการลอบวางระเบิดแล้ว คนที่เธอดูแลมาสองเดือนกว่า กลับมายืนตะโกนว่าเธอฉอดๆ ทำให้เธอโมโหสุดฤทธิ์

ทะเลาะกันไป ลากกันไปจนกว่าจะถึงปราสาทและก็เจอญาติๆ เจอแม่ของ Kierman และต้องหาวิธีตามหาคนที่ลอบฆ่าพระเอกอีก

เล่าตอนที่ชอบอีกตอน

ตอนที่ MacLean พยายามจะรั้ง Enid ไม่ให้ไปในบทท้ายๆ



MacLean : "Last night you said you love me"


Enid : "But I don't want to love you." Her voice got higher a sure sign she was nervous. "Love is nothing but and ambush, a trap, and you can't run far enough to get away from the pain and the heartache"


MacLean ; "But there're joy, too. There're having someone for you own. There are whispers in the night and raising a bairn and love that stretches to eternity_"


Enid : it doesn't stretch into eternity. That's trouble We'd arue. You'd leave me because of who I am.

Enunciating each word clearly, he said "I..would…not" and then Tuk กริ๊ดดดดด สลบ !!!





Happy Ending... เรื่องนี้ spoils ยาวมากๆ แต่ไม่ได้เล่าตอนใกล้จบเดี๋ยวจะหมดสนุก แต่ต้องยอมรับว่าเป็น History Romance ที่สนุกมากๆ อีกเรื่องเลยแหละ


ปกก็สวย ชวนให้คิดถึงบรรยากาศแบบปราสาทแสนสุข งานแต่งงาน สวนดอกไม้ อะไรทำนองเนี้ย เคลิ้มกันไปค่ะ

คะแนนในใจ 4.85/5

หัก 0.15 พระเอกต้องให้นางเอกเดินมาหาเองถึงสองครั้ง ขัดจายยยยมากกกก

Create Date : 18 เมษายน 2554 Last Update : 18 เมษายน 2554 13:05:51 น. Counter : 838 Pageviews.		12 comments
Share Tweet