ลิขิตรักจาก ยมฑูต

ตามความเชื่อของบางศาสนานั้น เชื่อกันว่าสวรรค์มีตา นรกย่อมมีประตู และเมื่อประตูนรกเปิดออก จึงเป็นช่วงเวลาของเหล่า สัพเวสี และวิญญาณเร่ร่อนและวิญญาณร้ายต่างๆจะออกมาขอรับกุศลผลบุญต่างๆที่มนุษย์ได้อุทิศให้ และแน่นอนไม่ใช่มีแค่เพียงวิญญาณต่างๆเท่านั้น ประตูนรกเปิดออกในครั้งนี้ ได้มีบางสิ่งที่หลบ รอดออกมาด้วยเช่นกัน

ฮเยริน หญิงสาวพนักงานบริษัท อายุ 28 ปีเธอก็เหมือนกับคนทั่วๆไปที่มีความต้องการขั้นพื้นฐานไม่ต่างกัน ถึงแม้ว่าโลกนี้อาจดูช่างโหดร้ายกับเธอเหลือเกิน แต่เธอก็สามารถยืนหยัดและต่อสู้พันฝ่ากับอุปสรรคต่างๆได้มาจนถึงตอนนี้ ฮเยรินเป็นเด็กกำพร้า พ่อแม่ทิ้งเธอไปตั้งแต่เธอยังไม่หย่านม เธอถูกเลี้ยงดูจากลุงกับป้า และลูกของลุงกับป้าที่ชื่อ มีนจี ซึ่งห่างกับเธอ6ปี มีนจีเป็นหญิงสาวที่มีรูปร่างหน้าตาผิวพรรณดี ต่างกับเธอ ที่นอกจากรูปร่างและความสูงของเธอแล้วหน้าตาเธอยังเทียบกับ น้องสาวของเธอไม่ได้ และด้วยวัย ที่เกือบจะ 30อยู่รอมร่อแล้ว ก็ยังไม่มีผู้ชายคนไหน ที่อยากจะเข้ามาทำความรู้จักกับเธอเลย เธอเปรียบเทียบตัวเองกับน้องสาวแล้วก็ได้แต่รู้สึกน้อยใจ วันนึงขณะที่ ฮเยริน กำลังลงรถเพื่อจะเดินกลับบ้าน อยู่ๆก็มีสุนัขขนสีดำตาสีฟ้า วิ่งตัดหน้ารถบรรทุกมันถูกรถชน กระเด็นขึ้นมาบทฟุตบาท ฮเยริน ร้องเสียงหลง พร้อมกับเสียงร้อง ครญครางของ สุนัขตัวนั้น ผู้คนแถวนั้น ไม่มีใครให้ความสนใจกับ สุนัขที่ถูกรถชนเลย ฮเยรินเอง ได้แต่มองด้วยแววตาสงสาร เธอคิดว่าน่าจะมีคนเข้ามาช่วยเจ้าสุนัขตัวนั้น แต่เมื่อเธอเดินไปไม่กี่ก้าว ก็ตัดสินใจเดินกลับมาจุดที่เกิดเหตุ สุนัขตัวนั้นมันกำลังเลียแผลของมันอยู่ ฮเยริน ตัดสินใจตะโกนถามไปว่า สุนัขของใครคะ มันถูกรถชน ใครเป็นเจ้าของมันคะ เธอมองไปรอบๆ มีแต่ความเงียบเท่านั้น ฮเยริน มองหน้าเจ้าสุนัขตัวนั้น ไม่มีปลอคคอนี่ เธอมาจากไหนกันนะ หญิงสาวตัดสินใจอุ้มสุนัขตัวนั้นไปหาหมอทันที

ที่บ้านไม่เห็นด้วยที่ ฮเยริน จะเลี้ยงสุนัข แต่ฮเยริยยืนยันว่า มันกำลังบาดเจ็บ ยังไงก็ปล่อยมันไปตอนนี้ไม่ได้ มินจีให้เหตุผลว่า เดี๊ยวมันจะส่งเสียงเห่า หนวกหู แล้วใครจะเป็นคนรับผิดชอบ พี่ต้องคอยให้อาหารมันเองนะ และก็จัดการกับสิ่งที่มันถ่ายออกมาเองด้วยหล่ะ ฮเยริน ตอบตกลง ได้สิ เรื่องแค่นี้เอง ลุงกับป้าเองได้แต่นิ่งเงียบ เพราะตั้งแต่มินจีโตมา ทุกอย่างในบ้าน มินจีจะเป็นคนตัดสินใจเองหมด พ่อกับแม่ได้แต่นิ่งฟัง ทั้งที่ ฮเยรินเป็นคนรับผิดชอบ ค่าใช้จ่ายทั้งหมดในบ้านหลังนี้ แต่เธอเองกลับรู้สึกเหมือนเป็นผู้อาศัย เงินเดือนที่เธอได้ เธอจะแบ่งให้ลุงกับป้าไว้ใช้จ่าย บางทีไม่พอขาดเหลือ ลุงกับป้าก็มาเอ่ยปากกับ ฮเยริน หญิงสาวไม่เคยปฏิเสธเลย เมื่อรู้ว่าเงินของเธอ ลุงกับป้าเอาไปให้ มินจี ซื้อเสื้อผ้าสวยๆดีๆใส่ เธอมองเจ้าสุนัขเจ้าปัญหาที่นอนหมอบอยู่ภายในห้องนอนของเธอ สุนัขตัวนั้นก็เอาแต่จ้องมองหญิงสาว ฮเยรินหันหน้ามาพูดกับมันว่า ข้างนอกมันหนาวอยู่ในนี้ก็แล้วกันนะ หญิงสาวเอื้อมมือไปลูบหัวมันเบาๆ ตาสีฟ้าซะด้วยสิ ป่านนี้เจ้าของคงตามหาจนวุ่นแน่ๆ ฉันจะเรียกเจ้าว่าอะไรดีนะ อืมมม ขนเธอนุ่มและดำขลับเงางามด้วย อ้อฉันเรียกเจ้าว่า นิลก็แล้วกัน ดีมั้ย เจ้านิลเห่ารับทันที ชู่วส์ๆๆๆเบาๆสิ เธอชอบชื่อนี้หรอ สุนัขตัวนั้นจ้องมองแววตา ของ ฮเยริน

หลายวันต่อมา ฮเยริน พาเจ้านิลออกไปเดินเล่นหลังจากขามันเริ่มหายดีแล้ว ผู้คนแถวนั้นต่างให้ความสนใจ เจ้านิลเป็นพิเศษ ก็ด้วยเพราะขนของมันสีดำขลับ ตัดกับสีของดวงตา เด็กๆต่างเข้ามาดูใกล้ๆ ฮเยรินรู้สึกดี ไม่เคยมีใครมาห้อมล้อมเธอแบบนี้ รวมไปถึงคนๆนึงที่เธอแอบชอบเขาอยู่ลึกๆ ฮเยริน มองดูเด็กหนุ่มซึ่งเพิ่งกลับจากโรงเรียน แทจุน เป็นเด็กหนุ่มที่ ฮเยริน แอบรู้สึกดีๆด้วย แต่เธอก็ได้แต่มอง แลเก็บความรู้สึกนี้ซ่อนเอาไว้ถ้าเป็นไปได้เธอคงซ่อนให้ลึกสุดหัวใจของเธอ ฉันคงบ้าไปแล้วแน่ๆ ทำไมไม่ดูตัวเองนะ เจ้านิลเห่า ทำให้ แทจุนหันหลังกลับมา เห้ย แทจุน ไม่ไปด้วยกันหรอ แทนจุนหันไปตอบเพื่อนว่า นายไปกันก่อนเถอะ แล้วเดินตรงมาที่กลุ่มคนที่ห้อมล้อม ฮเยรินอยู่ หญิงสาวรู้สึกประหม่า แต่เจ้านิลก็ยังเห่าไม่หยุด มันจะกัดผมไหมครับ แทนจุนเอ่ย อ้อไม่หรอกจ้า ฮเยรินอุ้มเจ้านิลไว้แทบอก คนเยอะมันคงตื่นคนอ่ะนะ หญิงสาวเอามือลูบตัวเจ้านิลเบาๆ กลับบ้านเราดีกว่าเนอะ เจ้านิลเห่ารับ เพียงแค่นี้ก็ทำให้หัวใจของหญิงสาวพองโต แทจุนพูดกับฉันด้วยหล่ะ
คืนหนึ่งขณะที่ ฮเยรินหลับ หญิงสาวฝันไปว่า เธอไปไหว้พระในสถานที่แ่ห่งนึงโดยมีเจ้านิลอยู่ด้วย และเธอได้อธิฐานว่า สี่งที่เธอขอกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ มันอาจดูไม่ถูกต้องนัก แต่เธอก็อยากจะขอสักครั้งในชีวิตของเธอ เธออยากเดินอยู่เคียงข้างแทนจุน ยิ้มด้วยกัน หัวเราะด้วยกัน สักครั้ง มีเสียงอันทรงพลังอำนาจ ดังกังวานตอบเธอว่า เธอแน่ใจในสิ่งที่เธอขอหรอ หญิงสาวตกใจ มองไปโดยรอบไม่มีใคร นอกจากเจ้านิล แล้วเสียงนั่นมาจากไหน เสียงนั้นย้ำถามเธอว่า ขอแค่เธอได้อยู่ใกล้ๆ เด็กชายคนนั้น ได้ยิ้ม ได้หัวเราะ ได้ีมีความสุขร่วมกัน เธอขอแค่นั้นใช่มั้ย หญิงสาวหลับตาครุ่นคิด ฉันรู้ดี้ว่าสิ่งที่ฉันคิดเหมือนเป็นคนบ้า แต่ฉันพยายามข่มความรู้สึกของตัวเองแล้ว ไม่รู้ทำไมสายตาเราถึงได้แต่เฝ้ามองเด็กหนุ่มคนนั้น เธอตัดสินใจได้แล้วรึยัง กับคำของของเธอ เธอแน่ใจนะว่าจะไม่เสียใจภายหลัง ประโยคสุดท้ายดังกังวนแว่วในโสตประสาทของเธอ จนในที่สุด เจ้านิลเห่าทำให้เธอสะดุ้งตื่นในตอนรุ่งสาง

เย็นวันหนึ่ง ฮเยรินพาเจ้านิล ออกมาเดินเล่น หวังว่าจะเจอ แทจุนเหมือนคราวก่อน แต่รอจนเย็นหญิงสาวก็ไม่พบ แทนจุน จึงจูงพาเจ้านิลกลับบ้าน อยู่เจ้านิลก็วิ่ง หญิงสาวทำสายจูงเจ้านิลหลุดมือ จึงวิ่งตามเจ้านิลไป ปากก็บอกให้คนช่วยจับสุนัขของเธอให้ที ช่วยจับสุนัขฉันด้วยคุ่ะๆๆ แต่ไม่มีใครสักคนที่สนใจ จนทางข้างหน้าเป็นถนน และมันสัญญาณไฟเขียวด้วย เธอวิ่งสุดฝีเท้า หวังจะคว้าตัวเจ้านิลไว้ มีรถกำลังพุ่งตรงมาทางเธอ เอี๊ยดดด โครม เสียงเบรคดังลั่นถนน เธอจับเจ้านิลไว้ได้ กอดมันไว้ในอ้อมอก ร่างของเธอเปียกชุ่มไปด้วยเลือด ...

Create Date : 15 กุมภาพันธ์ 2556		0 comments
Last Update : 15 กุมภาพันธ์ 2556 21:20:35 น.
Counter : 531 Pageviews.
Share Tweet