ลิขิตรักจาก ยมฑูต

ซองยู เมื่อรู้จากพี่เลี้ยงว่า มินโฮ ฟื้นแล้วชายหนุ่มรีบตรงมาที่ห้องทันที เขาเปิดประตู้ก้าวเข้ามาก็ต้องแปลกใจ ที่เห็นหลานชายตรงหน้า มินโฮอ่า ซองยู นิ่ง มองดูชายตรงหน้าเขา นี่เธอจริงๆหรอ มินโฮ ยิ้มน้อยๆ ไม่ได้พบกันนานเลยนะครับ น้าซองยู สายตาของซองยูแทบไม่อยากเชื่อ เมื่อเห็นหลานชายตื่น และฟื้นขึ้นจากอาการเจ้าชายนิททรา น้าดีใจจริงๆ นั่งก่อนสิ มินโฮยังคงมองหญิงสาวที่หลับสนิทอยู่บนเตียง ขอน้าตรวจดูเธอหน่อย ซองยูสอดหูฟังเข้าไปที่ใต้เสื้อของชายหนุ่ม แล้วเขาก็ต้องแปลกใจ ทำไมเสียงหัวใจของ มินโฮถึงได้เต้นช้าผิดปรกติ ซองยูมองหน้าหลานชาย มินโฮอ่า เธอเจ็บหรือปวดตรงไหนรึเปล่า ทำไม..ผมเป็นอะไรหรือครับ มินโฮพยายามควบคุมพลัง ที่มีอยู่ในตัว ตัวนายทำไมเย็นๆหล่ะ มินโฮ มองไปที่แอร์ ก่อนจะตอบน้าชายไปว่า แอร์ที่นี่ผมว่ามันเย็นไปนะครับ อืมม ซองยูเดินไปดูที่ตัวตั้งอุณหภูมิ อ่าา ตั้งต่ำกว่า25 นี่เอง คุณคะ คุณท่านกับคุณนายกลับไปรอที่บ้านแล้วค่ะ อ้องั้นหรอ งั้นเดี๊ยว มินโฮ กลับกับน้าก็ได้ แล้ว เยวอนหล่ะครับน้า เดี๊ยวดิฉันจะอยู่เฝ้าคุณหนูเองค่ะ คุณมิโฮไม่ต้องห่วง ซองยูกำลังตรวจดูอาการของหลานสาวก่อนที่จะออกจากห้อง ทำไมมินโฮดูแปลกๆไป หรือเพราะเราคิดมากไปเองกันแน่นะ เสียงประกาศเรียก ซองยูก็ดังขึ้น อ่า น้าต้องไปดูคนไข้ก่อน เสร็จแล้วเรากลับบ้านด้วยกันนะ มินโฮ ชายหนุ่มพยักหน้า ครับ

วันรุ่งขึ้น มินโฮตาม ซองยูมาเฝ้า เยวอนที่ รพ. ชายหนุ่มหยิบนิตยสารขึ้นมาเปิดอ่าน เสียงเปิดประตู ชายหนุ่มหันมองไปที่ประตู ผู้ที่เปิดประตูเข้ามาก็แปลกใจ ที่เห็น มินโฮ แต่พอเธอมองไปที่เตียงก็แน่ใจว่าไม่ได้เข้าผิดห้อง สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ มิน จี ชายหนุ่มพยักหน้า หญิงสาวรู้สึกแปลกๆ อ้า สายตาแบบนี้เหมือนฉันเคยเจอเขาที่ไหนมาก่อนเลย แต่นึกไม่ออก มินจีนำดอกไม้ที่ติดมือมาใ่ส่แจกัน โอ๊ะ คุณมินจี มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ ฉันออกไปพบคุณหมอซองยูมาค่ะ มินจียิ้ม เพิ่งมาถึงค่ะคุณพี่เลี้ยง เอ่อ..แล้วเธอปรายตามองไปที่โซฟา อ้อ คุณมินโฮ คะ นี่คุณมิจีค่ะ แฟนของคุณน้าซองยู มินโฮลุกขึ้นยืน พร้อมกับกล่าวคำทักทาย สวัสดีครับ คุณน้า มินจียิ้ม ซองยูเดินเข้ามาพอดี อ้าวคุณมาพอดี เยวอนเป็นอย่างไรบ้างคะ ซองยูรอพยาบาลเข้ามารายงาน ชายหนุ่มอ่านชาร์ท และเดินเข้าไปที่เตียง เยวอนอ่า เขาเอ่ยเรียกหลานสาวเบาๆ ได้ยินน้ามั้ย ผู้คนที่อยู่ภายในห้องต่างนิ่งเงียบ หญิงสาวค่อยๆลืมตา อ่า ดูซิว่าใครมาเยี่ยมเธอบ้าง หญิงสาวหันมองซ้าย ก็พบกับ น้ามินจี หันขวาก็พบกับพี่เลี้ยง แล้วที่ปลายเตียง เยวอนพยุงตัวลุก ซองยูเข้ามาประคองช่วย มินโฮยืนส่งยิ้มให้ หญิงสาวมองหน้า น้าชายเหมือนต้องการให้น้าบอก พี่มินโฮหรอคะ พี่มินโฮจริงๆหรอคะ น้า อื้ม ใช่ นั่น มินโฮ อ้าา เจ้าหญิงของน้าซองยู ตื่นแล้ว ชายหนุ่ม ยีผมหญิงสาวเบาๆ ก่อนจะหันไปบอกกับพี่เลี้ยงให้ช่วยโทรบอกพี่เขยกับพี่สาวด้วย มินจีเองก็ยิ้มออกได้เหมือนกันเมื่อเห็น ซองยูคลายกังวล เธอตื่นแล้วน้าขอให้เธอแข็งแรงเร็วๆนะ คุณมินจี จะกลับเลยหรอคะ พี่เลี้ยงเอ่ย ค่ะต้องรีบกลับไปที่งานค่ะ ซองยู เองจึงเอ่ย ผมออกเวรแล้ว ให้ผมไปส่งคุณนะครับ

เยวอนยังคงนั่งมองมินโฮ อยู่บนเตียงเป็นเวลานาน จนมินโฮต้องเอ่ยถาม เธอจ้องฉันแบบนั้นทำไม พี่ใช่พี่มินโฮจริงๆหรอ หึ หึ มิโฮหัวเราะ ถ้าไม่ใช่ มินโฮ แล้วเธอคิดว่าฉันเป็นใครหล่ะ ทำไมเยวอนกลับรู้สึกเหมือนคุ้นเคยกับมินโฮ ทั้งที่เธอกับมินโฮเพิ่งเคยพบกันในสถาณการณ์แบบนี้เป็นครั้งแรก แล้วที่ฉันฝันเห็นพี่บ่อยๆหล่ะ อ๊ะ เธอฝันถึงพี่ด้วยหรอ ฝันว่าไงหล่ะ มินโฮเอ่ยถาม พี่ไม่รู้จริงๆหรอ หรือทำเป็นจำไม่ได้ อ้าว สงสัยเธอคงจะหลับนานไปถึงได้ฝันไปเรื่อยเปื่อย มินโฮเดินไปรูดม่านเพื่อให้แสงได้สาดเข้ามาในห้อง โอ๊ะเขายังไม่คุ้นชินกับแสงแดดจ้าแบบนี้ จึงยกมือบังแสง อ่าา เยวอนสังเกตุดูพฤติกรรมของชายหนุ่ม เธอจับตามองแบบไม่กระพริบ มิโฮหันกลับมามองหญิงสาว ไง เธอคิดว่าพี่เป็นอะไร ชายหนุ่มเดินไปหยิบขวดน้ำในตู้เย็นออกมาเปิดดื่ม ทำให้หญิงสาวเอ่ย ขอน้ำให้ฉันบ้างสิ มินโฮจึงหยิบแก้วน้ำและรินน้ำใส่แก้วส่งให้ เยวอน ค่อยๆดื่มนะ สายตาเยวอนยังคงจับจ้องไปที่ดวงตาของชายหนุ่ม ชายหนุ่มยิ้ม เชื่อรึยัง สิ่งที่เธอคิดกับที่เธอเห็นตอนนี้ ก็ตอนที่พี่ยังไม่ฟื้น ไม่รู้ทำไมฉันถึงต้องฝันถึงพี่บ่อยๆด้วยก็ไม่รู้ พอพี่ฟื้นมาฉันเองก็นึกว่าฉันยังฝันอยู่หน่ะสิ มินโฮยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆหน้าของเยวอน เธอไม่ได้ฝันหรอก..

หลานชายคุณ ฟื้นตั้งแต่เมื่อไหร่คะซองยู ผมเองก็แปลกใจ ตอนอยู่ รพ พี่เลี้ยงบอกผมว่า มินโฮฟื้นแล้ว ฉันเองก็ไม่อยากเชื่อถ้าไม่ได้เจอกับตาตัวเอง หลานชายคุณหลับไปตั้ง 3 4 ปี แต่ก็นับว่าเป็นข่าวดีนี่คะ ครับ พี่สาวกับพี่เขยผมดีใจมาก ผมเองก็เหมือนกัน รู้สึกว่าที่พี่ส่งเสียให้ผมได้เรียนหมอ ไม่สูญเปล่าเลยจริงๆ ค่ะเห็นคุณสบายใจอย่างนี้แล้ว ฉันก็รู้สึกดีไปด้วย ซองยูคะ ฉันขอโทษสำหรับเรื่องคราวก่อน ชายหนุ่มยิ้มพร้อมกับประทับริมฝีปากที่หน้าผากหญิงสาว ไม่เป็นไรครับ ผมเองก็อาจจะหงุดหงิดกับคุณเพราะเรื่องหลาน ผมก็ต้องขอโทษคุณเหมือนกัน เอาเป็นว่า วันหยุดนี้คุณมีแพลนอะไรรึเปล่า ผมได้หยุด 3วัน โอ้ จริงหรือคะ เราไปปิคนิคกันดีมั้ยคะ เปลี่ยนบรรยากาศออกไปนอกเมือง รับอากาศบริสุทธิ์ดูบ้าง อืม ตามใจคุณสิครับ..

Create Date : 30 มีนาคม 2556		0 comments
Last Update : 30 มีนาคม 2556 20:10:23 น.
Counter : 638 Pageviews.
Share Tweet