เอ๋จังเข็มแข็งจังเลย ทำงานก็เก่งด้วย ปรับตัวได้เร็วอย่างนี้ อยู่ญี่ปุ่นสบายชิวๆ เลยนะจ๊ะเนี่ย
เป็นพัชคงทำไม่ได้แน่เลยจำชื่อเค้กเยอะๆ อย่างงั้น...แต่ก็นะ ไม่แน่เหมือนกัน เพราะพัชก็ชอบกินเค้กเหมือนกัน อาจจะทำให้จำได้เร็วมากขึ้นก็ได้ ใครจะรู้ อิอิ
เป็นกำลังใจให้ต่อไป がんばってね！

เป็นกำลังใจให้นะคะ ปรับตัวได้ดีค่ะ เค้กที่ญี่ปุ่นคงสวยและน่าทานมาก ๆ เลยนะคะ อยากไปเที่ยวบ้างจังเลยค่ะ

มาทักทาย....และให้กำลังใจนะครับ สู้ๆๆๆนะครับ.....อย่าลืมรักษาสุขภาพเวยนะครับ

แวะเข้าไปอ่านพาร์ทแรกและก็อ่านต่อมาที่พาร์ทสอง
ทำไบต์ร้านเค้กท่าทางน่าสนุกจังเลยนะคะ ไม่เครียดมากด้วย สู้ๆๆๆ นะคะ
เราล่ะอยากไปทำร้านเค้กบ้างแต่เหมือนในโตเกียวไม่ค่อยเห็นคนต่างชาติทำร้านเค้ก ยังไงก็ต้องทนทำงาน
บริษัทเดิมต่อไป ซึ่งเริ่มเบื่อแย้วน่ะค่ะ อยากไปทำไบต์ จะได้กลับบ้านไวๆด้วย ไว้จะแวะมาเยี่ยมอีกนะคะ
เราขออนุญาติแอดบล็อคของจนท.ไว้ที่หน้าบล็อคเรา
นะคะ เพราะเราก็เป็นแม่บ้านญี่ปุ่นเหมือนกัน แต่อยู่โตเกียวคะ

เก่งจังเลยค่ะ สู้ๆ นะ

แล้วทำงานร้านเค้กเค้าให้เราลองชิมด้วยป่าวคะ อิอิ

เอ๋เก่งจังเลย เป็นเราคงน้ำตาซึมอ่ะนะ

เราคงทำอะไรไม่ถูก เอ๋ไหวพริบดีมาก

เป็นเราคงลืมที่จะทักทายเลยล่ะ ถ้าโดนดุแล้วเกร็ง ฮ่าๆ

แต่ก็ทำได้ดีนะ เรามีปัญหากะคันจิอ่านไม่ค่อยได้อ่ะ

ตอนนี้ไปเรียนทุกวันจ-ส เลยเมื่อไหร่จะเก่งน้อ ตอนนี้ยังฟังไม่ค่อยจะรู้เรื่องฮ่าๆ

เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ

สู้ๆ ค่า

เอาใจช่วย

Thank you for letting me know on your updates. You are a strong girl.

I'll come back when I can write Thai.

ปรบมือให้ดังๆ เลยค่ะ

อ่านไปก็ลุ้นจนเหนื่อย เอาใจช่วยตลอดเลย

คุณปาติชิเย่เหมือนในการ์ตูนญี่ปุ่นที่เคยอ่านเลยค่ะ
ประเภทที่ว่าเข้มงวดจริงจังเรื่องงาน ไม่ค่อยยิ้ม
แต่ถ้าตัวเอกของเรื่อง พยายามปรับตัว
จะเห็นรอยยิ้มแบบเงียบๆ ค่ะ
แหมคงเหมือนในการ์ตูนแน่ๆ เลยค่ะ
ดึงธรรมชาติความเป็นคนญี่ปุ่นจริงๆ มาในการ์ตูนแน่ๆ เลย

อ้าไม่ได้อัพบลอกเลยอ่ะเอ๋ เก่งไปนั่งวิปัสนากัมมัฏฐานมาจ้า ....ซึ้งมากๆ เลยอ่ะ //www.watklongtalong.org/default.php อันนนี้เป็นเว็บของวัดน่ะ เผื่อเอ๋ อยากสวดมนต์ หุหุ สู่ๆ จ้า

ไม่ยอมอะ ยูนิฟอร์มเอ๋เดิร์นกว่าเราเป็นไหน ๆ เลย
แต่จะว่าไปก็คล้าย ๆ กันตรงที่ต้องใส่หมวกไม่ให้ผมลงไปในอาหาร
มาตรฐานอย่างอื่นเหมือนกัน
คือถึงร้านแล้วต้องล้างมือด้วยสบู่ตามด้วยแอลกอฮอล์และเช็ดให้สะอาดถ้าผจก.ร้านรู้ว่าเราไม่ล้าง เค้าจะโกรธมาก (อันนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกะเรา แต่เคยเห็นเค้าโกรธคนอื่นนะ)
ติดไอ้คำว่า ＸＸ円でおあずかりいたしますเหมือนกัน (ไม่ถนัดปากเลยเนาะ) ทำไมคุณสามีเราบอกว่าช่างเป็นภาษาญี่ปุ่นที่แปลกมาแต่ตามร้านใช้กัน
ส่วนเราไม่เข้าใจ พูดให้ได้ตามเค้าก็ภูมิใจนักแล้ว อิ ๆ
สู้ ๆ นะจ้ะสำหรับงานนี้
ฟาว่างานขายของสนุกมากเลยล่ะจ้ะ ＾＾

สวัสดีค่ะ คุณเอ๋ เข้ามาอ่านแล้วคุณเอ๋เข้มแข็งจัง เป้นเราก็คงร้องไห้+ งงไปเลยมาโดนดุใส่ ชีวิตต่างแดนที่ไม่ง่ายเลย เราก็อยู่ต่างประเทศเหมือนกัน
ปล. เราก็ชอบกินเค้กค่ะ ร้านเค้กนี่สวรรค์ของเราเลย

ย้อนกลับมาเยี่ยนบ้านคุณเอ๋ค่ะ หลังจากคอมพ์เจ๊งไปนาน

สู้ๆค่ะ แต่ละคนก็มีบทบาทในการทำงานทั้งนั้น
คนหมู่มากเนอะ คุณเอ๋เก่งอยู่แล้วค่า
ความตั้งใจของคุณเอ๋ ใครๆในที่ทำงานคงเข้าใจแน่นอน
โห... ทำงานกับเค้ก..
ของชอบของแมมเลย ถ้าเป้นแมมคงซื้อติดมือกลับบ้านทุกวัน

เอมเพิ่งมาดูของพี่เอ๋เป็นครั้งแรก ขอเรียกว่าพี่ได้มั้ยคะแล้วก็สนใจอาชีพปาติซิเย่มากเลยคะ พี่เอ๋ช่วยอธิบายหน่อยได้มั้ยค่ะว่าปาติซิเย่เค้าทำงานกันยังไง ทำอะไรบ้าง แล้วพี่เอ๋ได้เรียนทำเค้กเพิ่มที่ไหนหรือเปล่า หรือว่า ครูพักลักจำเอา พี่เอ๋พอจะมีข้อมูลเกี่ยวกับอาชีพนี้มั้ยค่ะ เอมอยากได้ข้อมูลเกี่บวกับอาชีพนี้มากเลยคะ ถ้ากรุณาช่วยตอบกลับด้วยนะค้า ถ้าพี่คนอื่นทราบเกี่ยวกับอาชีพนี้พี่ช่วยให้ข้อมูลเอมด้วยนะค่ะ อีเมล์ของเอมนะคะ nattarika.n@hotmail.com คะ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ

คุณเอ๋มีความฝันเดียวกันเลยค่ะ คืออยากทำงานร้านเค้ก><

ยังคงอ่านติดตามเรื่องของคุณเอ๋อยู่เรื่อยๆค่ะ