วันนี้มีคนมาตรวจงานเค้าเรียกนิเทศน์งาน แต่เราเพิ่งรู้ตอนเช้า อย่าว่าเช้าเลย ก่อนเวลาเล็กน้อยเอง เลยไม่มีอะไรให้เค้าดู ตอบเค้าแบบปากเปล่าคนอืนเค้ามีเป็นแฟ้ม ๆ เรามีสมุดเล่มเดียว 2 งาน น้องบอกว่า
"เจ้ ใจกลั้ามาก ๆ หน้าด้านสุด ๆ "
ทำไงได้เล่า แต่ก็ตอบแบบว่ามั่นใจ มันอยู่ในสมอง ถามมาตอบไป อยากดูอะไร ไม่มีค่ะ เท่าที่ทราบ พี่โอเค เพราะหนูส่งงานทุกเดือน
แต่เห็นหัวหน้าเราแอบมองด้วยหางตา ไม่รู้ว่า พรุ่งนี้จะโดนเรียกไปกล่าวชมหรือเปล่า แต่พรุ่งนี้ไมี่อยู่เพราะต้องไปตรวจเรื่องยาเสพติดในโรงเรียน ไม่ได้หนีนะ แต่พอดีจริ้งง จริง กลับมาล้วค่อยว่ากันนะคะ
วันนี้เลยไม่ได้ไปไปทักทายใครเลย เพราะอยู่ในห้องนั้นนานมาก แถมออกมา มีงานเข้าอีก ตกเย็น กำลังสะสางงานมีหน่วยบริการเรื่องแว่นมาอีก ว่าจะแค่ล้าง เลยกลายเป็นตัดอีก 1 อัน เพราะสายตาเราเริ่มไปแล้ว แต่แปลกตรงที่ทำไมมันไม่ยาวกลับสั้นขึ้น จริง ๆ อาทิตย์ที่แล้วเราก็ไปวัดสายตามา ก็พบว่ามันสั้นขึ้น คนวัดยังบอกเลยว่า ไม่น่าจะสั้นขึ้นเลย จะว่าเราก่แล้วอะไรทำนองนี้หละ แต่ถนอมตาเอาไว้หน่อยก็ดี
ถ้ามากขึ้นกว่านี้ จะถอดว่นไม่ได้เลย ไม่รู้มันขู่หรือเปล่า แต่เราเชื่ิอคนง่าย ก็เลยตัดไปอีก สรุปว่าวันนี้ เสียเงินอีกล้วจ้า