โครงการตะพาบครั้งที่ 15 สยองขวัญ พี่บุญเกิด

มีอยู่คืนหนึ่งเราอยู่หอ เป็นหอในวิทยาลัยที่เราเรียน ประมาณ ห้าทุ่มแล้วพวกเรายังไม่นอนคุยเรื่องโน้นเรื่องนี้ ทำงานส่งอาจารย์สไปด้วย ส่วนมากง่วง บางคนหลับ บางคนอ่านหนังสือ ที่เหลือกันอยู่ 7-8 คน คิดกันว่าทำอะไรดีว่ะ แก้ง่วง เพื่อนเราคนนึง ชื่อทัศนาบอกว่า “ เล่นเหรียญจิตกันดีกว่า ”
เราถามว่า “เล่นไงว่ะ ทัศ ”

“ มันก็คล้าย ๆ ผีถ้วยแก้วนะแหละแต่ใช้เหรียญแทน เหรียญอะไรก็ได้ เอาเปล่า แล้วเราก็เรียกจิตของเพื่อนเราที่หลับอยู่ “

เกษราเพื่อนอีกคนนึงถามว่า” มันน่ากลัวหรือเปล่าแล้ว เพื่อนเราจะเป็นอะไรไหม “

“ ไม่เป็นไรหรอกน่า เคยเล่นมาแล้ว ” ทัศนาผู้กล้าหาญตอบ

“ เล่นเหอะ แก้ง่วง เรียกของไอ้ตุ๊กก็ได้ มันหลับอยู่ “ ว่าแล้วทัศนาก็ทำอุปกรณ์เขียน ก ถึง ฮ วรรณยุกต์ สระทั้งหลาย ใช่ ไม่ใช่ และมีที่พักด้วย พร้อมด้วยเหรียญบาทหนึ่งเหรียญแล้ว พวกเราอีกสามคนก็เข้าล้อมวง โดยมีตุ๊กนอนหลับไม่รู้เรื่อง ทัสนาหยิบเหรียญขึ้นมาพนมมือพร้อมทำปากขมุบขมิบ เราหันหน้ามองพวกเพื่อน ๆ ทุกคนต่างจ้องไอ้ทัศตาไม่กระพริบ เสร็จแล้วมันวางเหรียญไว้บนกระดาษที่เขียน ว่าที่พัก “เอาล่ะ พวกเราเอามือแตะเหรียญนะ “ พวกเราเชื่องมาก แตะทันที แต่มีเรา ไอ้ทัสและไอ้ติ๊กเท่านั้นที่แตะนอกนั้นขอดู แล้วไอ้ทัศมันก็พูดว่า

“ ตุ๊กถ้ามาแล้วให้เหรียญเดินไปที่ กอไก่นะ “ แล้วเหรียญก็เดินจริง ๆ ไปที่กอ ไก่ ทั้ง ๆ ที่พวกเราแตะกันเบา ๆ เราคิดในใจ ไอ้ตุ๊กมึงใจง่ายขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย

“ ใช่ ตุ๊ก วรรณาหรือเปล่า ถ้าใช่เดินไปที่คำว่า ใช่ “ ไอ้ทัสบอกอีก
แต่คราวนี้เหรียญมันวนไปวนมาแล้วเดินไปที่ คำว่า ไม่ใช่ พวกเราเริ่มมองหน้ากัน มองไปที่ไอ้ตุ๊กอีกที มันก็ยังหลับอยู่

“ ถ้าไม่ใช่ ตุ๊ก เดินกลับไปที่ที่พักด้วยค่ะ “ ไอ้ทัสบอกกับเหรียญและบอกกับพวกเราเบา ๆ ว่า
“อย่าเพิ่งเอามือออกจากเหรียญนะโว้ย “ แล้วเหรียญเลื่อนไปที่ ที่เขียนว่าที่พักทันที ไอ้เกษเริ่มมาเบียดมาอยู่ข้างเราจากที่วงกว้างเริ่มแคบเข้ามาทันทีทุกคนนั่งหลังตรงโดยอัตโนมัติ
เราถามว่า “ถ้าไม่ใช่ตุ๊กแล้วเป็นใครอ่ะ “
เหรียญเริ่มเลื่อนไปทีละตัว อ่านได้ว่า “ พี่บุญเกิด”
เราถามอีกว่า “ อยู่ที่ไหน “

เค้าบอกชื่อสถานที่ที่คนชอบไปออกกำลังกาย หรือเดินเล่นกันตอนเย็นๆ และพวกเราชอบไปกินส้มตำกันบ่อย ๆ ใกล้ ๆ ที่เราเรียน

“พี่หลับอยู่เหรอ “ เราถามเพื่อความสบายใจ แต่เค้าตอบมาว่า
“ เปล่า พี่ไม่ได้หลับ พี่ตายแล้ว “
พวกเรามองหน้าไอ้ทัศ แบบว่าเอายังไงล่ะมึง ไหนมึงบอกว่ามึงเรียกจิตเพื่อนไง

“ พี่เป็นอะไรตายคะ “ เราถามต่อ เริ่มมีสัมมาคาราวะ มีคะ มีขา
เค้าตอบว่า ”พี่ถูกแทงตายเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว”
ไอ้ติ๊กนั่งตรงข้ามเราถามพี่บุญเกิดว่า “ พี่คะ ทำไมพี่ไม่ไปเกิดล่ะคะ “ เค้าตอบว่า “ ยังไม่ถึงเวลา “

ไอ้เกษกระซิบบอกเราว่า “ ถามเค้าซิว่าญาติเค้ารู้หรือเปล่า “
“ เฮ้ย แล้วทำไมไม่ถามพี่เค้าเองเล่า “
“ ไม่เอา เค้ากลัว “ เราก็เลยถามแทน พี่บุญเกิดบอกว่า
” ญาติไม่รู้ สงสัยเค้าลืมไปแล้วมั้ง “ ออกแนวน้อยใจนะเนี่ย

ที่นี้ก็เลยถามกันใหญ่เลย สรุปได้ว่าพี่บุญเกิดเป็นคนพิจิตร มาหางานทำกับเพื่อนมาเรื่อย ๆ จนมาถึงที่นี้ทำงานได้นานที่สุด แต่ไปมีเรื่องแย่งผู้หญิงกัน เลยถูกแทงตาย วิญญาณยังอยู่ที่เดิมไม่ได้ไปไหน ไม่มีใครทำบุญให้เลย

ไอ้ติ๊กถามว่า ” อ้าวแล้วเพื่อนพี่ล่ะ เค้าไม่ทำบุญให้พี่บ้างหรือคะ “
พี่บุญเกิดบอกว่า ” เพื่อนพี่ก็ถูกแทงตายพร้อมกันนะแหละ “
ไอ้ติ๊กยังถามต่ออีกว่า “แล้วเค้าไปเกิดหรือยังคะ “
พี่บุญเกิดตอบว่า “ยัง...ตอนนี้ยืนรอพี่อยู่นอกห้องตรงบันไดนะ”

ตอนนี้ทุกคนในห้องมารวมตัวกันโดยมิได้นัดหมาย มีแต่ไอ้ตุ๊กยังหลับอยู่คนเดียวไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น สบายเชียว

เราดูเวลาแล้ว ตีหนึ่ง กระซิบบอกไอ้ทัศ
“มึงให้เชิญเค้าออกได้แล้ว “
ไอ้ทัศพยักหน้าแล้วก็ ทำปากขมุบขมิบแบบตอนแรก แต่พี่แกไม่ยอมไป วนเวียนอยู่บนกระดาษอยู่นั่นแหละพวกเรากลัวกันมาก
ไอ้เกษสะกิดเรา เราหันไปมองมันหน้าซีด กระซิบบอกเราอีกว่า
“ เค้าปวดฉี่อ่ะ “
เราบอกว่า ” ก็ไปซิ ตัวเองไม่ได้แตะเหรียญไปได้อยู่แล้ว “
เกษบอกว่า “ไปได้ไงเล่า ก็เพื่อนพี่เค้าอยู่หน้าห้องอ่ะ ฉี่จะราดอยู่แล้วเนี่ย “ ทำท่าจะร้องไห้ ทุกคนนิ่งเงียบ โดยเฉพาะไอ้ทัศ

ไอ้ติ๊กสูดลมหายใจยาวแล้วบอกว่า
“ พี่บุญเกิดคะ คือว่ามันจะตีสองแล้วพวกหนูต้องนอนนะคะเพราะพรุ่งนี้พวกเราต้องเรียนแต่เช้า พี่กลับก่อนดีไหมคะ คราวหน้ามาคุยกันใหม่ พี่อยากกินอะไรพี่บอกแล้วพวกหนูจะทำบุญไปให้นะคะ “
พี่แกบอกว่า “ ข้าวเหนียวไก่ย่าง อยากกินมานานแล้ว ขนมจีนน้ำยา ขอลอดช่องน้ำกะทิด้วยนะ “ ขอเยอะซะด้วยแต่พวกเรารีบรับปาก พอพวกเรารับปากเท่านั้นเหรียญก็หยุดเดินทันทีพวกเราดีใจกันมาก แต่กลัวกันมากกว่า แล้วหันไปถาม

“ไอ้ทัศว่าไหนมึงว่ามึงเรียกจิตเพื่อนไง แล้วนี้อะไรเนี่ย มึงไปเป็นเพื่อนไอ้เกษเข้าห้องน้ำเลย “ แต่มันไม่ยอมไปมันบอกว่า
“ถ้าไป ต้องไปด้วยกันทั้งหมด “ คนมันกลัวอ่ะ กำลังเถียงกันอยู่
ไอ้ตุ๊กตื่นมาหน้าตางัวเงีย แล้วลุกจะออกจากห้องไป
เราตกใจถามว่า “ ตุ๊ก จะไปไหน “
“ จะไปห้องน้ำ ปวดฉี่ ทำไมเหรอ “
ตอนนี้ทุกคนลุกพรวดขึ้นพร้อมกันแล้วบอกว่า
“ ไปด้วย “ พร้อมกับแย่งกันเดินข้างหน้า

ตุ๊กงง ๆกับอาการของพวกเรา แล้วถามเราว่า “ เป็นอะไรกันน่ะ “
เราก็ยิ้ม ๆแบบ แฮ่ะๆ แล้ว มองซ้ายมองขวาแล้วบอกว่า
“ไม่มีอะไรหรอก แค่ปวดฉี่พร้อมกันน่ะ “ แล้วรีบเดินแซงหน้าทันที


นี้เป็นเรื่องจริงสมัยเราเรียนพยาบาล ตอนนั้นกลัวมาก เพราะพี่บุญเกิดแกไม่ยอมออกอย่างเดียว ขนาดเอานิ้วแค่แตะ ๆ นะเหรียญมันมันยังเลื่อนไปได้เอง และเร็วมากด้วย ต้องเอาของกินมาล่อ ยังจำได้มาปัจจุบันนี้ คนอื่นอาจจะไม่สยอง แต่พวกเราสยองมาก แต่พวกเราก็ไปทำบุญให้นะ ป่านนี้ไม่รู้ไปเกิดหรือยัง พี่บุญเกิด......

Create Date : 08 กันยายน 2553 Last Update : 8 กันยายน 2553 11:55:35 น. Counter : 1045 Pageviews.		55 comments
Share Tweet