ภาษาคือประตูที่.. เปิดแง้มๆ ไว้
อยู่ต่างประเทศมาก็หลายปี เดินทางไปก็หลายที่ แต่นี่อาจจะเป็นครั้งแรกที่มา "อยู่" อเมริกา (แม้ว่าจะมี trip วอร์มอัพมาก่อนตั้ง 2 ครั้งก็ตาม) "อยู่" ในที่นี้คือ การมี routine ที่แน่นอน ไม่สามารถไปไหนมาไหนตามใจได้ เพราะมีสิ่งซึ่งต้องรับผิดชอบ ในที่นี้รวมถึงการที่ต้องอยู่คนเดียว ต้องสร้างเพื่อนใหม่ ต้องเปิดรับเรื่องราวใหม่ๆ ไม่ใช่การเดินทางในแง่ของภูมิศาสตร์เท่านั้น แต่มันคือการเดินทางข้างใน ที่ใดมีความไม่สบายตัว ไม่สบายใจ .. ที่นั้นมีการเติบโต เมื่อวันมีเพื่อนถาม ความ culture shock อันไหนที่ใหญ่ที่สุด เราบอกว่า ไม่มีอันไหนใหญ่หรอก เพราะวัฒนธรรมอเมริกันจะว่าไปก็แผ่ขยายไปทั่วโลกอยู่แล้ว และเราเองก็อยู่กับมันมาไม่น้อย แต่ถามว่าถึงกับสบายตัวเลยมั้ย ก็ไม่ อันนี้ยังอธิบายชัดๆ ไม่ได้ว่าเพราะอะไร สิ่งหนึ่งที่ชัดเจนคือ ภาษา เราก็คิดว่าภาษาเราเองก็ไม่แย่นะ ถ้าเราสามารถทำงานที่สิงคโปร์ได้ พูดภาษาอังกฤษได้ไม่ขัดเขิน ถกเรื่องยากๆ ได้ เถียงกับเพื่อนร่วมงานได้ มันก็ไม่แย่ปะ แต่ท่ามกลางฝรั่งมากมาย มันก็เฮ้ยเหมือนกันนะ - ฟังรู้เรื่อง process ได้ พูดออกไปแล้วงงตัวเองกลางคัน พูดเองงงเอง - ฟังรู้เรื่อง process ได้ แต่คิดวิธีพูดไม่ออก - ฟังรู้เรื่อง แล้วเมา process ไม่ได้ - ฟังไม่รู้เรื่องเลย งง มันพูดเรื่องอะไรอยู่ นี่มุกอะไร นี่ขำอะไรกัน ความรู้สึก inferiority, ความแปลกแตกต่าง เข้ามาเต็มเลยเหอะ เป็นความรู้สึกล้วนๆ ที่เราเห็นมัน ไม่มีความคิดเลย (คือสิ่งที่มีอยู่แล้ว จากอะไรก็ไม่รู้ ไม่ได้คิดเองสร้างเองตอนนี้) คือจริงๆ เป็นคนที่ เวลาอยู่กับฝรั่งแล้วเราอึดอัดตั้งแต่อยู่สิงคโปร์แล้ว แต่ก็ไม่ได้สังเกตไงว่าเป็นเพราะอะไร นี่แบบ มาเต็มๆ เลย แค่วันแรกของ orientation ก็เหนื่อยแล้ว
Create Date : 15 กรกฎาคม 2562 |
Last Update : 15 กรกฎาคม 2562 3:16:27 น. |
|
0 comments
|
Counter : 374 Pageviews. |
 |
|