นัทได้ใจไปตอนนั้นเหมือนกันค่ะ
กดดันเด็กได้ยอดเยี่ยมจริงๆ คุณทรู

ขอโทษนะคะที่เข้ามาในนี้ แต่พอดีเห็นอยู่หน้ารวม เลยคลิกเข้ามา
เพราะพอเดาได้อยู่แล้วว่า AF4 วีคที่โหดร้ายที่สุดคือวีคไหน
สำหรับคนรักนัทแล้ว...คงไม่มีใครลืมวีคนั้นได้จริงๆ


เป็นรางวัลที่ทรูให้กับนักล่าฝันที่มีคะแนนโหวตสูงสุด.....แหนมอันทรงเกียรติ
(อย่างนี้ที่แถวบ้านทรูเรียกว่ารางวัลเหรอ - -")

ดูคลิปแล้วถึงกับต้องร้องไห้อีกครั้ง
ซาดิสม์จริงๆ ด้วย
นัทเอ้ยยยยยยยย


ปล.ขอบคุณ จขบ. นะคะ ^ ^

กรีสสสสสสสสสสสสสส

นึกถึงเหมือนกัน

รางวัลที่ได้มา บางทีคนรับก็ใช่ว่าจะมีความสุขน๊า...

.
.

หนูจำได้ ตอนเหลือสองคน กาต้อลกับพน.

คิดอยู่แล้วว่า จะได้คะแนนน้อยสุดได้ไง

แต่ก็มีกระแสเยอะอ่ะ

พอประกาศชื่อ พน.

เศร้าใจมากมาย คิดในใจว่า ไม่เอาแล้ว ไม่ดูแล้ว 555

.
.

พอประกาศไปเรื่อยๆ เหมือนรถไฟเหาะอ่ะ

พี่นัท ได้ใจหนูไปเลย

ว่าแต่ หน้าพน. เปลี่ยนไปเยอะเนอะ

ตอนนั้นเหมือนเพื่อนซี้ไจแอนท์มากกว่าตอนนี้ 555

.
.

คอนเสิร์ต 3 d เป็นไงน๊า...เดี๋ยวนี้อะไรก็ 3d

ได้ข่าวว่า จะทำออกเป็นหนังฉายด้วย

.
.

พี่ q พี่นาร์ดา รออ่านรีวิว มองทุกอย่างฯนะค๊า

.
.

พี่ตู่ หนูคุ้นๆว่าพี่เคยคุยใช่ป่ะ

เรื่องเครื่องดนตรีของฝรั่งที่ตีๆ คล้ายระนาดอ่ะ

ใช่อันนี้ป่ะค๊า glockenspiel

//www.mallet-percussion.com/images/glockenspiel.jpg

ปล. คลังภาพกุ๊กเกิ้ลเปลี่ยนไป๋ ชอบแบบเก่ามากกว่าอ่ะ T T

พี่น่ะจำเพลงที่สองหนุ่มร้องวีคนี้ไม่ออกเลย
นี่...ยังนั่งนึกอยู่เลยนะว่าสองหนุ่มร้องเพลงอะไรหวา?

แบบว่าช็อคคงค้างกับภาพพี่นัทกาต้อลยืนคู่กันสองคน ฮะ ฮะ ฮะ
นั่นคือการช็อคจริงๆจังๆครั้งแรกของการดูรายการนี้


เหตุการณ์ครั้งนี้เป็นเหตุการณ์ที่พี่...ต้องใช้คำนี้เลย...'นับถือ'
นับถือในปฏิภาณไหวพริบของผู้ชายคนนี้

พี่ว่าคนเราน่ะถ้าโดยมีพื้นฐานดีอยู่แล้วด้วยนะ ไอ้รื่องความคิดน่ะ ถ้ามีเวลาให้ทบทวน
มันก็ไม่ใช่เรื่องยากเท่าไรที่จะกล่าวแสดงความเห็นที่ถูกเรียกว่า "ถูกต้อง ดีงาม ตามครรลอง" หุ หุ หุ

แต่การถูกบีบคั้นด้วยเวลา และยิ่งด้วยสถานการณ์แบบนั้น
แล้วยังสามารถตัดสินใจได้เฉียบขาด และแจงเหตุผลออกมาชัดเจนชนิดที่อยากเถียงก็เถียงไม่ออกน่ะ

มันไม่ใช่แค่ว่าเป็นคนฉลาด มันสมองดีนะ
แต่มันมากกว่านั้นไปมาก
ทั้งใจทั้งความคิดทั้งสติทั้งปัญญา คือมันมาพร้อมกันได้ยังไงในเวลาสั้นขนาดนั้น

นัทจ๊ะ...พี่ยอมแพ้


(อยากให้นัทแบ่งคุณ 'สติ' ให้เด็กในบ้านaf7สักเล็กน้อย แล้วเด็กจะกลายเป็นผู้เป็นคนกว่านี่อีกแยะ...เฮ้ออออ)





เรื่องหนังสือพี่นัท อ่านจบแล้ว เอาไปเที่ยวด้วย อ่านจบพอดี
มีหลายอย่างอยากพูดตรงๆและคิดว่านัทคงอยากได้ความเห็นแบบนั้นมากกว่าการอวยของแฟนคลับ
เรื่องอวยน่ะคนอื่นเขาคงอวยกันเยอะแล้ว

มีอย่างหนึ่งที่พี่คิดหลังจากอ่านจบในแต่ละบทคือ
ผู้ชายคนนี้เป็นคนประนีประนอม เหลือทางเดินให้คนอื่นเดิน
...น่าจะไปทำงานในไวท์เฮ้าส์ คงตีกันระหว่างสภาบนกะสภาล่างได้ดี


บทที่เกี่ยวกับเรื่องราวในวงการ อ่านก็จับได้ถึงความยากที่นัทต้องรับมือ
อ่านแล้วเห็นถึงความอึดอัดใจ โดยเฉพาะจากบทที่ตู่ชอบนั่นล่ะ
ภาษีสังคมของ 'คนของประชาชน' นี่จ่ายจนเกินคุ้มเลย

ยิ่งยุคที่ความเห็นคนเรามันโลดแล่นให้หาอ่านได้อย่างง่ายดายเกินไปขนาดนี้
มันไม่ใช่เป็นแค่ความคิดเห็น
แต่มันมีทั้งความเพ้อเจ้อ ความเกลียดชัง การระบายสันดานดิบในตัวมนุษย์โดยขาดเรื่องความรับผิดชอบเป็นฐานรองรับ

ก็ขนาดพี่ไม่ใช่นัท ไปอ่านเจอบางเรื่องก็ทำเอาอ้าปากค้างได้เหมือนกัน
แล้วเจ้าตัวที่รู้เรื่องดีที่สุด จะไม่ยิ่งกว่าได้ไง

.
.
.


วิธีการใช้ตัวหนังสือของนัท...พี่ยังไม่ประทับใจนะ
ความคิดนัทน่ะดี น่าอ่าน แล้วชวนให้เก็บไปคิดต่อ
แต่การใช้ตัวหนังสือมันขาดแรงดึงดูดไง บอกไม่ถูกว่ายังไงถึงจะเรียกว่าดึงดูด
เจ้าตัวต้องหาให้เจอด้วยตัวเองนะเรื่องนี้


อ้อ! การตบท้ายชองนัทมันดูเป็นฟอร์มไป เหมือนจะเดาได้(ด้วยเราอ่านหนังสือมาก็มิใช่น้อยๆ)
...เล่มแรกๆก็อย่างนี้ล่ะ
สู้ต่อไปไอ้มดชาเขียว

รู้สึกคล้ายๆ คุณ Q ตรงที่ว่าท้ายในบางบทมันเหมือนนัทจะหาทางจบไม่ลง


สำนวนเหมือนอ่านหนังสือเรียนดี ๆ สักเล่ม ถ้ามีนัทเป็นเพื่อน แล้วนัทมาติวเลขให้คงจะเข้าใจง่ายแน่ ๆ เลย ^ ^


แต่ก็ชอบนะคะ หนังสือเล่มนี้ ซื้อไปฝากเพื่อน ๆ แล้วบอกว่านัทเขียนได้อย่างเต็มปากเต็มคำค่ะ

ขอก๊อปข้อความคุณ Q มาลงก่อนแล้วค่อยย้อนอ่าน blog ตู่ ด้วยเกรงว่า อ่าน comment มากไป เดี๋ยวลบทิ้งความคิดเดิม

มีหลายอย่างที่คิดคล้ายกันและไม่คล้ายกันกับคุณQ นะ แต่มันคงเกิดจากสภาพแวดล้อม การเรียนรู้ การใช้ชีวิตที่ไม่เหมือนกัน

เหมือนน้องกิฟท์อย่าง เป็นคนไม่ดูปกหนังสือ สิ่งแรกที่มองคือ ชื่อหนังสือ มันเป็นหนังสือที่น่าค้นหามั้ย คำโปรย คำนำ คำแนะนำ

หนังสือนัทเป็นหนังสือที่ถ้าไม่ใช่ฟค. ก็จะเปิดมาพลิกดูเหมือนกัน เพราะชื่อเรื่อง มี 2 คำที่ทำให้เปิด มองทุกอย่างจากทุกมุมกับฮาร์วาร์ด

อ่านหนังสือหลายเล่มที่มีคนเขียนถึงฮาร์วาร์ด แต่ส่วนใหญ่จะแนะนำตึก สถานที่ วิชาการ

แต่การนำทุกอย่างมาประสานเข้ากับชีวิตประจำวัน ถือว่าอ่านของนัทเป็นเล่มแรกจริงๆ

แฟนบอก ชอบที่นัทเขียนเรื่องการประเมินการสอนของอ. ชอบห้องสมุด 24 ชม. ชอบการวิ่ง สิ่งเหล่านี้คนเคยสัมผัส เค้าจะเข้าใจดี เหมือนได้ย้อนประสบการณ์ส่วนหนึ่งในอดีต

ส่วนเราชอบเรื่องข่าวคาวข่าวคราว เนื่องจากอยู่ในวงการที่สัมผัสและเสพมันทุกวัน

มีให้เลือกอ่านตั้งหลายเรื่อง ยังชอบไม่เหมือนกันเลย แล้วแต่มุมใครสัมผัสถึงมั้ง

แต่ชอบประโยคนี้ของคุณQ

".ทำให้ยิ่งรู้สึกเลยว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนน่าแลกเปลี่ยนความคิดด้วย
และต้องเป็นการแลกเปลี่ยนกันทางความคิดอย่างสนุกปนสนาน ชวนลืมนึกถึงเวลาอีกด้วย"

เนื่องจากเรามีกลุ่มแลกเปลี่ยนความคิดเรื่องการอ่านกันทุกวันศุกร์ ก็เลยคิดว่าการได้นั่งลงแล้วคุยแลกเปลี่ยนความคิดกับนัท จะเป็นอย่างไรหนอ..

ไม่อยากให้ทิ้งงานเขียนนะนัท มันเป็นอีกผลงานที่นัทจะถ่ายทอดออกมาได้ดีขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งเราเขียนมากเท่าไหร่ เรายิ่งนำเสนอมุมมองได้แตกฉานมากยิ่งขึ้น

ขออนุญาติตู่และคุณQ มาแชร์บ้าง เนื่องจาก blog คุณQ รับแต่สมาชิก เลยยืม blog ตู่แทน

ย้อนไปอ่าน เพิ่งเห็นตู่ขึ้นเรื่องใหม่แล้ว

เป็นเรื่องเด็ดของ AF4 ซะด้วย

เห็นด้วยกับคุณ Q ร้อยเปอร์เซนต์

การแก้ปัญหาเฉพาะหน้า ถือว่าเป็นการใช้ส่วนที่เป็นพื้นฐานมากที่สุด

เพราะมันไม่มีเวลามาประดิดคำพูด ความคิดให้ดูสวยหรู

มันต้องอาศัยทุนที่มีอยู่เดิมมาใช้

และวีดนั้น ทำให้เห็นเลยว่า พื้นฐานจิตใจเค้าดีมาก ถูกปลูกฝังมาอย่างดี ในฐานะที่เป็นพ่อแม่คน ถ้าลูกทำในสิ่งที่ถูกต้องที่สุด

นั่นคือ รางวัลสำหรับการเลี้ยงดูแล้ว

หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นมา สงสัยเสมอว่า ทำไมคนถึงตามด่า ตามว่า ตามประชดประชัน สิ่งที่เค้าทำ

จิตใจคนเหล่านี้ประกอบด้วยอะไร

วีคนี้นัทร้องเพลง "รักเธอ" ค่า!!!

เอ แต่น้องต้อลของพี่คิวน้องเพลงอะไรหว่า
ใช่พี่เบิร์ด ....จับมือไว้ แล้วไปด้วยกัน.... นั่นรึเปล่า?




ตู่กำลังจะไปเที่ยว แต่ไม่คิดจะหยิบหนังสือนัทไปอ่านด้วยหรอกนะ
เค้าไม่อยากหลับเร็วก่อนจะได้ชมวิว กร๊ากกกกกกก




พี่นาร์ดาคะ อย่าว่างั้นงี้เลยค่ะ
อย่างนัทน่ะ ต้องถือว่า "ทำบุญ" ไป

ถ้าวิจารณ์กันแบบมีเหตุผล นั่นเป็นเรื่องที่ดี
แต่ถ้าใส่สีใส่อารมณ์แบบให้คนพูดพอใจ.... นั่นก็ถือว่านัทได้ทำบุญ

ดีมะ ฮะ ฮะ

จำได้ว่าช็อตโคตรบีบคั้นหัวใจเนี่ย ตู่ออกจะชื่นชม น้องแกเก่งนะ คิดได้ ฯลฯ
แต่ก็ยังเห็นมีคนโพสว่าอยู่เล้ยยย ประมาณว่า ...เลือกเก่งนี่ กันไม่ให้ตี๋กะแจ็คไปแย่งตัวเองเป็นแชมป์ล่ะสิ... อะไรทำนองนั้น

ก็อย่างว่าแหละ.... คนที่มองโลกผ่าน "แว่นตาความหลง" อะ ความคิดมันมักจะแปลกประหลาดเสมอ... เหอ เหอ
บล็อกพี่คิวเค้ารับแต่สมาชิกเหรอคะ?
สงสัยไม่ได้เอาออก ฮะ ฮะ (มันมีให้กดเลือกได้ว่าแต่ละบล็อกใครโพสได้บ้าง)

ตู่ล็อกอินตลอด ขี้เกียจมานั่งพิมพ์ชื่อตัวเองอะ เลยมิมีปัญหา

บล็อกพี่จงใจรับแต่สมาชิกจริงๆจ้า
เพราะไปเจอบล็อกรุ่นพี่บ่นมาว่า บล็อกตูไม่ใช่ป้ายรถเมล์นะเฟ้ย!
ก็เล่นเอาโฆษณามาแปะจนปื้ดเป็นสิบๆความคิดเห็น พี่เขาหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่ทุกวี่ทุกวัน(ก็อยากเป็นล็อกฮิตทำไมเล่า)

พี่น่ะยอมรับความเห็นต่างได้นะ ชอบอ่านด้วย จะด่า ใช้คำรุนแรงก็ได้
แต่...ขออยู่อย่างคุณต้องรับผิดชอบในคำพูดคุณด้วย
เพราะตัวเราเองเราก็รับผิดชอบในสิ่งที่เป็นความเห็นของตัวเองอยู่ด้วยการล็อกอินทุกครั้งนี่
...แค่นี้ล่ะ คำอธิบายบล็อกพี่

พี่นาร์ดาคะ คิวยอมรับนิสัยเสียส่วนนี้ของตัวเองในเรื่องดีไซด์จริงๆ
มันแก้ไม่หาย เป็นมานานจนคิดว่าแก้ไม่ได้ละ
จะพลาดหนังสือดีๆไปเยอะก็เพราะนิสัยส่วนนี้ก็ได้แต่ยอมล่ะค่ะ

ถ้าคิวจัดรูปเล่มของหนังสือเล่มนี้ของนัท จะลดขนาดให้เล็กลง เพิ่มความหนา
เปลี่ยนfont เปลี่ยนวิธีการเน้นความคิดแบบที่ตู่ว่ามันจงใจเกิ๊นน่ะ
แถมยาวเกินเป็นการเน้นความคิดเจ๋งๆอีกต่างหาก

สีปกเล่นขอบฟ้าตรงขอบปก ตัดสีขาวเป็นพื้น
ภาพถ่ายนัทก็เลือกใหม่ ไม่ก็เอาเป็นลายเส้นแทน
...เพ้อเจ้อละ


พี่ก็แพ้หนังสือเล่มนี้ของนัทเหมือนกันล่ะตู่

ก็...ไม่เสียดายนะที่ได้อ่าน เพราะมันเหมือนเปิดส่วนหนึ่งในชีวิตของนัทให้เรารู้จัก
แล้วอ่านแล้วกลับมาคิดต่อ ก็ถือว่าดีแล้วล่ะ




afปีนี้เป็นปีแรกที่ทำให้พี่ต้องเบรคกลางคัน เดินหนีไปเลย ทัศนคติของแต่ละคนนี่มันเกินจะรับไหวแล้ว
กลับมาเหมือนจะดีขึ้น ไม่ก็...

สติน้องเอ๊ยสติ แต่ละคนจะขาดส่วนนี้ไปไหน
เหลือเชื่อนะคนที่มีสติที่สุดกลับเป็นต้น คนที่เข้ามาใหม่น่ะ
วิธีการจัดการตัวเอง ทั้งคนรอบข้าง ทำพี่ชื่นชมในตัวต้นขึ้นโขเลย
ยกเว้นการร้องเพลงนะ

ส่วนนัตตี้ พี่กุมขมับทุกครั้งเวลาฟังเด็กคนนี้บนเวที
ถ้าอีกสักสองสามปีแล้วค่อยได้มาขึ้นเวทีนี้จะดีกว่านี้อีกเยอะๆๆๆๆๆๆๆมาก

เพลงธีมเด็กรุ่นนี้พี่ว่ามันอยู่ตรงปากเหวของคำว่า "หายนะ" เอามันทุกวีค

ดูไปบ่นไปอ่ะพี่




ไปเที่ยวให้สนุกนะตู่
แล้วรีบกลับมาเขียนอะไรให้อ่านด้วยละกัน บีบบังคับกันเห็นๆ
เรื่องอะไรก็ได้

^
^
เอาเรื่องสแม็ปได้มั้ย?

คือว่า ตู่จะหนีไปดูคอนเสิร์ตสแม็ป... ฮะ ฮะ
จะได้เจอดาราดังๆ ในรอบที่เราดูบ้างรึเปล่าน้า.... (คงยาก)

ว้าว ตู่หนีไปเที่ยวไกล เที่ยวให้สนุกนะคะ

ไม่ได้ดู AF7 แต่มีน้องๆ ที่เค้าดูวีคแรกๆ ตอนยังอยู่กันครบ เล่าว่า ตั้งแต่ดู AF มารุ่นนี้ทำให้เพลงธีมหมดความขลังไปเลย

รุ่นเราดูคงไม่สนุกมั้งคะ คงต้องให้เด็กๆ ดู ขยายกลุ่มเป้าหมายใหม่ แข่งกับอีกค่าย เห็นมีแต่เด็กๆ มัธยมทั้งนั้น

^
^
ขอบคุณค่า


เพลงธีมมันแย่มากเลยเหรอ??
ตู่ได้ดูแต่ตอนร้องไปร้องไห้ไปตอนจบคอนทุกทีอะ ไม่เคยดูตอนแรกเลย



ไปคราวนี้กะว่าจะไปขนการ์ตูน ซีดี และโน้ตเพลงกลับมา อิ อิ

โหย~หนีไกล
smapได้เลยตู่ อยากอ่านตัวหนังสือตู่น่ะ(เค้าเป็นแฟนคลับตัวเองนะที่รัก )


แตะเด็กafปีนี้ในบล็อกตู่อีกที
คือช่างเป็นเด็กที่พร่องเรื่องการเรียนรู้การอยู่ร่วมกันในสังคมอย่างแรง สมเป็นเด็กรุ่นใหม่เสียจริงเสียจัง
ตอนแรกนึกว่าจะเป็นเฉพาะเด็กสิบห้า
แต่ไปๆมาๆเป็นกันแทบทั้งบ้าน

เป็นรสชาติของชีวิตรสแปร่งที่มาโลดแล่นให้จับต้องผ่านจอทีวี
จนชวนกลัวแทนอนาคตของประเทศในอีกยี่สิบสามสิบปีข้างหน้า



ตักตวงให้เต็มที่เลยตู่
พี่จะได้ตามตักตวงจากตู่อีกที

ที่รัก ...เค้าแวะมาแปะชื่อรออ่าน CC The Winner อ่ะ :-D

...แต่ ...เขียนแล้วแปะ link ให้ใน fb ได้ปะพี่ตู่ ...แบบว่าไม่ได้เข้ามาบ่อย ๆ

แหะ แหะ แหะ :-P

...

ขอรูปโด้ยจะดีมาก ;-)

ลงชื่อรออ่านเรื่อง CC The Winner ด้วยอีกคนนึงนะคะ

ตู่หายป่วยยังคะ .. ขอให้หายไวๆ เน๊...

รออ่าน The Winner Project ด้วยคนจ้า

ปล.พี่ Q คะ ... หวานเป็นอีกคนที่เอ็นดูนัตตี้นะ
ถึงแม้ว่าไม่ได้ดู AF7 บ่อยๆ ก็ตามเหอะ :)

แนนว่า พี่พลอย พี่มา อย่ารออ่านเลยเรื่องคอนอ่ะ

คาดว่าไม่น่าได้อ่าน หรือได้อ่านก็คงแบบดีเลย์มากๆ

คาดว่า จขบ. ไม่น่าจะมาเขียนได้ในช่วงนี้ (ฤ ป่าว) 555



สำหรับแนนนะ คอนนี้นี่แบบ โนคอมเม้นท์ มากๆ เหอเหอ

ช่วงนี้ยุ่งมากเลย ยุ่งมากจริงๆ - -"
แค่งานยังเคลียร์ไม่เสร็จเล้ย

แต่จะพยายาม ภายในวันนี้หรือพรุ่งนี้จ๊ะ

ไม่ังั้นก็.... หลังกลับมา เดือนหน้าโลด ฮ่า ฮ่า



ปล. พลอย พี่ส่งลิงค์ให้ละกัน แบบว่า ไม่ค่อยอยากเอาไปลิงค์ในเฟสบุ๊ค... เพื่อนเยอะ ฮ่า ฮ่า